Gezondheid
alle pijlers
Gezwel in mijn buik
vrijdag 11 september 2009 om 22:05
Vanochtend heb ik een bezoekje aan de huisarts gebracht. Ik heb namelijk al een paar maanden last van vage buikklachten.
Ik dacht dat het een nieuw pijntje was van mijn spastische darm, of galstenen. Of dat het psychosomatisch was.
Maar nee, dat is het allemaal niet. Ik blijk namelijk een gezwel in mijn buik te hebben. En mijn huisarts zegt dat het nogal groot is. En ook dat het van alles kan zijn: goedaardig, kwaadaardig, of een vleesboom. En het kan mijn baarmoeder zijn, mijn eierstokken of mijn darmen. Kortom: er zal nog veel onderzocht moeten worden. Ik moet waarschijnlijk over zo'n twee weken naar de internist.
En nu, nu zit ik hier. En ik weet eigenlijk niet wat ik voel, wat ik denk. Soms moet ik even huilen, en is het heel echt. En soms denk ik: "dit gaat niet over mij", en dan lijkt het zo onwerkelijk.
Laat het ALSJEBLIEFT goedaardig zijn....
En wat ik hiermee wil? Gewoon even mijn verhaal kwijt. En ik geloof dat ik behoefte heb aan wat steun....
Ik dacht dat het een nieuw pijntje was van mijn spastische darm, of galstenen. Of dat het psychosomatisch was.
Maar nee, dat is het allemaal niet. Ik blijk namelijk een gezwel in mijn buik te hebben. En mijn huisarts zegt dat het nogal groot is. En ook dat het van alles kan zijn: goedaardig, kwaadaardig, of een vleesboom. En het kan mijn baarmoeder zijn, mijn eierstokken of mijn darmen. Kortom: er zal nog veel onderzocht moeten worden. Ik moet waarschijnlijk over zo'n twee weken naar de internist.
En nu, nu zit ik hier. En ik weet eigenlijk niet wat ik voel, wat ik denk. Soms moet ik even huilen, en is het heel echt. En soms denk ik: "dit gaat niet over mij", en dan lijkt het zo onwerkelijk.
Laat het ALSJEBLIEFT goedaardig zijn....
En wat ik hiermee wil? Gewoon even mijn verhaal kwijt. En ik geloof dat ik behoefte heb aan wat steun....
woensdag 23 september 2009 om 15:34
@ Verentooi:
Als ik je goed begrijp, kan jij ook geen kinderen meer krijgen?
Had jij een dringende kinderwens? Zoals je misschien hier gelezen hebt, was mijn kinderwens niet dringend, maar ik hield nog wel de optie open. En als je lichaam dan "nee" zegt, is dat zo raar.
Ik moet er nu ook aldoor aan denken, dat ik 10 jaar geleden (bij een gynaecologisch onderzoek) een klein vleesboompje had van 2 cm. Toen had ik nog kinderen kunnen krijgen. Had nog 10 jaar de tijd gehad.
En nu is het (vanwege andere redenen) wel goed dat ik niet eerder moeder ben geworden. Maar toch denk ik nu: jammer, dat mijn leven zo gegaan is, dat het niet eerder mogelijk was.
@ Directeur:
Heb je de uitslag van je bloedonderzoek al? Hoe gaat het vandaag met de pijn?
Als ik je goed begrijp, kan jij ook geen kinderen meer krijgen?
Had jij een dringende kinderwens? Zoals je misschien hier gelezen hebt, was mijn kinderwens niet dringend, maar ik hield nog wel de optie open. En als je lichaam dan "nee" zegt, is dat zo raar.
Ik moet er nu ook aldoor aan denken, dat ik 10 jaar geleden (bij een gynaecologisch onderzoek) een klein vleesboompje had van 2 cm. Toen had ik nog kinderen kunnen krijgen. Had nog 10 jaar de tijd gehad.
En nu is het (vanwege andere redenen) wel goed dat ik niet eerder moeder ben geworden. Maar toch denk ik nu: jammer, dat mijn leven zo gegaan is, dat het niet eerder mogelijk was.
@ Directeur:
Heb je de uitslag van je bloedonderzoek al? Hoe gaat het vandaag met de pijn?
woensdag 23 september 2009 om 15:40
En dan nog iets: ik ben vanochtend flauwgevallen. Voor de eerste keer in mijn leven. Wel een aantal keren bijna flauwgevallen, maar nooit echt. Ben er erg van geschrokken.
