Psyche
alle pijlers
Wie ervaring met PAAZ of herstellingsoord??
donderdag 15 oktober 2009 om 15:29
Ha Didi,
Ik zag je in het andere topic, maar ik reageer even hier.
Ik ben erg negatief over opname, maar kan ook het positieve ervan inzien hoor. Nu er op het andere topic ruimte is voor mijn frustraties, zal ik het hier objectief houden.
Een groot verschil zal zijn, als jij gaat, dat je voorbereid bent en dat het een keuze is.
Ik zat in het ziekenhuis omdat 'men even wilde praten' en mocht daarna niet meer weg. Dat roept weerstand op. Tel daarbij op dat ik echt nét terug was van vakantie, dat maakte het nog zwaarder. Ik moet altijd even wennen aan Nederland, dat heb ik nog steeds, als ik terug ben. Het is erg fijn als je dat op een andere plaats kunt doen dan de PAAZ.
Je schrijft herstellingsoord. Is dat ook een optie?
Dus herstellingsoord in plaats van PAAZ?
Ik neem aan dat herstellingsoord niet bij het ziekenhuis zit, en PAAZ wel. Een ziekenhuis is op zich al erg bedrijvig, wat drukte geeft. Daarnaast komen (helaas) mensen die suicide geprobeerd hebben ook eerst op de IC en daarna meestal in de PAAZ.
Als er optie is voor een herstellingsoord kun je dat beter doen denk ik. (Weet niet hoe dat zit met verzekering enzo. PAAZ viel in mijn opnametijd onder AWBZ dus daar hoefde ik niks voor te regelen. Denk ik...of mijn vader moet dat gedaan hebben)
En denk alvast na hoe het moet met je gezin. Dan hoef je daar tijdens je eventuele opnamen niet aan te denken, als je dat vooraf regelt.
Veel sterkte
Weet niet waar je woont, hoef je ook niet te zeggen, maar als het niet in mijn buurt is kom je in ieder geval niet in 'mijn' nare ziekenhuis terecht.
Oh en nu heb ik eigenlijk nog steeds niet echt ervaringen beschreven. Als ik tijd heb doe ik dat straks even.
Ik zag je in het andere topic, maar ik reageer even hier.
Ik ben erg negatief over opname, maar kan ook het positieve ervan inzien hoor. Nu er op het andere topic ruimte is voor mijn frustraties, zal ik het hier objectief houden.
Een groot verschil zal zijn, als jij gaat, dat je voorbereid bent en dat het een keuze is.
Ik zat in het ziekenhuis omdat 'men even wilde praten' en mocht daarna niet meer weg. Dat roept weerstand op. Tel daarbij op dat ik echt nét terug was van vakantie, dat maakte het nog zwaarder. Ik moet altijd even wennen aan Nederland, dat heb ik nog steeds, als ik terug ben. Het is erg fijn als je dat op een andere plaats kunt doen dan de PAAZ.
Je schrijft herstellingsoord. Is dat ook een optie?
Dus herstellingsoord in plaats van PAAZ?
Ik neem aan dat herstellingsoord niet bij het ziekenhuis zit, en PAAZ wel. Een ziekenhuis is op zich al erg bedrijvig, wat drukte geeft. Daarnaast komen (helaas) mensen die suicide geprobeerd hebben ook eerst op de IC en daarna meestal in de PAAZ.
Als er optie is voor een herstellingsoord kun je dat beter doen denk ik. (Weet niet hoe dat zit met verzekering enzo. PAAZ viel in mijn opnametijd onder AWBZ dus daar hoefde ik niks voor te regelen. Denk ik...of mijn vader moet dat gedaan hebben)
En denk alvast na hoe het moet met je gezin. Dan hoef je daar tijdens je eventuele opnamen niet aan te denken, als je dat vooraf regelt.
Veel sterkte
Weet niet waar je woont, hoef je ook niet te zeggen, maar als het niet in mijn buurt is kom je in ieder geval niet in 'mijn' nare ziekenhuis terecht.
Oh en nu heb ik eigenlijk nog steeds niet echt ervaringen beschreven. Als ik tijd heb doe ik dat straks even.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 15 oktober 2009 om 15:31
Voordeel:
- je bent weg uit je normale sleur
- er zijn altijd mensen beschikbaar om mee te praten, ook s nachts
- je hoeft niet te denken wat er op tafel komt enzo, eten wordt verzorgd (was bij mij iig zo)
- je kwetst niemand, mensen werken er beroepsmatig. Je kunt kwaad worden, schreeuwen, janken, op je kop staan maar ze liggen er niet wakker van. Familie doet dat wel, neem ik aan.
