Kinderen
alle pijlers
driftbuien, niet luisteren. radeloos
maandag 26 oktober 2009 om 09:46
Mijn zoon van 5 luistert niet. Echt helemaal niet. Bij alles wat we van hem vragen, is het 'nee', of meneer krijgt een driftbui (stampen, gillen, krijsen). Alles is een strijd. Zijn bord eet hij nooit leeg. Of we er nou veel of weinig eten opleggen, of we hem zelf laten opscheppen, laten keizen wat hij wil eten, laten helpen met koken etc. Hij zit aan tafel maar te spelen en zijn broer af te leiden en als we daar wat van zeggen, weigert hij vanaf dat moment te eten.
Vanmorgen was hij zelf naar beneden gegaan om tv te kijken. Toen ik later beneden kwam, wilde ik hem zeggen dat we gingen aankleden, ontbijten en dat er daarna nog wel even tijd voor tv was (herfstvakantie, dus toch geen gehaast voor school). Nou, ik had de zin "we gaan eerst aankleden" nog niet uitgesproken of hij ontsteekt in een driftbui. Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakantie.
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens. De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat.
Voor straf sturen we hem altijd naar de gang, als hij met speelgoed gooit, dan gaat dat speelgoed voor een bepaalde tijd de kast in en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
Ondertussen ben ik radeloos, want het is gewoon niet meer te handhaven.
Vanmorgen was hij zelf naar beneden gegaan om tv te kijken. Toen ik later beneden kwam, wilde ik hem zeggen dat we gingen aankleden, ontbijten en dat er daarna nog wel even tijd voor tv was (herfstvakantie, dus toch geen gehaast voor school). Nou, ik had de zin "we gaan eerst aankleden" nog niet uitgesproken of hij ontsteekt in een driftbui. Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakantie.
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens. De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat.
Voor straf sturen we hem altijd naar de gang, als hij met speelgoed gooit, dan gaat dat speelgoed voor een bepaalde tijd de kast in en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
Ondertussen ben ik radeloos, want het is gewoon niet meer te handhaven.
maandag 26 oktober 2009 om 11:10
ik begrijp je dilemma nunja, je wilt toch dat hij iets eet op een dag.
Het probleem bij jullie is echter niet dat je zoon niet wil eten maar dat jullie er zo'n strijd om hebben.Vooral het feit dat je zoon ook dingen weigert te eten die hij wel lekker vind geeft aan dat het niet zo veel met het eten zelf te maken heeft.
Kijk, ik raad je natuurlijk niet aan om je kind volledig uit te hongeren maar daar ben ik ook niet zo bang voor dat dat gebeurd.
Wat ik je wel aanraad is om geen maar dan ook totaal geen strijd meer aan te gaan over het eten. Hij heeft je hiermee namelijk volledig in de tang en dat moet ophouden.
Realiseer je dat jij als ouder van nature 'de macht' al hebt, je zoon kan op zijn kop gaan staan maar jij bent en blijft de baas.
Je hoeft hier dus allang geen strijd meer over te voeren.
Jij bepaalt de regels en je zoon kan besluiten om zich hier wel of niet aan te houden, de consequenties zijn voor hem.
Wat wel jouw taak is om hem de gelegenheid te bieden om zich aan de regels te houden, maak het aantrekkelijk voor hem om te luisteren. Luister en kijk naar hem, waarom doet hij zo?
Komen we weer terug op het positief benaderen:
1) neem eens een dag of een paar dagen de tijd om aandachtig naar je zoon te kijken. Wat vind je leuk aan hem? Wat kan hij al goed? Wat doet hij voor positieve of lieve dingen?
Als het je niet direct lukt om iets te zien, kijk dan nog eens wat langer. Vraag aan je man wat die aan positiefs in hem ziet
@ welk gedrag zou je vaker willen zien? Besteedt hier dan aandacht aan. Negeer gedrag wat je liever niet wilt zien, dus ook het geknoei met eten.
Het probleem bij jullie is echter niet dat je zoon niet wil eten maar dat jullie er zo'n strijd om hebben.Vooral het feit dat je zoon ook dingen weigert te eten die hij wel lekker vind geeft aan dat het niet zo veel met het eten zelf te maken heeft.
