Relaties
alle pijlers
keerpunt in mijn leven of...
woensdag 2 september 2009 om 16:21
een relatie van 6 jaar..
veel twijfels.. 'alles' gaat goed, het is vertrouwd, we geven elkaar de vrijheid om onszelf te ontwikkelen, maar hebben samen niet veel gezamelijke interesses behalve de tv.. geen zin meer in sex met hem, geen diepgaande gesprekken meer.. ik verveel me maar wat verwacht ik nou.. we houden toch van elkaar! typisch geval van broer-zus relatie of.. volgens mij herkennen een boel meiden zich hierin als ik zo lees.
en nu kom ik erachter dat ik al een poosje gek ben op een goeie vriend van me.. dat ik eigelijk liever met hém een gesprek en sex en een leven heb.. of zijn dat illusies.. je weet nooit of dat wel écht allemaal door zal gaan. in de relatie nu weet ik wat ik heb en straks kan ik nog wel eens van een koude kermis thuiskomen..
moet ik hiervoor mijn lange relatie weggooien?
mijn verstand zegt.. blijf bij je vriend! hij wil oud met je worden en je bent toch gelukkig zo?
maar mijn gevoel zegt... volg je hart, volg je dromen.. maar ik kan toch niet ineens mezelf ergens in storten?
ik ben zo bang een hele verkeerde keuze te maken.. en dan is het te laat!
wat moet ik mezelf afvragen... om te weten wat ik wil?
veel twijfels.. 'alles' gaat goed, het is vertrouwd, we geven elkaar de vrijheid om onszelf te ontwikkelen, maar hebben samen niet veel gezamelijke interesses behalve de tv.. geen zin meer in sex met hem, geen diepgaande gesprekken meer.. ik verveel me maar wat verwacht ik nou.. we houden toch van elkaar! typisch geval van broer-zus relatie of.. volgens mij herkennen een boel meiden zich hierin als ik zo lees.
en nu kom ik erachter dat ik al een poosje gek ben op een goeie vriend van me.. dat ik eigelijk liever met hém een gesprek en sex en een leven heb.. of zijn dat illusies.. je weet nooit of dat wel écht allemaal door zal gaan. in de relatie nu weet ik wat ik heb en straks kan ik nog wel eens van een koude kermis thuiskomen..
moet ik hiervoor mijn lange relatie weggooien?
mijn verstand zegt.. blijf bij je vriend! hij wil oud met je worden en je bent toch gelukkig zo?
maar mijn gevoel zegt... volg je hart, volg je dromen.. maar ik kan toch niet ineens mezelf ergens in storten?
ik ben zo bang een hele verkeerde keuze te maken.. en dan is het te laat!
wat moet ik mezelf afvragen... om te weten wat ik wil?
woensdag 9 september 2009 om 07:53
quote:Cynthia5 schreef op 07 september 2009 @ 22:54:
ik heb jullie even een update te vertellen!
ik ben erachter gekomen dat ik eigelijk alleen maar bij mn vriend blijf omdat ik een zekere veiligheid krijg bij het hebben van een relatie.
ik houd van die veiligheid, en ik ben omdat ik al zo lang met hem heb ook gehecht aan hem en ik wil hem geen pijn doen.
maar er missen bepaalde dingen waardoor ik me niet meer sexueel aangetrokken voel tot hem, maar ik vind het zo ontzettend eng om het uit te maken...
eigenschappen aan hem die ik leuk vind zijn zijn humor, zachte persoonlijkheid en hoe lief hij voor mij is.
hij zou mij nooit kwaad doen, dat weet ik zeker, deze jongen is goud waard. maar sex met hem vind ik niet meer fijn.. ik voel me niet meer opgewonden van hem.. of is dat normaal na een paar jaar..Goh... dat hadden wij nog écht niet kunnen bedenken!
ik heb jullie even een update te vertellen!
ik ben erachter gekomen dat ik eigelijk alleen maar bij mn vriend blijf omdat ik een zekere veiligheid krijg bij het hebben van een relatie.