- alles draait er om jou. Jij krijgt therapie, gesprekken etc. Niet je kinderen, niet je partner, niet je familie, niet je buren... het gaat om jou (tjee wat heb ik die zin vaak gehoord)
Genoeg info voor nu. Hoop dat je er iets mee kunt.
- je bent weg uit je normale sleur
- er zijn altijd mensen beschikbaar om mee te praten, ook s nachts
- je hoeft niet te denken wat er op tafel komt enzo, eten wordt verzorgd (was bij mij iig zo)
- je kwetst niemand, mensen werken er beroepsmatig. Je kunt kwaad worden, schreeuwen, janken, op je kop staan maar ze liggen er niet wakker van. Familie doet dat wel, neem ik aan.
- alles draait er om jou. Jij krijgt therapie, gesprekken etc. Niet je kinderen, niet je partner, niet je familie, niet je buren... het gaat om jou (tjee wat heb ik die zin vaak gehoord)
Genoeg info voor nu. Hoop dat je er iets mee kunt.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 15 oktober 2009 om 19:14
Tja, ik moet dit weekend dus beslissen of ik maandag naar de PAAZ ga...erg moeilijk. Mijn psych adviseert dat, maar goed, het blijft natuurlijk mn eigen keuze.
Ik heb wel al een gesprekje gehad met een vd medewerkers daar en een kleine blik kunne werpen op de afdeling.
Vond het er wel erg licht en ruim uitzien en ze hebben daar in ieder geval wel 1 persoonskamers. Heb ook het daprogramma gezien en er is me verteld dat ik wel gewoon kan gaan en staan waar ik wil, dus ook naar buiten kan.
Vervelende was wel dat ik meteen bij binnenkomst een bekende zag, schrok me rot. Gelukkig zag zij mij niet en ik ben ook meteen omgedraaid, vond het zowel voor mezelf als voor haar erg moeilijk. De psych vertelde me wel zij er per maandag niet meer is, anders had ik het denk ik echt niet gedaan.Te confronterend.
Moonlight, mijn psych was daar niet zo blij mee, met name omdat hij dan de behandeling volledig uit handen moet geven. Hij houdt mij liever zelf onder controle. Daar komt ook bij dat ik daar pas over min. 4/5 weken terecht zou kunnen, nu al heel snel. Ook heb ik momenteel behoorlijke fysieke problemen, pijnklachten door overbelasting en in de PAAZ kan ik daar ook bij begeleid worden. De psych zou dan ook een andere specialist kunnen inschakelen.In het herstellingsoord heb je dat weer niet.
Ook moet ik bij een ho min 6 weken verblijven, terwijl ik hier na bijv een week al weg zou kunnen......of zelfs eerder.... VP vertelde dat er mensen zijn die binnen 2 uur al weg zijn...vond ik niet erg bemoedigend...
Kortom, ben er nog niet uit. Vind ook dat ik eigenlijk alles moet aanpakken om hier weer uit te komen, dus dan ook dit. hoe moeilijk is. Misschien is dit wel net datgene wat ik nodig heb en wat zijn dan 2 of 3 weken...of meer.
Maar het blijft moeilijk!
Ik heb wel al een gesprekje gehad met een vd medewerkers daar en een kleine blik kunne werpen op de afdeling.
Vond het er wel erg licht en ruim uitzien en ze hebben daar in ieder geval wel 1 persoonskamers. Heb ook het daprogramma gezien en er is me verteld dat ik wel gewoon kan gaan en staan waar ik wil, dus ook naar buiten kan.
Vervelende was wel dat ik meteen bij binnenkomst een bekende zag, schrok me rot. Gelukkig zag zij mij niet en ik ben ook meteen omgedraaid, vond het zowel voor mezelf als voor haar erg moeilijk. De psych vertelde me wel zij er per maandag niet meer is, anders had ik het denk ik echt niet gedaan.Te confronterend.
