Relaties
alle pijlers
Vriend wil dat ik verander
dinsdag 22 september 2009 om 15:12
Ik (24) en mijn vriend (28) hebben nu iets meer als 6 maanden een relatie, in het begin ging het hartstikke goed maar de laatste twee maanden is er nog alleen maar ruzie, om de kleinste dingen!
We hebben zo samen wel wat mee gemaakt in deze korte periode, hij is allebei zijn ouders verloren vlak achter elkaar.. En 1,5 maand geleden bleek ik zwanger te zijn maar hebben we voor een abortus gekozen. Een zware beslissing maar wel een goede vonden we zelf.. Ik woon nog thuis en hij op kamers we studeren allebei nog dus we hadden er ook echt geen tijd voor.
Nu we een paar maanden veder zijn krijgen we steeds meer conflicten met elkaar. Misschien ligt het wel aan mij ik weet het niet..
Ik noem een paar kleine voorbeeldtjes:
- Als ik hem sms en hij smst niet terug bel ik hem even op (ook om zijn stem te horen) maar hij heeft dan het gevoel als of hij gestalkt wordt! we wonen overigens 100 km bij elkaar vandaan en zien elkaar alleen in het weekend.
- Ik mag hem niet te vaak bellen, want hij heeft het oh zo druk..
- Als ik hem bel neemt hij 9 v/d 10 keer niet op..
- Hij zegt dat hij niet kan opnemen omdat hij bij een vriend aan het gamen is :S
- Maar kan dan wel smsen..
Ik snap er echt niks van, heeft iemand van jullie hier meer ervaring mee?
Als ik dat niet verander maakt hij het uit zegt hij, alleen ik hou zoveel van hem! Want hij heeft ook echt ontzettend lieve kanten.
Ik zie ook dat hij echt van mij houdt, mja!
We hebben zo samen wel wat mee gemaakt in deze korte periode, hij is allebei zijn ouders verloren vlak achter elkaar.. En 1,5 maand geleden bleek ik zwanger te zijn maar hebben we voor een abortus gekozen. Een zware beslissing maar wel een goede vonden we zelf.. Ik woon nog thuis en hij op kamers we studeren allebei nog dus we hadden er ook echt geen tijd voor.
Nu we een paar maanden veder zijn krijgen we steeds meer conflicten met elkaar. Misschien ligt het wel aan mij ik weet het niet..
Ik noem een paar kleine voorbeeldtjes:
- Als ik hem sms en hij smst niet terug bel ik hem even op (ook om zijn stem te horen) maar hij heeft dan het gevoel als of hij gestalkt wordt! we wonen overigens 100 km bij elkaar vandaan en zien elkaar alleen in het weekend.
- Ik mag hem niet te vaak bellen, want hij heeft het oh zo druk..
- Als ik hem bel neemt hij 9 v/d 10 keer niet op..
- Hij zegt dat hij niet kan opnemen omdat hij bij een vriend aan het gamen is :S
- Maar kan dan wel smsen..
Ik snap er echt niks van, heeft iemand van jullie hier meer ervaring mee?
Als ik dat niet verander maakt hij het uit zegt hij, alleen ik hou zoveel van hem! Want hij heeft ook echt ontzettend lieve kanten.
Ik zie ook dat hij echt van mij houdt, mja!
dinsdag 22 september 2009 om 16:01
quote:Kwarktaart schreef op 22 september 2009 @ 15:56:
Poeh ik zou het helemaal niet trekken als mijn ouders mijn telefoongesprekken zouden afluisteren en mijn post openmaken. Misschien hebben ze daar een hele goede reden voor? (zomaar een overdenking) en TO: ik zou gek van je (geclaim) worden. Laat je vriend los, als je hem niet kwijt wil raken.
Poeh ik zou het helemaal niet trekken als mijn ouders mijn telefoongesprekken zouden afluisteren en mijn post openmaken. Misschien hebben ze daar een hele goede reden voor? (zomaar een overdenking) en TO: ik zou gek van je (geclaim) worden. Laat je vriend los, als je hem niet kwijt wil raken.
dinsdag 22 september 2009 om 16:04
Sorry dat ik wat kriebelig reageerde.
