Relaties
alle pijlers
vriend ervan door
maandag 28 september 2009 om 08:22
Nieuwe nick ivm herkenbaarheid.
Ik had een relatie van 9 maanden met een jongen, we zouden half september gaan samenwonen, dit is snel, maar de gelegenheid deed zich voor en hij stelde het voor, dus niet dat ik erop aan t pushen was.
Alles ging geweldig, het klinkt nogal cliché, maar de relatie was gewoon super intens, het was zo enorm leuk dat ik gewoon besloot om gelukkig te zijn en ervan te genieten.
De samenwoondatum kwam dichterbij en nog steeds geen vuiltje aan de lucht, familie, vrienden iedereen was zo blij voor ons.
Nieuwe meubels werden besteld, muren werden geschilderd. moeders zaten al samen te keuvelen over kleinkinderwensen, vaders maakten samen een op maat supermooi tv/wandkastding.
etc etc etc
En ik was gelukkig, we deden ieder ons eigen ding, vrienden werk etc, maar s'avonds waren we 'van elkaar'.
Totdat hij 1 week voor de officiële dag (de dag dat hij de sleutels van zijn appartement in moest leveren) onverwachts (hij zou die avond sporten) mijn (bijna ons) huis binnen kwam lopen.
Hij deelde mij emotieloos mee dat hij een toekomst tussen ons niet zag zitten, dat hij het nooit had zien zitten, dat hij zijn baan had opgezegd en naar het buitenland (asie) zou vertrekken.
Ik zat daar natuurlijk een beetje verbouwereerd te wezen.
Hij vertelde dat een vriend uit frankrijk (een oud reismaatje) die nacht was komen over rijden om hem 'bij te staan'.
Hij zei nog wel dat het hem speet en dat hij geld had overgemaakt voor de eerste maand huur.
Daarna is hij de deur uitgelopen en heb ik hem alleen nog over msn gesproken.
Iedereen is in shock, niemand weet wat er is gebeurt.
Zijn baas nam de dag erna contact met mij op omdat mijn ex
al 3 weken niet meer op zijn werk was verschenen, via via had hij mijn nummer achterhaald.
Nog meer shock.
Op de dag dat hij het uitmaakte met mij heeft hij dus ook via de mail ontslag genomen, hij werkte daar nu bijna 4 jaar met plezier, althans dat dachten wij.
Er zijn nu 2 weken voorbij, ik heb hem niet meer gezien, wel gesproken via de msn, hij zit nu opeens 24 uur per dag online.
Hij heeft me niet op ignore, maar antwoord amper en sinds de laatste paar dagen helemaal niet meer. En zodra ik een 'serieuze vraag' stelde kreeg ik al helemaal geen antwoord.
Hij zit nu bij zijn ouders want hij moest zijn appartement uit. Die vriend uit Frankrijk is die hele week nog bij hem gebleven en daarna is hij dus naar zijn ouders gegaan omdat hij een visum nodig heeft en dat duurde iets van 2,5 week.
Hij wil er met niemand over praten, hij zegt alleen dat hij weg moet.
Met zijn ouders heb ik nog wel contact maar die weten ook niet waar ze het zoeken moeten, aan de ene kant heb ik t idee dat ze zich rot schamen naar mij toe, maar aan de andere kant staat hun zoon natuurlijk op nummer 1 (heel begrijpelijk) en steken ze daar al hun energie in.
Mijn familie en vrienden hadden al snel na dit alles zoiets van, die jongen spoort echt niet, t doet nu pijn, maar wees blij dat je er nu achter komt ipv over 5 jaar.
Maar ik hou van hem
Ik snap er echt helemaal niets van en ik maak me zorgen om hem, ik ben nog niet eens echt boos geweest, ik heb gisteren 10 seconden kunnen huilen en toen ging de kraan dicht, terwijl ik normaal gesproken al jank bij een zielige film.
Hij heeft inmiddels zijn ticket en zal over 2 weken vertrekken naar azie voor een onbepaalde tijd, ik weet dat hij dit financieel ook kan. En hij heeft al een keer eerder 3 jaar lang gereist in azie.
