Psyche
alle pijlers
Wie ervaring met PAAZ of herstellingsoord??
dinsdag 13 oktober 2009 om 13:53
Rust willen hoort ook wel bij het depressieve gevoel.
alles valt je zwaar en je wil het liefst niets om je heen.
Toch denk ik dat juist de activiteit opzoeken en zoveel mogelijk je dagelijks routine bijhouden je veel meer brengt.
Wegkruipen lijkt een oplossing maar is wel een valse manier en kom je niet veel verder mee. (Iry)
Heel herkenbaar Iry. Het is jammer genoeg een korte termijnoplossing die rust. Mij hielp het juist om structuur te hebben en vast te houden. Een dagritme waar ook rust in voor kwam naast beweging en huishoudelijke karweitjes.
Goed en gezond eten, tijd aan een hobby besteden. Ontspanning en inspanning in de goede balans.
Je moet er voor waken dat je over je grens van je kunnen gaat en dat is de kunst.
Niet iets doen uit schuldgevoel maar er vanuit gaan dat het beter voor je is of juist iets niet doen omdat het te ver gaat en je daarmee je grenzen overschrijdt.
Jezelf niet laten hangen maar ook niet de popie jopie gaan uithangen.
alles valt je zwaar en je wil het liefst niets om je heen.
Toch denk ik dat juist de activiteit opzoeken en zoveel mogelijk je dagelijks routine bijhouden je veel meer brengt.
Wegkruipen lijkt een oplossing maar is wel een valse manier en kom je niet veel verder mee. (Iry)
Heel herkenbaar Iry. Het is jammer genoeg een korte termijnoplossing die rust. Mij hielp het juist om structuur te hebben en vast te houden. Een dagritme waar ook rust in voor kwam naast beweging en huishoudelijke karweitjes.
Goed en gezond eten, tijd aan een hobby besteden. Ontspanning en inspanning in de goede balans.
Je moet er voor waken dat je over je grens van je kunnen gaat en dat is de kunst.
Niet iets doen uit schuldgevoel maar er vanuit gaan dat het beter voor je is of juist iets niet doen omdat het te ver gaat en je daarmee je grenzen overschrijdt.
Jezelf niet laten hangen maar ook niet de popie jopie gaan uithangen.
dinsdag 13 oktober 2009 om 13:55
Tsja Moon....ik dacht ook waar hebben ze mij nu in vredesnaam neergezet.
Met alle respect overigens wat natuurlijk heel naar.
Maar er heerste daar een hele nare en negatieve sfeer.
Een grote heksenketel van onrust.
Herstellingsoord heeft iemand die ik ken gezeten.
Prachtige en sfeervolle setting met aanbod van lichte therapievormen.
En vooral mensen die idd uit de thuissituatie wilden voor rust en de dingen op een rijtje te kunnen zetten.
Hoewel ik soms meer het idee kreeg dat daar meer gekeet werd.
Ik geloof wel dat het haar goed deed maar moeilijk in te schatten.
Maar dat is enkel van toepassing op lichte vormen van psychische klachten geloof ik, je kan daar niet terecht als je echt een psychische stoornis hebt.
Met alle respect overigens wat natuurlijk heel naar.
Maar er heerste daar een hele nare en negatieve sfeer.
Een grote heksenketel van onrust.
Herstellingsoord heeft iemand die ik ken gezeten.
Prachtige en sfeervolle setting met aanbod van lichte therapievormen.
En vooral mensen die idd uit de thuissituatie wilden voor rust en de dingen op een rijtje te kunnen zetten.
Hoewel ik soms meer het idee kreeg dat daar meer gekeet werd.
Ik geloof wel dat het haar goed deed maar moeilijk in te schatten.
Maar dat is enkel van toepassing op lichte vormen van psychische klachten geloof ik, je kan daar niet terecht als je echt een psychische stoornis hebt.
dinsdag 13 oktober 2009 om 13:59
Herkenbaar hoor Moon.
mijn eerste dagbehandeling liep ook spaak omdat ik net uit een scheiding rolde en met mijn drie kids bij een vriendin op een zolder bivakeerde.
