Gezondheid
alle pijlers
mn vaders onderbeen is geamputeerd...
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:51
hij heeft diabetes en wat begon met een wondje aan zijn voet (werd steeds groter, op het laatst een diep gat) en hij was onder behandeling en vrij plotseling is er tot amputatie overgegaan omdat hij acute bloedvergiftiging kreeg.
Dit is gebeurd terwijl ik in het buitenland zit, ik ben over een week weer terug in NL en vroeg me af of mensen hier me wat konden vertellen wat ik zoal kan verwachten.
Hij wil overigens absoluut niet dat ik eerder terugkom, maar ik vind het allemaal erg heftig, met name omdat er nog een 2e amputatie aankomt waarbij ze de huid dicht gaan maken, in de tussentijd zit hij dus min of meer met een open wond en ik maak me daar best wel n beetje zorgen over. Ben bang dat mijn familie me niet wil belasten dus dat ze het positiever doen voorkomen dan het is.
Dit is gebeurd terwijl ik in het buitenland zit, ik ben over een week weer terug in NL en vroeg me af of mensen hier me wat konden vertellen wat ik zoal kan verwachten.
Hij wil overigens absoluut niet dat ik eerder terugkom, maar ik vind het allemaal erg heftig, met name omdat er nog een 2e amputatie aankomt waarbij ze de huid dicht gaan maken, in de tussentijd zit hij dus min of meer met een open wond en ik maak me daar best wel n beetje zorgen over. Ben bang dat mijn familie me niet wil belasten dus dat ze het positiever doen voorkomen dan het is.
vrijdag 9 oktober 2009 om 15:53
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:01
Jeetje, vreselijk voor je vader natuurlijk en ook de rest vd familie. De vader van een vriendin van mijn heeft dit twee jaar geleden gehad door een infectie, schale troost misschien maar zodra de wond genezen was kon hij snel gaan revalideren en binnen een half jaar liep hij op verjaardagen drankjes rond te brengen. Ik was toen helemaal verbaasd! Zeker toen hij de keldertrap afliep om daar nog dingen te gaan halen. Ik hoop dat dit bij jouw vader ook het geval zal zijn! Succes!!!!!!
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:02
bianca40 ja ik heb hem gesproken, hij is volgens mij nog te beduusd om het echt te beseffen, en mn familie spaart me vaak als het om heftige dingen gaat omdat ik al zo'n piekerende stresskip ben :/
Peronne ja dat maakt het idd lastig, ik moet afgaan op mail en telefoonberichten maar ik ben er niet bij, dat duurt nog n week.
Peronne ja dat maakt het idd lastig, ik moet afgaan op mail en telefoonberichten maar ik ben er niet bij, dat duurt nog n week.
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:13
quote:tijgermeisje schreef op 09 oktober 2009 @ 16:07:
elninjoo mijn vriend heeft me nu ook nodig, we zijn met een groepje op rootsreis in zijn geboorteland (adoptie-achtergrond)
Mamalijntje dat stemt hoopvol, hoop dat dat voor mijn vader er ook inzit.
Jouw vriend is gezond en als ie geen relatie had gehad zou ie dit ook alleen hebben moeten doen. En als je met 'n groepje bent heeft ie nog steeds mensen om 'm heen.
Ook al probeert je vader je gerust te stellen, het is niet niks en als je 'n goede band met elkaar hebt, zal ie vast blij zijn als ie je ziet. Het feit dat ze je hebben ingelicht zegt toch eigenlijk wel genoeg, dan weten ze toch wel dat je geen seconde meer rust hebt en niet meer van je reis geniet doordat je je zorgen maakt.
elninjoo mijn vriend heeft me nu ook nodig, we zijn met een groepje op rootsreis in zijn geboorteland (adoptie-achtergrond)
Mamalijntje dat stemt hoopvol, hoop dat dat voor mijn vader er ook inzit.
Jouw vriend is gezond en als ie geen relatie had gehad zou ie dit ook alleen hebben moeten doen. En als je met 'n groepje bent heeft ie nog steeds mensen om 'm heen.
Ook al probeert je vader je gerust te stellen, het is niet niks en als je 'n goede band met elkaar hebt, zal ie vast blij zijn als ie je ziet. Het feit dat ze je hebben ingelicht zegt toch eigenlijk wel genoeg, dan weten ze toch wel dat je geen seconde meer rust hebt en niet meer van je reis geniet doordat je je zorgen maakt.