Wat moet ik hier nu mee?
Ik begrijp dat dit natuurlijk niet spoort, zelf als hij last minute bindingsangst had, is dit dan niet een beetje extreem? Dan had hij het toch ook gewoon uit kunnen maken?
Ik heb het idee dat dit ook helemaal niets met onze relatie te maken heeft.
Hoe ga ik hierdoor komen? De pijn lijkt alleen maar erger te worden. Er blijft nu een vriendin bij me slapen zodat ik niet alleen in ons huis hoef te zijn, maar het is uitstel van executie, ik ben zo bang dat ik door ga slaan ofzo, ik slaap max 4 uur per nacht en ben dan ook de rest van de dag niet moe, ben ook gewoon gaan werken, wist echt niet dat ik zoveel op de automatische piloot kon doen, maar ik heb echt geen idee hoe ik dit moet gaan handelen, wordt heen en weer geslingerd tussen hoop, verdriet, woede, bezorgdheid.
Dat hij gewoon weg gaat en mij hier laat, ik kan er niet over uit, hoe heb ik iemand zo kunnen vertrouwen? Was alles een leugen? Maar hij heeft ook veel tijd, energie in de relatie gestoken, ik snap er echt niets van.
Wat kan ik doen om hier uit te komen, ik wil hem niet terug, maar ik wil het achter me kunnen laten zoals hij dat ook zo makkelijk doet
Ik had een relatie van 9 maanden met een jongen, we zouden half september gaan samenwonen, dit is snel, maar de gelegenheid deed zich voor en hij stelde het voor, dus niet dat ik erop aan t pushen was.
Alles ging geweldig, het klinkt nogal cliché, maar de relatie was gewoon super intens, het was zo enorm leuk dat ik gewoon besloot om gelukkig te zijn en ervan te genieten.
De samenwoondatum kwam dichterbij en nog steeds geen vuiltje aan de lucht, familie, vrienden iedereen was zo blij voor ons.
Nieuwe meubels werden besteld, muren werden geschilderd. moeders zaten al samen te keuvelen over kleinkinderwensen, vaders maakten samen een op maat supermooi tv/wandkastding.
etc etc etc
En ik was gelukkig, we deden ieder ons eigen ding, vrienden werk etc, maar s'avonds waren we 'van elkaar'.
Totdat hij 1 week voor de officiële dag (de dag dat hij de sleutels van zijn appartement in moest leveren) onverwachts (hij zou die avond sporten) mijn (bijna ons) huis binnen kwam lopen.
Hij deelde mij emotieloos mee dat hij een toekomst tussen ons niet zag zitten, dat hij het nooit had zien zitten, dat hij zijn baan had opgezegd en naar het buitenland (asie) zou vertrekken.
Ik zat daar natuurlijk een beetje verbouwereerd te wezen.
Hij vertelde dat een vriend uit frankrijk (een oud reismaatje) die nacht was komen over rijden om hem 'bij te staan'.
Hij zei nog wel dat het hem speet en dat hij geld had overgemaakt voor de eerste maand huur.
Daarna is hij de deur uitgelopen en heb ik hem alleen nog over msn gesproken.
Iedereen is in shock, niemand weet wat er is gebeurt.
Zijn baas nam de dag erna contact met mij op omdat mijn ex
al 3 weken niet meer op zijn werk was verschenen, via via had hij mijn nummer achterhaald.Nog meer shock.
Op de dag dat hij het uitmaakte met mij heeft hij dus ook via de mail ontslag genomen, hij werkte daar nu bijna 4 jaar met plezier, althans dat dachten wij.
Er zijn nu 2 weken voorbij, ik heb hem niet meer gezien, wel gesproken via de msn, hij zit nu opeens 24 uur per dag online.
Hij heeft me niet op ignore, maar antwoord amper en sinds de laatste paar dagen helemaal niet meer. En zodra ik een 'serieuze vraag' stelde kreeg ik al helemaal geen antwoord.
Hij zit nu bij zijn ouders want hij moest zijn appartement uit. Die vriend uit Frankrijk is die hele week nog bij hem gebleven en daarna is hij dus naar zijn ouders gegaan omdat hij een visum nodig heeft en dat duurde iets van 2,5 week.