ik houd van die veiligheid, en ik ben omdat ik al zo lang met hem heb ook gehecht aan hem en ik wil hem geen pijn doen.
maar er missen bepaalde dingen waardoor ik me niet meer sexueel aangetrokken voel tot hem, maar ik vind het zo ontzettend eng om het uit te maken...
eigenschappen aan hem die ik leuk vind zijn zijn humor, zachte persoonlijkheid en hoe lief hij voor mij is.
hij zou mij nooit kwaad doen, dat weet ik zeker, deze jongen is goud waard. maar sex met hem vind ik niet meer fijn.. ik voel me niet meer opgewonden van hem.. of is dat normaal na een paar jaar..Goh... dat hadden wij nog écht niet kunnen bedenken!
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
woensdag 9 september 2009 om 08:00
Nogmaals Cynthia: je bent 25 jaar.
Wil je nog 55 jaar delen met iemand met wie je geen sex wil?
Met wie je geen andere interesses deelt dan de televisie?
Onvoorstelbaar.
Ben je niet bang dat je over een paar jaar met hem trouwt, en dan op je 35e in scheiding ligt omdat jij tóch een gevoel mist in je huwelijk? Omdat je dat nu namelijk ook al mist? Deze man gaat je namelijk niet gelukkig maken. Nu niet en in de toekomst ook niet.
Geef jezelf en hem een kans op een echt leuke relatie en kap het af, want hij gaat het niet doen.
Wil je nog 55 jaar delen met iemand met wie je geen sex wil?
Met wie je geen andere interesses deelt dan de televisie?
Onvoorstelbaar.
Ben je niet bang dat je over een paar jaar met hem trouwt, en dan op je 35e in scheiding ligt omdat jij tóch een gevoel mist in je huwelijk? Omdat je dat nu namelijk ook al mist? Deze man gaat je namelijk niet gelukkig maken. Nu niet en in de toekomst ook niet.
Geef jezelf en hem een kans op een echt leuke relatie en kap het af, want hij gaat het niet doen.
evyblissy wijzigde dit bericht op 09-09-2009 08:03
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
woensdag 9 september 2009 om 16:51
quote:JaneDoe1 schreef op 09 september 2009 @ 01:50:
Ik moet even van me afzeuren, het gaat niet zo lekker.
Ik had je op je andere topic mijn verhaal al verteld, dus ik zeur maar even hier.
Mijn ex belde vorige week. Hij klonk gelukkig. Hij wilde me vertellen dat hij een nieuwe vriendin had.
Mijn eerste reactie was dat ik heel blij was voor hem. Dat ik vond dat hij het verdiende om weer gelukkig te zijn na de pijn die ik hem gedaan heb. Dat ik het fijn vond om die levenslust weer in zijn stem te horen.
En dat meen ik ook echt. Maarja... Nu ben ik toch al een paar dagen heel verdrietig. Het voelt als een volgend stukje afscheid.
Ik wil hem eigenlijk helemaal niet delen.
Hij is weer gelukkig, en ik ben nog steeds niet zover, terwijl ik de aanzet heb gegeven tot deze scheiding.
Ik weet niet zo goed wat ik nu moet, wat ik moet doen om zelf ook weer gelukkig te zijn.
Waar ik nu woon (na de scheiding) ken ik niet zoveel mensen. Ik voel me gewoon een beetje eenzaam denk ik, en dat gevoel wordt versterkt door zijn boodschap over zijn nieuwe vriendinnetje.
Begrijp me niet verkeerd; ik zou hem nog steeds niet terug willen, maar ik kan gewoon even niet stoppen met denken aan hoe onze relatie begon. En aan dat hij nu zo is tegen haar.
En ik vind het zo zonde, zo zonde, dat het over is.
Op het moment ga ik naar mijn werk, en dan kom ik thuis, en dan drink ik een glaasje teveel, en dan ga ik naar bed, en dan weer aan het werk.
En ik heb gewoon de puf niet om te werken aan een sociaal leven.
