Relaties
alle pijlers
Het is uit.
woensdag 28 oktober 2009 om 02:05
En ik voel me verschrikkelijk kut. Na 2 jaar samenzijn heeft hij het uitgemaakt. Misschien niet zo heel lang, vergeleken met sommigen van jullie, maar het voelde gewoon zó ontzettend goed. We hadden het zo leuk samen, hoewel we ook een aantal steeds terugkerende problemen hadden. Als ik andere stelletjes zag, vond ik ze altijd zo suf samen, alsof er totaal geen sprake was van liefde, terwijl het bij ons altijd zo speels, lief en sprankelend was. Zelfs wanneer we ruzie hadden, konden we het voor elkaar krijgen om het toch heel leuk te hebben. Het klikte gewoon fantastisch, vanaf het allereerste moment al. Ik voelde me zo ontzettend op mijn gemak bij hem, en voor het eerst had ik het gevoel geliefd te zijn. Voor het eerst in mijn leven vond ik mezelf ook een leuk mens, doordat hij mij zo leuk vond. Het gevoel was gewoon heel goed. Ik heb nog nooit zoiets ook maar in de verste verte met iemand meegemaakt, en ook hij vertelde mij dat hij mij verreweg de leukste vond. Hij was overigens ook mijn eerste liefde (hij had wel meerdere relaties gehad).
Voor hem was ik nooit echt gelukkig, en ik had me er ook bij neergelegd dat ik nooit liefde zou vinden. Met hem was ik voor het eerst echt gelukkig, en kon ik eindelijk genieten van het leven. Ik had nooit durven dromen dat de liefde zo mooi kon zijn, en nu ben ik er verslaafd aan geraakt en kan er niet meer zonder. Ik kan er ook niet met mijn hoofd bij, hoe kun je ooit gelukkig verder leven zonder liefde? Als je er nooit van hebt geproefd, weet je niet beter, maar als je het wel hebt meegemaakt… Ik snap dat gewoon niet, hoe andere mensen dat doen. Dan ga ik me afvragen of ik misschien iets heel anders voel dan andere mensen, want hoe kan het anders ooit mogelijk zijn?
En nu sta ik er helemaal alleen voor, en heb het gevoel dat ik compleet gek word. Het is al zo’n 4 maanden uit, maar het voelt nog steeds alsof het gister is gebeurd. Het lukt me gewoon niet om over hem heen te komen. En ik vind het zo pijnlijk om te zien dat hij wel verder gaat met zijn leven, dat hij wel gewoon gelukkig kan zijn zonder mij. Alsof dat wat wij gehad hebben helemaal niets heeft betekend. De gedachte dat hij weer ooit een ander zal hebben maakt mij zo kapot. Ik heb er ook vrijwel elke nacht nachtmerries over. Elke dag word ik weer met zo’n kutgevoel wakker. Ik kan ook niets meer doen sinds het uit is. Ik ben zo lusteloos, heb nergens zin in. Niets interesseert me meer. Het leven heeft gewoon geen zin meer.
Voor hem was ik nooit echt gelukkig, en ik had me er ook bij neergelegd dat ik nooit liefde zou vinden. Met hem was ik voor het eerst echt gelukkig, en kon ik eindelijk genieten van het leven. Ik had nooit durven dromen dat de liefde zo mooi kon zijn, en nu ben ik er verslaafd aan geraakt en kan er niet meer zonder. Ik kan er ook niet met mijn hoofd bij, hoe kun je ooit gelukkig verder leven zonder liefde? Als je er nooit van hebt geproefd, weet je niet beter, maar als je het wel hebt meegemaakt… Ik snap dat gewoon niet, hoe andere mensen dat doen. Dan ga ik me afvragen of ik misschien iets heel anders voel dan andere mensen, want hoe kan het anders ooit mogelijk zijn?
En nu sta ik er helemaal alleen voor, en heb het gevoel dat ik compleet gek word. Het is al zo’n 4 maanden uit, maar het voelt nog steeds alsof het gister is gebeurd. Het lukt me gewoon niet om over hem heen te komen. En ik vind het zo pijnlijk om te zien dat hij wel verder gaat met zijn leven, dat hij wel gewoon gelukkig kan zijn zonder mij. Alsof dat wat wij gehad hebben helemaal niets heeft betekend. De gedachte dat hij weer ooit een ander zal hebben maakt mij zo kapot. Ik heb er ook vrijwel elke nacht nachtmerries over. Elke dag word ik weer met zo’n kutgevoel wakker. Ik kan ook niets meer doen sinds het uit is. Ik ben zo lusteloos, heb nergens zin in. Niets interesseert me meer. Het leven heeft gewoon geen zin meer.
woensdag 28 oktober 2009 om 13:12
quote:feeks schreef op 28 oktober 2009 @ 08:03:
nou zeg, iemand geeft aan het allemaal niet meer te zien zitten,moet er dan door sommigen op zo'n lullige manier gereageerd worden?
Ben het eens met sharra, zoek je vriendinnen op, vertel hoe je je voelt en ga dingen doen om je gedachten te verzetten. Probeer uit deze situatie te komen. Hoe moeilijk je t nu nog vind, er komt een dag dat je niet meer zo vaak aan hem denkt en op een gegeven moment komt de dag dat je zonder verdriet eraan kunt denken.
sterkte Dank je. Maar dat is nou juist het probleem, er is niemand die ik kan opzoeken. Normaal gaat iemand dan gelijk naar haar beste vriendin om uit te huilen, maar als ik 'vriendinnen' vertel hoe kut ik me voel omdat het uit is, krijg ik de reactie 'laten we iets leuks gaan doen! volgende maand die en die dag zou ik wel kunnen...'. Te belachelijk voor woorden natuurlijk, want je gaat geen maand zitten wachten tot je je hart bij iemand kan luchten.
nou zeg, iemand geeft aan het allemaal niet meer te zien zitten,moet er dan door sommigen op zo'n lullige manier gereageerd worden?
Ben het eens met sharra, zoek je vriendinnen op, vertel hoe je je voelt en ga dingen doen om je gedachten te verzetten. Probeer uit deze situatie te komen. Hoe moeilijk je t nu nog vind, er komt een dag dat je niet meer zo vaak aan hem denkt en op een gegeven moment komt de dag dat je zonder verdriet eraan kunt denken.
sterkte Dank je. Maar dat is nou juist het probleem, er is niemand die ik kan opzoeken. Normaal gaat iemand dan gelijk naar haar beste vriendin om uit te huilen, maar als ik 'vriendinnen' vertel hoe kut ik me voel omdat het uit is, krijg ik de reactie 'laten we iets leuks gaan doen! volgende maand die en die dag zou ik wel kunnen...'. Te belachelijk voor woorden natuurlijk, want je gaat geen maand zitten wachten tot je je hart bij iemand kan luchten.
woensdag 28 oktober 2009 om 13:15
quote:Summerdance schreef op 28 oktober 2009 @ 08:03:
Lieve TO, waarom heeft hij het uitgemaakt dan, want zoals jij het omschrijft klinkt het als de ideale relatie, maar daar moet hij toch anders over gedacht hebben.....Grootste deel van de tijd was het ook een ideale relatie, dat vond hij zelf ook. Hij zegt ook (nog steeds) dat ik eigenlijk 'perfect' ben, maar omdat we op een aantal gebieden anders denken, dat het daarom niet kan werken. De belangrijkste reden dat het uit is gegaan is omdat ik heel onzeker ben en (misschien daardoor) ook heel jaloers en claimend. Terwijl hij juist iemand is die graag veel vrijheid heeft (en dan bedoel ik niet met betrekking tot andere vrouwen). Ik weet ook wel dat het op sommige punten ontzettend botst, maar daar wil ik graag aan werken door bijvoorbeeld naar een psycholoog te gaan, of in relatietherapie. Maar voor hem is het allemaal te laat, en hij denkt niet dat het nog kan veranderen.
