Psyche
alle pijlers
Ik heb geen vrienden
dinsdag 1 september 2009 om 21:39
Oke dit topic is niet gemaakt om zielig te doen, want dat ben ik niet. Ik wil gewoon graag een keer kwijt dat ik er van baal dat ik geen vrienden heb. Dit is geen grap, ik heb geen vrienden, 0,0. Heb een paar kennissen maar that's it. Ik heb wel een relatie maar denk wel eens; stel dat het uit gaat, dan heb ik helemaal niemand. De kennissen die ik heb zijn nog van vroeger van school, waarbij we vroeger zeer hecht waren maar naarmate we ouder werden het minder is geworden. Ik heb wel eens een poging gedaan om meer met elkaar af te spreken maar dat hoefde van hun niet. Doordat ik geen vrienden heb twijfel ik aan mezelf, ben ik raar? Ben ik te lelijk? Ik word er onzeker van.
Je zou zeggen, zoek ze dan! Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik stap niet zomaar op iemand af dus misschien is het allemaal wel m'n eigen schuld. Ik hoop gewoon dat ik ooit ook eens een "beste vriendin" heb.
Bedankt voor het lezen.
Je zou zeggen, zoek ze dan! Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik stap niet zomaar op iemand af dus misschien is het allemaal wel m'n eigen schuld. Ik hoop gewoon dat ik ooit ook eens een "beste vriendin" heb.
Bedankt voor het lezen.
dinsdag 8 september 2009 om 17:43
quote:nukje schreef op 04 september 2009 @ 12:16:
Haha, ik moet eerst even off-topic lachen om ColeTurner, die heel onschuldig de echte, kartonnen grijze dozen bedoelde, terwijl het Zwieber om de vrouwtjesdozen (als in 'mutsen') gaat met kortgeknipt rood haar
.
On-topic: ik heb ook geen vrienden, op twee hele prille contacten met ex-collegaatjes na.
Wel geprobeerd via oproepen op het prikbord, bij een yoga club gegaan etc., maar nee, het is niet makkelijk om op deze leeftijd (30+) vriendschappen te sluiten zoals je ze van vroeger kent. Mijn eens-beste-vriendin heeft kinderen (ik nog niet) en een man die mij niet mag, dus dat contact is de laatste jaren ook steeds meer verwaterd.
Je hele post gelezen en het lijkt wel alsof ik mezelf lees.
Hoe komt het dat jij geen vrienden hebt (uitgezonderd van je toen beste vriendin)?
Op mijn werk merk ik aan de collega's om me heen dat ze me sympathiek, grappig en leuk vinden, dus je zou zeggen dat het daar niet aan zou moeten liggen. Toch komt het niet van de grond.
Bij mij precies zo! Collega's komen juist op m'n kamer om even gezellig te kletsen.
Er wordt vaak gezegd dat je er actief naar op zoek moet gaan, maar ik heb eerder de ervaring opgedaan dat een vriendschap pas ontstaat als ik het juist helemaal niet had verwacht. Want als ik doelbewust met vreemden (door bijv. zo'n oproepje) afspreek, vind ik de sfeer zo onnatuurlijk dat ik me slecht een houding kan geven.
Dat is wat mij ook tegenhoud aan het plaatsen van een oproepje. Als ik eenmaal met iemand af zou spreken zou het voor m'n gevoel te geforceerd zijn, onnatuurlijk zoals jij schrijft, tenminste dat denk ik heb het nooit geprobeerd. Maar dat houd me wel tegen, je spreekt af en maar hopen dat het klikt.
Vaak kom je er dan na een aantal keer afspreken achter dat je weinig overeenkomsten hebt en dan bloedt het weer dood.
Ik denk dat de beste vriendschappen 'toevallig' ontstaan, met mensen die op je pad komen. Wat dan helpt is inderdaad zorgen dat je pad zich niet beperkt tot je werkplek en je huis.
Dat is waar, zo is een hele tijd geleden een (nu ex-)collega eigenlijk uitgegroeid tot een beetje vriendschap. Uiteindelijk is het toch verwaterd doordat we totaal verschillend zijn en niet dezelfde interesses hebben. Maar dat was ook een contact dat eigenlijk toevallig ontstaan is.
Maar goed, hoor wie het zegt, ik zit vanavond ook met mijn vriend voor de tv met een filmpje, hoor. Misschien vind ik dat wel iets té leuk.
Is zeker ook leuk
Maar eens afspreken om met iemand anders een filmpje te kijken zou ik zelf ook wel leuk vinden
Haha, ik moet eerst even off-topic lachen om ColeTurner, die heel onschuldig de echte, kartonnen grijze dozen bedoelde, terwijl het Zwieber om de vrouwtjesdozen (als in 'mutsen') gaat met kortgeknipt rood haar
.On-topic: ik heb ook geen vrienden, op twee hele prille contacten met ex-collegaatjes na.
Wel geprobeerd via oproepen op het prikbord, bij een yoga club gegaan etc., maar nee, het is niet makkelijk om op deze leeftijd (30+) vriendschappen te sluiten zoals je ze van vroeger kent. Mijn eens-beste-vriendin heeft kinderen (ik nog niet) en een man die mij niet mag, dus dat contact is de laatste jaren ook steeds meer verwaterd.
Je hele post gelezen en het lijkt wel alsof ik mezelf lees.
Hoe komt het dat jij geen vrienden hebt (uitgezonderd van je toen beste vriendin)?
Op mijn werk merk ik aan de collega's om me heen dat ze me sympathiek, grappig en leuk vinden, dus je zou zeggen dat het daar niet aan zou moeten liggen. Toch komt het niet van de grond.
Bij mij precies zo! Collega's komen juist op m'n kamer om even gezellig te kletsen.
