Relaties
alle pijlers
vriend ervan door
maandag 28 september 2009 om 08:22
Nieuwe nick ivm herkenbaarheid.
Ik had een relatie van 9 maanden met een jongen, we zouden half september gaan samenwonen, dit is snel, maar de gelegenheid deed zich voor en hij stelde het voor, dus niet dat ik erop aan t pushen was.
Alles ging geweldig, het klinkt nogal cliché, maar de relatie was gewoon super intens, het was zo enorm leuk dat ik gewoon besloot om gelukkig te zijn en ervan te genieten.
De samenwoondatum kwam dichterbij en nog steeds geen vuiltje aan de lucht, familie, vrienden iedereen was zo blij voor ons.
Nieuwe meubels werden besteld, muren werden geschilderd. moeders zaten al samen te keuvelen over kleinkinderwensen, vaders maakten samen een op maat supermooi tv/wandkastding.
etc etc etc
En ik was gelukkig, we deden ieder ons eigen ding, vrienden werk etc, maar s'avonds waren we 'van elkaar'.
Totdat hij 1 week voor de officiële dag (de dag dat hij de sleutels van zijn appartement in moest leveren) onverwachts (hij zou die avond sporten) mijn (bijna ons) huis binnen kwam lopen.
Hij deelde mij emotieloos mee dat hij een toekomst tussen ons niet zag zitten, dat hij het nooit had zien zitten, dat hij zijn baan had opgezegd en naar het buitenland (asie) zou vertrekken.
Ik zat daar natuurlijk een beetje verbouwereerd te wezen.
Hij vertelde dat een vriend uit frankrijk (een oud reismaatje) die nacht was komen over rijden om hem 'bij te staan'.
Hij zei nog wel dat het hem speet en dat hij geld had overgemaakt voor de eerste maand huur.
Daarna is hij de deur uitgelopen en heb ik hem alleen nog over msn gesproken.
Iedereen is in shock, niemand weet wat er is gebeurt.
Zijn baas nam de dag erna contact met mij op omdat mijn ex
al 3 weken niet meer op zijn werk was verschenen, via via had hij mijn nummer achterhaald.
Nog meer shock.
Op de dag dat hij het uitmaakte met mij heeft hij dus ook via de mail ontslag genomen, hij werkte daar nu bijna 4 jaar met plezier, althans dat dachten wij.
Er zijn nu 2 weken voorbij, ik heb hem niet meer gezien, wel gesproken via de msn, hij zit nu opeens 24 uur per dag online.
Hij heeft me niet op ignore, maar antwoord amper en sinds de laatste paar dagen helemaal niet meer. En zodra ik een 'serieuze vraag' stelde kreeg ik al helemaal geen antwoord.
Hij zit nu bij zijn ouders want hij moest zijn appartement uit. Die vriend uit Frankrijk is die hele week nog bij hem gebleven en daarna is hij dus naar zijn ouders gegaan omdat hij een visum nodig heeft en dat duurde iets van 2,5 week.
Hij wil er met niemand over praten, hij zegt alleen dat hij weg moet.
Met zijn ouders heb ik nog wel contact maar die weten ook niet waar ze het zoeken moeten, aan de ene kant heb ik t idee dat ze zich rot schamen naar mij toe, maar aan de andere kant staat hun zoon natuurlijk op nummer 1 (heel begrijpelijk) en steken ze daar al hun energie in.
Mijn familie en vrienden hadden al snel na dit alles zoiets van, die jongen spoort echt niet, t doet nu pijn, maar wees blij dat je er nu achter komt ipv over 5 jaar.
Maar ik hou van hem
Ik snap er echt helemaal niets van en ik maak me zorgen om hem, ik ben nog niet eens echt boos geweest, ik heb gisteren 10 seconden kunnen huilen en toen ging de kraan dicht, terwijl ik normaal gesproken al jank bij een zielige film.
Hij heeft inmiddels zijn ticket en zal over 2 weken vertrekken naar azie voor een onbepaalde tijd, ik weet dat hij dit financieel ook kan. En hij heeft al een keer eerder 3 jaar lang gereist in azie.