Ik stond aan de deur te praten met de buurvrouw, en werd helemaal duizelig, begon heel erg te zweten.
Ik heb gauw het gesprek afgebroken, en wilde op bed gaan liggen, maar dat heb ik dus niet meer gehaald. Volgens mij ben ik niet lang weggeweest, een paar seconden ofzo.
Nu zit ik dus onder de blauwe plekken.
Nu had ik nog niets gegeten, dus ik vraag me af of dit kwam door een te laag bloedsuikerspiegel?
Dit kan toch niet door die vleesbomen komen? Weet wel bijna zeker van niet.
Of zouden het de emoties zijn van de afgelopen week? Maar dat vind ik dan ook weer zo dramatisch als ik daarvan zou flauwvallen (en ik wil geen drama queen zijn).
Uit mijn bloedonderzoek kwam overigens ook dat ik lichte bloedarmoede heb, dus misschien kan het hiervan komen. Hier heb ik ook medicijnen voor gekregen.
Ik voel me nu nog steeds wat slapjes, wel gegeten inmiddels.
Ik stond aan de deur te praten met de buurvrouw, en werd helemaal duizelig, begon heel erg te zweten.
Ik heb gauw het gesprek afgebroken, en wilde op bed gaan liggen, maar dat heb ik dus niet meer gehaald. Volgens mij ben ik niet lang weggeweest, een paar seconden ofzo.
Nu zit ik dus onder de blauwe plekken.
Nu had ik nog niets gegeten, dus ik vraag me af of dit kwam door een te laag bloedsuikerspiegel?
Dit kan toch niet door die vleesbomen komen? Weet wel bijna zeker van niet.
Of zouden het de emoties zijn van de afgelopen week? Maar dat vind ik dan ook weer zo dramatisch als ik daarvan zou flauwvallen (en ik wil geen drama queen zijn).
Uit mijn bloedonderzoek kwam overigens ook dat ik lichte bloedarmoede heb, dus misschien kan het hiervan komen. Hier heb ik ook medicijnen voor gekregen.
Ik voel me nu nog steeds wat slapjes, wel gegeten inmiddels.
woensdag 23 september 2009 om 17:01
Je hebt best kans dat het een combinatie van alles is. Je hebt immers een ontzettende zenuwslopende week achter de rug.
Daarnaast niet gegeten en een lichte bloedarmoede.
Het zeker geen kinderen meer kunnen krijgen is veel definitiever dan waarschijnlijk niet maar wie weet.
Zelf heb ik helaas ook geen kinderen kunnen krijgen. Had geen enorme kinderwens, maar 1 kind hadden we wel fijn gevonden. Het leven heeft anders beslist en we hebben onze beide levens anders ingericht en we zijn heel tevreden zo.
Daarnaast niet gegeten en een lichte bloedarmoede.
Het zeker geen kinderen meer kunnen krijgen is veel definitiever dan waarschijnlijk niet maar wie weet.
Zelf heb ik helaas ook geen kinderen kunnen krijgen. Had geen enorme kinderwens, maar 1 kind hadden we wel fijn gevonden. Het leven heeft anders beslist en we hebben onze beide levens anders ingericht en we zijn heel tevreden zo.
woensdag 23 september 2009 om 17:42
Hoi Verana,
Ben je al weer wat bijgekomen van je flauwvallen? Je bent er daarna vaak zo gammel van.
Ondertussen heb ik de uitslag van het bloedonderzoek. Ze konden er niets in vinden. Alle waarden waarnaar gezocht is, waren in orde. Van het "iets" in mijn buik zit ik nu bij m'n maag... De huisarts vermoedt een maagzweer, waarvoor ik gisteravond met medicatie ben gestart. Een van de pillen was tegen de misselijkheid, waar ik nu de hele dag "groggie" van ben. Het lijkt wel alsof ik veel te diep in het glaasje gekeken heb. De bijlsuiter waarschuwt ook dat ik geen auto mag rijden, en zoals ik me nu voel lijkt me dat ook heel verstandig.
Ik kan nu niet echt aangeven of de pijn minder wordt, wat in geval van een maagzweer wel zou moeten. De afspraak is dat ik vanavond en morgenochtend doorga met de medicatie. Als er dan geen verbetering is, dan zal ik door moeten naar het ziekenhuis. Je hoort weer van me.