Er wordt vaak gezegd dat je er actief naar op zoek moet gaan, maar ik heb eerder de ervaring opgedaan dat een vriendschap pas ontstaat als ik het juist helemaal niet had verwacht. Want als ik doelbewust met vreemden (door bijv. zo'n oproepje) afspreek, vind ik de sfeer zo onnatuurlijk dat ik me slecht een houding kan geven.
Dat is wat mij ook tegenhoud aan het plaatsen van een oproepje. Als ik eenmaal met iemand af zou spreken zou het voor m'n gevoel te geforceerd zijn, onnatuurlijk zoals jij schrijft, tenminste dat denk ik heb het nooit geprobeerd. Maar dat houd me wel tegen, je spreekt af en maar hopen dat het klikt.
Vaak kom je er dan na een aantal keer afspreken achter dat je weinig overeenkomsten hebt en dan bloedt het weer dood.
Ik denk dat de beste vriendschappen 'toevallig' ontstaan, met mensen die op je pad komen. Wat dan helpt is inderdaad zorgen dat je pad zich niet beperkt tot je werkplek en je huis.
Dat is waar, zo is een hele tijd geleden een (nu ex-)collega eigenlijk uitgegroeid tot een beetje vriendschap. Uiteindelijk is het toch verwaterd doordat we totaal verschillend zijn en niet dezelfde interesses hebben. Maar dat was ook een contact dat eigenlijk toevallig ontstaan is.
Maar goed, hoor wie het zegt, ik zit vanavond ook met mijn vriend voor de tv met een filmpje, hoor. Misschien vind ik dat wel iets té leuk.
Is zeker ook leuk
Maar eens afspreken om met iemand anders een filmpje te kijken zou ik zelf ook wel leuk vinden
woensdag 9 september 2009 om 10:27
Ik zou zelf ook niet zo makkelijk een oproepje plaatsen voor contacten...zoals je zegt zou ik het ook te geforceerd vinden en me waarschijnlijk superongemakkelijk voelen....(alhoewel..ik heb zo wel mijn vriend drie jaar geleden ontmoet)
Ik zou het toch meer in de interesses zoeken. Een vriendin van mij heeft na een verbroken relatie en in haar eentje naar een nieuwe stad gaan een paar contacten opgedaan via een kookclubje...elke paar weken afspreken om met elkaar lekker te koken...ze heeft ondertussen met één van die drie vrouwen ook al buiten het koken om dingen samen gedaan....
bij gezamelijke interesses heb je iig al een link naar de ander toe. Of vrijwilliger worden bij een lokaal asiel, met ouderen werken, met vluchtelingen werken. Op dat soort plekken kun je ook leuke mensen ontmoeten. Zo heb ik zelf toen ik 16 was en redelijk gepest werd op school, bij een wereldwinkel gewerkt als vrijwilliger...ik heb daar toen zoveel contacten opgedaan....leuke contacten...met sommige mensen heb ik nu (na 12 jaar) nog steeds contact!
Ik zou het toch meer in de interesses zoeken. Een vriendin van mij heeft na een verbroken relatie en in haar eentje naar een nieuwe stad gaan een paar contacten opgedaan via een kookclubje...elke paar weken afspreken om met elkaar lekker te koken...ze heeft ondertussen met één van die drie vrouwen ook al buiten het koken om dingen samen gedaan....
bij gezamelijke interesses heb je iig al een link naar de ander toe. Of vrijwilliger worden bij een lokaal asiel, met ouderen werken, met vluchtelingen werken. Op dat soort plekken kun je ook leuke mensen ontmoeten. Zo heb ik zelf toen ik 16 was en redelijk gepest werd op school, bij een wereldwinkel gewerkt als vrijwilliger...ik heb daar toen zoveel contacten opgedaan....leuke contacten...met sommige mensen heb ik nu (na 12 jaar) nog steeds contact!
vrijdag 11 september 2009 om 13:11
quote: Je hele post gelezen en het lijkt wel alsof ik mezelf lees.
Hoe komt het dat jij geen vrienden hebt (uitgezonderd van je toen beste vriendin)?
Tja, ik denk dat de belangrijkste reden is dat ik lange tijd in het buitenland heb gezeten en nu sinds 2 jaar weer hier woon. Ik moest als het ware weer opnieuw beginnen in NL, ook wat sociale contacten aangaat. Gepaard met een dosis onzekerheid (die niemand anders merkt, maar die diep vanbinnen wel in mij huist) voel ik toch te vaak een drempel bij nieuwe contacten.
Verder vind ik dat het veel energie kost om (nieuwe) vriendschappen op te bouwen. Het grootste probleem is, denk ik, dat mensen van mijn leeftijd zelf wel een vaste vriendenkring hebben en dat het hén dus niet uitmaakt of ik daar deel van ga uitmaken; ze missen niets als ik NIET hun vriendinnetje word. En dus moet alle initiatief in het begin van mijn kant komen en dat vind ik gewoon niet heel makkelijk. Bang om me op te dringen misschien? Ben ook wel kritisch, ik noem niet zomaar iemand mijn vriend(in).
Hoe oud ben je zelf eigenlijk?
Hoe komt het dat jij geen vrienden hebt (uitgezonderd van je toen beste vriendin)?
Tja, ik denk dat de belangrijkste reden is dat ik lange tijd in het buitenland heb gezeten en nu sinds 2 jaar weer hier woon. Ik moest als het ware weer opnieuw beginnen in NL, ook wat sociale contacten aangaat. Gepaard met een dosis onzekerheid (die niemand anders merkt, maar die diep vanbinnen wel in mij huist) voel ik toch te vaak een drempel bij nieuwe contacten.
