Relaties
alle pijlers
Blijven vergeven uit liefde?
zondag 4 oktober 2009 om 16:45
Dag lieve lezers,
Daar ik nu al weken in een soort van hel leef, ben ik op deze forum terechtgekomen. Heb het gevoel dat ik hulp nodig heb, alhoewel ik niet graag praat over heel mijn situatie.
Ben 11 jaar gehuwd maar begin juli heeft mijn man de bom doen ontploffen door te zeggen dat hij niet gelukkig was en even een time-out nodig had. Het was de sleur die het hem deed, hij voelt geen kriebels meer bij mij, bla bla bla....
Na een paar dagen is dan uitgekomen dat hij die kriebels blijkbaar bij iemand wel al had teruggevonden en dat dat dus de reden was dat hij een time-out wou. Begin augustus is hij dan alleen gaan wonen, heeft ondertussen een paar afspraakjes gemaakt maar komt nu tot de conclusie dat die kriebels blijkbaar niet volledig wederzijds zijn, dat de dame in kwestie hem niet vertrouwd, ze is nog niet klaar is voor een relatie, bla bla bla.... Wat als gevolg heeft dat mijn man eindelijk is beginnen nadenken over zijn keuze, dat hij het blijkbaar zo slecht nog niet had bij mij, dat het vrijgezellenleven niet zo simpel en mooi is als hij verwacht had, dat hij ons mist, enzovoort enzovoort.
Hoor je het al komen? Hoewel in mijn hoofd de scheiding eigenlijk al een feit was, omdat ik weiger van tweede keus te zijn, begint hij nu stilletjes aan terug te krabbelen, zou hij willen werken terug aan het 'huwelijk' en beseft hij al dat er veel zal moeten veranderen voor het terug weer in orde zou kunnen komen.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou nog enorm veel van de man, vraag me echt niet waarom, we hebben een zoontje samen, ik steek al 12 jaar enorm veel energie in de relatie want heb hem 6 jaar geleden al eens een misstap moeten vergeven, maar nu heb ik zoiets van 'de maat is vol'. Hoeveel moet ik nog te verduren krijgen voor dat hij beseft wat we samen hebben, wanneer gaat hij stoppen met zoeken naar een vorm van relatie die in mijn ogen onbestaande is?
Gaat het ooit veranderen bij hem? Of zal ik de rest van mijn leven, om de zoveel jaar dit moeten doormaken? Of moet ik toch mijn hart volgen en hem nog maar eens kans geven? Terugdenkend aan de mooie tijden die we wel gehad hebben samen, de weinige ruzies, het graag samen zijn, genieten van de vele vakanties die we deden... en het steken op de mid-life crisis die hij nu duidelijk meemaakt... Ik weet het niet.
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Ik heb trouwens nog geen flauw idee hoe ik die 3 weken ga overleven, maar enfin, dat zijn zorgen voor later zeker...
Ik had graag ieders mening, het kan mij maar sterken in de beslissing die ik hoe dan ook zal moeten nemen.
Liefs, Deb
Daar ik nu al weken in een soort van hel leef, ben ik op deze forum terechtgekomen. Heb het gevoel dat ik hulp nodig heb, alhoewel ik niet graag praat over heel mijn situatie.
Ben 11 jaar gehuwd maar begin juli heeft mijn man de bom doen ontploffen door te zeggen dat hij niet gelukkig was en even een time-out nodig had. Het was de sleur die het hem deed, hij voelt geen kriebels meer bij mij, bla bla bla....
Na een paar dagen is dan uitgekomen dat hij die kriebels blijkbaar bij iemand wel al had teruggevonden en dat dat dus de reden was dat hij een time-out wou. Begin augustus is hij dan alleen gaan wonen, heeft ondertussen een paar afspraakjes gemaakt maar komt nu tot de conclusie dat die kriebels blijkbaar niet volledig wederzijds zijn, dat de dame in kwestie hem niet vertrouwd, ze is nog niet klaar is voor een relatie, bla bla bla.... Wat als gevolg heeft dat mijn man eindelijk is beginnen nadenken over zijn keuze, dat hij het blijkbaar zo slecht nog niet had bij mij, dat het vrijgezellenleven niet zo simpel en mooi is als hij verwacht had, dat hij ons mist, enzovoort enzovoort.
Hoor je het al komen? Hoewel in mijn hoofd de scheiding eigenlijk al een feit was, omdat ik weiger van tweede keus te zijn, begint hij nu stilletjes aan terug te krabbelen, zou hij willen werken terug aan het 'huwelijk' en beseft hij al dat er veel zal moeten veranderen voor het terug weer in orde zou kunnen komen.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik hou nog enorm veel van de man, vraag me echt niet waarom, we hebben een zoontje samen, ik steek al 12 jaar enorm veel energie in de relatie want heb hem 6 jaar geleden al eens een misstap moeten vergeven, maar nu heb ik zoiets van 'de maat is vol'. Hoeveel moet ik nog te verduren krijgen voor dat hij beseft wat we samen hebben, wanneer gaat hij stoppen met zoeken naar een vorm van relatie die in mijn ogen onbestaande is?
Gaat het ooit veranderen bij hem? Of zal ik de rest van mijn leven, om de zoveel jaar dit moeten doormaken? Of moet ik toch mijn hart volgen en hem nog maar eens kans geven? Terugdenkend aan de mooie tijden die we wel gehad hebben samen, de weinige ruzies, het graag samen zijn, genieten van de vele vakanties die we deden... en het steken op de mid-life crisis die hij nu duidelijk meemaakt... Ik weet het niet.
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Ik heb trouwens nog geen flauw idee hoe ik die 3 weken ga overleven, maar enfin, dat zijn zorgen voor later zeker...
