Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 3
zaterdag 15 augustus 2009 om 22:56
Voor alle vrouwen
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 2 september 2009 om 15:54
woensdag 2 september 2009 om 15:59
woensdag 2 september 2009 om 17:41
quote:saartje1980 schreef op 02 september 2009 @ 15:19:Waar het denk ik op neerkomt is een gevoel van er niet mogen zijn zoals ik ben. Een terugkerend iets.
Ik had net een beetje het gevoel terug van het is oke zo, probeer jezelf te accepteren. En dat werd de grond ingeboord.
Vast niet bewust, maar voor mij voelt het zo.Wat mij nu opvalt, zijn deze regels.
Zou je hier iets meer over willen zeggen? Is dat hier op het forum gebeurd, of irl?
Ik had net een beetje het gevoel terug van het is oke zo, probeer jezelf te accepteren. En dat werd de grond ingeboord.
Vast niet bewust, maar voor mij voelt het zo.Wat mij nu opvalt, zijn deze regels.
Zou je hier iets meer over willen zeggen? Is dat hier op het forum gebeurd, of irl?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 2 september 2009 om 18:43
woensdag 2 september 2009 om 20:04
Oh gelukkig dan niet op het forum, maar door je ouders, dat is nog erger dan door een paar onbekenden op het forum. Dit laatste natuurlijk met een dikke knipoog, zo onbekend zijn we intussen niet meer. En ook al zou het je niet meer moeten verbazen, en vind je zelf dat je daar maar tegen moet kunnen: het doet pijn. Natuurlijk. Je ouders, of all people.
Alles wat zij doen of zeggen heeft volgens mij altijd veel meer impact dan wat een ander doet of zegt. Ik weet zo nog dingen te noemen die mijn moeder lang geleden gezegd heeft, die nog steeds negatief op mij doorwerken en die ik maar niet kwijtraak.
Dat blijft gewoon rot!
Alles wat zij doen of zeggen heeft volgens mij altijd veel meer impact dan wat een ander doet of zegt. Ik weet zo nog dingen te noemen die mijn moeder lang geleden gezegd heeft, die nog steeds negatief op mij doorwerken en die ik maar niet kwijtraak.
Dat blijft gewoon rot!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 2 september 2009 om 20:24
hmm.....
Zit wel een beetje in de richting als waar ik ook heb lopen stoom afblazen `Saar.
Het niet belangrijk voelen?
Niet goed genoeg zijn?
Zoals mijn schoonmoeder ook weleens indirect kan insinueren.
Ik moet zeggen dat ik mij niet kan herkennen in de verhalen die jullie over je ouders hebben.
Wel heb ik ook moeizame dingen maar die liggen op een heel ander vlak.
Ik ben bijvoorbeeld heel beschermend naar mijn moeder toe en niet zonder reden.
Mijn wortels om niet goed genoeg te zijn liggen dan ook niet bij mijn ouders(hmm..waar dan wel?)
Want die vinden het nog steeds een onwijs goede prestatie als ik mijn veters goed heb gestrikt.(alleen mijn huis is nooit opgeruimd genoeg hahaha!! maar dat is meer mijn moeders dwangneurose dan dat het echt zo is)
Maar goed ik dwaal af.
Ik denk dat ik een beetje begrijp wat je zo neer haalt Saar.
Zit wel een beetje in de richting als waar ik ook heb lopen stoom afblazen `Saar.
Het niet belangrijk voelen?
Niet goed genoeg zijn?
Zoals mijn schoonmoeder ook weleens indirect kan insinueren.
Ik moet zeggen dat ik mij niet kan herkennen in de verhalen die jullie over je ouders hebben.
Wel heb ik ook moeizame dingen maar die liggen op een heel ander vlak.
Ik ben bijvoorbeeld heel beschermend naar mijn moeder toe en niet zonder reden.
Mijn wortels om niet goed genoeg te zijn liggen dan ook niet bij mijn ouders(hmm..waar dan wel?)
Want die vinden het nog steeds een onwijs goede prestatie als ik mijn veters goed heb gestrikt.(alleen mijn huis is nooit opgeruimd genoeg hahaha!! maar dat is meer mijn moeders dwangneurose dan dat het echt zo is)
Maar goed ik dwaal af.
Ik denk dat ik een beetje begrijp wat je zo neer haalt Saar.
woensdag 2 september 2009 om 21:35
Lieve meiden!