Verder vind ik dat het veel energie kost om (nieuwe) vriendschappen op te bouwen. Het grootste probleem is, denk ik, dat mensen van mijn leeftijd zelf wel een vaste vriendenkring hebben en dat het hén dus niet uitmaakt of ik daar deel van ga uitmaken; ze missen niets als ik NIET hun vriendinnetje word. En dus moet alle initiatief in het begin van mijn kant komen en dat vind ik gewoon niet heel makkelijk. Bang om me op te dringen misschien? Ben ook wel kritisch, ik noem niet zomaar iemand mijn vriend(in).
Hoe oud ben je zelf eigenlijk?
vrijdag 11 september 2009 om 13:27
Hey Nukje,
Dat had ik dus ook nadat ik 4-5 jaar ben weggeweest (gereisd en in spanej gewoond) Ben daarna wel naar dezelfde stad teruggekeerd en heb ook nog wel een paar vrienden van toen (die niet allemaal nog in dezelfde stad wonen) maar moest ook grotendeels weer opnieuw beginnen....Gelukkig had ik met een half jaar ongeveer een vriend...waardoor ik via hem veel mensen heb leren kennen en verder via mijn stage een leuke meid ontmoet...en via studie nog een leuke meid...maar eerlijk is eerlijk, ik zou graag meer vrienden hebben maar inderdaad erg lastig als je (zoals ik) tegen de 30 loopt....
Dat had ik dus ook nadat ik 4-5 jaar ben weggeweest (gereisd en in spanej gewoond) Ben daarna wel naar dezelfde stad teruggekeerd en heb ook nog wel een paar vrienden van toen (die niet allemaal nog in dezelfde stad wonen) maar moest ook grotendeels weer opnieuw beginnen....Gelukkig had ik met een half jaar ongeveer een vriend...waardoor ik via hem veel mensen heb leren kennen en verder via mijn stage een leuke meid ontmoet...en via studie nog een leuke meid...maar eerlijk is eerlijk, ik zou graag meer vrienden hebben maar inderdaad erg lastig als je (zoals ik) tegen de 30 loopt....
zondag 13 september 2009 om 13:31
Zo te horen ben ik dus niet de enige (wat ik wel altijd denk).
@Nukje, nogmaals het lijkt wel alsof ik weer mezelf lees haha. Je zegt (schrijft) precies wat ik ook denk. Ik ben zelf 29 en jij?
Op dit moment zou ik willen dat ik een "vriendin" had waar ik tegenaan kon praten. Heb zoveel spinsels in m'n hoofd over een bepaald onderwerp en heb het gevoel dat ik er in m'n eentje maar zelf moet uitkomen en dat ik msischien wel verkeerde keuzes maak. Wou dat ik nu tegen iemand aan kon praten die als "onafhankelijk persoon" een mening over de situatie heeft. Dit is allemaal wel heel onduidelijk geloof ik, misschien moet ik er maar een ander topic over openen.
@Nukje, nogmaals het lijkt wel alsof ik weer mezelf lees haha. Je zegt (schrijft) precies wat ik ook denk. Ik ben zelf 29 en jij?
Op dit moment zou ik willen dat ik een "vriendin" had waar ik tegenaan kon praten. Heb zoveel spinsels in m'n hoofd over een bepaald onderwerp en heb het gevoel dat ik er in m'n eentje maar zelf moet uitkomen en dat ik msischien wel verkeerde keuzes maak. Wou dat ik nu tegen iemand aan kon praten die als "onafhankelijk persoon" een mening over de situatie heeft. Dit is allemaal wel heel onduidelijk geloof ik, misschien moet ik er maar een ander topic over openen.
zondag 13 september 2009 om 15:40
Hej Ticluna, hoop dat je wat hebt aan alles wat al genoemd is! Maar ik denk dat inderdaad ook dat je zelf actie moet gaan ondernemen.. Op de middelbare school gaat vrienden maken relatief makkelijk, maar daarna kent iedereen al mensen en zul je wel wat moeite moeten doen...
Wat vind je leuk om te doen? Dan je kunnen kijken of daar iets van een clubje voor is, dat kan sporten zijn, of koken of wat dan ook... Je kunt qua sport dan het beste een team sport kiezen. Ik heb ook wel eens gehoord dat er site's zijn waarop je een oproepje kan doen om samen te gaan sporten, maar daar weet ik niet echt iets vanaf.
Je kunt ook vrijwilligers werk gaan doen, bijv. in een bejaardetehuis of een buurthuis. Er zijn altijd meer vrijwilligers en wie weet klikt het daarmee. En je doet dan sowieso goed werk!
En heb je leuke collega's? Want je kunt ook een keer met collega's gaan stappen of een terrasje pakken. Soms zijn collega's buiten werktijd veel leuker dan op je werk!
Misschien zijn dit dingen die je al lang geprobeerd hebt hoor... maar toch
Succes en ik hoop dat het lukt!
Wat vind je leuk om te doen? Dan je kunnen kijken of daar iets van een clubje voor is, dat kan sporten zijn, of koken of wat dan ook... Je kunt qua sport dan het beste een team sport kiezen.
Ik heb ook wel eens gehoord dat er site's zijn waarop je een oproepje kan doen om samen te gaan sporten, maar daar weet ik niet echt iets vanaf. Je kunt ook vrijwilligers werk gaan doen, bijv. in een bejaardetehuis of een buurthuis. Er zijn altijd meer vrijwilligers en wie weet klikt het daarmee. En je doet dan sowieso goed werk!
En heb je leuke collega's? Want je kunt ook een keer met collega's gaan stappen of een terrasje pakken. Soms zijn collega's buiten werktijd veel leuker dan op je werk!
Misschien zijn dit dingen die je al lang geprobeerd hebt hoor... maar toch
Succes en ik hoop dat het lukt!
