Werk & Studie
alle pijlers
Alsnog geneeskunde studeren?
dinsdag 6 oktober 2009 om 18:13
Momenteel ben ik 24 jaar, ik volg een HBO opleiding (pabo), waarbij ik nu het 2e en 3e jaar tegelijk doe en zit dus volgend jaar in mijn laatste jaar. Ik ga het wel afmaken.
Toch heeft het altijd ergens gekriebeld om geneeskunde te gaan te studeren met als doel kinderarts te worden. Ik heb Havo gedaan (tot mijn 3e jaar VWO, maar niet genoeg doorgezet, dus teruggezakt, maar de potentie zit er vast nog wel) en de exacte vakken zijn niet mijn sterkste punt, dus ik heb het nooit echt doorgezet. Af en toe komen de kriebels toch weer terug en nu dus ook weer.
Wat denken jullie, moet ik het nog gaan doen na mijn HBO? Is het haalbaar? Ik moet dan uiteraard de extra vakken nog behalen en toegelaten worden, maar er even van uitgaande dat dat lukt.
Het is een lange studie. Moet ik het huisje-trouwen-kindjes verhaal nog even op een laag pitje zetten om dit te gaan doen? Of moet ik maar gewoon lekker juf worden? Maar wil ik wel juf worden voor de rest van mijn leven? Krijg ik geen spijt? Ik weet het gewoon niet meer.
Iemand hier ervaring mee of soortgelijke ervaring? Wat zou jij doen?
Toch heeft het altijd ergens gekriebeld om geneeskunde te gaan te studeren met als doel kinderarts te worden. Ik heb Havo gedaan (tot mijn 3e jaar VWO, maar niet genoeg doorgezet, dus teruggezakt, maar de potentie zit er vast nog wel) en de exacte vakken zijn niet mijn sterkste punt, dus ik heb het nooit echt doorgezet. Af en toe komen de kriebels toch weer terug en nu dus ook weer.
Wat denken jullie, moet ik het nog gaan doen na mijn HBO? Is het haalbaar? Ik moet dan uiteraard de extra vakken nog behalen en toegelaten worden, maar er even van uitgaande dat dat lukt.
Het is een lange studie. Moet ik het huisje-trouwen-kindjes verhaal nog even op een laag pitje zetten om dit te gaan doen? Of moet ik maar gewoon lekker juf worden? Maar wil ik wel juf worden voor de rest van mijn leven? Krijg ik geen spijt? Ik weet het gewoon niet meer.
Iemand hier ervaring mee of soortgelijke ervaring? Wat zou jij doen?
dinsdag 6 oktober 2009 om 23:10
dinsdag 6 oktober 2009 om 23:25
quote:prulletje schreef op 06 oktober 2009 @ 23:10:
Ik hoef daar geen 8en voor te halen, want ik kom ongeacht mijn cijfers in lotingsklasse C omdat ik een havo/hbo diploma heb dan.
En de dingen die ik noem mogen misschien van een ander kaliber zijn, ik kan toch moeilijk zeggen dat ik geneeskunde al een keer gedaan heb.
Nee, dat niet. Maar omdat GK iets is wat echt ja-ren gaat duren, in een tijd dat je wellicht ook kinderen wilt, etc.
Daarom denk ik dat het moeilijk te vergelijken is met de andere dingen die je gelukt zijn. Het is een hele fase in je leven, die jij invult met geneeskunde studeren. Hartstikke mooi, maar realiseer je dat wel goed van tevoren.
Ik hoef daar geen 8en voor te halen, want ik kom ongeacht mijn cijfers in lotingsklasse C omdat ik een havo/hbo diploma heb dan.
En de dingen die ik noem mogen misschien van een ander kaliber zijn, ik kan toch moeilijk zeggen dat ik geneeskunde al een keer gedaan heb.
Nee, dat niet. Maar omdat GK iets is wat echt ja-ren gaat duren, in een tijd dat je wellicht ook kinderen wilt, etc.
Daarom denk ik dat het moeilijk te vergelijken is met de andere dingen die je gelukt zijn. Het is een hele fase in je leven, die jij invult met geneeskunde studeren. Hartstikke mooi, maar realiseer je dat wel goed van tevoren.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 7 oktober 2009 om 07:06
Prulletje, jij geeft voorbeelden van doorzettingsvermogen maar ik lees ook iets anders. Dat je pabo hebt gedaan, kunstacademie en weer pabo. En nu twijfel je weer aan de beroepsmogelijkheden van de pabo en wil je aan een andere studie beginnen...
Weet je niet goed wat je wil? Vind je het moeilijk dingen af te maken? Vind je misschien het studeren zo leuk dat je het jammer vindt dat je er bijna mee klaar bent?
Weet je niet goed wat je wil? Vind je het moeilijk dingen af te maken? Vind je misschien het studeren zo leuk dat je het jammer vindt dat je er bijna mee klaar bent?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
woensdag 7 oktober 2009 om 08:20
Ik wist dat iemand daarover zou beginnen.
Nee, ik ben ooit pabo gaan doen, omdat ik niet wist wat ik wilde. Ik wilde ook niet gaan werken meteen na de havo. De school zat bij mij om de hoek, dus het was gewoon makkelijk om daarvoor te kiezen, zonder er echt bij na te denken.
De studie bleek heel leuk te zijn, maar ik bleef het idee hebben dat ik dit gekozen had tot ik wist wat ik écht wilde.