Moest voor vertrek eerst naar een ander plaats rijden om mijn kinderen onder te brengen voor schooltijd.
Altijd haasten en vliegen , ze na afloop ophalen om vervolgens terug te gaan naar een plek die niet van mij was.
Ik raakte volledig de weg kwijt.
mijn eerste dagbehandeling liep ook spaak omdat ik net uit een scheiding rolde en met mijn drie kids bij een vriendin op een zolder bivakeerde.
Moest voor vertrek eerst naar een ander plaats rijden om mijn kinderen onder te brengen voor schooltijd.
Altijd haasten en vliegen , ze na afloop ophalen om vervolgens terug te gaan naar een plek die niet van mij was.
Ik raakte volledig de weg kwijt.
dinsdag 13 oktober 2009 om 14:04
Jeetje ik kan het me zo voorstellen Iry.
Ben jij ook zo iemand die alles opneemt van de omgeving? Dat je er zit voor jezelf, in zo'n groep, maar dat je precies weet wat al die anderen hebben en hoe het komt, etc etc etc. Ik bedoel: die verhalen krijg je er ook maar gratis bij.
Echt... toen ik er zat de eerste avond. Het leek wel Loonatik. Ik was bij aankomst na een paar gesprekken in bed gelegd en toen ik eruit kwam konden we meteen aan tafel.
De verpleging vroeg of ik wist waar ik was en toen heb ik de naam genoemd van het centrum voor zwakzinnigenzorg in mijn dorp. Dacht echt dat ik daar zat.
(Waar mensen met down-syndroom zitten etc)
Ben jij ook zo iemand die alles opneemt van de omgeving? Dat je er zit voor jezelf, in zo'n groep, maar dat je precies weet wat al die anderen hebben en hoe het komt, etc etc etc. Ik bedoel: die verhalen krijg je er ook maar gratis bij.
Echt... toen ik er zat de eerste avond. Het leek wel Loonatik. Ik was bij aankomst na een paar gesprekken in bed gelegd en toen ik eruit kwam konden we meteen aan tafel.
De verpleging vroeg of ik wist waar ik was en toen heb ik de naam genoemd van het centrum voor zwakzinnigenzorg in mijn dorp. Dacht echt dat ik daar zat.
(Waar mensen met down-syndroom zitten etc)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 13 oktober 2009 om 14:05
Dat willen wegkruipen is herkenbaar, vooral omdat ik eigenlijk alles als teveel ervaar. Vooral contact en communiceren met anderen.
Wat ik moeilijk vind is dat ik nu al vrij lang (ruim 8 mnd) met deze klachten loop, al die tijd onder behandeling ben, maar het gewoon niet opschiet, ik er niet uitkom.
Heb de pech gehad dat 3 middelen niet zijn aangeslagen en dus iedere x heb moeten afbouwen en weer opbouwen....dat kost bergen energie. Gelukkig wel een periode gehad van 2 mnd dat het iets beter ging, maar toen werkten ook die medicijnen helaas niet meer.
Wat ik dan ook het moeilijkste vind is hoop te blijven houden dat het ooit weer goed komt, dat ik hier ooit overheen kom. En dat samen met maanden van depressie, medicatie en wanhoop hakt er gewoon in.
Maar zie donderdag mn psych weer en ga eens goed met hem overleggen.
Wat ik moeilijk vind is dat ik nu al vrij lang (ruim 8 mnd) met deze klachten loop, al die tijd onder behandeling ben, maar het gewoon niet opschiet, ik er niet uitkom.
Heb de pech gehad dat 3 middelen niet zijn aangeslagen en dus iedere x heb moeten afbouwen en weer opbouwen....dat kost bergen energie. Gelukkig wel een periode gehad van 2 mnd dat het iets beter ging, maar toen werkten ook die medicijnen helaas niet meer.
Wat ik dan ook het moeilijkste vind is hoop te blijven houden dat het ooit weer goed komt, dat ik hier ooit overheen kom. En dat samen met maanden van depressie, medicatie en wanhoop hakt er gewoon in.
