Relaties
alle pijlers
roze wolk opgelost?
woensdag 19 augustus 2009 om 22:38
Hallo,
hier kort de situatie. Vriend en ik leerde elkaar 8 maanden geleden kennen en waren veel ij elkaar. In april gaan samenwonen en bezig met toekomstplannen. Nu, acht maanden later is zijn roze wolk door een ruzie over het huishouden verdwenen en heeft hij onze vakantie Thailand nou niet erg gezellig gemaakt. Hij is nu naar een therapeut geweest en die zegt dat hij zich emotioneel voor mij heeft afgesloten. Vriend wil er alles aan doen om het gevoel terug te krijgen en wil duus ook echt in therapie, eventueel samen met mij. (relatietherapie). De seks is op dit moment nul. Hij zegt dat hij er nu geen behoefte aan heeft.
Ik wete niet zo goed wat ik ermee aan moet. Aan de ene kant ben ik super gek op hem en wil ik hem die kans geven, aan de andere kant denk ik; daar heb je er weer zo een.....
Herkent iemand misschien dit? Is dit een normale relatiedip of is dit een onbegonnen zaak?
hier kort de situatie. Vriend en ik leerde elkaar 8 maanden geleden kennen en waren veel ij elkaar. In april gaan samenwonen en bezig met toekomstplannen. Nu, acht maanden later is zijn roze wolk door een ruzie over het huishouden verdwenen en heeft hij onze vakantie Thailand nou niet erg gezellig gemaakt. Hij is nu naar een therapeut geweest en die zegt dat hij zich emotioneel voor mij heeft afgesloten. Vriend wil er alles aan doen om het gevoel terug te krijgen en wil duus ook echt in therapie, eventueel samen met mij. (relatietherapie). De seks is op dit moment nul. Hij zegt dat hij er nu geen behoefte aan heeft.
Ik wete niet zo goed wat ik ermee aan moet. Aan de ene kant ben ik super gek op hem en wil ik hem die kans geven, aan de andere kant denk ik; daar heb je er weer zo een.....
Herkent iemand misschien dit? Is dit een normale relatiedip of is dit een onbegonnen zaak?
woensdag 28 oktober 2009 om 10:36
Beste spidergirl,
dit topic gelezen hebbende was mijn eerste gedachte: voor relatietherapie heb je toch echt eerst een relatie nodig...
Ik denk ook dat jullie véél te snel zijn gaan samenwonen, voordat jullie uberhaupt een idee hadden van jullie wederzijdse verwachtingen en ideeën. Het zou nl niet onlogisch zijn om vantevoren de 'regeldingen' helder te hebben voordat je zo'n stap neemt, en te weten wat je aan elkaar hebt ook op het gebied van liefde en liefhebben.
Dat is achteraf makkelijk gesproken. Wel hoop ik dat het je inzicht geeft voor een volgende relatie, en wens ik je toe dat je daarin wel een wat stabielere man ontmoet en daar zelf ook wat verstandiger naar hem én naar jezelf in handelt. Zodat je ervaart hoe het óók kan zijn, en dit alles dan kan relativeren. Want dit was echt niet goed te noemen...
dit topic gelezen hebbende was mijn eerste gedachte: voor relatietherapie heb je toch echt eerst een relatie nodig...
Ik denk ook dat jullie véél te snel zijn gaan samenwonen, voordat jullie uberhaupt een idee hadden van jullie wederzijdse verwachtingen en ideeën. Het zou nl niet onlogisch zijn om vantevoren de 'regeldingen' helder te hebben voordat je zo'n stap neemt, en te weten wat je aan elkaar hebt ook op het gebied van liefde en liefhebben.
Dat is achteraf makkelijk gesproken. Wel hoop ik dat het je inzicht geeft voor een volgende relatie, en wens ik je toe dat je daarin wel een wat stabielere man ontmoet en daar zelf ook wat verstandiger naar hem én naar jezelf in handelt. Zodat je ervaart hoe het óók kan zijn, en dit alles dan kan relativeren. Want dit was echt niet goed te noemen...
woensdag 28 oktober 2009 om 11:21
woensdag 28 oktober 2009 om 11:48
Zijn gevoel klopt niet? De jouwe wel dan?
