Relaties
alle pijlers
Volgens mij is het nu echt over..help!
dinsdag 15 september 2009 om 13:52
Lieve mensen,
Ik heb al eerder topics gestart op dit forum, over mijn reisplannen en relatieproblemen.. In de laatste had ik verteld dat het niet meer loopt tussen mij en mijn vriend, en dat we niet meer praten. Nou is de kogel door de kerk, we gaan uit elkaar Na mijn verwoede pogingen om dingen beter te krijgen zei hij gister dat hij er geen vertrouwen meer in heeft, tenminste niet op relatiegebied. Nu gaat hij opzoek naar een andere woning. Ik ben vreselijk verdrietig en zit (op mijn werk nogwel) constant in tranen. Ook al zagen we het aankomen en had ikzelf ook mijn twijfels. We houden nog veel van elkaar, maar ik ben zo bang om zonder hem te leven en hem te moeten missen. Hij zegt dat we echt niet helemaal uit elkaars leven zullen verdwijnen, en moeten kijken hoe het contact loopt.
Maar echt, pff dit is toch een klap na 4,5 jaar. Wat nou als ik niet zonder hem kan, hem teveel ga missen. Wat nou als hij iemand anders tegenkomt? Daar moet ik echt niet aan denken:(
Wat nou als ik zelf niemand meer zal tegenkomen, en tegen de tijd dat ik 30 ben nog alleen ben? pff die gedachten...
Op dit forum is wel vaker gezegd, als je van iemand houdt gun je hem een gelukkig leven en iemand die voor hem gaat. Mijn vriend had in het verleden wel vaker aangegeven dat hij vond dat we net als broer en zus leven, dus misschien moet ik maar zo denken.
Ik heb hem liever in mijn leven als goede vriend dan helemaal niet. Denken jullie dat een vriendschap mogelijk is na een relatie?
Sorry voor het geratel, mijn gedachten vliegen even elke kant op nu!
Alle tips/ervaringen zijn welkom...
Ik heb al eerder topics gestart op dit forum, over mijn reisplannen en relatieproblemen.. In de laatste had ik verteld dat het niet meer loopt tussen mij en mijn vriend, en dat we niet meer praten. Nou is de kogel door de kerk, we gaan uit elkaar Na mijn verwoede pogingen om dingen beter te krijgen zei hij gister dat hij er geen vertrouwen meer in heeft, tenminste niet op relatiegebied. Nu gaat hij opzoek naar een andere woning. Ik ben vreselijk verdrietig en zit (op mijn werk nogwel) constant in tranen. Ook al zagen we het aankomen en had ikzelf ook mijn twijfels. We houden nog veel van elkaar, maar ik ben zo bang om zonder hem te leven en hem te moeten missen. Hij zegt dat we echt niet helemaal uit elkaars leven zullen verdwijnen, en moeten kijken hoe het contact loopt.
Maar echt, pff dit is toch een klap na 4,5 jaar. Wat nou als ik niet zonder hem kan, hem teveel ga missen. Wat nou als hij iemand anders tegenkomt? Daar moet ik echt niet aan denken:(
Wat nou als ik zelf niemand meer zal tegenkomen, en tegen de tijd dat ik 30 ben nog alleen ben? pff die gedachten...
Op dit forum is wel vaker gezegd, als je van iemand houdt gun je hem een gelukkig leven en iemand die voor hem gaat. Mijn vriend had in het verleden wel vaker aangegeven dat hij vond dat we net als broer en zus leven, dus misschien moet ik maar zo denken.
Ik heb hem liever in mijn leven als goede vriend dan helemaal niet. Denken jullie dat een vriendschap mogelijk is na een relatie?
Sorry voor het geratel, mijn gedachten vliegen even elke kant op nu!