Ik wil je ook adviseren om zo snel mogelijk op kamers te gaan en om je relatie nog eens nader te bekijken. Ga iig niet meteen samenwonen met hem. Zorg eerst dat jij je eigen plekkie krijgt ergens. Als je het moeilijk heb met de abortus kan je (zo ver ik weet) via de kliniek of via de ha (=huisarts) hulp krijgen met de verwerking ervan. Ik denk dat dat fijner is voor jou en beter voor je relatie.
Ik heb ooit een relatie (na 8 mndn) uitgemaakt omdat hij te weinig aandacht voor me had. Hij ging b.v. naar vrienden terwijl ik naar hem toe kwam in het weekend (zat op kamers). Dan zat ik soms een uur op hem te wachten, in zijn flat, terwijl hij weet ik veel waar was.
Ik wil je ook adviseren om zo snel mogelijk op kamers te gaan en om je relatie nog eens nader te bekijken. Ga iig niet meteen samenwonen met hem. Zorg eerst dat jij je eigen plekkie krijgt ergens. Als je het moeilijk heb met de abortus kan je (zo ver ik weet) via de kliniek of via de ha (=huisarts) hulp krijgen met de verwerking ervan. Ik denk dat dat fijner is voor jou en beter voor je relatie.
Ik heb ooit een relatie (na 8 mndn) uitgemaakt omdat hij te weinig aandacht voor me had. Hij ging b.v. naar vrienden terwijl ik naar hem toe kwam in het weekend (zat op kamers). Dan zat ik soms een uur op hem te wachten, in zijn flat, terwijl hij weet ik veel waar was.
dinsdag 22 september 2009 om 16:16
Voor mijn beeldvorming...
Is TO (afgaande wat ze geschreven heeft) echt zo claimerig?
Bellen jullie je vriend nooit? Wacht je altijd af tot hij tijd heeft of pak je zelf ook de telefoon? Mag je niet per sms zeggen dat je verdrietig bent? Of niet bellen als hij niet terug smst?
Als hij geen tijd heeft kan hij dat toch zeggen? En dan kan hij er toch op terug komen op een moment? Of moeten we elkaar zo vrij laten dat alleen de ander bepaald wanneer er contact is en dan het liefst alleen met leuk nieuws?
(ff overdreven, you get hopelijk my point)
Is TO (afgaande wat ze geschreven heeft) echt zo claimerig?
Bellen jullie je vriend nooit? Wacht je altijd af tot hij tijd heeft of pak je zelf ook de telefoon? Mag je niet per sms zeggen dat je verdrietig bent? Of niet bellen als hij niet terug smst?
Als hij geen tijd heeft kan hij dat toch zeggen? En dan kan hij er toch op terug komen op een moment? Of moeten we elkaar zo vrij laten dat alleen de ander bepaald wanneer er contact is en dan het liefst alleen met leuk nieuws?
(ff overdreven, you get hopelijk my point)
dinsdag 22 september 2009 om 16:32
quote:domnaiefmutsje schreef op 22 september 2009 @ 16:16:
Voor mijn beeldvorming...
Is TO (afgaande wat ze geschreven heeft) echt zo claimerig?
Bellen jullie je vriend nooit? Wacht je altijd af tot hij tijd heeft of pak je zelf ook de telefoon? Mag je niet per sms zeggen dat je verdrietig bent? Of niet bellen als hij niet terug smst?
Als hij geen tijd heeft kan hij dat toch zeggen? En dan kan hij er toch op terug komen op een moment? Of moeten we elkaar zo vrij laten dat alleen de ander bepaald wanneer er contact is en dan het liefst alleen met leuk nieuws?
(ff overdreven, you get hopelijk my point)
Dat mag je best. Mits niet te vlug en niet te vaak. Maar die indruk wekt TO op mij inderdaad ook niet.
Helemaal met je eens!
Voor mijn beeldvorming...
Is TO (afgaande wat ze geschreven heeft) echt zo claimerig?
Bellen jullie je vriend nooit? Wacht je altijd af tot hij tijd heeft of pak je zelf ook de telefoon? Mag je niet per sms zeggen dat je verdrietig bent? Of niet bellen als hij niet terug smst?
Als hij geen tijd heeft kan hij dat toch zeggen? En dan kan hij er toch op terug komen op een moment? Of moeten we elkaar zo vrij laten dat alleen de ander bepaald wanneer er contact is en dan het liefst alleen met leuk nieuws?
