Relaties
alle pijlers
Vriend zo onverschillig, alles vergeten
woensdag 2 september 2009 om 10:25
Hallo forum, ik heb hier al vaker meegelezen maar nog nooit iets gepost. Maar nu zit het me wel heel hoog. Bij mij is twee maanden geleden een cyste weggehaald, was huidkanker, maakte me toch wel erg druk. Maar achteraf alles OK. Maar nu heb ik ook iets in mijn borst een soort cyste en moet foto's laten maken vandaag. Heb verleden week steeds in de zenuwen gezeten en huilen en hij zegt maar steeds maak je niet druk. Heb het weekend geprobeerd het van me af te zetten en het er niet meer over te hebben. Maar wat ik nu zo erg vind is dat hij vergeten is dat ik naar het ziekenhuis moet. En ben eigenlijk heel boos. Had ik het dan weer moeten zeggen tegen hem (probeerde het onderwerp juist een beetje te laten rusten). Is het teveel verwacht dat ik denk dat hij een beetje meeleeft en sterkte wenst. Ik weet het niet meer..... Voel me erg down. Dit is trouwens al eerder voorgekomen dat hij vergat dat ik naar het zkhs moest, dat was toen ik voor het eerst voor de andere cyste moest.
Dank jullie alvast voor het lezen.
Dank jullie alvast voor het lezen.
woensdag 2 september 2009 om 13:42
Mijn vader is compleet vergeten dat ik huidkanker heb gehad.
Hij had kanker en het bleek later goed te behandelen en ik zei dat ik nog wist hoe ik schrok toen ik hoorde dat ik huidkanker had. En dat ik begreep dat hij daarna niets meer heeft gehoord van wat de arts zei.
Hij keek me glazig aan en had zo iets van, jij?
Dat vond ik wel pijnlijk, eerlijk gezegd.
Hij had kanker en het bleek later goed te behandelen en ik zei dat ik nog wist hoe ik schrok toen ik hoorde dat ik huidkanker had. En dat ik begreep dat hij daarna niets meer heeft gehoord van wat de arts zei.
Hij keek me glazig aan en had zo iets van, jij?
Dat vond ik wel pijnlijk, eerlijk gezegd.
woensdag 2 september 2009 om 13:52
Accepteren dat partner zoiets belangrijks vergeet? Je hebt al eerder huidkanker gehad en nu denkt hij er gewoon niet aan en vindt het onzin om je druk te maken? Sorry hoor maar dat zou ik ook niet kunnen accepteren.
Dat ik geen bosje bloemen krijg boeit me niet, dat hij nooit zag als ik naar de kapper was geweest of iets nieuws aan had vond ik jammer maar kon ik mee leven, maar dit gaat toch wel over heel iets anders?
Richt je nu even op jezelf en probeer hem nog een keer duidelijk te maken wat het met je doet. Niet verwijtend, maar dicht bij jezelf houden.
Succes
Dat ik geen bosje bloemen krijg boeit me niet, dat hij nooit zag als ik naar de kapper was geweest of iets nieuws aan had vond ik jammer maar kon ik mee leven, maar dit gaat toch wel over heel iets anders?
Richt je nu even op jezelf en probeer hem nog een keer duidelijk te maken wat het met je doet. Niet verwijtend, maar dicht bij jezelf houden.
Succes
woensdag 2 september 2009 om 15:37
Het is niet de eerste keer dat hij dit vergeet, ondanks dat TO hem hierop heeft gewezen. De kans is zeer groot dat hij dit soort dingen blijft vergeten. Als je dat niet kunt of wilt accepteren, is eigenlijk je enige andere optie de relatie verbreken. Vraag is of het vergeten voor jou zo belangrijk is dat je liever alleen bent dan met deze man.
woensdag 2 september 2009 om 16:45
Als je met deze vent gelukkig wilt zijn, lijken accepteren of uitmaken de enige opties...Hij vergeet niet dat zijn vriendin mogelijk een ernstige ziekte onder de leden heeft, hij vergeet alleen de datum waarop dit plaatsvindt (hoop ik althans)
Ik zie dit ook als een communicatieprobleem. TO wil dat Vent initiatief neemt om mee te gaan. Ik ga ervanuit dat dit bij Vent onvoldoende is overgekomen hoe belangrijk dit voor haar is.