Kijk, ik raad je natuurlijk niet aan om je kind volledig uit te hongeren maar daar ben ik ook niet zo bang voor dat dat gebeurd.
Wat ik je wel aanraad is om geen maar dan ook totaal geen strijd meer aan te gaan over het eten. Hij heeft je hiermee namelijk volledig in de tang en dat moet ophouden.
Realiseer je dat jij als ouder van nature 'de macht' al hebt, je zoon kan op zijn kop gaan staan maar jij bent en blijft de baas.
Je hoeft hier dus allang geen strijd meer over te voeren.
Jij bepaalt de regels en je zoon kan besluiten om zich hier wel of niet aan te houden, de consequenties zijn voor hem.
Wat wel jouw taak is om hem de gelegenheid te bieden om zich aan de regels te houden, maak het aantrekkelijk voor hem om te luisteren. Luister en kijk naar hem, waarom doet hij zo?
Komen we weer terug op het positief benaderen:
1) neem eens een dag of een paar dagen de tijd om aandachtig naar je zoon te kijken. Wat vind je leuk aan hem? Wat kan hij al goed? Wat doet hij voor positieve of lieve dingen?
Als het je niet direct lukt om iets te zien, kijk dan nog eens wat langer. Vraag aan je man wat die aan positiefs in hem ziet
@ welk gedrag zou je vaker willen zien? Besteedt hier dan aandacht aan. Negeer gedrag wat je liever niet wilt zien, dus ook het geknoei met eten.
maandag 26 oktober 2009 om 11:15
quote:Nunja schreef op 26 oktober 2009 @ 11:04:
maar goed, ik ben niet volgens de frits norm zeker. iedereen bedankt voor de tips, maar ik nok af.
Nok je echt af vanwege frits of vindt je het moeilijk om onze adviezen te lezen?
Frits lijkt me namelijk geen goede reden aangezien niemand hier hem echt serieus neemt. Kwestie van negeren?
Jammer.
maar goed, ik ben niet volgens de frits norm zeker. iedereen bedankt voor de tips, maar ik nok af.
Nok je echt af vanwege frits of vindt je het moeilijk om onze adviezen te lezen?
Frits lijkt me namelijk geen goede reden aangezien niemand hier hem echt serieus neemt. Kwestie van negeren?
Jammer.
maandag 26 oktober 2009 om 11:16
quote:Nunja schreef op 26 oktober 2009 @ 09:46:
Mijn zoon van 5 luistert niet. Echt helemaal niet. Bij alles wat we van hem vragen, is het 'nee', of meneer krijgt een driftbui (stampen, gillen, krijsen). Alles is een strijd. Zijn bord eet hij nooit leeg. Of we er nou veel of weinig eten opleggen, of we hem zelf laten opscheppen, laten keizen wat hij wil eten, laten helpen met koken etc. Hij zit aan tafel maar te spelen en zijn broer af te leiden en als we daar wat van zeggen, weigert hij vanaf dat moment te eten.
Nou, dan eet hij toch niet? Zijn bord weg, maar wel aan tafel blijven tot de anderen klaar zijn. Verder totaal geen aandacht besteden aan het feit van het niet eten. Niet boos worden, lekker gezellig verder eten en samen babbelen over de dag. Als hij dan later honger krijgt, kan hij een boterham met kaas, een appel en/of een beker melk krijgen.
En belangrijk: Als je kiest voor 1 aanpak: hou je daar minstens een week aan!!!! Niet na 1 keer als het niet lukt, het bijltje erbij neergooien en weer iets anders proberen...of meerdere aanpakken door elkaar gaan gebruiken!! Even volhouden!
Vanmorgen was hij zelf naar beneden gegaan om tv te kijken. Toen ik later beneden kwam, wilde ik hem zeggen dat we gingen aankleden, ontbijten en dat er daarna nog wel even tijd voor tv was (herfstvakantie, dus toch geen gehaast voor school). Nou, ik had de zin "we gaan eerst aankleden" nog niet uitgesproken of hij ontsteekt in een driftbui. Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakantie.