Ik zit er een beetje doorheen. Ik ken alle tips die gegeven worden aan vrouwen die een leven voor zichzelf moeten gaan opbouwen. En het zijn goede tips, maar het lijkt gewoon even zoveel werk.
Ik denk nog steeds dat weggaan de juiste beslissing was, maar dat maakt het even niet makkelijker.
Ik ben wel echt blij voor hem. Hij verdient het om gelukkig te zijn.
hey lieve meid,
ik wil je even 1 tip geven.
stop... met..... alcohol drinken!!! dit gaat níet de goede kant op.
in plaats van alcohol, drink smaakjes thee!
en ga een hobby zoeken, desnoods ga je afgekeurde kleren uit je kledingkast op marktplaats zetten en kijken wat ze er voor bieden of in ieder geval iets anders doen dan alcohol drinken.
vertel een vriendin dat je dit doet en vraag of ze je helpt of desnoods je ouder(s) want zo drink je jezelf de shit in.
gelukkig zijn is niet makkelijk, maar als je stopt met piekeren (hoe makkelijk gezegd ook) maak je het allemaal minder groot dan het is.
hele dikke knuffel van mij!
Ik moet even van me afzeuren, het gaat niet zo lekker.
Ik had je op je andere topic mijn verhaal al verteld, dus ik zeur maar even hier.
Mijn ex belde vorige week. Hij klonk gelukkig. Hij wilde me vertellen dat hij een nieuwe vriendin had.
Mijn eerste reactie was dat ik heel blij was voor hem. Dat ik vond dat hij het verdiende om weer gelukkig te zijn na de pijn die ik hem gedaan heb. Dat ik het fijn vond om die levenslust weer in zijn stem te horen.
En dat meen ik ook echt. Maarja... Nu ben ik toch al een paar dagen heel verdrietig. Het voelt als een volgend stukje afscheid.
Ik wil hem eigenlijk helemaal niet delen.
Hij is weer gelukkig, en ik ben nog steeds niet zover, terwijl ik de aanzet heb gegeven tot deze scheiding.
Ik weet niet zo goed wat ik nu moet, wat ik moet doen om zelf ook weer gelukkig te zijn.
Waar ik nu woon (na de scheiding) ken ik niet zoveel mensen. Ik voel me gewoon een beetje eenzaam denk ik, en dat gevoel wordt versterkt door zijn boodschap over zijn nieuwe vriendinnetje.
Begrijp me niet verkeerd; ik zou hem nog steeds niet terug willen, maar ik kan gewoon even niet stoppen met denken aan hoe onze relatie begon. En aan dat hij nu zo is tegen haar.
En ik vind het zo zonde, zo zonde, dat het over is.
Op het moment ga ik naar mijn werk, en dan kom ik thuis, en dan drink ik een glaasje teveel, en dan ga ik naar bed, en dan weer aan het werk.
En ik heb gewoon de puf niet om te werken aan een sociaal leven.
Ik zit er een beetje doorheen. Ik ken alle tips die gegeven worden aan vrouwen die een leven voor zichzelf moeten gaan opbouwen. En het zijn goede tips, maar het lijkt gewoon even zoveel werk.
Ik denk nog steeds dat weggaan de juiste beslissing was, maar dat maakt het even niet makkelijker.
Ik ben wel echt blij voor hem. Hij verdient het om gelukkig te zijn.
hey lieve meid,
ik wil je even 1 tip geven.
stop... met..... alcohol drinken!!! dit gaat níet de goede kant op.
in plaats van alcohol, drink smaakjes thee!
en ga een hobby zoeken, desnoods ga je afgekeurde kleren uit je kledingkast op marktplaats zetten en kijken wat ze er voor bieden of in ieder geval iets anders doen dan alcohol drinken.
vertel een vriendin dat je dit doet en vraag of ze je helpt of desnoods je ouder(s) want zo drink je jezelf de shit in.
gelukkig zijn is niet makkelijk, maar als je stopt met piekeren (hoe makkelijk gezegd ook) maak je het allemaal minder groot dan het is.
hele dikke knuffel van mij!
woensdag 9 september 2009 om 16:53
quote:EvyBlissy schreef op 09 september 2009 @ 08:00:
Nogmaals Cynthia: je bent 25 jaar.