Neem voor jezelf even lekker een bakkie bouillon, dat neemt het flauwe gevoel een beetje weg. En als je weer een flauwte aan voelt komen, ga dan op de grond zitten met je hoofd tussen je knieen. Mocht je dan toch flauwvallen dan bezeer je je misschien wat minder.
Ben je al weer wat bijgekomen van je flauwvallen? Je bent er daarna vaak zo gammel van.
Ondertussen heb ik de uitslag van het bloedonderzoek. Ze konden er niets in vinden. Alle waarden waarnaar gezocht is, waren in orde. Van het "iets" in mijn buik zit ik nu bij m'n maag... De huisarts vermoedt een maagzweer, waarvoor ik gisteravond met medicatie ben gestart. Een van de pillen was tegen de misselijkheid, waar ik nu de hele dag "groggie" van ben. Het lijkt wel alsof ik veel te diep in het glaasje gekeken heb. De bijlsuiter waarschuwt ook dat ik geen auto mag rijden, en zoals ik me nu voel lijkt me dat ook heel verstandig.
Ik kan nu niet echt aangeven of de pijn minder wordt, wat in geval van een maagzweer wel zou moeten. De afspraak is dat ik vanavond en morgenochtend doorga met de medicatie. Als er dan geen verbetering is, dan zal ik door moeten naar het ziekenhuis. Je hoort weer van me.
Neem voor jezelf even lekker een bakkie bouillon, dat neemt het flauwe gevoel een beetje weg. En als je weer een flauwte aan voelt komen, ga dan op de grond zitten met je hoofd tussen je knieen. Mocht je dan toch flauwvallen dan bezeer je je misschien wat minder.
woensdag 23 september 2009 om 18:15
Ik voel me inderdaad nog een beetje gammel. En last van de blauwe plekken. Maar verder gaat het wel weer goed. Een bakje bouillon nemen is een goede tip, dat ga ik zometeen even maken.
Directeur, wat een gedoe allemaal zeg. Hoe raar het ook klinkt, ik hoop voor je dat het een maagzweer is, want dan weet je tenminste wát het is. Het niet weten wat het is, is zo vervelend. En in jouw geval, als je bloed goed is en er bij de gynaecoloog niets gevonden is, krijg je inderdaad dat men misschien gaat denken dat het tussen je oren zit.
Ik hoop dat het die maagzweer is en de medicijnen aanslaan, want dan hoef je ook niet naar het ziekenhuis. Moet je dan gelijk morgen door naar het ziekenhuis?
Maar weer veel sterkte gewenst!!!
@ Gemini6:
Ik verwacht dat ik mijn leven ook naar tevredenheid kan inrichten, zonder kinderen.
Ik denk dat het scheelt dat mijn kinderwens ook niet enorm was. Ik heb het nooit als de grootste invulling van mijn leven gezien, maar wel als een optie. Een beetje als wat jij schrijft, 1 kind zou wel fijn zijn geweest. Ik denk als mijn kinderwens dringender was geweest, dat het lastiger was geweest te accepteren hoe het nu loopt.
Directeur, wat een gedoe allemaal zeg. Hoe raar het ook klinkt, ik hoop voor je dat het een maagzweer is, want dan weet je tenminste wát het is. Het niet weten wat het is, is zo vervelend. En in jouw geval, als je bloed goed is en er bij de gynaecoloog niets gevonden is, krijg je inderdaad dat men misschien gaat denken dat het tussen je oren zit.
Ik hoop dat het die maagzweer is en de medicijnen aanslaan, want dan hoef je ook niet naar het ziekenhuis. Moet je dan gelijk morgen door naar het ziekenhuis?
Maar weer veel sterkte gewenst!!!
@ Gemini6:
Ik verwacht dat ik mijn leven ook naar tevredenheid kan inrichten, zonder kinderen.
Ik denk dat het scheelt dat mijn kinderwens ook niet enorm was. Ik heb het nooit als de grootste invulling van mijn leven gezien, maar wel als een optie. Een beetje als wat jij schrijft, 1 kind zou wel fijn zijn geweest. Ik denk als mijn kinderwens dringender was geweest, dat het lastiger was geweest te accepteren hoe het nu loopt.
woensdag 23 september 2009 om 21:38
Afgelopen nacht weer goed geslapen sinds een aantal weken, waarschijnlijk door die pil tegen de misselijkheid. De misselijkheid is in ieder geval over, en het groggy gevoel gaat gelukkig ook weer weg. Blijkbaar reageert mijn lijf wel heel erg heftig op die pil.