Ik had graag ieders mening, het kan mij maar sterken in de beslissing die ik hoe dan ook zal moeten nemen.
Liefs, Deb
zondag 4 oktober 2009 om 17:38
Ja, hij kan er niet van uit dat hij gevoelens heeft voor die andere vrouw, maar hij blijft volhouden dat hij mij ook nog graag ziet. Ik vraag me gewoon af of dit mogelijk is. Zou het niet gewoon ons leven samen zijn waar hij van houdt en dat hij mist? We kwamen niets tekort, hij ging waar hij wou, alles werd gedaan voor hem... en ik heb hem die misstap vergeven.
Ik denk dat hij nu pas beseft wat hij eigenlijk had aan mij en nu bang is om dat kwijt te raken... maar is dat liefde?
Ik heb hem al verweten dat hij niet weet wat liefde is, door alles dat hij mij aandoet. Ik denk dat hij enkel eigenliefde kent. Alles moet gaan zoals HIJ het wilt, anders is HIJ niet gelukkig.
Ik denk dat hij nu pas beseft wat hij eigenlijk had aan mij en nu bang is om dat kwijt te raken... maar is dat liefde?
Ik heb hem al verweten dat hij niet weet wat liefde is, door alles dat hij mij aandoet. Ik denk dat hij enkel eigenliefde kent. Alles moet gaan zoals HIJ het wilt, anders is HIJ niet gelukkig.
zondag 4 oktober 2009 om 17:40
quote:eleonora schreef op 04 oktober 2009 @ 17:23:
Die reis, ja, die kan hij misschien met iemand anders maken. Of jij. Dat is iets praktisch, niks om je al te druk om te maken. In het ergste geval ben je veel geld kwijt. Maar als je niet wil dan ga je niet. Simpel.
Eleonora, volgens mij wil hij die reis samen met scharreltje maken. Tenminste zo had ik het begrepen. Maar verder mooie reactie!
Die reis, ja, die kan hij misschien met iemand anders maken. Of jij. Dat is iets praktisch, niks om je al te druk om te maken. In het ergste geval ben je veel geld kwijt. Maar als je niet wil dan ga je niet. Simpel.
Eleonora, volgens mij wil hij die reis samen met scharreltje maken. Tenminste zo had ik het begrepen. Maar verder mooie reactie!
pluk de dag
zondag 4 oktober 2009 om 17:41
quote:Peronne schreef op 04 oktober 2009 @ 17:32:
Ik heb een beetje het idee dat hij denkt dat jij dit allemaal toch wel pikt. Zovan, ik ga nog even met haar op vakantie, ik praat het daarna wel weer goed.
Dit gevoel heb ik zeker, omdat hij altijd al veel van mij gedaan heeft gekregen in het verleden.
Hij zegt nu al constant: 'je moet met niks inzitten, da zal toch niets worden'. Maar gewoon het feit dat hij gààt, is er al over eigenlijk voor mij, wat dat ook de uitkomst mag zijn, maar daar heeft hij precies geen oren naar.
Ik heb een beetje het idee dat hij denkt dat jij dit allemaal toch wel pikt. Zovan, ik ga nog even met haar op vakantie, ik praat het daarna wel weer goed.
Dit gevoel heb ik zeker, omdat hij altijd al veel van mij gedaan heeft gekregen in het verleden.
Hij zegt nu al constant: 'je moet met niks inzitten, da zal toch niets worden'. Maar gewoon het feit dat hij gààt, is er al over eigenlijk voor mij, wat dat ook de uitkomst mag zijn, maar daar heeft hij precies geen oren naar.
zondag 4 oktober 2009 om 17:42
Jee Debtje, begrijp je twijfel. Je hebt jaren geinvesteerd in deze man, een kind samen, je houdt (nog) van hem... Scheiden is voor jou verstandelijk waarschijnlijk ook de beste oplossing maar in het echie is dat natuurlijk hartstikke moeilijk. En toch, kijk naar jezelf en blijf eerlijk. Kiezen voor het bekende, kiezen voor de veiligheid is makkelijk (ik weet er alles van!) maar durf vooral te kiezen voor jezelf. En zoals de feiten nu liggen is dat kiezen voor een leven zonder die man van je. Hij behandelt je respectloos, echt, en het feit dat hij die reis zelfs maar zou overwegen, is al heel veelzeggend! Durf het, Debt, je verdient echt heel veel beter!
zondag 4 oktober 2009 om 17:45
Nou, hij gaat drie weken op reis met iemand waar hij 'kriebels' bij heeft. Gezien zijn geschiedenis durf ik er wel wat om te verwedden dat er echt wel wat gaat gebeuren tijdens die reis. Dat weet hij ook wel.
Hij wil eventjes met iemand anders de wittebroodsweken vieren en daarna in jouw gespreide bedje springen. Daar zou ik echt voor passen.
Hij wil eventjes met iemand anders de wittebroodsweken vieren en daarna in jouw gespreide bedje springen. Daar zou ik echt voor passen.
pluk de dag
zondag 4 oktober 2009 om 17:45
Hey, ik heb heir zelf dan wel geen ervaring mee, maar misshcien is het goed om je eens voor ste stellen hoe je leven er uit zou zien als je gewoon lekker alleen verder gaat, in plaats van de concentreren op hem, of op de vraag of je hem terug wilt. In je hoofd zei je al dat de scheiding er al zo;n beetje was. Hoe zou je lven er over een paar jaar uitzien alleen? Wat voor een dingen zou je willen doen of ondernemen? Heb je toekomstdromen voor jezelf, los van een man, of deze man?
zondag 4 oktober 2009 om 17:50
Debtje wat een vervelende situatie... Hou alsjeblieft de eer aan jezelf en blijf zoals mijn schoonmoeder dat zo mooi zegt 'in je eigen cirkel staan'. Natuurlijk heb je gelukkige tijden gehad met deze man maar dit ben je echt niet waard.