(ff overdreven, you get hopelijk my point)
Dat mag je best. Mits niet te vlug en niet te vaak. Maar die indruk wekt TO op mij inderdaad ook niet.
Helemaal met je eens!
dinsdag 22 september 2009 om 17:02
hallo bianca ik begrijp dat je zijn aandacht zoekt, je bent gek op hem jullie kennen elkaar pas net, dus dan ben je nog heel verliefd en wil je graag bij elkaar zijn het is logisch.
Alleen begrijp ik uit je verhaal dat hij gewoon een ander karakter heeft. Iedereen is anders. Hij heeft gewoon veel tijd voor zichzelf nodig. daar kan je verder niks aan veranderen, zo is hij gewoon. dat zul je moeten accepteren, kan je dat niet dan kun je hem beter proberen los te laten.
ik weet dat het moeilijk is, ik heb hetzelfde probleem, hij wil graag zijn eigen ding doen en ik heb hem het liefst hele tijd bij me. maar bij ons is dat pas sinds 2,5 jaar. wat ik doe is het een beetje van zijn kant laten komen (niet altijd natuurlijk want hij bepaald niet wanneer we elkaar zien of spreken, dat doe je samen) als je daar een beetje evenwicht in kan vinden, dan zal het misschien beter gaan. maar dat is bij mij zo, iedereen is natuurlijk anders, maar dat maak ik een beetje uit je verhaal op.
Ook hij heeft veel te verwerken en dat doet hij op zijn manier. mannen zijn nou eenmaal wat geslotener dan vrouwen, ze praten niet zo graag. Met gamen hoeft hij helemaal nergens over na te denken, mannen kroppen alles op. dat is natuurlijk helemaal niet goed. eigenlijk is hij een tikkende tijdbom, op een gegeven moment komt het er waarschijnlijk wel uit. geef hem daar de tijd voor.
het is heel moeilijk om te wachten tot hij wat laat weten, ik vind het ook heeeel moeilijk, maar ik weet dat als ik hem te veel op zijn lip zit we bonje krijgen. probeer het eens, misschien kun je hulp zoeken. praten met een proffesional kan helpen
groetjes claufa
Alleen begrijp ik uit je verhaal dat hij gewoon een ander karakter heeft. Iedereen is anders. Hij heeft gewoon veel tijd voor zichzelf nodig. daar kan je verder niks aan veranderen, zo is hij gewoon. dat zul je moeten accepteren, kan je dat niet dan kun je hem beter proberen los te laten.
ik weet dat het moeilijk is, ik heb hetzelfde probleem, hij wil graag zijn eigen ding doen en ik heb hem het liefst hele tijd bij me. maar bij ons is dat pas sinds 2,5 jaar. wat ik doe is het een beetje van zijn kant laten komen (niet altijd natuurlijk want hij bepaald niet wanneer we elkaar zien of spreken, dat doe je samen) als je daar een beetje evenwicht in kan vinden, dan zal het misschien beter gaan. maar dat is bij mij zo, iedereen is natuurlijk anders, maar dat maak ik een beetje uit je verhaal op.
Ook hij heeft veel te verwerken en dat doet hij op zijn manier. mannen zijn nou eenmaal wat geslotener dan vrouwen, ze praten niet zo graag. Met gamen hoeft hij helemaal nergens over na te denken, mannen kroppen alles op. dat is natuurlijk helemaal niet goed. eigenlijk is hij een tikkende tijdbom, op een gegeven moment komt het er waarschijnlijk wel uit. geef hem daar de tijd voor.
het is heel moeilijk om te wachten tot hij wat laat weten, ik vind het ook heeeel moeilijk, maar ik weet dat als ik hem te veel op zijn lip zit we bonje krijgen. probeer het eens, misschien kun je hulp zoeken. praten met een proffesional kan helpen
groetjes claufa
dinsdag 22 september 2009 om 17:04
quote:beetjegek schreef op 22 september 2009 @ 16:48:
vind ie gast maar een sukkel... just not that into you ...
zou een vriend zoeken die wel voor me klaar staat en de foon opneemt...
"Die sukkel" heeft wel net allebei zijn ouders verloren. Een abortus is ook erg maar ik denk dat dit voor haar vriend in geen verhouding staat aangezien hij niet zwanger is geweest.