Eerlijk gezegd hoop ik ook op die maagzweer. Dan ben ik van dat andere onzekere gevoel af. Maar mocht het anders lopen, dan schijn ik inderdaad meteen door te kunnen naar het ziekenhuis. Maar daarmee komt het tussen-de-oren-gevoel weer boven drijven. Nah ja, even met de dag leven. Morgen zie ik wel weer.
Jij sterkte met die blauwe plekken!
Eerlijk gezegd hoop ik ook op die maagzweer. Dan ben ik van dat andere onzekere gevoel af. Maar mocht het anders lopen, dan schijn ik inderdaad meteen door te kunnen naar het ziekenhuis. Maar daarmee komt het tussen-de-oren-gevoel weer boven drijven. Nah ja, even met de dag leven. Morgen zie ik wel weer.
Jij sterkte met die blauwe plekken!
woensdag 23 september 2009 om 22:14
Pfffff, zonet gehoord dat een oom van mij wel kanker heeft.
En het toeval wil, dat hij vrijdag ook een scan heeft, rond dezelfde tijd als ik, in hetzelfde ziekenhuis. Om te kijken of hij uitzaaiingen heeft. Dus waarschijnlijk komen we elkaar tegen.
Directeur: nogmaals heel veel sterkte en succes morgen, en ik hoop dat je vannacht ook goed zult slapen. Ook omdat al die onderzoeken zo vermoeiend zijn. Tenminste, dat vind ik. Ik ben na de onderzoeken echt doodmoe.
En het toeval wil, dat hij vrijdag ook een scan heeft, rond dezelfde tijd als ik, in hetzelfde ziekenhuis. Om te kijken of hij uitzaaiingen heeft. Dus waarschijnlijk komen we elkaar tegen.
Directeur: nogmaals heel veel sterkte en succes morgen, en ik hoop dat je vannacht ook goed zult slapen. Ook omdat al die onderzoeken zo vermoeiend zijn. Tenminste, dat vind ik. Ik ben na de onderzoeken echt doodmoe.
donderdag 24 september 2009 om 21:13
Nog 1 nacht en dan is het eindelijk zover! Hoe laat heb je de afspraak? Het lijkt mij ook niet fijn om je oom te treffen waarvan je weet wat hem mankeert. Wat doet dat met je gevoel?
Ben zelf vandaag onverwacht in het ziekenhuis geweest waar er een echo van m'n buik is gemaakt. Ook hier was niets op te vinden. Het laatste vermoeden (de enige optie die nog over is) is dat ik een bacterie in m'n darmen heb zitten. En omdat ik er te lang mee rond heb gelopen is deze ook in m'n maag terecht gekomen. Was voor mij wat onduidelijk omdat ik bedacht had dat alles van boven naar beneden gaat en niet andersom. Ben nu net de wandelende apotheek.
Het zijn vermoeiende weken geweest, met eerst de boodschap dat er iets in m'n lijf zat wat er niet hoorde. Daarmee grote onzekerheid. En eindigt in een voor mij gelukkig eenvoudige bacterie die m'n lijf op stelten heeft gezet. De maagzweer neem ik op de koop toe;-).
Ik hoop werkelijk van harte dat het voor jou ook gunstig uitvalt! Heel veel sterkte morgen, ik zal aan je denken.
Ben zelf vandaag onverwacht in het ziekenhuis geweest waar er een echo van m'n buik is gemaakt. Ook hier was niets op te vinden. Het laatste vermoeden (de enige optie die nog over is) is dat ik een bacterie in m'n darmen heb zitten. En omdat ik er te lang mee rond heb gelopen is deze ook in m'n maag terecht gekomen. Was voor mij wat onduidelijk omdat ik bedacht had dat alles van boven naar beneden gaat en niet andersom. Ben nu net de wandelende apotheek.
Het zijn vermoeiende weken geweest, met eerst de boodschap dat er iets in m'n lijf zat wat er niet hoorde. Daarmee grote onzekerheid. En eindigt in een voor mij gelukkig eenvoudige bacterie die m'n lijf op stelten heeft gezet. De maagzweer neem ik op de koop toe;-).