Als je hem echt toch nog een kans wilt geven dan gaat hij niet op vakantie, hoe haalt die gek het in zijn hoofd. Als ie nog steeds op vakantie wil dan zou ik morgenochtend nog een scheiding aanvragen.
Sterkte!!!!
Als je hem echt toch nog een kans wilt geven dan gaat hij niet op vakantie, hoe haalt die gek het in zijn hoofd. Als ie nog steeds op vakantie wil dan zou ik morgenochtend nog een scheiding aanvragen.
Sterkte!!!!
zondag 4 oktober 2009 om 17:55
quote:eleonora schreef op 04 oktober 2009 @ 17:23:
Hai Debtje,
Jouw man weet wat hij aan je heeft. Hij ként je. Zoals jij hem ook kent. Hij weet dus ook ergens dat jij gevoelig bent voor het argument om het nog een keer te proberen, vanwege jullie kind, de lange geschiedenis samen enzovoort. Niemand die met iemand samen is waarvan ze nog houdt, wil gaan scheiden. Dat jij er dus over nadenkt om het toch nog een kans te geven is dus niet vreemd.
Je bent ook maar een mens, en een mens zal bij een crisis meteen gaan zoeken naar zaken waaraan hij houvast heeft, kijken welke pijlers er nog te redden zijn. Bijna alles valt in het niet bij het instorten van je relatiepijler, het is dan alsof de bodem onder je voeten verdwijnt, je zegt het zelf al; het is de hel.
Dús wil je het liefst terug naar hoe het was vóór de bom barstte, dat is allemaal biologisch/psychologisch verklaarbaar. De kunst is nu om dát, die natuur, die je er toe aanzet om te behouden, te bewaren wat er eventueel nog is en daaraan vast te houden, zoveel mogelijk uit te schakelen en eens te kijken naar je motieven om te blijven.
Waarom wil je dat?
Waarom denk je dat het anders wordt als je het nog een keer probeert? Ergens blijf je hopen natuurlijk dat hij opeens 'het licht' ziet en dat alles zoals in de films weer in orde komt, een 'happy end'Realiseer je je dat je hem ei-gen-lijk min of meer toestemming geeft om zijn voeten aan je af te vegen als je hem terug blijft nemen en blijft vergeven als hij je belazert?
Kun je inzien dat jij zelf degene bent die de deur naar deze hel dicht kan kwakken? de hel is natuurlijk ook het besef dat ik er voor de eerste keer in mijn leven alleen voor kom te staan en dan nog met een zoontje.
Als je wil dan.........
Neem afstand van je gevoel, van je bloedende hart en de daarmee samenhangende emoties en probeer eens heel nuchter, hier op het forum bijvoorbeeld, op een rijtje te zetten waarom je het tóch nog een keer zou gaan proberen.
Die reis, ja, die kan hij misschien met iemand anders maken. Of jij. Dat is iets praktisch, niks om je al te druk om te maken. In het ergste geval ben je veel geld kwijt. Maar als je niet wil dan ga je niet. Simpel.
Denk je dat je dat eens kunt proberen, beredeneren waarom je zou blijven en dan zonder het 'want ik hou zo van hem' element? De manier waarop er met je wordt omgegaan is namelijk niet liefdevol, verre van dat zelfs. Kijk dus eens wat jíj hier uithaalt en óf je er eigenlijk nog wel iets uit kunt halen.
Zal ik alleszins zeker proberen.
Als je blijft en je wordt alleen maar ongelukkiger dan kun je alleen jezelf daarvan de schuld geven meid, dat is het rotte van dit soort dingen, want je wéét al een tijdje dat hij niet te vertrouwen is en helaas verander je dat niet met alle liefde die je in je hebt. Dat is iets wat uit hem moet komen die verandering, uit niemand anders.
Je bent nooit meer een slachtoffer van zijn gedrag als je blijft, omdat je niet voor jezelf koos als je dat doet. Het is je goed recht om te blijven maar dan doe je dat in de wetenschap dat het misschien wel nooit zo zal worden als je zou willen en dat je misschien vaker in de hel zult leven in de toekomst.
Heb ik mij al veel afgevraagd de laatste tijd, wil ik echt nog zo verder door het leven, met een man die zo egocentrisch is? Ik liet hem veel zijn gang gaan, was eigenlijk heel braaf, maar hoor nu van de mensen rond mij dat ik veel té braaf was.
Is dat het waard, een doorstart met deze man?
Hai Debtje,
Jouw man weet wat hij aan je heeft. Hij ként je. Zoals jij hem ook kent. Hij weet dus ook ergens dat jij gevoelig bent voor het argument om het nog een keer te proberen, vanwege jullie kind, de lange geschiedenis samen enzovoort. Niemand die met iemand samen is waarvan ze nog houdt, wil gaan scheiden. Dat jij er dus over nadenkt om het toch nog een kans te geven is dus niet vreemd.
Je bent ook maar een mens, en een mens zal bij een crisis meteen gaan zoeken naar zaken waaraan hij houvast heeft, kijken welke pijlers er nog te redden zijn. Bijna alles valt in het niet bij het instorten van je relatiepijler, het is dan alsof de bodem onder je voeten verdwijnt, je zegt het zelf al; het is de hel.
Dús wil je het liefst terug naar hoe het was vóór de bom barstte, dat is allemaal biologisch/psychologisch verklaarbaar. De kunst is nu om dát, die natuur, die je er toe aanzet om te behouden, te bewaren wat er eventueel nog is en daaraan vast te houden, zoveel mogelijk uit te schakelen en eens te kijken naar je motieven om te blijven.