Op een dag was ik met een vriendin naar de open dag van de kunstacademie gegaan, omdat zij erheen wilde. Wat mij verbaasde was dat ík het er juist zo leuk vond. Toen kwam bij mij het idee dat dát mijn doel en droom was. Maar ja, dan moet je wel eerst aangenomen worden. Ik wist niet of ik eigenlijk wel zo creatief was. Ik heb toen alles op alles gezet en ben zomaar door twee toelatingsrondes heengekomen en ben aangenomen. Maar toen ik er eenmaal zat, bleek het toch erg tegengevallen. (Wel mijn P gehaald).
En wat ik het allerleukst vond, bleek ik altijd al gedaan te hebben, de pabo. You don't miss the water until it's gone...
Tsja, toen ben ik natuurlijk teruggegaan, omdat een kunstacademie studie ook erg zwaar is onder andere. Dat houd je niet vol als de motivatie weg is. En ik wilde sowieso de pabo afmaken.
Begrijp me niet verkeerd met het geneeskunde verhaal. Ik vind de pabo echt heel erg leuk. Ik vind de kinderen leuk en ik vind voor de klas staan leuk. En ik zal hier ook best gelukkig mee kunnen worden. Ik weet gewoon niet of ik het voor altijd wil.
En gedurende mijn zoektocht naar wat ik nou eigenlijk wilde, is geneeskunde altijd voorbijgekomen, maar dat heb ik altijd weggedrukt omdat ik er niet de juiste vakken en diploma's voor had.
De pabo wil ik afmaken. Dan ben ik straks klaar en dan heb ik de kans. Maar ja, het is nog steeds een twijfel of ik het zal doen of niet.
Nee, ik ben ooit pabo gaan doen, omdat ik niet wist wat ik wilde. Ik wilde ook niet gaan werken meteen na de havo. De school zat bij mij om de hoek, dus het was gewoon makkelijk om daarvoor te kiezen, zonder er echt bij na te denken.
De studie bleek heel leuk te zijn, maar ik bleef het idee hebben dat ik dit gekozen had tot ik wist wat ik écht wilde.
Op een dag was ik met een vriendin naar de open dag van de kunstacademie gegaan, omdat zij erheen wilde. Wat mij verbaasde was dat ík het er juist zo leuk vond. Toen kwam bij mij het idee dat dát mijn doel en droom was. Maar ja, dan moet je wel eerst aangenomen worden. Ik wist niet of ik eigenlijk wel zo creatief was. Ik heb toen alles op alles gezet en ben zomaar door twee toelatingsrondes heengekomen en ben aangenomen. Maar toen ik er eenmaal zat, bleek het toch erg tegengevallen. (Wel mijn P gehaald).
En wat ik het allerleukst vond, bleek ik altijd al gedaan te hebben, de pabo. You don't miss the water until it's gone...
Tsja, toen ben ik natuurlijk teruggegaan, omdat een kunstacademie studie ook erg zwaar is onder andere. Dat houd je niet vol als de motivatie weg is. En ik wilde sowieso de pabo afmaken.
Begrijp me niet verkeerd met het geneeskunde verhaal. Ik vind de pabo echt heel erg leuk. Ik vind de kinderen leuk en ik vind voor de klas staan leuk. En ik zal hier ook best gelukkig mee kunnen worden. Ik weet gewoon niet of ik het voor altijd wil.
En gedurende mijn zoektocht naar wat ik nou eigenlijk wilde, is geneeskunde altijd voorbijgekomen, maar dat heb ik altijd weggedrukt omdat ik er niet de juiste vakken en diploma's voor had.
De pabo wil ik afmaken. Dan ben ik straks klaar en dan heb ik de kans. Maar ja, het is nog steeds een twijfel of ik het zal doen of niet.
woensdag 7 oktober 2009 om 08:47
Wat precies lijkt je nou zo leuk aan kinderarts zijn?
Heb je een realistisch beeld van wat de studie en het beroep n houdt? Je zegt dat door je vriends 'medische dingetjes' zeg maar het is gaan kriebelen. Zou het zonder hem ook zijn gaan kriebelen? En (ik durf het bijna niet te vragen...) is het misschien ook een status ding? Dat je meer opkijkt tegen artsen dan onderwijzers en denkt niet je volledige cappaciteiten te benutten? Ben je bang dat je de boot mist, of kijk je eingelijk neer op je huidige opleiding?
Uit je eerdere keuzes (PABO, kunstacademie) blijkt niet echt een voorliefde voor biologie/medicijnen/fysica etc. Dat bedoel ik niet lullig, maar komt op mij niet over als iemand die hier al heel lang over na aan het denken is.
Verder, de voorbeelden die je aanhaalt over doorzettingsvermogen vind ik niet zo relevant voor iets dat zo lang duurt als een studie met specialisatie. Ik ben zelf op dit moment aan het promoveren en dat vind ik al van zo'n ontzettend ander kaliber dan een MSc thesis schrijven. Het is een marathon. Dat heb ik ook een beetje bij jouw voorbeelden (niks ten nadelen van ze), maar dat zijn 'sprints'.
Ik zou er ook zeker niet vannuit gaan trouwens dat er iemand is die je 6 jaar financieel kan ondersteunen. Relaties kunnen altijd stranden.
Iemand hier zei dat je beter spijt kunt hebben van dingen die je gedaaan hebt, dan die je niet gedaan hebt. Ikzelf vind eignelijk ook dat je je niet moet laten leiden door de angst om ooit spijt te krijgen.
Wat leeftijd betreft zou ik me er overignes dan weer niet zo druk over maken 24 vind ik nog erg jong.