Hij wil er met niemand over praten, hij zegt alleen dat hij weg moet.
Met zijn ouders heb ik nog wel contact maar die weten ook niet waar ze het zoeken moeten, aan de ene kant heb ik t idee dat ze zich rot schamen naar mij toe, maar aan de andere kant staat hun zoon natuurlijk op nummer 1 (heel begrijpelijk) en steken ze daar al hun energie in.
Mijn familie en vrienden hadden al snel na dit alles zoiets van, die jongen spoort echt niet, t doet nu pijn, maar wees blij dat je er nu achter komt ipv over 5 jaar.
Maar ik hou van hem
Ik snap er echt helemaal niets van en ik maak me zorgen om hem, ik ben nog niet eens echt boos geweest, ik heb gisteren 10 seconden kunnen huilen en toen ging de kraan dicht, terwijl ik normaal gesproken al jank bij een zielige film.
Hij heeft inmiddels zijn ticket en zal over 2 weken vertrekken naar azie voor een onbepaalde tijd, ik weet dat hij dit financieel ook kan. En hij heeft al een keer eerder 3 jaar lang gereist in azie.
Wat moet ik hier nu mee?
Ik begrijp dat dit natuurlijk niet spoort, zelf als hij last minute bindingsangst had, is dit dan niet een beetje extreem? Dan had hij het toch ook gewoon uit kunnen maken?
Ik heb het idee dat dit ook helemaal niets met onze relatie te maken heeft.
Hoe ga ik hierdoor komen? De pijn lijkt alleen maar erger te worden. Er blijft nu een vriendin bij me slapen zodat ik niet alleen in ons huis hoef te zijn, maar het is uitstel van executie, ik ben zo bang dat ik door ga slaan ofzo, ik slaap max 4 uur per nacht en ben dan ook de rest van de dag niet moe, ben ook gewoon gaan werken, wist echt niet dat ik zoveel op de automatische piloot kon doen, maar ik heb echt geen idee hoe ik dit moet gaan handelen, wordt heen en weer geslingerd tussen hoop, verdriet, woede, bezorgdheid.
Dat hij gewoon weg gaat en mij hier laat, ik kan er niet over uit, hoe heb ik iemand zo kunnen vertrouwen? Was alles een leugen? Maar hij heeft ook veel tijd, energie in de relatie gestoken, ik snap er echt niets van.
Wat kan ik doen om hier uit te komen, ik wil hem niet terug, maar ik wil het achter me kunnen laten zoals hij dat ook zo makkelijk doet
maandag 28 september 2009 om 08:39
Een onbegrijpelijk verhaal inderdaad.
Je zegt het zelf al, misschien is er iets gebeurd wat niet met jullie te maken heeft? Iets wat hij met niemand kan delen?
Vreemd, heel vreemd. Zelfs zijn ouders snappen het niet...
Ik kan me voorstellen dat je radeloos bent.
Kan je alleen maar sterkte wensen meid!
Knuffel van mij!
Je zegt het zelf al, misschien is er iets gebeurd wat niet met jullie te maken heeft? Iets wat hij met niemand kan delen?
Vreemd, heel vreemd. Zelfs zijn ouders snappen het niet...
Ik kan me voorstellen dat je radeloos bent.
Kan je alleen maar sterkte wensen meid!
Knuffel van mij!
maandag 28 september 2009 om 08:43
Nou zeg, dat is wel rot voor je. Het is natuurlijk heel erg moeilijk nu voor je, als je vriend je zo plotseling verlaat. Daar heb je verdriet over en dat is logisch. Toch denk ik dat dit vooral zijn ding is, en je niks op jezelf moet betrekken. Tuurlijk heb jij hem vertrouwd, dat is toch logisch! Dit verwacht niemand.
maandag 28 september 2009 om 08:48
Ik kan mij heel goed voorstellen dat je dit nu even allemaal niet begrijpt...
