Kinderen
alle pijlers
Help! Enorm onzeker en jaloers tijdens zwangerschap
woensdag 28 oktober 2009 om 11:30
Hoi allemaal,
dit is eigenlijk een 'dubbele vraag/ onzekerheid'. Ik ben bijna 9 maanden zwanger en het loopt allemaal prima.
Mijn vriend en ik zijn erg gelukkig samen en ondanks dat de zwangerschap ongepland was en er veel dingen gebeurd zijn in de afgelopen maanden, zijn we erg blij met ons aankomende kindje.
Ondanks dat mijn vriend echt ontzettend lief voor me is, zegt ie ook vaak dat ie onzeker is. Dat ie niet weet wat hem te wachten staat, dat ie bang is al zijn vrijheid kwijt te raken, straks niet meer op de 1e plek te komen, en zijn 'vrije' leventje ( stappen met vrienden, geen verantwoordelijkheden etc) te missen. Kortom hij is behoorlijk bang voor het a.s. vaderschap.
Daarnaast komt er nog bij, dat ik de laatste tijd enorm onzeker en jaloers ben. Dat ben ik eigenlijk nooit geweest, ondanks het feit dat hij in een kroeg werkt en er niet slecht uitziet en dus regelmatig sjans heeft met allerlei vrouwen. Maar ja....ik voel mezelf niet echt mooi meer, ik kan weinig meer ( zit veel thuis nu zo op het laatst), we hebben weinig sex ( gewoon geen zin). En dan door zijn twijfels en angsten over het a.s. vaderschap en de wetenschap dat hij allerlei leuke vrije vrouwen ontmoet tijdens zijn werk, maakt me echt enorm jaloers.
Is er iemand die dit herkend en weet hoe ik hier mee om kan gaan. Zodat ik mijn vriend niet van zijn 'vrijheid' beroof ( ik wil momenteel echt alleen dat ie continu bij mij is en ik denk dat hem dat heel erg gaat benauwen) en zijn angsten begrijp, zonder dat ik zelf enorm jaloers en nagelbijtend thuis zit als hij aan het werk is en iets later thuis komt dan normaal.
Ik ben namelijk bang dat als ik toegeef aan mijn enorme jaloerse onzekere gedrag, dat ik hem ( omdat hij al angstig is) alleen maar wegjaag. Terwijl we dit samen zouden moeten doen en ik net zo goed mijn angsten en onzekerheden heb.
Maar op dat moment ben ik onredelijk en nemen mijn hormonen ( denk dat het daar aan ligt?) de overhand....
Vind het in ieder geval erg moeilijk en ben bang hem kwijt te raken en kan dit moeilijk relativeren.
Alvast bedankt voor jullie ervaringen/tips!
dit is eigenlijk een 'dubbele vraag/ onzekerheid'. Ik ben bijna 9 maanden zwanger en het loopt allemaal prima.
Mijn vriend en ik zijn erg gelukkig samen en ondanks dat de zwangerschap ongepland was en er veel dingen gebeurd zijn in de afgelopen maanden, zijn we erg blij met ons aankomende kindje.
Ondanks dat mijn vriend echt ontzettend lief voor me is, zegt ie ook vaak dat ie onzeker is. Dat ie niet weet wat hem te wachten staat, dat ie bang is al zijn vrijheid kwijt te raken, straks niet meer op de 1e plek te komen, en zijn 'vrije' leventje ( stappen met vrienden, geen verantwoordelijkheden etc) te missen. Kortom hij is behoorlijk bang voor het a.s. vaderschap.
Daarnaast komt er nog bij, dat ik de laatste tijd enorm onzeker en jaloers ben. Dat ben ik eigenlijk nooit geweest, ondanks het feit dat hij in een kroeg werkt en er niet slecht uitziet en dus regelmatig sjans heeft met allerlei vrouwen. Maar ja....ik voel mezelf niet echt mooi meer, ik kan weinig meer ( zit veel thuis nu zo op het laatst), we hebben weinig sex ( gewoon geen zin). En dan door zijn twijfels en angsten over het a.s. vaderschap en de wetenschap dat hij allerlei leuke vrije vrouwen ontmoet tijdens zijn werk, maakt me echt enorm jaloers.