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
zondag 13 september 2009 om 18:34
Ticluna ik lees hier al een tijdje mee. vervelend de situatie waarin je zit. ik zie wel dat je hier fijne adviezen krijgt. zie jij dat zelf ook, kun je er wat mee?
ik kan mij voorstellen dat je graag een vriendin zou willen waar je tegen aan kan kletsen, alleen is die vriendin er niet zo maar. dat heeft tijd nodig voordat zo'n contact ontstaat. Dat maakt het misschien wel ectra lastig.
Kun je over dat soort dingen wel met je vriend praten? en anders gewoon een topic openen hoor! dat lucht vast op!
ik kan mij voorstellen dat je graag een vriendin zou willen waar je tegen aan kan kletsen, alleen is die vriendin er niet zo maar. dat heeft tijd nodig voordat zo'n contact ontstaat. Dat maakt het misschien wel ectra lastig.
Kun je over dat soort dingen wel met je vriend praten? en anders gewoon een topic openen hoor! dat lucht vast op!
zondag 13 september 2009 om 23:01
Ben zelf niet zo lang geleden verhuisd van de ene stad naar de andere. Dan zit je ook 'ineens' in een situatie dat er geen vrienden zijn op de plek waar jij woont. Dus niemand om even mee koffie/ biertje te drinken, uurtje slap mee te ouwehoeren etc
Je moet er inderdaad behoorlijk je best voor doen.
Sowieso moet je er iets voor doen want nieuwe vrienden/ kennissen staan niet zomaar voor de deur.
Makkelijkste manier is iets actiefs te gaan doen wat je zelf leuk vindt volgens mij.
Ben zelf bijvoorbeeld weer op een teamsport gegaan. Vind het sowieso leuk om te doen maar hou ook erg van 'de derde helft' (na de wedstrijd.) Sportschool ed is vast we goed voor je conditie maar iedereen is daar toch met zichzelf bezig.
Dr zijn hier al een aantal voorbeelden genoemd: koken, toneel, muziek. Ook al hou je dr geen vrienden aan over dan is t nog prettig om een of een paar avonden het huis uit te zijn.
Succes!
Je moet er inderdaad behoorlijk je best voor doen.
Sowieso moet je er iets voor doen want nieuwe vrienden/ kennissen staan niet zomaar voor de deur.
Makkelijkste manier is iets actiefs te gaan doen wat je zelf leuk vindt volgens mij.
Ben zelf bijvoorbeeld weer op een teamsport gegaan. Vind het sowieso leuk om te doen maar hou ook erg van 'de derde helft' (na de wedstrijd.) Sportschool ed is vast we goed voor je conditie maar iedereen is daar toch met zichzelf bezig.
Dr zijn hier al een aantal voorbeelden genoemd: koken, toneel, muziek. Ook al hou je dr geen vrienden aan over dan is t nog prettig om een of een paar avonden het huis uit te zijn.
Succes!
dinsdag 15 september 2009 om 11:47
quote:Ticluna schreef op 13 september 2009 @ 13:31:
Zo te horen ben ik dus niet de enige (wat ik wel altijd denk).
@Nukje, nogmaals het lijkt wel alsof ik weer mezelf lees haha. Je zegt (schrijft) precies wat ik ook denk. Ik ben zelf 29 en jij?.
Ik ben 33. Ja, zo zie je maar weer dat je inderdaad zelf altijd denkt dat je 'niet normaal' bent ofzo, terwijl veel mensen dus met hetzelfde zitten.
quote:Op dit moment zou ik willen dat ik een "vriendin" had waar ik tegenaan kon praten.
Ook dit herken ik heel erg. Tegen je partner aanpraten is toch anders, je wil toch af en toe ook met iemand óver je partner kunnen praten . Tenminste, ik merk dat ik het wel lekker vind om af en toe tegen mijn collegaatje aan te kunnen praten over iets onschuldigs tussen mij en mijn vriend.
Woon je in een grote stad?
Zo te horen ben ik dus niet de enige (wat ik wel altijd denk).
@Nukje, nogmaals het lijkt wel alsof ik weer mezelf lees haha. Je zegt (schrijft) precies wat ik ook denk. Ik ben zelf 29 en jij?.
Ik ben 33. Ja, zo zie je maar weer dat je inderdaad zelf altijd denkt dat je 'niet normaal' bent ofzo, terwijl veel mensen dus met hetzelfde zitten.
quote:Op dit moment zou ik willen dat ik een "vriendin" had waar ik tegenaan kon praten.
Ook dit herken ik heel erg. Tegen je partner aanpraten is toch anders, je wil toch af en toe ook met iemand óver je partner kunnen praten . Tenminste, ik merk dat ik het wel lekker vind om af en toe tegen mijn collegaatje aan te kunnen praten over iets onschuldigs tussen mij en mijn vriend.
Woon je in een grote stad?
woensdag 16 september 2009 om 10:59
Wederom bedankt voor de reacties. Ik kan zeker wat met de reacties. Ik zou graag een teamsport willen doen, maar ik durf niet. Erg jammer eigenlijk, want ik denk dat ik dan zeker leuke contacten op zal doen of in ieder geval 1x of meerdere keren per week gewoon eens onder andere mensen zijn. Maar ik durf dus niet. Zie het voor me als een al helemaal bestaand team en dan kom ik er bij, ze mogen me vast niet is wat ik dan meteen denk, gezien mijn ervaringen van vroeger dat ik met onbekende mensen nooit erbij gehoord heb denk ik dat dat nu weer zal gebeuren...
Wat me tegenhoud om een topic te openen... Ik denk dat hetgeen waar ik mee zit dan écht wordt. Nu zit alles in m'n hoofd en "denk" ik er alleen maar over, als ik het ga opschrijven wordt het écht en krijg ik adviezen die ik eigenlijk wel weet maar niet wil horen. Pff misschien moet ik het maar doen ook.