Dat is wel een hele zware straf, vind ik Let op dingen die hij goed doet en geef hem dán aandacht door een aai over zijn bol en zeg bewonderend: dat vind ik lief van jou, zeg!
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens. De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat. Tja...als hij merkt dat hij daarmee weer jou aandacht krijgt.....
Voor straf sturen we hem altijd naar de gang, als hij met speelgoed gooit, dan gaat dat speelgoed voor een bepaalde tijd de kast in en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
Ondertussen ben ik radeloos, want het is gewoon niet meer te handhaven.Bij jou zelf moet op de eerste plaats te knop om: tuurlijk kan jij dat wel handhaven!
Kom op, zeg! Een kind van 5 die de dienst uitmaakt? Maar probeer het eens wat luchtiger te zien allemaal...ze proberen nou eenmaal uit, krijgen wel eens driftbuien....probeer eens wat vaker 'de angel' uit de situatie te halen met wat humor! Ga ook maar eens liggen krijsen, doe 'm na...(zonder dat je boos bent! Je laat zien dat zulk gedrag écht geen indruk op jou maakt en dat hij daarmee NIET zijn zin krijgt!)
Ik zei op zulke momenten ook wel eens heel droog tegen mijn kids: als je nou ook nog een hard met je ogen knijpt/knippert...komen er misschien ook nog wel tranen! hahaha.
Mijn zoon van 5 luistert niet. Echt helemaal niet. Bij alles wat we van hem vragen, is het 'nee', of meneer krijgt een driftbui (stampen, gillen, krijsen). Alles is een strijd. Zijn bord eet hij nooit leeg. Of we er nou veel of weinig eten opleggen, of we hem zelf laten opscheppen, laten keizen wat hij wil eten, laten helpen met koken etc. Hij zit aan tafel maar te spelen en zijn broer af te leiden en als we daar wat van zeggen, weigert hij vanaf dat moment te eten.
Nou, dan eet hij toch niet? Zijn bord weg, maar wel aan tafel blijven tot de anderen klaar zijn. Verder totaal geen aandacht besteden aan het feit van het niet eten. Niet boos worden, lekker gezellig verder eten en samen babbelen over de dag. Als hij dan later honger krijgt, kan hij een boterham met kaas, een appel en/of een beker melk krijgen.
En belangrijk: Als je kiest voor 1 aanpak: hou je daar minstens een week aan!!!! Niet na 1 keer als het niet lukt, het bijltje erbij neergooien en weer iets anders proberen...of meerdere aanpakken door elkaar gaan gebruiken!! Even volhouden!
Vanmorgen was hij zelf naar beneden gegaan om tv te kijken. Toen ik later beneden kwam, wilde ik hem zeggen dat we gingen aankleden, ontbijten en dat er daarna nog wel even tijd voor tv was (herfstvakantie, dus toch geen gehaast voor school). Nou, ik had de zin "we gaan eerst aankleden" nog niet uitgesproken of hij ontsteekt in een driftbui. Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakantie.
Dat is wel een hele zware straf, vind ik Let op dingen die hij goed doet en geef hem dán aandacht door een aai over zijn bol en zeg bewonderend: dat vind ik lief van jou, zeg!
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens. De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat. Tja...als hij merkt dat hij daarmee weer jou aandacht krijgt.....
Voor straf sturen we hem altijd naar de gang, als hij met speelgoed gooit, dan gaat dat speelgoed voor een bepaalde tijd de kast in en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
Ondertussen ben ik radeloos, want het is gewoon niet meer te handhaven.Bij jou zelf moet op de eerste plaats te knop om: tuurlijk kan jij dat wel handhaven!
Kom op, zeg! Een kind van 5 die de dienst uitmaakt? Maar probeer het eens wat luchtiger te zien allemaal...ze proberen nou eenmaal uit, krijgen wel eens driftbuien....probeer eens wat vaker 'de angel' uit de situatie te halen met wat humor! Ga ook maar eens liggen krijsen, doe 'm na...(zonder dat je boos bent! Je laat zien dat zulk gedrag écht geen indruk op jou maakt en dat hij daarmee NIET zijn zin krijgt!)