Wat moet ik hier nu mee?
Ik begrijp dat dit natuurlijk niet spoort, zelf als hij last minute bindingsangst had, is dit dan niet een beetje extreem? Dan had hij het toch ook gewoon uit kunnen maken?
Ik heb het idee dat dit ook helemaal niets met onze relatie te maken heeft.
Hoe ga ik hierdoor komen? De pijn lijkt alleen maar erger te worden. Er blijft nu een vriendin bij me slapen zodat ik niet alleen in ons huis hoef te zijn, maar het is uitstel van executie, ik ben zo bang dat ik door ga slaan ofzo, ik slaap max 4 uur per nacht en ben dan ook de rest van de dag niet moe, ben ook gewoon gaan werken, wist echt niet dat ik zoveel op de automatische piloot kon doen, maar ik heb echt geen idee hoe ik dit moet gaan handelen, wordt heen en weer geslingerd tussen hoop, verdriet, woede, bezorgdheid.
Dat hij gewoon weg gaat en mij hier laat, ik kan er niet over uit, hoe heb ik iemand zo kunnen vertrouwen? Was alles een leugen? Maar hij heeft ook veel tijd, energie in de relatie gestoken, ik snap er echt niets van.
Wat kan ik doen om hier uit te komen, ik wil hem niet terug, maar ik wil het achter me kunnen laten zoals hij dat ook zo makkelijk doet
Ik had een relatie van 9 maanden met een jongen, we zouden half september gaan samenwonen, dit is snel, maar de gelegenheid deed zich voor en hij stelde het voor, dus niet dat ik erop aan t pushen was.
Alles ging geweldig, het klinkt nogal cliché, maar de relatie was gewoon super intens, het was zo enorm leuk dat ik gewoon besloot om gelukkig te zijn en ervan te genieten.
De samenwoondatum kwam dichterbij en nog steeds geen vuiltje aan de lucht, familie, vrienden iedereen was zo blij voor ons.
Nieuwe meubels werden besteld, muren werden geschilderd. moeders zaten al samen te keuvelen over kleinkinderwensen, vaders maakten samen een op maat supermooi tv/wandkastding.
etc etc etc
En ik was gelukkig, we deden ieder ons eigen ding, vrienden werk etc, maar s'avonds waren we 'van elkaar'.
Totdat hij 1 week voor de officiële dag (de dag dat hij de sleutels van zijn appartement in moest leveren) onverwachts (hij zou die avond sporten) mijn (bijna ons) huis binnen kwam lopen.
Hij deelde mij emotieloos mee dat hij een toekomst tussen ons niet zag zitten, dat hij het nooit had zien zitten, dat hij zijn baan had opgezegd en naar het buitenland (asie) zou vertrekken.
Ik zat daar natuurlijk een beetje verbouwereerd te wezen.
Hij vertelde dat een vriend uit frankrijk (een oud reismaatje) die nacht was komen over rijden om hem 'bij te staan'.
Hij zei nog wel dat het hem speet en dat hij geld had overgemaakt voor de eerste maand huur.
Daarna is hij de deur uitgelopen en heb ik hem alleen nog over msn gesproken.
Iedereen is in shock, niemand weet wat er is gebeurt.
Zijn baas nam de dag erna contact met mij op omdat mijn ex
al 3 weken niet meer op zijn werk was verschenen, via via had hij mijn nummer achterhaald.Nog meer shock.
Op de dag dat hij het uitmaakte met mij heeft hij dus ook via de mail ontslag genomen, hij werkte daar nu bijna 4 jaar met plezier, althans dat dachten wij.
Er zijn nu 2 weken voorbij, ik heb hem niet meer gezien, wel gesproken via de msn, hij zit nu opeens 24 uur per dag online.
Hij heeft me niet op ignore, maar antwoord amper en sinds de laatste paar dagen helemaal niet meer. En zodra ik een 'serieuze vraag' stelde kreeg ik al helemaal geen antwoord.