Lieve TO, waarom heeft hij het uitgemaakt dan, want zoals jij het omschrijft klinkt het als de ideale relatie, maar daar moet hij toch anders over gedacht hebben.....Grootste deel van de tijd was het ook een ideale relatie, dat vond hij zelf ook. Hij zegt ook (nog steeds) dat ik eigenlijk 'perfect' ben, maar omdat we op een aantal gebieden anders denken, dat het daarom niet kan werken. De belangrijkste reden dat het uit is gegaan is omdat ik heel onzeker ben en (misschien daardoor) ook heel jaloers en claimend. Terwijl hij juist iemand is die graag veel vrijheid heeft (en dan bedoel ik niet met betrekking tot andere vrouwen). Ik weet ook wel dat het op sommige punten ontzettend botst, maar daar wil ik graag aan werken door bijvoorbeeld naar een psycholoog te gaan, of in relatietherapie. Maar voor hem is het allemaal te laat, en hij denkt niet dat het nog kan veranderen.
woensdag 28 oktober 2009 om 13:26
quote:runner84 schreef op 28 oktober 2009 @ 09:11:
Wat rot voor je Terin!
Maar, zoals anderen al zeggen, je moet je leven oppakken. Waarom voelde je je voor het eerst leuk bij hem? Je bent leuk van jezelf!! Eerste liefdes zijn altijd heftig en de eerste keer uit elkaar gaan al helemaal, dus het is niet vreemd dat je het zo ervaart. Maar 4 maanden is lang genoeg getreurd, de man die écht bij je past moet nog komen en dit was hem dus niet. Hoe zeer jij denkt dat hij het wel was.
Ga inderdaad leuke dingen doen, ga goed voor jezelf zorgen, ga met vrienden/vriendinnen dingen ondernemen. Het leven staat echt niet stil, je komt er echt wel overheen, maar je moet wel door.
Veel succes!Voor hem was ik ook al onzeker, ik heb nooit veel vriendinnen gehad en was eigenlijk ook nooit 'het beste vriendinnetje' van iemand. Daardoor ga je je nog onzekerder voelen, waarom zou niemand bij mij willen zijn? Als ik leuk was geweest, dan had ik nu niet in mijn eentje zitten wegkwijnen, dan was er wel iemand geweest die er voor me was. Bij hem voelde ik me voor het eerst leuk en speciaal, hij was ook de eerste (en enige) persoon die mij liet merken mij leuk te vinden (niet dat ik daarom een relatie met hem ben gestart.. ik vond hem ook heel leuk). Voor het eerst stond ik op nummer 1 voor iemand, en dat voelde zo goed! En hij vond echt álles leuk aan mij, zelfs mijn irritante eigenschappen zoals dat ik een moeilijke eter ben en vrijwel niets lust, vond hij juist schattig en ging daar zo goed mee om. Vroeger deed ik veel dingen alleen, ook op vakantie gaan etc. Toen was ik niet beter gewend, dus ik kon daar wel mee omgaan. Maar nu ik een relatie heb gehad, en ook gelijk een hele heftige, kan ik dat niet meer. Tijdens hem besefte ik hoeveel leuker dingen zijn als je dat samen doet, met iemand waar je van houdt. Ik kan niet meer genieten van die dingen, ik kan daar niet meer blij van worden. Als je het allerleukste hebt meegemaakt, hoe kun je dan ooit nog gelukkig worden met minder? Ik kan dat niet.
Wat rot voor je Terin!
Maar, zoals anderen al zeggen, je moet je leven oppakken. Waarom voelde je je voor het eerst leuk bij hem? Je bent leuk van jezelf!! Eerste liefdes zijn altijd heftig en de eerste keer uit elkaar gaan al helemaal, dus het is niet vreemd dat je het zo ervaart. Maar 4 maanden is lang genoeg getreurd, de man die écht bij je past moet nog komen en dit was hem dus niet. Hoe zeer jij denkt dat hij het wel was.
Ga inderdaad leuke dingen doen, ga goed voor jezelf zorgen, ga met vrienden/vriendinnen dingen ondernemen. Het leven staat echt niet stil, je komt er echt wel overheen, maar je moet wel door.
Veel succes!Voor hem was ik ook al onzeker, ik heb nooit veel vriendinnen gehad en was eigenlijk ook nooit 'het beste vriendinnetje' van iemand. Daardoor ga je je nog onzekerder voelen, waarom zou niemand bij mij willen zijn? Als ik leuk was geweest, dan had ik nu niet in mijn eentje zitten wegkwijnen, dan was er wel iemand geweest die er voor me was. Bij hem voelde ik me voor het eerst leuk en speciaal, hij was ook de eerste (en enige) persoon die mij liet merken mij leuk te vinden (niet dat ik daarom een relatie met hem ben gestart.. ik vond hem ook heel leuk). Voor het eerst stond ik op nummer 1 voor iemand, en dat voelde zo goed! En hij vond echt álles leuk aan mij, zelfs mijn irritante eigenschappen zoals dat ik een moeilijke eter ben en vrijwel niets lust, vond hij juist schattig en ging daar zo goed mee om. Vroeger deed ik veel dingen alleen, ook op vakantie gaan etc. Toen was ik niet beter gewend, dus ik kon daar wel mee omgaan. Maar nu ik een relatie heb gehad, en ook gelijk een hele heftige, kan ik dat niet meer. Tijdens hem besefte ik hoeveel leuker dingen zijn als je dat samen doet, met iemand waar je van houdt. Ik kan niet meer genieten van die dingen, ik kan daar niet meer blij van worden. Als je het allerleukste hebt meegemaakt, hoe kun je dan ooit nog gelukkig worden met minder? Ik kan dat niet.
woensdag 28 oktober 2009 om 13:33
Als dit het allerleukste is geweest wat een ander in jou los kon maken dan ben je behoorlijk lost.
Je kunt het ook anders zien.
Een eyeopener dat je wat je mist en zoekt bij een ander dit bij jezelf gaat vinden. Waarom ben jij leuk genoeg voor anderen? Omdat jij leuk genoeg bent, punt. Ga jezelf eens leuk vinden. Het is jouw leven, jouw verantwoording wat je er van maakt.
Hoe zou jij het vinden als je een vriendje krijgt waarvoor jij 100% verantwoordelijk bent voor zijn geluk, want anders is het leven niet leuk meer. Voor de meeste mensen is die last te zwaar. Ieder heeft al zijn eigen bagage en kan het jouwe er niet bij nemen.
Begrijpen waar je vandaan komt is behulpzaam in het zoeken naar een oplossing. Maar nee, je bent niet de enige. Een groot deel waar jij mee zit, zit de rest van de wereld ook mee. Doet niets af aan jouw gevoel, maar je dient wel te beseffen dat anderen hun handen vol hebben aan zichzelf.
Oftewel heel bot en oneerbiedig, You're on your own.
Mensen om je heen kunnen wel een aanvulling zijn op je leven. Het leven wat meer glans geven en steunpilaren zijn. Echter is er maar 1 iemand die echt belang heeft bij jou leuk vinden en dat ben jij zelf.
Het is trouwens nog al wat om iets te verwachten van iemand wat je zelf niet eens kan. Van jezelf houden.
Ik zeg dit streng, omdat je jezelf naar beneden haalt zo.
Je kunt het ook anders zien.
Een eyeopener dat je wat je mist en zoekt bij een ander dit bij jezelf gaat vinden. Waarom ben jij leuk genoeg voor anderen? Omdat jij leuk genoeg bent, punt. Ga jezelf eens leuk vinden. Het is jouw leven, jouw verantwoording wat je er van maakt.
Hoe zou jij het vinden als je een vriendje krijgt waarvoor jij 100% verantwoordelijk bent voor zijn geluk, want anders is het leven niet leuk meer. Voor de meeste mensen is die last te zwaar. Ieder heeft al zijn eigen bagage en kan het jouwe er niet bij nemen.
