Kinderen
alle pijlers
driftbuien, niet luisteren. radeloos
maandag 26 oktober 2009 om 09:46
Mijn zoon van 5 luistert niet. Echt helemaal niet. Bij alles wat we van hem vragen, is het 'nee', of meneer krijgt een driftbui (stampen, gillen, krijsen). Alles is een strijd. Zijn bord eet hij nooit leeg. Of we er nou veel of weinig eten opleggen, of we hem zelf laten opscheppen, laten keizen wat hij wil eten, laten helpen met koken etc. Hij zit aan tafel maar te spelen en zijn broer af te leiden en als we daar wat van zeggen, weigert hij vanaf dat moment te eten.
Vanmorgen was hij zelf naar beneden gegaan om tv te kijken. Toen ik later beneden kwam, wilde ik hem zeggen dat we gingen aankleden, ontbijten en dat er daarna nog wel even tijd voor tv was (herfstvakantie, dus toch geen gehaast voor school). Nou, ik had de zin "we gaan eerst aankleden" nog niet uitgesproken of hij ontsteekt in een driftbui. Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakantie.
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens. De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat.
Voor straf sturen we hem altijd naar de gang, als hij met speelgoed gooit, dan gaat dat speelgoed voor een bepaalde tijd de kast in en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
Ondertussen ben ik radeloos, want het is gewoon niet meer te handhaven.
Vanmorgen was hij zelf naar beneden gegaan om tv te kijken. Toen ik later beneden kwam, wilde ik hem zeggen dat we gingen aankleden, ontbijten en dat er daarna nog wel even tijd voor tv was (herfstvakantie, dus toch geen gehaast voor school). Nou, ik had de zin "we gaan eerst aankleden" nog niet uitgesproken of hij ontsteekt in een driftbui. Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakantie.
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens. De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat.
Voor straf sturen we hem altijd naar de gang, als hij met speelgoed gooit, dan gaat dat speelgoed voor een bepaalde tijd de kast in en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
Ondertussen ben ik radeloos, want het is gewoon niet meer te handhaven.
dinsdag 27 oktober 2009 om 12:18
Nunja, je wilt duidelijk wel hulp, anders zou je er geen topic over openen.
Ik vermoed dat je vooral bang bent voor de gevolgen als je besluit een 'instantie' in te schakelen. Dat is ook niet zo gek, gezien je ervaringen hiermee.
Toch wil ik je vanuit mijn werkervaring meegeven dat je het gedrag van je zoon waarschijnlijk niet 'ineens' verbetert. Sterker nog, je hebt kans dat ze zijn gedrag op school ook al opvallend vinden. Heb je hier al eens iets over gehoord op school?
Gevolg is helaas dat als je nu niets of te weinig doet, je kans hebt dat je straks weer in hetzelfde schuitje terechtkomt met JZ en het AMK. Dit omdat school dan gaat melden. Heb je dan niet liever zelf de touwtjes in handen dan dat anderen voor jou aan de bel gaan trekken?
Ik vind het hartstikke goed dat je ermee aan de slag gaat, maar heb ook het gevoel ( zoals meerdere forummers) dat je met het allerbelangrijkste niets doet, namelijk je kind positiever benaderen dan je tot nu toe deed.
Het is zoals Pammie zegt echt geen schande om het af en toe even niet meer te weten. Je bent juist een goede ouder als je in staat bent om dat aan jezelf toe te geven en er vervolgens iets aan te doen
Ik vermoed dat je vooral bang bent voor de gevolgen als je besluit een 'instantie' in te schakelen. Dat is ook niet zo gek, gezien je ervaringen hiermee.
Toch wil ik je vanuit mijn werkervaring meegeven dat je het gedrag van je zoon waarschijnlijk niet 'ineens' verbetert. Sterker nog, je hebt kans dat ze zijn gedrag op school ook al opvallend vinden. Heb je hier al eens iets over gehoord op school?