Waarom wil je dat?
Waarom denk je dat het anders wordt als je het nog een keer probeert? Ergens blijf je hopen natuurlijk dat hij opeens 'het licht' ziet en dat alles zoals in de films weer in orde komt, een 'happy end'Realiseer je je dat je hem ei-gen-lijk min of meer toestemming geeft om zijn voeten aan je af te vegen als je hem terug blijft nemen en blijft vergeven als hij je belazert?
Kun je inzien dat jij zelf degene bent die de deur naar deze hel dicht kan kwakken? de hel is natuurlijk ook het besef dat ik er voor de eerste keer in mijn leven alleen voor kom te staan en dan nog met een zoontje.
Als je wil dan.........
Neem afstand van je gevoel, van je bloedende hart en de daarmee samenhangende emoties en probeer eens heel nuchter, hier op het forum bijvoorbeeld, op een rijtje te zetten waarom je het tóch nog een keer zou gaan proberen.
Die reis, ja, die kan hij misschien met iemand anders maken. Of jij. Dat is iets praktisch, niks om je al te druk om te maken. In het ergste geval ben je veel geld kwijt. Maar als je niet wil dan ga je niet. Simpel.
Denk je dat je dat eens kunt proberen, beredeneren waarom je zou blijven en dan zonder het 'want ik hou zo van hem' element? De manier waarop er met je wordt omgegaan is namelijk niet liefdevol, verre van dat zelfs. Kijk dus eens wat jíj hier uithaalt en óf je er eigenlijk nog wel iets uit kunt halen.
Zal ik alleszins zeker proberen.
Als je blijft en je wordt alleen maar ongelukkiger dan kun je alleen jezelf daarvan de schuld geven meid, dat is het rotte van dit soort dingen, want je wéét al een tijdje dat hij niet te vertrouwen is en helaas verander je dat niet met alle liefde die je in je hebt. Dat is iets wat uit hem moet komen die verandering, uit niemand anders.
Je bent nooit meer een slachtoffer van zijn gedrag als je blijft, omdat je niet voor jezelf koos als je dat doet. Het is je goed recht om te blijven maar dan doe je dat in de wetenschap dat het misschien wel nooit zo zal worden als je zou willen en dat je misschien vaker in de hel zult leven in de toekomst.
Heb ik mij al veel afgevraagd de laatste tijd, wil ik echt nog zo verder door het leven, met een man die zo egocentrisch is? Ik liet hem veel zijn gang gaan, was eigenlijk heel braaf, maar hoor nu van de mensen rond mij dat ik veel té braaf was.
Is dat het waard, een doorstart met deze man?
zondag 4 oktober 2009 om 17:58
Hallo lieve lezers
Jeetje, dit lijkt op mijn verhaal! Lees vaak mee, en dit is de eerste keer dat ik zelf mijn verhaal doe.
Begin juni is het uitgekomen dat mijn man verliefd was geworden op een ander (had al mijn vermoedens) Na veel praten heeft hij haar uiteindelijk vaarwel gezegd, maar ik vertrouwde het niet. En mijn gevoel klopte!
We hadden samen met de kinderen (onze eigen dochter, en zijn dochter uit zijn eerste huwelijk) een verre reis geboekt. Voor de vakantie was ik er klaar mee heb gezegd dat hij samen met haar jawel 3! kinderen een huis moest gaan zoeken, zodat ze na de vakantie er direct in konden trekken.
We zijn nog wel als gezin op vakantie gegaan omdat dat de laatste keer zou zijn. Zijn vriendin heeft onze vakantie tot een hel gemaakt (aan de andere kant van de wereld) elke dag huilend bellen en smsen, ze miste hem zo en was bang dat het met ons goed zou komen. We zijn zelf uiteindelijk een week door haar eerder terug gekomen( anders was hij alleen terug gekomen, ik had met twee meiden erbij geen keus).Ik kwam erachter dat zij op schiphol op hem (respectloos voor mij en de meiden) stond te wachten, ik heb hem uiteindelijk letterlijk en figuurlijk van schiphol afgetrapt!!
Twee weken daarna hebben we best wel ruzie gehad, daarna had meneer al spijt! We zijn nu twee maanden verder, hij wil graag zijn gezinnetje terug, maar woont nog bij haar, en kan niet op zich zelf wonen!! Want dat vindt ik een vereiste om hem aan mij te kunnen laten zien dat hij wil veranderen, het is uitgesloten om hier weer in te trekken.
Soms denk ik we kunnen er misschien weer aan werken het volgende moment ben ik er helemaal klaar mee. de scheiding is al in gang gezet.
Hij neemt haar ook steeds in de maling, wil bij mij slapen,wil sex,( in het begin heb ik er aan toegeven, nu niet meer) heb bijna 500 smsjes in mijn telefoon van de afgelopen maanden! Eigenlijk staat zij nu in mijn postitie van een paar maanden geleden, toen ik in de maling werdt genomen!
Dit is eigenlijk maar 25% van wat er gebeurd is de afgelopen maanden, zij heeft hem geslagen, slikt de hele dag valeriaan, en kan haar eigen kinderen niet aan (lekker gevoel hoor om daar je eigen kind in huis te moeten hebben, heb tegen mijn ex gezegd dat mijn dochter nooit alleen met haar mag zijn)
Hebben er nu samen over om volgend weekend even met zijn tweetjes weg te gaan, kijken wat ik nog voor hem voel, en of die deur van binnen nog open gaat, weet alleen niet wat mijn ex tegen ze vriendin op gaat hangen, dat hij een weekend weg is.......