Hij zit nu bij zijn ouders want hij moest zijn appartement uit. Die vriend uit Frankrijk is die hele week nog bij hem gebleven en daarna is hij dus naar zijn ouders gegaan omdat hij een visum nodig heeft en dat duurde iets van 2,5 week.
Hij wil er met niemand over praten, hij zegt alleen dat hij weg moet.
Met zijn ouders heb ik nog wel contact maar die weten ook niet waar ze het zoeken moeten, aan de ene kant heb ik t idee dat ze zich rot schamen naar mij toe, maar aan de andere kant staat hun zoon natuurlijk op nummer 1 (heel begrijpelijk) en steken ze daar al hun energie in.
Mijn familie en vrienden hadden al snel na dit alles zoiets van, die jongen spoort echt niet, t doet nu pijn, maar wees blij dat je er nu achter komt ipv over 5 jaar.
Maar ik hou van hem
Ik snap er echt helemaal niets van en ik maak me zorgen om hem, ik ben nog niet eens echt boos geweest, ik heb gisteren 10 seconden kunnen huilen en toen ging de kraan dicht, terwijl ik normaal gesproken al jank bij een zielige film.
Hij heeft inmiddels zijn ticket en zal over 2 weken vertrekken naar azie voor een onbepaalde tijd, ik weet dat hij dit financieel ook kan. En hij heeft al een keer eerder 3 jaar lang gereist in azie.
Wat moet ik hier nu mee?
Ik begrijp dat dit natuurlijk niet spoort, zelf als hij last minute bindingsangst had, is dit dan niet een beetje extreem? Dan had hij het toch ook gewoon uit kunnen maken?
Ik heb het idee dat dit ook helemaal niets met onze relatie te maken heeft.
Hoe ga ik hierdoor komen? De pijn lijkt alleen maar erger te worden. Er blijft nu een vriendin bij me slapen zodat ik niet alleen in ons huis hoef te zijn, maar het is uitstel van executie, ik ben zo bang dat ik door ga slaan ofzo, ik slaap max 4 uur per nacht en ben dan ook de rest van de dag niet moe, ben ook gewoon gaan werken, wist echt niet dat ik zoveel op de automatische piloot kon doen, maar ik heb echt geen idee hoe ik dit moet gaan handelen, wordt heen en weer geslingerd tussen hoop, verdriet, woede, bezorgdheid.
Dat hij gewoon weg gaat en mij hier laat, ik kan er niet over uit, hoe heb ik iemand zo kunnen vertrouwen? Was alles een leugen? Maar hij heeft ook veel tijd, energie in de relatie gestoken, ik snap er echt niets van.
Wat kan ik doen om hier uit te komen, ik wil hem niet terug, maar ik wil het achter me kunnen laten zoals hij dat ook zo makkelijk doet
woensdag 30 september 2009 om 06:46
Het feit dat hij vier uur rijdt om je voeten te warmen, klinkt mij niet zozeer romantisch in de oren, maar ... een beetje too much! Ik zou er eerlijk gezegd van schrikken.
Hij komt op mij over als iemand van uitersten, op een hele labiele manier. Ik denk dat dit gewoon niet iemand is om een stabiele relatie mee te hebben, helaas.
Hij komt op mij over als iemand van uitersten, op een hele labiele manier. Ik denk dat dit gewoon niet iemand is om een stabiele relatie mee te hebben, helaas.
woensdag 30 september 2009 om 08:37
quote:emaille schreef op 30 september 2009 @ 06:46:
Het feit dat hij vier uur rijdt om je voeten te warmen, klinkt mij niet zozeer romantisch in de oren, maar ... een beetje too much! Ik zou er eerlijk gezegd van schrikken.
Hij komt op mij over als iemand van uitersten, op een hele labiele manier. Ik denk dat dit gewoon niet iemand is om een stabiele relatie mee te hebben, helaas.
Hé, TO zit al in een rotpositie en door deze opmerking laat je haar misschien ook nog twijfelen aan de mooie momenten. Beetje ongevoelig.