Heb je een realistisch beeld van wat de studie en het beroep n houdt? Je zegt dat door je vriends 'medische dingetjes' zeg maar het is gaan kriebelen. Zou het zonder hem ook zijn gaan kriebelen? En (ik durf het bijna niet te vragen...) is het misschien ook een status ding? Dat je meer opkijkt tegen artsen dan onderwijzers en denkt niet je volledige cappaciteiten te benutten? Ben je bang dat je de boot mist, of kijk je eingelijk neer op je huidige opleiding?
Uit je eerdere keuzes (PABO, kunstacademie) blijkt niet echt een voorliefde voor biologie/medicijnen/fysica etc. Dat bedoel ik niet lullig, maar komt op mij niet over als iemand die hier al heel lang over na aan het denken is.
Verder, de voorbeelden die je aanhaalt over doorzettingsvermogen vind ik niet zo relevant voor iets dat zo lang duurt als een studie met specialisatie. Ik ben zelf op dit moment aan het promoveren en dat vind ik al van zo'n ontzettend ander kaliber dan een MSc thesis schrijven. Het is een marathon. Dat heb ik ook een beetje bij jouw voorbeelden (niks ten nadelen van ze), maar dat zijn 'sprints'.
Ik zou er ook zeker niet vannuit gaan trouwens dat er iemand is die je 6 jaar financieel kan ondersteunen. Relaties kunnen altijd stranden.
Iemand hier zei dat je beter spijt kunt hebben van dingen die je gedaaan hebt, dan die je niet gedaan hebt. Ikzelf vind eignelijk ook dat je je niet moet laten leiden door de angst om ooit spijt te krijgen.
Wat leeftijd betreft zou ik me er overignes dan weer niet zo druk over maken 24 vind ik nog erg jong.
woensdag 7 oktober 2009 om 08:56
Ik heb hier mijn vraag ook gesteld om erachter te komen of het slim is of niet.
Maar ik vind het wel opvallend dat veel van degenen die zelf geneeskunde doen, het me een soort van afraden. Alsof het veel te moeilijk voor me zal zijn. Hoezo? Ben je niet trots op je studie? Of vind je dat je dat een pabo-student er niet thuis hoort? Dat het alleen voor 'slimme' mensen is, zoals jijzelf?
Ik zou als ik mijn studie leuk vond het juist iedereen aanraden, maar goed. Je hoeft me ook niet naar de mond te praten. Je mag zeggen wat je vindt. Maar ik krijg een idee alsof jullie me er gewoon niet goed genoeg voor achten.
Maar ik vind het wel opvallend dat veel van degenen die zelf geneeskunde doen, het me een soort van afraden. Alsof het veel te moeilijk voor me zal zijn. Hoezo? Ben je niet trots op je studie? Of vind je dat je dat een pabo-student er niet thuis hoort? Dat het alleen voor 'slimme' mensen is, zoals jijzelf?
Ik zou als ik mijn studie leuk vond het juist iedereen aanraden, maar goed. Je hoeft me ook niet naar de mond te praten. Je mag zeggen wat je vindt. Maar ik krijg een idee alsof jullie me er gewoon niet goed genoeg voor achten.
woensdag 7 oktober 2009 om 09:13
quote:prulletje schreef op 07 oktober 2009 @ 08:56:
Ik heb hier mijn vraag ook gesteld om erachter te komen of het slim is of niet.
Maar ik vind het wel opvallend dat veel van degenen die zelf geneeskunde doen, het me een soort van afraden. Alsof het veel te moeilijk voor me zal zijn. Hoezo? Ben je niet trots op je studie? Of vind je dat je dat een pabo-student er niet thuis hoort? Dat het alleen voor 'slimme' mensen is, zoals jijzelf?
Ik zou als ik mijn studie leuk vond het juist iedereen aanraden, maar goed. Je hoeft me ook niet naar de mond te praten. Je mag zeggen wat je vindt. Maar ik krijg een idee alsof jullie me er gewoon niet goed genoeg voor achten.
Maar vind je zelf ook niet dat je objectief gezien een ongunstige 'hand met kaarten' hebt?
Ik denk dat het niks te maken heeft met vinden dat een pabo-student er niet hoort, meer met of het makkelijk zal zijn met deze vooropleiding.
Maar goed, ik doe niet iets in de medische hoek, maar in de exacte wetenschappen.
Ik heb hier mijn vraag ook gesteld om erachter te komen of het slim is of niet.
Maar ik vind het wel opvallend dat veel van degenen die zelf geneeskunde doen, het me een soort van afraden. Alsof het veel te moeilijk voor me zal zijn. Hoezo? Ben je niet trots op je studie? Of vind je dat je dat een pabo-student er niet thuis hoort? Dat het alleen voor 'slimme' mensen is, zoals jijzelf?
Ik zou als ik mijn studie leuk vond het juist iedereen aanraden, maar goed. Je hoeft me ook niet naar de mond te praten. Je mag zeggen wat je vindt. Maar ik krijg een idee alsof jullie me er gewoon niet goed genoeg voor achten.
Maar vind je zelf ook niet dat je objectief gezien een ongunstige 'hand met kaarten' hebt?
Ik denk dat het niks te maken heeft met vinden dat een pabo-student er niet hoort, meer met of het makkelijk zal zijn met deze vooropleiding.