Is er iemand die dit herkend en weet hoe ik hier mee om kan gaan. Zodat ik mijn vriend niet van zijn 'vrijheid' beroof ( ik wil momenteel echt alleen dat ie continu bij mij is en ik denk dat hem dat heel erg gaat benauwen) en zijn angsten begrijp, zonder dat ik zelf enorm jaloers en nagelbijtend thuis zit als hij aan het werk is en iets later thuis komt dan normaal.
Ik ben namelijk bang dat als ik toegeef aan mijn enorme jaloerse onzekere gedrag, dat ik hem ( omdat hij al angstig is) alleen maar wegjaag. Terwijl we dit samen zouden moeten doen en ik net zo goed mijn angsten en onzekerheden heb.
Maar op dat moment ben ik onredelijk en nemen mijn hormonen ( denk dat het daar aan ligt?) de overhand....
Vind het in ieder geval erg moeilijk en ben bang hem kwijt te raken en kan dit moeilijk relativeren.
Alvast bedankt voor jullie ervaringen/tips!
woensdag 28 oktober 2009 om 11:36
Jullie zijn allebei kwetsbaar nu. Hij is onzeker, jij bent onzeker. Het is ook best heftig voor beiden
Wat betreft je vriend heeft het geen zin om hem extra te claimen. Stel dat hij vreemd zou willen gaan dan hou je hem toch niet tegen. Dat klinkt eng, maar ergens ook bevrijdend dat je van je eigen controle modus af kunt stappen.
Daarnaast begrijpt je vriend heus wel dat die dikke buik van tijdelijke aard is. Mijn enige echte tip is, probeer wel de intimiteit te bewaren. Zeker nu het nog kan. Ik kan me voorstellen dat het nu ongemakkelijk is met die dikke buik, maar geen zin zou ik mezelf ff niet aan toe laten geven. (pijn, echt ongemak natuurlijk wel)
Om jullie beiden gelukkig te houden is het beter om elkaar te gemoed te komen. Straks als die kleine geboren is dan is er al helemaal weinig plaats voor intimiteit de eerste weken/maanden.
Je vriend zal heel veel rekening met je moeten houden. Verlies hem niet uit het oog! Niet uit jaloezie, maar vanuit zijn behoeftes. Niet perse op seksueel gebied, maar wel op ego gebied.
Wat betreft je vriend heeft het geen zin om hem extra te claimen. Stel dat hij vreemd zou willen gaan dan hou je hem toch niet tegen. Dat klinkt eng, maar ergens ook bevrijdend dat je van je eigen controle modus af kunt stappen.
Daarnaast begrijpt je vriend heus wel dat die dikke buik van tijdelijke aard is. Mijn enige echte tip is, probeer wel de intimiteit te bewaren. Zeker nu het nog kan. Ik kan me voorstellen dat het nu ongemakkelijk is met die dikke buik, maar geen zin zou ik mezelf ff niet aan toe laten geven. (pijn, echt ongemak natuurlijk wel)
Om jullie beiden gelukkig te houden is het beter om elkaar te gemoed te komen. Straks als die kleine geboren is dan is er al helemaal weinig plaats voor intimiteit de eerste weken/maanden.
Je vriend zal heel veel rekening met je moeten houden. Verlies hem niet uit het oog! Niet uit jaloezie, maar vanuit zijn behoeftes. Niet perse op seksueel gebied, maar wel op ego gebied.
woensdag 28 oktober 2009 om 12:11
Hoi Elise,
zoals Star al zegt: praat met hem. Vertel hem hoe je je voelt, dat je onzeker en jaloers bent en dit voor jou ook vreemd is en soms niet zo goed weet hoe je hier mee om moet gaan.
Vraag hem je hierbij te helpen en luister ook naar hem.
Ik ben nu bijna 5 maanden zwanger en ben ook veel jaloerser en onzekerder als voor mijn zwangerschap. Ik herken jouw gevoel en heb soms enorme emotionele uitspattingen naar mijn vriend toe.