Mieke, ik vond het juist een hele lieve actie en ik hoop dat je niet te veel gaat twijfelen aan alle mooie momenten. Je schrijft dat jullie hadden afgesproken altijd eerlijk tegen elkaar te zijn en, al klinkt dat misschien raar, ik kan me voorstellen dat hij ook altijd oprecht eerlijk tegen jou is geweest. Maar waarschijnlijk is hij niet eerlijk tegen zichzelf geweest. Misschien wilde hij heel graag dat het zou werken, dat hij ook een 'normaal' leventje zou kunnen leiden. Misschien kwam de angst of twijfel pas op het laatste moment. Misschien kom je er ooit achter, maar misschien ook wel niet. Ik zou je alleen een hart onder de riem willen steken dat je vast moet houden aan het feit dat het niet aan jou ligt. En dat ik hoop dat je, straks als alles weer een beetje kalmeert en je in rustiger vaarwater komt, ook nog alle mooie momenten van je relatie kunt herinneren.
Heel veel sterkte,
Friezin
Het feit dat hij vier uur rijdt om je voeten te warmen, klinkt mij niet zozeer romantisch in de oren, maar ... een beetje too much! Ik zou er eerlijk gezegd van schrikken.
Hij komt op mij over als iemand van uitersten, op een hele labiele manier. Ik denk dat dit gewoon niet iemand is om een stabiele relatie mee te hebben, helaas.
Hé, TO zit al in een rotpositie en door deze opmerking laat je haar misschien ook nog twijfelen aan de mooie momenten. Beetje ongevoelig.
Mieke, ik vond het juist een hele lieve actie en ik hoop dat je niet te veel gaat twijfelen aan alle mooie momenten. Je schrijft dat jullie hadden afgesproken altijd eerlijk tegen elkaar te zijn en, al klinkt dat misschien raar, ik kan me voorstellen dat hij ook altijd oprecht eerlijk tegen jou is geweest. Maar waarschijnlijk is hij niet eerlijk tegen zichzelf geweest. Misschien wilde hij heel graag dat het zou werken, dat hij ook een 'normaal' leventje zou kunnen leiden. Misschien kwam de angst of twijfel pas op het laatste moment. Misschien kom je er ooit achter, maar misschien ook wel niet. Ik zou je alleen een hart onder de riem willen steken dat je vast moet houden aan het feit dat het niet aan jou ligt. En dat ik hoop dat je, straks als alles weer een beetje kalmeert en je in rustiger vaarwater komt, ook nog alle mooie momenten van je relatie kunt herinneren.
Heel veel sterkte,
Friezin
woensdag 30 september 2009 om 09:13
Wederom bedankt voor alle harten onder de riemen, de soms botte opmerkingen en de eyeopeners.
Voor de mensen die het maar niet kunnen bevatten dat ik een nieuwe nick maak en dan zoveel privé dingen post die voor mensen die mij kennen wellicht herkenbaar zijn.
Ik wil op mijn normale nick ook gewoon lekker posten en als iemand die ik ken me ziet, lekker belangrijk, iedereen om wie ik geef weet hoe erg dit me bezighoudt, en dat dit allemaal erg recent is, niets waar ik me of hoef te schamen lijkt me.
Anyway, het contact met de familie is wat 'bekoeld', het is duidelijk dat zij zich er nu maar bij hebben neergelegd en dat geeft mij wel rust, hun hoop gaf mij ook hoop zeg maar.
Echter nog wel mail contact gehad met een goede vriend van hem die momenteel voor een paar maanden in amerika aan t werk is. Hij stuurde mij uitzichzelf een heel open mailtje waarin hij zei dat mij ex eigenlijk vlak voordat hij mij ontmoette al plannen aan t maken was om weer te gaan en dat hij alleen is gebleven omdat hij ontmoette. Ook zei hij dat in t laatste mail contact wat zij hadden er geen sprake van een plotseling vertrek was en dat er al afspraken stonden voor een housewarming feestje zodra hij terugkwam etc.
Tja een beetje bitterzoet gevoel nu, ik weet dus in iedergeval dat dit echt een ongeplande actie is geweest, maar de uitkomst verandert weinig.