Het gebeurd maar zelden dat als je ergens een punt achter zet, je al helemaal los bent van iemand, gevoel moet slijten door de tijd heen. Jullie hebben verstandelijk een beslissing genomen, blijkbaar voelde wat jullie hadden minder goed dan jullie denken te hebben in jullie eentje of in een nieuwe relatie, moeilijk maar wel verstandig.
Sterte.
Het gebeurd maar zelden dat als je ergens een punt achter zet, je al helemaal los bent van iemand, gevoel moet slijten door de tijd heen. Jullie hebben verstandelijk een beslissing genomen, blijkbaar voelde wat jullie hadden minder goed dan jullie denken te hebben in jullie eentje of in een nieuwe relatie, moeilijk maar wel verstandig.
Sterte.
woensdag 28 oktober 2009 om 15:22
het houden van gevoel is er wel, maar hij miste het gevoel dat ie vol voor me wil gaan. Na drie maanden dit aangekeken te hebben, heb ik de knoop doorgehakt. Als het al terug komt is dat niet door bij elkaar te blijven.
Hij zit op dit moment erg met zichzlef in de knoop (tegen overspannen aan) en zijn zelfvertrouwen is op dit moment nul. Hij heeft dus totaal geen ruimte voor mij, waardoor er afstand tussen ons is.
Hij zit op dit moment erg met zichzlef in de knoop (tegen overspannen aan) en zijn zelfvertrouwen is op dit moment nul. Hij heeft dus totaal geen ruimte voor mij, waardoor er afstand tussen ons is.
woensdag 28 oktober 2009 om 17:43
quote:spidergirl1 schreef op 19 augustus 2009 @ 22:48:
toen we gingen samen wonen was het nog super. Het ging mis toen we het over de regeldingen hadden (huishouden en financieen) Dat 'bevriezen' kent hij van eerdere relaties van zichzelf en hij wil nu dus in therapie. Niet perse in relatietherapie, hij heeft wel door dat het probleem bij hem ligt, al heel lang voor mijn tijd en dat hij er nu echt iets mee moet doen want anders raakt hij me kwijt.Dat wil hij echt niet. Maar ik weet niet of ik dit al wel wil na 8 maanden....
Excuus, had nog niet gelezen dat jullie uit elkaar zijn.
Wens je veel sterkte toe een knuffel. Erg rot, zeker omdat jullie nog veel voor elkaar voelen.
toen we gingen samen wonen was het nog super. Het ging mis toen we het over de regeldingen hadden (huishouden en financieen) Dat 'bevriezen' kent hij van eerdere relaties van zichzelf en hij wil nu dus in therapie. Niet perse in relatietherapie, hij heeft wel door dat het probleem bij hem ligt, al heel lang voor mijn tijd en dat hij er nu echt iets mee moet doen want anders raakt hij me kwijt.Dat wil hij echt niet. Maar ik weet niet of ik dit al wel wil na 8 maanden....
Excuus, had nog niet gelezen dat jullie uit elkaar zijn.
Wens je veel sterkte toe een knuffel. Erg rot, zeker omdat jullie nog veel voor elkaar voelen.
maandag 2 november 2009 om 18:07
Het blijkt dat hij zwaar overspannen is. Mijn gemopper over het huishouden was de druppel die de emmer deed overlopen. Heb mijn ex-schoonzus gesproken en die vertelde het.
Ben ergens wel opgelucht. Dacht dat het aan mij lag en aan die ruzie. Nu blijkt het dus iets anders te zijn. Kon me al niet voorstellen dat een huishoudruzie zo veel gevolgen zou hebben.
Wij zijn nog wel uit elkaar. Hij is er behoorlijk aan toe. Laat hem ook maar met rust in de hoop dat we ooit weer bij elkaar komen.
Ben ergens wel opgelucht. Dacht dat het aan mij lag en aan die ruzie. Nu blijkt het dus iets anders te zijn. Kon me al niet voorstellen dat een huishoudruzie zo veel gevolgen zou hebben.