Ik zei op zulke momenten ook wel eens heel droog tegen mijn kids: als je nou ook nog een hard met je ogen knijpt/knippert...komen er misschien ook nog wel tranen! hahaha.
maandag 26 oktober 2009 om 11:20
@ Bowie79. Lijkt mij ook geen goede reden. Ik vind mijn eigen postings bij nader inzien ook niet de sterkste. Die van Haasje vind ik wel goed. Jouw advies - om te zien wat je leuk aan het kind vindt, terwijl het de hele dag loopt te krijsen - is heel nobel, maar op het moment misschien toch wat hoog gegrepen voor TO en ook wat minder relevant, gezien de hele toestand.
maandag 26 oktober 2009 om 11:26
@ frits, ja die van haasje vind ik inderdaad ook goed, omdat deze uitgaat van het positieve.
Er is niet een weg naar Rome Frits, de kunst is dat TO de manier vind die bij haar past om weer op een positieve manier in de relatie met zoon te staan en de negatieve spiraal te doorbreken. Slaan en naar een psych sleuren hoort daar naar mijn idee niet bij. Ik ben blij dat je dat zelf ook inziet.
Soms kan het helpen om gewoon weer eens naar je kind te kijken en letterlijk uit het conflict te stappen. Het is namelijk best moeilijk om positief op je kind te reageren als je niets positiefs meer in je kind ziet.
En als ze niets doet blijft hij namelijk ook wel krijsen, denk je ook niet?
Er is niet een weg naar Rome Frits, de kunst is dat TO de manier vind die bij haar past om weer op een positieve manier in de relatie met zoon te staan en de negatieve spiraal te doorbreken. Slaan en naar een psych sleuren hoort daar naar mijn idee niet bij. Ik ben blij dat je dat zelf ook inziet.
Soms kan het helpen om gewoon weer eens naar je kind te kijken en letterlijk uit het conflict te stappen. Het is namelijk best moeilijk om positief op je kind te reageren als je niets positiefs meer in je kind ziet.
En als ze niets doet blijft hij namelijk ook wel krijsen, denk je ook niet?
maandag 26 oktober 2009 om 11:31
Nunja, ik was verbaasd hoe snel de dingen uit het boek effect hadden.
Bijvoorbeeld: zoontje veegde in één zwiep alle plastic bordjes van tafel. In plaats van tegen hem uit te vallen zei ik alleen maar dat bordjes op tafel horen. Tot mijn stomme verbazing begn hij de bordjes keurig terug te zetten. Als er een beker omgaat constateer ik dat het nat is en dat we een doekje nodig hebben. Ik moet soms echt tot 10 tellen maar alleen constateren dat er iets is gebeurd en wat de oplossing is, helpt zoveel beter dan boos worden op je kind en roepen dat het altijd alle bekers omgooit en nooooooit eens kan uitkijken. Wat je zegt tegen je kind gaat het ook geloven.
Je zegt dat je het moeilijk vindt om wat positiefs aan je zoon te ontdekken, begin dan hier eens mee (nou ja, begin dan eerst met het boek lezen).
Bijvoorbeeld: zoontje veegde in één zwiep alle plastic bordjes van tafel. In plaats van tegen hem uit te vallen zei ik alleen maar dat bordjes op tafel horen. Tot mijn stomme verbazing begn hij de bordjes keurig terug te zetten. Als er een beker omgaat constateer ik dat het nat is en dat we een doekje nodig hebben. Ik moet soms echt tot 10 tellen maar alleen constateren dat er iets is gebeurd en wat de oplossing is, helpt zoveel beter dan boos worden op je kind en roepen dat het altijd alle bekers omgooit en nooooooit eens kan uitkijken. Wat je zegt tegen je kind gaat het ook geloven.
Je zegt dat je het moeilijk vindt om wat positiefs aan je zoon te ontdekken, begin dan hier eens mee (nou ja, begin dan eerst met het boek lezen).
maandag 26 oktober 2009 om 11:55
quote:Bowie79 schreef op 26 oktober 2009 @ 11:26:
@ frits, ja die van haasje vind ik inderdaad ook goed, omdat deze uitgaat van het positieve.