Na zo'n bui praat ik altijd met hem, probeer uit te leggen wat ik voel en hij op zijn beurt ook. Op die manier zijn we er tot nu toe altijd uitgekomen.
Succes!
zoals Star al zegt: praat met hem. Vertel hem hoe je je voelt, dat je onzeker en jaloers bent en dit voor jou ook vreemd is en soms niet zo goed weet hoe je hier mee om moet gaan.
Vraag hem je hierbij te helpen en luister ook naar hem.
Ik ben nu bijna 5 maanden zwanger en ben ook veel jaloerser en onzekerder als voor mijn zwangerschap. Ik herken jouw gevoel en heb soms enorme emotionele uitspattingen naar mijn vriend toe.
Na zo'n bui praat ik altijd met hem, probeer uit te leggen wat ik voel en hij op zijn beurt ook. Op die manier zijn we er tot nu toe altijd uitgekomen.
Succes!
woensdag 28 oktober 2009 om 12:15
Bedankt voor de reacties.
Ondanks dat hij onvolwassen overkomt, is hij dat niet. Maar gewoon erg bang voor het onbekende. Moet eerlijk bekennen dat ik dat op sommige momenten zelf ook heb. Misschien ben ik dan ook raar, maar soms heb ik ook die angst.
Wat als ik geen goede moeder zal zijn, wat als ik het verschrikkelijk vind en het helemaal niet aan kan? En dat terwijl ik echt uitkijk naar ons komende kindje.
De intimiteit bewaren probeer ik zeker, maar ja...de seks is niet wat het geweest is. Denk alleen al aan het regelmatig moeten plassen en dat ik niet zo vochtig ben als voor de zwangerschap. Maar ik heb zeker wat aan je advies! Wil hem ook absoluut hierin begrijpen en ik weet dat mijn jaloezie op dit moment ongegrond is, maar het voelt oh zo echt. En ik herken mezelf hierin echt niet, want idd als hij iets zou willen doen dan hou je dat toch niet tegen en zo heb ik ook altijd gedacht. Dus mijn gevoelens gaan een beetje met me op de loop..... :S
Uiteraard praten we erover, maar het is gewoon moeilijk omdat op die momenten mijn gevoel mijn rationaliteit overstemd.
Ik heb gewoon het gevoel dat mijn hormonen alleen maar erger worden naarmate de bevalling dichterbij komt, maar bedankt voor jullie reacties. Hier heb ik zeker iets aan
Ondanks dat hij onvolwassen overkomt, is hij dat niet. Maar gewoon erg bang voor het onbekende. Moet eerlijk bekennen dat ik dat op sommige momenten zelf ook heb. Misschien ben ik dan ook raar, maar soms heb ik ook die angst.
Wat als ik geen goede moeder zal zijn, wat als ik het verschrikkelijk vind en het helemaal niet aan kan? En dat terwijl ik echt uitkijk naar ons komende kindje.
De intimiteit bewaren probeer ik zeker, maar ja...de seks is niet wat het geweest is. Denk alleen al aan het regelmatig moeten plassen en dat ik niet zo vochtig ben als voor de zwangerschap. Maar ik heb zeker wat aan je advies! Wil hem ook absoluut hierin begrijpen en ik weet dat mijn jaloezie op dit moment ongegrond is, maar het voelt oh zo echt. En ik herken mezelf hierin echt niet, want idd als hij iets zou willen doen dan hou je dat toch niet tegen en zo heb ik ook altijd gedacht. Dus mijn gevoelens gaan een beetje met me op de loop..... :S
Uiteraard praten we erover, maar het is gewoon moeilijk omdat op die momenten mijn gevoel mijn rationaliteit overstemd.
Ik heb gewoon het gevoel dat mijn hormonen alleen maar erger worden naarmate de bevalling dichterbij komt, maar bedankt voor jullie reacties. Hier heb ik zeker iets aan
woensdag 28 oktober 2009 om 12:15
Nog een toevoeging:
Onze zwangerschap was ook ongepland en ook mijn vriend had in het begin dezelfde angsten als jouw vriend.