Beste Debtje, het is lastig, vooral als er op je gevoel in wordt gespeeld, ik weet dat ik ondanks alles nog van hem hou, en het is heel fijn om andere meningen te horen, maar uiteindelijk ligt de beslissing bij jezelf!!
heel veel sterkte meid!,
Jeetje, dit lijkt op mijn verhaal! Lees vaak mee, en dit is de eerste keer dat ik zelf mijn verhaal doe.
Begin juni is het uitgekomen dat mijn man verliefd was geworden op een ander (had al mijn vermoedens) Na veel praten heeft hij haar uiteindelijk vaarwel gezegd, maar ik vertrouwde het niet. En mijn gevoel klopte!
We hadden samen met de kinderen (onze eigen dochter, en zijn dochter uit zijn eerste huwelijk) een verre reis geboekt. Voor de vakantie was ik er klaar mee heb gezegd dat hij samen met haar jawel 3! kinderen een huis moest gaan zoeken, zodat ze na de vakantie er direct in konden trekken.
We zijn nog wel als gezin op vakantie gegaan omdat dat de laatste keer zou zijn. Zijn vriendin heeft onze vakantie tot een hel gemaakt (aan de andere kant van de wereld) elke dag huilend bellen en smsen, ze miste hem zo en was bang dat het met ons goed zou komen. We zijn zelf uiteindelijk een week door haar eerder terug gekomen( anders was hij alleen terug gekomen, ik had met twee meiden erbij geen keus).Ik kwam erachter dat zij op schiphol op hem (respectloos voor mij en de meiden) stond te wachten, ik heb hem uiteindelijk letterlijk en figuurlijk van schiphol afgetrapt!!
Twee weken daarna hebben we best wel ruzie gehad, daarna had meneer al spijt! We zijn nu twee maanden verder, hij wil graag zijn gezinnetje terug, maar woont nog bij haar, en kan niet op zich zelf wonen!! Want dat vindt ik een vereiste om hem aan mij te kunnen laten zien dat hij wil veranderen, het is uitgesloten om hier weer in te trekken.
Soms denk ik we kunnen er misschien weer aan werken het volgende moment ben ik er helemaal klaar mee. de scheiding is al in gang gezet.
Hij neemt haar ook steeds in de maling, wil bij mij slapen,wil sex,( in het begin heb ik er aan toegeven, nu niet meer) heb bijna 500 smsjes in mijn telefoon van de afgelopen maanden! Eigenlijk staat zij nu in mijn postitie van een paar maanden geleden, toen ik in de maling werdt genomen!
Dit is eigenlijk maar 25% van wat er gebeurd is de afgelopen maanden, zij heeft hem geslagen, slikt de hele dag valeriaan, en kan haar eigen kinderen niet aan (lekker gevoel hoor om daar je eigen kind in huis te moeten hebben, heb tegen mijn ex gezegd dat mijn dochter nooit alleen met haar mag zijn)
Hebben er nu samen over om volgend weekend even met zijn tweetjes weg te gaan, kijken wat ik nog voor hem voel, en of die deur van binnen nog open gaat, weet alleen niet wat mijn ex tegen ze vriendin op gaat hangen, dat hij een weekend weg is.......
Beste Debtje, het is lastig, vooral als er op je gevoel in wordt gespeeld, ik weet dat ik ondanks alles nog van hem hou, en het is heel fijn om andere meningen te horen, maar uiteindelijk ligt de beslissing bij jezelf!!
heel veel sterkte meid!,
zondag 4 oktober 2009 om 18:03
Ik word oprecht misselijk bij de mededeling dat hij nog op vakantie wil met zijn scharrel. Ik kan je snappen dat je het met hem nog wil proberen, maar bij mij zou de deur volledig, voorgoed dicht en op slot gaan bij het feit dat hij nog iets anders wil dan mij alleen.
Want dat is het! Hij zegt dat hij jou wil, dat hij jullie gezin wil, maar hij wil éérst nog even iets anders.
Meid, wees verstandig.
Want dat is het! Hij zegt dat hij jou wil, dat hij jullie gezin wil, maar hij wil éérst nog even iets anders.
Meid, wees verstandig.
zondag 4 oktober 2009 om 18:08
en weet je wat ook zo lastig is..... mijn verstand zegt onmiddelijk kappen ermee, mijn gevoel zegt weer wat anders, maar dat heeft misschien ook met onze dochter te maken, die het er onwijs moeilijk mee heeft.
Zijn oudste dochter ziet hij bijna niet meer, doordat zei vanaf het begin, in hun relatie betrokken is geweest, en dit niet tegen haar moeder en mij mocht zeggen kind is 10 jaar!! Via hyves en haar mobile telefoon is ze helemaal ingepakt door zijn vriendin, totdat haar moeder een berichtje van haar zag!!!
Helaas is mijn dochter hier nu ook slachtoffer van doordat ze haar zus, van wie ze helemaal gek is, nu veel minder ziet, ook daar heeft ze het heel moeilijk mee!!
Zijn oudste dochter ziet hij bijna niet meer, doordat zei vanaf het begin, in hun relatie betrokken is geweest, en dit niet tegen haar moeder en mij mocht zeggen kind is 10 jaar!! Via hyves en haar mobile telefoon is ze helemaal ingepakt door zijn vriendin, totdat haar moeder een berichtje van haar zag!!!