Ik hoop werkelijk van harte dat het voor jou ook gunstig uitvalt! Heel veel sterkte morgen, ik zal aan je denken.
vrijdag 25 september 2009 om 00:00
Ik heb de scan morgenochtend om half 9. Eerst moet ik een contrastvloeistof drinken en krijg ik een injectie met contrastvloeistof. Dan moet ik anderhalf uur wachten (zodat de vloeistof voldoende door mijn lijf heen is), en dan wordt de scan gemaakt. Hierna heb ik dan weer een afspraak met de internist. Ben dus morgen de hele ochtend wel zoet.
Ik vind het spannend, want ik had vannacht ineens weer last van mijn bovenbuik. Dus ben heel benieuwd of dit iets anders is, of dat de vleesbomen mijn ingewanden omhoog duwen.
Het voelt voor mij heel dubbel, dat ik nu met mijn oom in de wachtkamer zit die wél kanker heeft. Ik opgelucht dat ik geen kanker heb (ga ik maar vanuit tenminste), en hij zit daar om te controleren of hij uitzaaiingen heeft.
Hij schijnt er helemaal niet over te willen praten, dus ik verwacht niet dat een echt gesprek mogelijk is.
En wat jou betreft: weten ze nu heel zeker dat het die bacterie in je darmen is? Of is dit een soort van gissen? Je hebt hier nu ook medicijnen voor begrijp ik?
Ik hoop werkelijk voor je dat dit het wel is, en dat je hierna van de pijn verlost bent!
Ik zal morgen komen posten hoe de scan is gegaan en wat de uitslag was. Tenzij ik in het ziekenhuis moet blijven natuurlijk, maar dit verwacht ik niet.
Ik vind het spannend, want ik had vannacht ineens weer last van mijn bovenbuik. Dus ben heel benieuwd of dit iets anders is, of dat de vleesbomen mijn ingewanden omhoog duwen.
Het voelt voor mij heel dubbel, dat ik nu met mijn oom in de wachtkamer zit die wél kanker heeft. Ik opgelucht dat ik geen kanker heb (ga ik maar vanuit tenminste), en hij zit daar om te controleren of hij uitzaaiingen heeft.
Hij schijnt er helemaal niet over te willen praten, dus ik verwacht niet dat een echt gesprek mogelijk is.
En wat jou betreft: weten ze nu heel zeker dat het die bacterie in je darmen is? Of is dit een soort van gissen? Je hebt hier nu ook medicijnen voor begrijp ik?
Ik hoop werkelijk voor je dat dit het wel is, en dat je hierna van de pijn verlost bent!
Ik zal morgen komen posten hoe de scan is gegaan en wat de uitslag was. Tenzij ik in het ziekenhuis moet blijven natuurlijk, maar dit verwacht ik niet.
vrijdag 25 september 2009 om 13:47
Veel sterkte Verana, ik blijf je volgen
ik hoop dat ze je toch verder kunnen geruststellen alhoewel er iets zit wat er niet hoort, al is het goedaardig.
Ook jij, Directeur, veel sterkte
Verana schreef: Had jij een dringende kinderwens? Zoals je misschien hier gelezen hebt, was mijn kinderwens niet dringend, maar ik hield nog wel de optie open. En als je lichaam dan "nee" zegt, is dat zo raar.
Ik stapte in het huwelijk met de wetenschap, kinderen kunnen niet en hoeven ook niet. Samen maken we een een mooi leven van en mijn man was het er mee eens. Ik was toen 29.
Maar toen ik rond de 36 was toen werd ik verrast door het verlangen naar een kindje. (biologische klok?)
Ik heb het er heel moeilijk mee gehad. Alles was stabiel genoeg, fijne relatie, prettige woonplaats, mentaal goed in mijn vel, alleen dat lijf dat nee zegt.
Ik heb dit in een paar jaar kunnen verwerken (met de nodige hulp) en een plek gegeven. Bij tijden is het nog steeds heel moeilijk voor me, zeker nu. Als toch de diagnose gesteld kan worden en er iets aan gedaan kan worden via een operatie, dan is het voor mijn gevoel te laat voor een kindje. Dat is zuur..
verentooi
ik hoop dat ze je toch verder kunnen geruststellen alhoewel er iets zit wat er niet hoort, al is het goedaardig.