Alle tips/ervaringen zijn welkom...
dinsdag 15 september 2009 om 13:56
test voor vriendschap na relatie is simpel: echte vrienden gun je liefdesgeluk. Voor een goede vriend ben je blij als ie weer verliefd wordt en een relatie krijgt. zolang je dat gevoel nog niet hebt, ben je niet klaar voor eeen vriendschap met je ex.
meestal is dat "we blijven vrienden"of gezegd als troost dioor degene die de relatie verbreekt, of als laatste strohalm om contact te houden in de hoop dat het weer goedkomt door degene die verlaten is. Werkt zelden tot nooit.
het ging al niet zo goed, jullie haalden beiden niet ut de relatie wat je eigenlijk wilde. Nu moet je uithuilen en opnieuw beginnen. En uiteindelijk vindt je vast wel weer iemand. En anders is single zijn ook niet het einde van de wereld.
meestal is dat "we blijven vrienden"of gezegd als troost dioor degene die de relatie verbreekt, of als laatste strohalm om contact te houden in de hoop dat het weer goedkomt door degene die verlaten is. Werkt zelden tot nooit.
het ging al niet zo goed, jullie haalden beiden niet ut de relatie wat je eigenlijk wilde. Nu moet je uithuilen en opnieuw beginnen. En uiteindelijk vindt je vast wel weer iemand. En anders is single zijn ook niet het einde van de wereld.
dinsdag 15 september 2009 om 14:00
He lieve Zhu,
ik heb je eerdere berichten niet gelezen op het forum..wat vervelend dat jullie uit elkaar zijn. Het doet altijd vreselijk veel pijn, hoe je ook uit elkaar gaat. Ik kan me goed voorstellen dat je je nu zo voelt, en die gedachten die je hebt zijn heel normaal, ik weet dat het nu voelt alsof je mss nooit meer iemand tegenkomt en dat eng is om alleen te zijn, en het gemis.. zon kutgevoel maar echt waar het gaat over.. het gaat voorbij.. je moet alleen even door de zure appel heen! stukje bij beetje komt het begrip en de acceptatie en kun je achter je keuze staan... Wanneer ga je op reis? ik denk dat het heel goed voor je is om op reis te gaan, daar wordt je sterk van, je maakt een hoop dingen mee, ontmoet nieuwe mensen, dat is goed voor je verwerkingsproces.
Ik denk zeker dat het mogelijk is om vrienden te blijven na een relatie, ligt er natuurlijk aan hoe je uit elkaar gaat, maar in jouw geval denk ik dat het mogelijk is. Je moet elkaar alleen genoeg tijd en ruimte geven om dit te verwerken... alleen als je allebei weer lekker in je vel zit, en het hebt geaccepteerd dat het nu is zoals het is, kan dat... laat het contact nu even voor wat het is en focus je op jezelf en je reisplannen. Zorg voor afleiding en zorg dat je je goed voelt met jezelf en je leven zonder hem, je vrienden, je ouders, je hobbys je werk etc.
Na een tijd, en na je reis ziet het leven er weer helemaal anders uit!
Veel sterkte, liefdesverdriet is klote, maar je komt er sterker uit, dat is echt zo!
ik heb je eerdere berichten niet gelezen op het forum..wat vervelend dat jullie uit elkaar zijn. Het doet altijd vreselijk veel pijn, hoe je ook uit elkaar gaat. Ik kan me goed voorstellen dat je je nu zo voelt, en die gedachten die je hebt zijn heel normaal, ik weet dat het nu voelt alsof je mss nooit meer iemand tegenkomt en dat eng is om alleen te zijn, en het gemis.. zon kutgevoel maar echt waar het gaat over.. het gaat voorbij.. je moet alleen even door de zure appel heen! stukje bij beetje komt het begrip en de acceptatie en kun je achter je keuze staan... Wanneer ga je op reis? ik denk dat het heel goed voor je is om op reis te gaan, daar wordt je sterk van, je maakt een hoop dingen mee, ontmoet nieuwe mensen, dat is goed voor je verwerkingsproces.
Ik denk zeker dat het mogelijk is om vrienden te blijven na een relatie, ligt er natuurlijk aan hoe je uit elkaar gaat, maar in jouw geval denk ik dat het mogelijk is. Je moet elkaar alleen genoeg tijd en ruimte geven om dit te verwerken... alleen als je allebei weer lekker in je vel zit, en het hebt geaccepteerd dat het nu is zoals het is, kan dat... laat het contact nu even voor wat het is en focus je op jezelf en je reisplannen. Zorg voor afleiding en zorg dat je je goed voelt met jezelf en je leven zonder hem, je vrienden, je ouders, je hobbys je werk etc.
Na een tijd, en na je reis ziet het leven er weer helemaal anders uit!