Gevolg is helaas dat als je nu niets of te weinig doet, je kans hebt dat je straks weer in hetzelfde schuitje terechtkomt met JZ en het AMK. Dit omdat school dan gaat melden. Heb je dan niet liever zelf de touwtjes in handen dan dat anderen voor jou aan de bel gaan trekken?
Ik vind het hartstikke goed dat je ermee aan de slag gaat, maar heb ook het gevoel ( zoals meerdere forummers) dat je met het allerbelangrijkste niets doet, namelijk je kind positiever benaderen dan je tot nu toe deed.
Het is zoals Pammie zegt echt geen schande om het af en toe even niet meer te weten. Je bent juist een goede ouder als je in staat bent om dat aan jezelf toe te geven en er vervolgens iets aan te doen
dinsdag 27 oktober 2009 om 12:38
quote:Nunja schreef op 27 oktober 2009 @ 09:58:
De hele jeugdhulpverlening hier is nauw met elkaar verbonden. Bij sommige organisaties kom je ook pas binnen na een verwijzing van JZ. Ik wil dus liever eerst zelf kijken wat ik zelf kan doen, dan die leeuwenkuil weer in te gaan. Dat anderen liever meteen bij een psych gaan lopen, wil nog niet zeggen dat ik dat wil en dat dat ook het beste zou zijn.Misschien ben ik enorm mosterd hoor (dan alvast excuus), maar is er niet zoiets als een opvoedwinkel in jouw woonplaats? Dat je problemen bij het opvoeden ondervindt betekent natuurlijk niet dat je direct bij een psych terecht hoeft (tenzij je het gevoel hebt dat dat nodig is uiteraard). Maar zo iets als een opvoedwinkel (of wat heb je nog meer, gewoon het GGD misschien?) is makkelijker om naartoe te gaan en hebben vaak een verfrissende kijk op het geheel.
De hele jeugdhulpverlening hier is nauw met elkaar verbonden. Bij sommige organisaties kom je ook pas binnen na een verwijzing van JZ. Ik wil dus liever eerst zelf kijken wat ik zelf kan doen, dan die leeuwenkuil weer in te gaan. Dat anderen liever meteen bij een psych gaan lopen, wil nog niet zeggen dat ik dat wil en dat dat ook het beste zou zijn.Misschien ben ik enorm mosterd hoor (dan alvast excuus), maar is er niet zoiets als een opvoedwinkel in jouw woonplaats? Dat je problemen bij het opvoeden ondervindt betekent natuurlijk niet dat je direct bij een psych terecht hoeft (tenzij je het gevoel hebt dat dat nodig is uiteraard). Maar zo iets als een opvoedwinkel (of wat heb je nog meer, gewoon het GGD misschien?) is makkelijker om naartoe te gaan en hebben vaak een verfrissende kijk op het geheel.
dinsdag 27 oktober 2009 om 12:49
quote:Liv schreef op 27 oktober 2009 @ 12:38:
[...]
Misschien ben ik enorm mosterd hoor (dan alvast excuus), maar is er niet zoiets als een opvoedwinkel in jouw woonplaats? Dat je problemen bij het opvoeden ondervindt betekent natuurlijk niet dat je direct bij een psych terecht hoeft (tenzij je het gevoel hebt dat dat nodig is uiteraard). Maar zo iets als een opvoedwinkel (of wat heb je nog meer, gewoon het GGD misschien?) is makkelijker om naartoe te gaan en hebben vaak een verfrissende kijk op het geheel.
En die zeggen niks meer dan wat hier al geadviseerd wordt..
Volgens mij was TO het gewoon even zat en heeft ze het in haar frustratie hier neer gegooid, Het klinkt allemaal heel negatief wat ze schreef, maar ik vind dit niet echt voer voor hulpverlening, maar ze moet er wel iets aan doen, en dat kan ze zelf... Denk ik..
[...]