Ook jij, Directeur, veel sterkte
Verana schreef: Had jij een dringende kinderwens? Zoals je misschien hier gelezen hebt, was mijn kinderwens niet dringend, maar ik hield nog wel de optie open. En als je lichaam dan "nee" zegt, is dat zo raar.
Ik stapte in het huwelijk met de wetenschap, kinderen kunnen niet en hoeven ook niet. Samen maken we een een mooi leven van en mijn man was het er mee eens. Ik was toen 29.
Maar toen ik rond de 36 was toen werd ik verrast door het verlangen naar een kindje. (biologische klok?)
Ik heb het er heel moeilijk mee gehad. Alles was stabiel genoeg, fijne relatie, prettige woonplaats, mentaal goed in mijn vel, alleen dat lijf dat nee zegt.
Ik heb dit in een paar jaar kunnen verwerken (met de nodige hulp) en een plek gegeven. Bij tijden is het nog steeds heel moeilijk voor me, zeker nu. Als toch de diagnose gesteld kan worden en er iets aan gedaan kan worden via een operatie, dan is het voor mijn gevoel te laat voor een kindje. Dat is zuur..
verentooi
vrijdag 25 september 2009 om 17:48
Vanochtend dus de scan gehad, en daarna het gesprek met de internist.
Volgens de internist kan het gezwel geen vleesboom zijn, hij vindt het daar veel te groot voor. Het gezwel zit vanaf de schede tot aan de lever, en naar achteren toe naar mijn stuitje. Ook verdrukt het allerlei ingewanden.
De internist heeft contact gelegd met de gynaecoloog (daar was ik bij), en de gynaecoloog blijft beweren dat het een vleesboom is. En de internist blijft beweren dat dit niet kan.
Komende maandag gaan ze mij in een artsenoverleg bespreken, en dan wordt er gekeken hoe we verder gaan.
De internist neigt ernaar een biopsie te doen (halen ze een stukje van het gezwel om te kijken wat het is), maar moet bespreken of dit wel een goed plan is.
Ik heb nu expliciet gevraagd of het kwaadaardig zou kunnen zijn, en de internist zegt dat ik wel met deze mogelijkheid rekening moet houden. Er is echter een evengrote kans dat het goedaardig is. Met andere woorden: ik ben gewoon weer terug bij het punt waar ik voor het gynaecologisch onderzoek zat.
Positief is, dat mijn longen, lever en darmen schoon zijn.
Het is overigens ook nog niet zeker dat het gezwel operatief te verwijderen is, omdat het zo groot is. Als dit niet kan, weet ik nog niet wat dan de stappen zullen zijn (zal ook afhangen van de aard van het gezwel natuurlijk).
Veel slechter nieuws dus dan ik gehoopt en eigenlijk ook verwacht had.
Uiteindelijk kan het natuurlijk ook nog die vleesboom zijn. De internist zegt wel dat hij in zijn hele carrière dan nog nooit zo'n grote heeft gezien, maar ik heb op internet een verhaal gelezen van een vrouw die een vleesboom van 15 kg in zich had.
Komende dinsdag krijg ik overigens een telefoontje van de internist, over wat er besproken is in het overleg van maandag.
Het worden dus wééééér dagen van afwachten.
@ Directeur: hoe voel jij je vandaag? Beginnen de medicijnen al aan te slaan?
@ Verentooi: bedankt voor je openhartige verhaal! Ik vrees dat ik na de boodschap van vanochtend écht wel definitief kan vergeten ooit moeder te worden.
Volgens de internist kan het gezwel geen vleesboom zijn, hij vindt het daar veel te groot voor. Het gezwel zit vanaf de schede tot aan de lever, en naar achteren toe naar mijn stuitje. Ook verdrukt het allerlei ingewanden.
De internist heeft contact gelegd met de gynaecoloog (daar was ik bij), en de gynaecoloog blijft beweren dat het een vleesboom is. En de internist blijft beweren dat dit niet kan.
Komende maandag gaan ze mij in een artsenoverleg bespreken, en dan wordt er gekeken hoe we verder gaan.
De internist neigt ernaar een biopsie te doen (halen ze een stukje van het gezwel om te kijken wat het is), maar moet bespreken of dit wel een goed plan is.