Ik woon in de hoofdstad. En jij nukje?
Wat me tegenhoud om een topic te openen... Ik denk dat hetgeen waar ik mee zit dan écht wordt. Nu zit alles in m'n hoofd en "denk" ik er alleen maar over, als ik het ga opschrijven wordt het écht en krijg ik adviezen die ik eigenlijk wel weet maar niet wil horen. Pff misschien moet ik het maar doen ook.
Ik woon in de hoofdstad. En jij nukje?
woensdag 16 september 2009 om 17:54
Hej, misschien dat je op het viva prikbord onder contact een oproepje kunt doen? Of kunt kijken wat er allemaal al staat en dan op iemand anders kunt reageren?
En misschien dat je vriendin mee wil naar een teamsport de eerste paar keer? Zij kan dan afhaken door tijdgebrek ofzo als jij het aandurft om alleen te gaan?
En ik snap dat je het erg eng vindt, maar wie weet valt het mee... en als je het niet probeert...
En misschien dat je vriendin mee wil naar een teamsport de eerste paar keer? Zij kan dan afhaken door tijdgebrek ofzo als jij het aandurft om alleen te gaan?
En ik snap dat je het erg eng vindt, maar wie weet valt het mee... en als je het niet probeert...
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
woensdag 16 september 2009 om 23:24
quote:Ticluna schreef op 16 september 2009 @ 10:59:
Wederom bedankt voor de reacties. Ik kan zeker wat met de reacties. Ik zou graag een teamsport willen doen, maar ik durf niet. Erg jammer eigenlijk, want ik denk dat ik dan zeker leuke contacten op zal doen of in ieder geval 1x of meerdere keren per week gewoon eens onder andere mensen zijn. Maar ik durf dus niet. Zie het voor me als een al helemaal bestaand team en dan kom ik er bij, ze mogen me vast niet is wat ik dan meteen denk, gezien mijn ervaringen van vroeger dat ik met onbekende mensen nooit erbij gehoord heb denk ik dat dat nu weer zal gebeuren...
Wat me tegenhoud om een topic te openen... Ik denk dat hetgeen waar ik mee zit dan écht wordt. Nu zit alles in m'n hoofd en "denk" ik er alleen maar over, als ik het ga opschrijven wordt het écht en krijg ik adviezen die ik eigenlijk wel weet maar niet wil horen. Pff misschien moet ik het maar doen ook.
Ik woon in de hoofdstad. En jij nukje?
Ola, nog even een reactie:
Als je het niet probeert weet je nooit of ze je niet aardig vinden.
Afhaken kan altijd nog, als je het een poosje hebt geprobeerd en tot de conclusie bent gekomen dat het echt niet gaat.
Maar denk dat niet te vroeg: in de meeste gevallen is het even wennen en het de tijd geven. "Er niet bij horen" zit soms ook in je eigen hoofd. (Ok niet altijd maar ga er niet bij voorbaat van uit)
Sowieso mag je er vanuit gaan dat je gewoon prima gezelschap bent, sommige mensen zullen je wel aardig vinden en sommige niet. Jammer voor die laatsten.
Tsja, de enige manier is om je over je onzekerheid heen te zetten ook al is dat heel erg moeilijk.
Oh ja, en je zal echt niet de enige zijn die teamsport, toneel, koken, cursus weetikveel gaat doen om contacten op te doen. De helft van die andere mensen komt daar ook voor.
Wederom bedankt voor de reacties. Ik kan zeker wat met de reacties. Ik zou graag een teamsport willen doen, maar ik durf niet. Erg jammer eigenlijk, want ik denk dat ik dan zeker leuke contacten op zal doen of in ieder geval 1x of meerdere keren per week gewoon eens onder andere mensen zijn. Maar ik durf dus niet. Zie het voor me als een al helemaal bestaand team en dan kom ik er bij, ze mogen me vast niet is wat ik dan meteen denk, gezien mijn ervaringen van vroeger dat ik met onbekende mensen nooit erbij gehoord heb denk ik dat dat nu weer zal gebeuren...
Wat me tegenhoud om een topic te openen... Ik denk dat hetgeen waar ik mee zit dan écht wordt. Nu zit alles in m'n hoofd en "denk" ik er alleen maar over, als ik het ga opschrijven wordt het écht en krijg ik adviezen die ik eigenlijk wel weet maar niet wil horen. Pff misschien moet ik het maar doen ook.
Ik woon in de hoofdstad. En jij nukje?
Ola, nog even een reactie:
Als je het niet probeert weet je nooit of ze je niet aardig vinden.
Afhaken kan altijd nog, als je het een poosje hebt geprobeerd en tot de conclusie bent gekomen dat het echt niet gaat.
Maar denk dat niet te vroeg: in de meeste gevallen is het even wennen en het de tijd geven. "Er niet bij horen" zit soms ook in je eigen hoofd. (Ok niet altijd maar ga er niet bij voorbaat van uit)
Sowieso mag je er vanuit gaan dat je gewoon prima gezelschap bent, sommige mensen zullen je wel aardig vinden en sommige niet. Jammer voor die laatsten.
Tsja, de enige manier is om je over je onzekerheid heen te zetten ook al is dat heel erg moeilijk.
Oh ja, en je zal echt niet de enige zijn die teamsport, toneel, koken, cursus weetikveel gaat doen om contacten op te doen. De helft van die andere mensen komt daar ook voor.
vrijdag 18 september 2009 om 18:17
quote:Ticluna schreef op 16 september 2009 @ 10:59:
Zie het voor me als een al helemaal bestaand team en dan kom ik er bij, ze mogen me vast niet is wat ik dan meteen denk, gezien mijn ervaringen van vroeger dat ik met onbekende mensen nooit erbij gehoord heb denk ik dat dat nu weer zal gebeuren...