Ik barst bijna van trots uit elkaar! Wat machtig fijn om te lezen allemaal.
Saar, Iry en EV, ik kom er nog op terug binnekort, al zal dat dan ongelooflijk mosterd zijn vrees ik, maar ik ben te moe nu om gericht te reageren.
Gekke dag achter de rug. Eerst een foto-opdracht met een klein meisje, daarna naar Amsterdam om de jongste dochter van ML op te halen uit het ziekenhuis. Operatie aan haar hand liep uit en uit en uit en uit. Dus in plaats van half 1 reden we pas om 6 uur bij het ziekenhuis vandaan. Meiden naar huis gebracht en we zijn net een half uurtje thuis.
Foto-opdracht ging erg goed trouwens, meisje was zo vlug als water, maar ik ben goed natuurlijk
En dank jullie wel voor jullie lieve woorden van gisteravond. Ik heb lekker nog een poos gejankt tegen ML aan en heb uiteindelijk toch redelijk geslapen.
Philomein, hoe is het vandaag?
Ik barst bijna van trots uit elkaar! Wat machtig fijn om te lezen allemaal.
Saar, Iry en EV, ik kom er nog op terug binnekort, al zal dat dan ongelooflijk mosterd zijn vrees ik, maar ik ben te moe nu om gericht te reageren.
Gekke dag achter de rug. Eerst een foto-opdracht met een klein meisje, daarna naar Amsterdam om de jongste dochter van ML op te halen uit het ziekenhuis. Operatie aan haar hand liep uit en uit en uit en uit. Dus in plaats van half 1 reden we pas om 6 uur bij het ziekenhuis vandaan. Meiden naar huis gebracht en we zijn net een half uurtje thuis.
Foto-opdracht ging erg goed trouwens, meisje was zo vlug als water, maar ik ben goed natuurlijk
En dank jullie wel voor jullie lieve woorden van gisteravond. Ik heb lekker nog een poos gejankt tegen ML aan en heb uiteindelijk toch redelijk geslapen.
Philomein, hoe is het vandaag?
woensdag 2 september 2009 om 21:43
Lieve Saar,
Ik kan me ontzettend goed voorstellen dat het altijd alleen zijn je soms heel zwaar valt. En het eenzame gevoel nog meer versterkt.
Het is toch goddomme (pardon my french) ook te erg dat je iemand ervoor moet betalen om je te steunen door dik en dun?
En natuurlijk zijn je vriendinnen er, je broer.. Maar dat is anders.
Jij moet het allemaal zelf doen. Jezelf troosten.
Jezelf oppeppen dat het allemaal wel goed komt.
Maar vooral ook jezelf vertellen dat je het zo ontzettend knap doet allemaal. Dat je je hier zo dapper doorheen slaat.
Dat je zo'n mooi persoon bent, en zo belangrijk bent.
Dat het niet geeft als het niet lukt, het niets uitmaakt als je je rot voelt. Dat je verdriet schrijnend is.
Dat lijkt me ècht enorm klote Saar, en dat lijkt me ook echt reden om af en toe een potje te janken.
Zeker op dagen als vandaag besef i kme hoe ontzettend bevoorrecht ik ben met een partner die helemaal meegaat naar therapie, omdat ik anders de auto wel eens in de soep zou kunen rijden.
Die, als ik hem emotioneel vertel dat ik dat zò lief vind, rustig verklaard dat hij dat gewoon doet omdat hij het zo belangrijk vind dat ik dit blijf doen. Voor mezelf zorgen. Voor ons geluk werken.
Iemand die het me niet kwalijk neemt als ik me vanochtend verslaap, juist op een idioot belangrijke dag, en hem daarmee ook dupeer, want ook hij was laat.
Die daar wel van baalt, maar me verteld dat shit happens. En me niet veroordeelt. Wat ik zelf wel doe.
Iemand die me oppept na therapie als ik nog dingen moet doen maar moe ben.
En daarna, als ik doodmoe thuiskom, me liefdevol naar bed stuurt. En dan voor me naar de apotheek gaat.
En twee uur later naast me ligt als ik huilend wakker wordt uit mn nachtmerrie.
Op dit soort dagen is Wurman echt een droom... En voel ik me zò schuldig over al zijn liefde en zorg. En tegelijkertijd ben ik hem zò dankbaar.