Wij zijn nog wel uit elkaar. Hij is er behoorlijk aan toe. Laat hem ook maar met rust in de hoop dat we ooit weer bij elkaar komen.
woensdag 4 november 2009 om 19:44
hoi,
nog een keer jullie advies.
Ik heb dus vorige weke besloten er de stekker uit te trekken, omdat mijn ex zich steeds ana mij irriteerde en niet zeker was voor zijn gevoel voor mij. Nu blijkt dat hij zwaar overspannen is. Ik voel me nu heel schuldig dat ik de relatie heb beeindigd en wil hem terug om er voor hem te zijn. Snap nu waar zijn gedrag vandaan komt. Zal ik hem bellen om dit te zeggen of meot ik hem nu even met rust laten? Ik hou echt super veel van hem en voel me nu een rotmens omdat ik hem in een moeilijke tijd in de steek heb gelaten. (hij dacht namelijk dat hij tijwfelde aan izjn gevoel voor mij, maar het blijkt dus wat anders te zijn). Ik weet niet of hij weer verder wil.
nog een keer jullie advies.
Ik heb dus vorige weke besloten er de stekker uit te trekken, omdat mijn ex zich steeds ana mij irriteerde en niet zeker was voor zijn gevoel voor mij. Nu blijkt dat hij zwaar overspannen is. Ik voel me nu heel schuldig dat ik de relatie heb beeindigd en wil hem terug om er voor hem te zijn. Snap nu waar zijn gedrag vandaan komt. Zal ik hem bellen om dit te zeggen of meot ik hem nu even met rust laten? Ik hou echt super veel van hem en voel me nu een rotmens omdat ik hem in een moeilijke tijd in de steek heb gelaten. (hij dacht namelijk dat hij tijwfelde aan izjn gevoel voor mij, maar het blijkt dus wat anders te zijn). Ik weet niet of hij weer verder wil.
donderdag 5 november 2009 om 08:05
donderdag 5 november 2009 om 21:56
besef me ook dat zijn irritaties niet normaal zijn. Zijn moeder beaamde dit ook. Hij is zelfs al reirriteerd wanneer de bakker waar hij zijn brood koopt een pleister om heeft of de slager geen handschoenen aan heeft. Ik kon ook niks meer goed doen, terwijl hij me ervoor op handen droeg. Het lijkt wel zo'n man die eerst aales doet om iemand te veroveren en dan zijn ware aard laat zien en diegene de grond in trapt.
Mijn eigenwaarde is de afgelopen drie maanden behoorlijk gedaald... Durf geen verkleinwoorden meer te gebruiken, let er nu op hoe ik mijn thee drink en of ik niet raar lach.
Mijn eigenwaarde is de afgelopen drie maanden behoorlijk gedaald... Durf geen verkleinwoorden meer te gebruiken, let er nu op hoe ik mijn thee drink en of ik niet raar lach.
donderdag 5 november 2009 om 22:16
Spidergirl,
Allereerst wil ik je zeggen dat ik het vervelend voor je vind hoe het is gelopen. Het is begrijpelijk dat je dingen aangrijpt om weer bij hem te kunnen zijn, het is nog maar zo kort "uit".
Je zegt dat je eigenwaarde behoorlijk is gedaald, dit waarschijnlijk vanwege de situatie met hem. Ik zou je willen adviseren om hem te laten voor wat het is, hij heeft een stempel "zwaar overspannen" en word ook op die manier benadert door zijn omgeving. Maar jij hebt ook veel verdriet van de situatie, probeer daar aandacht aan te besteden, zodat je er zelf weer boven op kan komen.
Sterkte
Allereerst wil ik je zeggen dat ik het vervelend voor je vind hoe het is gelopen. Het is begrijpelijk dat je dingen aangrijpt om weer bij hem te kunnen zijn, het is nog maar zo kort "uit".