Ik woon in de hoofdstad. En jij nukje?
Zooo herkenbaar, zucht. Pure onzekerheid, waardoor je je niet natuurlijk meer gedraagt en juist in de hand werkt dat mensen je niet meteen in hun 'kring' opnemen. Tenminste, dat denk ik steeds (en jij blijkbaar ook).
Ik woon in het midden van het land, bij Utrecht. Ik vroeg het omdat het in de 'grote stad' ook erg makkelijk is om eenzaam te blijven. Jemig, wat klinkt dat zielig, haha .
Dat van dat probleem wat ineens echt wordt als je er een topic over opent herken ik ook wel. Ik heb pasgeleden een topic geopend over mijn aflopende vriendschap met mijn vroegere beste vriendin en kreeg een heleboel reacties in de trant van ' get over it '. Dat vond ik best heftig, ik had er wel even een vervelend gevoel over. Maar toch helpt het wel om te relativeren, dus ik zou het gewoon doen!
Zie het voor me als een al helemaal bestaand team en dan kom ik er bij, ze mogen me vast niet is wat ik dan meteen denk, gezien mijn ervaringen van vroeger dat ik met onbekende mensen nooit erbij gehoord heb denk ik dat dat nu weer zal gebeuren...
Ik woon in de hoofdstad. En jij nukje?
Zooo herkenbaar, zucht. Pure onzekerheid, waardoor je je niet natuurlijk meer gedraagt en juist in de hand werkt dat mensen je niet meteen in hun 'kring' opnemen. Tenminste, dat denk ik steeds (en jij blijkbaar ook).
Ik woon in het midden van het land, bij Utrecht. Ik vroeg het omdat het in de 'grote stad' ook erg makkelijk is om eenzaam te blijven. Jemig, wat klinkt dat zielig, haha .
Dat van dat probleem wat ineens echt wordt als je er een topic over opent herken ik ook wel. Ik heb pasgeleden een topic geopend over mijn aflopende vriendschap met mijn vroegere beste vriendin en kreeg een heleboel reacties in de trant van ' get over it '. Dat vond ik best heftig, ik had er wel even een vervelend gevoel over. Maar toch helpt het wel om te relativeren, dus ik zou het gewoon doen!
maandag 21 september 2009 om 23:18
Je zou inderdaad denken grote stad veel mensen, maar het tegendeel is waar, ook in een grote stad kan je eenzaam zijn.
Jammer dat we eigenlijk nu dingen laten schieten vanwege de onzekerheid. Ondanks dat ik weet dat je beter spijt kan hebben van de dingen die je wel gedaan hebt dan spijt van de dingen die je niet gedaan hebt, durf ik het toch niet en daar baal ik wel van. Heb gewoon een gigantische schop onder m'n kont nodig.
Ik heb nog steeds geen topic geopend, durf het niet. Het wordt dan echt écht, en waarschijnlijk weet ik nu al wat voor reacties ik krijg en het is niet zomaar een klein probleempje maar echt een lastige keuze. Pf moeilijk.
Jammer dat we eigenlijk nu dingen laten schieten vanwege de onzekerheid. Ondanks dat ik weet dat je beter spijt kan hebben van de dingen die je wel gedaan hebt dan spijt van de dingen die je niet gedaan hebt, durf ik het toch niet en daar baal ik wel van. Heb gewoon een gigantische schop onder m'n kont nodig.
Ik heb nog steeds geen topic geopend, durf het niet. Het wordt dan echt écht, en waarschijnlijk weet ik nu al wat voor reacties ik krijg en het is niet zomaar een klein probleempje maar echt een lastige keuze. Pf moeilijk.
maandag 21 september 2009 om 23:21
Ik woon ook in een grote stad en heb welgeteld 1 goede vriendin die ik eigenlijk bijna nooit zie.
Helaas is het ook zo dat ik door ziekte niet veel kan doen en daar knappen mensen ook op af.
Als ik het kon zou ik er alles aan doen om meer vrienden te krijgen. Bijvoorbeeld wel op oproepjes bij contacten reageren ed.
Helaas is het ook zo dat ik door ziekte niet veel kan doen en daar knappen mensen ook op af.
Als ik het kon zou ik er alles aan doen om meer vrienden te krijgen. Bijvoorbeeld wel op oproepjes bij contacten reageren ed.
dinsdag 22 september 2009 om 19:06
quote:Ticluna schreef op 21 september 2009 @ 23:18:
Je zou inderdaad denken grote stad veel mensen, maar het tegendeel is waar, ook in een grote stad kan je eenzaam zijn.
Jammer dat we eigenlijk nu dingen laten schieten vanwege de onzekerheid. Ondanks dat ik weet dat je beter spijt kan hebben van de dingen die je wel gedaan hebt dan spijt van de dingen die je niet gedaan hebt, durf ik het toch niet en daar baal ik wel van. Heb gewoon een gigantische schop onder m'n kont nodig.
Ik heb nog steeds geen topic geopend, durf het niet. Het wordt dan echt écht, en waarschijnlijk weet ik nu al wat voor reacties ik krijg en het is niet zomaar een klein probleempje maar echt een lastige keuze. Pf moeilijk.
Nou je weet eigenlijk al wat je moet doen. Jezelf een schop onder je hol geven. Wat heb je er mee te verliezen?
Je weet al wat de reacties op zo'n topic zouden zijn. Hoe langer je wacht, hoe hoger de drempel wordt. (niet om je bang te maken maar t wordt steeds een groter ding zo)
Begrijp dat t n drempel is.
Kan je niet beginnen iets kleins wat je ook al een beetje eng vindt?Dat je even uit je comfort zone komt maar niet te lang. Bv praatje maken bij de koffie automaat, iets vragen aan een onbekend iemand op straat.
