Kinderen
alle pijlers
driftbuien, niet luisteren. radeloos
maandag 26 oktober 2009 om 09:46
Mijn zoon van 5 luistert niet. Echt helemaal niet. Bij alles wat we van hem vragen, is het 'nee', of meneer krijgt een driftbui (stampen, gillen, krijsen). Alles is een strijd. Zijn bord eet hij nooit leeg. Of we er nou veel of weinig eten opleggen, of we hem zelf laten opscheppen, laten keizen wat hij wil eten, laten helpen met koken etc. Hij zit aan tafel maar te spelen en zijn broer af te leiden en als we daar wat van zeggen, weigert hij vanaf dat moment te eten.
Vanmorgen was hij zelf naar beneden gegaan om tv te kijken. Toen ik later beneden kwam, wilde ik hem zeggen dat we gingen aankleden, ontbijten en dat er daarna nog wel even tijd voor tv was (herfstvakantie, dus toch geen gehaast voor school). Nou, ik had de zin "we gaan eerst aankleden" nog niet uitgesproken of hij ontsteekt in een driftbui. Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakantie.
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens. De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat.
Voor straf sturen we hem altijd naar de gang, als hij met speelgoed gooit, dan gaat dat speelgoed voor een bepaalde tijd de kast in en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
Ondertussen ben ik radeloos, want het is gewoon niet meer te handhaven.
Vanmorgen was hij zelf naar beneden gegaan om tv te kijken. Toen ik later beneden kwam, wilde ik hem zeggen dat we gingen aankleden, ontbijten en dat er daarna nog wel even tijd voor tv was (herfstvakantie, dus toch geen gehaast voor school). Nou, ik had de zin "we gaan eerst aankleden" nog niet uitgesproken of hij ontsteekt in een driftbui. Resultaat: iedereen kwaad en geïrriteerd en een tv-verbod voor de hele vakantie.
Redelijk erover praten helpt ook niet: ik heb naderhand tegen hem gezegd dat als hij nu gewoon naar me geluisterd had, hij waarschijnlijk gewoon nog tv had kunnen kijken (vandaag en de rest van de vakantie) en dat we dan later vandaag nog wat leuks hadden kunnen doen. De zin en energie voor wat leuks ontbreekt me nu totaal.
Het is echt niet dat we hem altijd ontzettend verwend hebben, hij zoekt eigenlijk al zolang als ik weet de grens. De laatste tijd wordt hij ook nog eens ontzettend brutaal. Dan zegt hij gewoon 'houd je kop' als je tegen hem praat.
Voor straf sturen we hem altijd naar de gang, als hij met speelgoed gooit, dan gaat dat speelgoed voor een bepaalde tijd de kast in en niet eten betekent naar bed. (ik ga echt niet iets anders voor hem klaarmaken).
Ondertussen ben ik radeloos, want het is gewoon niet meer te handhaven.
maandag 26 oktober 2009 om 16:30
Ik wil daar eerst een weloverwogen plan van maken, want zomaar wat uit gaan proberen (zonder dat papa daar achter staat) gaat never werken. Ik denk dat we inderdaad maar moesten beginnen met dat gezeur over eten te negeren. Gewoon aan tafel, bord met eten voor z'n neus. Lust je niet? Wil je niet? Dan niet. Je krijgt niks anders en blijft aan tafel tot wij klaar zijn.
Een ding tegelijk maar.
Een ding tegelijk maar.
maandag 26 oktober 2009 om 16:59
daar heb je een punt Nunja, het is inderdaad belangrijk dat je man er ook achter staat.
Toch ga ik ook mee in de opmerking van kastanjez, je kunt al veel bereiken door enkele adviezen die gegeven worden op te volgen. Met of zonder man die je steunt ga jij het echt wel merken als je je kind positiever benadert.
Als ik je postings zo lees lijkt me dat het allerbelangrijkste, dat je weer gaat genieten van je kind!
En een goed plan om het eetgebeuren te negeren.
Succes daarmee!