Je zegt dat je eigenwaarde behoorlijk is gedaald, dit waarschijnlijk vanwege de situatie met hem. Ik zou je willen adviseren om hem te laten voor wat het is, hij heeft een stempel "zwaar overspannen" en word ook op die manier benadert door zijn omgeving. Maar jij hebt ook veel verdriet van de situatie, probeer daar aandacht aan te besteden, zodat je er zelf weer boven op kan komen.
Sterkte
zaterdag 7 november 2009 om 16:05
Dat probeer ik ook, eroverheen komen, maar ik vind het zo oneerlijk gegaan. We hebben een ruzie over het huishouden, hij snapt mij emotioneel niet en neemt een enorme afstand, irriteert zich ineens aan alles, terwijl ik daarvoor niets fouts kon doen en uiteindelijk gaat de relatie uit. En dat allemaal om 1 ruzie over het huishouden waarin hij mijn ongenoegen niet begreep.
Is het eigenlijk normaal dat iemand zich aan dingen als verkeinwoorden, manier van thee drinken, manier van lachen kan irriteren?
Is het eigenlijk normaal dat iemand zich aan dingen als verkeinwoorden, manier van thee drinken, manier van lachen kan irriteren?
zaterdag 7 november 2009 om 19:05
quote:spidergirl1 schreef op 07 november 2009 @ 16:05:
Is het eigenlijk normaal dat iemand zich aan dingen als verkeinwoorden, manier van thee drinken, manier van lachen kan irriteren?
Eeeuhm.... dat duidt vaak wel op een 'he's not that into you'... Maar ja, als hij zich ook al irriteert aan de bakker en de slager... Het ligt dus niet aan jouw gelach, manier van thee drinken en verkleinwoordjes.
Ik denk dat deze jongen nogal perfectionistisch is geworden door situaties waarmee hij niet overweg kan (emotioneel). Dan gaat ie van zich 'afschoppen' lijkt het wel. Is niet echt normaal lijkt me... Ik denk dat je het juiste besluit hebt genomen. Als hij je terug wilt, komt hij echt vanzelf achter je aan. Hij heeft toch je nummer/ email? Probeer nu je eigen koers te varen, meis.
Na verloop van tijd (dan hebben we het over een aantal weken rust) kun je natuurlijk best een beetje interesse tonen door te vragen hoe het met hem is. Maar niet gelijk met het doel om hem terug te krijgen. gewoon omdat je om hem geeft... En geen verwachtingen. Sterkte!
Is het eigenlijk normaal dat iemand zich aan dingen als verkeinwoorden, manier van thee drinken, manier van lachen kan irriteren?
Eeeuhm.... dat duidt vaak wel op een 'he's not that into you'... Maar ja, als hij zich ook al irriteert aan de bakker en de slager... Het ligt dus niet aan jouw gelach, manier van thee drinken en verkleinwoordjes.
Ik denk dat deze jongen nogal perfectionistisch is geworden door situaties waarmee hij niet overweg kan (emotioneel). Dan gaat ie van zich 'afschoppen' lijkt het wel. Is niet echt normaal lijkt me... Ik denk dat je het juiste besluit hebt genomen. Als hij je terug wilt, komt hij echt vanzelf achter je aan. Hij heeft toch je nummer/ email? Probeer nu je eigen koers te varen, meis.
Na verloop van tijd (dan hebben we het over een aantal weken rust) kun je natuurlijk best een beetje interesse tonen door te vragen hoe het met hem is. Maar niet gelijk met het doel om hem terug te krijgen. gewoon omdat je om hem geeft... En geen verwachtingen. Sterkte!
Only dead fish go with the flow
zaterdag 7 november 2009 om 20:53
zondag 22 november 2009 om 21:33
zondag 22 november 2009 om 21:35
om een duidelijk beeld te geven, dit is er precies gebeurd en dit vond ik op een site over borderline ( hij heeft namelijk een jaar in dagbehandeling gezeten omdat hij geen relaties aan kon gaan....)
Hoe kan het dat ik pas heel laat doorkreeg dat mijn partner een BPS heeft?
Hoe kan het dat het mij pas na maanden duidelijk is geworden dat mijn nieuwe partner een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft (krassen, ruzieën, depressieve buien)? Het ging aanvankelijk zo goed!