Helaas is mijn dochter hier nu ook slachtoffer van doordat ze haar zus, van wie ze helemaal gek is, nu veel minder ziet, ook daar heeft ze het heel moeilijk mee!!
zondag 4 oktober 2009 om 18:11
quote:heejhallo schreef op 04 oktober 2009 @ 17:45:
Hey, ik heb heir zelf dan wel geen ervaring mee, maar misshcien is het goed om je eens voor ste stellen hoe je leven er uit zou zien als je gewoon lekker alleen verder gaat, in plaats van de concentreren op hem, of op de vraag of je hem terug wilt. In je hoofd zei je al dat de scheiding er al zo;n beetje was. Hoe zou je lven er over een paar jaar uitzien alleen? Wat voor een dingen zou je willen doen of ondernemen? Heb je toekomstdromen voor jezelf, los van een man, of deze man?Ik had toekomstdromen voor mezelf, ik studeerde opnieuw, wat ik nu gestopt ben daar dat niet meer haalbaar is om alles gecombineerd te krijgen, nu ik alleen ben met een zoontje. Maar ik zie echt wel een toekomst hoor, voor ons tweetjes alleen dan, het is niet dat ik dat niet aankan. Het enigste waar ik problemen mee heb is of ik nog ooit iemand op relationeel gebied zal kunnen vertrouwen? Op je 31ste niet weten of je je ooit nog zal kunnen geven en binden aan iemand is maar een héél vies gevoel hoor.
Hey, ik heb heir zelf dan wel geen ervaring mee, maar misshcien is het goed om je eens voor ste stellen hoe je leven er uit zou zien als je gewoon lekker alleen verder gaat, in plaats van de concentreren op hem, of op de vraag of je hem terug wilt. In je hoofd zei je al dat de scheiding er al zo;n beetje was. Hoe zou je lven er over een paar jaar uitzien alleen? Wat voor een dingen zou je willen doen of ondernemen? Heb je toekomstdromen voor jezelf, los van een man, of deze man?Ik had toekomstdromen voor mezelf, ik studeerde opnieuw, wat ik nu gestopt ben daar dat niet meer haalbaar is om alles gecombineerd te krijgen, nu ik alleen ben met een zoontje. Maar ik zie echt wel een toekomst hoor, voor ons tweetjes alleen dan, het is niet dat ik dat niet aankan. Het enigste waar ik problemen mee heb is of ik nog ooit iemand op relationeel gebied zal kunnen vertrouwen? Op je 31ste niet weten of je je ooit nog zal kunnen geven en binden aan iemand is maar een héél vies gevoel hoor.
zondag 4 oktober 2009 om 18:11
Debtje,
Je bent niet té braaf hoor. Hooguit ben je misschien wat makkelijk geweest, makkelijk als in; geen blok aan iemands been willen zijn, niet in de weg zitten etc.
Je bent niet zuinig op jezelf geweest. En daar moet je nu mee aan de slag want hij gaat dat niet zijn dus moet jij het doen.
Je zult alleen zijn met je zoon maar je was al alleen de laatste weken. Hij was er wel maar niet meer als jouw partner en dat is eenzaam. Poeh, dat is veel eenzamer dan écht alleen zijn. Samen in je eentje is verschrikkelijk en zo is het nu bij jullie want hij lijdt al een ander leven. Hij is nog even bezig met bedenken wat hij wil, gaat nog even met zijn scharreltje op vakantie en dan kiest hij wel een keer.
Ik vind het naar om te zeggen maar mooier dan het was wordt het niet. De kikker wordt geen prins, nooit niet, ook al overlaadt je hem met kussen.
Zorg dat jullie op een zo normaal mogelijke manier uit elkaar gaan. Voor je zoon. Hou de communicatie open met je man.
En als je nog een keer met je relatie aan de slag wil gaan, doe dat vooral. Want als jij hoop hebt dan praat niemand dat uit je hoofd. Maar ik denk dat je er van binnen al wel klaar mee bent, je vind de stap nemen alleen heel erg eng en dat is ook zo.
Misschien kunnen we je hier steun geven en onthoud dat je niks hoeft. Je hoeft niet te scheiden en je hoeft niet te blijven. Je mag zelf kiezen.
Je bent niet té braaf hoor. Hooguit ben je misschien wat makkelijk geweest, makkelijk als in; geen blok aan iemands been willen zijn, niet in de weg zitten etc.
Je bent niet zuinig op jezelf geweest. En daar moet je nu mee aan de slag want hij gaat dat niet zijn dus moet jij het doen.
Je zult alleen zijn met je zoon maar je was al alleen de laatste weken. Hij was er wel maar niet meer als jouw partner en dat is eenzaam. Poeh, dat is veel eenzamer dan écht alleen zijn. Samen in je eentje is verschrikkelijk en zo is het nu bij jullie want hij lijdt al een ander leven. Hij is nog even bezig met bedenken wat hij wil, gaat nog even met zijn scharreltje op vakantie en dan kiest hij wel een keer.
Ik vind het naar om te zeggen maar mooier dan het was wordt het niet. De kikker wordt geen prins, nooit niet, ook al overlaadt je hem met kussen.
Zorg dat jullie op een zo normaal mogelijke manier uit elkaar gaan. Voor je zoon. Hou de communicatie open met je man.
En als je nog een keer met je relatie aan de slag wil gaan, doe dat vooral. Want als jij hoop hebt dan praat niemand dat uit je hoofd. Maar ik denk dat je er van binnen al wel klaar mee bent, je vind de stap nemen alleen heel erg eng en dat is ook zo.
Misschien kunnen we je hier steun geven en onthoud dat je niks hoeft. Je hoeft niet te scheiden en je hoeft niet te blijven. Je mag zelf kiezen.
zondag 4 oktober 2009 om 18:15
quote:janoa schreef op 04 oktober 2009 @ 18:08:
en weet je wat ook zo lastig is..... mijn verstand zegt onmiddelijk kappen ermee, mijn gevoel zegt weer wat anders, maar dat heeft misschien ook met onze dochter te maken, die het er onwijs moeilijk mee heeft.