Veel sterkte, liefdesverdriet is klote, maar je komt er sterker uit, dat is echt zo!
dinsdag 15 september 2009 om 14:07
Het heeft geen enkele zin om vers na een breuk al meteen na te denken over vriendschap met ex. Ik zie en lees dat veel mensen dan direct switchen met hun gedachte naar 'als we dan maar vrienden kunnen blijven.' Allereerst: loslaten en verwerken (en dat is al een heel proces op zich). En als het allemaal geen/minder pijn doet, dan kun je over een half jaar eens een borrel met elkaar gaan drinken. Dan merk je gauw genoeg of een vriendschap met ex er nog in zit. Maar eerst heb je altijd een periode van afstand nodig om weer verder te kunnen en om uberhaupt een basis te hebben voor vriendschap.
dinsdag 15 september 2009 om 14:13
kut zeg dat het uit is ik begrijp je verdriet je angst mijn relatie is na 7 jaar ook uitgegaan en ik ben ook vreselijk bang alleen te zijn en ik mis hem ook vreselijk,
probeer toch vrienden te blijven het moet best mogelijk zijn al zeggen velen van niet ik ga ook nog heel goed met mn ex om ik hou ook nog steeds ontzettend veel van hem,over een tijdje gaat hij een woning vinden en als hij dan weg is begint het echte gemis pas denk ik zo
meisje veel sterkte ermee
probeer toch vrienden te blijven het moet best mogelijk zijn al zeggen velen van niet ik ga ook nog heel goed met mn ex om ik hou ook nog steeds ontzettend veel van hem,over een tijdje gaat hij een woning vinden en als hij dan weg is begint het echte gemis pas denk ik zo
meisje veel sterkte ermee
dinsdag 15 september 2009 om 14:16
Hoi Zhu,
Wat naar voor je zeg
De gevoelens die je nu hebt zijn volkomen normaal, net als die vele gedachten. Zeker als het er al een tijd aan zit te komen, is de klap als het dan toch echt over is, hard. Wat ik je zou adviseren, is gun jezelf deze periode. Krop het niet op, maar voel gewon wat je voelt. Als je door deze (natuurlijke) fase heen bent, vervolgt vanzelf de volgende fse, waarin je weer wat blijer bent, weer andere leuke dates zult hebben, en uiteindelijk ook weer vrienden zou kunnen zijn met je ex. Het komt allemaal wanneer je er klaar voor bent.
Liefs
Wat naar voor je zeg
De gevoelens die je nu hebt zijn volkomen normaal, net als die vele gedachten. Zeker als het er al een tijd aan zit te komen, is de klap als het dan toch echt over is, hard. Wat ik je zou adviseren, is gun jezelf deze periode. Krop het niet op, maar voel gewon wat je voelt. Als je door deze (natuurlijke) fase heen bent, vervolgt vanzelf de volgende fse, waarin je weer wat blijer bent, weer andere leuke dates zult hebben, en uiteindelijk ook weer vrienden zou kunnen zijn met je ex. Het komt allemaal wanneer je er klaar voor bent.
Liefs
dinsdag 15 september 2009 om 14:22
dinsdag 15 september 2009 om 14:22
quote:supershiva schreef op 15 september 2009 @ 14:13:
kut zeg dat het uit is ik begrijp je verdriet je angst mijn relatie is na 7 jaar ook uitgegaan en ik ben ook vreselijk bang alleen te zijn en ik mis hem ook vreselijk,
probeer toch vrienden te blijven het moet best mogelijk zijn al zeggen velen van niet ik ga ook nog heel goed met mn ex om ik hou ook nog steeds ontzettend veel van hem,over een tijdje gaat hij een woning vinden en als hij dan weg is begint het echte gemis pas denk ik zo
meisje veel sterkte ermeeDoen jouw punten en hoofdletters het niet?
kut zeg dat het uit is ik begrijp je verdriet je angst mijn relatie is na 7 jaar ook uitgegaan en ik ben ook vreselijk bang alleen te zijn en ik mis hem ook vreselijk,
probeer toch vrienden te blijven het moet best mogelijk zijn al zeggen velen van niet ik ga ook nog heel goed met mn ex om ik hou ook nog steeds ontzettend veel van hem,over een tijdje gaat hij een woning vinden en als hij dan weg is begint het echte gemis pas denk ik zo
meisje veel sterkte ermeeDoen jouw punten en hoofdletters het niet?