Begrijpen waar je vandaan komt is behulpzaam in het zoeken naar een oplossing. Maar nee, je bent niet de enige. Een groot deel waar jij mee zit, zit de rest van de wereld ook mee. Doet niets af aan jouw gevoel, maar je dient wel te beseffen dat anderen hun handen vol hebben aan zichzelf.
Oftewel heel bot en oneerbiedig, You're on your own.
Mensen om je heen kunnen wel een aanvulling zijn op je leven. Het leven wat meer glans geven en steunpilaren zijn. Echter is er maar 1 iemand die echt belang heeft bij jou leuk vinden en dat ben jij zelf.
Het is trouwens nog al wat om iets te verwachten van iemand wat je zelf niet eens kan. Van jezelf houden.
Ik zeg dit streng, omdat je jezelf naar beneden haalt zo.
woensdag 28 oktober 2009 om 13:38
Als je van jezelf weet dat je eigenlijk zou willen veranderen, waarom ga je dan niet alsnog zelf met een psycholoog aan de slag?
Je bent leuk en speciaal van jezelf, je hebt hem niet nodig om dat te zijn! Echt hoor: bouw je eigen leven op, zorg dat je het zonder hem ook leuk hebt. Dan ben je uiteindelijk ook een leukere partner!
(echt waar, het is alsof ik mijn eigen verhaal teruglees!)
edit: wat Domnaiefmutsje zegt bedoel ik eigenlijk te zeggen!
Je bent leuk en speciaal van jezelf, je hebt hem niet nodig om dat te zijn! Echt hoor: bouw je eigen leven op, zorg dat je het zonder hem ook leuk hebt. Dan ben je uiteindelijk ook een leukere partner!
(echt waar, het is alsof ik mijn eigen verhaal teruglees!)
edit: wat Domnaiefmutsje zegt bedoel ik eigenlijk te zeggen!
woensdag 28 oktober 2009 om 13:40
quote:haaasje schreef op 28 oktober 2009 @ 09:46:
Wat rot voor je Terin... Er is een mooi engels spreek woord dat zegt: "Better to have loved and lost than never to have loved at all"
Jij heb het mogen ervaren. Het was heerlijk en nu ben je een ervaring rijker. Je schrijft dat hij je gelukkig maakte, bedenk dat hij dat kon omdat jij dat toeliet en dat kan je dus nog een keer toelaten en dan kan je alsnog de liefde van je leven ontmoeten.
Lieverd het is 4 maanden geleden. Ik snap dat het nog steeds pijn doet maar het word wel écht tijd om je een klein schopje onder het bibsje te geven!
Ik hoop dat je iets kan/doet met de adviezen hier. Succes!
Eerlijk gezegd had ik hem liever niet willen leren kennen, hoe mooi de tijd samen ook was. Voor hem lukte het me nog wel om de toekomst positief in te zien, en misschien gelukkig te worden zonder liefde. Ik focuste me helemaal op mijn studie en werk, ik wilde later carriere maken en rijk worden. Haha, als ik daar nu aan terugdenk.. Wat zijn dat toch onbelangrijke dingen in het leven! Als ik hem niet had gekend had ik nog wel gelukkig kunnen worden door bijvoorbeeld carriere te maken. Maar nu, zijn alle andere zo ontzettend níet van belang. Ik zou gelukkig kunnen worden met alleen zijn liefde, verder heb ik niet veel nodig.
En voor degenen die zeggen dat er nog wel een 2e en 3e etc zal komen; ik heb daar geen vertrouwen meer in. En eerlijk gezegd wil ik ook niemand meer. Ik weet zeker dat niemand aan hem kan tippen, en met minder neem ik geen genoegen. Ik vond het al heel moeilijk om mezelf zo open te stellen en te geven bij hem, nu ik opnieuw zo gekwetst ben denk ik niet dat ik dat ooit nog zal toelaten. Dit gevoel wil ik nooit meer meemaken. En ik ben ook niet iemand die denkt, 'oh, dan komt er wel weer een ander', ik ben best ouderwets qua relaties. Ik wilde zo graag dat het bij slechts 1 iemand zou blijven, dat ik daar gelukkig mee zou worden en trouwen en vervolgens de rest van mijn leven mee zou delen. Wat een ideaalbeeld is dat. Ik ben ook zeker niet iemand van de 'scharrels' en one-night-stands.
Wat rot voor je Terin... Er is een mooi engels spreek woord dat zegt: "Better to have loved and lost than never to have loved at all"
Jij heb het mogen ervaren. Het was heerlijk en nu ben je een ervaring rijker. Je schrijft dat hij je gelukkig maakte, bedenk dat hij dat kon omdat jij dat toeliet en dat kan je dus nog een keer toelaten en dan kan je alsnog de liefde van je leven ontmoeten.
Lieverd het is 4 maanden geleden. Ik snap dat het nog steeds pijn doet maar het word wel écht tijd om je een klein schopje onder het bibsje te geven!
Ik hoop dat je iets kan/doet met de adviezen hier. Succes!
Eerlijk gezegd had ik hem liever niet willen leren kennen, hoe mooi de tijd samen ook was. Voor hem lukte het me nog wel om de toekomst positief in te zien, en misschien gelukkig te worden zonder liefde. Ik focuste me helemaal op mijn studie en werk, ik wilde later carriere maken en rijk worden. Haha, als ik daar nu aan terugdenk.. Wat zijn dat toch onbelangrijke dingen in het leven! Als ik hem niet had gekend had ik nog wel gelukkig kunnen worden door bijvoorbeeld carriere te maken. Maar nu, zijn alle andere zo ontzettend níet van belang. Ik zou gelukkig kunnen worden met alleen zijn liefde, verder heb ik niet veel nodig.
En voor degenen die zeggen dat er nog wel een 2e en 3e etc zal komen; ik heb daar geen vertrouwen meer in. En eerlijk gezegd wil ik ook niemand meer. Ik weet zeker dat niemand aan hem kan tippen, en met minder neem ik geen genoegen. Ik vond het al heel moeilijk om mezelf zo open te stellen en te geven bij hem, nu ik opnieuw zo gekwetst ben denk ik niet dat ik dat ooit nog zal toelaten. Dit gevoel wil ik nooit meer meemaken. En ik ben ook niet iemand die denkt, 'oh, dan komt er wel weer een ander', ik ben best ouderwets qua relaties. Ik wilde zo graag dat het bij slechts 1 iemand zou blijven, dat ik daar gelukkig mee zou worden en trouwen en vervolgens de rest van mijn leven mee zou delen. Wat een ideaalbeeld is dat. Ik ben ook zeker niet iemand van de 'scharrels' en one-night-stands.
woensdag 28 oktober 2009 om 13:41
Lieve Terin, ik ben afgelopen vrijdag na ruim 4 jaar (onverwacht) gedumpt door de liefde van mijn leven. Zeker niet mijn eerste liefde, maar wel de eerste waar ik me mee zag oud worden. Het is heel moeilijk om dat toekomstbeeld bij te stellen en te begraven.
Ik weet heus wel dat ik er overheen kom en er lopen vast leukere exemplaren dan hij rond, maar hij was nou eenmaal mijn vent en ik had er vrede mee dat ik nooit meer met iemand anders zou zijn.
Net als jij heb ik ook niet veel vrienden; de een is blij dat ik eindelijk eens net zo miserabel ben als zij (en praat de hele tijd over haar eigen ellende), de ander zegt dat ze belt, maar belt niet terug.
Mijn zus zegt dat ik zo snel mogelijk moet gaan 'flitsdaten', maar dat lijkt me niks; soort veemarkt ofzo.