Maar goed, ik doe niet iets in de medische hoek, maar in de exacte wetenschappen.
woensdag 7 oktober 2009 om 09:17
Via allerlei omwegen ben ik nu op mijn 39e terecht gekomen in de farmaceutische wereld en daardoor heb ik nu enorm veel contact met artsen. En ik moet je eerlijk zeggen, dat als ik alles over zou mogen doen, ik nu ook voor geneeskunde zou kiezen. En niet omdat ik er een of ander romantisch beeld bij heb, maar omdat ik het geweldig vind dat je mensen echt kunt helpen, iets voor mensen kunt doen.
Je hebt dan uiteindelijk een dankbaar beroep. Een vriend van mij is cardioloog, en hij haalt regelmatig mensen 'bij de hemelpoort' vandaan, zoals hij dat noemt. Het is toch prachtig dat dat kan?
@ Prulletje: Het is toch juist geweldig dat jij er nu achter komt dat je dit alsnog wilt? Gewoon proberen. Wat ik al eerder schreef, je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wel hebt gedaan, dan spijt hebben van de dingen die je niet hebt gedaan...
Doordat een aantal mensen het gaan afraden, zou ik juist meer de neiging krijgen: eerst zelf zien, dan geloven. Jij kunt zelf altijd nog bepalen of deze studie iets voor jou is of niet. Dat kunnen de mede-forummers op geen enkele manier. Zij kennen jou niet!
Succes!
Je hebt dan uiteindelijk een dankbaar beroep. Een vriend van mij is cardioloog, en hij haalt regelmatig mensen 'bij de hemelpoort' vandaan, zoals hij dat noemt. Het is toch prachtig dat dat kan?
@ Prulletje: Het is toch juist geweldig dat jij er nu achter komt dat je dit alsnog wilt? Gewoon proberen. Wat ik al eerder schreef, je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wel hebt gedaan, dan spijt hebben van de dingen die je niet hebt gedaan...
Doordat een aantal mensen het gaan afraden, zou ik juist meer de neiging krijgen: eerst zelf zien, dan geloven. Jij kunt zelf altijd nog bepalen of deze studie iets voor jou is of niet. Dat kunnen de mede-forummers op geen enkele manier. Zij kennen jou niet!
Succes!
woensdag 7 oktober 2009 om 09:39
Ik denk juist dat je de forummers die "in het vak zitten of er voor studeren" juist heel serieus moet nemen. Zij kunnen als beste inschatten of deze studie wel of niet haalbaar is.
Als kind wilde ik dierenarts worden maar mijn drang om naar vreemde oorden te gaan trok sterker. Aldus besloot ik een opleiding toerisme/hotelmanagement te doen. Na een aantal jaren in het buitenland te hebben gewoond en gewerkt bleef die studie diergeneeskunde toch trekken. Ik was inmiddels 25-26 dus veel stufi zou ik niet meer krijgen en ik zou de exacte vakken op VWO niveau moeten doen en die vakken waren uberhaupt al mijn zwakke kant. Tel daarbij mijn geringe kans tot inloting op en ik kwam tot de conslusie dat ik het beter maar niet kon doen.
Toevallig kreeg ik de kans van een vriendin (zelf dierenarts) om op haar praktijk te komen meewerken als assistente. Dit heb ik twee maanden gedaan en dit heeft mijn ogen geopend. Het vak dierenarts viel me zwaar tegen. Niet dat ik als dierenarts werkte maar ik zag wel wat zij op die praktijk deden en het kwam niet echt overeen met wat ik me daar van voorgesteld had. Het was vooral omgaan met de eigenaren (jij als kinderarts met de ouders) en het was heel veel technisch werk: dosering medicijnen berekenen, labuitslagen beoordelen, nou ja, noem maar op.
Ik ben via een echte kantoorbaan bij een Foodbedrijf nu terechtgekomen bij een academisch ziekenhuis als management assistente en mag op die manier (alhoewel een echte kantoorbaan) toch af en toe wat oppikken van de medische dingen. Wat mij betreft (nu ik moeder ben van twee jonge kinderen) voorlopig genoeg. Ik had een zware studie GK zeker niet kunnen trekken met de zorg over twee kinderen maar dat zegt niet alles want er zijn natuurlijk zat vrouwen die dat wel kunnen.
Tja, wat wil ik met dit verhaal: ik zag al verschillende reacties staan met voorstellen als verloskunde (HBO- 4 jaar geloof ik) of andere HBO opleidingen die wat korter duren en wellicht minder zwaar zijn. Is fysiotherapie niets of HBO-V kinderverpleegkunde?
Als kind wilde ik dierenarts worden maar mijn drang om naar vreemde oorden te gaan trok sterker. Aldus besloot ik een opleiding toerisme/hotelmanagement te doen. Na een aantal jaren in het buitenland te hebben gewoond en gewerkt bleef die studie diergeneeskunde toch trekken. Ik was inmiddels 25-26 dus veel stufi zou ik niet meer krijgen en ik zou de exacte vakken op VWO niveau moeten doen en die vakken waren uberhaupt al mijn zwakke kant. Tel daarbij mijn geringe kans tot inloting op en ik kwam tot de conslusie dat ik het beter maar niet kon doen.
Toevallig kreeg ik de kans van een vriendin (zelf dierenarts) om op haar praktijk te komen meewerken als assistente. Dit heb ik twee maanden gedaan en dit heeft mijn ogen geopend. Het vak dierenarts viel me zwaar tegen. Niet dat ik als dierenarts werkte maar ik zag wel wat zij op die praktijk deden en het kwam niet echt overeen met wat ik me daar van voorgesteld had. Het was vooral omgaan met de eigenaren (jij als kinderarts met de ouders) en het was heel veel technisch werk: dosering medicijnen berekenen, labuitslagen beoordelen, nou ja, noem maar op.