Misschien ben ik enorm mosterd hoor (dan alvast excuus), maar is er niet zoiets als een opvoedwinkel in jouw woonplaats? Dat je problemen bij het opvoeden ondervindt betekent natuurlijk niet dat je direct bij een psych terecht hoeft (tenzij je het gevoel hebt dat dat nodig is uiteraard). Maar zo iets als een opvoedwinkel (of wat heb je nog meer, gewoon het GGD misschien?) is makkelijker om naartoe te gaan en hebben vaak een verfrissende kijk op het geheel.
En die zeggen niks meer dan wat hier al geadviseerd wordt..
Volgens mij was TO het gewoon even zat en heeft ze het in haar frustratie hier neer gegooid, Het klinkt allemaal heel negatief wat ze schreef, maar ik vind dit niet echt voer voor hulpverlening, maar ze moet er wel iets aan doen, en dat kan ze zelf... Denk ik..
dinsdag 27 oktober 2009 om 12:57
quote:zusenzo schreef op 27 oktober 2009 @ 12:23:
Ik vind het echt heel erg knap van jullie, dat jullie zo beleeefd en uitgebreid met advies komen, terwijl de negativiteit hier van het beeld afstroomt.
Ik word er gewoon een beetje triest van.......Ik word er ook triest van zusenzo. Als de negativiteit hier al op ons overkomt, kan je nagaan hoe dat kind zich moet voelen!!!!
Ik vind het echt heel erg knap van jullie, dat jullie zo beleeefd en uitgebreid met advies komen, terwijl de negativiteit hier van het beeld afstroomt.
Ik word er gewoon een beetje triest van.......Ik word er ook triest van zusenzo. Als de negativiteit hier al op ons overkomt, kan je nagaan hoe dat kind zich moet voelen!!!!
dinsdag 27 oktober 2009 om 12:58
Ik weet niet of die niet veel meer zeggen, maar het kán wel eens helpen om er met iemand irl over te praten. Dit is maar tekst en beklijft toch minder, is mijn ervaring.
Oh, en iedereen kan terecht bij zo'n winkel hoor. Daar hoeft het echt niet helemaal de spuigaten voor uit te lopen of zo. Ook als je gewoon een simpele vraag hebt kun je ze bellen. Dat is juist het fijne van zo'n winkel, dat het zo laagdrempelig is.
Oh, en iedereen kan terecht bij zo'n winkel hoor. Daar hoeft het echt niet helemaal de spuigaten voor uit te lopen of zo. Ook als je gewoon een simpele vraag hebt kun je ze bellen. Dat is juist het fijne van zo'n winkel, dat het zo laagdrempelig is.
dinsdag 27 oktober 2009 om 13:26
quote:Ik vind het hartstikke goed dat je ermee aan de slag gaat, maar heb ook het gevoel ( zoals meerdere forummers) dat je met het allerbelangrijkste niets doet, namelijk je kind positiever benaderen dan je tot nu toe deed.
Daar ben ik nu (gisteren) dus mee begonnen, in een avond kun je geen wonderen verwachten toch?
quote:Ik vind het echt heel erg knap van jullie, dat jullie zo beleeefd en uitgebreid met advies komen, terwijl de negativiteit hier van het beeld afstroomt.
Hoezo negatief? Omdat ik een aantal opties van de hand wijs? Voelen sommigen zich gepasseerd omdat ik hun advies voor mij niet nuttig vind?
Nogmaals: ik ben met een aantal dingen begonnen. Ik heb een hekel; aan JZ, AMK en aanverwantte hulpverleners omdat die gewoon slecht werk hebben geleverd. Dat zinnetje van dat slaan hè, blijft trouwens altijd in dat dossier staan, want als JZ het opgeschreven heeft, mag het er niet meer uit. Er wordt hooguit een aantekening gemaakt dat ouders het er niet mee eens zijn. Dus zodra ik bij een hulpverlener aanklop pakken ze dit dossier, zien dat staan en sta ik meteen weer als verdacht te boek. Dank je feestelijk.