dinsdag 15 september 2009 om 14:24
dinsdag 15 september 2009 om 14:33
Zo cliché maar zo waar: de eerste tijd (en dat kan best een jaar duren) zal ongelooflijk .... zijn maar je komt er altijd weer sterker uit. Van elke relatie leer je. Ook mijn relatie ging uit en dan denk je, pfff vind ik ooit nog iemand die zo bij me past?? Blijf ik niet altijd alleen?? Maar nee, ben nu gelukkiger dan ooit! Heel veel sterkte. Je moet nu door de zure appel heen bijten.
dinsdag 15 september 2009 om 14:35
quote:Shine73 schreef op 15 september 2009 @ 14:33:
Zo cliché maar zo waar: de eerste tijd (en dat kan best een jaar duren) zal ongelooflijk .... zijn maar je komt er altijd weer sterker uit. Van elke relatie leer je. Ook mijn relatie ging uit en dan denk je, pfff vind ik ooit nog iemand die zo bij me past?? Blijf ik niet altijd alleen?? Maar nee, ben nu gelukkiger dan ooit! Heel veel sterkte. Je moet nu door de zure appel heen bijten.Een JAAR????
Zo cliché maar zo waar: de eerste tijd (en dat kan best een jaar duren) zal ongelooflijk .... zijn maar je komt er altijd weer sterker uit. Van elke relatie leer je. Ook mijn relatie ging uit en dan denk je, pfff vind ik ooit nog iemand die zo bij me past?? Blijf ik niet altijd alleen?? Maar nee, ben nu gelukkiger dan ooit! Heel veel sterkte. Je moet nu door de zure appel heen bijten.Een JAAR????
dinsdag 15 september 2009 om 14:38
Zhu, ik leef erg met je mee, zeker omdat mijn vriend en ik gisteren ook hebben besloten om uit elkaar te gaan.
Al die twijfels en vragen die je jezelf gaat stellen klinken zo herkenbaar. Ik kan ook niet stoppen met malen... misschien dat we elkaar en de rest van de lezers van dit forum een beetje kunnen steunen. Graag vertel ik iets over mijn eigen situatie.
Wij wonen nu in België, mijn vriend is Belg, en in moet terug naar Nederland, althans dat zou de beste optie zijn. We hebben gisteren besloten om nog een paar maanden samen te blijven om zo nog wat geld bijeen te kunnen sparen voor de verhuis en het kunnen bekostigen van onze nieuwe woningen etc.
We zijn dus nog niet echt uiteen, maar het besluit is genomen, het voelt zo raar.... we hebben totaal geen ruzie, maar houden elkaar gewoon tegen qua toekomstplannen. Ook speelt het feit dat ik hier niet kan wennen, woon hier nu al ruim 2 jaar, een grote rol.
Mijn vriend is een paar jaar jonger, ik ben nu 32, en hij wil nog veel dingen doen in zijn leven alvorens hij zich echt wil binden, kindjes etc. Ik zit zelf een beetje in een 30 crisis, werk momenteel weer in de horeca, maar zou graag iets anders gaan doen, maar wat dat is de vraag. Ik zie er zo tegenop om weer alleen te zijn en opnieuw een relatie aan te gaan met alles wat daar bij komt kijken; elkaar leren kennen, ontmoeting met familie en vrienden en hopen dat je dezelfde visie voor de toekomst hebt.
Mijn vriend en ik hadden zoveel plannen, geld sparen en in het buitenland gaan wonen en iets opstarten, allemaal dromen, die misschien wel eens uit hadden kunnen komen.
Ik heb veel gereisd en heb mijn vriend ook ontmoet in het buitenland uiteindelijk zijn we in België komen wonen, in de eerste instantie omdat ik niet in Nederland wilde wonen en hij ook niet. Ik had alleen niet verwacht dat ik zo moeilijk zou kunnen wennen, terwijl ik op andere plekken op de wereld totaal geen aanpassingsproblemen heb gehad.
Goh zeg, ik kan niet stoppen met schrijven, ik hoop op dit forum wat soortgelijke verhalen te kunnen lezen. Het probleem is dat ik hier weinig vrienden heb die me op kunnen vangen. Sorry voor de lange reactie, ik wil helemaal niet de aandacht op mij richten, moet alleen wel het 1 en ander vertellen over de situatie waarin ik zit, anders kunnen we elkaar ook niet helpen.