Het is inderdaad zo dat binnen een partnerrelatie het soms een tijdje kan duren voordat duidelijk wordt welke persoonlijkheidsproblemen er spelen. Mensen met borderline problematiek hebben klachten en problemen die sterk kunnen wisselen en vaak zijn die wisselingen afhankelijk van hoe het in een relatie gaat. In de eerste periode van de relatie kan de ander worden geïdealiseerd en lijken alle problemen ineens als sneeuw voor de zon verdwenen: ik geweldig, jij geweldig, wij geweldig. Zolang de partner als beschikbaar en zorgzaam kan worden beleefd functioneert iemand met een borderline persoonlijkheidsstoornis op haar best en vaak is in die fase de partner ook tevreden omdat de meeste mensen met borderline problematiek dan hun beste beentje voor zetten en bij de ander de leuke en sterke kanten van de persoonlijkheid erg tot de verbeelding spreken zoals: de heftigheid van de liefdesrelatie, het ondernemen van allerlei activiteiten met tomeloze energie, wilde toekomstplannen, betrokkenheid en zorgzaamheid, de exclusieve aandacht voor elkaar......noem maar op: the sky is the limit.
Vroeger of later gaat het toch mis en komt er een heel ander scenario voordraaien. De eerste onenigheidjes (hoe klein ze ook lijken), het gewone leven dat zich aandient waarbij je niet altijd voor de ander klaar kan staan omdat er ook nog zoiets is als werk en andere vrienden, een mislukte vrijpartij, een verkeerde opmerking op het verkeerde tijdstip, te veel alcohol, een vermeende afkeurende blik van de schoonmoeder in spé......kan van alles zijn, vaak ogenschijnlijk futiel. De partner wordt nu ineens niet meer als volledig beschikbaar beleefd en borderliner voelt zich in de steek gelaten, "all good" kan omslaan in "all bad", idealisatie in devaluatie, devaluatie van de ander of devaluatie van zichzelf, de roze wolk wordt wit en slaat om in een zwarte omweersbui. Dan dient zich het lage en kwetsbare zelfgevoel aan gepaard gaande met ernstige symptomen zoals depressiviteit, zelfverwonding en suicidaliteit.
Een borderline patiënt deelt zijn diagnose aanvankelijk meestal niet met een nieuwe partner omdat op dat moment echt de overtuiging bestaat dat het deze keer allemaal veel beter en definitief anders zal gaan lopen dan in voorgaande (problematische) relaties. Bovendien speelt er veel verlatingsangst op de achtergrond. Als uiteindelijk de relatie uiteen spat blijft de partner in vertwijfeling en vol vragen achter: wat is er in hemelsnaam allemaal met me gebeurt? Hoe kan het dat ik het al die tijd niet heb gezien?.....
Hoe kan het dat ik pas heel laat doorkreeg dat mijn partner een BPS heeft?
Hoe kan het dat het mij pas na maanden duidelijk is geworden dat mijn nieuwe partner een borderline persoonlijkheidsstoornis heeft (krassen, ruzieën, depressieve buien)? Het ging aanvankelijk zo goed!
Het is inderdaad zo dat binnen een partnerrelatie het soms een tijdje kan duren voordat duidelijk wordt welke persoonlijkheidsproblemen er spelen. Mensen met borderline problematiek hebben klachten en problemen die sterk kunnen wisselen en vaak zijn die wisselingen afhankelijk van hoe het in een relatie gaat. In de eerste periode van de relatie kan de ander worden geïdealiseerd en lijken alle problemen ineens als sneeuw voor de zon verdwenen: ik geweldig, jij geweldig, wij geweldig. Zolang de partner als beschikbaar en zorgzaam kan worden beleefd functioneert iemand met een borderline persoonlijkheidsstoornis op haar best en vaak is in die fase de partner ook tevreden omdat de meeste mensen met borderline problematiek dan hun beste beentje voor zetten en bij de ander de leuke en sterke kanten van de persoonlijkheid erg tot de verbeelding spreken zoals: de heftigheid van de liefdesrelatie, het ondernemen van allerlei activiteiten met tomeloze energie, wilde toekomstplannen, betrokkenheid en zorgzaamheid, de exclusieve aandacht voor elkaar......noem maar op: the sky is the limit.