En dat hij niet voor haar klaar staat lees ik nergens. Wel lees ik dat TO en haar vriend op andere momenten aandacht aan elkaar willen geven. Daar zullen ze een oplossing voor moeten vinden.
Helaas valt verdriet niet altijd te sturen en zijn sommige mannen niet altijd even bekwaam in het oppakken van hint (SMS: Ik voel me zo verdrietig...). Wellicht is TO ook te vaak verdrietig en kan ze dat niet allemaal bij haar vriend kwijt omdat hij zijn eigen verdriet heeft. Maar ook daarvoor zijn oplossing te vinden. Dat kan bij je eigen ouders of vrienden maar ook bij een professional (huisarts, via de kliniek etc.) Sterkte TO
vind ie gast maar een sukkel... just not that into you ...
zou een vriend zoeken die wel voor me klaar staat en de foon opneemt...
"Die sukkel" heeft wel net allebei zijn ouders verloren. Een abortus is ook erg maar ik denk dat dit voor haar vriend in geen verhouding staat aangezien hij niet zwanger is geweest.
En dat hij niet voor haar klaar staat lees ik nergens. Wel lees ik dat TO en haar vriend op andere momenten aandacht aan elkaar willen geven. Daar zullen ze een oplossing voor moeten vinden.
Helaas valt verdriet niet altijd te sturen en zijn sommige mannen niet altijd even bekwaam in het oppakken van hint (SMS: Ik voel me zo verdrietig...). Wellicht is TO ook te vaak verdrietig en kan ze dat niet allemaal bij haar vriend kwijt omdat hij zijn eigen verdriet heeft. Maar ook daarvoor zijn oplossing te vinden. Dat kan bij je eigen ouders of vrienden maar ook bij een professional (huisarts, via de kliniek etc.) Sterkte TO
dinsdag 22 september 2009 om 17:11
Ik denk dat ie het toch uit gaat maken, wat jij ook doet of zegt. Hij heeft net zijn beide ouders verloren, daar is zijn leven compleet mee overhoop gehaald. Hij zal dit allemaal moeten verwerken en een nieuwe vriendin die heel veel aandacht vraagt kan hij er nu waarschijnlijk helemaal niet bij hebben. Met (zeur)sms'jes als: ik voel me zo verdrietig... Wat denk je van hem dan????
dinsdag 22 september 2009 om 17:20
Meid ga op kamers, bouw lekker je eigen leventje op en laat eens een tijdje niks van je horen naar je vriend toe.
Eens kijken hoe snel hij contact opneemt met jou.
Als ie echt van je houdt hangt hij binnen no-time aan de telefoon, geloof me.
Ik denk dat jij op dit moment helemaal niet gelukkig bent bij je ouders en in deze situatie, en dat je daarom wat claimerig overkomt naar je vriend toe.
De enige die hier iets aan kan doen ben jij dus go for it! Zet die kerel maar eens even op de tweede plaats en jouzelf en jouw (nieuwe!) leven op de eerste!
Eens kijken hoe snel hij contact opneemt met jou.
Als ie echt van je houdt hangt hij binnen no-time aan de telefoon, geloof me.
Ik denk dat jij op dit moment helemaal niet gelukkig bent bij je ouders en in deze situatie, en dat je daarom wat claimerig overkomt naar je vriend toe.
De enige die hier iets aan kan doen ben jij dus go for it! Zet die kerel maar eens even op de tweede plaats en jouzelf en jouw (nieuwe!) leven op de eerste!
dinsdag 22 september 2009 om 17:31
quote:Bianca1986 schreef op 22 september 2009 @ 15:44:
Meer over het feit dat ik het nog moeilijk heb met de abortus, ik woon nog bij mijn ouders en die kunnen ontzettend moeilijk doen, ze luisteren mijn telefoon gesprekken af, ze maken mijn post open als ik niet thuis ben, ze willen precies weten wat ik het weekend allemaal doe..
Dat lijkt me vooral lastig, maar valt natuurlijk in 't niet bij het verliezen van je ouders. Hij zal waarschijnlijk denken dat je blij mag zijn dat jij je ouders nog hebt!