Hij is al eerder voor langere tijd in Azie geweest en naar ik aanneem heeft hij het daar heel leuk gehad en had hij daar gen verantwoordelijkheden. Ik moet toegeven dat de manier waarop hij dit gedaan heeft echt niet fatsoenlijk is, maar kan het niet zo zijn dat hij (met jou) heel graag een serieuze relatie/leven wilde, het echt geprobeerd heeft, maar dat hij geschrokken is van de consequenties nu het zo dichtbij komt? En dat hij nu vlucht naar Azie, ver van alle serieuze zaken (relatie, jij, werk, vragen van familie...), daar waar hij een onbezonnen leven had?
Sowieso, wie van jullie begon het eerste over samenwonen?
Dit komt als een enorme schok voor jou en dit moet je verwerken.... Als je het zo schrijft denk ik dat je niet aan jezelf moet twijfelen hoor. Dit had je gewoon niet kunnen zien aankomen. Sterkte,
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
maandag 28 september 2009 om 08:49
misschien wel heel erg ver gezocht, maar is die jongen niet ergens voor op de vlucht? en dan bedoel ik niet voor een relatie,
Ik bedoel, leuke baan,leuke vriendin, alles tot in de puntjes voorbereid, 1 dag voor vertrek melden zodat hij meer ruimte heeft....dan van frankrijk naar azie... zegt dat hij weg moet...
Lijkt mij dat deze jongen misschien wat uitgespookt heeft wat niet door de (nederlandse) beugel kan
Ik bedoel, leuke baan,leuke vriendin, alles tot in de puntjes voorbereid, 1 dag voor vertrek melden zodat hij meer ruimte heeft....dan van frankrijk naar azie... zegt dat hij weg moet...
Lijkt mij dat deze jongen misschien wat uitgespookt heeft wat niet door de (nederlandse) beugel kan
maandag 28 september 2009 om 08:51
maandag 28 september 2009 om 08:53
Natuurlijk heel vervelend voor jou, maar dit lijkt me een geval van reizigers-bindingsangst. Ik weet niet of je zelf ooit een lange reis gemaakt heb maar ik kan me heel goed voorstellen dat iemand die drie (!) jaar heeft gereisd het opeens erg moeilijk vindt om weer helemaal gesettled in Nederland te zitten. Reizen werkt verslavend, zeer verslavend, en ik kan me eerlijk gezegd goed voorstellen dat de onvrijheid en verantwoordelijkheid (huur en een geliefde) van het samenwonen die 'verslaving' in de weg staan. En sommige mensen willen daar blijkbaar geen compromissen over sluiten, door bijvoorbeeld maar een paar maanden weg te gaan in plaats van voor onbepaalde tijd.
Hebben jullie het nooit eerder over zijn reislust en plannen gehad? Hoe heb je daar toen op gereageerd?
Hebben jullie het nooit eerder over zijn reislust en plannen gehad? Hoe heb je daar toen op gereageerd?
maandag 28 september 2009 om 08:54
Wat een nachtmerrie. Nou wat een hel. Ja hoe kom je er nou achter wat er was als zelfs zijn vrienden en ouders het niet weten? Ik heb ook geen idee. Weet je hoelang hij wegblijft? Niet dat ik hem weer zou terug nemen als hij met smekende pootjes voor je deur staat.
Heel veel sterkte.
Heel veel sterkte.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 28 september 2009 om 09:03
Jezus, wat erg voor je zeg! De bodem wordt even onder je voeten weggeslagen, alle zekerheid is weg, je plezier en hoe moet je ooit weer iemand vertrouwen?
Ik weet niet wat er in je ex is gevaren, of het een klassiek geval van bindingsangst is, hij in paniek is geraakt en zo laf is maar gewoon weg te gaan ipv de confrontatie aan te gaan of iets totaal anders, het blijft een feit dat hij jou ontzettend veel pijn heeft gedaan. Dat valt niet goed te praten, niet goed te maken, niet te vergeten en te vergeven.