Moonlight, mijn psych was daar niet zo blij mee, met name omdat hij dan de behandeling volledig uit handen moet geven. Hij houdt mij liever zelf onder controle. Daar komt ook bij dat ik daar pas over min. 4/5 weken terecht zou kunnen, nu al heel snel. Ook heb ik momenteel behoorlijke fysieke problemen, pijnklachten door overbelasting en in de PAAZ kan ik daar ook bij begeleid worden. De psych zou dan ook een andere specialist kunnen inschakelen.In het herstellingsoord heb je dat weer niet.
Ook moet ik bij een ho min 6 weken verblijven, terwijl ik hier na bijv een week al weg zou kunnen......of zelfs eerder.... VP vertelde dat er mensen zijn die binnen 2 uur al weg zijn...vond ik niet erg bemoedigend...
Kortom, ben er nog niet uit. Vind ook dat ik eigenlijk alles moet aanpakken om hier weer uit te komen, dus dan ook dit. hoe moeilijk is. Misschien is dit wel net datgene wat ik nodig heb en wat zijn dan 2 of 3 weken...of meer.
Maar het blijft moeilijk!
vrijdag 16 oktober 2009 om 18:39
zaterdag 17 oktober 2009 om 16:15
Hoi Didi,
Hoewel mijn ervaring (niet PAAZ, maar GGZ) vooral negatief is, denk ik dat je het gewoon moet doen, na lezing van je topic.
Er moet iets gebeuren, en dit is iets. Misschien is het niet de ideale oplossing, maar daar heb je toch zelden vantevoren de definitie van, zeker als het om psychische problemen gaat.
Misschien kom je er daar wel achter dat je je problemen juist thuis op moet lossen, maar dat is niet iets wat je kunt bedenken: daarvoor moet je toch eerst weg (snap je?)
Is het programma niet al te leeg (ik verveelde me rot, maar dat kwam misschien ook omdat ik in een manie zat, terwijl jij juist in een depressie zit)?
1 of een paar weken is idd niets op een mensenleven.
Misschien kunnen je kindjes af en toe op bezoek komen? Ik weet niet hoe oud ze zijn, maar ik zou ze in geen geval buitensluiten en op hun niveau vertellen wat er aan de hand is. Veel succes met je beslissing.
Hoewel mijn ervaring (niet PAAZ, maar GGZ) vooral negatief is, denk ik dat je het gewoon moet doen, na lezing van je topic.
Er moet iets gebeuren, en dit is iets. Misschien is het niet de ideale oplossing, maar daar heb je toch zelden vantevoren de definitie van, zeker als het om psychische problemen gaat.
Misschien kom je er daar wel achter dat je je problemen juist thuis op moet lossen, maar dat is niet iets wat je kunt bedenken: daarvoor moet je toch eerst weg (snap je?)
Is het programma niet al te leeg (ik verveelde me rot, maar dat kwam misschien ook omdat ik in een manie zat, terwijl jij juist in een depressie zit)?
1 of een paar weken is idd niets op een mensenleven.
Misschien kunnen je kindjes af en toe op bezoek komen? Ik weet niet hoe oud ze zijn, maar ik zou ze in geen geval buitensluiten en op hun niveau vertellen wat er aan de hand is. Veel succes met je beslissing.
zondag 18 oktober 2009 om 15:38
Ga het doen (PAAZ).......sterf zowat vd zenuwen, maar ga ervoor.
Focus is beter worden, voor mezelf, maar ook absoluut voor mn kinderen.
Ik hoop zoooo dat het de goede stap is, maar goed, als het dat niet is, ben ik ook zo weer thuis en dan heb ik het in ieder geval geprobeerd, toch? Duimen jullie een beetje voor me?
Wel nog bedankt voor jullie lieve en meelevende reacties, dikke knuffel voor jullie.
Focus is beter worden, voor mezelf, maar ook absoluut voor mn kinderen.
Ik hoop zoooo dat het de goede stap is, maar goed, als het dat niet is, ben ik ook zo weer thuis en dan heb ik het in ieder geval geprobeerd, toch? Duimen jullie een beetje voor me?
Wel nog bedankt voor jullie lieve en meelevende reacties, dikke knuffel voor jullie.
zondag 18 oktober 2009 om 15:43
Ik heb niet alles gelezen maar wou toch even reageren.
Ik heb in 2004 6 maanden op de PAAZ gelegen en daarna 3 maanden in een herstelsoord.
Ik heb in de drie maanden meer geleerd dan in de 6 maanden op de PAAZ.