TO verwacht/hoopt dat Vent haar belt/smst en haar sterkte wenst. Als ze dat verwacht, kan Vent tegenvallen.
Ik snap echt dat TO deze dingen wilt en vindt je ook niet onredelijk van haar, maar mensen zijn soms wat lomp en vergeten belangrijke dingen. Maar misschien is hij vanavond wel superlief voor je en verwent hij je met een lekker etentje of iets anders waarmee hij je laat merken dat ie van je houdt en je steunt.
Ik zie dit ook als een communicatieprobleem. TO wil dat Vent initiatief neemt om mee te gaan. Ik ga ervanuit dat dit bij Vent onvoldoende is overgekomen hoe belangrijk dit voor haar is.
TO verwacht/hoopt dat Vent haar belt/smst en haar sterkte wenst. Als ze dat verwacht, kan Vent tegenvallen.
Ik snap echt dat TO deze dingen wilt en vindt je ook niet onredelijk van haar, maar mensen zijn soms wat lomp en vergeten belangrijke dingen. Maar misschien is hij vanavond wel superlief voor je en verwent hij je met een lekker etentje of iets anders waarmee hij je laat merken dat ie van je houdt en je steunt.
woensdag 2 september 2009 om 18:29
Mijn vriend is ook zo en ik weet zeker dat het geen onwil is. Hij vergeet gewoon erg veel, vertelt dingen die die al verteld heeft, weet niet wanneer zijn ouders jarig zijn en zo kan ik nog wel 100 dingen bedenken. Ik heb me erbij neergelegd en laat gewoon zelf de dingen aan hem weten die ik vind dat hij moet weten..
woensdag 2 september 2009 om 18:35
Precies wat chickk zegt:
Je kunt gaan afwachten of je vriend spontaan aan dit soort dingen werkt. Maar dat heb je geprobeerd, dat werkt niet. Nu ben jij verdrietig en gekwetst en hij is zich van geen kwaad bewust. En zeker op een moment dat je echt een arm om je heen nodig hebt, kun je dat soort rotgevoel op niks af echt niet gebruiken.
Zég tegen je vriend wat je van hem wilt, dat je het vervelend vindt als hij het vergeet, hoe je je voelt en wat je wilt dat hij doet. Dat scheelt jou stress en een rotgevoel en het scheelt hem waarschijnlijk een rottige ruzie met jou.
Ik hoop voor je dat het allemaal goed is gegaan in het ziekenhuis. Laat je het nog even weten?
Je kunt gaan afwachten of je vriend spontaan aan dit soort dingen werkt. Maar dat heb je geprobeerd, dat werkt niet. Nu ben jij verdrietig en gekwetst en hij is zich van geen kwaad bewust. En zeker op een moment dat je echt een arm om je heen nodig hebt, kun je dat soort rotgevoel op niks af echt niet gebruiken.
Zég tegen je vriend wat je van hem wilt, dat je het vervelend vindt als hij het vergeet, hoe je je voelt en wat je wilt dat hij doet. Dat scheelt jou stress en een rotgevoel en het scheelt hem waarschijnlijk een rottige ruzie met jou.
Ik hoop voor je dat het allemaal goed is gegaan in het ziekenhuis. Laat je het nog even weten?
woensdag 2 september 2009 om 19:33
Lees het boek "Mannen komen van Mars, Vrouwen van Venus" en het zal je ineens een stuk duidelijker worden Het heeft mij iig veel inzicht gegeven en ik leg me er bij neer dat mannen gewoon niet spontaan vragen hoe het met je gaat en vergeten te vragen naar belangrijke dingen.. Niet dat alle mannen zo zijn, maar gemiddeld genomen denk ik dat het behoorlijk klopt.
donderdag 3 september 2009 om 10:55
Hoe ging het in het ziekenhuis?