Je stelt de vraag hoe hij er mee om moet gaan. Oef, misschien dat het gemakkelijker voor je wordt als je over een tijdje van hemzelf te horen krijgt over het waarom. Ik vind dat hij je deze uitleg minimaal verschuldigt is. Misschien moet je daar op wachten, misschien krijg je het nooit te horen. In ieder geval ligt het niet aan jou.Dit is iets van je ex, of het nu bindingsangst, lafheid, een psychose of paniek is geweest, hij heeft zich naar iedereen toe zo gedragen en niet alleen naar jou.
Die vriend uit Frankrijk weet ook niets?
Dit zal tijd nodig hebben om hier overheen te komen. Neem die tijd. Kun je misschien op vakantie met een vriendin? Hoe zit het met het nieuwe huisje? Is er een mogelijkheid ergens anders een nieuwe start te maken?
Ik kan je heel weinig advies geven wat je precies moet doen, hoe je je moet gedragen etc. probeer je alleen er niet onder tev krijgen door zo een lulhannes. Dat is hij niet waard. Dat je nog van hem houdt is heel begrijpelijk, dat moet slijten en nogmaals neem je tijd.
Heel veel sterkte en knuffel.
Ik weet niet wat er in je ex is gevaren, of het een klassiek geval van bindingsangst is, hij in paniek is geraakt en zo laf is maar gewoon weg te gaan ipv de confrontatie aan te gaan of iets totaal anders, het blijft een feit dat hij jou ontzettend veel pijn heeft gedaan. Dat valt niet goed te praten, niet goed te maken, niet te vergeten en te vergeven.
Je stelt de vraag hoe hij er mee om moet gaan. Oef, misschien dat het gemakkelijker voor je wordt als je over een tijdje van hemzelf te horen krijgt over het waarom. Ik vind dat hij je deze uitleg minimaal verschuldigt is. Misschien moet je daar op wachten, misschien krijg je het nooit te horen. In ieder geval ligt het niet aan jou.Dit is iets van je ex, of het nu bindingsangst, lafheid, een psychose of paniek is geweest, hij heeft zich naar iedereen toe zo gedragen en niet alleen naar jou.
Die vriend uit Frankrijk weet ook niets?
Dit zal tijd nodig hebben om hier overheen te komen. Neem die tijd. Kun je misschien op vakantie met een vriendin? Hoe zit het met het nieuwe huisje? Is er een mogelijkheid ergens anders een nieuwe start te maken?
Ik kan je heel weinig advies geven wat je precies moet doen, hoe je je moet gedragen etc. probeer je alleen er niet onder tev krijgen door zo een lulhannes. Dat is hij niet waard. Dat je nog van hem houdt is heel begrijpelijk, dat moet slijten en nogmaals neem je tijd.
Heel veel sterkte en knuffel.
maandag 28 september 2009 om 09:06
quote:zand schreef op 28 september 2009 @ 08:49:
misschien wel heel erg ver gezocht, maar is die jongen niet ergens voor op de vlucht? en dan bedoel ik niet voor een relatie,
Ik bedoel, leuke baan,leuke vriendin, alles tot in de puntjes voorbereid, 1 dag voor vertrek melden zodat hij meer ruimte heeft....dan van frankrijk naar azie... zegt dat hij weg moet...
Lijkt mij dat deze jongen misschien wat uitgespookt heeft wat niet door de (nederlandse) beugel kanDit idee heb ik ook. Dat hij vlucht voor iets anders want buiten de relatie ligt.
misschien wel heel erg ver gezocht, maar is die jongen niet ergens voor op de vlucht? en dan bedoel ik niet voor een relatie,
Ik bedoel, leuke baan,leuke vriendin, alles tot in de puntjes voorbereid, 1 dag voor vertrek melden zodat hij meer ruimte heeft....dan van frankrijk naar azie... zegt dat hij weg moet...
Lijkt mij dat deze jongen misschien wat uitgespookt heeft wat niet door de (nederlandse) beugel kanDit idee heb ik ook. Dat hij vlucht voor iets anders want buiten de relatie ligt.
maandag 28 september 2009 om 09:07
Wat erg voor je!
