Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 3
zaterdag 15 augustus 2009 om 22:56
Voor alle vrouwen
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 3 september 2009 om 10:40
Iry, ook hier als eerste een verbaasde reactie.
Doe wat voor jou goed is. Als je betrokkenheid hier je in de weg gaat zitten kan dat nooit de bedoeling zijn. En is het goed jezelf daarvoor af te schermen.
Ook voor jou liefs!
EV wat naar, die slijmbeursontsteking. Kun je je arm nog een beetje optillen?
Ik heb het een paar jaar geleden gehad, kreeg m'n arm niet meer omhoog en zat toen snel bij de huisarts. Na een week ontstekingsremmers ging het al veel beter.
Dat hoop ik ook voor jou!
Doe wat voor jou goed is. Als je betrokkenheid hier je in de weg gaat zitten kan dat nooit de bedoeling zijn. En is het goed jezelf daarvoor af te schermen.
Ook voor jou liefs!
EV wat naar, die slijmbeursontsteking. Kun je je arm nog een beetje optillen?
Ik heb het een paar jaar geleden gehad, kreeg m'n arm niet meer omhoog en zat toen snel bij de huisarts. Na een week ontstekingsremmers ging het al veel beter.
Dat hoop ik ook voor jou!
donderdag 3 september 2009 om 10:51
donderdag 3 september 2009 om 10:58
quote:Wurmpje schreef op 02 september 2009 @ 21:43:Ook jou verlangen kan ik me indenken EV. Van veilige haven is EM veranderd in een bron van onrust. De rust die hij gaf is veranderd in verwarring, paniek en schuldgevoel.
Dat lijkt me ont-zet-tend moelijk. Heel erg.
Zeker als je zoveel van iemand houd en hem niet wilt kwetsen.
Wat ik me afvraag, en dat hoef je natuurlijk niet te beantwoorden, is of je je terugtrekt om de nare triggers die hij oproept omdat hij man is, of ook omdat hij er nòg steeds is.
En je soort van zit af te wachten tot ook hij het zat is. Hij is er al zo lang, heeft al zoveel gepikt. Het zal een keer klaar zijn?
Een combninatie tussen schuldgevoel en angst voor de afwijzing. Die voor je gevoel zal komen.
Afstoten voor je gekwetst gaat worden ofzo?
Nouja, dat vraag ik me dus af?Het is beide.
De triggers vind ik erg, en ik voel me er schuldig over dat het weer gebeurt en nog steeds gebeurt. Over wat ik voel, over de verwarring van heden - verleden. Dat ik dat blijkbaar niet gescheiden kan houden, dat het subtiel door elkaar heen loopt.
Maar ook: ja, ik merk dat ik niet kan geloven dat liefde echt bestaat. Dat vroeg of laat de aap wel uit de mouw komt en dat hij weggaat, mij gek vindt, het teveel vindt, er genoeg van heeft (hoewel leuks en inspirerends ik verder ook heb, ik zie ook wel wat ik hem wél geef!). Ik weet niet hoe ik moet geloven dat iemand echt zo zorgzaam is voor mij, waarom maakt het hem allemaal wél wat uit? Waarom hij wel en mijn ouders destijds niet? Waarom hij, een vreemde, die ik tien jaar geleden bij wijze van spreken nog niet eens kende, wel?
Ik vind liefde heel verwarrend.
Dat lijkt me ont-zet-tend moelijk. Heel erg.
Zeker als je zoveel van iemand houd en hem niet wilt kwetsen.
Wat ik me afvraag, en dat hoef je natuurlijk niet te beantwoorden, is of je je terugtrekt om de nare triggers die hij oproept omdat hij man is, of ook omdat hij er nòg steeds is.
En je soort van zit af te wachten tot ook hij het zat is. Hij is er al zo lang, heeft al zoveel gepikt. Het zal een keer klaar zijn?
Een combninatie tussen schuldgevoel en angst voor de afwijzing. Die voor je gevoel zal komen.
Afstoten voor je gekwetst gaat worden ofzo?
Nouja, dat vraag ik me dus af?Het is beide.
De triggers vind ik erg, en ik voel me er schuldig over dat het weer gebeurt en nog steeds gebeurt. Over wat ik voel, over de verwarring van heden - verleden. Dat ik dat blijkbaar niet gescheiden kan houden, dat het subtiel door elkaar heen loopt.