En wat die abortus betreft: het is de oplossing voor 'n veel groter probleem geweest, dus dat ziet hij wellicht juist als opluchting ipv als verlies.
Meer over het feit dat ik het nog moeilijk heb met de abortus, ik woon nog bij mijn ouders en die kunnen ontzettend moeilijk doen, ze luisteren mijn telefoon gesprekken af, ze maken mijn post open als ik niet thuis ben, ze willen precies weten wat ik het weekend allemaal doe..
Dat lijkt me vooral lastig, maar valt natuurlijk in 't niet bij het verliezen van je ouders. Hij zal waarschijnlijk denken dat je blij mag zijn dat jij je ouders nog hebt!
En wat die abortus betreft: het is de oplossing voor 'n veel groter probleem geweest, dus dat ziet hij wellicht juist als opluchting ipv als verlies.
dinsdag 22 september 2009 om 17:37
Ok, ik veroordeel je niet want het lijkt mij een ongelooflijk zware keus maar een abortus op je 24e, omdat je nog thuis woont, studeert en er eigenlijk geen tijd voor hebt?!
Ik ben bang dat jouw 28-jarige vriend "het type eeuwige student" is, die niet veel verder komt dan op kamers wonen en gamen met een vriend. Het is je al eerder aangeraden TO, maar ook ik zeg dat je op eigen benen moet gaan leren staan voordat je aan deze jongeman blijft plakken. Oh, natuurlijk is hij lief etc. maar echt veel zul je er niet aan hebben.
Ik ben bang dat jouw 28-jarige vriend "het type eeuwige student" is, die niet veel verder komt dan op kamers wonen en gamen met een vriend. Het is je al eerder aangeraden TO, maar ook ik zeg dat je op eigen benen moet gaan leren staan voordat je aan deze jongeman blijft plakken. Oh, natuurlijk is hij lief etc. maar echt veel zul je er niet aan hebben.
dinsdag 22 september 2009 om 17:45
Beste Bianca,
Je verhaal klinkt mij bekend in de oren. Ik heb ook zoiets meegemaakt. Ik had alleen nog geen relatie met deze jongen, maar ik was wel erg verliefd op hem.
Hij woonde in Amsterdam en ik woonde zo'n 1,5 uur bij hem vandaan. Ik had hem ontmoet op een vakantie in Spanje. Eenmaal terug in Nederland hadden we veel contact via de telefoon. Helaas is het daar bij gebleven.
Als ik hem belde, dan stond zijn telefoon uit. Pas een week later liet hij iets van zich horen. Hij had namelijk even geen zin in een telefoon.
Vervolgens begonnen alle andere smoesjes: Hij had het druk met school. Zijn ouders wilde niet dat hij naar mij toe zou komen en ook niet dat ik naar hem toe zou komen.
Begin september waren we allebei terug in Nederland en dit geintje heeft tot half oktober geduurd. Ik was die dag jarig en zelfs toen kon hij het niet opbrengen om te komen. Ik heb er een streep achter gezet. Ik wil niet aan het lijntje gehouden worden.
Tip die ik je mee wil geven: Blijf jezelf! Hoe kun je gelukkig worden in een relatie als jij degene bent die zich altijd moet aanpassen. Komt de relatie dan wel van beide kanten? Kies voor jezelf!
Je verhaal klinkt mij bekend in de oren. Ik heb ook zoiets meegemaakt. Ik had alleen nog geen relatie met deze jongen, maar ik was wel erg verliefd op hem.
Hij woonde in Amsterdam en ik woonde zo'n 1,5 uur bij hem vandaan. Ik had hem ontmoet op een vakantie in Spanje. Eenmaal terug in Nederland hadden we veel contact via de telefoon. Helaas is het daar bij gebleven.
Als ik hem belde, dan stond zijn telefoon uit. Pas een week later liet hij iets van zich horen. Hij had namelijk even geen zin in een telefoon.
Vervolgens begonnen alle andere smoesjes: Hij had het druk met school. Zijn ouders wilde niet dat hij naar mij toe zou komen en ook niet dat ik naar hem toe zou komen.
Begin september waren we allebei terug in Nederland en dit geintje heeft tot half oktober geduurd. Ik was die dag jarig en zelfs toen kon hij het niet opbrengen om te komen. Ik heb er een streep achter gezet. Ik wil niet aan het lijntje gehouden worden.