Ik ben via een echte kantoorbaan bij een Foodbedrijf nu terechtgekomen bij een academisch ziekenhuis als management assistente en mag op die manier (alhoewel een echte kantoorbaan) toch af en toe wat oppikken van de medische dingen. Wat mij betreft (nu ik moeder ben van twee jonge kinderen) voorlopig genoeg. Ik had een zware studie GK zeker niet kunnen trekken met de zorg over twee kinderen maar dat zegt niet alles want er zijn natuurlijk zat vrouwen die dat wel kunnen.
Tja, wat wil ik met dit verhaal: ik zag al verschillende reacties staan met voorstellen als verloskunde (HBO- 4 jaar geloof ik) of andere HBO opleidingen die wat korter duren en wellicht minder zwaar zijn. Is fysiotherapie niets of HBO-V kinderverpleegkunde?
Poep, wie heeft jou gescheten?
woensdag 7 oktober 2009 om 09:47
Ja, ik zeg ook niet meteen dat jullie ongelijk hebben hoor. Maar hoe meer mensen op mij overkomen als 'dat kun jij niet' hoe sterker bij mij het gevoel komt van 'ik zal wel eens laten zien wat ik kan!'
Ik heb tot nu toe het volgende bedacht:
1. Ik maak eerst mijn pabo af.
2. Dan bekijk ik opnieuw of ik geneeskunde nog steeds wil.
3. Zo ja, dan ga ik eerst de VWO vakken halen (is nooit verkeerd toch?). En eventueel tussendoor als juf werken.
4. Dan weer opnieuw bekijken of ik het nog wil. Ligt er een beetje aan hoe makkelijk/moeilijk de VWO vakken me zijn afgegaan.
5. Me aanmelden voor geneeskunde en afwachten of ik toegelaten word. Zo niet, dan blijf ik lekker juf. En als het blijft jeuken, dan probeer ik het een jaar later nog eens.
Gewoon stapje voor stapje bekijken dus.
Misschien kom ik er onderweg toch achter dat ik liever meteen voor kinderen ga of dat ik geen zin meer heb ik studeren of dat juf zijn toch het ultieme beroep is voor mij, of misschien wil ik toch iets 'makkelijkers' kiezen. Wie weet. Ik kan niet in de toekomst kijken.
Ik heb tot nu toe het volgende bedacht:
1. Ik maak eerst mijn pabo af.
2. Dan bekijk ik opnieuw of ik geneeskunde nog steeds wil.
3. Zo ja, dan ga ik eerst de VWO vakken halen (is nooit verkeerd toch?). En eventueel tussendoor als juf werken.
4. Dan weer opnieuw bekijken of ik het nog wil. Ligt er een beetje aan hoe makkelijk/moeilijk de VWO vakken me zijn afgegaan.
5. Me aanmelden voor geneeskunde en afwachten of ik toegelaten word. Zo niet, dan blijf ik lekker juf. En als het blijft jeuken, dan probeer ik het een jaar later nog eens.
Gewoon stapje voor stapje bekijken dus.
Misschien kom ik er onderweg toch achter dat ik liever meteen voor kinderen ga of dat ik geen zin meer heb ik studeren of dat juf zijn toch het ultieme beroep is voor mij, of misschien wil ik toch iets 'makkelijkers' kiezen. Wie weet. Ik kan niet in de toekomst kijken.
woensdag 7 oktober 2009 om 09:53
quote:prulletje schreef op 07 oktober 2009 @ 09:47:
Ja, ik zeg ook niet meteen dat jullie ongelijk hebben hoor. Maar hoe meer mensen op mij overkomen als 'dat kun jij niet' hoe sterker bij mij het gevoel komt van 'ik zal wel eens laten zien wat ik kan!'
Ik heb tot nu toe het volgende bedacht:
1. Ik maak eerst mijn pabo af.
2. Dan bekijk ik opnieuw of ik geneeskunde nog steeds wil.
3. Zo ja, dan ga ik eerst de VWO vakken halen (is nooit verkeerd toch?). En eventueel tussendoor als juf werken.
4. Dan weer opnieuw bekijken of ik het nog wil. Ligt er een beetje aan hoe makkelijk/moeilijk de VWO vakken me zijn afgegaan.
5. Me aanmelden voor geneeskunde en afwachten of ik toegelaten word. Zo niet, dan blijf ik lekker juf. En als het blijft jeuken, dan probeer ik het een jaar later nog eens.
Gewoon stapje voor stapje bekijken dus.
Misschien kom ik er onderweg toch achter dat ik liever meteen voor kinderen ga of dat ik geen zin meer heb ik studeren of dat juf zijn toch het ultieme beroep is voor mij, of misschien wil ik toch iets 'makkelijkers' kiezen. Wie weet. Ik kan niet in de toekomst kijken.
Daar heb ik ook weleens last van, al dan niet terecht
Ik vind jouw voorgestelde aanpak goed klinken. Succes!
Ja, ik zeg ook niet meteen dat jullie ongelijk hebben hoor. Maar hoe meer mensen op mij overkomen als 'dat kun jij niet' hoe sterker bij mij het gevoel komt van 'ik zal wel eens laten zien wat ik kan!'
Ik heb tot nu toe het volgende bedacht:
1. Ik maak eerst mijn pabo af.
2. Dan bekijk ik opnieuw of ik geneeskunde nog steeds wil.
3. Zo ja, dan ga ik eerst de VWO vakken halen (is nooit verkeerd toch?). En eventueel tussendoor als juf werken.
4. Dan weer opnieuw bekijken of ik het nog wil. Ligt er een beetje aan hoe makkelijk/moeilijk de VWO vakken me zijn afgegaan.