Er is niet een weg naar Rome Frits, de kunst is dat TO de manier vind die bij haar past om weer op een positieve manier in de relatie met zoon te staan en de negatieve spiraal te doorbreken. Slaan en naar een psych sleuren hoort daar naar mijn idee niet bij. Ik ben blij dat je dat zelf ook inziet.
Soms kan het helpen om gewoon weer eens naar je kind te kijken en letterlijk uit het conflict te stappen. Het is namelijk best moeilijk om positief op je kind te reageren als je niets positiefs meer in je kind ziet.
Het zou kunnen helpen, ja. Ik ben er natuurlijk niet bij, maar Nunja lijkt in een vechtverhouding met haar zoontje terechtgekomen. Dan vind ik hulp van buitenaf toch een goed idee. Misschien brengen een paar bezoekjes aan een gezinscoach of een kinderpsycholoog al vooruitgang. Maar het is ook mogelijk dat het zoontje aan een stoornis lijdt. Dat kan niemand hier beoordelen.
@ frits, ja die van haasje vind ik inderdaad ook goed, omdat deze uitgaat van het positieve.
Er is niet een weg naar Rome Frits, de kunst is dat TO de manier vind die bij haar past om weer op een positieve manier in de relatie met zoon te staan en de negatieve spiraal te doorbreken. Slaan en naar een psych sleuren hoort daar naar mijn idee niet bij. Ik ben blij dat je dat zelf ook inziet.
Soms kan het helpen om gewoon weer eens naar je kind te kijken en letterlijk uit het conflict te stappen. Het is namelijk best moeilijk om positief op je kind te reageren als je niets positiefs meer in je kind ziet.
Het zou kunnen helpen, ja. Ik ben er natuurlijk niet bij, maar Nunja lijkt in een vechtverhouding met haar zoontje terechtgekomen. Dan vind ik hulp van buitenaf toch een goed idee. Misschien brengen een paar bezoekjes aan een gezinscoach of een kinderpsycholoog al vooruitgang. Maar het is ook mogelijk dat het zoontje aan een stoornis lijdt. Dat kan niemand hier beoordelen.
maandag 26 oktober 2009 om 12:00
Zo hee, herkenbaar..
Ik heb ook een vijfjarige rondlopen, en dat kan ook zo'n draak zijn..
Wat misschien helpt is om voor jezelf een plan te maken; de problemen de jij met hem hebt, bijv. het tafelgedonder; als hij bijv. niet wil eten, dan niet, gaat hij klieren, kan hij naar de gang..
als hij zich niet wil aankleden op het moment dat jij dat wel wil, dan zeg je dat hij pech heeft en nu mee naar boven gaat, evt. pak je hem beet.. Misschien gaat hij schelden, maar als je dan weet wat je volgende stap is, misschien wel in zijn kamer laten uitrazen, dan doe je dat... dit zijn voorbeelden uit mijn situatie dan, misschien wil jij hem helemaal niet beetpakken of in de gang zetten, maar het is belangrijk dat jij van tevoren weet welk gedrag je hoe gaat aanpakken..
En het is ook heel belangrijk om dit te verkondigen naar hem zo van 'ik vind het niet leuk meer zoals het nu gaat en als je bijv. gaat schelden tegen me dan doe ik dit of dat'
Je voelt jezelf sterker omdat je weet hoe je dat drakengedrag aanpakt en wat de volgende stap is..
Ik heb ook een vijfjarige rondlopen, en dat kan ook zo'n draak zijn..
Wat misschien helpt is om voor jezelf een plan te maken; de problemen de jij met hem hebt, bijv. het tafelgedonder; als hij bijv. niet wil eten, dan niet, gaat hij klieren, kan hij naar de gang..
als hij zich niet wil aankleden op het moment dat jij dat wel wil, dan zeg je dat hij pech heeft en nu mee naar boven gaat, evt. pak je hem beet.. Misschien gaat hij schelden, maar als je dan weet wat je volgende stap is, misschien wel in zijn kamer laten uitrazen, dan doe je dat... dit zijn voorbeelden uit mijn situatie dan, misschien wil jij hem helemaal niet beetpakken of in de gang zetten, maar het is belangrijk dat jij van tevoren weet welk gedrag je hoe gaat aanpakken..