Logisch ook, in 1x wordt jullie hele leven omgegooid! Jij leeft er lichamelijk en geestelijk veel sneller naartoe omdat het allemaal in jouw lichaam gebeurt, bij hem duurt het wat langer.
Hij ziet zijn vrije blije zorgeloze kroegleventje ineens in duigen vallen.
maarre.....een kind krigjen betekent natuurlijk niet automatisch nooit meer stappen toch? Heb je hem dat al weleens uitgelegd?
Onze zwangerschap was ook ongepland en ook mijn vriend had in het begin dezelfde angsten als jouw vriend.
Logisch ook, in 1x wordt jullie hele leven omgegooid! Jij leeft er lichamelijk en geestelijk veel sneller naartoe omdat het allemaal in jouw lichaam gebeurt, bij hem duurt het wat langer.
Hij ziet zijn vrije blije zorgeloze kroegleventje ineens in duigen vallen.
maarre.....een kind krigjen betekent natuurlijk niet automatisch nooit meer stappen toch? Heb je hem dat al weleens uitgelegd?
woensdag 28 oktober 2009 om 12:21
Bedankt Suy!
Ben blij te horen dat ik niet de enige ben....het is flink vermoeiend dat je jezelf eigenlijk niet meer herkent en je zekere persoonlijkheid ineens wordt overgenomen door een onzeker, angstig persoontje die oh zo echt is.
Gelukkig is hij enorm begripvol na 1 van mijn buien, maar dit lost in mijn hoofd het probleem niet op. Dat ik bang ben dat hij door zijn onzekerheden én mijn buien misschien zijn 'ontspanning' ergens anders gaat zoeken. Weet dat het echt nergens op slaat...maar ja, hoe verander je dat?
Het is echt een vervelend gevoel om zo onzeker te zijn en ik hoop dat dit na de zwangerschap vanzelf weer over gaat als de hormonen mijn lichaam uit gaan.....pfff dit is echt vemoeiend
Ben blij te horen dat ik niet de enige ben....het is flink vermoeiend dat je jezelf eigenlijk niet meer herkent en je zekere persoonlijkheid ineens wordt overgenomen door een onzeker, angstig persoontje die oh zo echt is.
Gelukkig is hij enorm begripvol na 1 van mijn buien, maar dit lost in mijn hoofd het probleem niet op. Dat ik bang ben dat hij door zijn onzekerheden én mijn buien misschien zijn 'ontspanning' ergens anders gaat zoeken. Weet dat het echt nergens op slaat...maar ja, hoe verander je dat?
Het is echt een vervelend gevoel om zo onzeker te zijn en ik hoop dat dit na de zwangerschap vanzelf weer over gaat als de hormonen mijn lichaam uit gaan.....pfff dit is echt vemoeiend
woensdag 28 oktober 2009 om 12:29
Ja, dat heb ik hem ook uitgelegd. Maar dit komt ook door mij op het moment. Ik vind het op het moment verschrikkelijk als hij zou gaan stappen, dus doet ie dat niet om mij een plezier te doen. ( behalve na zijn werk in de kroeg af en toe 1 drankje drinken met collega's.)
En straks wordt het natuurlijk wel anders. Het is ons 1e kindje, ( die van jullie ook denk ik?) en we hebben eigenlijk allebei geen idee hoe dit ons leven gaat beinvloeden. ( behalve natuurlijk wat we om ons heen zien, maar ik kan me er zelf ook nog geen voorstelling van maken)
Tuurlijk kan ie af en toe gaan stappen, maar omdat onze beide families in een andere stad wonen wordt het wat moeilijker om oppas te vinden als we een keer spontaan samen weg zouden willen.
We zijn allebei vrije vogels geweest voor de zwangerschap, dat houdt in dat ik veel gereisd heb voor onze relatie en dat we samen regelmatig uitgingen en spontaan uit eten etc. Toen ik zwanger werd, hebben we samen besloten er voor te gaan, maar af en toe ben ik ook bang voor alles.