Toch ga ik ook mee in de opmerking van kastanjez, je kunt al veel bereiken door enkele adviezen die gegeven worden op te volgen. Met of zonder man die je steunt ga jij het echt wel merken als je je kind positiever benadert.
Als ik je postings zo lees lijkt me dat het allerbelangrijkste, dat je weer gaat genieten van je kind!
En een goed plan om het eetgebeuren te negeren.
Succes daarmee!
maandag 26 oktober 2009 om 17:06
Nunja, als je de suggestie van een psycholoog/psychiater - gezien a.) het gedrag van je kind en b.) je verdere sores - al buiten de orde vindt ('Een psych? Denk je dat ik gek ben ofzo?') dan is iedere posting verder verspilde moeite. Ik voel me in ieder geval niet aangesproken door je gekwetsheid. Succes, meid.
maandag 26 oktober 2009 om 20:50
Nunja, fijn dat je nog even hebt gereageerd. Ik kan me voorstellen dat met het voorval met JZ dat commentaar van andere je dan wat hard op je dak valt. Maar de meeste van ons proberen je echte met de beste wil te helpen. Probeer het inderdaad punt bij punt aan te pakken en probeer hoe moeilijk ook ( ik kan me voorstellen dat het heel uitputtend is) positief naar je zoon te zijn. kNuffel hem, ondanks dat hij dat wellicht niet wil, zeg dat je van hem houdt. Van binnen doet dat een kind echt goed, ookal reageert hij er misschien niet direct op.
maandag 26 oktober 2009 om 22:36
Jammer dat je allergisch bent geworden voor jeugdhulpverlening, want deze kan wonderen doen in een situatie als de jouwe. Overigens alleen de openingspost en tot bladzijde 2 of zo gelezen.
Een week geen tv is veeeeel te lang voor een kind van 5. Ik vraag me af of je zoon vanochtend tijd had om zich voor te bereiden op een verandering van bezigheden? 'We gaan over tien minuten aankleden en ontbijten en daarna mag je nog een uurtje tv kijken' klinkt een stuk aannemelijker dan 'we gaan eerst aankleden..'
Slecht gedrag kort begrenzen, als in niet lange, maar heel korte (vijf minuten) strafjes, en daarna uitleggen wat je niet wil, en wat hij in de plaats van schelden/gooien/etc. kan doen.
De tijd nemen om de dag, en acties, een beetje overzichtelijker voor hem te maken, door vooraf aan te kondigen wat er gaat gebeuren. En dan niet meteen, maar over zoveel minuten.
Goed gedrag belonen. Bijvoorbeeld twee keer je (vrij klein opgeschepte) bord leegeten betekent naar de frietboer voor een ijsje. Als dat een week is gelukt dan ga je over naar een ijsje per drie keer of zo.
Dat zijn in een notedop de dingen waarmee ik zelf aan de slag ben, via Jeugdzorg, naast hopeloos incorrecte rapporten kunnen ze namelijk ook goede hulp inschakelen.
In een grijs verleden, toen mijn gezin er meer uitzag zoals het jouwe nu, heb ik veel gehad aan videohometraining. Het is verrassend om te zien hoe vaak je kind uit is op jouw aandacht, jouw reactie, jouw veiligheid. Voor mij was het een enorme eye opener.
Een week geen tv is veeeeel te lang voor een kind van 5. Ik vraag me af of je zoon vanochtend tijd had om zich voor te bereiden op een verandering van bezigheden? 'We gaan over tien minuten aankleden en ontbijten en daarna mag je nog een uurtje tv kijken' klinkt een stuk aannemelijker dan 'we gaan eerst aankleden..'
Slecht gedrag kort begrenzen, als in niet lange, maar heel korte (vijf minuten) strafjes, en daarna uitleggen wat je niet wil, en wat hij in de plaats van schelden/gooien/etc. kan doen.
De tijd nemen om de dag, en acties, een beetje overzichtelijker voor hem te maken, door vooraf aan te kondigen wat er gaat gebeuren. En dan niet meteen, maar over zoveel minuten.