5. Me aanmelden voor geneeskunde en afwachten of ik toegelaten word. Zo niet, dan blijf ik lekker juf. En als het blijft jeuken, dan probeer ik het een jaar later nog eens.
Gewoon stapje voor stapje bekijken dus.
Misschien kom ik er onderweg toch achter dat ik liever meteen voor kinderen ga of dat ik geen zin meer heb ik studeren of dat juf zijn toch het ultieme beroep is voor mij, of misschien wil ik toch iets 'makkelijkers' kiezen. Wie weet. Ik kan niet in de toekomst kijken.
Daar heb ik ook weleens last van, al dan niet terecht
Ik vind jouw voorgestelde aanpak goed klinken. Succes!
Poep, wie heeft jou gescheten?
woensdag 7 oktober 2009 om 11:51
Ik denk absoluut dat je het kan Prulletje. Bij bepaalde studies (zoals geneeskunde) ben je alleen ook afhankelijk van andere zaken (selectiecriteria, ook geldend voor aios kindergeneeskunde). Dan kun je enorm gemotiveerd zijn, maar dat helpt je helaas niet aan een opleidingsplek. In Groningen heb je de zij-instroom. Daar worden relatief de meeste HBO-ers toegelaten. Maar aan de Universiteiten waar ik verbonden ben worden er geen mensen meer met certificaten toegelaten.
woensdag 7 oktober 2009 om 14:57
Prulletje, ik ben nog steeds benieuwd waarom je precies arts (en later kinderarts) wil worden. Er zijn namelijk nog een hoop andere beroepen in de medische wereld, waar je niet minstens 6 jaar voor hoeft te studeren en minstens 40 uur per week te werken.
Wat iemand al eerder zei, als arts zit je voornamelijk op je kamertje medicijnen uit te schrijven, met de verpkleegkundige te overleggen en labuitslagen en andere onderzoeken te beoordelen. Tuurlijk heb je wel contact met patienten, maar een stuk minder als bijvoorbeeld verpleegkundige of pedagogisch medewerker op een kinderafdeling.
Wat iemand al eerder zei, als arts zit je voornamelijk op je kamertje medicijnen uit te schrijven, met de verpkleegkundige te overleggen en labuitslagen en andere onderzoeken te beoordelen. Tuurlijk heb je wel contact met patienten, maar een stuk minder als bijvoorbeeld verpleegkundige of pedagogisch medewerker op een kinderafdeling.
woensdag 7 oktober 2009 om 15:17
Ik zeg niet dat je het NIET kan. Maar het zal wel enorm moeilijk (en zwaar) worden.
Ik las ergens dat je de overstap van HBO naar WO niet moet onderschatten. Ik zie dat anders. Ik het een WO opleiding en ik ben ervan overtuigd dat als ik voor HBO gekozen had ik het niet gehaald zou hebben. Zoveel opdrachten/werkstukken en aanwezigheidsplicht zou mij genekt hebben. WO is veel meer inzicht en snappen. Natuurlijk zal geneeskunde ook heel veel leren en stampwerk zijn. Omdat je zo ontzettend veel (blijvend) moet kennen (en niet zoals bij veel andere studies na de toets weer kunt vergeten). Verder is Pabo ook niet de meest schattige studie vind ik (in de zin van makkelijk). Mijn man heeft die 2 jaar gedaan maar is afgehaakt omdat die parttime niet te doen was als je meer dan 2 dagen werkte. Wat een enorme hoeveelheid werkstukken, analyses en spychologische verslagen eromheen zeg! (het voor de klas staat ging uitstekend, altijd bijna de maximale beoordelingspunten, maar de hoeveelheid studiebelasting nekte hem).
Je geeft zelf aan dat exacte vakken niet echt je ding zijn. Dat is voor geneeskunde volgens mij wel heel belangrijk. Is het niet mogelijk om naast je Pabo alvast de benodigde exacte vakken te gaan volgen. Dan weet je of dat haalbaar is en ben je daar niet eerst ook nog een jaar aan kwijt.
En verder moet je je afvragen of je bereid bent je priveleven zo lang op een laag pitje te zetten en zog zo lang zo'n zware studie te volgen.
Je vriend is tandarts dus die zal een aardig goed salaris hebben. Dat maakt dat het financiele plaatje wellicht wat makkelijker haalbaar is (want studeren kost een hoop tijd en geld en je moet ook ergens van leven). Als je idd kinderen wilt, dan moet je dat eigenlijk al direct na (of tijdens) je studie doen, anders ben je al erg oud (en stel dat het niet gelijk lukt). meestal blijft men dan niet beide fulltime werken. Dat is ook wel iets om vast te bespreken. Zonde als je een hele studie doorloopt en uiteindelijk niet als arts gaat werken omdat dat parttime heel lastig blijkt.
Samen met alle andere dingen die al genoemd zijn wel iets om goed over na te denken. Maar als het echt je droom is, moet je er zeker voor gaan. Zorg dan wel dat je er niet veel geld voor gaat lenen. Want de kans is natuurlijk heel groot dat je ergens toch af moet haken en als je dan ook nog met een grote schuld blijft zitten is het dubbel beroerd.