Hij maakt het leven zoveel fijner. En zijn lieve en steundende woorden voorkomen dat ik doorsla in zelfhaat.
Natuurlijk is er ook die praktische andere kant. Vuile sokken, emotionele ruzies, teleurgesteld worden of gekwetst.
Maar ik verlang niet snel naar alleen zijn geloof ik.
Maar ik denk ook omdat dat is dat ik alleen zijn op kan zoeken.
Bed in, deur dicht, en ik ben alleen.
Mijn taak/rol in het huishouden laat ik dan ook echt los. Wat dan weer kan omdat we geen kinderen hebben.
Wat jij zegt Iry, dat de verantwoordelijkheid en druk je teveel is kan ik me erg goed indenken.
Het klinkt mij echgter in de oren, tell me if I'm wrong, alsof je meer verlangt naar het los kunnen laten van je verantwoordelijkheden, dan alleen zijn.
En je verlangen naar ruimte om je eigen grenzen te kunnen hanteren, dat kan ik me erg goed indenken.
Ik heb dat met Wurman zelfs al heel moeilijk gevonden.
Ook jou verlangen kan ik me indenken EV. Van veilige haven is EM veranderd in een bron van onrust. De rust die hij gaf is veranderd in verwarring, paniek en schuldgevoel.
Dat lijkt me ont-zet-tend moelijk. Heel erg.
Zeker als je zoveel van iemand houd en hem niet wilt kwetsen.
Wat ik me afvraag, en dat hoef je natuurlijk niet te beantwoorden, is of je je terugtrekt om de nare triggers die hij oproept omdat hij man is, of ook omdat hij er nòg steeds is.
En je soort van zit af te wachten tot ook hij het zat is. Hij is er al zo lang, heeft al zoveel gepikt. Het zal een keer klaar zijn?
Een combninatie tussen schuldgevoel en angst voor de afwijzing. Die voor je gevoel zal komen.
Afstoten voor je gekwetst gaat worden ofzo?
Nouja, dat vraag ik me dus af?
Omdat ik dat van mezelf soms merk.
Nou, lang genoeg verhaal.
Sterrenkind, laat je nog even wat van je horen alsjeblieft?
Ik kan me ontzettend goed voorstellen dat het altijd alleen zijn je soms heel zwaar valt. En het eenzame gevoel nog meer versterkt.
Het is toch goddomme (pardon my french) ook te erg dat je iemand ervoor moet betalen om je te steunen door dik en dun?
En natuurlijk zijn je vriendinnen er, je broer.. Maar dat is anders.
Jij moet het allemaal zelf doen. Jezelf troosten.
Jezelf oppeppen dat het allemaal wel goed komt.
Maar vooral ook jezelf vertellen dat je het zo ontzettend knap doet allemaal. Dat je je hier zo dapper doorheen slaat.
Dat je zo'n mooi persoon bent, en zo belangrijk bent.
Dat het niet geeft als het niet lukt, het niets uitmaakt als je je rot voelt. Dat je verdriet schrijnend is.
Dat lijkt me ècht enorm klote Saar, en dat lijkt me ook echt reden om af en toe een potje te janken.
Zeker op dagen als vandaag besef i kme hoe ontzettend bevoorrecht ik ben met een partner die helemaal meegaat naar therapie, omdat ik anders de auto wel eens in de soep zou kunen rijden.
Die, als ik hem emotioneel vertel dat ik dat zò lief vind, rustig verklaard dat hij dat gewoon doet omdat hij het zo belangrijk vind dat ik dit blijf doen. Voor mezelf zorgen. Voor ons geluk werken.
Iemand die het me niet kwalijk neemt als ik me vanochtend verslaap, juist op een idioot belangrijke dag, en hem daarmee ook dupeer, want ook hij was laat.
Die daar wel van baalt, maar me verteld dat shit happens. En me niet veroordeelt. Wat ik zelf wel doe.
Iemand die me oppept na therapie als ik nog dingen moet doen maar moe ben.
En daarna, als ik doodmoe thuiskom, me liefdevol naar bed stuurt. En dan voor me naar de apotheek gaat.
En twee uur later naast me ligt als ik huilend wakker wordt uit mn nachtmerrie.
Op dit soort dagen is Wurman echt een droom... En voel ik me zò schuldig over al zijn liefde en zorg. En tegelijkertijd ben ik hem zò dankbaar.