Zijn oudste dochter ziet hij bijna niet meer, doordat zei vanaf het begin, in hun relatie betrokken is geweest, en dit niet tegen haar moeder en mij mocht zeggen kind is 10 jaar!! Via hyves en haar mobile telefoon is ze helemaal ingepakt door zijn vriendin, totdat haar moeder een berichtje van haar zag!!!
Helaas is mijn dochter hier nu ook slachtoffer van doordat ze haar zus, van wie ze helemaal gek is, nu veel minder ziet, ook daar heeft ze het heel moeilijk mee!!Het is jammer dat ook de kinderen de dupe zijn hè. Met ons zoontje gaat het nu nog omdat mijn man praktisch iedere dag op bezoek komt (wat weer heel moeilijk is voor mij natuurlijk) maar ik besef dat dit ook zo maar is totdat hij effectief in een nieuwe relatie gaat zitten en geen tijd meer gaat hebben voor 'ons'. Dan gaan de problemen beginnen volgens mij. Maar ja, ik probeer alles dag per dag te nemen. Met hem weet je toch nooit. Alle dagen een ander verhaal, dus ja.
en weet je wat ook zo lastig is..... mijn verstand zegt onmiddelijk kappen ermee, mijn gevoel zegt weer wat anders, maar dat heeft misschien ook met onze dochter te maken, die het er onwijs moeilijk mee heeft.
Zijn oudste dochter ziet hij bijna niet meer, doordat zei vanaf het begin, in hun relatie betrokken is geweest, en dit niet tegen haar moeder en mij mocht zeggen kind is 10 jaar!! Via hyves en haar mobile telefoon is ze helemaal ingepakt door zijn vriendin, totdat haar moeder een berichtje van haar zag!!!
Helaas is mijn dochter hier nu ook slachtoffer van doordat ze haar zus, van wie ze helemaal gek is, nu veel minder ziet, ook daar heeft ze het heel moeilijk mee!!Het is jammer dat ook de kinderen de dupe zijn hè. Met ons zoontje gaat het nu nog omdat mijn man praktisch iedere dag op bezoek komt (wat weer heel moeilijk is voor mij natuurlijk) maar ik besef dat dit ook zo maar is totdat hij effectief in een nieuwe relatie gaat zitten en geen tijd meer gaat hebben voor 'ons'. Dan gaan de problemen beginnen volgens mij. Maar ja, ik probeer alles dag per dag te nemen. Met hem weet je toch nooit. Alle dagen een ander verhaal, dus ja.
zondag 4 oktober 2009 om 18:16
quote:debtje1978 schreef op 04 oktober 2009 @ 18:11:
[...]
Het enigste waar ik problemen mee heb is of ik nog ooit iemand op relationeel gebied zal kunnen vertrouwen? Op je 31ste niet weten of je je ooit nog zal kunnen geven en binden aan iemand is maar een héél vies gevoel hoor.
Relaties hebben, liefde met iemand delen, het is altijd een risico en je krijgt geen enkele garantie, van en met niemand. Maar je gaat het weer doen, liefhebben en dat kan ik je uit ervaring vertellen. Ik was 32 toen mijn wereld definitief instortte en ik ben nu 41 en al weer jaren heel erg gelukkig.
Dat is allemaal van later zorg en veel minder eng dan je denkt. Dít, het leven wat je nu lijdt (en dat schrijf ik expres met een lange 'ij', dat wens je je ergste vijand nog niet toe. Geen enkele reden dus waarom jij wél zo moet lijden.
[...]
Het enigste waar ik problemen mee heb is of ik nog ooit iemand op relationeel gebied zal kunnen vertrouwen? Op je 31ste niet weten of je je ooit nog zal kunnen geven en binden aan iemand is maar een héél vies gevoel hoor.
Relaties hebben, liefde met iemand delen, het is altijd een risico en je krijgt geen enkele garantie, van en met niemand. Maar je gaat het weer doen, liefhebben en dat kan ik je uit ervaring vertellen. Ik was 32 toen mijn wereld definitief instortte en ik ben nu 41 en al weer jaren heel erg gelukkig.
Dat is allemaal van later zorg en veel minder eng dan je denkt. Dít, het leven wat je nu lijdt (en dat schrijf ik expres met een lange 'ij', dat wens je je ergste vijand nog niet toe. Geen enkele reden dus waarom jij wél zo moet lijden.
zondag 4 oktober 2009 om 18:27
quote:eleonora schreef op 04 oktober 2009 @ 18:11:
En als je nog een keer met je relatie aan de slag wil gaan, doe dat vooral. Want als jij hoop hebt dan praat niemand dat uit je hoofd. Maar ik denk dat je er van binnen al wel klaar mee bent, je vind de stap nemen alleen heel erg eng en dat is ook zo.
Ik vind het inderdaad heel eng om de stap te zetten en zo verschrikkelijk cliché ook. We zijn altijd fier geweest dat we zo jong begonnen waren en het toch lang bij mekaar uithielden.
Maar ik weet dat het gewoon de stap is die ik moet zetten en die mij enorm afschrikt.
Misschien kunnen we je hier steun geven en onthoud dat je niks hoeft. Je hoeft niet te scheiden en je hoeft niet te blijven. Je mag zelf kiezen.Alleszins al bedankt voor de steun die ik vandaag al mocht ontvangen en voor het begrip want ik besef goed dat sommigen mij volledig zot zullen verklaren.
En als je nog een keer met je relatie aan de slag wil gaan, doe dat vooral. Want als jij hoop hebt dan praat niemand dat uit je hoofd. Maar ik denk dat je er van binnen al wel klaar mee bent, je vind de stap nemen alleen heel erg eng en dat is ook zo.
Ik vind het inderdaad heel eng om de stap te zetten en zo verschrikkelijk cliché ook. We zijn altijd fier geweest dat we zo jong begonnen waren en het toch lang bij mekaar uithielden.