Tip die ik je mee wil geven: Blijf jezelf! Hoe kun je gelukkig worden in een relatie als jij degene bent die zich altijd moet aanpassen. Komt de relatie dan wel van beide kanten? Kies voor jezelf!
dinsdag 22 september 2009 om 18:32
Als je bij je vriend blijft alleen omdat je een abortus hebt gehad, vind ik dat niet de goede instelling.
Natuurlijk is wat ik heb meegemaakt niet hetzelfde, dat heb ik ook niet aangegeven. Maar het lijkt me wel dat je serieus moet gaan nadenken over de relatie als je twee van de zes maanden alleen maar ruzie hebt.
Ik vind het wel jammer dat als je hier een reactie plaatst om iemand te helpen, dat je daar zelf op wordt afgerekend.
Natuurlijk is wat ik heb meegemaakt niet hetzelfde, dat heb ik ook niet aangegeven. Maar het lijkt me wel dat je serieus moet gaan nadenken over de relatie als je twee van de zes maanden alleen maar ruzie hebt.
Ik vind het wel jammer dat als je hier een reactie plaatst om iemand te helpen, dat je daar zelf op wordt afgerekend.
dinsdag 22 september 2009 om 18:35
Als iemand zou zeggen dat ie het uitmaakt als ik niet verander dan zou ik zegen dat ik geen gijzelaars hou en dat ie altijd kan vertrekken om iemand te zoeken die beter voldoet aan het eisenpakketje.
Los daarvan kun je, als iemand aangeeft moeite te hebben met bepaald gedrag er wl over nadenken in hoeverre die ander een punt heeft, en of je dat gedrag kunt aanpassen, zonder jezelf tekort te doen. En door wat directer te communiceren. In plaats van : Ik ben verdrietig" kun je ook smssen"Ik wil je stem even horen". weet ie precies wat er van m verwacht wordt. Wel moet je m dan de ruimte laten om zelf te bepalen of dat hem op dat moment uikomt en of ie wel of niet meteen gehoor geeft aan je sms. als jij minder eist, en alleen belt als er brand is (bij wijze van spreken) zal je vriend ook leren om wel te reageren. als jij m overlaadt met vragen om bevestiging, duw je m idd van je af.
Bedenk dus voor jezelf in hoeverre je je wilt aanpassen, en waar jouw grens is. is dat voor hem niet genoeg, ben je beter af zonder elkaar.
Los daarvan kun je, als iemand aangeeft moeite te hebben met bepaald gedrag er wl over nadenken in hoeverre die ander een punt heeft, en of je dat gedrag kunt aanpassen, zonder jezelf tekort te doen. En door wat directer te communiceren. In plaats van : Ik ben verdrietig" kun je ook smssen"Ik wil je stem even horen". weet ie precies wat er van m verwacht wordt. Wel moet je m dan de ruimte laten om zelf te bepalen of dat hem op dat moment uikomt en of ie wel of niet meteen gehoor geeft aan je sms. als jij minder eist, en alleen belt als er brand is (bij wijze van spreken) zal je vriend ook leren om wel te reageren. als jij m overlaadt met vragen om bevestiging, duw je m idd van je af.
Bedenk dus voor jezelf in hoeverre je je wilt aanpassen, en waar jouw grens is. is dat voor hem niet genoeg, ben je beter af zonder elkaar.
dinsdag 22 september 2009 om 18:40
dinsdag 22 september 2009 om 19:24
Hi,
Heb niet alle reactie's tot nu toe gelezen, maar jij voelt je dus emotioneel in de kou staan.
Dat is niet jouw schuld en niet zijn schuld. Ik vind dat je je niet moet laten aanpraten dat JIJ daar in zou MOETEN veranderen.
Je moet, naar mijns inziens, helemaal niks!!
Je moet doen waar jij je prettig bij voelt.
En dat moet hij ook doen! D
De enige conclusie die je kunt trekken is misschien dat jullie verwachtigen anders zijn........ en dus misschien helemaal niet zo goed bij elkaar passen als je jezelf nu voorhoudt/voorstelt?
Grtz.
D.
Heb niet alle reactie's tot nu toe gelezen, maar jij voelt je dus emotioneel in de kou staan.