Maar ook: ja, ik merk dat ik niet kan geloven dat liefde echt bestaat. Dat vroeg of laat de aap wel uit de mouw komt en dat hij weggaat, mij gek vindt, het teveel vindt, er genoeg van heeft (hoewel leuks en inspirerends ik verder ook heb, ik zie ook wel wat ik hem wél geef!). Ik weet niet hoe ik moet geloven dat iemand echt zo zorgzaam is voor mij, waarom maakt het hem allemaal wél wat uit? Waarom hij wel en mijn ouders destijds niet? Waarom hij, een vreemde, die ik tien jaar geleden bij wijze van spreken nog niet eens kende, wel?
Ik vind liefde heel verwarrend.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 3 september 2009 om 15:28
Bedankt lieverds. Voor deze groep. Deze uitlaatklep. Voor jullie warme persoonlijkheden.
Wurm en Iry, bedankt..
Hier gaat het niet zo goed.
Wil jullie hiervan wel op de hoogte brengen.
Eenzaamheid. Zwart. Uitgeput.
M'n arm doet zeer. Schrijnend. Een heel klein beetje lijkend op wat ik van binnen voel.
Jullie zijn bijzonder.
Wurm en Iry, bedankt..
Hier gaat het niet zo goed.
Wil jullie hiervan wel op de hoogte brengen.
Eenzaamheid. Zwart. Uitgeput.
M'n arm doet zeer. Schrijnend. Een heel klein beetje lijkend op wat ik van binnen voel.
Jullie zijn bijzonder.
donderdag 3 september 2009 om 22:02
Ster.. weet niet zo goed wat ik tegen je moet zeggen eerlijk gezegd..
Ik weet niet wat je wilt horen..
Ik heb veel aan je gedacht gisteren en vandaag..
Ik hoop dat je het toch nog een klein beetje trekt...
Heb heel de dag gewacht op telefoontje terug.
Kwart over 6 belde psych pas terug.
Hij wilde me idd eerder zien, het liefst voor de emdr nog, en zeker snel na de eerste keer. Hij gaat morgen kijken wat hij kan, en belt me dan terug.
Fijn dus!!
Hier gaat het verder maar zozo..
Ik weet niet wat je wilt horen..
Ik heb veel aan je gedacht gisteren en vandaag..
Ik hoop dat je het toch nog een klein beetje trekt...
Heb heel de dag gewacht op telefoontje terug.
Kwart over 6 belde psych pas terug.
Hij wilde me idd eerder zien, het liefst voor de emdr nog, en zeker snel na de eerste keer. Hij gaat morgen kijken wat hij kan, en belt me dan terug.
Fijn dus!!
Hier gaat het verder maar zozo..
donderdag 3 september 2009 om 23:12
Het lijkt wel of iedereen nu zonder woorden zit...... ik heb ze nu ook niet.
Wel heel veel aan jullie gedacht vandaag. Maar meer in de trant van: wat is het verschrikkelijk dat er zoveel mensen (en dan reken ik degenen die hier niet schrijven niet eens mee) zijn die zoveel verdriet en pijn hebben van hun verleden, van hun thuis, van hun 'dierbaren', van de mensen die ze veiligheid en vertrouwen zouden moeten geven. En dat doet mij pijn!
Appel, fijn dat je gebeld hebt en fijn dat hij je toch eerder wilde zien. Heeft hij nog uitgelegd waarom je in de eerste instantie zo lang moest wachten?
Ik heb wel een fijn bericht gehad vandaag, ik mag, op kosten van het uwv, een opleiding tot Medisch Secretaresse gaan volgen. Op 14 september is de eerste les avond. Ik ga die opleiding samen met een oud collega/vriendin doen, dus eigenlijk is het dubbel leuk.
Wel heel veel aan jullie gedacht vandaag. Maar meer in de trant van: wat is het verschrikkelijk dat er zoveel mensen (en dan reken ik degenen die hier niet schrijven niet eens mee) zijn die zoveel verdriet en pijn hebben van hun verleden, van hun thuis, van hun 'dierbaren', van de mensen die ze veiligheid en vertrouwen zouden moeten geven. En dat doet mij pijn!
Appel, fijn dat je gebeld hebt en fijn dat hij je toch eerder wilde zien. Heeft hij nog uitgelegd waarom je in de eerste instantie zo lang moest wachten?
Ik heb wel een fijn bericht gehad vandaag, ik mag, op kosten van het uwv, een opleiding tot Medisch Secretaresse gaan volgen. Op 14 september is de eerste les avond. Ik ga die opleiding samen met een oud collega/vriendin doen, dus eigenlijk is het dubbel leuk.
vrijdag 4 september 2009 om 10:27
Ha allemaal. Appel, gelukkig kun je dan toch nog eerder terecht. En Ster, sterkte met wat je dwarszit. Ik hoop dat 'ergens' wat verlichting te vinden valt.