Gedeeltelijk wel herkenbaar. Na een relatie van 4 jaar besloten we om te gaan samenwonen, op de dag dat we de sleutel kregen, belde mijn toemalige vriend me op om te zeggen dat hij de relatie verbrak....telefonisch en na 4 jaar.... wat een verdriet had ik toen, maar ben toch de sleutel gaan halen en heb daar uiteindelijk toch 5 jaar (met plezier) gewoond. In het begin was het verschrikkelijk, maar nadat we er uiteindelijk toch goed over hebben kunnen praten, is het een goede beslissing geweest.
Door het gesprek heb ik het goed kunnen afsluiten.
Ik hoop voor je dat je de echte reden van je ex nog te horen krijgt. Denk dat het een stuk makelijker is om het te begrijpen. Heel veel sterkte!!
Gedeeltelijk wel herkenbaar. Na een relatie van 4 jaar besloten we om te gaan samenwonen, op de dag dat we de sleutel kregen, belde mijn toemalige vriend me op om te zeggen dat hij de relatie verbrak....telefonisch en na 4 jaar.... wat een verdriet had ik toen, maar ben toch de sleutel gaan halen en heb daar uiteindelijk toch 5 jaar (met plezier) gewoond. In het begin was het verschrikkelijk, maar nadat we er uiteindelijk toch goed over hebben kunnen praten, is het een goede beslissing geweest.
Door het gesprek heb ik het goed kunnen afsluiten.
Ik hoop voor je dat je de echte reden van je ex nog te horen krijgt. Denk dat het een stuk makelijker is om het te begrijpen. Heel veel sterkte!!
maandag 28 september 2009 om 09:11
quote:Zwieber schreef op 28 september 2009 @ 09:06:
[...]
Dit idee heb ik ook. Dat hij vlucht voor iets anders want buiten de relatie ligt.Grappig: dat idee heb ik juist helemaal niet. Ik denk dat veel mensen onbewust de geeikte route volgen door samenwonen de logische stap te vinden als ze 'n goede relatie hebben. En omdat hij waarschijnlijk echt veel om TO geeft, heeft ie alles van zichzelf gegeven om het ook te laten werken. Maar je eigen behoefte wegdrukken is op de lange termijn niet gezond en daar kwam ie misschien wel achter voor ie echt dat gezamenlijke huis in zou gaan. Dat dat voor hem de trigger was dat ie toch echt heel erg veel vrijheid en ruimte nodig heeft. En in combinatie met zijn behoefte aan reizen heeft ie misschien deze drastische stap genomen ook z'n baan op te zeggen en op reis te gaan.
[...]
Dit idee heb ik ook. Dat hij vlucht voor iets anders want buiten de relatie ligt.Grappig: dat idee heb ik juist helemaal niet. Ik denk dat veel mensen onbewust de geeikte route volgen door samenwonen de logische stap te vinden als ze 'n goede relatie hebben. En omdat hij waarschijnlijk echt veel om TO geeft, heeft ie alles van zichzelf gegeven om het ook te laten werken. Maar je eigen behoefte wegdrukken is op de lange termijn niet gezond en daar kwam ie misschien wel achter voor ie echt dat gezamenlijke huis in zou gaan. Dat dat voor hem de trigger was dat ie toch echt heel erg veel vrijheid en ruimte nodig heeft. En in combinatie met zijn behoefte aan reizen heeft ie misschien deze drastische stap genomen ook z'n baan op te zeggen en op reis te gaan.
maandag 28 september 2009 om 09:11
Mwah, ik betwijfel of hij op de vlucht is voor een misdaad ofzo, dat zou wel heel zeldzaam zijn (wat dus niet wil zeggen dat het niet kàn). Denk toch gewoon dat het vooruitzicht dat hij nooit meer zo'n reis zou kunnen maken hem aanvloog en dat hij te laf is om dat eerlijk tegen jou te zeggen. Zou je dat minder gekwetst hebben trouwens?
Het gevoel vind ik begrijpelijk, hoe hij ermee omgaat dan weer niet, hoewel het natuurlijk wel de makkelijkste weg is voor hemzelf.