Misschien zullen sommige vrouwen zeggen dat ik ook onvolwassen ben, maar dat is echt niet zo. Heb de hele zwangerschap geen angsten gehad, maar nu het dichtbij komt...vind ik het doodeng. Een nieuw mensje waar je straks verantwoordelijk voor bent. Een vriendin van me zei dat dit normaal is, en dat zij dat ook heel erg had. Bij haar ging het gewoon over. Ik hoop bij mij ook
Hoe gaat het nu met jouw vriend? is ie al gewend?
En straks wordt het natuurlijk wel anders. Het is ons 1e kindje, ( die van jullie ook denk ik?) en we hebben eigenlijk allebei geen idee hoe dit ons leven gaat beinvloeden. ( behalve natuurlijk wat we om ons heen zien, maar ik kan me er zelf ook nog geen voorstelling van maken)
Tuurlijk kan ie af en toe gaan stappen, maar omdat onze beide families in een andere stad wonen wordt het wat moeilijker om oppas te vinden als we een keer spontaan samen weg zouden willen.
We zijn allebei vrije vogels geweest voor de zwangerschap, dat houdt in dat ik veel gereisd heb voor onze relatie en dat we samen regelmatig uitgingen en spontaan uit eten etc. Toen ik zwanger werd, hebben we samen besloten er voor te gaan, maar af en toe ben ik ook bang voor alles.
Misschien zullen sommige vrouwen zeggen dat ik ook onvolwassen ben, maar dat is echt niet zo. Heb de hele zwangerschap geen angsten gehad, maar nu het dichtbij komt...vind ik het doodeng. Een nieuw mensje waar je straks verantwoordelijk voor bent. Een vriendin van me zei dat dit normaal is, en dat zij dat ook heel erg had. Bij haar ging het gewoon over. Ik hoop bij mij ook
Hoe gaat het nu met jouw vriend? is ie al gewend?
woensdag 28 oktober 2009 om 12:36
hoe staan de grootouders-to-be in deze?
Die van vriendlief en mij zouden bij wijze van spreken elk weekend wel op willen passen..Neem zon aanbod aan en ga regelmatig met zijn tweetjes stappen, uit eten, naar een concert, een romantisch weekendje weg etc.
Zo willen wij dat wel doen....je bent meer dan alleen ouder....en neem hulp aan die wordt aangeboden....
bij ons duurt het nog een tijdje...verwachten ons kindje in mei 2010, maar het lowlands weekend is bij wijze van al gereserveerd:)
Die van vriendlief en mij zouden bij wijze van spreken elk weekend wel op willen passen..Neem zon aanbod aan en ga regelmatig met zijn tweetjes stappen, uit eten, naar een concert, een romantisch weekendje weg etc.
Zo willen wij dat wel doen....je bent meer dan alleen ouder....en neem hulp aan die wordt aangeboden....
bij ons duurt het nog een tijdje...verwachten ons kindje in mei 2010, maar het lowlands weekend is bij wijze van al gereserveerd:)
woensdag 28 oktober 2009 om 12:40
als toevoeging, die van mij wonen ook ver weg (1,5-2 uur rijden) maar dat moet je voor een leuk dagje weg er maar voor over hebben Of af en toe met vrienden ruilen...jullie bij hun oppassen en zij bij jullie....heb je een zwangerschaps-achtige cursus gedaan? misschien daar gelijkgestemden ontmoet met wie je af en toe afspraken kunt maken over de kids?
woensdag 28 oktober 2009 om 13:13
Elise2009 ik vrees dat die onzekerheid en jaloezie bij het hele hormoon en zwangerschapsgebeuren hoort, dat verander je denk ik niet zomaar bij jezelf.
Ik denk ook steeds na zo'n bui: "Pffff waar maakte ik me druk om? moest het nou zo? dit doe ik niet meer op deze manier."
Vervolgens gewoon keihard wel weer doen;-)
Dit is ook ons eerste kindje inderdaad, en ook wij leidden allebei een zeer vrij bestaan. Veel reizen afzonderlijk en samen, altijd leuke, spannende en nieuwe dingen proberen etc.
ook laten we elkaar heel erg vrij (we wonen nog niet eens samen bijvoorbeeld, wordt aan gewerkt hoor!)