Goed gedrag belonen. Bijvoorbeeld twee keer je (vrij klein opgeschepte) bord leegeten betekent naar de frietboer voor een ijsje. Als dat een week is gelukt dan ga je over naar een ijsje per drie keer of zo.
Dat zijn in een notedop de dingen waarmee ik zelf aan de slag ben, via Jeugdzorg, naast hopeloos incorrecte rapporten kunnen ze namelijk ook goede hulp inschakelen.
In een grijs verleden, toen mijn gezin er meer uitzag zoals het jouwe nu, heb ik veel gehad aan videohometraining. Het is verrassend om te zien hoe vaak je kind uit is op jouw aandacht, jouw reactie, jouw veiligheid. Voor mij was het een enorme eye opener.
maandag 26 oktober 2009 om 22:56
Nu wel alles gelezen en ik blijf bij de stelling: accepteer hulp. Je ziet toch zelf dat het niet goed gaat? Sommigen van ons hebben geen natuurtalent voor opvoeden, en wat zou er dan beschamend zijn aan hulp vragen? Het gaat mooi wel om de toekomst van je kind.
De kieteldood. Dat was ook nog eens zoiets waarmee ik onbereikbare zoon kon bereiken. En het gekke is dan nog dat die zoon juist helemaal niet onbereikbaar is, het is de grootste knuffelkont in mijn gezin. Hij hunkert naar aandacht. En positieve aandacht is zoveel leuker om te geven dan negatieve
De kieteldood. Dat was ook nog eens zoiets waarmee ik onbereikbare zoon kon bereiken. En het gekke is dan nog dat die zoon juist helemaal niet onbereikbaar is, het is de grootste knuffelkont in mijn gezin. Hij hunkert naar aandacht. En positieve aandacht is zoveel leuker om te geven dan negatieve
dinsdag 27 oktober 2009 om 00:19
Sorry, maar een organisatie die doodleuk opschrijft dat je toegeeft je kind wel eens een tik te geven, terwijl je net hebt vertelt dat NIET te doen, maar dat je handen wel eens jeuken. Maar die dat dus wel opschrijft, omdat madame de hulpverleenster met haar gedachtes al bij het weekend zat (en dus niet luistert), en vervolgens kun je dat ene zeer belastende zinnetje niet meer uit het dossier krijgen. Een zinnetje dat je de rest van je leven gaat achtervolgen. Met zo'n organisatie doe ik geen zaken meer, nooit meer. Zoals ik al schreef was dat niet de enige (grove) fout die gemaakt is. Ik vind het zwaar belastend voor JZ als organisatie dat wij een dossier van een ander gezin opgestuurd krijgen, waarin staat dat de ouders 5 dagen hebben om te reageren. Zoniet dan worden de kinderen weggehaald....en wij krijgen dat??!! Dat zijn dus al twee dagen minder voor betreffende ouders. En als je dan op stel en sprong JZ belt over dat dossier wordt er lacherig (wtf??) op gereageerd. Ik hoop van harte dat er met mijn dossier niet zo laconiek wordt omgesprongen.
Zou jij je vrijwillig in de klauwen van zo'n bende werpen?
Zou jij je vrijwillig in de klauwen van zo'n bende werpen?
dinsdag 27 oktober 2009 om 00:20
Ik baal er ook achteraf van dat ik met dat dossier niet gewoon naar de pers ben gegaan.
edit: en nogmaals, voor de goede orde: die AMK-melding was vals, heel vals, want afkomstig van iemand die ons een hak wilde zetten. Leuke manier om wraak te nemen, want het AMK gelooft iedereen behalve de ouders.
edit: en nogmaals, voor de goede orde: die AMK-melding was vals, heel vals, want afkomstig van iemand die ons een hak wilde zetten. Leuke manier om wraak te nemen, want het AMK gelooft iedereen behalve de ouders.
dinsdag 27 oktober 2009 om 07:58
Het verdient zeker geen schoonheidsprijs hoe er met jullie om is gegaan. Maar bekijk het ook eens van een andere kant:
als je in een schoenenwinkel slecht behandeld wordt kom je daar waarschijnlijk niet meer, maar het betekent niet dat je nooit meer schoenen koopt toch? Het is misschien een te simpele vergelijking maar dit gaat ook echt op voor JZ.