Ik vond persoonlijk dat de hulp in een herstellingoord meer op de persoon wordt afgestemd.
En op de PAAz vond ik de therapie allemaal wat meer standaard omdat iedereen dezelfde therapie kreeg.
Alleen mag je al je zelfmoordneigingen hebt niet naar een herstellingsoord en wel naar de PAAZ.
Dus het kan ook zijn dat de PAAZ een goeie tussenstap is.
Succes met je keuze maken.
Ik heb in 2004 6 maanden op de PAAZ gelegen en daarna 3 maanden in een herstelsoord.
Ik heb in de drie maanden meer geleerd dan in de 6 maanden op de PAAZ.
Ik vond persoonlijk dat de hulp in een herstellingoord meer op de persoon wordt afgestemd.
En op de PAAz vond ik de therapie allemaal wat meer standaard omdat iedereen dezelfde therapie kreeg.
Alleen mag je al je zelfmoordneigingen hebt niet naar een herstellingsoord en wel naar de PAAZ.
Dus het kan ook zijn dat de PAAZ een goeie tussenstap is.
Succes met je keuze maken.
zondag 18 oktober 2009 om 16:11
B12, nou maak je me weer aan het twijfelen...
Nee hoor, grapje.
Belangrijke afweging voor mij is dat ik de minimale periode van verblijf bij een hersteloord te lang vind, is nl. 6 weken. Ik heb nl. 2 kleine kids en dat ga ik echt niet redden. Ik hoop binnen 1/2 (3 max) weken weer thuis uit de PAAZ te komen.
Ook heb je bij een hersteloord de medicatie in eigen hand en dat vind ik toch een grote verantwoordelijkheid, aangezien nog steeds niet duidelijk is welk middel aanslaat (heb nu het 4e middel) en ik het wel prettig vind dat ik onder behandeling blijf van een psychiater.
Nee hoor, grapje.Belangrijke afweging voor mij is dat ik de minimale periode van verblijf bij een hersteloord te lang vind, is nl. 6 weken. Ik heb nl. 2 kleine kids en dat ga ik echt niet redden. Ik hoop binnen 1/2 (3 max) weken weer thuis uit de PAAZ te komen.
Ook heb je bij een hersteloord de medicatie in eigen hand en dat vind ik toch een grote verantwoordelijkheid, aangezien nog steeds niet duidelijk is welk middel aanslaat (heb nu het 4e middel) en ik het wel prettig vind dat ik onder behandeling blijf van een psychiater.
dinsdag 20 oktober 2009 om 14:16
dinsdag 20 oktober 2009 om 14:20
Wat goed Didi dat je de stap genomen hebt. En fijn dat het tot nu toe goed verloopt. Sterkte.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
dinsdag 20 oktober 2009 om 15:33
Fijn om te horen Didi.
Wat ik meegemaakt heb gun ik eigenlijk niemand en ik ben heel blij dat de plaats waar jij nu zit, wel fijn is.
Hoop dat je genoeg tijd aan jezelf kunt besteden, lekker kunt uitrusten en er over een aantal weken weer als herboren vandaan komt.
Wat ik meegemaakt heb gun ik eigenlijk niemand en ik ben heel blij dat de plaats waar jij nu zit, wel fijn is.
Hoop dat je genoeg tijd aan jezelf kunt besteden, lekker kunt uitrusten en er over een aantal weken weer als herboren vandaan komt.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 17 november 2009 om 09:17
Toch nog even een kleine update...ik ben weer terug na een opname van 4 weken. Begin was erg zwaar en heavy, natuurlijk omdat ik me slecht voelde maar ook het wennen aan de afdeling, de mensen en het continu moeten volgen van een programma.
Daarna is het beter gegaan, ook omdat ik het geluk had dat er een aantal jonge mensen zat met wie ik goed overweg kon. Vond de herkenning erg fijn. Personeel ook, de begeleiding, privacy, kortom, geen vd horrorverhalen zijn bij mij van toepassing geweest, gelukkig!
Nadeel vond ik wel dat je eigenlijk in een beschermde wereld zit, zonder veel prikkels van buitenaf en dat dan de overgang naar huis wel erg groot is.
Daar komt ook nog dat ik nog (lang) niet van mn depressie af ben... wat dat betreft heeft het me weinig opgeleverd en daar baal ik echt enorm van. Voel me eigenlijk net zo depressief als daarvoor, zo niet erger en dat is een enorme teleurstelling.