Ik heb nu expliciet gevraagd of het kwaadaardig zou kunnen zijn, en de internist zegt dat ik wel met deze mogelijkheid rekening moet houden. Er is echter een evengrote kans dat het goedaardig is. Met andere woorden: ik ben gewoon weer terug bij het punt waar ik voor het gynaecologisch onderzoek zat.
Positief is, dat mijn longen, lever en darmen schoon zijn.
Het is overigens ook nog niet zeker dat het gezwel operatief te verwijderen is, omdat het zo groot is. Als dit niet kan, weet ik nog niet wat dan de stappen zullen zijn (zal ook afhangen van de aard van het gezwel natuurlijk).
Veel slechter nieuws dus dan ik gehoopt en eigenlijk ook verwacht had.
Uiteindelijk kan het natuurlijk ook nog die vleesboom zijn. De internist zegt wel dat hij in zijn hele carrière dan nog nooit zo'n grote heeft gezien, maar ik heb op internet een verhaal gelezen van een vrouw die een vleesboom van 15 kg in zich had.
Komende dinsdag krijg ik overigens een telefoontje van de internist, over wat er besproken is in het overleg van maandag.
Het worden dus wééééér dagen van afwachten.
@ Directeur: hoe voel jij je vandaag? Beginnen de medicijnen al aan te slaan?
@ Verentooi: bedankt voor je openhartige verhaal! Ik vrees dat ik na de boodschap van vanochtend écht wel definitief kan vergeten ooit moeder te worden.
vrijdag 25 september 2009 om 18:47
vrijdag 25 september 2009 om 19:33
Wat naar dat je nog niet bent opgeschoten! Natuurlijk wel in de zin van het positieve nieuws dat darmen, lever en longen schoon zijn (misschien maar even extra bij stilstaan dat daar gelukkig niks zit).
De boodschap van vandaag lijkt me overigens nog een graadje moeilijker te bevatten als de medici het niet eens zijn met elkaar.
Je zal wel doodop zijn na deze dag, met zo'n langdurig onderzoek. Zoals je al schreef heb je geen moeite met slapen, dus morgen lekker lang liggen.
We tellen nog maar (helaas) een paar dagen door.
Zelf ben ik nog niet opgeschoten met m'n eigen lijf. Vannacht wakker gehouden door de pijn. Vandaag redelijk de dag doorgekomen. Wat betreft die bacterie, dat is inderdaad giswerk. Als het maandag niet verbeterd is dan moet ik naar de internist.
Nou sterkte om de nacht door te komen, met hopelijk even de gedachtenknop op "uit".
@ Verentooi: dank je!
De boodschap van vandaag lijkt me overigens nog een graadje moeilijker te bevatten als de medici het niet eens zijn met elkaar.
Je zal wel doodop zijn na deze dag, met zo'n langdurig onderzoek. Zoals je al schreef heb je geen moeite met slapen, dus morgen lekker lang liggen.
We tellen nog maar (helaas) een paar dagen door.
Zelf ben ik nog niet opgeschoten met m'n eigen lijf. Vannacht wakker gehouden door de pijn. Vandaag redelijk de dag doorgekomen. Wat betreft die bacterie, dat is inderdaad giswerk. Als het maandag niet verbeterd is dan moet ik naar de internist.
Nou sterkte om de nacht door te komen, met hopelijk even de gedachtenknop op "uit".
@ Verentooi: dank je!
vrijdag 25 september 2009 om 20:24
Verana, wat ontzettend naar voor je dat je weer terug bij af bent! 'Gelukkig' wordt er goed naar je gekeken en word je op korte termijn besproken in het groot overleg. Helaas kunnen de dagen erg lang duren als je in de rats zit. Ik hoop dat je de tijd goed door komt, met voldoende afleiding!
Als je longen, lever en darmen schoon zijn, dat is het 'ding' dus niet doorgegroeid in die organen. Ik ben geen arts, maar kanker doet dat meestal wel (naar ik heb begrepen). Konden ze ook iets zeggen over je baarmoeder en eierstokken?
Wat een vreselijk verhaal van je oom. Ben je hem vandaag tegen gekomen?
Als je longen, lever en darmen schoon zijn, dat is het 'ding' dus niet doorgegroeid in die organen. Ik ben geen arts, maar kanker doet dat meestal wel (naar ik heb begrepen). Konden ze ook iets zeggen over je baarmoeder en eierstokken?
Wat een vreselijk verhaal van je oom. Ben je hem vandaag tegen gekomen?
vrijdag 25 september 2009 om 23:24
Bedankt allemaal weer voor jullie reacties!