Ik hoor je vooral zeggen wat je NIET wilt en waar je boos over bent. Wat wil je dan wel? Er zijn echt nog genoeg andere mogelijkheden buiten JZ.
Denk dan aan: het Opvoedbureau, Schoolmaatschappelijk werk, Algemeen Maatschappelijk werk, particuliere orthopedagogen of kinderpsychologen of particuliere jeugdzorgorganisaties.
In welke regio woon je? Ik denk dat je van sommige forummers best een aantal betrouwbare adressen kunt krijgen
als je in een schoenenwinkel slecht behandeld wordt kom je daar waarschijnlijk niet meer, maar het betekent niet dat je nooit meer schoenen koopt toch? Het is misschien een te simpele vergelijking maar dit gaat ook echt op voor JZ.
Ik hoor je vooral zeggen wat je NIET wilt en waar je boos over bent. Wat wil je dan wel? Er zijn echt nog genoeg andere mogelijkheden buiten JZ.
Denk dan aan: het Opvoedbureau, Schoolmaatschappelijk werk, Algemeen Maatschappelijk werk, particuliere orthopedagogen of kinderpsychologen of particuliere jeugdzorgorganisaties.
In welke regio woon je? Ik denk dat je van sommige forummers best een aantal betrouwbare adressen kunt krijgen
dinsdag 27 oktober 2009 om 08:39
Zoals Bowie al aangeeft er zijn meer opties behalve jeugdzorg, zoals bijvoorbeeld schoolmaatschappelijk werk.
Mag ik vragen op wat voor manier jullie jullie zoon positief benaderen? Zeggen jullie dat jullie van hem houden, geef je hm ondanks zijn gedrag toch nog wel eens een dikke knuffel? Ga je bij het naar bed gaan eens lekker bij hem zitten?
Het komt op mij over dat jullie erg vast zitten in het negatief doen tegen elkaar.
Mag ik vragen op wat voor manier jullie jullie zoon positief benaderen? Zeggen jullie dat jullie van hem houden, geef je hm ondanks zijn gedrag toch nog wel eens een dikke knuffel? Ga je bij het naar bed gaan eens lekker bij hem zitten?
Het komt op mij over dat jullie erg vast zitten in het negatief doen tegen elkaar.
dinsdag 27 oktober 2009 om 08:56
Eerlijk gezegd vind ik de reacties van Nunja hier ook niet echt positief. Ik snap heel goed dat het verhaal van JZ nog heel hoog zit, het is een rotverhaal, maar laat dat dan links liggen en doe iets met alle andere tips en vragen en reageer daar dan op. Ik mis nu een stukje (h)erkenning en heb eigenlijk het gevoel dat iedereen hier nogal voor de kat z'n viool zit te schrijven....
dinsdag 27 oktober 2009 om 09:00
Nunja, ik heb gesprekken gehad met een 'particuliere' orthopedagoog en ben doorverwezen via de huisarts. Je zou eens kunnen kijken of je verzekering dat dekt.
Ik begrijp echt dat je momenteel even helemaal niets leuks aan je kind ziet maar je zult zien dat als je met de tips (uit het boek) aan de slag gaat, je altijd wel íets positiefs kunt vinden om je op te richten. Het vraagt alleen wel behoorlijk wat creativiteit om overal het goede uit te halen en je niet op te laten naaien door het negatieve (hij zit bijvoorbeeld te klieren aan tafel dan is het positieve dat hij in ieder geval aan tafel blijft zitten, richt je daar dan op). Mijn dochter ging al snel ook op andere vlakken positiever gedrag vertonen, niet alleen op de punten waar we mee bezig waren.