Wil je nog 55 jaar delen met iemand met wie je geen sex wil?
Met wie je geen andere interesses deelt dan de televisie?
Onvoorstelbaar.
Ben je niet bang dat je over een paar jaar met hem trouwt, en dan op je 35e in scheiding ligt omdat jij tóch een gevoel mist in je huwelijk? Omdat je dat nu namelijk ook al mist? Deze man gaat je namelijk niet gelukkig maken. Nu niet en in de toekomst ook niet.
Geef jezelf en hem een kans op een echt leuke relatie en kap het af, want hij gaat het niet doen.
Je hebt gelijk Evy, maar makkelijk is het niet... het is vreselijk om die stap te nemen want ik ben zo bang een verkeerde keuze te maken en dat ik nooit meer zoveel zal houden van een ander! en dat de ander mij nooit zoveel vertrouwen kan bieden als mn huidige partner. je hebt toch een aantal jaren samen geleefd...
dat heb je niet direct met een ander en het is zo 'makkelijk' om het dan bij het huidige te houden al mis je wel dingen..
maar ik kan je ook alleen maar gelijk geven..
Nogmaals Cynthia: je bent 25 jaar.
Wil je nog 55 jaar delen met iemand met wie je geen sex wil?
Met wie je geen andere interesses deelt dan de televisie?
Onvoorstelbaar.
Ben je niet bang dat je over een paar jaar met hem trouwt, en dan op je 35e in scheiding ligt omdat jij tóch een gevoel mist in je huwelijk? Omdat je dat nu namelijk ook al mist? Deze man gaat je namelijk niet gelukkig maken. Nu niet en in de toekomst ook niet.
Geef jezelf en hem een kans op een echt leuke relatie en kap het af, want hij gaat het niet doen.
Je hebt gelijk Evy, maar makkelijk is het niet... het is vreselijk om die stap te nemen want ik ben zo bang een verkeerde keuze te maken en dat ik nooit meer zoveel zal houden van een ander! en dat de ander mij nooit zoveel vertrouwen kan bieden als mn huidige partner. je hebt toch een aantal jaren samen geleefd...
dat heb je niet direct met een ander en het is zo 'makkelijk' om het dan bij het huidige te houden al mis je wel dingen..
maar ik kan je ook alleen maar gelijk geven..
donderdag 10 september 2009 om 08:02
Nee, ik begrijp het helemaal zelfs! Ik heb ook een relatie gehad met een man van wie ik wel hield, maar ook verveeld mee was. En nee, er was ook geen sex-spanning meer. Maar ik was zó bang dat ik die diepe connectie die ik met hem hand nooit meer met een andere man zou vinden.
Maar guess what? Na bijna twee jaar single geweest te zijn, kom ik weer een geweldig leuke man tegen! Met wie ik vrolijk ben! En met wie ik op reis ga! En goddelijke sex heb!
Oftewel: niet zo bang zijn Cynthia!
Maar guess what? Na bijna twee jaar single geweest te zijn, kom ik weer een geweldig leuke man tegen! Met wie ik vrolijk ben! En met wie ik op reis ga! En goddelijke sex heb!
Oftewel: niet zo bang zijn Cynthia!
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
zondag 13 september 2009 om 13:03
het is volstrekt normaal dat het vuurwerk wat afneemt in de loop der tijd, gelukkig maar anders zou je er overspannen van worden. Het is ook volstrekt normaal dat je ineens wel vuurwerk voor een ander kan gaan voelen. Maar dit is verliefdheid en heeft niks met liefde te maken. Verliefdheid is een emotie gevoed door hormonen, en het is altijd tijdelijk. Dus als je nu kiest voor die spannende man, kan ik je wel garanderen dat je ergens in de loop der tijd erachter komt dat je weer in een broer zus relatie bent belandt. Het gaat er juist om dat je leert in een relatie je intimiteit steeds te verdiepen, en dat gaat je nooit lukken als je van de 1 naar de ander fladdert als het even niet meer spannend is
zondag 13 september 2009 om 13:39
quote:effeniet schreef op 13 september 2009 @ 12:59:
Hoi Cynthia.