Ik moet de hele tijd denken aan alles wat we samen deden en alles wat me nooit (meer) zullen doen. Alles om me heen doet me aan hem denken. Alles doet gewoon pijn.
Nou, als je nog wat wilt zwelgen in zelfmedelijden, let me know...?! Ik doe mee!
Ik weet heus wel dat ik er overheen kom en er lopen vast leukere exemplaren dan hij rond, maar hij was nou eenmaal mijn vent en ik had er vrede mee dat ik nooit meer met iemand anders zou zijn.
Net als jij heb ik ook niet veel vrienden; de een is blij dat ik eindelijk eens net zo miserabel ben als zij (en praat de hele tijd over haar eigen ellende), de ander zegt dat ze belt, maar belt niet terug.
Mijn zus zegt dat ik zo snel mogelijk moet gaan 'flitsdaten', maar dat lijkt me niks; soort veemarkt ofzo.
Ik moet de hele tijd denken aan alles wat we samen deden en alles wat me nooit (meer) zullen doen. Alles om me heen doet me aan hem denken. Alles doet gewoon pijn.
Nou, als je nog wat wilt zwelgen in zelfmedelijden, let me know...?! Ik doe mee!
woensdag 28 oktober 2009 om 13:42
quote:Terin schreef op 28 oktober 2009 @ 13:40:
[...]
Eerlijk gezegd had ik hem liever niet willen leren kennen, hoe mooi de tijd samen ook was. Voor hem lukte het me nog wel om de toekomst positief in te zien, en misschien gelukkig te worden zonder liefde. Ik focuste me helemaal op mijn studie en werk, ik wilde later carriere maken en rijk worden. Haha, als ik daar nu aan terugdenk.. Wat zijn dat toch onbelangrijke dingen in het leven! Als ik hem niet had gekend had ik nog wel gelukkig kunnen worden door bijvoorbeeld carriere te maken. Maar nu, zijn alle andere zo ontzettend níet van belang. Ik zou gelukkig kunnen worden met alleen zijn liefde, verder heb ik niet veel nodig.
En voor degenen die zeggen dat er nog wel een 2e en 3e etc zal komen; ik heb daar geen vertrouwen meer in. En eerlijk gezegd wil ik ook niemand meer. Ik weet zeker dat niemand aan hem kan tippen, en met minder neem ik geen genoegen. Ik vond het al heel moeilijk om mezelf zo open te stellen en te geven bij hem, nu ik opnieuw zo gekwetst ben denk ik niet dat ik dat ooit nog zal toelaten. Dit gevoel wil ik nooit meer meemaken. En ik ben ook niet iemand die denkt, 'oh, dan komt er wel weer een ander', ik ben best ouderwets qua relaties. Ik wilde zo graag dat het bij slechts 1 iemand zou blijven, dat ik daar gelukkig mee zou worden en trouwen en vervolgens de rest van mijn leven mee zou delen. Wat een ideaalbeeld is dat. Ik ben ook zeker niet iemand van de 'scharrels' en one-night-stands.Ik adviseer je serieus hulp te gaan zoeken, want je bent ver heen. Ik denk ook te ver voor ons viva poppetjes om je echt te kunnen helpen
[...]
Eerlijk gezegd had ik hem liever niet willen leren kennen, hoe mooi de tijd samen ook was. Voor hem lukte het me nog wel om de toekomst positief in te zien, en misschien gelukkig te worden zonder liefde. Ik focuste me helemaal op mijn studie en werk, ik wilde later carriere maken en rijk worden. Haha, als ik daar nu aan terugdenk.. Wat zijn dat toch onbelangrijke dingen in het leven! Als ik hem niet had gekend had ik nog wel gelukkig kunnen worden door bijvoorbeeld carriere te maken. Maar nu, zijn alle andere zo ontzettend níet van belang. Ik zou gelukkig kunnen worden met alleen zijn liefde, verder heb ik niet veel nodig.
En voor degenen die zeggen dat er nog wel een 2e en 3e etc zal komen; ik heb daar geen vertrouwen meer in. En eerlijk gezegd wil ik ook niemand meer. Ik weet zeker dat niemand aan hem kan tippen, en met minder neem ik geen genoegen. Ik vond het al heel moeilijk om mezelf zo open te stellen en te geven bij hem, nu ik opnieuw zo gekwetst ben denk ik niet dat ik dat ooit nog zal toelaten. Dit gevoel wil ik nooit meer meemaken. En ik ben ook niet iemand die denkt, 'oh, dan komt er wel weer een ander', ik ben best ouderwets qua relaties. Ik wilde zo graag dat het bij slechts 1 iemand zou blijven, dat ik daar gelukkig mee zou worden en trouwen en vervolgens de rest van mijn leven mee zou delen. Wat een ideaalbeeld is dat. Ik ben ook zeker niet iemand van de 'scharrels' en one-night-stands.Ik adviseer je serieus hulp te gaan zoeken, want je bent ver heen. Ik denk ook te ver voor ons viva poppetjes om je echt te kunnen helpen
woensdag 28 oktober 2009 om 13:49
quote:kikkerkwaak schreef op 28 oktober 2009 @ 13:00:
Voor degenen die vinden dat er teveel " het is uit " topics zijn. Misschien komt dat wel doordat mensen op het idee worden gebracht door een ander om ook een eigen topic te beginnen.
Dus hoe meer " uit " topics des ter meer mensen ook die behoefte krijgen. Volgens mij is daar een woord voor, maar kan er niet op komen.
Ga ik nu weer terug naar mijn eigen " uit " sloot.
Ik denk dat de mensen die dat vinden zelf iets te veel en te vaak op het forum rondhangen...
Sterkte Terin.....je gelooft het nu nog niet maar ook voor jou loopt er iemand rond op deze wereld!
Voor degenen die vinden dat er teveel " het is uit " topics zijn. Misschien komt dat wel doordat mensen op het idee worden gebracht door een ander om ook een eigen topic te beginnen.
Dus hoe meer " uit " topics des ter meer mensen ook die behoefte krijgen. Volgens mij is daar een woord voor, maar kan er niet op komen.
Ga ik nu weer terug naar mijn eigen " uit " sloot.
Ik denk dat de mensen die dat vinden zelf iets te veel en te vaak op het forum rondhangen...
Sterkte Terin.....je gelooft het nu nog niet maar ook voor jou loopt er iemand rond op deze wereld!
woensdag 28 oktober 2009 om 13:53
Ow Terin, ik snap zo wat je bedoeld ik heb dat ook echt!!
Ik had hem liever ook niet leren kennen, dan was al dit verdriet me bespaard gebleven. Ik kan het ook niet goed relativeren, ik probeer voor iedereen zo normaal mogelijk te doen, maar ondertussen verdrink ik echt in verdriet en vooral zelfmedelijden. Omdat ik niet snap waarom dat bij hem het houden van weg in, en hoe dat toch kan.
Ik had hem liever ook niet leren kennen, dan was al dit verdriet me bespaard gebleven. Ik kan het ook niet goed relativeren, ik probeer voor iedereen zo normaal mogelijk te doen, maar ondertussen verdrink ik echt in verdriet en vooral zelfmedelijden. Omdat ik niet snap waarom dat bij hem het houden van weg in, en hoe dat toch kan.
woensdag 28 oktober 2009 om 13:53
quote:Terin schreef op 28 oktober 2009 @ 13:15:
[...]
Grootste deel van de tijd was het ook een ideale relatie, dat vond hij zelf ook. Hij zegt ook (nog steeds) dat ik eigenlijk 'perfect' ben, maar omdat we op een aantal gebieden anders denken, dat het daarom niet kan werken. De belangrijkste reden dat het uit is gegaan is omdat ik heel onzeker ben en (misschien daardoor) ook heel jaloers en claimend. Terwijl hij juist iemand is die graag veel vrijheid heeft (en dan bedoel ik niet met betrekking tot andere vrouwen). Ik weet ook wel dat het op sommige punten ontzettend botst, maar daar wil ik graag aan werken door bijvoorbeeld naar een psycholoog te gaan, of in relatietherapie. Maar voor hem is het allemaal te laat, en hij denkt niet dat het nog kan veranderen.