Mijn vriend is inmiddels helemaal gewend, al moet ik hem soms nog wel even in de realiteit brengen omdat hij bijvoorbeeld nu al grote plannen aan het maken is voor koninginnedag, oud&nieuw, allemaal van die dagen die hij normaal altijd zwaar feestend doorbrengt met vrienden in Amsterdam.
Hij gaat er eigenlijk een beetje vanuit dat dat gewoon door kan gaan maar zo werkt het natuurlijk niet.
Met oud en nieuw ben ik ruim 6 maanden zwanger en ga ik niet op 1 of ander Techno-feestje staan. Hij dus ook niet want het minste wat hij kan doen is gezellig bij mij blijven vind ik (het is tenslotte ook zijn kind en ik ga niet met oud en nieuw alleen zitten omdat hij net als iedereen zwaar gaat feesten!)
Als ik dat aangeef snapt hij het wel meteen hoor, maar ja het gaat nog niet altijd vanzelf bij hem........
En je bent niet onvolwassen hoor! het is heel erg logisch dat je, vooral bij een ongeplande zwangerschap, dit soort onzekerheden hebt.
En je vriend moet maar gewoon even op zijn tanden bijten die laatste loodjes. Hij kan tenminste bier drinken in de kroeg, ook al is het maar 1. Jij hebt dat 9 maanden moeten laten...
Beetje solidariteit mag wel hoor van zijn kant.
Ik denk ook steeds na zo'n bui: "Pffff waar maakte ik me druk om? moest het nou zo? dit doe ik niet meer op deze manier."
Vervolgens gewoon keihard wel weer doen;-)
Dit is ook ons eerste kindje inderdaad, en ook wij leidden allebei een zeer vrij bestaan. Veel reizen afzonderlijk en samen, altijd leuke, spannende en nieuwe dingen proberen etc.
ook laten we elkaar heel erg vrij (we wonen nog niet eens samen bijvoorbeeld, wordt aan gewerkt hoor!)
Mijn vriend is inmiddels helemaal gewend, al moet ik hem soms nog wel even in de realiteit brengen omdat hij bijvoorbeeld nu al grote plannen aan het maken is voor koninginnedag, oud&nieuw, allemaal van die dagen die hij normaal altijd zwaar feestend doorbrengt met vrienden in Amsterdam.
Hij gaat er eigenlijk een beetje vanuit dat dat gewoon door kan gaan maar zo werkt het natuurlijk niet.
Met oud en nieuw ben ik ruim 6 maanden zwanger en ga ik niet op 1 of ander Techno-feestje staan. Hij dus ook niet want het minste wat hij kan doen is gezellig bij mij blijven vind ik (het is tenslotte ook zijn kind en ik ga niet met oud en nieuw alleen zitten omdat hij net als iedereen zwaar gaat feesten!)
Als ik dat aangeef snapt hij het wel meteen hoor, maar ja het gaat nog niet altijd vanzelf bij hem........
En je bent niet onvolwassen hoor! het is heel erg logisch dat je, vooral bij een ongeplande zwangerschap, dit soort onzekerheden hebt.
En je vriend moet maar gewoon even op zijn tanden bijten die laatste loodjes. Hij kan tenminste bier drinken in de kroeg, ook al is het maar 1. Jij hebt dat 9 maanden moeten laten...
Beetje solidariteit mag wel hoor van zijn kant.
woensdag 28 oktober 2009 om 13:16
Praat over je onzekerheid met hem als dat niet helpt zoek desnoods hulp.
Regel op tijd oppas, plan nog avondjes uit, maak zin voor seks! (hier was er seks tot aan de bevalling) en relativeer!
Het zou zonde zijn als de baby er is en je uit elkaar groeit of hij vreemdgaat...
Als de baby er is dan begint het namelijk pas echt! En dan heb je ook nog hormonen in je lijf gieren en een baby.
Praten is het enige redmiddel lijkt mij..
Succes!
Regel op tijd oppas, plan nog avondjes uit, maak zin voor seks! (hier was er seks tot aan de bevalling) en relativeer!