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:24
Mijn tante heeft ook haar been moeten laten amputeren na kanker. Het moment dat we haar na de operatie zagen was heel heftig. Al is het verbonden, het is heel naar om te zien dat iemand's been er niet meer is. Mijn tante leek heel klein. Maar wat schetste onze verbazing: na de revalidatieperiode ging ze heel snel vooruit en kon ze met behulp van een prothese weer redelijk lopen.
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:32
Ik zou ook naar huis gaan, als dit reistechnisch gezien mogelijk is. Ze willen het niet, maar lichten je wel in. Dan hadden ze dat ook niet moeten doen, want ze weten dat je dan niet rustig meer zit. Wij zijn eens op vakantie geweest, toen bij mijn schoonmoeder een gezwel uit haar buik is gehaald. Ze werd ineens ziek, en toen is ze gelijk geopereerd. Wij hoorden het pas toen ze ons niet op kwam halen maar mijn ouders dit deden. Ze vond het niet ernstig genoeg, maar heeft er wel een week voor in het ziekenhuis gelegen.
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:37
Nou ik zou in het geval van TO niet naar huis gaan. Hoe rot het ook is, het is niet levensbedreigend en die week maakt denk ik voor haar vader niet uit, in zoverre dat hij liever heeft dat zij haar reis afmaakt.
De kunst is nu om toch een beetje met je gedachten bij het doel van je reis te kunnen blijven, maar dat zal niet meevallen.
De kunst is nu om toch een beetje met je gedachten bij het doel van je reis te kunnen blijven, maar dat zal niet meevallen.
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:43
Wat bedoel je precies met je vraag wat je kan verwachten?
Hoe het eruit ziet?
Hoe de revalidatie zal gaan?
Leren lopen met een prothese gaat makkelijker met een amputatie onder de knie. Ik begrijp dat dit bij jouw vader het geval is.
Hangt natuurlijk ook wel af van zijn lichamelijke conditie en leeftijd. En hoe de wond zal genezen.
Sterkte!
Hoe het eruit ziet?
Hoe de revalidatie zal gaan?
Leren lopen met een prothese gaat makkelijker met een amputatie onder de knie. Ik begrijp dat dit bij jouw vader het geval is.
Hangt natuurlijk ook wel af van zijn lichamelijke conditie en leeftijd. En hoe de wond zal genezen.
Sterkte!
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:44
vrijdag 9 oktober 2009 om 16:53
vrijdag 9 oktober 2009 om 17:01
zaterdag 10 oktober 2009 om 04:53
Saartje1980 Ja dat waren precies de vragen die ik bedoelde, en het laatste wat je schreef maakt het zo moeilijk om daar een inschatting van te maken, ik heb gegoogeld en het is allemaal veel risicovoller dan ik dacht en hij doet er zo stellig over dat het goedkomt, maar met zijn medische achtergrond is er een kans van 1 op 5 dat het fout afloopt, en ik vind dat een schrikbarend hoog risico.
Ik heb hem gisteravond gebeld en op de man af gevraagd of ik gezien de omstandigheden echt nog wel een week hier moet blijven, en hij wilde absoluut niet dat ik eerder terug zou komen.
Wat een toestand. Morgen de biologische moeder van mijn vriend ontmoeten. Ik ben een nerveus wrak op het moment en ik kan niet op twee plaatsen tegelijk zijn inderdaad en wat nou het juiste is, het is afwachten hoe het verder verloopt.
Ik heb hem gisteravond gebeld en op de man af gevraagd of ik gezien de omstandigheden echt nog wel een week hier moet blijven, en hij wilde absoluut niet dat ik eerder terug zou komen.
Wat een toestand. Morgen de biologische moeder van mijn vriend ontmoeten. Ik ben een nerveus wrak op het moment en ik kan niet op twee plaatsen tegelijk zijn inderdaad en wat nou het juiste is, het is afwachten hoe het verder verloopt.
zaterdag 10 oktober 2009 om 09:52
Bij mijn man is afgelopen juni zijn been tot boven de knie geamputeerd. De wond is nog niet dicht.