Jonnax, fijn zeg, en ha! op kosten van het UWV! Nog beter dus. Ik ben benieuwd hoe je het gaat vinden. Het begint al snel hé? Als ik nog denk aan de medische vakken van de opleiding hypno (anatomie/fysiologie etc.) krijg ik de rillingen. Heb je nog een Zakwoordenboek der Geneeskunde nodig, of de grote Merck Manual Medisch Handboek? Die staan hier nog in de kast (en op marktplaats). Opleiding trouwens niet afgemaakt om andere redenen.
Ik zit voor de derde dag al te wachten op een pakket, durf amper te gaan douchen of de deur uit met de hond. En ik barst van de pijn van die schouder en arm, het lijkt wel steeds erger te worden. Zit te typen met die arm strak tegen me aan. Volgende week misschien toch maar eens naar de dokter gaan (di dan, want ma eindelijk weer therapie). Dit is ook geen doen. Zie vanwege de pijn al op tegen me moeten aan- of uitkleden. Sjonge, wat bejaard. Nou, als het bejaardenleven er zo uitziet, dan hoeft het voor mij niet.
Jonnax, fijn zeg, en ha! op kosten van het UWV! Nog beter dus. Ik ben benieuwd hoe je het gaat vinden. Het begint al snel hé? Als ik nog denk aan de medische vakken van de opleiding hypno (anatomie/fysiologie etc.) krijg ik de rillingen. Heb je nog een Zakwoordenboek der Geneeskunde nodig, of de grote Merck Manual Medisch Handboek? Die staan hier nog in de kast (en op marktplaats). Opleiding trouwens niet afgemaakt om andere redenen.
Ik zit voor de derde dag al te wachten op een pakket, durf amper te gaan douchen of de deur uit met de hond. En ik barst van de pijn van die schouder en arm, het lijkt wel steeds erger te worden. Zit te typen met die arm strak tegen me aan. Volgende week misschien toch maar eens naar de dokter gaan (di dan, want ma eindelijk weer therapie). Dit is ook geen doen. Zie vanwege de pijn al op tegen me moeten aan- of uitkleden. Sjonge, wat bejaard. Nou, als het bejaardenleven er zo uitziet, dan hoeft het voor mij niet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 4 september 2009 om 10:43
Goeiemorgen!
Al is het hier niet zo goed...
Voel me leeg, maar tegelijkertijd ook zo vol.. alsof ik over loop.
Met teveel bezig, en kan het niet van me afzetten.
Ik moet vanalles doen vandaag, maar wil niets.
Voel me zo rot.. Wil janken, maar er komen geen tranen meer. Die zijn op denk ik..
Weet het even niet zo goed meer geloof ik..
Al is het hier niet zo goed...
Voel me leeg, maar tegelijkertijd ook zo vol.. alsof ik over loop.
Met teveel bezig, en kan het niet van me afzetten.
Ik moet vanalles doen vandaag, maar wil niets.
Voel me zo rot.. Wil janken, maar er komen geen tranen meer. Die zijn op denk ik..
Weet het even niet zo goed meer geloof ik..
vrijdag 4 september 2009 om 10:58
Ja Appel, ik nodig je uit om het te proberen, bijvoorbeeld wat je wilt of moet doen vandaag, gewoon de dingen die je bezighouden. Van je afschrijven helpt! Gewoon iemand die luistert, die er is, dat helpt. En ik ben hier nog wel even, nu ik toch thuis moet rondhangen en wachten op het pakket.
Ik heb nog steeds pijn, maar het voelt toch al ietsje beter dat ik nu hier even klaag en dat iemand het gelezen heeft. Oh ja, het pakket. Nou, ik heb (ook al n.a.v. een topic elders op het forum) een minitrampoline besteld. En dinsdagmorgen kreeg ik al een mailtje dat ze de betaling hadden ontvangen en het zo snel mogelijk zouden leveren.. en het is nu vrijdagmorgen. Dus.
Ik heb nog steeds pijn, maar het voelt toch al ietsje beter dat ik nu hier even klaag en dat iemand het gelezen heeft. Oh ja, het pakket. Nou, ik heb (ook al n.a.v. een topic elders op het forum) een minitrampoline besteld. En dinsdagmorgen kreeg ik al een mailtje dat ze de betaling hadden ontvangen en het zo snel mogelijk zouden leveren.. en het is nu vrijdagmorgen. Dus.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 4 september 2009 om 11:03
vrijdag 4 september 2009 om 11:09
EV, ik heb van de week heel het topic 'vervuild' met schrijven over hoe ik me voel. Dacht dat het wel even genoeg was
Leuk trouwens, een minitrampoline! Wat ben je sportief bezig zeg.