Ik las ergens dat je de overstap van HBO naar WO niet moet onderschatten. Ik zie dat anders. Ik het een WO opleiding en ik ben ervan overtuigd dat als ik voor HBO gekozen had ik het niet gehaald zou hebben. Zoveel opdrachten/werkstukken en aanwezigheidsplicht zou mij genekt hebben. WO is veel meer inzicht en snappen. Natuurlijk zal geneeskunde ook heel veel leren en stampwerk zijn. Omdat je zo ontzettend veel (blijvend) moet kennen (en niet zoals bij veel andere studies na de toets weer kunt vergeten). Verder is Pabo ook niet de meest schattige studie vind ik (in de zin van makkelijk). Mijn man heeft die 2 jaar gedaan maar is afgehaakt omdat die parttime niet te doen was als je meer dan 2 dagen werkte. Wat een enorme hoeveelheid werkstukken, analyses en spychologische verslagen eromheen zeg! (het voor de klas staat ging uitstekend, altijd bijna de maximale beoordelingspunten, maar de hoeveelheid studiebelasting nekte hem).
Je geeft zelf aan dat exacte vakken niet echt je ding zijn. Dat is voor geneeskunde volgens mij wel heel belangrijk. Is het niet mogelijk om naast je Pabo alvast de benodigde exacte vakken te gaan volgen. Dan weet je of dat haalbaar is en ben je daar niet eerst ook nog een jaar aan kwijt.
En verder moet je je afvragen of je bereid bent je priveleven zo lang op een laag pitje te zetten en zog zo lang zo'n zware studie te volgen.
Je vriend is tandarts dus die zal een aardig goed salaris hebben. Dat maakt dat het financiele plaatje wellicht wat makkelijker haalbaar is (want studeren kost een hoop tijd en geld en je moet ook ergens van leven). Als je idd kinderen wilt, dan moet je dat eigenlijk al direct na (of tijdens) je studie doen, anders ben je al erg oud (en stel dat het niet gelijk lukt). meestal blijft men dan niet beide fulltime werken. Dat is ook wel iets om vast te bespreken. Zonde als je een hele studie doorloopt en uiteindelijk niet als arts gaat werken omdat dat parttime heel lastig blijkt.
Samen met alle andere dingen die al genoemd zijn wel iets om goed over na te denken. Maar als het echt je droom is, moet je er zeker voor gaan. Zorg dan wel dat je er niet veel geld voor gaat lenen. Want de kans is natuurlijk heel groot dat je ergens toch af moet haken en als je dan ook nog met een grote schuld blijft zitten is het dubbel beroerd.
vrijdag 9 oktober 2009 om 12:09
Prulletje, hopelijk lees je dit nog
Ik zit zelf in ongeveer dezelfde situatie als jij. Als je het geld hebt zou ik zowiezo dit doen:
http://www.studeren.uva.nl/betabrug
Je hebt het binnen een jaar afgerond en dan kan je vaak direct doorstromen. Het is wel vrij duur maar je hebt er echt veel aan.
succes!
Ik zit zelf in ongeveer dezelfde situatie als jij. Als je het geld hebt zou ik zowiezo dit doen:
http://www.studeren.uva.nl/betabrug
Je hebt het binnen een jaar afgerond en dan kan je vaak direct doorstromen. Het is wel vrij duur maar je hebt er echt veel aan.
succes!
vrijdag 9 oktober 2009 om 13:07
quote:_discovery_ schreef op 07 oktober 2009 @ 14:57:
Wat iemand al eerder zei, als arts zit je voornamelijk op je kamertje medicijnen uit te schrijven, met de verpkleegkundige te overleggen en labuitslagen en andere onderzoeken te beoordelen. Tuurlijk heb je wel contact met patienten, maar een stuk minder als bijvoorbeeld verpleegkundige of pedagogisch medewerker op een kinderafdeling.
misschien wel als kinderarts, maar ik ben nu in opleiding tot oogarts en ik heb juist wel de hele dag contact met patienten.
Prulletje je stappenplan klinkt goed en als je echt geneeskunde wilt studeren moet je dat vooral gaan doen.
Een ex-werkgroepgenootje van mij heeft kinderen gekregen voordat ze aan haar co-schappen begon (maar dat was in het oude systeem met co-schappen in de laatste 2 jaar) en zij heeft haar co-schappen in deeltijd gedaan. Zij wilde heel graag longarts worden en ze had uiteindelijk al voor haar co-schappen een opleidingsplaats bemachtigd. Dus als je heel graag iets wilt, valt er vaak vanalles te regelen.
Verder heeft iedereen het erover dat je zo moeilijk bij bij kindergeneeskunde er tussen komt. Dat is helemaal waar. Maar misschien kom je er tijdens je co-schappen wel achter dat je iets heel anders veel leuker vindt. Vroeger wilde ik MDL-arts of radioloog worden en nu word ik oogarts. Er zijn specialisaties die tijd overlaten voor een prive-leven en waar je part-time mag werken.
Nu weer hard verder studeren, over 1,5 week examens (nadeel van oogheelkunde: landelijke jaarlijkse examens).
Wat iemand al eerder zei, als arts zit je voornamelijk op je kamertje medicijnen uit te schrijven, met de verpkleegkundige te overleggen en labuitslagen en andere onderzoeken te beoordelen. Tuurlijk heb je wel contact met patienten, maar een stuk minder als bijvoorbeeld verpleegkundige of pedagogisch medewerker op een kinderafdeling.
misschien wel als kinderarts, maar ik ben nu in opleiding tot oogarts en ik heb juist wel de hele dag contact met patienten.
Prulletje je stappenplan klinkt goed en als je echt geneeskunde wilt studeren moet je dat vooral gaan doen.