Het gevoel vind ik begrijpelijk, hoe hij ermee omgaat dan weer niet, hoewel het natuurlijk wel de makkelijkste weg is voor hemzelf.
maandag 28 september 2009 om 09:16
Sommige mensen hebben last van bindingsangst en het lijkt mij dat hij er een van is. Je zegt het eigenlijk zelf al: goede, stabiele baan/ inkomen, relatie alles loopt zoals het moet en dan ineens slaat de angst toe en moet alles weg en kapot.
Ik herken er wel wat in: een paar jaar geleden had ik ook een relatie met een jongen en toen het serieus begon te worden sloeg te angst toe. Zomaar, het is niet te verklaren het voelt alsof iemand zijn handen om je keel legt en begint te drukken. Ik hoef je dan ook niet te vertellen dat hij gekwetst achterbleef en ik mezelf achteraf wel voor het hoofd kan slaan dat ik me door die paniek liet leiden.
Het kan ook zo zijn dat hij ergens problemen heeft, maar bindingsangst ligt meer voor de hand.
Maar goed, daar heb jij nu weinig aan. Het enige dat ik je kan verzekeren is dat het niet aan jou ligt. Het ligt aan hem, dus zoek vooral de schuld niet bij jezelf. Heel veel sterkte!
Ik herken er wel wat in: een paar jaar geleden had ik ook een relatie met een jongen en toen het serieus begon te worden sloeg te angst toe. Zomaar, het is niet te verklaren het voelt alsof iemand zijn handen om je keel legt en begint te drukken. Ik hoef je dan ook niet te vertellen dat hij gekwetst achterbleef en ik mezelf achteraf wel voor het hoofd kan slaan dat ik me door die paniek liet leiden.
Het kan ook zo zijn dat hij ergens problemen heeft, maar bindingsangst ligt meer voor de hand.
Maar goed, daar heb jij nu weinig aan. Het enige dat ik je kan verzekeren is dat het niet aan jou ligt. Het ligt aan hem, dus zoek vooral de schuld niet bij jezelf. Heel veel sterkte!
maandag 28 september 2009 om 09:20
Wat erg! Heel veel sterkte, dit lijkt me verschrikkelijk om mee te maken.
Je voelt je heel erg machteloos denk ik....
De vraag is al eerder gesteld, maar heeft hij ooit al eens aangegeven weer te willen reizen? Hebben jullie het daar al eens over gehad?
Ik vind het erg vreemd dat hij zomaar uit het niets alles opzegt en weggaat.
Deed hij vaker dit soort extreme dingen?
Je voelt je heel erg machteloos denk ik....
De vraag is al eerder gesteld, maar heeft hij ooit al eens aangegeven weer te willen reizen? Hebben jullie het daar al eens over gehad?
Ik vind het erg vreemd dat hij zomaar uit het niets alles opzegt en weggaat.
Deed hij vaker dit soort extreme dingen?
maandag 28 september 2009 om 09:23
quote:vlinder67 schreef op 28 september 2009 @ 09:16:
Ik zeg: een aziatische vriendin. Misschien via internet ofzo, of dat hij haar al had leren kennen in die periode van 3 jaar dat hij daar zat, en dat ze weer contact hebben gezocht. Zoiets..?
In die hoek zou ik het niet zoeken, ben je weleens in Azie geweest? Ik vond zelf de Aziatische dames nou niet bepaald serieus relatiemateriaal voor een Nederlandse man.
Ik weet vrijwel zeker dat het hier niet om 1 bepaalde Aziatische dame gaat.
Ik zeg: een aziatische vriendin. Misschien via internet ofzo, of dat hij haar al had leren kennen in die periode van 3 jaar dat hij daar zat, en dat ze weer contact hebben gezocht. Zoiets..?
In die hoek zou ik het niet zoeken, ben je weleens in Azie geweest? Ik vond zelf de Aziatische dames nou niet bepaald serieus relatiemateriaal voor een Nederlandse man.
Ik weet vrijwel zeker dat het hier niet om 1 bepaalde Aziatische dame gaat.
maandag 28 september 2009 om 09:28
quote:Suy schreef op 28 september 2009 @ 09:23:
[...]
In die hoek zou ik het niet zoeken, ben je weleens in Azie geweest? Ik vond zelf de Aziatische dames nou niet bepaald serieus relatiemateriaal voor een Nederlandse man.