Nog met je vriend gepraat?
Voor de goede orde...het gebeurd zelden dat iemand denkt : weet je wat...ik ga het gewoon lekker niet vragen, ik vergeet het express...want dan weet ik dat ik de ander daar pijn mee doe...
Hoop echt dat het een goede uitslag was en dat je vriend medeleven heeft getoond.
Nog met je vriend gepraat?
Voor de goede orde...het gebeurd zelden dat iemand denkt : weet je wat...ik ga het gewoon lekker niet vragen, ik vergeet het express...want dan weet ik dat ik de ander daar pijn mee doe...
Hoop echt dat het een goede uitslag was en dat je vriend medeleven heeft getoond.
donderdag 3 september 2009 om 14:57
Hoi allemaal,
sorry voor de late reactie, had geen tijd meer gisteren om te reageren. Uitslag weet ik nog niet, hoor ik morgen via de huisarts. Maar ik neem aan dat als ik niet meteen iets hoor dat het wel OK is. Vriend was het inderdaad vergeten en hij zegt ook dat hij het niet bewust doet, en het spijt hem, maar ja. heb er toch geen goed gevoel bij. Ik laat het maar even rusten, heb wel aangegeven dat het misschien een idee is om dingen op te schrijven. maar we hebben er toch wel woorden over gehad, hij reageert meteen heel boos als ik het zeg, waarschijnlijk ook uit frustratie en/of schuldgevoel. Nou ja, morgen hopelijk goed nieuws en dan hopelijk voorlopig even niet meer naar de dokter en/of ziekenhuis.
sorry voor de late reactie, had geen tijd meer gisteren om te reageren. Uitslag weet ik nog niet, hoor ik morgen via de huisarts. Maar ik neem aan dat als ik niet meteen iets hoor dat het wel OK is. Vriend was het inderdaad vergeten en hij zegt ook dat hij het niet bewust doet, en het spijt hem, maar ja. heb er toch geen goed gevoel bij. Ik laat het maar even rusten, heb wel aangegeven dat het misschien een idee is om dingen op te schrijven. maar we hebben er toch wel woorden over gehad, hij reageert meteen heel boos als ik het zeg, waarschijnlijk ook uit frustratie en/of schuldgevoel. Nou ja, morgen hopelijk goed nieuws en dan hopelijk voorlopig even niet meer naar de dokter en/of ziekenhuis.
donderdag 3 september 2009 om 15:09
Charida,
Ik ga voor je duimen dat de uitslag positief is en je gewoon niet meer naar de dokter of ziekenhuis hoeft!
Nog even terugkomend op de boosheid van je partner.
In mijn vorige relatie was het ook best een heikel punt, de dingen die ik vergat te doen, aan te denken, te regelen enz... Dit werd op een weegschaal gelegd en iedere keer als ik (toch weer) wat vergat, was het hommeles, dat zag hij als een teken dat ik niet genoeg om hem en ons gaf. Terwijl dat echt niet zo was of is. Dit ben ik...al zou ik willen, dat stukje verander ik niet aan mijzelf.
Op een gegeven moment voelde het voor mij alsof mijn partner een kuil groef...ging zitten wachten op een stoeltje tot ik "weer de fout inging" en dan ging zitten wachten tot ik erin viel, waarna hij ook nog eens kon zeggen "dat-ie het wel verwacht had, dat ik die kuil niet zou zien"....ja hallo!!! Als je hem bewust voor mij graaft...en ja...ok ik werd daar zoooo boos om.