En het is ook heel belangrijk om dit te verkondigen naar hem zo van 'ik vind het niet leuk meer zoals het nu gaat en als je bijv. gaat schelden tegen me dan doe ik dit of dat'
Je voelt jezelf sterker omdat je weet hoe je dat drakengedrag aanpakt en wat de volgende stap is..
maandag 26 oktober 2009 om 12:07
Laat die eis van "iets eten" gewoon vallen. Ze eten vanzelf wel een keer, en op een paar bekers melk en een beetje fruit per dag overleeft een kind behoorlijk lang.
Moppekind is bij vlagen lastig met eten. Moet hij zelf weten, hij krijgt niets anders, 's avonds huilend uit bed helpt ook niet, morgen mag je weer ontbijten.
Hij krijgt altijd wel een toetje (vanillevla), maar "iets erin" (hagelslag, pepernoten, minismarties) alleen als zijn bord leeg is. En soms eet hij ook maar een half bakje vla, terwijl hij er gek op is, dus zal hij dan inderdaad minder trek hebben.
Moppekind is bij vlagen lastig met eten. Moet hij zelf weten, hij krijgt niets anders, 's avonds huilend uit bed helpt ook niet, morgen mag je weer ontbijten.
Hij krijgt altijd wel een toetje (vanillevla), maar "iets erin" (hagelslag, pepernoten, minismarties) alleen als zijn bord leeg is. En soms eet hij ook maar een half bakje vla, terwijl hij er gek op is, dus zal hij dan inderdaad minder trek hebben.
maandag 26 oktober 2009 om 12:25
Je gaat zelf ook nogal de strijd aan Nunja, misschien heeft je zoon het gewoon niet van een vreemde?
Klinkt in ieder geval niet erg gezellig bij jullie thuis.
Probeer eens een dagje geen strijd. Niet willen eten? Ok, dan niet! Niet willen aankleden? Ok, dan niet.
Ik vind je straf van een week geen tv heel erg fors. Voor één moment opname moet hij de hele week 'boeten'. Tja, daar zouden er meer gefrustreerd van raken.
Ik denk als jij zelf wat relaxer wordt, je kinderen wel volgen.
Klinkt in ieder geval niet erg gezellig bij jullie thuis.
Probeer eens een dagje geen strijd. Niet willen eten? Ok, dan niet! Niet willen aankleden? Ok, dan niet.
Ik vind je straf van een week geen tv heel erg fors. Voor één moment opname moet hij de hele week 'boeten'. Tja, daar zouden er meer gefrustreerd van raken.
Ik denk als jij zelf wat relaxer wordt, je kinderen wel volgen.
maandag 26 oktober 2009 om 12:58
quote:Nunja schreef op 08 oktober 2009 @ 16:58:
Ik ben op zoek naar contact. Zelfs die oppervlakkige gesprekjes op het plein heb ik niet. (...)
Het lijkt ook wel of ik steeds minder in staat ben om zelf contact te maken.Ik raakte nieuwsgierig naar Nunja vanwege haar nogal heftige reacties en vond deze posting op een ander topic van haar. Nunja, zonder te willen rellen of te kwetsen, ben jij niet zelf aan het eind van je Latijn en wordt het misschien niet eens tijd zelf hulp te zoeken? Ik heb ook ooit een tijdje bij een psychiater 'gelopen' en het heeft me goed gedaan.
Ik ben op zoek naar contact. Zelfs die oppervlakkige gesprekjes op het plein heb ik niet. (...)
Het lijkt ook wel of ik steeds minder in staat ben om zelf contact te maken.Ik raakte nieuwsgierig naar Nunja vanwege haar nogal heftige reacties en vond deze posting op een ander topic van haar. Nunja, zonder te willen rellen of te kwetsen, ben jij niet zelf aan het eind van je Latijn en wordt het misschien niet eens tijd zelf hulp te zoeken? Ik heb ook ooit een tijdje bij een psychiater 'gelopen' en het heeft me goed gedaan.
maandag 26 oktober 2009 om 13:06
Is dat zo? Het is gewoon door TO gepubliceerd, dus dan mag je het volgens mij gebruiken. En hoe completer het beeld, hoe groter het inzicht en des te beter de forummers advies kunnen geven.