Heel veel sterkte Zhu en de anderen in een soortgelijke situatie en alvast bedankt voor de steun....
P.S. ik ben vandaag thuis gebleven, heb me nog nooit ziek gemeld in de 2 1/2 jaar dat ik hier woon. Maar ik wist niet dat je je zo ziek kunt voelen na zo een gesprek..... hoop dat ik morgen weer aan iets anders kan denken dan alleen maar aan de nabije moeilijke toekomst....
Al die twijfels en vragen die je jezelf gaat stellen klinken zo herkenbaar. Ik kan ook niet stoppen met malen... misschien dat we elkaar en de rest van de lezers van dit forum een beetje kunnen steunen. Graag vertel ik iets over mijn eigen situatie.
Wij wonen nu in België, mijn vriend is Belg, en in moet terug naar Nederland, althans dat zou de beste optie zijn. We hebben gisteren besloten om nog een paar maanden samen te blijven om zo nog wat geld bijeen te kunnen sparen voor de verhuis en het kunnen bekostigen van onze nieuwe woningen etc.
We zijn dus nog niet echt uiteen, maar het besluit is genomen, het voelt zo raar.... we hebben totaal geen ruzie, maar houden elkaar gewoon tegen qua toekomstplannen. Ook speelt het feit dat ik hier niet kan wennen, woon hier nu al ruim 2 jaar, een grote rol.
Mijn vriend is een paar jaar jonger, ik ben nu 32, en hij wil nog veel dingen doen in zijn leven alvorens hij zich echt wil binden, kindjes etc. Ik zit zelf een beetje in een 30 crisis, werk momenteel weer in de horeca, maar zou graag iets anders gaan doen, maar wat dat is de vraag. Ik zie er zo tegenop om weer alleen te zijn en opnieuw een relatie aan te gaan met alles wat daar bij komt kijken; elkaar leren kennen, ontmoeting met familie en vrienden en hopen dat je dezelfde visie voor de toekomst hebt.
Mijn vriend en ik hadden zoveel plannen, geld sparen en in het buitenland gaan wonen en iets opstarten, allemaal dromen, die misschien wel eens uit hadden kunnen komen.
Ik heb veel gereisd en heb mijn vriend ook ontmoet in het buitenland uiteindelijk zijn we in België komen wonen, in de eerste instantie omdat ik niet in Nederland wilde wonen en hij ook niet. Ik had alleen niet verwacht dat ik zo moeilijk zou kunnen wennen, terwijl ik op andere plekken op de wereld totaal geen aanpassingsproblemen heb gehad.
Goh zeg, ik kan niet stoppen met schrijven, ik hoop op dit forum wat soortgelijke verhalen te kunnen lezen. Het probleem is dat ik hier weinig vrienden heb die me op kunnen vangen. Sorry voor de lange reactie, ik wil helemaal niet de aandacht op mij richten, moet alleen wel het 1 en ander vertellen over de situatie waarin ik zit, anders kunnen we elkaar ook niet helpen.
Heel veel sterkte Zhu en de anderen in een soortgelijke situatie en alvast bedankt voor de steun....
P.S. ik ben vandaag thuis gebleven, heb me nog nooit ziek gemeld in de 2 1/2 jaar dat ik hier woon. Maar ik wist niet dat je je zo ziek kunt voelen na zo een gesprek..... hoop dat ik morgen weer aan iets anders kan denken dan alleen maar aan de nabije moeilijke toekomst....
dinsdag 15 september 2009 om 14:45
Bedankt iedereen voor de lieve reacties tot nu toe.
Papayaatje, om antwoord te geven op jouw vraag, ik ben van plan om volgend jaar rond september voor een aantal maanden naar Nieuw-Zeeland te vertrekken om te werken en te reizen. Duurt nog even omdat er gespaard moet worden, maar het is wel een vooruitzicht. Ik wil de reis ook zeker door laten gaan. Ik zal dan wel een oplossing moeten zoeken wat ik voor die periode met mijn huis (en katten) doe, maar daar is tijd genoeg voor. Het klinkt misschien raar maar aan de ene kant voelt het wel wat als een opluchting dat ik hem niet meer 'achter' hoef te laten, ik ben helemaal vrij in waar ik heen wil en voor hoelang.