Dat is niet jouw schuld en niet zijn schuld. Ik vind dat je je niet moet laten aanpraten dat JIJ daar in zou MOETEN veranderen.
Je moet, naar mijns inziens, helemaal niks!!
Je moet doen waar jij je prettig bij voelt.
En dat moet hij ook doen! D
De enige conclusie die je kunt trekken is misschien dat jullie verwachtigen anders zijn........ en dus misschien helemaal niet zo goed bij elkaar passen als je jezelf nu voorhoudt/voorstelt?
Grtz.
D.
dinsdag 22 september 2009 om 19:53
Ik heb ook de pest aan gebeld worden op de meest onzinnige momenten.
Ik zou ook niet opnemen als ik constant lastig gezeten werd door mn vriendin die constant wilt horen dat alles cute en goed is.
Clau-stro-fo-bies en ver-stik-kend
Ik heb dan ook geen mobile, en dat is ideaal, kan ik iedereen aanraden.
Ik zou ook niet opnemen als ik constant lastig gezeten werd door mn vriendin die constant wilt horen dat alles cute en goed is.
Clau-stro-fo-bies en ver-stik-kend
Ik heb dan ook geen mobile, en dat is ideaal, kan ik iedereen aanraden.
dinsdag 22 september 2009 om 20:21
Ik zou spontaan vlekken krijgen van SMS-jes met de tekst "Schatje, ik ben verdrietig". Dat is namelijk een schreeuw om aandacht en daar is SMS-en niet voor bedoeld. Bovendien ligt het niet voor de hand dat hij elk moment van de dag direct kan reageren of voor je klaarstaan. Door na zo'n SMS-je ook nog eens te bellen maak je het dan alleen maar erger. Waarom spreken jullie niet gewoon samen af wanneer jullie telefonisch contact zullen hebben. Dan hoeft hij zich niet meer opgejaagd te voelen en kun jij rustig je verhaal vertellen.
En ga alsjeblieft zo snel mogelijk zelfstandig wonen. Je ouders zijn na vierentwintig jaar ook wel eens toe aan wat meer privacy. Bovendien is zelfstandig wonen goed voor je ontwikkeling.
En ga alsjeblieft zo snel mogelijk zelfstandig wonen. Je ouders zijn na vierentwintig jaar ook wel eens toe aan wat meer privacy. Bovendien is zelfstandig wonen goed voor je ontwikkeling.
dinsdag 22 september 2009 om 20:55
MIJN mening:
Als je nog maar 6 maanden een relatie hebt en daarvan waren er maar 4 leuk ben ik bang dat deze relatie weinig kans van slagen heeft.
Als je nog maar 6 maanden een relatie hebt lijkt het mij vrij normaal dat je zeker als je niet dicht bij elkaar woont er naar verlangt elkaar elke dag of om de dag even te spreken.
Zoals je zelf al beschrijft ' zijn stem even horen'.
Dat lijkt mij meer dan logisch als je verliefd bent.
Als dat nu al benauwend werkt...
Ik zou goed voor jezelf op een rijtje zetten wat je wilt met hem.
Hoe langer je samen blijft hoe moeilijker het wordt om de stap te zetten.
Het komt op mij een beetje over alsof jij gekker op hem bent als hij op jou.
Alsof je een beetje teveel bent voor hem af en toe.
Ik wens je veel succes met je beslissing.
Liefs Alice
Als je nog maar 6 maanden een relatie hebt en daarvan waren er maar 4 leuk ben ik bang dat deze relatie weinig kans van slagen heeft.
Als je nog maar 6 maanden een relatie hebt lijkt het mij vrij normaal dat je zeker als je niet dicht bij elkaar woont er naar verlangt elkaar elke dag of om de dag even te spreken.
Zoals je zelf al beschrijft ' zijn stem even horen'.
Dat lijkt mij meer dan logisch als je verliefd bent.
Als dat nu al benauwend werkt...
Ik zou goed voor jezelf op een rijtje zetten wat je wilt met hem.
Hoe langer je samen blijft hoe moeilijker het wordt om de stap te zetten.
Het komt op mij een beetje over alsof jij gekker op hem bent als hij op jou.
Alsof je een beetje teveel bent voor hem af en toe.
Ik wens je veel succes met je beslissing.
Liefs Alice