Zoals je wel zult weten zijn de meeste mensen die al lang diabeet zijn heel erg vaak ook vaatlijders.
Juist die vaatproblemen hebben bij je vader waarschijnlijk gezorgd voor de problemen met de wond waarmee alles is begonnen.
Dus ook bij de genezing zou je daar problemen van kunnen verwachten. Niet gezegd dat het ook zo zal zijn, maar het kan.
Wat je kunt verwachten en waar je je ook op moet instellen zijn toch een problematische wondgenezing en na een revalidatie ook problemen met het dragen van de prothese. Denk hierbij aan irritatiewondjes die gaan ontstaan en die zeer zeker niet verwaarloosd mogen worden, een prothese die met warm weer niet gedragen kan worden omdat het gewoon niet lekker zit .
Verder natuurlijk talloze aanpassingen in huis: de badkamer, het toilet, eventueel deuren verbreden etc. etc.
Dit alles voor de momenten dat je vader van een rolstoel afhankelijk zal zijn.
Geen al te leuke dingen maar wel iets om rekening mee te houden.
Gaat alles bij je vader wel goed is dat alleen maar meegenomen.
Zoals je wel zult weten zijn de meeste mensen die al lang diabeet zijn heel erg vaak ook vaatlijders.
Juist die vaatproblemen hebben bij je vader waarschijnlijk gezorgd voor de problemen met de wond waarmee alles is begonnen.
Dus ook bij de genezing zou je daar problemen van kunnen verwachten. Niet gezegd dat het ook zo zal zijn, maar het kan.
Wat je kunt verwachten en waar je je ook op moet instellen zijn toch een problematische wondgenezing en na een revalidatie ook problemen met het dragen van de prothese. Denk hierbij aan irritatiewondjes die gaan ontstaan en die zeer zeker niet verwaarloosd mogen worden, een prothese die met warm weer niet gedragen kan worden omdat het gewoon niet lekker zit .
Verder natuurlijk talloze aanpassingen in huis: de badkamer, het toilet, eventueel deuren verbreden etc. etc.
Dit alles voor de momenten dat je vader van een rolstoel afhankelijk zal zijn.
Geen al te leuke dingen maar wel iets om rekening mee te houden.
Gaat alles bij je vader wel goed is dat alleen maar meegenomen.
zaterdag 10 oktober 2009 om 09:57
quote:tijgermeisje schreef op 10 oktober 2009 @ 04:53:
Ik heb hem gisteravond gebeld en op de man af gevraagd of ik gezien de omstandigheden echt nog wel een week hier moet blijven, en hij wilde absoluut niet dat ik eerder terug zou komen.
Wat een toestand. Morgen de biologische moeder van mijn vriend ontmoeten. Ik ben een nerveus wrak op het moment en ik kan niet op twee plaatsen tegelijk zijn inderdaad en wat nou het juiste is, het is afwachten hoe het verder verloopt.
Heel veel sterkte morgen en uiteraard met alles wat je vader nu overkomt. Ik zou als je morgen de biologische moeder van je vriend hebt ontmoet toch een vlucht naar huis maken.
Het zou kunnen zijn dat je vader jou je vakantie niet wil verpesten. En ik denk dat ik ook zou zeggen, nee je hoeft niet terug te komen. Maar dat is iets wat jij alleen kan weten. Ik zou na die afspraak naar huis gaan.
Maar veel sterkte vooral .
Ik heb hem gisteravond gebeld en op de man af gevraagd of ik gezien de omstandigheden echt nog wel een week hier moet blijven, en hij wilde absoluut niet dat ik eerder terug zou komen.
Wat een toestand. Morgen de biologische moeder van mijn vriend ontmoeten. Ik ben een nerveus wrak op het moment en ik kan niet op twee plaatsen tegelijk zijn inderdaad en wat nou het juiste is, het is afwachten hoe het verder verloopt.
Heel veel sterkte morgen en uiteraard met alles wat je vader nu overkomt. Ik zou als je morgen de biologische moeder van je vriend hebt ontmoet toch een vlucht naar huis maken.
Het zou kunnen zijn dat je vader jou je vakantie niet wil verpesten. En ik denk dat ik ook zou zeggen, nee je hoeft niet terug te komen. Maar dat is iets wat jij alleen kan weten. Ik zou na die afspraak naar huis gaan.