Hij maakt het leven zoveel fijner. En zijn lieve en steundende woorden voorkomen dat ik doorsla in zelfhaat.
Natuurlijk is er ook die praktische andere kant. Vuile sokken, emotionele ruzies, teleurgesteld worden of gekwetst.
Maar ik verlang niet snel naar alleen zijn geloof ik.
Maar ik denk ook omdat dat is dat ik alleen zijn op kan zoeken.
Bed in, deur dicht, en ik ben alleen.
Mijn taak/rol in het huishouden laat ik dan ook echt los. Wat dan weer kan omdat we geen kinderen hebben.
Wat jij zegt Iry, dat de verantwoordelijkheid en druk je teveel is kan ik me erg goed indenken.
Het klinkt mij echgter in de oren, tell me if I'm wrong, alsof je meer verlangt naar het los kunnen laten van je verantwoordelijkheden, dan alleen zijn.
En je verlangen naar ruimte om je eigen grenzen te kunnen hanteren, dat kan ik me erg goed indenken.
Ik heb dat met Wurman zelfs al heel moeilijk gevonden.
Ook jou verlangen kan ik me indenken EV. Van veilige haven is EM veranderd in een bron van onrust. De rust die hij gaf is veranderd in verwarring, paniek en schuldgevoel.
Dat lijkt me ont-zet-tend moelijk. Heel erg.
Zeker als je zoveel van iemand houd en hem niet wilt kwetsen.
Wat ik me afvraag, en dat hoef je natuurlijk niet te beantwoorden, is of je je terugtrekt om de nare triggers die hij oproept omdat hij man is, of ook omdat hij er nòg steeds is.
En je soort van zit af te wachten tot ook hij het zat is. Hij is er al zo lang, heeft al zoveel gepikt. Het zal een keer klaar zijn?
Een combninatie tussen schuldgevoel en angst voor de afwijzing. Die voor je gevoel zal komen.
Afstoten voor je gekwetst gaat worden ofzo?
Nouja, dat vraag ik me dus af?
Omdat ik dat van mezelf soms merk.
Nou, lang genoeg verhaal.
Sterrenkind, laat je nog even wat van je horen alsjeblieft?
woensdag 2 september 2009 om 21:50
PS. ja ik had dus een klotedag.
Vergeten de wekker ààn te zetten terwijl ik ècht om kwart over 6 opmoest. Foon in de auto laten liggen.
Wurman die laat wakker schrok, ik haasten, collega's in de stress.
Project waar we zo druk mee waren ten uitvoer gebracht, warrig en ongedouched. En toen op gegeven moment door omstandigheden toch af moeten lassen.
Gatver.
Therapie, ik kon er niet inkomen, te warrig.
Daarna thuis nog project dingen afwerken, naverzorgen, spullen regelen. En moe. zwart en moe.
Apotheek en koken, ik zag het niet meer.
Om 5 uur bed in gedoken. Kon niet huilen.
half 8 maakte wurman me wakker uit een nachtmerrie.
Een waarin vroeger op zijn naarst was, maar waarin Peuter en Wurman ineens een rol speelden. Geen positieve kan ik je vertellen. Dan wordt ik zò in paniek wakker.
Koken zag ik toen helemaal niet meer.
Nu lig ik op de bank met de lap.
Huis is chaos want ik begon gister kwispelend een project, en ja, deed daarna niets meer. Wurman is met vrienden hier in de chaos lekker aan het pokeren. Dat is fijn.
Hij was fijn.
ZO dankbaar vandaag.
Deze dag overkwam me echt weer.
En daar heb ik zo'n gruwelijke hekel aan. en dus aan mezelf.
Het moge duidelijk zijn, (was het al tijdens het project, echt àlles wat ik aanpakte werkte tegen.maar was te gelaten om me er druk over te kunnen maken) dit was niet mijn dag.
Het zat in mn aura blijkbaar.
Nog 2 uur en dan is het morgen.
Vergeten de wekker ààn te zetten terwijl ik ècht om kwart over 6 opmoest. Foon in de auto laten liggen.
Wurman die laat wakker schrok, ik haasten, collega's in de stress.
Project waar we zo druk mee waren ten uitvoer gebracht, warrig en ongedouched. En toen op gegeven moment door omstandigheden toch af moeten lassen.
Gatver.