Als je echt het idee hebt dat je t niet alleen kan is hulp hierbij zoeken ook nog een optie
Je zou inderdaad denken grote stad veel mensen, maar het tegendeel is waar, ook in een grote stad kan je eenzaam zijn.
Jammer dat we eigenlijk nu dingen laten schieten vanwege de onzekerheid. Ondanks dat ik weet dat je beter spijt kan hebben van de dingen die je wel gedaan hebt dan spijt van de dingen die je niet gedaan hebt, durf ik het toch niet en daar baal ik wel van. Heb gewoon een gigantische schop onder m'n kont nodig.
Ik heb nog steeds geen topic geopend, durf het niet. Het wordt dan echt écht, en waarschijnlijk weet ik nu al wat voor reacties ik krijg en het is niet zomaar een klein probleempje maar echt een lastige keuze. Pf moeilijk.
Nou je weet eigenlijk al wat je moet doen. Jezelf een schop onder je hol geven. Wat heb je er mee te verliezen?
Je weet al wat de reacties op zo'n topic zouden zijn. Hoe langer je wacht, hoe hoger de drempel wordt. (niet om je bang te maken maar t wordt steeds een groter ding zo)
Begrijp dat t n drempel is.
Kan je niet beginnen iets kleins wat je ook al een beetje eng vindt?Dat je even uit je comfort zone komt maar niet te lang. Bv praatje maken bij de koffie automaat, iets vragen aan een onbekend iemand op straat.
Als je echt het idee hebt dat je t niet alleen kan is hulp hierbij zoeken ook nog een optie
vrijdag 25 september 2009 om 12:04
Drank helpt ook, dan vallen alle drempels en remmingen weg, haha .
Nee, is niet serieus bedoeld, maar pasgeleden had ik een receptie op mijn werk en daar heb ik (op een lege maag) 4 wijntjes achterover gegooid. Ik was wel een beetje aangeschoten en dacht ineens niet meer na over wat ik nu precies tegen wie moest zeggen. En plotseling had ik aan het eind van de dag met en heleboel mensen gesproken zonder me gespannen te voelen. En het was daardoor een leuke avond.
Dat vond ik wel een beetje vervelend om te merken, dat het dus echt mijn eigen bewustzijn is dat ervoor zorgt dat ik me (in nuchtere toestand) heel geremd voel in gezelschappen.
Van de andere kant: een ongedwongen en relaxte houding zit er dus bij mij diep vanbinnen wel in, nu nog uitvinden hoe ik dit in concrete situaties om kan zetten
Ticluna, misschien kan je met wat mensen die op dit topic hebben gereageerd en die dus ook geen vrienden hebben een onschuldig emailcontact beginnen. Wie weet leidt dat tot iets, dat is in ieder geval minder eng dan een echte oproep plaatsen.
Nee, is niet serieus bedoeld, maar pasgeleden had ik een receptie op mijn werk en daar heb ik (op een lege maag) 4 wijntjes achterover gegooid. Ik was wel een beetje aangeschoten en dacht ineens niet meer na over wat ik nu precies tegen wie moest zeggen. En plotseling had ik aan het eind van de dag met en heleboel mensen gesproken zonder me gespannen te voelen. En het was daardoor een leuke avond.
Dat vond ik wel een beetje vervelend om te merken, dat het dus echt mijn eigen bewustzijn is dat ervoor zorgt dat ik me (in nuchtere toestand) heel geremd voel in gezelschappen.
Van de andere kant: een ongedwongen en relaxte houding zit er dus bij mij diep vanbinnen wel in, nu nog uitvinden hoe ik dit in concrete situaties om kan zetten
Ticluna, misschien kan je met wat mensen die op dit topic hebben gereageerd en die dus ook geen vrienden hebben een onschuldig emailcontact beginnen. Wie weet leidt dat tot iets, dat is in ieder geval minder eng dan een echte oproep plaatsen.
zondag 27 september 2009 om 12:50
quote:elninjoo schreef op 02 september 2009 @ 06:43:
Ik vind het overigens best opmerkelijk dat ik vaker lees dat mensen niet/nauwelijks vrienden hebben maar wel 'n relatie. Hoe heb je die dan gekregen en hoe weet je die vast te houden als je zoveel moeite hebt met het verdiepen van contacten?
Voor mij geldt dit ook, ik heb al zes jaar een relatie, maar geen vrienden. Ik trek wel heel veel met mijn zusje op, en heb jarenlang een beste vriendin gehad, waarmee ik heb zelf het contact heb verbroken.
Ik weet ook wel hoe het komt dat ik geen vrienden heb, ik ben best verlegen,en moet eerst de kat uit de boom kijken, maar krijg daar de kans niet toe. Andere mensen zijn al gauw op je uitgekeken als je verlegen bent, vinden je raar, en niet gezellig. Zij doen dan ook niet hun best om tegen jou te praten, en daardoor kom ik niet los. Op mijn werk moest ik ook eerst even wennen, maar nu ik er langere tijd werk ben ik helemaal mezelf, en kan ik ook echt lol hebben met collega's en gek doen, bij mensen die ik niet ken (en vertrouw?) kan ik dat niet. (helaas wonen mijn collega's eigelijk of weer te ver weg om in mijn vrije tijd mee om te gaan of bijv mee op een sport te gaan, of ze hebben zelf al genoeg vrienden.)
Mijn vriend heb ik wel jaren geleden ontmoet in de kroeg.. bij hem was ik in het begin ook super verlegen, maar doordat hij me leuk vond keek hij daar doorheen, en na een tijdje kwam ik steeds losser..