Maar veel sterkte vooral .
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 10 oktober 2009 om 11:49
quote:tijgermeisje schreef op 10 oktober 2009 @ 04:53:
Saartje1980 Ja dat waren precies de vragen die ik bedoelde, en het laatste wat je schreef maakt het zo moeilijk om daar een inschatting van te maken, ik heb gegoogeld en het is allemaal veel risicovoller dan ik dacht en hij doet er zo stellig over dat het goedkomt, maar met zijn medische achtergrond is er een kans van 1 op 5 dat het fout afloopt, en ik vind dat een schrikbarend hoog risico.
Ik heb hem gisteravond gebeld en op de man af gevraagd of ik gezien de omstandigheden echt nog wel een week hier moet blijven, en hij wilde absoluut niet dat ik eerder terug zou komen.
Wat een toestand. Morgen de biologische moeder van mijn vriend ontmoeten. Ik ben een nerveus wrak op het moment en ik kan niet op twee plaatsen tegelijk zijn inderdaad en wat nou het juiste is, het is afwachten hoe het verder verloopt.
Diabetes brengt zeker extra risico's met zich mee, zoals Propje al zegt.
Een goede genezing van de wond is essentieel voor een prothese.
In mijn omgeving heb ik gezien dat de wond niet goed genas.
Daardoor was een prothese niet mogelijk, omdat de wond nooit meer dicht is gegroeid.
Maar ik heb ook gezien dat het wel goed ging bij een ander.
Waar ik maar mee wil zeggen dat het alle kanten op kan gaan en dat je daar denk ik ook rekening mee moet houden.
Fantoompijn is ook iets waar je rekening mee moet houden.
Dit kan behoorlijk heftig zijn.
Sterkte met het maken van een beslissing over wel of niet eerder terug komen!
Saartje1980 Ja dat waren precies de vragen die ik bedoelde, en het laatste wat je schreef maakt het zo moeilijk om daar een inschatting van te maken, ik heb gegoogeld en het is allemaal veel risicovoller dan ik dacht en hij doet er zo stellig over dat het goedkomt, maar met zijn medische achtergrond is er een kans van 1 op 5 dat het fout afloopt, en ik vind dat een schrikbarend hoog risico.
Ik heb hem gisteravond gebeld en op de man af gevraagd of ik gezien de omstandigheden echt nog wel een week hier moet blijven, en hij wilde absoluut niet dat ik eerder terug zou komen.
Wat een toestand. Morgen de biologische moeder van mijn vriend ontmoeten. Ik ben een nerveus wrak op het moment en ik kan niet op twee plaatsen tegelijk zijn inderdaad en wat nou het juiste is, het is afwachten hoe het verder verloopt.
Diabetes brengt zeker extra risico's met zich mee, zoals Propje al zegt.
Een goede genezing van de wond is essentieel voor een prothese.
In mijn omgeving heb ik gezien dat de wond niet goed genas.
Daardoor was een prothese niet mogelijk, omdat de wond nooit meer dicht is gegroeid.
Maar ik heb ook gezien dat het wel goed ging bij een ander.
Waar ik maar mee wil zeggen dat het alle kanten op kan gaan en dat je daar denk ik ook rekening mee moet houden.
Fantoompijn is ook iets waar je rekening mee moet houden.
Dit kan behoorlijk heftig zijn.
Sterkte met het maken van een beslissing over wel of niet eerder terug komen!
zondag 11 oktober 2009 om 02:10
dank voor alle reakties, ik snap dat mensen direct in het vliegtuig zouden springen, het ingewikkelde is dat ik hier ook met heftige emoties te maken heb, en dat ik me realiseerde dat als het mijn moeder was geweest ik wel direct naar huis was gegaan, het is mijn stiefvader met wie ik vroeger veel problemen heb gehad en helemaal goed zal die band nooit komen daarvoor gaat de liefde toch niet zo diep als bijv. voor mijn moeder.
Ik bel hem nu elke dag, hij krijgt erg veel bezoek, dat is erg vermoeiend voor hem, en het gaat nu iedere dag ietsje beter.
Ik bel hem nu elke dag, hij krijgt erg veel bezoek, dat is erg vermoeiend voor hem, en het gaat nu iedere dag ietsje beter.