@ Directeur: pfff, dat is ook nog niet echt goed nieuws van jouw kant! Straks kom je ook nog bij de internist terecht. Ik hoop dat je dit weekend voldoende opknapt!
@ HEMAlover: dat had ik ook al bedacht, dat een kwaadaardige tumor meestal doorgroeit in de organen. Maar goed, ik weet er ook niet genoeg van om dit helemaal zeker te weten. De internist zei dat het ook kwaadaardig kon zijn, dus ga ik er maar van uit dat het bij zo'n soort gezwel als ik heb (zonder uitzaaiingen) toch ook zo kan zijn.
Hij heeft het nog wel over baarmoeder en eierstokken gehad, in die zin dat het misschien een gezwel aan de eierstokken zou kunnen zijn. Maar dat hij daar ook weer over twijfelt, omdat ik aan een aantal symptomen daarvan helemaal niet voldoe.
Hij zei overigens ook dat het ding zo groot is, dat hij helemaal niet meer kan zien van waaruit het gezwel oorspronkelijk is begonnen met groeien.
Ik ben mijn oom vandaag tegengekomen, we hebben samen gewacht in de wachtkamer, met mijn ouders er ook bij (we moesten 1,5 uur wachten voor het inwerken van de contrastvloeistof).
Het was wel een gezellig samenzijn, ondanks de ernstige redenen voor zowel hem als mij.
Hij praatte er trouwens open over dat hij kanker heeft, dus hij was helemaal niet gesloten zoals ik had gehoord.
Zijn dochter (mijn nicht dus), heeft een aantal jaren geleden haar baarmoeder laten verwijderen, dus hier hebben we het ook nog over gehad.
Ik ben weer ontzettend moe van vandaag. Ik heb zonet valeriaanpilletjes genomen, en als die beginnen te werken, ga ik naar bed.
Ik heb overigens nog steeds last van mijn schouder van mijn flauwvallen 2 dagen geleden Vraag me af of ik hier nu ook mee naar de huisarts moet. Ik ben flink aan het smeren met "vallen-en-stoten-zalf" (zo heet het echt), dus ik hoop dat dit afdoende helpt.
@ Directeur: pfff, dat is ook nog niet echt goed nieuws van jouw kant! Straks kom je ook nog bij de internist terecht. Ik hoop dat je dit weekend voldoende opknapt!
@ HEMAlover: dat had ik ook al bedacht, dat een kwaadaardige tumor meestal doorgroeit in de organen. Maar goed, ik weet er ook niet genoeg van om dit helemaal zeker te weten. De internist zei dat het ook kwaadaardig kon zijn, dus ga ik er maar van uit dat het bij zo'n soort gezwel als ik heb (zonder uitzaaiingen) toch ook zo kan zijn.
Hij heeft het nog wel over baarmoeder en eierstokken gehad, in die zin dat het misschien een gezwel aan de eierstokken zou kunnen zijn. Maar dat hij daar ook weer over twijfelt, omdat ik aan een aantal symptomen daarvan helemaal niet voldoe.
Hij zei overigens ook dat het ding zo groot is, dat hij helemaal niet meer kan zien van waaruit het gezwel oorspronkelijk is begonnen met groeien.
Ik ben mijn oom vandaag tegengekomen, we hebben samen gewacht in de wachtkamer, met mijn ouders er ook bij (we moesten 1,5 uur wachten voor het inwerken van de contrastvloeistof).
Het was wel een gezellig samenzijn, ondanks de ernstige redenen voor zowel hem als mij.
Hij praatte er trouwens open over dat hij kanker heeft, dus hij was helemaal niet gesloten zoals ik had gehoord.
Zijn dochter (mijn nicht dus), heeft een aantal jaren geleden haar baarmoeder laten verwijderen, dus hier hebben we het ook nog over gehad.
Ik ben weer ontzettend moe van vandaag. Ik heb zonet valeriaanpilletjes genomen, en als die beginnen te werken, ga ik naar bed.
Ik heb overigens nog steeds last van mijn schouder van mijn flauwvallen 2 dagen geleden Vraag me af of ik hier nu ook mee naar de huisarts moet. Ik ben flink aan het smeren met "vallen-en-stoten-zalf" (zo heet het echt), dus ik hoop dat dit afdoende helpt.