Appel, ik snap wel hoe lastig het is.
Maar ik hoop dat je me gelooft als ik zeg dat ik het echt graag zou willen lezen, omdat je wél belangrijk bent.
Leuk trouwens, een minitrampoline! Wat ben je sportief bezig zeg.
Appel, ik snap wel hoe lastig het is.
Maar ik hoop dat je me gelooft als ik zeg dat ik het echt graag zou willen lezen, omdat je wél belangrijk bent.
vrijdag 4 september 2009 om 11:19
Appel, het doet me denken aan dat Rots/Water gebeuren. Iemand legde ook een situatie voor waarbij ze niet wist hoe te beginnen met, laat ik het maar even noemen, 'zich uitspreken'.
Die trainer zei: zet je voeten goed op de grond, voel ze echt, voel je adem, en dan gewoon beginnen.
Gewoon beginnen.
Je zeurt niet, je bent belangrijk, en interessant.
Misschien ga ik dadelijk ook nog wel van me afschrijven.
Die trainer zei: zet je voeten goed op de grond, voel ze echt, voel je adem, en dan gewoon beginnen.
Gewoon beginnen.
Je zeurt niet, je bent belangrijk, en interessant.
Misschien ga ik dadelijk ook nog wel van me afschrijven.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 4 september 2009 om 11:24
Ik zal iets proberen te vertellen..
Ik ben bang voor een terugval.. een terugval in de zin van de opname eerder dit jaar.
Ik merk dat ik weer een beetje terugval in mijn "oude" patronen. Oude tussen aanhalingstekens omdat ik niet het idee heb dat ze oud zijn.. ik denk dat er geen nieuwe zijn geweest.
Ik merk dat ik weer een beetje uit contact ga.. Zie wel vrienden, maar doe alsof er niets aan de hand is, en alsof het goed met me gaat.
Ook bij vriend durf ik me niet goed te laten zien. Misschien heeft dat te maken met het vertrouwen dat er misschien nog niet helemaal is.. Na mijn opname kwamen de twijfels eruit bij hem met de gevolgen waar ik op hyves over vertelde.
En wat nu? Als ik me echt laat zien.. wat dan? Hoe gaat hij daarmee om? Laat hij me dan weer staan?
Hij verteld aan iedereen die het horen wil dat het zo goed met me gaat.. dat ik al zover ben.
En bij vriendinnen heb ik soms het gevoel dat het rotgevoel er niet meer mag zijn.. Niet dat ze dat zeggen, juist niet, maar zo voelt het voor mij.. Het moet maar eens over zijn, en goed met me gaan.. Duurt al te lang zo..
Dat is niet terecht, dat weet ik. Maar zo voelt het wel voor me.
En ondertussen denk ik dan: zie jullie nou niet aan me dat het niet goed gaat? Dat ik me ongelofelijk kl*te voel?? Kijk dan naar me!!!
Oke... daar zijn de tranen dan weer... Pfff...
Ik ben bang voor een terugval.. een terugval in de zin van de opname eerder dit jaar.
Ik merk dat ik weer een beetje terugval in mijn "oude" patronen. Oude tussen aanhalingstekens omdat ik niet het idee heb dat ze oud zijn.. ik denk dat er geen nieuwe zijn geweest.
Ik merk dat ik weer een beetje uit contact ga.. Zie wel vrienden, maar doe alsof er niets aan de hand is, en alsof het goed met me gaat.
Ook bij vriend durf ik me niet goed te laten zien. Misschien heeft dat te maken met het vertrouwen dat er misschien nog niet helemaal is.. Na mijn opname kwamen de twijfels eruit bij hem met de gevolgen waar ik op hyves over vertelde.
En wat nu? Als ik me echt laat zien.. wat dan? Hoe gaat hij daarmee om? Laat hij me dan weer staan?
Hij verteld aan iedereen die het horen wil dat het zo goed met me gaat.. dat ik al zover ben.
En bij vriendinnen heb ik soms het gevoel dat het rotgevoel er niet meer mag zijn.. Niet dat ze dat zeggen, juist niet, maar zo voelt het voor mij.. Het moet maar eens over zijn, en goed met me gaan.. Duurt al te lang zo..
Dat is niet terecht, dat weet ik. Maar zo voelt het wel voor me.
En ondertussen denk ik dan: zie jullie nou niet aan me dat het niet goed gaat? Dat ik me ongelofelijk kl*te voel?? Kijk dan naar me!!!
Oke... daar zijn de tranen dan weer... Pfff...