Maar zie donderdag mn psych weer en ga eens goed met hem overleggen.
dinsdag 13 oktober 2009 om 14:09
quote:Moonlight82 schreef op 13 oktober 2009 @ 13:46:
Oh dan kan ik me melden!
*steekt hand op*
Wij hadden een andere afkorting, Psychatrische Voorziening Plaatsnaam. Vandaar.
Maar herstellingsoorden, bestaan die ook? Wel eens iets over gehoord, maar dan zie ik allemaal huisjes in het bos voor me, niet zo'n hel waar ik zat (sorry)
Het was echt een doorgeefluik... mensen kwamen binnen, mensen gingen weg. Die binnenkwamen waren soms compleet gedrogeerd of zaten onder de snijwonden.
Sorry maar zulke mensen heb ik liever niet aan de ontbijttafel. Hoe ruimdenkend ik ook ben.
(misschien moet ik stoppen met schrijven hier... denk niet dat het iemand nog motiveert om zich te laten opnemen in noodgevallen)Dat is nu precies wat ik bedoelde bij mijn opname op de Paaz.
Oh dan kan ik me melden!
*steekt hand op*
Wij hadden een andere afkorting, Psychatrische Voorziening Plaatsnaam. Vandaar.
Maar herstellingsoorden, bestaan die ook? Wel eens iets over gehoord, maar dan zie ik allemaal huisjes in het bos voor me, niet zo'n hel waar ik zat (sorry)
Het was echt een doorgeefluik... mensen kwamen binnen, mensen gingen weg. Die binnenkwamen waren soms compleet gedrogeerd of zaten onder de snijwonden.
Sorry maar zulke mensen heb ik liever niet aan de ontbijttafel. Hoe ruimdenkend ik ook ben.
(misschien moet ik stoppen met schrijven hier... denk niet dat het iemand nog motiveert om zich te laten opnemen in noodgevallen)Dat is nu precies wat ik bedoelde bij mijn opname op de Paaz.
dinsdag 13 oktober 2009 om 14:10
Oja, en wat die structuur betreft, zeker heel belangrijk, maar met een gezin heb je structuur, of je nou wil of niet. Ik heb al die maanden "gewoon" meegedraaid, althans, wel wat meer opvang voor de kids gehad, maar toch....naar school brengen, eten koken, boodschappen e.d.
Enerzijds een redding, anderzijds doodvermoeiend, vooral omdat je niet aan je kinderen wil laten merken hoe je je voelt (zijn nog klein, 5 en 6).
Wat ik dan ook zo lastig vind is het feit dat een bedrijfarts dan wel adviseert dat je die structuur moet aanhouden en lichte huishoudelijke taken bijv moet blijven doen, maar dan vervolgens wel vraagt waarom je dan ook niet kan werken? Aaargh.....daar krijg ik dan wel agressieve neigingen van.....
Enerzijds een redding, anderzijds doodvermoeiend, vooral omdat je niet aan je kinderen wil laten merken hoe je je voelt (zijn nog klein, 5 en 6).
Wat ik dan ook zo lastig vind is het feit dat een bedrijfarts dan wel adviseert dat je die structuur moet aanhouden en lichte huishoudelijke taken bijv moet blijven doen, maar dan vervolgens wel vraagt waarom je dan ook niet kan werken? Aaargh.....daar krijg ik dan wel agressieve neigingen van.....
dinsdag 13 oktober 2009 om 14:15
Het is lastig om vertrouwen te behouden didi.
En helaas krijg je altijd te maken met bureaucratie en lange wachtlijsten.
Mijn ervaring is dan ook,je zal veel uit jezelf moeten putten.
Ik loop al 20 jaar met psychische problematiek waarvan de laatste 10 jaar verschillende therapieen.
Nu sta ik weer op een wachtlijst voor een nieuwe...al 8 maanden.
Weet je, het is langs de zijlijn best makkelijk om aan te reiken wat je het beste kan doen of wat helend is.
Maar zelf in praktijk brengen is verdomd lastig, hoewel de handvatten echt vooruitgang zullen brengen.
maar je wil gewoon een toverstafje en *poef* weg is alles.