En ja, ik vraag me ook af waarom ze zo snel kapt. Misschien een erg kort lontje, overspannen? Daarom vond ik de posting relevant.
En ja, ik vraag me ook af waarom ze zo snel kapt. Misschien een erg kort lontje, overspannen? Daarom vond ik de posting relevant.
maandag 26 oktober 2009 om 13:06
Misschien raakt je zoon gefrustreerd omdat hij niet weet waar hij aan toe is; zit ie TV te kijken, kom je naar beneden, moet hij zich meteen aankleden.
Misschien kun je hem voorbereiden; als dat programma afgelopen is, ga je naar boven om je aan te kleden.
Probeer het negatieve naar iets positiefs om te zetten. Zeg dat je een gezellige dag met elkaar wilt hebben, maar dan moet hij wel meewerken.
Misschien kun je hem voorbereiden; als dat programma afgelopen is, ga je naar boven om je aan te kleden.
Probeer het negatieve naar iets positiefs om te zetten. Zeg dat je een gezellige dag met elkaar wilt hebben, maar dan moet hij wel meewerken.
maandag 26 oktober 2009 om 13:50
even voordat ik alles gelezen heb even een uitleg waarom ik zo heftig reageer op de suggestie eens een flinke mep uit te delen en waarom ik dus even voor dat moment ermee nokte (nog afgezien van het feit dat het dus vakantie is en de kinderen hoe dan ook aandacht nodig hebben).
In het verleden (toen we nog niet wisten wat er met onze oudste aan de hand was) zijn we een keer (vals!!) beschuldigd van kindermishandeling. En dat is echt rot. Als je bijvoorbeeld door de politie verdacht wordt van diefstal ben je in principe onschuldig totdat ZIJ het tegendeel bewijzen. Bij het AMK had ik heel sterk het gevoel dat we in principe schuldig waren totdat WIJ het tegendeel bewezen. Totaal van de gekke, school en huisarts gaven aan geen zorgen te hebben, maar toch moesten we een gesprek met Jeugdzorg aan. We mochten het wel weigeren, maar dan (zo werd ons fijntjes ingewreven) stonden we toch meteen als verdacht te boek. Ook vond ik het zorgwekkend dat elke willekeurige buur jouw aan kan geven bij deze instantie. Erg leuk voor als je nog eens wraak op iemand wilt nemen.
Tenslotte ben ik bij zowel AMK als Jeugdzorg geen enkele medewerker tegengekomen die competent was. In verslagen van gesprekken stonden grove fouten en die krijg je er niet zomaar meer uit, we kregen rapporten van hele andere gezinnen opgestuurd, onze contactpersoon die onze 'zaak' behandelde, kreeg plots een andere baan zonder ons daarvan in in kennis te stellen of om een nieuwe contactpersoon toe te wijzen etc etc. al met al heeft het ons meer stress gegeven dan het ons aan rust heeft opgeleverd.
Ik weet wel hoe ze daar aan zoveel kritiek en wachtlijsten komen.
Het spijt me voor de medewerkers die wel hun best doen, maar ik wil nooit of te nimmer meer met in zee met een dergelijke organisatie.
De suggestie dat ik mijn kinderen dan maar moet mishandelen (flinke mep) schoot dus echt heel verkeerd, omdat dat me helemaal doet herinneren aan die klotetijd.
Die cursus waar ik het over had, hebben we trouwens zelf geregeld, dus dat kan JZ ook niet op hun conto schrijven. gevolg is ook dat ik nogal allergisch ben geworden voor hulpverlening, dus echt makkelijk stap ik niet meer naar maatschappelijk werk ofzo.