Hoe gaat het !!!! Ben benieuwd.
En evyBlissy: jouw post geeft me goede moed!
Die vreselijke ellende waar ik nu in zit zal vast uiteindelijk ergens goed voor zijn...
Hoi Cynthia.
Hoe gaat het !!!! Ben benieuwd.
En evyBlissy: jouw post geeft me goede moed!
Die vreselijke ellende waar ik nu in zit zal vast uiteindelijk ergens goed voor zijn...
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
maandag 14 september 2009 om 16:53
hey...
ik neem ontzettend de tijd en het wordt me allemaal steeds helderder. het is heel sneu voor mijn vriend want hij vindt alles maar prima, maar ik leg hem steeds uit waar ik van baal, maar ook wat ik fijn aan hem vind, maar ik merk wel dat het een lange weg te gaan is voor ons beiden. maar het is ook niet niks, zo'n lange relatie zet je niet in 1 dag aan de kant.
meds je hebt gelijk, echte liefde en hormonen zijn 2 verschillende dingen. wat ik voel voor mijn vriend is diepgewortelde echte liefde.
maar niet meer als in wat ik van een relatie verwacht.
ik voel geen sexuele klik meer met hem, al een hele poos niet meer, en dat weet hij inmiddels.
ik ben bang om alleen te zijn en hem alleen te zien, ik zou zo graag bij hem blijven als dat stukje wat ik mis wel goed was geweest. achteraf een verkeerde keuze te maken, daarom denk ik ook zo lang na.
ik ben bang alleen te zijn; vandaar dat ik me ook al direct zo op die ander richt maar daar moet ik rustig aan mee gaan doen, ik moet in het nu leven.
tuurlijk zou het fijn zijn om in iemand anders zn armen te storten maar ik moet het nu eens even zelf op gaan knappen.
ik voel me steeds een stukje sterker worden en het lukt me ook al steeds beter om er met mijn huidige vriend over te praten al vond ik dat eerder heel eng, hij begint het steeds beter in te zien dat we bepaalde dingen missen.
hopelijk gaan we er samen uit komen zonder ruzies, maar makkelijk wordt het in ieder geval niet.
ik voel niet echt dat er nog een weg terug is, ik ben al té verliefd op die ander, dat is NIET eerlijk tegenover mijn vriend en dat weet ik dondersgoed, maar schuldgevoel gaat me nu diep de put in trappen en ik moet sterk blijven, anders houd ik het straks bij het oude..
quote:effeniet schreef op 13 september 2009 @ 12:59:
Hoi Cynthia.
Hoe gaat het !!!! Ben benieuwd.
En evyBlissy: jouw post geeft me goede moed!
Die vreselijke ellende waar ik nu in zit zal vast uiteindelijk ergens goed voor zijn...
ik neem ontzettend de tijd en het wordt me allemaal steeds helderder. het is heel sneu voor mijn vriend want hij vindt alles maar prima, maar ik leg hem steeds uit waar ik van baal, maar ook wat ik fijn aan hem vind, maar ik merk wel dat het een lange weg te gaan is voor ons beiden. maar het is ook niet niks, zo'n lange relatie zet je niet in 1 dag aan de kant.
meds je hebt gelijk, echte liefde en hormonen zijn 2 verschillende dingen. wat ik voel voor mijn vriend is diepgewortelde echte liefde.
maar niet meer als in wat ik van een relatie verwacht.
ik voel geen sexuele klik meer met hem, al een hele poos niet meer, en dat weet hij inmiddels.
ik ben bang om alleen te zijn en hem alleen te zien, ik zou zo graag bij hem blijven als dat stukje wat ik mis wel goed was geweest. achteraf een verkeerde keuze te maken, daarom denk ik ook zo lang na.
ik ben bang alleen te zijn; vandaar dat ik me ook al direct zo op die ander richt maar daar moet ik rustig aan mee gaan doen, ik moet in het nu leven.