Helaas werkt dat zo niet, vandaar ook dat ik zeg dat je streng moet leren zijn voor jezelf al haal je het onder uit je tenen.
En...je zal vuisten op tafels moeten slaan en zelf kritisch moeten zijn hoe je geholpen wordt en je hard maken voor wat je wil.
Als ik dat niet had gedaan was ik nu nog aan het sukkelen met begeleiding die op een dood spoor zat.
Maar ik heb stronteigenwijs deze nieuwe therapie in het vat erdoor geduwt.
Of het gaat werken weet ik niet, maar het bied wel perspectief.
Wat denk je zelf nodig te hebben, wat spreekt je aan?
Probeer jezelf te informeren wat de mogelijkheden zijn.
En helaas krijg je altijd te maken met bureaucratie en lange wachtlijsten.
Mijn ervaring is dan ook,je zal veel uit jezelf moeten putten.
Ik loop al 20 jaar met psychische problematiek waarvan de laatste 10 jaar verschillende therapieen.
Nu sta ik weer op een wachtlijst voor een nieuwe...al 8 maanden.
Weet je, het is langs de zijlijn best makkelijk om aan te reiken wat je het beste kan doen of wat helend is.
Maar zelf in praktijk brengen is verdomd lastig, hoewel de handvatten echt vooruitgang zullen brengen.
maar je wil gewoon een toverstafje en *poef* weg is alles.
Helaas werkt dat zo niet, vandaar ook dat ik zeg dat je streng moet leren zijn voor jezelf al haal je het onder uit je tenen.
En...je zal vuisten op tafels moeten slaan en zelf kritisch moeten zijn hoe je geholpen wordt en je hard maken voor wat je wil.
Als ik dat niet had gedaan was ik nu nog aan het sukkelen met begeleiding die op een dood spoor zat.
Maar ik heb stronteigenwijs deze nieuwe therapie in het vat erdoor geduwt.
Of het gaat werken weet ik niet, maar het bied wel perspectief.
Wat denk je zelf nodig te hebben, wat spreekt je aan?
Probeer jezelf te informeren wat de mogelijkheden zijn.
dinsdag 13 oktober 2009 om 14:37
Ik heb je nog niet gelezen Tazzy. Dit topic doet me veel, iets te veel eigenlijk.
Misschien nog eens een ander topic openen voor discussie hierover. Mensen komen toch om beter te worden, niet om geconfronteerd te worden met andermans ellende?
Ik zou pleiten voor iets met meer rust, meer natuur, meer liefde. Echt, de enige echte gesprekken die ik had waren met de geestelijk verzorgers. Die zagen een mens ipv een geval.
Misschien nog eens een ander topic openen voor discussie hierover. Mensen komen toch om beter te worden, niet om geconfronteerd te worden met andermans ellende?
Ik zou pleiten voor iets met meer rust, meer natuur, meer liefde. Echt, de enige echte gesprekken die ik had waren met de geestelijk verzorgers. Die zagen een mens ipv een geval.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 13 oktober 2009 om 15:01
quote:iry schreef op 13 oktober 2009 @ 14:15:
Helaas werkt dat zo niet, vandaar ook dat ik zeg dat je streng moet leren zijn voor jezelf al haal je het onder uit je tenen.
En...je zal vuisten op tafels moeten slaan en zelf kritisch moeten zijn hoe je geholpen wordt en je hard maken voor wat je wil.
Tja, dat is het nou net.....omdat ik ZO graag beter wil zijn, wil ik niet toegeven aan dat wat niet meer lukt. Werk bijv...ik ben heel voorzichtig bezig om dat weer op te pakken, maar dat kost me zoveel, eigenlijk teveel. Mar toch, dan hoor ik mezelf zeggen: ok, ik ben er maandag een paar uur, laat maar wat liggen, ik ga wel weer wat doen, terwijl ik dat diep van binnen niet wil en voor mn gevoel ook niet kan. Zelfs mn man zegt dan je gaat niet werken, maar ja, dat moet ik dus echt leren. Voor mezelf kiezen en ook daadwerkelijk toegeven dat het niet gaat.
Moeilijk!