Voor de mensen die het maar niet kunnen bevatten dat ik een nieuwe nick maak en dan zoveel privé dingen post die voor mensen die mij kennen wellicht herkenbaar zijn.
Ik wil op mijn normale nick ook gewoon lekker posten en als iemand die ik ken me ziet, lekker belangrijk, iedereen om wie ik geef weet hoe erg dit me bezighoudt, en dat dit allemaal erg recent is, niets waar ik me of hoef te schamen lijkt me.
Anyway, het contact met de familie is wat 'bekoeld', het is duidelijk dat zij zich er nu maar bij hebben neergelegd en dat geeft mij wel rust, hun hoop gaf mij ook hoop zeg maar.
Echter nog wel mail contact gehad met een goede vriend van hem die momenteel voor een paar maanden in amerika aan t werk is. Hij stuurde mij uitzichzelf een heel open mailtje waarin hij zei dat mij ex eigenlijk vlak voordat hij mij ontmoette al plannen aan t maken was om weer te gaan en dat hij alleen is gebleven omdat hij ontmoette. Ook zei hij dat in t laatste mail contact wat zij hadden er geen sprake van een plotseling vertrek was en dat er al afspraken stonden voor een housewarming feestje zodra hij terugkwam etc.
Tja een beetje bitterzoet gevoel nu, ik weet dus in iedergeval dat dit echt een ongeplande actie is geweest, maar de uitkomst verandert weinig.
woensdag 30 september 2009 om 09:26
Ik zou er gelijk klaar mee zijn, met zo iemand.
Iemand die mij zo zou laten vallen, en duidelijk het schijt heeft aan jou.
Stop met smoesjes te verzinnen, waarom hij het gedaan zou hebben.
Hij heeft het gedaan, dus punt.
En ik zou zeggen, ga nooit in de hulpverleningsrol zitten, dat moet hij zelf doen.
Denk aan jezelf, anders ga je nog een hoop ellende tegemoet.
Iemand die mij zo zou laten vallen, en duidelijk het schijt heeft aan jou.
Stop met smoesjes te verzinnen, waarom hij het gedaan zou hebben.
Hij heeft het gedaan, dus punt.
En ik zou zeggen, ga nooit in de hulpverleningsrol zitten, dat moet hij zelf doen.
Denk aan jezelf, anders ga je nog een hoop ellende tegemoet.
woensdag 30 september 2009 om 11:14
Tessaa:
Jufdoortje schreef:
Klinkt alsof die jongen een flink psychisch probleem heeft en ouders van hem dus wel degelijk wisten dat er iets niet helemaal goed zat met hem.....die hebben, ben ik bang, een beetje hun kop in het zand gestoken....
De ouders zijn absoluut niet aansprakelijk voor zoons gedrag. Ze zijn waarschijnlijk net zo verbaasd als TO.
En telerugesteld waarschijnlijk.
Zoon is een volwassene, zijn besluiten zijn zijn eigen.
Jufdoortje schreef:
Klinkt alsof die jongen een flink psychisch probleem heeft en ouders van hem dus wel degelijk wisten dat er iets niet helemaal goed zat met hem.....die hebben, ben ik bang, een beetje hun kop in het zand gestoken....
De ouders zijn absoluut niet aansprakelijk voor zoons gedrag. Ze zijn waarschijnlijk net zo verbaasd als TO.
En telerugesteld waarschijnlijk.
Zoon is een volwassene, zijn besluiten zijn zijn eigen.
woensdag 30 september 2009 om 17:10
Tessaa,
Stemmingswisselingen e.d. hebben staat los van het verantwoordelijkheid nemen voor eigen gedrag.
Ouders hadden ondanks hun kennis van de stemmingswisselingen van zoon, waarschijnlijk niet de houdini truc aan zien komen.
Misschien ook wel, dat weet ik ook niet uiteraard.
Wat snap je niet aan struisvogels?
Stemmingswisselingen e.d. hebben staat los van het verantwoordelijkheid nemen voor eigen gedrag.