Terin, waarom direct naar psycholoog of relatie-therapeut rennen voor de oplossing.
Volgens mij is de oplossing vele malen makkelijker. Helaas is het voor de voorbije relatie geen optie meer, maar bouw een leven op waarin jij gelukkig bent. Daarvoor heb je o.a. een goed sociaal leven nodig.
Het is voor een partner best wel lastig wanneer de ander te eenzaam is en voor het sociale aspect eigenlijk alleen afhankelijk is van de ander.
Ga daar eens aan werken. Bel je vriendinnen op en zeg dat je echt heel snel met ze wil afspreken. Dat het veel te lang geleden is en dat jullie het gezellig gaan maken. Afleiding zoeken in wat plezier is toch het allerbeste medicijn tegen liefdesverdriet.
Staar je verder niet blind op de 'ideale' relatie die je had. Dat was het nl. niet. Belangrijk punt is toch, dat hij je enorm veel verdriet aangedaan heeft door de relatie te beëindigen, dat maakt hem toch voor jou eigenlijk een totaal niet leuke man.
Ander punt was toch ook dat jullie beiden totaal anders dachten over jullie relatie.
Na 4 maanden zul je echt jezelf vermanend toe moeten spreken en niet meer zwelgen in zelfmedelijden.
Er lopen echt heel veel meer leuke mannen rond.
[...]
Grootste deel van de tijd was het ook een ideale relatie, dat vond hij zelf ook. Hij zegt ook (nog steeds) dat ik eigenlijk 'perfect' ben, maar omdat we op een aantal gebieden anders denken, dat het daarom niet kan werken. De belangrijkste reden dat het uit is gegaan is omdat ik heel onzeker ben en (misschien daardoor) ook heel jaloers en claimend. Terwijl hij juist iemand is die graag veel vrijheid heeft (en dan bedoel ik niet met betrekking tot andere vrouwen). Ik weet ook wel dat het op sommige punten ontzettend botst, maar daar wil ik graag aan werken door bijvoorbeeld naar een psycholoog te gaan, of in relatietherapie. Maar voor hem is het allemaal te laat, en hij denkt niet dat het nog kan veranderen.
Terin, waarom direct naar psycholoog of relatie-therapeut rennen voor de oplossing.
Volgens mij is de oplossing vele malen makkelijker. Helaas is het voor de voorbije relatie geen optie meer, maar bouw een leven op waarin jij gelukkig bent. Daarvoor heb je o.a. een goed sociaal leven nodig.
Het is voor een partner best wel lastig wanneer de ander te eenzaam is en voor het sociale aspect eigenlijk alleen afhankelijk is van de ander.
Ga daar eens aan werken. Bel je vriendinnen op en zeg dat je echt heel snel met ze wil afspreken. Dat het veel te lang geleden is en dat jullie het gezellig gaan maken. Afleiding zoeken in wat plezier is toch het allerbeste medicijn tegen liefdesverdriet.
Staar je verder niet blind op de 'ideale' relatie die je had. Dat was het nl. niet. Belangrijk punt is toch, dat hij je enorm veel verdriet aangedaan heeft door de relatie te beëindigen, dat maakt hem toch voor jou eigenlijk een totaal niet leuke man.
Ander punt was toch ook dat jullie beiden totaal anders dachten over jullie relatie.
Na 4 maanden zul je echt jezelf vermanend toe moeten spreken en niet meer zwelgen in zelfmedelijden.
Er lopen echt heel veel meer leuke mannen rond.
woensdag 28 oktober 2009 om 13:55
quote:Boefje1980 schreef op 28 oktober 2009 @ 13:49:
[...]
Ik denk dat de mensen die dat vinden zelf iets te veel en te vaak op het forum rondhangen...
Sterkte Terin.....je gelooft het nu nog niet maar ook voor jou loopt er iemand rond op deze wereld!Haha, zo is het maar net Boefje. Wanneer je zulke dingen gaan opvallen en zure reacties gaan geven, dan is het tijd om de uitknop van de computer eens te gebruiken!
[...]
Ik denk dat de mensen die dat vinden zelf iets te veel en te vaak op het forum rondhangen...
Sterkte Terin.....je gelooft het nu nog niet maar ook voor jou loopt er iemand rond op deze wereld!Haha, zo is het maar net Boefje. Wanneer je zulke dingen gaan opvallen en zure reacties gaan geven, dan is het tijd om de uitknop van de computer eens te gebruiken!
woensdag 28 oktober 2009 om 13:58
quote:Terin schreef op 28 oktober 2009 @ 13:15:
[...]
Grootste deel van de tijd was het ook een ideale relatie, dat vond hij zelf ook. Hij zegt ook (nog steeds) dat ik eigenlijk 'perfect' ben, maar omdat we op een aantal gebieden anders denken, dat het daarom niet kan werken. De belangrijkste reden dat het uit is gegaan is omdat ik heel onzeker ben en (misschien daardoor) ook heel jaloers en claimend. Terwijl hij juist iemand is die graag veel vrijheid heeft (en dan bedoel ik niet met betrekking tot andere vrouwen). Ik weet ook wel dat het op sommige punten ontzettend botst, maar daar wil ik graag aan werken door bijvoorbeeld naar een psycholoog te gaan, of in relatietherapie. Maar voor hem is het allemaal te laat, en hij denkt niet dat het nog kan veranderen.
Jij hebt je geluk zoveel van hem laten afhangen dat het gat waar je nu in valt dieper en zwarter lijkt dan het was geweest als jij je geluk uit jezelf had gehaald. Dit is zeker iets om aan te werken, maar zoals een ander al zegt; voor jezelf. Niet om hem terug te krijgen.
Jij moet jezelf leuk genoeg vinden, want waarom zou een ander dat anders vinden. Als jij niet van jezelf houdt, kun je ook niet van een ander houden, omdat je dan houdt van dat wat diegene voor je betekend. Niet van hem als persoon.
Voor jou wogen de positieve dingen zwaarder dan de negatieve, maar voor hem was het blijkbaar andersom. Ik kan het me ook wel voorstellen dat hij het niet meer zag zitten als jij onzeker, jaloers en claimerig waren. Dat zijn niet de eigenschappen waarvan je wilt dat ze het eerst bij je partner opkomen als hij aan je denkt. Dus leer van jezelf te houden, blij te zijn met jezelf... dan komt de rest ook wel weer goed. Want tenslotte zul je jezelf dan ook leuk genoeg vinden om alleen een leuke relatie als aanvulling te willen, omdat je de rest niet kwijt wilt raken zoals nu wel is gebeurd.
Sterkte
[...]
Grootste deel van de tijd was het ook een ideale relatie, dat vond hij zelf ook. Hij zegt ook (nog steeds) dat ik eigenlijk 'perfect' ben, maar omdat we op een aantal gebieden anders denken, dat het daarom niet kan werken. De belangrijkste reden dat het uit is gegaan is omdat ik heel onzeker ben en (misschien daardoor) ook heel jaloers en claimend. Terwijl hij juist iemand is die graag veel vrijheid heeft (en dan bedoel ik niet met betrekking tot andere vrouwen). Ik weet ook wel dat het op sommige punten ontzettend botst, maar daar wil ik graag aan werken door bijvoorbeeld naar een psycholoog te gaan, of in relatietherapie. Maar voor hem is het allemaal te laat, en hij denkt niet dat het nog kan veranderen.
Jij hebt je geluk zoveel van hem laten afhangen dat het gat waar je nu in valt dieper en zwarter lijkt dan het was geweest als jij je geluk uit jezelf had gehaald. Dit is zeker iets om aan te werken, maar zoals een ander al zegt; voor jezelf. Niet om hem terug te krijgen.