Helaas werkt dat zo niet, vandaar ook dat ik zeg dat je streng moet leren zijn voor jezelf al haal je het onder uit je tenen.
En...je zal vuisten op tafels moeten slaan en zelf kritisch moeten zijn hoe je geholpen wordt en je hard maken voor wat je wil.
Tja, dat is het nou net.....omdat ik ZO graag beter wil zijn, wil ik niet toegeven aan dat wat niet meer lukt. Werk bijv...ik ben heel voorzichtig bezig om dat weer op te pakken, maar dat kost me zoveel, eigenlijk teveel. Mar toch, dan hoor ik mezelf zeggen: ok, ik ben er maandag een paar uur, laat maar wat liggen, ik ga wel weer wat doen, terwijl ik dat diep van binnen niet wil en voor mn gevoel ook niet kan. Zelfs mn man zegt dan je gaat niet werken, maar ja, dat moet ik dus echt leren. Voor mezelf kiezen en ook daadwerkelijk toegeven dat het niet gaat.
Moeilijk!
dinsdag 13 oktober 2009 om 15:07
quote:Moonlight82 schreef op 13 oktober 2009 @ 14:38:
TO, als jij eventueel opgenomen bent, wie kan jouw gezin dan draaiende houden?
DAt zijn ook dingen waar je aan moet denken (helaas, misschien).
Geen idee....mn ouders en schoonouders? Dat is dus inderdaad ook een punt ja.....
Heb wel gezien dat bij dat herstellingsoord je maandagochtend kan komen en vrijdagmiddag weer naar huis mag. Maar dat zijn dan toch 4 middagen opvang....je mag dan weer wel bellen en mailen met familie etc. Ben er nog niet uit.....zal het waarschijnlijk niet gaan doen, maar ben er nog niet uit.
Vervelend dat jij zo nare ervaringen hebt, hoe gaat het nu met je?
Vlgs mij ken ik jou van een ander topic (mbt bps..)
TO, als jij eventueel opgenomen bent, wie kan jouw gezin dan draaiende houden?
DAt zijn ook dingen waar je aan moet denken (helaas, misschien).
Geen idee....mn ouders en schoonouders? Dat is dus inderdaad ook een punt ja.....
Heb wel gezien dat bij dat herstellingsoord je maandagochtend kan komen en vrijdagmiddag weer naar huis mag. Maar dat zijn dan toch 4 middagen opvang....je mag dan weer wel bellen en mailen met familie etc. Ben er nog niet uit.....zal het waarschijnlijk niet gaan doen, maar ben er nog niet uit.
Vervelend dat jij zo nare ervaringen hebt, hoe gaat het nu met je?
Vlgs mij ken ik jou van een ander topic (mbt bps..)
dinsdag 13 oktober 2009 om 16:06
quote:iry schreef op 13 oktober 2009 @ 14:07:
Ik ben idd ook een persoon die snel focust op anderen.
In plaats van een patient krijgen ze er een collega bij zeg maar .
Dat was overigens ook een struikelblok voor mij in een dagvorm.
Dat was mijn struikelblok ook en vandaar dat ik eigenlijk nooit mijn eigen problemen onder ogen zag. Dat was te confronterend en openstaan voor een ander was gemakkelijk.
Nu nog dat, als ik in het zuiden ben, mensen tegen kom met wie ik op een bepaalde afdeling, dagbehandeling zat dat ze dat zeggen.
Ik werd ook vaak aangesproken door het bezoek omdat ze dachten dat ik er werkte... Ik zag er immers niet depressief, afgestompt uit en liep altijd met een lach op mijn gezicht..
Wat heb ik mezelf jarenlang voor de gek gehouden zeg...
Ik ben idd ook een persoon die snel focust op anderen.
In plaats van een patient krijgen ze er een collega bij zeg maar .
Dat was overigens ook een struikelblok voor mij in een dagvorm.
Dat was mijn struikelblok ook en vandaar dat ik eigenlijk nooit mijn eigen problemen onder ogen zag. Dat was te confronterend en openstaan voor een ander was gemakkelijk.