Ik heb de pech dat geen een middel aanslaat en dat dan nu de stap van lithium steeds dichterbij komt...en dat wil ik eigenlijk niet. Vooral omdat ik dus niet manisch-depressief ben, waarschijnlijk wel een lichte vorm daarvan, bipolair II en dat is zonder manieen.Morgen weer een gesprek met de psych, kijken wat die weer te zeggen heeft.....
Daarna is het beter gegaan, ook omdat ik het geluk had dat er een aantal jonge mensen zat met wie ik goed overweg kon. Vond de herkenning erg fijn. Personeel ook, de begeleiding, privacy, kortom, geen vd horrorverhalen zijn bij mij van toepassing geweest, gelukkig!
Nadeel vond ik wel dat je eigenlijk in een beschermde wereld zit, zonder veel prikkels van buitenaf en dat dan de overgang naar huis wel erg groot is.
Daar komt ook nog dat ik nog (lang) niet van mn depressie af ben...
wat dat betreft heeft het me weinig opgeleverd en daar baal ik echt enorm van. Voel me eigenlijk net zo depressief als daarvoor, zo niet erger en dat is een enorme teleurstelling.Ik heb de pech dat geen een middel aanslaat en dat dan nu de stap van lithium steeds dichterbij komt...en dat wil ik eigenlijk niet. Vooral omdat ik dus niet manisch-depressief ben, waarschijnlijk wel een lichte vorm daarvan, bipolair II en dat is zonder manieen.Morgen weer een gesprek met de psych, kijken wat die weer te zeggen heeft.....
dinsdag 17 november 2009 om 09:53
Didi,
Fijn om je weer even te lezen. Gelukkig zijn de nare ervaringen uit gebleven. Wel heel vervelend dat de opname niet dat heeft opgeleverd wat je hoopte.
Wat is de reden dat je weer naar huis bent gegaan terwijl je je nog niet beter voelt? Vond je zelf dat het tijd werd of konden ze daar gewoon niet meer voor je betekenen?
Succes met je afspraak morgen en sterkte met alles. Hou je ons een beetje op de hoogte?
Fijn om je weer even te lezen. Gelukkig zijn de nare ervaringen uit gebleven. Wel heel vervelend dat de opname niet dat heeft opgeleverd wat je hoopte.
Wat is de reden dat je weer naar huis bent gegaan terwijl je je nog niet beter voelt? Vond je zelf dat het tijd werd of konden ze daar gewoon niet meer voor je betekenen?
Succes met je afspraak morgen en sterkte met alles. Hou je ons een beetje op de hoogte?
dinsdag 17 november 2009 om 11:58
Didi,
Fijn wat van je te horen. Raar is dat he, thuiskomen? Je mist misschien de aanwezigheid van de mensen om je heen, waar je net aan gewend was.
Is het mogelijk contact te houden met de mensen met wie je een band hebt opgebouwd? (die ook opgenomen waren dus... ik wil eigenlijk geen patienten of clienten zeggen)
En is er een vervolgtraject voor je, nu?
Ik heb na opname nog lang in dagbehandeling gezeten. Was niks voor mij, maar zorgde wel dat ik niet in een enorm gat viel na 'ontslag'. Ik had niks namelijk, geen werk, geen hobby's, geen vrienden in de buurt. Geen idee wat ik moest doen behalve dagbehandeling.
Fijn wat van je te horen. Raar is dat he, thuiskomen? Je mist misschien de aanwezigheid van de mensen om je heen, waar je net aan gewend was.
Is het mogelijk contact te houden met de mensen met wie je een band hebt opgebouwd? (die ook opgenomen waren dus... ik wil eigenlijk geen patienten of clienten zeggen)
En is er een vervolgtraject voor je, nu?
Ik heb na opname nog lang in dagbehandeling gezeten. Was niks voor mij, maar zorgde wel dat ik niet in een enorm gat viel na 'ontslag'. Ik had niks namelijk, geen werk, geen hobby's, geen vrienden in de buurt. Geen idee wat ik moest doen behalve dagbehandeling.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 17 november 2009 om 12:10
quote:ikbenikenbenertrotsop schreef op 17 november 2009 @ 09:53:
Wat is de reden dat je weer naar huis bent gegaan terwijl je je nog niet beter voelt? Vond je zelf dat het tijd werd of konden ze daar gewoon niet meer voor je betekenen?