Het zou zonde zijn als de baby er is en je uit elkaar groeit of hij vreemdgaat...
Als de baby er is dan begint het namelijk pas echt! En dan heb je ook nog hormonen in je lijf gieren en een baby.
Praten is het enige redmiddel lijkt mij..
Succes!
woensdag 28 oktober 2009 om 13:17
Ja die onzekerheden zijn heel normaal...het is niet niks wat er 'zomaar' opeens met je lichaam gebeurt!!!
Vriendlief zegt ook wel eens 'we gaan gewoon door met ons leven zoals we dat deden' maar idd zal dat niet zo gaan...Vooral communiceren lijkt me belangrijk...en als penetratie niet zo fijn voor je is (mijn libido is momenteel ook dicht bij 0) dan kun je altijd alternatieve manieren vinden om wel van elkaar te genieten. Als is het maar een lekkere massage oid...
Vriendlief zegt ook wel eens 'we gaan gewoon door met ons leven zoals we dat deden' maar idd zal dat niet zo gaan...Vooral communiceren lijkt me belangrijk...en als penetratie niet zo fijn voor je is (mijn libido is momenteel ook dicht bij 0) dan kun je altijd alternatieve manieren vinden om wel van elkaar te genieten. Als is het maar een lekkere massage oid...
woensdag 28 oktober 2009 om 15:54
We hebben nog wel seks gelukkig, maar ja....het is van mijn kant meer voor hem dan voor mezelf. Al geniet ik wel van de intimiteit en de liefde.
Daarnaast, idd...als het aangeboden wordt zullen we straks zeker oppas niet weigeren. Maar net zoals bij gelukkigmeisje woont de faimlie meer dan 2 uur rijden van ons vandaan. Dus nog even kijken hoe dat gaat....
En ben blij te horen dat het toch voornamelijk aan de hormonen ligt
Er is nog hoop!! hahaha
Ben al blij met jullie reacties en begrip, dit maakt het al wat makkelijker om te relativeren
En Suy....het is verschrikkelijk spannend om te weten dat je elk moment kunt gaan bevallen. Zie ook best nog wel tegen de bevalling op, maar het zal allemaal wel goed komen. Ik heb goeie hoop, vooral na jullie reacties over alles. Voel me een stuk beter
En ik kan me voorstellen dat je niet op een techno feestje zit te wachten als je 6mnd zwanger bent. Ik ben voor de laatste keer wezen stappen toen ik 5 1/2 maand zwanger was, nou ik kan je zeggen dat ik het om half 1 al gezien had. ( waren pas rond 11 uur gegaan...) en het daardoor ook niet echt naar mijn zin gehad heb. Maar ja, het is geven en nemen natuurlijk!
En af en toe zit ik ook te denken: hij doet al enorm veel voor mij, ik kan dan ook zo enorm onredelijk zijn. Net PMS maar dan in 100-voud, hahaha.
Daarnaast, idd...als het aangeboden wordt zullen we straks zeker oppas niet weigeren. Maar net zoals bij gelukkigmeisje woont de faimlie meer dan 2 uur rijden van ons vandaan. Dus nog even kijken hoe dat gaat....
En ben blij te horen dat het toch voornamelijk aan de hormonen ligt
Er is nog hoop!! hahahaBen al blij met jullie reacties en begrip, dit maakt het al wat makkelijker om te relativeren
En Suy....het is verschrikkelijk spannend om te weten dat je elk moment kunt gaan bevallen. Zie ook best nog wel tegen de bevalling op, maar het zal allemaal wel goed komen. Ik heb goeie hoop, vooral na jullie reacties over alles. Voel me een stuk beter
En ik kan me voorstellen dat je niet op een techno feestje zit te wachten als je 6mnd zwanger bent. Ik ben voor de laatste keer wezen stappen toen ik 5 1/2 maand zwanger was, nou ik kan je zeggen dat ik het om half 1 al gezien had. ( waren pas rond 11 uur gegaan...) en het daardoor ook niet echt naar mijn zin gehad heb. Maar ja, het is geven en nemen natuurlijk!