Maar eerst dit verwerken.. van alle keren (3, valt mee;)) dat ik een relatie heb verbroken is deze ker het allermoeilijkst..
Ik ben me er ook van bewust dat ik niet moet hameren op een vriendschap, daarvoor is alles nog te kort geleden. Hij heeft zelf ook wel aangegeven mij niet compleet uit zijn leven te willen hebben. Dus, ik weet niet, afwachten en laten slijten maar?
Papayaatje, om antwoord te geven op jouw vraag, ik ben van plan om volgend jaar rond september voor een aantal maanden naar Nieuw-Zeeland te vertrekken om te werken en te reizen. Duurt nog even omdat er gespaard moet worden, maar het is wel een vooruitzicht. Ik wil de reis ook zeker door laten gaan. Ik zal dan wel een oplossing moeten zoeken wat ik voor die periode met mijn huis (en katten) doe, maar daar is tijd genoeg voor. Het klinkt misschien raar maar aan de ene kant voelt het wel wat als een opluchting dat ik hem niet meer 'achter' hoef te laten, ik ben helemaal vrij in waar ik heen wil en voor hoelang.
Maar eerst dit verwerken.. van alle keren (3, valt mee;)) dat ik een relatie heb verbroken is deze ker het allermoeilijkst..
Ik ben me er ook van bewust dat ik niet moet hameren op een vriendschap, daarvoor is alles nog te kort geleden. Hij heeft zelf ook wel aangegeven mij niet compleet uit zijn leven te willen hebben. Dus, ik weet niet, afwachten en laten slijten maar?
dinsdag 15 september 2009 om 14:47
quote:SonjaS schreef op 15 september 2009 @ 14:22:
Zhu, ik zat wat te lezen op verschillende sites. HET proces schijnt toch echt 6 maanden te duren. Dus op 14 maart zijn we allebei weer blij...
Sjezus. Heb helemaal geen zin om zonder hem te zijn. Het ging bij ons ook niet super, ik had net als jij ook m'n twijfels. Maar toch.14 maart... Nou Sonja laten we daar maar naar uitkijken dan..
Zhu, ik zat wat te lezen op verschillende sites. HET proces schijnt toch echt 6 maanden te duren. Dus op 14 maart zijn we allebei weer blij...
Sjezus. Heb helemaal geen zin om zonder hem te zijn. Het ging bij ons ook niet super, ik had net als jij ook m'n twijfels. Maar toch.14 maart... Nou Sonja laten we daar maar naar uitkijken dan..
dinsdag 15 september 2009 om 15:31
Ik denk dat het heel goed voor je gaat zijn, en ook voor het verwerken van je verdriet. Je hebt nu iets om naar uit te kijken, een doel wat je wilt bereiken en iets om trots op te zijn! Straks ben je daar en alles is nieuw, het land is overweldigend, je gaat nieuwe mensen ontmoeten... dat zal je zeker helpen alles te verwerken en je leven zoals het nu is, en je single bestaan te accepteren! Zet m op en geniet van je mooie reis!
dinsdag 15 september 2009 om 15:52
Zhu, allereerst veel sterkte. En je kunt vrienden zijn met je ex, ik ben er een levend voorbeeld van. Maar niet meteen. Niet de eerste periode een rol willen spelen in elkaars leven, want je zult elkaar eerst los moeten laten en de relatie en het afscheid daarvan moeten verwerken. En ja, dat kan best even duren...
Ik zou zeggen: richt je op je eigen plek, ga die reis maken, verdwijn uit (zijn) beeld en zorg ook dat hij uit het jouwe verdwijnt. Wanneer de gevoelens en emoties niet meer heel hoog zitten en het ergste missen achter de rug is, blijkt vanzelf of je echt vrienden kunt zijn - en daar ook (nog) behoefte aan hebt!
Ik zou zeggen: richt je op je eigen plek, ga die reis maken, verdwijn uit (zijn) beeld en zorg ook dat hij uit het jouwe verdwijnt. Wanneer de gevoelens en emoties niet meer heel hoog zitten en het ergste missen achter de rug is, blijkt vanzelf of je echt vrienden kunt zijn - en daar ook (nog) behoefte aan hebt!