Succes met je afspraak morgen en sterkte met alles. Hou je ons een beetje op de hoogte?
Tijdens de opname was ik redelijk stabiel, door de rust en met name de afleiding die je daar hebt. Maar ik vind dat je daardoor ook juist je echte (slechte) gevoelens wat wegstopt, je hebt het gewoon te druk om daarmee bezig te zijn....heb wel aangegeven aan de psych dat ik wel wat stabieler was, maar dat mn depressieve gevoelens nog niet verdwenen waren. Maar dan had ik er vor mn gevoel nog wel 2 mnd kunnen zitten....
Bedankt voor je reactie en ik houd jullie zeker op de hoogte.
Wat is de reden dat je weer naar huis bent gegaan terwijl je je nog niet beter voelt? Vond je zelf dat het tijd werd of konden ze daar gewoon niet meer voor je betekenen?
Succes met je afspraak morgen en sterkte met alles. Hou je ons een beetje op de hoogte?
Tijdens de opname was ik redelijk stabiel, door de rust en met name de afleiding die je daar hebt. Maar ik vind dat je daardoor ook juist je echte (slechte) gevoelens wat wegstopt, je hebt het gewoon te druk om daarmee bezig te zijn....heb wel aangegeven aan de psych dat ik wel wat stabieler was, maar dat mn depressieve gevoelens nog niet verdwenen waren. Maar dan had ik er vor mn gevoel nog wel 2 mnd kunnen zitten....
Bedankt voor je reactie en ik houd jullie zeker op de hoogte.
dinsdag 17 november 2009 om 12:13
quote:Moonlight82 schreef op 17 november 2009 @ 11:58:
Didi,
Is het mogelijk contact te houden met de mensen met wie je een band hebt opgebouwd? (die ook opgenomen waren dus... ik wil eigenlijk geen patienten of clienten zeggen)
En is er een vervolgtraject voor je, nu?
Ik heb na opname nog lang in dagbehandeling gezeten. Was niks voor mij, maar zorgde wel dat ik niet in een enorm gat viel na 'ontslag'. Ik had niks namelijk, geen werk, geen hobby's, geen vrienden in de buurt. Geen idee wat ik moest doen behalve dagbehandeling.
Ik heb ook nog een paar vormen van dagbehandeling, maar dat is maar 2 uur in de week, dus ook niet echt veel. Vind het wel fijn dat ik daardoor nog wel contact kan houden met de afdeling en dat er daar nog tijd voor me is. Contact met de anderen vind ik moeilijk, zij zitten daar nog met hun problemen en dan is het natuurlijk niet leuk om negatieve ervaringen te horen van iemand die net met ontslag is.....
Iemand hier trouwens ervaring met lithium??
Didi,
Is het mogelijk contact te houden met de mensen met wie je een band hebt opgebouwd? (die ook opgenomen waren dus... ik wil eigenlijk geen patienten of clienten zeggen)
En is er een vervolgtraject voor je, nu?
Ik heb na opname nog lang in dagbehandeling gezeten. Was niks voor mij, maar zorgde wel dat ik niet in een enorm gat viel na 'ontslag'. Ik had niks namelijk, geen werk, geen hobby's, geen vrienden in de buurt. Geen idee wat ik moest doen behalve dagbehandeling.
Ik heb ook nog een paar vormen van dagbehandeling, maar dat is maar 2 uur in de week, dus ook niet echt veel. Vind het wel fijn dat ik daardoor nog wel contact kan houden met de afdeling en dat er daar nog tijd voor me is. Contact met de anderen vind ik moeilijk, zij zitten daar nog met hun problemen en dan is het natuurlijk niet leuk om negatieve ervaringen te horen van iemand die net met ontslag is.....
Iemand hier trouwens ervaring met lithium??
dinsdag 17 november 2009 om 13:17
Ja ik heb ervaring met lithium.
Ik heb het een tijd geslikt maar werd er niet duidelijk stabieler van. Maar ik weet van anderen dat ze er wel veel baat bij gehad hebben.
Als je aan lithium begint bouw je in het begin langzaam op. Eerst één tablet per dag, daarna evt ophogen. Er wordt regelmatig bloed geprikt.
Bijwerking is dat je wat trillerig kan worden in het begin (trillende vingers) maar verder heb ik niet zoveel bijwerkingen gemerkt.