Nu nog dat, als ik in het zuiden ben, mensen tegen kom met wie ik op een bepaalde afdeling, dagbehandeling zat dat ze dat zeggen.
Ik werd ook vaak aangesproken door het bezoek omdat ze dachten dat ik er werkte... Ik zag er immers niet depressief, afgestompt uit en liep altijd met een lach op mijn gezicht..
Wat heb ik mezelf jarenlang voor de gek gehouden zeg...
dinsdag 13 oktober 2009 om 16:16
Didi, de kinderen voelen haarscherp aan hoe jij je voelt. Ook al doe je nog je best om ze het niet te laten merken krijgen ze veel meer mee dan jij denkt.
Structuur en huishouden en de vraag of je niet kunt werken. Ik zou heel simpel zeggen dat je zonder je werk net je hoofd boven water houdt en dat je als eerste prioriteit de zorg voor jezelf en het thuisfront hebt.
Zou het voor jou fijn zijn als je een paar maanden hulp in de huishouding hebt?
Waar ik ook nog aan zit te denken is de PIT, psychiatrische intensieve thuiszorg. Dit heb ik ook erg lang gehad en dat voorkwam bij mij opnames. Zij ondersteunen je in de thuissituatie en je kunt bij hun ook terecht voor als je het helemaal niet ziet zitten. Zij nemen ook contact met je behandelaar op als zij denken dat er een extra afspraak moet komen ed.
Structuur en huishouden en de vraag of je niet kunt werken. Ik zou heel simpel zeggen dat je zonder je werk net je hoofd boven water houdt en dat je als eerste prioriteit de zorg voor jezelf en het thuisfront hebt.
Zou het voor jou fijn zijn als je een paar maanden hulp in de huishouding hebt?
Waar ik ook nog aan zit te denken is de PIT, psychiatrische intensieve thuiszorg. Dit heb ik ook erg lang gehad en dat voorkwam bij mij opnames. Zij ondersteunen je in de thuissituatie en je kunt bij hun ook terecht voor als je het helemaal niet ziet zitten. Zij nemen ook contact met je behandelaar op als zij denken dat er een extra afspraak moet komen ed.
dinsdag 13 oktober 2009 om 20:37
Ha Iry, hier ook hoor. Ze hadden aan mij ook een soort collega. Maar ik wist ook bij God niet wat ik moest doen op die afdeling... tja, dan probeer je het gezellig te maken toch?
(schijnt wel typisch iets te zijn van patienten met een manie... dat er opeens spelletjesavonden komen enzo, op de afdeling)
De schoonmakers dachten ook steeds dat ik er werkte. Zag er kennelijk een stuk beter uit dan die graftakken die er ook rondliepen. Of die hun kamer iedere dag natpisten. Of onderscheten.
Ik ben grof, ik weet het. Ik heb het er gewoon weer even moeilijk mee vandaag
(schijnt wel typisch iets te zijn van patienten met een manie... dat er opeens spelletjesavonden komen enzo, op de afdeling)
De schoonmakers dachten ook steeds dat ik er werkte. Zag er kennelijk een stuk beter uit dan die graftakken die er ook rondliepen. Of die hun kamer iedere dag natpisten. Of onderscheten.
Ik ben grof, ik weet het. Ik heb het er gewoon weer even moeilijk mee vandaag
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:00
Ik heb geen ervaring met opnames. Maar heb wel ervaring bij de stap ervoor, nl. intensieve psychiatrische thuisbegeleiding. Deze begeleiding zou ervoor bedoelt zijn om (o.a.) opnames te voorkomen. De begeleiding kan een aantal keer per week tot in later instantie bijvoorbeeld 1 x per twee weken zijn. Ze komen dan bij je thuis op bezoek en dit kan zijn hele practische ondersteuning zoals schema's opstellen, tot praten tot aanvragen van thuiszorg (poetsen) etc.
Informeer er eens naar bij je behandelaar/huisarts. Laar e.e.a. snel in gang zetten (benadruk je nood!) en wie weet welke balletjes er allemaal gaan rollen.
Sterkte
Informeer er eens naar bij je behandelaar/huisarts. Laar e.e.a. snel in gang zetten (benadruk je nood!) en wie weet welke balletjes er allemaal gaan rollen.