Ouders hadden ondanks hun kennis van de stemmingswisselingen van zoon, waarschijnlijk niet de houdini truc aan zien komen.
Misschien ook wel, dat weet ik ook niet uiteraard.
Wat snap je niet aan struisvogels?
woensdag 30 september 2009 om 19:16
quote:miekee1981 schreef op 30 september 2009 @ 09:13:
Voor de mensen die het maar niet kunnen bevatten dat ik een nieuwe nick maak en dan zoveel privé dingen post die voor mensen die mij kennen wellicht herkenbaar zijn.
Ik wil op mijn normale nick ook gewoon lekker posten en als iemand die ik ken me ziet, lekker belangrijk, iedereen om wie ik geef weet hoe erg dit me bezighoudt, en dat dit allemaal erg recent is, niets waar ik me of hoef te schamen lijkt me.
So he, dat komt er hartelijk uit. Ik vroeg het me gewoon af, en als ik me iets afvraag, dan vraag ik dat. (al helemaal op een forum) Daar bedoelde ik niets mee, en je mag het helemaal zelf weten als jij een nieuwe nick wilt aanmaken. Prima toch.
Verder geen zin om te reageren op je topic. Succes verder.
Voor de mensen die het maar niet kunnen bevatten dat ik een nieuwe nick maak en dan zoveel privé dingen post die voor mensen die mij kennen wellicht herkenbaar zijn.
Ik wil op mijn normale nick ook gewoon lekker posten en als iemand die ik ken me ziet, lekker belangrijk, iedereen om wie ik geef weet hoe erg dit me bezighoudt, en dat dit allemaal erg recent is, niets waar ik me of hoef te schamen lijkt me.
So he, dat komt er hartelijk uit. Ik vroeg het me gewoon af, en als ik me iets afvraag, dan vraag ik dat. (al helemaal op een forum) Daar bedoelde ik niets mee, en je mag het helemaal zelf weten als jij een nieuwe nick wilt aanmaken. Prima toch.
Verder geen zin om te reageren op je topic. Succes verder.
woensdag 30 september 2009 om 20:35
Echter nog wel mail contact gehad met een goede vriend van hem die momenteel voor een paar maanden in amerika aan t werk is. Hij stuurde mij uitzichzelf een heel open mailtje waarin hij zei dat mij ex eigenlijk vlak voordat hij mij ontmoette al plannen aan t maken was om weer te gaan en dat hij alleen is gebleven omdat hij ontmoette. Ook zei hij dat in t laatste mail contact wat zij hadden er geen sprake van een plotseling vertrek was en dat er al afspraken stonden voor een housewarming feestje zodra hij terugkwam etc.Tja een beetje bitterzoet gevoel nu, ik weet dus in iedergeval dat dit echt een ongeplande actie is geweest, maar de uitkomst verandert weinig.
Die vriend wist wel van zijn vertrek, jij niet, maar je weet nu dat het echt een ongeplande actie is geweest? Die snap ik even niet....
Heb je die vriend ook gevraagd wanneer die housewarming is?
Die vriend wist wel van zijn vertrek, jij niet, maar je weet nu dat het echt een ongeplande actie is geweest? Die snap ik even niet....
Heb je die vriend ook gevraagd wanneer die housewarming is?
donderdag 1 oktober 2009 om 11:48
Mhh dat is inderdaad een beetje raar getypt.
Die vriend zij niets te weten van een plotsling vertrek, wel dat mijn ex er voordat hij een relatie met mij kreeg er wel mee bezig was om weer te vertrekken, maar dat dat dus van de baan was.
Die vriend van mijn ex wist dat wij gingen samenwonen en mijn ex zou speciaal voor hem een housewarming feestje gaan organiseren, oftewel een pokeravondje of iets dergelijks.
Inmiddels geen dingen gebeurt, ik probeer langzaam weer een beetje verder te kijken dan morgen.
Die vriend zij niets te weten van een plotsling vertrek, wel dat mijn ex er voordat hij een relatie met mij kreeg er wel mee bezig was om weer te vertrekken, maar dat dat dus van de baan was.