Vroeger of later gaat het toch mis en komt er een heel ander scenario voordraaien. De eerste onenigheidjes (hoe klein ze ook lijken), het gewone leven dat zich aandient waarbij je niet altijd voor de ander klaar kan staan omdat er ook nog zoiets is als werk en andere vrienden, een mislukte vrijpartij, een verkeerde opmerking op het verkeerde tijdstip, te veel alcohol, een vermeende afkeurende blik van de schoonmoeder in spé......kan van alles zijn, vaak ogenschijnlijk futiel. De partner wordt nu ineens niet meer als volledig beschikbaar beleefd en borderliner voelt zich in de steek gelaten, "all good" kan omslaan in "all bad", idealisatie in devaluatie, devaluatie van de ander of devaluatie van zichzelf, de roze wolk wordt wit en slaat om in een zwarte omweersbui. Dan dient zich het lage en kwetsbare zelfgevoel aan gepaard gaande met ernstige symptomen zoals depressiviteit, zelfverwonding en suicidaliteit.
Een borderline patiënt deelt zijn diagnose aanvankelijk meestal niet met een nieuwe partner omdat op dat moment echt de overtuiging bestaat dat het deze keer allemaal veel beter en definitief anders zal gaan lopen dan in voorgaande (problematische) relaties. Bovendien speelt er veel verlatingsangst op de achtergrond. Als uiteindelijk de relatie uiteen spat blijft de partner in vertwijfeling en vol vragen achter: wat is er in hemelsnaam allemaal met me gebeurt? Hoe kan het dat ik het al die tijd niet heb gezien?.....
maandag 23 november 2009 om 17:40
Spider wat wil je met je laatste postings...
je relatie was niet leuk... je hoeft geen excuus voor zijn gedrag te vinden. Een excuus verandert het gedrag niet.
quote:spidergirl1 schreef op 07 november 2009 @ 16:05:
Dat probeer ik ook, eroverheen komen, maar ik vind het zo oneerlijk gegaan. We hebben een ruzie over het huishouden, hij snapt mij emotioneel niet en neemt een enorme afstand, irriteert zich ineens aan alles, terwijl ik daarvoor niets fouts kon doen en uiteindelijk gaat de relatie uit. En dat allemaal om 1 ruzie over het huishouden waarin hij mijn ongenoegen niet begreep.
Is het eigenlijk normaal dat iemand zich aan dingen als verkeinwoorden, manier van thee drinken, manier van lachen kan irriteren?
je relatie was niet leuk... je hoeft geen excuus voor zijn gedrag te vinden. Een excuus verandert het gedrag niet.
quote:spidergirl1 schreef op 07 november 2009 @ 16:05:
Dat probeer ik ook, eroverheen komen, maar ik vind het zo oneerlijk gegaan. We hebben een ruzie over het huishouden, hij snapt mij emotioneel niet en neemt een enorme afstand, irriteert zich ineens aan alles, terwijl ik daarvoor niets fouts kon doen en uiteindelijk gaat de relatie uit. En dat allemaal om 1 ruzie over het huishouden waarin hij mijn ongenoegen niet begreep.
Is het eigenlijk normaal dat iemand zich aan dingen als verkeinwoorden, manier van thee drinken, manier van lachen kan irriteren?
maandag 23 november 2009 om 20:33
Hoi Spider,
snap dat je het kwijt moet/wil, is ook niet echt tof, maar helaas soms de werkelijkheid Sterkte meis!
En dat hij nu alweer flink aan het daten is ,zegt meer over hem dan over jou. Hij neemt niet de tijd om echt te beseffen wat er gebeurd is en is alweer op zoek naar een ander waar hij zich in kan verliezen? en neemt niet de tijd echt ergens over na te denken. Hebben jullie nog wel contact?
snap dat je het kwijt moet/wil, is ook niet echt tof, maar helaas soms de werkelijkheid Sterkte meis!