Ik begrijp echt dat je momenteel even helemaal niets leuks aan je kind ziet maar je zult zien dat als je met de tips (uit het boek) aan de slag gaat, je altijd wel íets positiefs kunt vinden om je op te richten. Het vraagt alleen wel behoorlijk wat creativiteit om overal het goede uit te halen en je niet op te laten naaien door het negatieve (hij zit bijvoorbeeld te klieren aan tafel dan is het positieve dat hij in ieder geval aan tafel blijft zitten, richt je daar dan op). Mijn dochter ging al snel ook op andere vlakken positiever gedrag vertonen, niet alleen op de punten waar we mee bezig waren.
dinsdag 27 oktober 2009 om 09:49
quote:Nunja schreef op 26 oktober 2009 @ 16:30:
Ik wil daar eerst een weloverwogen plan van maken, want zomaar wat uit gaan proberen (zonder dat papa daar achter staat) gaat never werken. Ik denk dat we inderdaad maar moesten beginnen met dat gezeur over eten te negeren. Gewoon aan tafel, bord met eten voor z'n neus. Lust je niet? Wil je niet? Dan niet. Je krijgt niks anders en blijft aan tafel tot wij klaar zijn.
Een ding tegelijk maar.Dat is een hele goede eerste stap Nunja, Weet je ook wat je gaat doen als hij gaat klieren aan tafel, want dat gaat gebeuren natuurlijk..
Ik wil daar eerst een weloverwogen plan van maken, want zomaar wat uit gaan proberen (zonder dat papa daar achter staat) gaat never werken. Ik denk dat we inderdaad maar moesten beginnen met dat gezeur over eten te negeren. Gewoon aan tafel, bord met eten voor z'n neus. Lust je niet? Wil je niet? Dan niet. Je krijgt niks anders en blijft aan tafel tot wij klaar zijn.
Een ding tegelijk maar.Dat is een hele goede eerste stap Nunja, Weet je ook wat je gaat doen als hij gaat klieren aan tafel, want dat gaat gebeuren natuurlijk..
dinsdag 27 oktober 2009 om 09:58
Ik doe niks met jullie tips? Oh...ik dacht dat ik toch geschreven had dat ik a) dat boek zou lezen en b) de strijd rondom eten zou stoppen.
Kijk, dat ik niet elke tip met luid gejuich begroet, omdat ik die bv al toepas, toegepast heb of niet in onze situatie vind passen, wil niet zeggen dat ik niks doe.
Ik (en jullie!) hebben ook gezegd dat in het wilde weg allerlei aanpakken door elkaar toepassen niet werkt, dus dat doe ik ook niet. Ik begin met 1 ding (eten) en lees daarnaast het boek. Goed toch?
De hele jeugdhulpverlening hier is nauw met elkaar verbonden. Bij sommige organisaties kom je ook pas binnen na een verwijzing van JZ. Ik wil dus liever eerst zelf kijken wat ik zelf kan doen, dan die leeuwenkuil weer in te gaan. Dat anderen liever meteen bij een psych gaan lopen, wil nog niet zeggen dat ik dat wil en dat dat ook het beste zou zijn.
Kijk, dat ik niet elke tip met luid gejuich begroet, omdat ik die bv al toepas, toegepast heb of niet in onze situatie vind passen, wil niet zeggen dat ik niks doe.
Ik (en jullie!) hebben ook gezegd dat in het wilde weg allerlei aanpakken door elkaar toepassen niet werkt, dus dat doe ik ook niet. Ik begin met 1 ding (eten) en lees daarnaast het boek. Goed toch?
De hele jeugdhulpverlening hier is nauw met elkaar verbonden. Bij sommige organisaties kom je ook pas binnen na een verwijzing van JZ. Ik wil dus liever eerst zelf kijken wat ik zelf kan doen, dan die leeuwenkuil weer in te gaan. Dat anderen liever meteen bij een psych gaan lopen, wil nog niet zeggen dat ik dat wil en dat dat ook het beste zou zijn.
dinsdag 27 oktober 2009 om 10:00
Oja: het is niet zo dat we de hele dag ruzie hebben hier. Er zijn ook veel leuke momenten. Zo hebben we gisteren bijvoorbeeld gezellig een spelletje gedaan zonder gedoe. Eten ging ook goed. Okay, hij heeft alleen maar sla en brood gegeten, maar er was tenminste geen ruzie.