Die vriend van mijn ex wist dat wij gingen samenwonen en mijn ex zou speciaal voor hem een housewarming feestje gaan organiseren, oftewel een pokeravondje of iets dergelijks.
Inmiddels geen dingen gebeurt, ik probeer langzaam weer een beetje verder te kijken dan morgen.
maandag 5 oktober 2009 om 10:47
Wat een k*t situatie! Ik heb geen ervaring met een beslissing die zo heftig is, maar mijn ex met ADD kon er ook wat van, zoals onaangekondigd niet alleen met kerst, maar ook met oud en nieuw in het buitenland blijven, mijn vrienden ineens 'stom' vinden en meer van zulks. Het andere uiterste was dat hij me min of meer wilde 'bezitten' en het niet kon hebben dat ik voor hem andere mannen had gehad. Enige advies dat ik kan geven: probeer hem niet te begrijpen, want dat kun je niet. Zijn gedrag is niet te volgen en je zult helaas gewoon door moeten.
Ik wens je veel sterkte en hoop dat je nog volop in het leven staat, blijven werken of studeren kan je in deze tijd op de been houden!
Ik wens je veel sterkte en hoop dat je nog volop in het leven staat, blijven werken of studeren kan je in deze tijd op de been houden!
woensdag 7 oktober 2009 om 11:34
woensdag 7 oktober 2009 om 11:41
quote:chicatjoe schreef op 30 september 2009 @ 09:26:
Ik zou er gelijk klaar mee zijn, met zo iemand.
Iemand die mij zo zou laten vallen, en duidelijk het schijt heeft aan jou.
Stop met smoesjes te verzinnen, waarom hij het gedaan zou hebben.
Hij heeft het gedaan, dus punt.
En ik zou zeggen, ga nooit in de hulpverleningsrol zitten, dat moet hij zelf doen.
Denk aan jezelf, anders ga je nog een hoop ellende tegemoet.Ik las pas hier op het forum de opmerking 'liefde is 80% daden en 20% woorden'. Wat je ook kunt bedenken om het te verklaren, wat hij ook aandraagt als excuses, feit blijft dat hij is vertrokken en geen aanstalten maakt om terug te te komen. Jij bent verantwoordelijk voor jouw geluk en hij levert daar duidelijk geen positieve bijdrage aan. Doe jezelf een plezier en laat hem los.
Ik zou er gelijk klaar mee zijn, met zo iemand.
Iemand die mij zo zou laten vallen, en duidelijk het schijt heeft aan jou.
Stop met smoesjes te verzinnen, waarom hij het gedaan zou hebben.
Hij heeft het gedaan, dus punt.
En ik zou zeggen, ga nooit in de hulpverleningsrol zitten, dat moet hij zelf doen.
Denk aan jezelf, anders ga je nog een hoop ellende tegemoet.Ik las pas hier op het forum de opmerking 'liefde is 80% daden en 20% woorden'. Wat je ook kunt bedenken om het te verklaren, wat hij ook aandraagt als excuses, feit blijft dat hij is vertrokken en geen aanstalten maakt om terug te te komen. Jij bent verantwoordelijk voor jouw geluk en hij levert daar duidelijk geen positieve bijdrage aan. Doe jezelf een plezier en laat hem los.
donderdag 15 oktober 2009 om 16:50
Lieve mensen,
ik ben een weekje weg geweest met een vriendin, dat had ik echt even nodig.
Nogmaals bedankt voor de reacties (alleen begrijp ik Vitens niet? Gegoogled en dat is een waterleidingbedrijf?).
In ieder geval gaat het met mij wat beter, ik heb even nodig gehad om het allemaal te relativeren, de klap kwam zo hard aan dat ik echt niet verder kon kijken dan de pijn op het moment.
Wel nog veel gesproken met zijn ouders, maar dat nu wel stop gezet, dat was moeilijk, maar voor mij wel nodig om dit te laten gaan.
De eerste paar weken heb ik vooral geprobeerd om het te begrijpen, om het goed te praten. Dat is nu over, ik zal het nooit begrijpen, hoe iemand zo om kan slaan en zo respectloos kan zijn.