En dat hij nu alweer flink aan het daten is ,zegt meer over hem dan over jou. Hij neemt niet de tijd om echt te beseffen wat er gebeurd is en is alweer op zoek naar een ander waar hij zich in kan verliezen? en neemt niet de tijd echt ergens over na te denken. Hebben jullie nog wel contact?
dinsdag 24 november 2009 om 11:29
Spidergirl, als hij idd borderline heeft dan is je wellicht een hoop leed bespaard gebleven door deze relatie binnen zo'n korte tijd na samenwonen te beëindigen.
Neemt niet weg dat je nog steeds verdrietig zult/kunt zijn. Je bent toch een relatie kwijtgeraakt. Maar toch, je bent ook een hoop potentiële problemen kwijt. Gelukkig ben je toen niet zwanger geworden, dan had je hem nooit meer uit je leven kunnen krijgen.
Sterkte.
Neemt niet weg dat je nog steeds verdrietig zult/kunt zijn. Je bent toch een relatie kwijtgeraakt. Maar toch, je bent ook een hoop potentiële problemen kwijt. Gelukkig ben je toen niet zwanger geworden, dan had je hem nooit meer uit je leven kunnen krijgen.
Sterkte.
zaterdag 28 november 2009 om 17:03
Hoi,
Vandaag met ex gepraat. Ik weet nu wat er aan de hand is. Hij vond mij niet relaxed in de relatie; ik wilde te veel regelen en liet niks op zijn beloop. Hij wilde een relaxte relatie met iemand die relaxerd is en hiju vond mij te neurotisch. Hij vond het onzin dat ik zo'n groot probleem maakte van het huishouden en daar had hij geen zin in. Hij wil een relatie waarin alles relaxed is en waar dat soort dingen vanzelf gaan.
Ik herken mij wel in die a-relaxedheid. Heb hem ook duidelijk gemaakt dat dat is waar ik aan wil werken, maar hij wil een relatie waarin dat soort dingen al goed zijn, hij wil mij hierin niet laten leren. Hij wil iemand die van nature relaxed met dat soort dingen omgaat en die het niet te druk heeft met een baan en studie.
Ik ben zo verdrietig. Toen het goed gin, zei hij dat hij voor altijd bij me zou blijven en voor me zou vechten als dat nodig was. Nu kwam hiju er dus achter dat hij dit niet leuk aan mij vindt, en zet hij me aan de kant, terwijl ik mijzelf best in zijn woorden herken en ik eraan wil werken.
Hoe kan zo'n heftige verliefdheid zo omslaan en hoe kan ik hem duidelijk maken dat ik er echt aan wil werken en met hem verder wil? Ik wil hem terug!!
Vandaag met ex gepraat. Ik weet nu wat er aan de hand is. Hij vond mij niet relaxed in de relatie; ik wilde te veel regelen en liet niks op zijn beloop. Hij wilde een relaxte relatie met iemand die relaxerd is en hiju vond mij te neurotisch. Hij vond het onzin dat ik zo'n groot probleem maakte van het huishouden en daar had hij geen zin in. Hij wil een relatie waarin alles relaxed is en waar dat soort dingen vanzelf gaan.
Ik herken mij wel in die a-relaxedheid. Heb hem ook duidelijk gemaakt dat dat is waar ik aan wil werken, maar hij wil een relatie waarin dat soort dingen al goed zijn, hij wil mij hierin niet laten leren. Hij wil iemand die van nature relaxed met dat soort dingen omgaat en die het niet te druk heeft met een baan en studie.
Ik ben zo verdrietig. Toen het goed gin, zei hij dat hij voor altijd bij me zou blijven en voor me zou vechten als dat nodig was. Nu kwam hiju er dus achter dat hij dit niet leuk aan mij vindt, en zet hij me aan de kant, terwijl ik mijzelf best in zijn woorden herken en ik eraan wil werken.
Hoe kan zo'n heftige verliefdheid zo omslaan en hoe kan ik hem duidelijk maken dat ik er echt aan wil werken en met hem verder wil? Ik wil hem terug!!