Therapie, ik kon er niet inkomen, te warrig.
Daarna thuis nog project dingen afwerken, naverzorgen, spullen regelen. En moe. zwart en moe.
Apotheek en koken, ik zag het niet meer.
Om 5 uur bed in gedoken. Kon niet huilen.
half 8 maakte wurman me wakker uit een nachtmerrie.
Een waarin vroeger op zijn naarst was, maar waarin Peuter en Wurman ineens een rol speelden. Geen positieve kan ik je vertellen. Dan wordt ik zò in paniek wakker.
Koken zag ik toen helemaal niet meer.
Nu lig ik op de bank met de lap.
Huis is chaos want ik begon gister kwispelend een project, en ja, deed daarna niets meer. Wurman is met vrienden hier in de chaos lekker aan het pokeren. Dat is fijn.
Hij was fijn.
ZO dankbaar vandaag.
Deze dag overkwam me echt weer.
En daar heb ik zo'n gruwelijke hekel aan. en dus aan mezelf.
Het moge duidelijk zijn, (was het al tijdens het project, echt àlles wat ik aanpakte werkte tegen.maar was te gelaten om me er druk over te kunnen maken) dit was niet mijn dag.
Het zat in mn aura blijkbaar.
Nog 2 uur en dan is het morgen.
woensdag 2 september 2009 om 22:11
Fijn je even te zien Ster!
En ik respecteer je wens om even afstand te willen/nodig te hebben oid.
Maar men, wat vind ik het moeilijk.
Wat zou ik je graag met liefde omringen, juist nu.
Met je praten, je laten weten dat je er mag zijn, hòè je je ook voelt.
Doe maar lekker wat je nu nodig hebt meid.
Ik hoop dat je je okee kan voelen, en wat kan met de behoeftes die je nu voelt!
En ik respecteer je wens om even afstand te willen/nodig te hebben oid.
Maar men, wat vind ik het moeilijk.
Wat zou ik je graag met liefde omringen, juist nu.
Met je praten, je laten weten dat je er mag zijn, hòè je je ook voelt.
Doe maar lekker wat je nu nodig hebt meid.
Ik hoop dat je je okee kan voelen, en wat kan met de behoeftes die je nu voelt!
woensdag 2 september 2009 om 23:07
hoi dames!
-meld me even-
Goeie dag gehad vandaag;huiskamer anders ingedeeld(moest de spullen nog terugzetten na het schilderen en heb ze dus anders neergezet als voor het verven en heb nu veel meer ruimte;heerlijk!)
Net terug van die zelfhelpgroep (was bijna telaat maar SB waarschuwde me gelukkig optijd) die eens per week is.Jammergenoeg is daar maar 1 vrouw bij(..)maar ben gelukkig niet de enige..Kwam van de week een andere vrouw tegen die ook 1x bij de groep geweest is/was,maar zij komt niet meer omdat haar partner het niet prettig vindt dat zij gaat en ze heeft een baan gevonden dus is druk maar ik denk dat dat eerste de overhand heeft jammer genoeg..Heb haar ook verteld dat SB er ook moeite mee heeft maar me wel moet laten gaan/komen,hopelijk stimuleert dat iets(?)
Wurm en Ster
Philo hoe is't?
Iry fijn je weer tehoren!
Groetjes ook aan de anderen!
-meld me even-
Goeie dag gehad vandaag;huiskamer anders ingedeeld(moest de spullen nog terugzetten na het schilderen en heb ze dus anders neergezet als voor het verven en heb nu veel meer ruimte;heerlijk!)
Net terug van die zelfhelpgroep (was bijna telaat maar SB waarschuwde me gelukkig optijd) die eens per week is.Jammergenoeg is daar maar 1 vrouw bij(..)maar ben gelukkig niet de enige..Kwam van de week een andere vrouw tegen die ook 1x bij de groep geweest is/was,maar zij komt niet meer omdat haar partner het niet prettig vindt dat zij gaat en ze heeft een baan gevonden dus is druk maar ik denk dat dat eerste de overhand heeft jammer genoeg..Heb haar ook verteld dat SB er ook moeite mee heeft maar me wel moet laten gaan/komen,hopelijk stimuleert dat iets(?)
Wurm en Ster
Philo hoe is't?
Iry fijn je weer tehoren!
Groetjes ook aan de anderen!
=Ster