tuurlijk zou het fijn zijn om in iemand anders zn armen te storten maar ik moet het nu eens even zelf op gaan knappen.
ik voel me steeds een stukje sterker worden en het lukt me ook al steeds beter om er met mijn huidige vriend over te praten al vond ik dat eerder heel eng, hij begint het steeds beter in te zien dat we bepaalde dingen missen.
hopelijk gaan we er samen uit komen zonder ruzies, maar makkelijk wordt het in ieder geval niet.
ik voel niet echt dat er nog een weg terug is, ik ben al té verliefd op die ander, dat is NIET eerlijk tegenover mijn vriend en dat weet ik dondersgoed, maar schuldgevoel gaat me nu diep de put in trappen en ik moet sterk blijven, anders houd ik het straks bij het oude..
quote:effeniet schreef op 13 september 2009 @ 12:59:
Hoi Cynthia.
Hoe gaat het !!!! Ben benieuwd.
En evyBlissy: jouw post geeft me goede moed!
Die vreselijke ellende waar ik nu in zit zal vast uiteindelijk ergens goed voor zijn...
maandag 14 september 2009 om 17:38
Verfrissend om de opmerkingen te lezen hier over 'sleur'. Inderdaad, dit komt toch haast altijd na een aantal jaar samen.. Verliefdheid gaat altijd weer over.
Cynthia, ik hoop dat je dat goed beseft voordat je een keuze maakt. Waar het echt om gaat, is wat er over blijft na die roes van verliefdheid. Dat is de basis waarop je kan bouwen de komende 50 jaar. Is DAT genoeg?
Succes!
Cynthia, ik hoop dat je dat goed beseft voordat je een keuze maakt. Waar het echt om gaat, is wat er over blijft na die roes van verliefdheid. Dat is de basis waarop je kan bouwen de komende 50 jaar. Is DAT genoeg?
Succes!
dinsdag 15 september 2009 om 12:23
Dit is een heel lastig geval ik herken het ook je houdt met heel je hart van deze man,maar als ik het zo lees is hij oook wel erg ongeinteresseerd onverschillig en dat gaat denk ik de relatie nekken,misschien ben jij ook wel onverschillig en dat maakt het nog moeilijker,
je houdt ontzettend veel van elkaar maar er komt niet veel meer vd grond ik heb mijn relatie na 7 jaar toch uitgemaakt om dzelfde reden maar ik hou nog steeds van hem ,je kunt wel een punt acgter de relatie zetten maar loslaten is een tweede misschien relatietherapie?
je houdt ontzettend veel van elkaar maar er komt niet veel meer vd grond ik heb mijn relatie na 7 jaar toch uitgemaakt om dzelfde reden maar ik hou nog steeds van hem ,je kunt wel een punt acgter de relatie zetten maar loslaten is een tweede misschien relatietherapie?
vrijdag 18 september 2009 om 17:39
weer een week verder, weer een week duidelijker dat hij niét mijn partner is waar ik oud mee wil worden, sex mee wil hebben, op schoot wil uithuilen als ik ergens mee zit..
maar ik houd met heel mijn hart van hem.
hoe breng je zoiets... wat is timing.. wat is het beste.. uitmaken van een lange relatie..
maar ik houd met heel mijn hart van hem.
hoe breng je zoiets... wat is timing.. wat is het beste.. uitmaken van een lange relatie..
vrijdag 18 september 2009 om 19:06
Als je zeker weet dat je niet meer wilt, zou ik er ook niet langer mee wachten. Voor zoiets bestaat volgens mij geen goede timing. Het is altijd rot.
En natuurlijk hou je van hem, je hebt zes jaar met hem geleefd als twee-eenheid. Je zult hem ook vast en zeker gaan missen.
Wat is het toch allemaal rot he!!!Knuffel voor jou.
En natuurlijk hou je van hem, je hebt zes jaar met hem geleefd als twee-eenheid. Je zult hem ook vast en zeker gaan missen.