Een ex-werkgroepgenootje van mij heeft kinderen gekregen voordat ze aan haar co-schappen begon (maar dat was in het oude systeem met co-schappen in de laatste 2 jaar) en zij heeft haar co-schappen in deeltijd gedaan. Zij wilde heel graag longarts worden en ze had uiteindelijk al voor haar co-schappen een opleidingsplaats bemachtigd. Dus als je heel graag iets wilt, valt er vaak vanalles te regelen.
Verder heeft iedereen het erover dat je zo moeilijk bij bij kindergeneeskunde er tussen komt. Dat is helemaal waar. Maar misschien kom je er tijdens je co-schappen wel achter dat je iets heel anders veel leuker vindt. Vroeger wilde ik MDL-arts of radioloog worden en nu word ik oogarts. Er zijn specialisaties die tijd overlaten voor een prive-leven en waar je part-time mag werken.
Nu weer hard verder studeren, over 1,5 week examens (nadeel van oogheelkunde: landelijke jaarlijkse examens).
vrijdag 9 oktober 2009 om 13:17
April97: eea is nog eens afhankelijk van de leeftijd. In 'mijn tijd' kon ik als anios na een klein jaar als aios interne terecht. Het wordt lastiger, zeker als je op je 26e bedenkt nog geneeskunde te gaan doen. Het enige waar je nog vrij eenvoudig binnen komt is de MDL.
De jaarlijkse examens heeft trouwens ieder specialisme. Levert altijd mooie statistieken op.
De jaarlijkse examens heeft trouwens ieder specialisme. Levert altijd mooie statistieken op.
vrijdag 9 oktober 2009 om 13:27
Ik heb 5 jaar geleden een opleidingsplaats voor kindergeneeskunde weten te bemachtigen. Er waren toen in dat jaar 150 sollicitanten voor 3 plekken.
Bij die 147 die hem niet kregen waren echt een hele hoop slimme, gemotiveerde doorzetters.
Een aantal specialisaties is gewoon heel moeilijk in te komen na je geneeskundeopleiding. Kindergeneeskunde, gynaecologie, chirurgie. En dan gaan gewoon andere dingen tellen behalve goed en gemotiveerd zijn. Dan kunnen je leeftijd en parttime-werkschap echt negatieve aspecten zijn.
Als je dus echt je zinnen hebt gezet op kindergeneeskunde zou je dus nog wel eens teleurgesteld kunnen worden.
Zou je je ook kunnen vinden in andere specialisaties, dan wordt het al een stuk reeëler.
Overigens: een gezin stichten tijdens je geneeskunde-stude, co-schappen of specialisatie kan. Er zijn zat mensen die het doen. Maar bedenk wel dat je tijdens co-schappen en specialisatie altijd minstens 40 uur per week zoet zult zijn, ook als je parttime-werkt, op onregelmatige tijden. Als je man tandarts is met een drukke praktijk is dat dan best pittig.
TO: het kan wel. Als het je droom is, kun je er voor gaan.
Maar bedenk wel heel goed wat je doet!
En kindergeneeskunde is inderdaad het mooiste vak ter wereld. Maar ik weet inmiddels dat het-op-een-na-mooiste-vak óók heel leuk en bevredigend kan zijn!
Bij die 147 die hem niet kregen waren echt een hele hoop slimme, gemotiveerde doorzetters.
Een aantal specialisaties is gewoon heel moeilijk in te komen na je geneeskundeopleiding. Kindergeneeskunde, gynaecologie, chirurgie. En dan gaan gewoon andere dingen tellen behalve goed en gemotiveerd zijn. Dan kunnen je leeftijd en parttime-werkschap echt negatieve aspecten zijn.
Als je dus echt je zinnen hebt gezet op kindergeneeskunde zou je dus nog wel eens teleurgesteld kunnen worden.
Zou je je ook kunnen vinden in andere specialisaties, dan wordt het al een stuk reeëler.
Overigens: een gezin stichten tijdens je geneeskunde-stude, co-schappen of specialisatie kan. Er zijn zat mensen die het doen. Maar bedenk wel dat je tijdens co-schappen en specialisatie altijd minstens 40 uur per week zoet zult zijn, ook als je parttime-werkt, op onregelmatige tijden. Als je man tandarts is met een drukke praktijk is dat dan best pittig.
TO: het kan wel. Als het je droom is, kun je er voor gaan.
Maar bedenk wel heel goed wat je doet!
En kindergeneeskunde is inderdaad het mooiste vak ter wereld. Maar ik weet inmiddels dat het-op-een-na-mooiste-vak óók heel leuk en bevredigend kan zijn!
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:05
quote:april97 schreef op 09 oktober 2009 @ 13:07:
[...]
misschien wel als kinderarts, maar ik ben nu in opleiding tot oogarts en ik heb juist wel de hele dag contact met patienten.Je hebt gelijk April. Ik had vooral de artsen op een verpleegafdeling in mijn hoofd. Maar als je als arts poli doet of een eigen praktijk hebt (die kant ga je toch vooral op als oogarts? Of zie ik dat verkeerd?) heb je veel meer contact met de patient.
[...]
misschien wel als kinderarts, maar ik ben nu in opleiding tot oogarts en ik heb juist wel de hele dag contact met patienten.Je hebt gelijk April. Ik had vooral de artsen op een verpleegafdeling in mijn hoofd. Maar als je als arts poli doet of een eigen praktijk hebt (die kant ga je toch vooral op als oogarts? Of zie ik dat verkeerd?) heb je veel meer contact met de patient.