Maar ik weet dat het gewoon de stap is die ik moet zetten en die mij enorm afschrikt.
Misschien kunnen we je hier steun geven en onthoud dat je niks hoeft. Je hoeft niet te scheiden en je hoeft niet te blijven. Je mag zelf kiezen.Alleszins al bedankt voor de steun die ik vandaag al mocht ontvangen en voor het begrip want ik besef goed dat sommigen mij volledig zot zullen verklaren.
zondag 4 oktober 2009 om 18:27
inderdaad debtje, dan beginnen de problemen pas.
Ik had pas een gezellige date. gewoon gezellig, geen bij bedoelingen. Hij werdt helemaal gek!! Of tewel hij mag alles ik mag niks......En inderdaad iedere dag is anders. Op de momenten dat ik klaar ben met hem, probeert hij constant een stap in mijn leven te zetten, wordt boos als ik niets overleg!
Relaties hebben, liefde met iemand delen, het is altijd een risico en je krijgt geen enkele garantie, van en met niemand. Maar je gaat het weer doen, liefhebben en dat kan ik je uit ervaring vertellen. Ik was 32 toen mijn wereld definitief instortte en ik ben nu 41 en al weer jaren heel erg gelukkig.
En elanora,
wat jij zegt..... ik weet het gewoon dat het zo is, ik ben 43, en iedereen die mij goed kent (en hem) zeggen allemaal dat ik beter af ben zonder hem, en dat ik hier heel erg sterk uit ga komen.En die momenten worden steeds meer!!
Dat geldt voor jou ook straks debtje!! Het begin is onwijs moeilijk vooral de onzekerheden!!
Ik had pas een gezellige date. gewoon gezellig, geen bij bedoelingen. Hij werdt helemaal gek!! Of tewel hij mag alles ik mag niks......En inderdaad iedere dag is anders. Op de momenten dat ik klaar ben met hem, probeert hij constant een stap in mijn leven te zetten, wordt boos als ik niets overleg!
Relaties hebben, liefde met iemand delen, het is altijd een risico en je krijgt geen enkele garantie, van en met niemand. Maar je gaat het weer doen, liefhebben en dat kan ik je uit ervaring vertellen. Ik was 32 toen mijn wereld definitief instortte en ik ben nu 41 en al weer jaren heel erg gelukkig.
En elanora,
wat jij zegt..... ik weet het gewoon dat het zo is, ik ben 43, en iedereen die mij goed kent (en hem) zeggen allemaal dat ik beter af ben zonder hem, en dat ik hier heel erg sterk uit ga komen.En die momenten worden steeds meer!!
Dat geldt voor jou ook straks debtje!! Het begin is onwijs moeilijk vooral de onzekerheden!!
zondag 4 oktober 2009 om 18:39
quote:debtje1978 schreef op 04 oktober 2009 @ 16:45:
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Hiervan ga ik hyperventileren. Ik begrijp dat je van je man houdt en dat je het steken van al die energie in een relatie niet zomaar kunt negeren. Maar dit is toch wel het toppunt van arrogantie.
Ik ben benieuwd of die vriendin trouwens nog wel op vakantie wil (mede gezien het feit dat de kriebels niet wederzijds blijken te zijn) of dat hij die nog aan het "bewerken" is om toch nog mee te gaan?
Oh ja, nog één pittig detail: in een vlaag van waanzin hebben ze samen een reis geboekt, die niet meer kan geannuleerd worden, dus hij wil toch maar gaan en dan ondertussen de kat uit de boom kijken of het toch echt niets kan worden tussen hun twee.
Hiervan ga ik hyperventileren. Ik begrijp dat je van je man houdt en dat je het steken van al die energie in een relatie niet zomaar kunt negeren. Maar dit is toch wel het toppunt van arrogantie.
Ik ben benieuwd of die vriendin trouwens nog wel op vakantie wil (mede gezien het feit dat de kriebels niet wederzijds blijken te zijn) of dat hij die nog aan het "bewerken" is om toch nog mee te gaan?
zondag 4 oktober 2009 om 18:39
[quote]janoa schreef op 04 oktober 2009 @ 18:27:
inderdaad debtje, dan beginnen de problemen pas.
Ik had pas een gezellige date. gewoon gezellig, geen bij bedoelingen. Hij werdt helemaal gek!! Of tewel hij mag alles ik mag niks......En inderdaad iedere dag is anders. Op de momenten dat ik klaar ben met hem, probeert hij constant een stap in mijn leven te zetten, wordt boos als ik niets overleg!
Maar hebben wij dezelfde echtgenoot mss? Heb vrijdag net hetzelfde meegemaakt, hij begon volledig te flippen omdat ik mijn gedachten echt wel eens wilde verzetten en met iemand had afgesproken dat hij niet kende. Wat een drama! Want blijkbaar is gaan eten met iemand romantischer dan 3 weken op vakantie met iemand in hetzelfde bed gaan liggen...
inderdaad debtje, dan beginnen de problemen pas.
Ik had pas een gezellige date. gewoon gezellig, geen bij bedoelingen. Hij werdt helemaal gek!! Of tewel hij mag alles ik mag niks......En inderdaad iedere dag is anders. Op de momenten dat ik klaar ben met hem, probeert hij constant een stap in mijn leven te zetten, wordt boos als ik niets overleg!
Maar hebben wij dezelfde echtgenoot mss? Heb vrijdag net hetzelfde meegemaakt, hij begon volledig te flippen omdat ik mijn gedachten echt wel eens wilde verzetten en met iemand had afgesproken dat hij niet kende. Wat een drama! Want blijkbaar is gaan eten met iemand romantischer dan 3 weken op vakantie met iemand in hetzelfde bed gaan liggen...