Wat is het toch allemaal rot he!!!Knuffel voor jou.
maandag 28 september 2009 om 09:59
hey daar!
ben alweer wat weekjes verder, ik heb weer heel erg zitten twijfelen omdat ik ook reacties kreeg van; 'gooi zo'n lange relatie niet zomaar weg'.
en ik weet dat de sneeuwvlokjes op de juiste plek neer moeten komen om de stap te zetten, wil ik wel/niet verder met mn vriend.
bij angst; nog niet doen. maar, wanneer ga ik het dan wel doen. ik zal altijd angstig blijven of ik wel de goede beslissing maak. en gaat er echt zoveel voor mij in positieve zin veranderen wanneer ik geen vriend heb? ga ik echt zoveel gelukkiger worden... weet je, mijn vriend is een paar dagen weggeweest en ik had het idee dat ik zoveel productiever was. dus wel degelijk dat ik beter functioneer als hij niet om me heen is. en ik heb hem ook eigelijk niet zo gemist. maar dan heb je het over een paar dagen. de rest van je leven zonder hem, da's best een radicale beslissing. we hebben een koophuis, 3 hondjes. je zit in een bepaald patroon waar je niet zomaar iemand 'uit kan zetten'. ik heb zelfs al een keer geprobeerd het uit te maken, maar toen hij naar mij keek, kón ik het al niet meer. die jongen is 1 met mij geworden lijkt wel, als ik hem pijn doe doe ik mezelf pijn. ik heb naar hem toe gericht gewoon geen backbone. en ok, dan zét ik het door. en dan...
ai ai ai!
ben alweer wat weekjes verder, ik heb weer heel erg zitten twijfelen omdat ik ook reacties kreeg van; 'gooi zo'n lange relatie niet zomaar weg'.
en ik weet dat de sneeuwvlokjes op de juiste plek neer moeten komen om de stap te zetten, wil ik wel/niet verder met mn vriend.
bij angst; nog niet doen. maar, wanneer ga ik het dan wel doen. ik zal altijd angstig blijven of ik wel de goede beslissing maak. en gaat er echt zoveel voor mij in positieve zin veranderen wanneer ik geen vriend heb? ga ik echt zoveel gelukkiger worden... weet je, mijn vriend is een paar dagen weggeweest en ik had het idee dat ik zoveel productiever was. dus wel degelijk dat ik beter functioneer als hij niet om me heen is. en ik heb hem ook eigelijk niet zo gemist. maar dan heb je het over een paar dagen. de rest van je leven zonder hem, da's best een radicale beslissing. we hebben een koophuis, 3 hondjes. je zit in een bepaald patroon waar je niet zomaar iemand 'uit kan zetten'. ik heb zelfs al een keer geprobeerd het uit te maken, maar toen hij naar mij keek, kón ik het al niet meer. die jongen is 1 met mij geworden lijkt wel, als ik hem pijn doe doe ik mezelf pijn. ik heb naar hem toe gericht gewoon geen backbone. en ok, dan zét ik het door. en dan...
ai ai ai!
maandag 28 september 2009 om 17:29
Cynthia,
Jouw verhaal is zó herkenbaar voor mij, ik zit (zat eigenlijk) in precies dezelfde situatie. Geen zin meer in seks (niet met hem althans, hoe hard dat ook klinkt), en de relatie was meer een gewoonte geworden. Je bent zo gewend aan elkaar. Dit merkte mijn vriend ook, en tussen ons is het dan ook over sinds een weekje of 2. We leefden eigenlijk al een tijdje als een soort van broer en zus. Seks moest ik me echt toe zetten, dat deed ik niet voor mezelf. Ik besef me nu dat ik hem daar helemaal geen plezier mee deed, want het is een goede jongen en hij verdient iemand die van hem geniet en voor hem gaat. Ik was die persoon niet meer.
Je geeft zelf ook al aan dat je je veel beter voelde toen je vriend een paar dagen weg was, en je miste hem niet echt. Dat is een belangrijk signaal. Ik snap je angst voor het doorbreken van het vertrouwde patroon heel goed, maar bedenk dat dit geen reden is om een relatie aan te houden. Je doet hem te kort als je om medelijden bij hem blijft, waarschijnlijk is dat pijnlijker dan de waarheid.