Jij moet jezelf leuk genoeg vinden, want waarom zou een ander dat anders vinden. Als jij niet van jezelf houdt, kun je ook niet van een ander houden, omdat je dan houdt van dat wat diegene voor je betekend. Niet van hem als persoon.
Voor jou wogen de positieve dingen zwaarder dan de negatieve, maar voor hem was het blijkbaar andersom. Ik kan het me ook wel voorstellen dat hij het niet meer zag zitten als jij onzeker, jaloers en claimerig waren. Dat zijn niet de eigenschappen waarvan je wilt dat ze het eerst bij je partner opkomen als hij aan je denkt. Dus leer van jezelf te houden, blij te zijn met jezelf... dan komt de rest ook wel weer goed. Want tenslotte zul je jezelf dan ook leuk genoeg vinden om alleen een leuke relatie als aanvulling te willen, omdat je de rest niet kwijt wilt raken zoals nu wel is gebeurd.
Sterkte
woensdag 28 oktober 2009 om 14:00
quote:Terin schreef op 28 oktober 2009 @ 13:12:
[...]
Dank je. Maar dat is nou juist het probleem, er is niemand die ik kan opzoeken. Normaal gaat iemand dan gelijk naar haar beste vriendin om uit te huilen, maar als ik 'vriendinnen' vertel hoe kut ik me voel omdat het uit is, krijg ik de reactie 'laten we iets leuks gaan doen! volgende maand die en die dag zou ik wel kunnen...'. Te belachelijk voor woorden natuurlijk, want je gaat geen maand zitten wachten tot je je hart bij iemand kan luchten.
En toch is het heel erg lief van die mensen dat ze ondanks hun drukte jou weer vrolijk willen zien toch! Ze plannen meteen een datum in, en nu heb je iets om naar uit te kijken.
Het is heel vervelend dat je bij niemand je hart kunt luchten. Dat snap ik.
[...]
Dank je. Maar dat is nou juist het probleem, er is niemand die ik kan opzoeken. Normaal gaat iemand dan gelijk naar haar beste vriendin om uit te huilen, maar als ik 'vriendinnen' vertel hoe kut ik me voel omdat het uit is, krijg ik de reactie 'laten we iets leuks gaan doen! volgende maand die en die dag zou ik wel kunnen...'. Te belachelijk voor woorden natuurlijk, want je gaat geen maand zitten wachten tot je je hart bij iemand kan luchten.
En toch is het heel erg lief van die mensen dat ze ondanks hun drukte jou weer vrolijk willen zien toch! Ze plannen meteen een datum in, en nu heb je iets om naar uit te kijken.
Het is heel vervelend dat je bij niemand je hart kunt luchten. Dat snap ik.
woensdag 28 oktober 2009 om 14:01
quote:Liesje74 schreef op 28 oktober 2009 @ 13:41:
Nou, als je nog wat wilt zwelgen in zelfmedelijden, let me know...?! Ik doe mee!
Ik ben bang dat je niets aan mij hebt, waarschijnlijk zul je je door mij alleen maar nog kutter voelen.
Ik wens je heel veel sterkte toe. (iedereen trouwens, die op dit moment hetzelfde meemaakt)
Nou, als je nog wat wilt zwelgen in zelfmedelijden, let me know...?! Ik doe mee!
Ik ben bang dat je niets aan mij hebt, waarschijnlijk zul je je door mij alleen maar nog kutter voelen.
Ik wens je heel veel sterkte toe. (iedereen trouwens, die op dit moment hetzelfde meemaakt)
woensdag 28 oktober 2009 om 14:04
Ik denk dat je nog een klap kan verwachten hoe de wereld in elkaar steekt. Dat mensen er niet zijn om jouw gevoelens te bevredigen en ad hoc klaarstaan op het moment dat jij ze nodig hebt.
Mensen hebben vooral zichzelf en relaties met anderen (met partner, met vrienden, met familie, met collega's etc) als aanvulling op een eigen leven. Voor iedereen is een luisterend oor fijn, maar de verwachtingen die jij van mensen hebt werkt afstotend. Je wil te veel. Logisch, want je hebt jezelf (nog) niet.
Ik denk dat jij veel baat zal hebben bij het jezelf ontdekken en relatie verhoudingen ontdekken onder begeleiding.
Mensen hebben vooral zichzelf en relaties met anderen (met partner, met vrienden, met familie, met collega's etc) als aanvulling op een eigen leven. Voor iedereen is een luisterend oor fijn, maar de verwachtingen die jij van mensen hebt werkt afstotend. Je wil te veel. Logisch, want je hebt jezelf (nog) niet.
Ik denk dat jij veel baat zal hebben bij het jezelf ontdekken en relatie verhoudingen ontdekken onder begeleiding.
woensdag 28 oktober 2009 om 14:05
quote:Liesje74 schreef op 28 oktober 2009 @ 13:41:
Nou, als je nog wat wilt zwelgen in zelfmedelijden, let me know...?! Ik doe mee! Ach Liesje, als je het zo heerlijk vindt om te zwelgen in zelfmedelijden dan moet je er ook niet over praten. Dat zou namelijk eens fataal kunnen worden voor die instelling.
Nou, als je nog wat wilt zwelgen in zelfmedelijden, let me know...?! Ik doe mee! Ach Liesje, als je het zo heerlijk vindt om te zwelgen in zelfmedelijden dan moet je er ook niet over praten. Dat zou namelijk eens fataal kunnen worden voor die instelling.
woensdag 28 oktober 2009 om 14:10
quote:pom508 schreef op 28 oktober 2009 @ 13:53:
[...]
Terin, waarom direct naar psycholoog of relatie-therapeut rennen voor de oplossing.
Volgens mij is de oplossing vele malen makkelijker. Helaas is het voor de voorbije relatie geen optie meer, maar bouw een leven op waarin jij gelukkig bent. Daarvoor heb je o.a. een goed sociaal leven nodig.
Het is voor een partner best wel lastig wanneer de ander te eenzaam is en voor het sociale aspect eigenlijk alleen afhankelijk is van de ander.
Ga daar eens aan werken. Bel je vriendinnen op en zeg dat je echt heel snel met ze wil afspreken. Dat het veel te lang geleden is en dat jullie het gezellig gaan maken. Afleiding zoeken in wat plezier is toch het allerbeste medicijn tegen liefdesverdriet.
Staar je verder niet blind op de 'ideale' relatie die je had. Dat was het nl. niet. Belangrijk punt is toch, dat hij je enorm veel verdriet aangedaan heeft door de relatie te beëindigen, dat maakt hem toch voor jou eigenlijk een totaal niet leuke man.
Ander punt was toch ook dat jullie beiden totaal anders dachten over jullie relatie.
Na 4 maanden zul je echt jezelf vermanend toe moeten spreken en niet meer zwelgen in zelfmedelijden.
Er lopen echt heel veel meer leuke mannen rond.
Ik ga ook niet direct naar een psycholoog of therapeut. Ik ben juist heel erg tegen dat soort dingen, en heb er ook niet zo'n vertrouwen in. Maar ik heb geprobeerd te veranderen, maar dat is mijzelf niet gelukt. Daar heb ik te radicale gedachten voor, daar ben ik te negatief en eigenwijs voor. Het is mijzelf niet gelukt, dus dan is de volgende stap om het te proberen met professionele hulp.
Zoals ik al zei, ik kan niet meer gelukkig worden zonder liefde. Zelfs als ik wel veel vriendinnen zou hebben, zou ik nog niet gelukkig kunnen worden. Want je zult nooit zo belangrijk voor hen zijn, zoals je wel voor je vriend bent. En zij kunnen onmogelijk jou dat zalige gevoel geven wat alleen je vriend kan. En ik ga geen mensen pushen, als ik merk dat zij geen tijd met mij willen doorbrengen, ga ik niet zeggen dat ze echt NU moeten komen. Dan ga ik me juist nog kutter voelen en ben ik een nog grotere loser, omdat diegene dat dan alleen maar voor mij doet. Ik wil geen tijd doorbrengen met mensen die liever niet bij me zijn.