Vertaald naar jouw situatie met je vriend...Gisteren verwachtte je al dat hij het zou vergeten. Ergens hoop je nog wel, maar wist je smorgens bij het afscheid al ... jij gaat daar niet meer aan denken vandaag. In mijn ogen hoor je maatjes te zijn in een relatie. Mijn maatje zou mij waarschuwen voor die kuil en ik hem (en hem al helemaal niet doelbewust graven). Maatjes weten elkaars goed EN slechte punten en proberen elkaar te helpen en te ondersteunen op punten waar ze minder goed in zijn en juist veel te geven van de punten waar ze sterk in zijn (samen zijn we sterk)...
Ben je wel maatjes?
Ik ga voor je duimen dat de uitslag positief is en je gewoon niet meer naar de dokter of ziekenhuis hoeft!
Nog even terugkomend op de boosheid van je partner.
In mijn vorige relatie was het ook best een heikel punt, de dingen die ik vergat te doen, aan te denken, te regelen enz... Dit werd op een weegschaal gelegd en iedere keer als ik (toch weer) wat vergat, was het hommeles, dat zag hij als een teken dat ik niet genoeg om hem en ons gaf. Terwijl dat echt niet zo was of is. Dit ben ik...al zou ik willen, dat stukje verander ik niet aan mijzelf.
Op een gegeven moment voelde het voor mij alsof mijn partner een kuil groef...ging zitten wachten op een stoeltje tot ik "weer de fout inging" en dan ging zitten wachten tot ik erin viel, waarna hij ook nog eens kon zeggen "dat-ie het wel verwacht had, dat ik die kuil niet zou zien"....ja hallo!!! Als je hem bewust voor mij graaft...en ja...ok ik werd daar zoooo boos om.
Vertaald naar jouw situatie met je vriend...Gisteren verwachtte je al dat hij het zou vergeten. Ergens hoop je nog wel, maar wist je smorgens bij het afscheid al ... jij gaat daar niet meer aan denken vandaag. In mijn ogen hoor je maatjes te zijn in een relatie. Mijn maatje zou mij waarschuwen voor die kuil en ik hem (en hem al helemaal niet doelbewust graven). Maatjes weten elkaars goed EN slechte punten en proberen elkaar te helpen en te ondersteunen op punten waar ze minder goed in zijn en juist veel te geven van de punten waar ze sterk in zijn (samen zijn we sterk)...
Ben je wel maatjes?
donderdag 3 september 2009 om 15:09
Charida, hopelijk krijg je morgen goede berichten!
Kun je niet met je vriend afspreken dat ie in zn telefoon-agenda belangrijke dingen opslaat, dan krijgt ie een half uur vantevoren ofzo een alarmpje en weet ie zeker dat hij belangrijke dingen niet vergeet. Ik zou me namelijk hetzelfde voelen als jij in dit geval. En dat hij dan meteen heel boos reagert vind ik wel absurd, dus zijn frustratie/schuldgevoel weegt zwaarder dan jouw teleurstelingen? Of je nou wel of geen dokter-ziekenhuisafspraken in het vooruitzicht hebt, ik zou er zeker nog een keer over praten met hem. Zeg dat je hem niet wil veranderen (dat gaat toch niet lukken) maar vraag of hij dan een paar kleine maatregelen wil nemen om te voorkomen dat jij je zo alleen voelt staan. Ik denk dat jij en hij onderschatten wat dit met je gevoel op de langere termijn kan doen.
Kun je niet met je vriend afspreken dat ie in zn telefoon-agenda belangrijke dingen opslaat, dan krijgt ie een half uur vantevoren ofzo een alarmpje en weet ie zeker dat hij belangrijke dingen niet vergeet. Ik zou me namelijk hetzelfde voelen als jij in dit geval. En dat hij dan meteen heel boos reagert vind ik wel absurd, dus zijn frustratie/schuldgevoel weegt zwaarder dan jouw teleurstelingen? Of je nou wel of geen dokter-ziekenhuisafspraken in het vooruitzicht hebt, ik zou er zeker nog een keer over praten met hem. Zeg dat je hem niet wil veranderen (dat gaat toch niet lukken) maar vraag of hij dan een paar kleine maatregelen wil nemen om te voorkomen dat jij je zo alleen voelt staan. Ik denk dat jij en hij onderschatten wat dit met je gevoel op de langere termijn kan doen.