Ja, ik weet dat ik in de OP radeloos geschreven heb, maar zo voelde het op dat moment ook (net flinke clash gehad). Hebben jullie dat nooit dat iets op het ene moment uitzichtloos lijkt en dat je de volgende dag wel weer mogelijkheden ziet?
Daar ben ik nu (gisteren) dus mee begonnen, in een avond kun je geen wonderen verwachten toch?
quote:Ik vind het echt heel erg knap van jullie, dat jullie zo beleeefd en uitgebreid met advies komen, terwijl de negativiteit hier van het beeld afstroomt.
Hoezo negatief? Omdat ik een aantal opties van de hand wijs? Voelen sommigen zich gepasseerd omdat ik hun advies voor mij niet nuttig vind?
Nogmaals: ik ben met een aantal dingen begonnen. Ik heb een hekel; aan JZ, AMK en aanverwantte hulpverleners omdat die gewoon slecht werk hebben geleverd. Dat zinnetje van dat slaan hè, blijft trouwens altijd in dat dossier staan, want als JZ het opgeschreven heeft, mag het er niet meer uit. Er wordt hooguit een aantekening gemaakt dat ouders het er niet mee eens zijn. Dus zodra ik bij een hulpverlener aanklop pakken ze dit dossier, zien dat staan en sta ik meteen weer als verdacht te boek. Dank je feestelijk.
Ja, ik weet dat ik in de OP radeloos geschreven heb, maar zo voelde het op dat moment ook (net flinke clash gehad). Hebben jullie dat nooit dat iets op het ene moment uitzichtloos lijkt en dat je de volgende dag wel weer mogelijkheden ziet?
dinsdag 27 oktober 2009 om 13:32
Ik zou ook zeggen: als je het licht weer ziet, succes ermee.
Je komt nogal aanvallend over, iedereen heeft al gezegd dat ze snappen dat je niet naar Jeugdzorg stapt maar omdat nu de hele tijd aan te blijven halen en daarmee alle soorten externe hulp af te wijzen, begint wat vermoeiend te worden.
Hoe reageerde je zoon trouwens op zijn positieve moeder?
Je komt nogal aanvallend over, iedereen heeft al gezegd dat ze snappen dat je niet naar Jeugdzorg stapt maar omdat nu de hele tijd aan te blijven halen en daarmee alle soorten externe hulp af te wijzen, begint wat vermoeiend te worden.
Hoe reageerde je zoon trouwens op zijn positieve moeder?
dinsdag 27 oktober 2009 om 13:34
dinsdag 27 oktober 2009 om 13:43
Het onderwerp is nou ook weer niet zo dramatisch hoor, ik denk echt dat je door een andere houding een hoop bij je kind kunt bereiken. Bij ons was het ook heel snel weer stukken gezelliger.
Wat hier ook goed werkt om mijn eigen gemoedsrust te bewaren is het de kinderen zelf laten oplossen. Ik meng me niet meer in ruzies maar zeg alleen dat ze samen een oplossing moeten bedenken voor hun probleem. Scheelt mij een hoop ergenis en gepolitieagent en zij hebben het probleem meestal razendsnel opgelost. Dit kun je natuurlijk ook toepassen als zoon en jij er niet uitkomen; 'jij wil tv kijken maar je moet je ook aankleden, hoe gaan we dat oplossen?' Leg de bal maar bij hem, hij is er groot genoeg voor om iets te verzinnen.
Wat hier ook goed werkt om mijn eigen gemoedsrust te bewaren is het de kinderen zelf laten oplossen. Ik meng me niet meer in ruzies maar zeg alleen dat ze samen een oplossing moeten bedenken voor hun probleem. Scheelt mij een hoop ergenis en gepolitieagent en zij hebben het probleem meestal razendsnel opgelost. Dit kun je natuurlijk ook toepassen als zoon en jij er niet uitkomen; 'jij wil tv kijken maar je moet je ook aankleden, hoe gaan we dat oplossen?' Leg de bal maar bij hem, hij is er groot genoeg voor om iets te verzinnen.
dinsdag 27 oktober 2009 om 14:51
quote:zusenzo schreef op 27 oktober 2009 @ 12:23:
Ik vind het echt heel erg knap van jullie, dat jullie zo beleeefd en uitgebreid met advies komen, terwijl de negativiteit hier van het beeld afstroomt.