Ik weet vrijwel zeker dat het hier niet om 1 bepaalde Aziatische dame gaat.
Jij weet er wel veel van he.
Ik ken iemand die juist alleen maar op Aziatische vrouwen valt. Zo raar is het dus niet om te denken dat hij daar een vriendin heeft.
[...]
In die hoek zou ik het niet zoeken, ben je weleens in Azie geweest? Ik vond zelf de Aziatische dames nou niet bepaald serieus relatiemateriaal voor een Nederlandse man.
Ik weet vrijwel zeker dat het hier niet om 1 bepaalde Aziatische dame gaat.
Jij weet er wel veel van he.
Ik ken iemand die juist alleen maar op Aziatische vrouwen valt. Zo raar is het dus niet om te denken dat hij daar een vriendin heeft.
maandag 28 september 2009 om 09:38
Echt bizar, asociaal gewoon.
Misschien heeft hij inderdaad reisdrang of bindingsangst of wat voor iets dan ook, dan kun je ook op een normale manier afscheid nemen. Vermoedelijk durfde hij het niet, angstig bij de gedachte mensen onder ogen te komen. Niet snappen dat dit voor achterblijvers (in dit geval) 100x erger is :S.
Mijn ex is ook zomaar weggegaan, huis/rekeningen/inboedel achter gelaten. Ik kwam er pas na 1,5 jaar achter wat de reden was.
Ik weet niet of hij het je ooit gaat vertellen of wie dan ook, maar je moet het hoe dan ook een plek geven, je zegt zelf al dat het niet aan jou ligt. Neemt niet weg dat het heel erg veel pijn doet *knuffel*
Misschien heeft hij inderdaad reisdrang of bindingsangst of wat voor iets dan ook, dan kun je ook op een normale manier afscheid nemen. Vermoedelijk durfde hij het niet, angstig bij de gedachte mensen onder ogen te komen. Niet snappen dat dit voor achterblijvers (in dit geval) 100x erger is :S.
Mijn ex is ook zomaar weggegaan, huis/rekeningen/inboedel achter gelaten. Ik kwam er pas na 1,5 jaar achter wat de reden was.
Ik weet niet of hij het je ooit gaat vertellen of wie dan ook, maar je moet het hoe dan ook een plek geven, je zegt zelf al dat het niet aan jou ligt. Neemt niet weg dat het heel erg veel pijn doet *knuffel*
maandag 28 september 2009 om 09:41
Wat een verhaal!
Ik denk dat deze jongen heel lang in zichzelf heeft lopen denken en denken en denken..."wil ik me settelen of kies ik liever voor het vrije leven?". Hij heeft het er nooit met iemand anders over gehad en daardoor is het in zijn hoofd een eigen leven gaan leiden en is het steeds meer een zwart-wit kwestie geworden: "het is of het één of het ander".
Uiteindelijk heeft hij de knoop doorgehakt en een radicale beslissing genomen. Om zich niet te hoeven verantwoorden en om niet geconfronteerd te worden met jouw pijn is hij van het ene op het andere moment verdwenen...
Zou het zoiets kunnen zijn? Ik weet het ook niet...
Hoe dan ook is het voor jou natuurlijk onbeschrijflijk K*T voor jou! Ik wens je heel veel sterkte
Liefs
Ik denk dat deze jongen heel lang in zichzelf heeft lopen denken en denken en denken..."wil ik me settelen of kies ik liever voor het vrije leven?". Hij heeft het er nooit met iemand anders over gehad en daardoor is het in zijn hoofd een eigen leven gaan leiden en is het steeds meer een zwart-wit kwestie geworden: "het is of het één of het ander".
Uiteindelijk heeft hij de knoop doorgehakt en een radicale beslissing genomen. Om zich niet te hoeven verantwoorden en om niet geconfronteerd te worden met jouw pijn is hij van het ene op het andere moment verdwenen...
Zou het zoiets kunnen zijn? Ik weet het ook niet...
Hoe dan ook is het voor jou natuurlijk onbeschrijflijk K*T voor jou! Ik wens je heel veel sterkte
Liefs