Minder dan van de AD.
Je moet trouwens genoeg blijven drinken, water etc. En zorgen dat je via de voeding wat zout binnenkrijgt (maar als je gewoon eet, gaat dat automatisch)
Ik zou bijna zeggen: je kunt het proberen en als het niet blijkt te werken, alsnog verder zoeken naar andere medicatie.
Wat zijn redenen voor jou om het eventueel niet te doen, de lithium?
Ik heb het een tijd geslikt maar werd er niet duidelijk stabieler van. Maar ik weet van anderen dat ze er wel veel baat bij gehad hebben.
Als je aan lithium begint bouw je in het begin langzaam op. Eerst één tablet per dag, daarna evt ophogen. Er wordt regelmatig bloed geprikt.
Bijwerking is dat je wat trillerig kan worden in het begin (trillende vingers) maar verder heb ik niet zoveel bijwerkingen gemerkt.
Minder dan van de AD.
Je moet trouwens genoeg blijven drinken, water etc. En zorgen dat je via de voeding wat zout binnenkrijgt (maar als je gewoon eet, gaat dat automatisch)
Ik zou bijna zeggen: je kunt het proberen en als het niet blijkt te werken, alsnog verder zoeken naar andere medicatie.
Wat zijn redenen voor jou om het eventueel niet te doen, de lithium?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 18 november 2009 om 13:03
Vind het gewoon een eng middel.....ook een zwaar middel met veel mogelijke negatieve lichamelijke effecten (schildklier o.a.) en de bijwerkingen. Vooral ook omdat ik - als het middel zou werken- ik dit waarschijnlijk voor de rest zou moeten slikken.
Het zou ook effect hebben op cognitief niveau en je geheugen, heb jij daar iets vn gemerkt?
Mijn psych wil toch wel heel erg graag met dat middel gaan proberen en dan ook het liefst met weer opname....zucht. Controle is dan beter en ik heb de laatste dagen veel suicidale gedachten, dus dat vinden ze ook gevaarlijk....vind het zo moeilijk...
Het zou ook effect hebben op cognitief niveau en je geheugen, heb jij daar iets vn gemerkt?
Mijn psych wil toch wel heel erg graag met dat middel gaan proberen en dan ook het liefst met weer opname....zucht. Controle is dan beter en ik heb de laatste dagen veel suicidale gedachten, dus dat vinden ze ook gevaarlijk....vind het zo moeilijk...
woensdag 18 november 2009 om 16:45
Didi, ook ik heb niet veel baat maar ook geen last van de Lithium gehad. Natuurlijk heeft dit middel negatieve bijeffecten maar dat heeft een AD ook. Het wil niet zeggen dat je al die effecten gaat merken. Bij iedereen is dat persoonlijk en ook de heftigheid ligt bij iedereen anders.
Ik zou vragen of je Priadel mag gaan slikken. Dit is hetzelfde als Lithium maar dan met gedoseerde afgifte.
Je zit in een rot situatie dus je zult wel iets moeten doen. Wat zou je zelf graag willen om die depressie te verminderen.
Het is moeilijk maar je moet hier wel doorheen. Deze situatie is voor jou niet prettig en voor jouw omgeving ook niet.
Alle geneesmiddelen zijn eng dus wat wil je dan? Probeer het en als het echt niet gaat ben je snel genoeg gestopt. Gun het een week of 6 de tijd om je stabiel te maken.
Nu kijk je er tegen op en over 6 weken denk je misschien.. Yes, dit is het, had ik het maar eerder gedaan.
Sterkte Didi
Ik zou vragen of je Priadel mag gaan slikken. Dit is hetzelfde als Lithium maar dan met gedoseerde afgifte.
Je zit in een rot situatie dus je zult wel iets moeten doen. Wat zou je zelf graag willen om die depressie te verminderen.
Het is moeilijk maar je moet hier wel doorheen. Deze situatie is voor jou niet prettig en voor jouw omgeving ook niet.
Alle geneesmiddelen zijn eng dus wat wil je dan? Probeer het en als het echt niet gaat ben je snel genoeg gestopt. Gun het een week of 6 de tijd om je stabiel te maken.
Nu kijk je er tegen op en over 6 weken denk je misschien.. Yes, dit is het, had ik het maar eerder gedaan.
Sterkte Didi