Ik word er gewoon een beetje triest van.......
beroepsdeformatie denk ik
De koek is nu ook op dus ga er mee ophouden.....
Nunja, ik hoop van harte voor je zoon dat je nieuwe aanpak slaagt maar zoals al eerder gezegd hier: je komt erg negatief over, reageert niet op bepaalde adviezen hoewel bijna iedereen met hetzelfde aankomt. Je legt de schuld buiten jezelf en reageert bovendien erg defensief terwijl je volgens mij niet aangevallen wordt. Kijk eens naar jezelf en je eigen houding in plaats van je energie te verspillen met boos zijn op een ander/ 'de instanties'.
We proberen je alleen maar te helpen door je duidelijk te maken dat jouw manier van je kind benaderen erg negatief over komt. Dat werkt bij geen enkel kind
Nogmaals, k*t voor je dat JZ je niet goed geholpen heeft maar gebruik het alsjeblieft niet als excuus om zelf door te modderen als het niet langer gaat.
Ik vind het echt heel erg knap van jullie, dat jullie zo beleeefd en uitgebreid met advies komen, terwijl de negativiteit hier van het beeld afstroomt.
Ik word er gewoon een beetje triest van.......
beroepsdeformatie denk ik
De koek is nu ook op dus ga er mee ophouden.....
Nunja, ik hoop van harte voor je zoon dat je nieuwe aanpak slaagt maar zoals al eerder gezegd hier: je komt erg negatief over, reageert niet op bepaalde adviezen hoewel bijna iedereen met hetzelfde aankomt. Je legt de schuld buiten jezelf en reageert bovendien erg defensief terwijl je volgens mij niet aangevallen wordt. Kijk eens naar jezelf en je eigen houding in plaats van je energie te verspillen met boos zijn op een ander/ 'de instanties'.
We proberen je alleen maar te helpen door je duidelijk te maken dat jouw manier van je kind benaderen erg negatief over komt. Dat werkt bij geen enkel kind
Nogmaals, k*t voor je dat JZ je niet goed geholpen heeft maar gebruik het alsjeblieft niet als excuus om zelf door te modderen als het niet langer gaat.
dinsdag 27 oktober 2009 om 14:57
Ik zal maar niet reageren op de enorm positief ingestelde mensen die mijn zoon nu al op een ZMLK-school of gevangenis zien. Lekker kort door de bocht zeg. Hopelijk benaderen jullie in je beroep die kinderen wat minder bevooroordeeld want anders ziet het er voor hun slecht uit.
Anderen: wel bedankt voor het meedenken, ik ga er zeker mee aan de slag.
Als er een paar keer hetzelfde advies komt, is 1 keer een reactie daarop geven toch genoeg of vinden jullie echt dat ik ieder apart moet aanspreken voor hetzelfde advies?
Ik leg de schuld niet buiten mezelf, ik weet ook wel dat ik steken laat vallen. Mijn aversie t.o. hulpverlening ligt wel buiten mijzelf, daar hebben anderen voor gezorgd.
Anderen: wel bedankt voor het meedenken, ik ga er zeker mee aan de slag.
Als er een paar keer hetzelfde advies komt, is 1 keer een reactie daarop geven toch genoeg of vinden jullie echt dat ik ieder apart moet aanspreken voor hetzelfde advies?
Ik leg de schuld niet buiten mezelf, ik weet ook wel dat ik steken laat vallen. Mijn aversie t.o. hulpverlening ligt wel buiten mijzelf, daar hebben anderen voor gezorgd.
donderdag 29 oktober 2009 om 09:13