Het was misschien niet de ideale/perfecte relatie, maar hij was wel de ware voor mij. En het had ideaal kunnen zijn.
[...]
Terin, waarom direct naar psycholoog of relatie-therapeut rennen voor de oplossing.
Volgens mij is de oplossing vele malen makkelijker. Helaas is het voor de voorbije relatie geen optie meer, maar bouw een leven op waarin jij gelukkig bent. Daarvoor heb je o.a. een goed sociaal leven nodig.
Het is voor een partner best wel lastig wanneer de ander te eenzaam is en voor het sociale aspect eigenlijk alleen afhankelijk is van de ander.
Ga daar eens aan werken. Bel je vriendinnen op en zeg dat je echt heel snel met ze wil afspreken. Dat het veel te lang geleden is en dat jullie het gezellig gaan maken. Afleiding zoeken in wat plezier is toch het allerbeste medicijn tegen liefdesverdriet.
Staar je verder niet blind op de 'ideale' relatie die je had. Dat was het nl. niet. Belangrijk punt is toch, dat hij je enorm veel verdriet aangedaan heeft door de relatie te beëindigen, dat maakt hem toch voor jou eigenlijk een totaal niet leuke man.
Ander punt was toch ook dat jullie beiden totaal anders dachten over jullie relatie.
Na 4 maanden zul je echt jezelf vermanend toe moeten spreken en niet meer zwelgen in zelfmedelijden.
Er lopen echt heel veel meer leuke mannen rond.
Ik ga ook niet direct naar een psycholoog of therapeut. Ik ben juist heel erg tegen dat soort dingen, en heb er ook niet zo'n vertrouwen in. Maar ik heb geprobeerd te veranderen, maar dat is mijzelf niet gelukt. Daar heb ik te radicale gedachten voor, daar ben ik te negatief en eigenwijs voor. Het is mijzelf niet gelukt, dus dan is de volgende stap om het te proberen met professionele hulp.
Zoals ik al zei, ik kan niet meer gelukkig worden zonder liefde. Zelfs als ik wel veel vriendinnen zou hebben, zou ik nog niet gelukkig kunnen worden. Want je zult nooit zo belangrijk voor hen zijn, zoals je wel voor je vriend bent. En zij kunnen onmogelijk jou dat zalige gevoel geven wat alleen je vriend kan. En ik ga geen mensen pushen, als ik merk dat zij geen tijd met mij willen doorbrengen, ga ik niet zeggen dat ze echt NU moeten komen. Dan ga ik me juist nog kutter voelen en ben ik een nog grotere loser, omdat diegene dat dan alleen maar voor mij doet. Ik wil geen tijd doorbrengen met mensen die liever niet bij me zijn.
Het was misschien niet de ideale/perfecte relatie, maar hij was wel de ware voor mij. En het had ideaal kunnen zijn.
woensdag 28 oktober 2009 om 14:12
quote:domnaiefmutsje schreef op 28 oktober 2009 @ 14:04:
Ik denk dat je nog een klap kan verwachten hoe de wereld in elkaar steekt. Dat mensen er niet zijn om jouw gevoelens te bevredigen en ad hoc klaarstaan op het moment dat jij ze nodig hebt.
Mensen hebben vooral zichzelf en relaties met anderen (met partner, met vrienden, met familie, met collega's etc) als aanvulling op een eigen leven. Voor iedereen is een luisterend oor fijn, maar de verwachtingen die jij van mensen hebt werkt afstotend. Je wil te veel. Logisch, want je hebt jezelf (nog) niet.
Ik denk dat jij veel baat zal hebben bij het jezelf ontdekken en relatie verhoudingen ontdekken onder begeleiding.Dit is zoooo waar!
Ik denk dat je nog een klap kan verwachten hoe de wereld in elkaar steekt. Dat mensen er niet zijn om jouw gevoelens te bevredigen en ad hoc klaarstaan op het moment dat jij ze nodig hebt.
Mensen hebben vooral zichzelf en relaties met anderen (met partner, met vrienden, met familie, met collega's etc) als aanvulling op een eigen leven. Voor iedereen is een luisterend oor fijn, maar de verwachtingen die jij van mensen hebt werkt afstotend. Je wil te veel. Logisch, want je hebt jezelf (nog) niet.
Ik denk dat jij veel baat zal hebben bij het jezelf ontdekken en relatie verhoudingen ontdekken onder begeleiding.Dit is zoooo waar!
woensdag 28 oktober 2009 om 14:16
quote:Terin schreef op 28 oktober 2009 @ 13:40:
[...]
Eerlijk gezegd had ik hem liever niet willen leren kennen, hoe mooi de tijd samen ook was. Boos worden mag best wel even, dat is de volgende stap (al is er eigenlijk niets om boos op te worden, behalve het feit dat je verkeerd hierin bent gestapt. Wordt maar boos, baal maar even dat je zo afhankelijk was. Dat maakt dat je er iets aan gaat doen.
Voor hem lukte het me nog wel om de toekomst positief in te zien, en misschien gelukkig te worden zonder liefde.Dit vind ik een hele negatieve instelling. Door hem weet je hoe leuk liefde kan zijn, en dat komt echt wel nog eens op je pad als je jezelf maar leuk gaat vinden.
Ik focuste me helemaal op mijn studie en werk, ik wilde later carriere maken en rijk worden. Haha, als ik daar nu aan terugdenk.. Wat zijn dat toch onbelangrijke dingen in het leven! Wie heeft je wijsgemaakt dat andere zaken niet belangrijk zijn? Je moet toch leven? Je wilt toch als een zelfstandige vrouw door het leven, of niet dan?
Als ik hem niet had gekend had ik nog wel gelukkig kunnen worden door bijvoorbeeld carriere te maken. Dat kun je nu ook nog. Het is onzin om het feitelijk op hem af te schuiven dat jij nu in een dip zit. Jij houdt jezelf erin met deze gedachten. Eigen verantwoordelijkheid. Die moet je nemen.
Maar nu, zijn alle andere zo ontzettend níet van belang. Ik zou gelukkig kunnen worden met alleen zijn liefde, verder heb ik niet veel nodig. Natuurlijk wel. Werk, inkomen, een woning, vrienden, sport, eten, en plezier.
Dit gevoel wil ik nooit meer meemaken. Dat is begrijpelijk, maar dat gaat echt over. En ik ben ook niet iemand die denkt, 'oh, dan komt er wel weer een ander', ik ben best ouderwets qua relaties. Ik wilde zo graag dat het bij slechts 1 iemand zou blijven, dat ik daar gelukkig mee zou worden en trouwen en vervolgens de rest van mijn leven mee zou delen. Wat een ideaalbeeld is dat.
Een niet realistisch ideaalbeeld, dit zul je hoe dan ook moeten bijstellen. Wil jij dan nooit meer gelukkig worden? Ik ben ook zeker niet iemand van de 'scharrels' en one-night-stands.Je moet echt iets aan je instelling veranderen wil je hier overheen komen. Of ben je van plan tot je 85e zielig te blijven, omdat hij niet meer wil? Nu is het uit, maar je legt nog steeds de verantwoordelijkheid over jou leven bij hem neer. Dat werkt niet, dat kan niet en dat mag niet.
[...]
Eerlijk gezegd had ik hem liever niet willen leren kennen, hoe mooi de tijd samen ook was. Boos worden mag best wel even, dat is de volgende stap (al is er eigenlijk niets om boos op te worden, behalve het feit dat je verkeerd hierin bent gestapt. Wordt maar boos, baal maar even dat je zo afhankelijk was. Dat maakt dat je er iets aan gaat doen.