In het verleden (toen we nog niet wisten wat er met onze oudste aan de hand was) zijn we een keer (vals!!) beschuldigd van kindermishandeling. En dat is echt rot. Als je bijvoorbeeld door de politie verdacht wordt van diefstal ben je in principe onschuldig totdat ZIJ het tegendeel bewijzen. Bij het AMK had ik heel sterk het gevoel dat we in principe schuldig waren totdat WIJ het tegendeel bewezen. Totaal van de gekke, school en huisarts gaven aan geen zorgen te hebben, maar toch moesten we een gesprek met Jeugdzorg aan. We mochten het wel weigeren, maar dan (zo werd ons fijntjes ingewreven) stonden we toch meteen als verdacht te boek. Ook vond ik het zorgwekkend dat elke willekeurige buur jouw aan kan geven bij deze instantie. Erg leuk voor als je nog eens wraak op iemand wilt nemen.
Tenslotte ben ik bij zowel AMK als Jeugdzorg geen enkele medewerker tegengekomen die competent was. In verslagen van gesprekken stonden grove fouten en die krijg je er niet zomaar meer uit, we kregen rapporten van hele andere gezinnen opgestuurd, onze contactpersoon die onze 'zaak' behandelde, kreeg plots een andere baan zonder ons daarvan in in kennis te stellen of om een nieuwe contactpersoon toe te wijzen etc etc. al met al heeft het ons meer stress gegeven dan het ons aan rust heeft opgeleverd.
Ik weet wel hoe ze daar aan zoveel kritiek en wachtlijsten komen.
Het spijt me voor de medewerkers die wel hun best doen, maar ik wil nooit of te nimmer meer met in zee met een dergelijke organisatie.
De suggestie dat ik mijn kinderen dan maar moet mishandelen (flinke mep) schoot dus echt heel verkeerd, omdat dat me helemaal doet herinneren aan die klotetijd.
Die cursus waar ik het over had, hebben we trouwens zelf geregeld, dus dat kan JZ ook niet op hun conto schrijven. gevolg is ook dat ik nogal allergisch ben geworden voor hulpverlening, dus echt makkelijk stap ik niet meer naar maatschappelijk werk ofzo.
maandag 26 oktober 2009 om 15:11
jeetje Nunja, dat is wel heftig om mee te maken zo'n AMK-melding. Het klint alsof jullie ook echt pech hebben gehad met de
medewerkers van het AMK en JZ. Ik werk er zelf niet maar werk er veel mee samen dus weet dat het inderdaad zo kan lopen. Gelukkig kan het ook anders hoor.
Ik ben nog wel benieuwd: kun je iets met de adviezen die hier gegeven worden of heb je zelf het idee dat er iets anders aan de hand is?
medewerkers van het AMK en JZ. Ik werk er zelf niet maar werk er veel mee samen dus weet dat het inderdaad zo kan lopen. Gelukkig kan het ook anders hoor.
Ik ben nog wel benieuwd: kun je iets met de adviezen die hier gegeven worden of heb je zelf het idee dat er iets anders aan de hand is?
maandag 26 oktober 2009 om 15:59
maandag 26 oktober 2009 om 16:19
Hey Nunja,
Heftig verhaal inderdaad. En ik snap dat jij heftig reageert daardoor, maar probeer nou Frits gewoon te negeren als het je zó raakt, want hij is de énige die suggesties over slaan en psychiaters heeft gedaan en daar hebben anderen ook al op gereageerd dat ze het onzin vonden.
Ben je ook van plan om iets van de andere tips die gegeven worden eens te proberen? Ik bedoel, een boek moet je eerst kopen, lezen, enzovoort, terwijl je met sommige tips vanavond al zou kunnen beginnen.
Heftig verhaal inderdaad. En ik snap dat jij heftig reageert daardoor, maar probeer nou Frits gewoon te negeren als het je zó raakt, want hij is de énige die suggesties over slaan en psychiaters heeft gedaan en daar hebben anderen ook al op gereageerd dat ze het onzin vonden.
Ben je ook van plan om iets van de andere tips die gegeven worden eens te proberen? Ik bedoel, een boek moet je eerst kopen, lezen, enzovoort, terwijl je met sommige tips vanavond al zou kunnen beginnen.