Ik vind het overigens best opmerkelijk dat ik vaker lees dat mensen niet/nauwelijks vrienden hebben maar wel 'n relatie. Hoe heb je die dan gekregen en hoe weet je die vast te houden als je zoveel moeite hebt met het verdiepen van contacten?
Voor mij geldt dit ook, ik heb al zes jaar een relatie, maar geen vrienden. Ik trek wel heel veel met mijn zusje op, en heb jarenlang een beste vriendin gehad, waarmee ik heb zelf het contact heb verbroken.
Ik weet ook wel hoe het komt dat ik geen vrienden heb, ik ben best verlegen,en moet eerst de kat uit de boom kijken, maar krijg daar de kans niet toe. Andere mensen zijn al gauw op je uitgekeken als je verlegen bent, vinden je raar, en niet gezellig. Zij doen dan ook niet hun best om tegen jou te praten, en daardoor kom ik niet los. Op mijn werk moest ik ook eerst even wennen, maar nu ik er langere tijd werk ben ik helemaal mezelf, en kan ik ook echt lol hebben met collega's en gek doen, bij mensen die ik niet ken (en vertrouw?) kan ik dat niet. (helaas wonen mijn collega's eigelijk of weer te ver weg om in mijn vrije tijd mee om te gaan of bijv mee op een sport te gaan, of ze hebben zelf al genoeg vrienden.)
Mijn vriend heb ik wel jaren geleden ontmoet in de kroeg.. bij hem was ik in het begin ook super verlegen, maar doordat hij me leuk vond keek hij daar doorheen, en na een tijdje kwam ik steeds losser..
zondag 27 september 2009 om 13:09
quote:Ticluna schreef op 16 september 2009 @ 10:59:
Wederom bedankt voor de reacties. Ik kan zeker wat met de reacties. Ik zou graag een teamsport willen doen, maar ik durf niet. Erg jammer eigenlijk, want ik denk dat ik dan zeker leuke contacten op zal doen of in ieder geval 1x of meerdere keren per week gewoon eens onder andere mensen zijn. Maar ik durf dus niet. Zie het voor me als een al helemaal bestaand team en dan kom ik er bij, ze mogen me vast niet is wat ik dan meteen denk, gezien mijn ervaringen van vroeger dat ik met onbekende mensen nooit erbij gehoord heb denk ik dat dat nu weer zal gebeuren...
Dat is precies hoe ik het ook voor me zie, vaste groepjes zijn toch al erg moeilijk om bij te komen, en zeker als je iemand bent die eerst de kat uit de boom moet kijken.. Daarbij ben ik dan waarschijnlijk ook nog eens een stuk slechter in de betreffende sport, waardoor ik me helemaal ongemakkelijk zou voelen..
Wederom bedankt voor de reacties. Ik kan zeker wat met de reacties. Ik zou graag een teamsport willen doen, maar ik durf niet. Erg jammer eigenlijk, want ik denk dat ik dan zeker leuke contacten op zal doen of in ieder geval 1x of meerdere keren per week gewoon eens onder andere mensen zijn. Maar ik durf dus niet. Zie het voor me als een al helemaal bestaand team en dan kom ik er bij, ze mogen me vast niet is wat ik dan meteen denk, gezien mijn ervaringen van vroeger dat ik met onbekende mensen nooit erbij gehoord heb denk ik dat dat nu weer zal gebeuren...
Dat is precies hoe ik het ook voor me zie, vaste groepjes zijn toch al erg moeilijk om bij te komen, en zeker als je iemand bent die eerst de kat uit de boom moet kijken.. Daarbij ben ik dan waarschijnlijk ook nog eens een stuk slechter in de betreffende sport, waardoor ik me helemaal ongemakkelijk zou voelen..
zondag 27 september 2009 om 15:24
Soms zijn er teams die nieuw opgericht zijn..
En ik heb even die "contact gezocht" oproepjes op het viva prikbord bekeken voor jullie, maar dat klinkt best leuk allemaal hoor. En best veel in de randstad ook. (Daar woonde jullie toch?) 't is toch het proberen waard?! Zet em op hoor!!
En ik heb even die "contact gezocht" oproepjes op het viva prikbord bekeken voor jullie, maar dat klinkt best leuk allemaal hoor. En best veel in de randstad ook. (Daar woonde jullie toch?) 't is toch het proberen waard?! Zet em op hoor!!
Dat was mijn spreekbeurt, zijn er nog vragen?!
dinsdag 29 september 2009 om 22:03
Ik heb zelf ook niet veel vriendinnen.
Eentje woont bij mij in de buurt en zie ik wel erg vaak.
Een andere woont 200km verder en die zie ik dus ook minder.
Verder heb ik wel wat contacten maar dat noem ik geen vriendinnen.
Ik vind het zelf ook wel moeilijker naarmate je ouder wordt.
Op school ging het vroeger erg makkelijk.
Veel meiden die ik nu leer kennen hebben al een groepje en daar kom je dan gewoon niet tussen.
Ik heb laatst gereageerd op een oproep van het forum. We hebben een tijdje gemaild en gaan binnenkort iets afspreken. Ben benieuwd!
Misschien zou je zoiets kunnen doen?
Eentje woont bij mij in de buurt en zie ik wel erg vaak.
Een andere woont 200km verder en die zie ik dus ook minder.
Verder heb ik wel wat contacten maar dat noem ik geen vriendinnen.
Ik vind het zelf ook wel moeilijker naarmate je ouder wordt.
Op school ging het vroeger erg makkelijk.
Veel meiden die ik nu leer kennen hebben al een groepje en daar kom je dan gewoon niet tussen.
Ik heb laatst gereageerd op een oproep van het forum. We hebben een tijdje gemaild en gaan binnenkort iets afspreken. Ben benieuwd!
Misschien zou je zoiets kunnen doen?