Voor hem lukte het me nog wel om de toekomst positief in te zien, en misschien gelukkig te worden zonder liefde.Dit vind ik een hele negatieve instelling. Door hem weet je hoe leuk liefde kan zijn, en dat komt echt wel nog eens op je pad als je jezelf maar leuk gaat vinden.
Ik focuste me helemaal op mijn studie en werk, ik wilde later carriere maken en rijk worden. Haha, als ik daar nu aan terugdenk.. Wat zijn dat toch onbelangrijke dingen in het leven! Wie heeft je wijsgemaakt dat andere zaken niet belangrijk zijn? Je moet toch leven? Je wilt toch als een zelfstandige vrouw door het leven, of niet dan?
Als ik hem niet had gekend had ik nog wel gelukkig kunnen worden door bijvoorbeeld carriere te maken. Dat kun je nu ook nog. Het is onzin om het feitelijk op hem af te schuiven dat jij nu in een dip zit. Jij houdt jezelf erin met deze gedachten. Eigen verantwoordelijkheid. Die moet je nemen.
Maar nu, zijn alle andere zo ontzettend níet van belang. Ik zou gelukkig kunnen worden met alleen zijn liefde, verder heb ik niet veel nodig. Natuurlijk wel. Werk, inkomen, een woning, vrienden, sport, eten, en plezier.
Dit gevoel wil ik nooit meer meemaken. Dat is begrijpelijk, maar dat gaat echt over. En ik ben ook niet iemand die denkt, 'oh, dan komt er wel weer een ander', ik ben best ouderwets qua relaties. Ik wilde zo graag dat het bij slechts 1 iemand zou blijven, dat ik daar gelukkig mee zou worden en trouwen en vervolgens de rest van mijn leven mee zou delen. Wat een ideaalbeeld is dat.
Een niet realistisch ideaalbeeld, dit zul je hoe dan ook moeten bijstellen. Wil jij dan nooit meer gelukkig worden? Ik ben ook zeker niet iemand van de 'scharrels' en one-night-stands.Je moet echt iets aan je instelling veranderen wil je hier overheen komen. Of ben je van plan tot je 85e zielig te blijven, omdat hij niet meer wil? Nu is het uit, maar je legt nog steeds de verantwoordelijkheid over jou leven bij hem neer. Dat werkt niet, dat kan niet en dat mag niet.
woensdag 28 oktober 2009 om 14:17
quote:Madhe schreef op 28 oktober 2009 @ 14:00:
[...]
En toch is het heel erg lief van die mensen dat ze ondanks hun drukte jou weer vrolijk willen zien toch! Ze plannen meteen een datum in, en nu heb je iets om naar uit te kijken.
Het is heel vervelend dat je bij niemand je hart kunt luchten. Dat snap ik.
Ik vind het niet bepaald lief om je vriendin op zo'n moment keihard te laten vallen en haar te laten stikken. Je kunt toch op zijn minst even bellen en zeggen dat je morgen even een uurtje (!!!!) voor haar vrijmaakt.
Als iemand op zo'n moment zegt dat ze over een maand wel tijd voor je heeft weet je ook gelijk waar je staat. Namelijk erg laag, en het laat ook gelijk zien dat diegene er eigenlijk helemaal geen zin in heeft.
@Domnaiefmutsje: ik weet wel degelijk hoe de wereld in elkaar steekt, en daar maak ik me juist zorgen om. En ik heb nooit tegen 'vriendinnen' gezegd dat ik ze echt die dag moest spreken ofzo. Ik heb ze laten weten dat het uit is, en ik me ontzettend kut voel. Dan lijkt mij toch de meest normale reactie dat je dan voorstelt om haar uit te nodigen om uit te huilen, of juist om iets leuks te gaan doen zodat ze even haar gedachten op iets anders kan zetten?
[...]
En toch is het heel erg lief van die mensen dat ze ondanks hun drukte jou weer vrolijk willen zien toch! Ze plannen meteen een datum in, en nu heb je iets om naar uit te kijken.
Het is heel vervelend dat je bij niemand je hart kunt luchten. Dat snap ik.
Ik vind het niet bepaald lief om je vriendin op zo'n moment keihard te laten vallen en haar te laten stikken. Je kunt toch op zijn minst even bellen en zeggen dat je morgen even een uurtje (!!!!) voor haar vrijmaakt.
Als iemand op zo'n moment zegt dat ze over een maand wel tijd voor je heeft weet je ook gelijk waar je staat. Namelijk erg laag, en het laat ook gelijk zien dat diegene er eigenlijk helemaal geen zin in heeft.
@Domnaiefmutsje: ik weet wel degelijk hoe de wereld in elkaar steekt, en daar maak ik me juist zorgen om. En ik heb nooit tegen 'vriendinnen' gezegd dat ik ze echt die dag moest spreken ofzo. Ik heb ze laten weten dat het uit is, en ik me ontzettend kut voel. Dan lijkt mij toch de meest normale reactie dat je dan voorstelt om haar uit te nodigen om uit te huilen, of juist om iets leuks te gaan doen zodat ze even haar gedachten op iets anders kan zetten?
woensdag 28 oktober 2009 om 14:19
quote:Terin schreef op 28 oktober 2009 @ 14:17:
[...]
Ik vind het niet bepaald lief om je vriendin op zo'n moment keihard te laten vallen en haar te laten stikken. Je kunt toch op zijn minst even bellen en zeggen dat je morgen even een uurtje (!!!!) voor haar vrijmaakt.
Als iemand op zo'n moment zegt dat ze over een maand wel tijd voor je heeft weet je ook gelijk waar je staat. Namelijk erg laag, en het laat ook gelijk zien dat diegene er eigenlijk helemaal geen zin in heeft.
@Domnaiefmutsje: ik weet wel degelijk hoe de wereld in elkaar steekt, en daar maak ik me juist zorgen om. En ik heb nooit tegen 'vriendinnen' gezegd dat ik ze echt die dag moest spreken ofzo. Ik heb ze laten weten dat het uit is, en ik me ontzettend kut voel. Dan lijkt mij toch de meest normale reactie dat je dan voorstelt om haar uit te nodigen om uit te huilen, of juist om iets leuks te gaan doen zodat ze even haar gedachten op iets anders kan zetten?Nee meid, dat weet je niet. Dat blijkt uit je hele betoog. Maar goed, dat is een reactie op je vriendinnen en tijd vrij maken. Denk je uberhaubt na over de rest wat iedereen schrijft? Je extreme afhankelijkheid.
[...]
Ik vind het niet bepaald lief om je vriendin op zo'n moment keihard te laten vallen en haar te laten stikken. Je kunt toch op zijn minst even bellen en zeggen dat je morgen even een uurtje (!!!!) voor haar vrijmaakt.
Als iemand op zo'n moment zegt dat ze over een maand wel tijd voor je heeft weet je ook gelijk waar je staat. Namelijk erg laag, en het laat ook gelijk zien dat diegene er eigenlijk helemaal geen zin in heeft.
@Domnaiefmutsje: ik weet wel degelijk hoe de wereld in elkaar steekt, en daar maak ik me juist zorgen om. En ik heb nooit tegen 'vriendinnen' gezegd dat ik ze echt die dag moest spreken ofzo. Ik heb ze laten weten dat het uit is, en ik me ontzettend kut voel. Dan lijkt mij toch de meest normale reactie dat je dan voorstelt om haar uit te nodigen om uit te huilen, of juist om iets leuks te gaan doen zodat ze even haar gedachten op iets anders kan zetten?Nee meid, dat weet je niet. Dat blijkt uit je hele betoog. Maar goed, dat is een reactie op je vriendinnen en tijd vrij maken. Denk je uberhaubt na over de rest wat iedereen schrijft? Je extreme afhankelijkheid.