Sterkte
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:01
Ikzelf ben opgenomen geweest in een kliniek van een GGZ instelling. De eerste 3 dagen hoefde ik niets! Het was als een wonder. Het enige wat ik moest doen was rusten en mijn tabletten innemen.
De dagen erna kreeg ik therapie, dagtaken, "verplichte" eetmomenten. Het was eigenlijk precies wat ik nodig had. Als iets echt niet lukte dan mocht dit zolang ik het maar kon motiveren.
Mijn moeder is op vele plekken opgenomen geweest. Als kind zijnde vond ik het veel erger om haar te bezoeken op een PAAZ afdeling als op een kliniek. Je werd minder geconfronteerd met heftige andere patiënten en het personeel was vriendelijker tegen ons.
Ik moet zeggen dat ik een "trauma" heb van de PAAZ opname van mijn moeder.
De dagen erna kreeg ik therapie, dagtaken, "verplichte" eetmomenten. Het was eigenlijk precies wat ik nodig had. Als iets echt niet lukte dan mocht dit zolang ik het maar kon motiveren.
Mijn moeder is op vele plekken opgenomen geweest. Als kind zijnde vond ik het veel erger om haar te bezoeken op een PAAZ afdeling als op een kliniek. Je werd minder geconfronteerd met heftige andere patiënten en het personeel was vriendelijker tegen ons.
Ik moet zeggen dat ik een "trauma" heb van de PAAZ opname van mijn moeder.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:05
quote:schouderklopje schreef op 13 oktober 2009 @ 21:00:
Ik heb geen ervaring met opnames. Maar heb wel ervaring bij de stap ervoor, nl. intensieve psychiatrische thuisbegeleiding. Deze begeleiding zou ervoor bedoelt zijn om (o.a.) opnames te voorkomen. De begeleiding kan een aantal keer per week tot in later instantie bijvoorbeeld 1 x per twee weken zijn. Ze komen dan bij je thuis op bezoek en dit kan zijn hele practische ondersteuning zoals schema's opstellen, tot praten tot aanvragen van thuiszorg (poetsen) etc.
Informeer er eens naar bij je behandelaar/huisarts. Laar e.e.a. snel in gang zetten (benadruk je nood!) en wie weet welke balletjes er allemaal gaan rollen.
Sterkte
Deze zorg heb ik nu ook. Die was aangevraagd voor mijn opname maar kwam te laat dus een opname kon niet voorkomen worden. Ik heb een ciz indicatie voor 1 jaar momenteel. Ze komt 2 maal per week en ik kan haar tussentijds bellen indien nodig.
Ik heb enorm veel aan haar. We nemen regelmatig mijn crisis signaleringsplan door, praten, doen praktische dingen, soms belt ze instanties als het mij echt niet lukt en anders stimuleert ze me om dit zelf te doen.
Ik heb geen ervaring met opnames. Maar heb wel ervaring bij de stap ervoor, nl. intensieve psychiatrische thuisbegeleiding. Deze begeleiding zou ervoor bedoelt zijn om (o.a.) opnames te voorkomen. De begeleiding kan een aantal keer per week tot in later instantie bijvoorbeeld 1 x per twee weken zijn. Ze komen dan bij je thuis op bezoek en dit kan zijn hele practische ondersteuning zoals schema's opstellen, tot praten tot aanvragen van thuiszorg (poetsen) etc.
Informeer er eens naar bij je behandelaar/huisarts. Laar e.e.a. snel in gang zetten (benadruk je nood!) en wie weet welke balletjes er allemaal gaan rollen.
Sterkte
Deze zorg heb ik nu ook. Die was aangevraagd voor mijn opname maar kwam te laat dus een opname kon niet voorkomen worden. Ik heb een ciz indicatie voor 1 jaar momenteel. Ze komt 2 maal per week en ik kan haar tussentijds bellen indien nodig.