donderdag 3 september 2009 om 15:12
quote:Hariboooo schreef op 03 september 2009 @ 15:09:
In mijn ogen hoor je maatjes te zijn in een relatie. Mijn maatje zou mij waarschuwen voor die kuil en ik hem (en hem al helemaal niet doelbewust graven).
Ben je wel maatjes?
Haribooo.. ik vind dat je als maatjes in een relatie ook moeite moet doen voor de dingen die echt belangrijk zijn voor je maatje. En alle maatregelen moet treffen (zelf) om te voorkomen dat de ander zich zo voelt als TO (teleurgesteld, alleeen). Waarom zou TO moeten accepteren dat hij nou eenmaal zo is... en vervolgens zichzelf daarop aan moeten passen door niets te verwachten of haar partner keer op keer te helpen herinneren?
Nee... ik vind echt dat dit niet door de beugel kan.. en ik zou werkelijk keer op keer er weer (op een normale manier) over beginnen. Zonder mn partner een schuldgevoel aan te praten, maar wel om te bereiken dat ie inziet dat ie er ook voor me moet zijn als het ff wat minder met me gaat.
In mijn ogen hoor je maatjes te zijn in een relatie. Mijn maatje zou mij waarschuwen voor die kuil en ik hem (en hem al helemaal niet doelbewust graven).
Ben je wel maatjes?
Haribooo.. ik vind dat je als maatjes in een relatie ook moeite moet doen voor de dingen die echt belangrijk zijn voor je maatje. En alle maatregelen moet treffen (zelf) om te voorkomen dat de ander zich zo voelt als TO (teleurgesteld, alleeen). Waarom zou TO moeten accepteren dat hij nou eenmaal zo is... en vervolgens zichzelf daarop aan moeten passen door niets te verwachten of haar partner keer op keer te helpen herinneren?
Nee... ik vind echt dat dit niet door de beugel kan.. en ik zou werkelijk keer op keer er weer (op een normale manier) over beginnen. Zonder mn partner een schuldgevoel aan te praten, maar wel om te bereiken dat ie inziet dat ie er ook voor me moet zijn als het ff wat minder met me gaat.
donderdag 3 september 2009 om 16:24
quote:Bianca40 schreef op 03 september 2009 @ 15:12:
[...]
Haribooo.. ik vind dat je als maatjes in een relatie ook moeite moet doen voor de dingen die echt belangrijk zijn voor je maatje. En alle maatregelen moet treffen (zelf) om te voorkomen dat de ander zich zo voelt als TO (teleurgesteld, alleeen).Dat ben ik helemaal met je eens. Maar daarmee ga je wel voorbij aan het feit dat hij dit niet met opzet doet. En als een issue keer op keer terugkomt (hoe kwetsend ook), dan is het inderdaad accepteren of er een consequentie aanhangen, want in die zin...kun je elkaar niet veranderen (maar dat is mijn ervaring).
[...]
Haribooo.. ik vind dat je als maatjes in een relatie ook moeite moet doen voor de dingen die echt belangrijk zijn voor je maatje. En alle maatregelen moet treffen (zelf) om te voorkomen dat de ander zich zo voelt als TO (teleurgesteld, alleeen).Dat ben ik helemaal met je eens. Maar daarmee ga je wel voorbij aan het feit dat hij dit niet met opzet doet. En als een issue keer op keer terugkomt (hoe kwetsend ook), dan is het inderdaad accepteren of er een consequentie aanhangen, want in die zin...kun je elkaar niet veranderen (maar dat is mijn ervaring).
donderdag 3 september 2009 om 20:42