En af en toe zit ik ook te denken: hij doet al enorm veel voor mij, ik kan dan ook zo enorm onredelijk zijn. Net PMS maar dan in 100-voud, hahaha.
woensdag 28 oktober 2009 om 20:48
Maar geeft je vriend aan dat ie e sex mist? Geeft hij je het idee dat jij hem te kort doet? Gelukkig weet vriendlief dat ik me niet optimaal voel...hopelijk begrijpt die van jou dat ook...Kijk alles leuk en aardig, maar wij(vrouwen) moeten al het hele werk doen....laat die vent dan als hij niet volledig aan zijn trekken komt, effe zijn handje gebruiken Ja toch?
Ja toch?
donderdag 29 oktober 2009 om 09:34
gelukkigmeisje: nee, dat is het stomme van het verhaal. Hij is echt superlief en heeft alle begrip. Het is echt mijn eigen onzekerheid.
Maar ik weet dat hij zijn ex vriendin bedonderd heeft en natuurlijk kan ik dat niet vergelijken met onze relatie, hij is altijd eerlijk, en we hebben het super samen. Maar ja....die hormonen van mij gaan dan op zo'n moment een eigen leventje leiden. En dan denk ik daar wel aan......Terwijl dat al zo lang geleden is en niets met mij te maken heeft!
Ik voel me wel een beetje een zeurderd :S Ik vind het tijd dat die hormonen gewoon weer weg gaan. hahaha. Heb de hele zwangerschap daar niet zo'n last van gehad, tot een week of 4 geleden. Toen kwamen ze ineens in alle hevigheid opzetten.
Ach, nog een paar daagjes en dan ben ik uitgerekend...pfff...
Hoe lang moet jij nog? En hoe voel je je? Moet eerlijk zeggen dat mijn zwangerschap voor de rest een eitje is geweest. Geen klachten ( behalve wat misselijk in de 1e 3 maanden) en voelde me echt supertop de hele tijd! Dat gun ik echt iedereen.
Maar ik weet dat hij zijn ex vriendin bedonderd heeft en natuurlijk kan ik dat niet vergelijken met onze relatie, hij is altijd eerlijk, en we hebben het super samen. Maar ja....die hormonen van mij gaan dan op zo'n moment een eigen leventje leiden. En dan denk ik daar wel aan......Terwijl dat al zo lang geleden is en niets met mij te maken heeft!
Ik voel me wel een beetje een zeurderd :S Ik vind het tijd dat die hormonen gewoon weer weg gaan. hahaha. Heb de hele zwangerschap daar niet zo'n last van gehad, tot een week of 4 geleden. Toen kwamen ze ineens in alle hevigheid opzetten.
Ach, nog een paar daagjes en dan ben ik uitgerekend...pfff...
Hoe lang moet jij nog? En hoe voel je je? Moet eerlijk zeggen dat mijn zwangerschap voor de rest een eitje is geweest. Geen klachten ( behalve wat misselijk in de 1e 3 maanden) en voelde me echt supertop de hele tijd! Dat gun ik echt iedereen.
donderdag 29 oktober 2009 om 10:59
He Elise,
Misschien ga je wel heel snel bevallen als alles je zo aangrijpt ineens....Spannend!
Verder: toen wij onze eerste kregen vond ik helemaal niet dat ons leven zo veranderde (wel toen we van 1 naar 2 gingen) En vriendlief zit nog zeker een keer per maand in de kroeg! En dan komt ie niet voor 4 uur 's nachts thuis. Orienteer je even goed op oppas in je buurt. Als je een aantal fijne oppassen hebt is het leven veel vrijer!
Misschien ga je wel heel snel bevallen als alles je zo aangrijpt ineens....Spannend!
Verder: toen wij onze eerste kregen vond ik helemaal niet dat ons leven zo veranderde (wel toen we van 1 naar 2 gingen) En vriendlief zit nog zeker een keer per maand in de kroeg! En dan komt ie niet voor 4 uur 's nachts thuis. Orienteer je even goed op oppas in je buurt. Als je een aantal fijne oppassen hebt is het leven veel vrijer!