Ik heb enorm veel aan haar. We nemen regelmatig mijn crisis signaleringsplan door, praten, doen praktische dingen, soms belt ze instanties als het mij echt niet lukt en anders stimuleert ze me om dit zelf te doen.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:06
quote:bosaapje schreef op 13 oktober 2009 @ 16:16:
Waar ik ook nog aan zit te denken is de PIT, psychiatrische intensieve thuiszorg. Dit heb ik ook erg lang gehad en dat voorkwam bij mij opnames. Zij ondersteunen je in de thuissituatie en je kunt bij hun ook terecht voor als je het helemaal niet ziet zitten. Zij nemen ook contact met je behandelaar op als zij denken dat er een extra afspraak moet komen ed.Ja, dat bedoel ik. PIT of ook wel IPT (zo werd het in mijn regio genoemd. Gewoon omdraaien van letters haha).
Waar ik ook nog aan zit te denken is de PIT, psychiatrische intensieve thuiszorg. Dit heb ik ook erg lang gehad en dat voorkwam bij mij opnames. Zij ondersteunen je in de thuissituatie en je kunt bij hun ook terecht voor als je het helemaal niet ziet zitten. Zij nemen ook contact met je behandelaar op als zij denken dat er een extra afspraak moet komen ed.Ja, dat bedoel ik. PIT of ook wel IPT (zo werd het in mijn regio genoemd. Gewoon omdraaien van letters haha).
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:10
Pit is voor 3 maanden max in principe. IPT is voor langere tijd en hiervoor heb je een CIZ indicatie nodig.
Athans dat is hier zo geregeld.
Ow idd je behandelaar kan haar rapportages lezen en indien zij het nodig vind stuurt ze een mail om te zeggen dat ze zich zorgen maakt.
Is bij mij 1 keer gebeurd dat ik een extra gesprek kreeg nav. hun observaties in combinatie met haar observaties. Dat was toen net op tijd want ik zat weer tegen de afgrond aan.
Athans dat is hier zo geregeld.
Ow idd je behandelaar kan haar rapportages lezen en indien zij het nodig vind stuurt ze een mail om te zeggen dat ze zich zorgen maakt.
Is bij mij 1 keer gebeurd dat ik een extra gesprek kreeg nav. hun observaties in combinatie met haar observaties. Dat was toen net op tijd want ik zat weer tegen de afgrond aan.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:17
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 13 oktober 2009 @ 21:10:
Pit is voor 3 maanden max in principe. IPT is voor langere tijd en hiervoor heb je een CIZ indicatie nodig.
Athans dat is hier zo geregeld.
Ow idd je behandelaar kan haar rapportages lezen en indien zij het nodig vind stuurt ze een mail om te zeggen dat ze zich zorgen maakt.
Is bij mij 1 keer gebeurd dat ik een extra gesprek kreeg nav. hun observaties in combinatie met haar observaties. Dat was toen net op tijd want ik zat weer tegen de afgrond aan.Oh oke, dan heb ik IPT gehad (was voor max. een jaar geloof ik)
Pit is voor 3 maanden max in principe. IPT is voor langere tijd en hiervoor heb je een CIZ indicatie nodig.
Athans dat is hier zo geregeld.
Ow idd je behandelaar kan haar rapportages lezen en indien zij het nodig vind stuurt ze een mail om te zeggen dat ze zich zorgen maakt.
Is bij mij 1 keer gebeurd dat ik een extra gesprek kreeg nav. hun observaties in combinatie met haar observaties. Dat was toen net op tijd want ik zat weer tegen de afgrond aan.Oh oke, dan heb ik IPT gehad (was voor max. een jaar geloof ik)
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:21
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:54
Ik heb langdurige PIT gehad. Tussen de opnames door ruim 3 jaar... Je moet inderdaad geluk hebben met de persoon die je krijgt en ik heb er 2 gehad. Allebei mannen met engelengeduld van wie ik veel steun, moed en doorzettingskracht gekregen heb.
Ik weet niet hoe het nu met de regels in Limburg is. Wel kende ik iemand in Overijssel die ook PIT kreeg en dat was max 6 weken.
Ik weet niet hoe het nu met de regels in Limburg is. Wel kende ik iemand in Overijssel die ook PIT kreeg en dat was max 6 weken.