Niet meer zeggen dus, dat ik niks met tips doe.
Niet meer zeggen dus, dat ik niks met tips doe.
dinsdag 27 oktober 2009 om 10:29
Maar Nunja, het is al meerdere keren gevraagd en er komt geen reactie: wat voor positieve dingen zeg/doe je met je zoon. Je zegt dat je gister gezellig hebt gespeeld met hem. Zeg je hem dit dan ook? Dat je het gezellig vindt, etc? Ik merk dat eten moeilijk blijft voor jou om los te laten. Niks hij heeft alleen sla en brood gegeten. Nee hij heeft gegeten en zonder ruzie, klaar. Heb je hem na het eten gezegd dat je het prettig vond zo? Juist op momenten dat het goed gaat moet je hem de hemel inprijzen!!!!!
dinsdag 27 oktober 2009 om 10:48
quote:Nunja schreef op 27 oktober 2009 @ 09:58:
De hele jeugdhulpverlening hier is nauw met elkaar verbonden. Bij sommige organisaties kom je ook pas binnen na een verwijzing van JZ. Ik wil dus liever eerst zelf kijken wat ik zelf kan doen, dan die leeuwenkuil weer in te gaan. Dat anderen liever meteen bij een psych gaan lopen, wil nog niet zeggen dat ik dat wil en dat dat ook het beste zou zijn.
Het is helemaal niet nodig om hulp buitenshuis te gaan zoeken,
zo te lezen zit je zoon gewoon in een vervelende fase, en jij moet je sterk maken om er mee om te gaan..
Jeugdzorg en Ggz gaat er vaak te diep op in en gaat de hele thuissituatie analyseren, en evt. kind testen, daar heb jij waarschijnlijk niks aan, want jou kind is gewoon even lastig..
De hele jeugdhulpverlening hier is nauw met elkaar verbonden. Bij sommige organisaties kom je ook pas binnen na een verwijzing van JZ. Ik wil dus liever eerst zelf kijken wat ik zelf kan doen, dan die leeuwenkuil weer in te gaan. Dat anderen liever meteen bij een psych gaan lopen, wil nog niet zeggen dat ik dat wil en dat dat ook het beste zou zijn.
Het is helemaal niet nodig om hulp buitenshuis te gaan zoeken,
zo te lezen zit je zoon gewoon in een vervelende fase, en jij moet je sterk maken om er mee om te gaan..
Jeugdzorg en Ggz gaat er vaak te diep op in en gaat de hele thuissituatie analyseren, en evt. kind testen, daar heb jij waarschijnlijk niks aan, want jou kind is gewoon even lastig..
dinsdag 27 oktober 2009 om 11:52
In je topictitel staat 'radeloos'. Komt op mij nogal ernstig over terwijl je nu zegt het zelf wel te kunnen oplossen. Ik begrijp dan ook best dat forummers aan komen dragen met hulpinstanties. Dat jij daar niet op zit te wachten door je problemen met jeugdzorg is begrijpelijk maar er zijn nog meer mogelijkheden aan 'externe hulp' behalve die instanties.
Ik beschouw mezelf ook als een goede opvoeder maar liep met mijn dochter tegen problemen aan waarbij ik niet meer wist hoe ik haar het beste kon aanpakken. Vandaar de orthopedagoog. Ik vond het ook prettig om met iemand te sparren over onze nieuwe aanpak, zij was voor mij ook een soort van 'stok achter de deur' om positief te blijven ook als het even tegenzat.
Ik beschouw mezelf ook als een goede opvoeder maar liep met mijn dochter tegen problemen aan waarbij ik niet meer wist hoe ik haar het beste kon aanpakken. Vandaar de orthopedagoog. Ik vond het ook prettig om met iemand te sparren over onze nieuwe aanpak, zij was voor mij ook een soort van 'stok achter de deur' om positief te blijven ook als het even tegenzat.