Ik ben een goed, leuk mens en hij kon in zijn handjes klappen om een vriendin zoals mij te hebben, iemand die simpelweg oprecht van hem hield zoals hij was.
Maar hij is liever alleen, de rode draad in zijn leven, hij zal wel weer een keer terugkomen, maar daar ga ik niet op lopen wachten
De koek is op, het is jammer dat het allemaal zo dramatisch moest, en best wel zielig dat hij nog weet ik het hoeveel deurtjes heeft opengelaten (die ik inmiddels systematisch aan het dichtdoen ben, hyves, msn etc, en gezamenlijke vrienden ingelicht om mij niet in te lichten 'hoe het met hem gaat' en dat soort dingen).
Inmiddels al het eerste mailtje ontvangen van hem waarin excuses staan en dat hij het 'gewoon' allemaal even niet meer zag zitten etc. Ik heb er niet op gereageerd, ik weet gewoon echt niet meer wat ik tegen hem kan zeggen.
Maar goed hij gaat 'een tijdje reizen en daarna ziet hij het wel weer'.
Mja, bizar, waarom doen mensen dit? Ik ben geen stuiterbal!
Het grappige is dat ik nu dus het gevoel heb dat ik uiteindelijk degene zal moeten zijn die er een punt achter zet, oh wacht even, dat heb ik al gedaan.
Het verdriet en het gemis zal nog wel even blijven, maar het wordt echt minder, raar hoeveel er in 5 weken kan gebeuren, ik ga meer genieten van de dingen die ik wel 'heb'.
Bedankt voor jullie steun,
Mieke.
ik ben een weekje weg geweest met een vriendin, dat had ik echt even nodig.
Nogmaals bedankt voor de reacties (alleen begrijp ik Vitens niet? Gegoogled en dat is een waterleidingbedrijf?).
In ieder geval gaat het met mij wat beter, ik heb even nodig gehad om het allemaal te relativeren, de klap kwam zo hard aan dat ik echt niet verder kon kijken dan de pijn op het moment.
Wel nog veel gesproken met zijn ouders, maar dat nu wel stop gezet, dat was moeilijk, maar voor mij wel nodig om dit te laten gaan.
De eerste paar weken heb ik vooral geprobeerd om het te begrijpen, om het goed te praten. Dat is nu over, ik zal het nooit begrijpen, hoe iemand zo om kan slaan en zo respectloos kan zijn.
Ik ben een goed, leuk mens en hij kon in zijn handjes klappen om een vriendin zoals mij te hebben, iemand die simpelweg oprecht van hem hield zoals hij was.
Maar hij is liever alleen, de rode draad in zijn leven, hij zal wel weer een keer terugkomen, maar daar ga ik niet op lopen wachten
De koek is op, het is jammer dat het allemaal zo dramatisch moest, en best wel zielig dat hij nog weet ik het hoeveel deurtjes heeft opengelaten (die ik inmiddels systematisch aan het dichtdoen ben, hyves, msn etc, en gezamenlijke vrienden ingelicht om mij niet in te lichten 'hoe het met hem gaat' en dat soort dingen).
Inmiddels al het eerste mailtje ontvangen van hem waarin excuses staan en dat hij het 'gewoon' allemaal even niet meer zag zitten etc. Ik heb er niet op gereageerd, ik weet gewoon echt niet meer wat ik tegen hem kan zeggen.
Maar goed hij gaat 'een tijdje reizen en daarna ziet hij het wel weer'.
Mja, bizar, waarom doen mensen dit? Ik ben geen stuiterbal!
Het grappige is dat ik nu dus het gevoel heb dat ik uiteindelijk degene zal moeten zijn die er een punt achter zet, oh wacht even, dat heb ik al gedaan.
Het verdriet en het gemis zal nog wel even blijven, maar het wordt echt minder, raar hoeveel er in 5 weken kan gebeuren, ik ga meer genieten van de dingen die ik wel 'heb'.
Bedankt voor jullie steun,
Mieke.