Ik zit nu midden in het verbreken van de relatie. Hij heeft inmiddels een andere woning gevonden en verhuist over een paar dagen. Dan gaat het pas echt beginnen, dan ben ik alleen. En het beangstigt me. Wat me echter nog meer beangstigt is het idee om zo nog jaren door te sukkelen, terwijl we allebei niet meer gelukkig zijn en elkaar belemmeren in verdere ontwikkeling. Ik ga hem missen, de dingen die we samen hadden en deden, janken bij foto's en bepaalde liedjes. Dat is de zure appel waar ik doorheen zal gaan. Maar als ik kijk op langere termijn weet ik dat het beter is. Ik zal (hoop ik..) weer iemand tegen komen die mijn hart doet overslaan, iemand van wie ik niet af kan blijven en niet kan wachten om weer bij hem te zijn.
Mijn vriend (ex eigenlijk) en ik hebben geen ruzien, respecteren elkaar en we willen elkaar niet uit ons leven bannen. Wie weet passen we dus beter bij elkaar als vrienden dan als geliefden. De tijd zal dat uitwijzen. De keuze waar jij voor staat is één van de moeilijkste die er is. Maar ik denk dat je 'm al hebt gemaakt voor jezelf. Onthoud dat gevoelens van verwarring erbij horen, maar kijk naar de lange termijn, dan weet je wat je moet doen.
Succes
Jouw verhaal is zó herkenbaar voor mij, ik zit (zat eigenlijk) in precies dezelfde situatie. Geen zin meer in seks (niet met hem althans, hoe hard dat ook klinkt), en de relatie was meer een gewoonte geworden. Je bent zo gewend aan elkaar. Dit merkte mijn vriend ook, en tussen ons is het dan ook over sinds een weekje of 2. We leefden eigenlijk al een tijdje als een soort van broer en zus. Seks moest ik me echt toe zetten, dat deed ik niet voor mezelf. Ik besef me nu dat ik hem daar helemaal geen plezier mee deed, want het is een goede jongen en hij verdient iemand die van hem geniet en voor hem gaat. Ik was die persoon niet meer.
Je geeft zelf ook al aan dat je je veel beter voelde toen je vriend een paar dagen weg was, en je miste hem niet echt. Dat is een belangrijk signaal. Ik snap je angst voor het doorbreken van het vertrouwde patroon heel goed, maar bedenk dat dit geen reden is om een relatie aan te houden. Je doet hem te kort als je om medelijden bij hem blijft, waarschijnlijk is dat pijnlijker dan de waarheid.
Ik zit nu midden in het verbreken van de relatie. Hij heeft inmiddels een andere woning gevonden en verhuist over een paar dagen. Dan gaat het pas echt beginnen, dan ben ik alleen. En het beangstigt me. Wat me echter nog meer beangstigt is het idee om zo nog jaren door te sukkelen, terwijl we allebei niet meer gelukkig zijn en elkaar belemmeren in verdere ontwikkeling. Ik ga hem missen, de dingen die we samen hadden en deden, janken bij foto's en bepaalde liedjes. Dat is de zure appel waar ik doorheen zal gaan. Maar als ik kijk op langere termijn weet ik dat het beter is. Ik zal (hoop ik..) weer iemand tegen komen die mijn hart doet overslaan, iemand van wie ik niet af kan blijven en niet kan wachten om weer bij hem te zijn.
Mijn vriend (ex eigenlijk) en ik hebben geen ruzien, respecteren elkaar en we willen elkaar niet uit ons leven bannen. Wie weet passen we dus beter bij elkaar als vrienden dan als geliefden. De tijd zal dat uitwijzen. De keuze waar jij voor staat is één van de moeilijkste die er is. Maar ik denk dat je 'm al hebt gemaakt voor jezelf. Onthoud dat gevoelens van verwarring erbij horen, maar kijk naar de lange termijn, dan weet je wat je moet doen.
Succes
