Relaties
alle pijlers
Wanneer hij niet over zijn gevoelens kan praten
vrijdag 30 oktober 2009 om 08:17
Sommige mensen geen gewoon geen praters. Jouw vriend kennelijk ook niet. Denk dat je daar niet veel aan kan veranderen. Wat je kan doen is hem af en toe vragen hoe hij zich voelt etc.
Verder vind ik het niet juist om je vriend af te katten en hem te vertellen wat hij allemaal fout doet. Ik snap het wel hoor, ik deed dat ook bij mijn vorige vriend. Onze relatie was dan ook niet gelijkwaardig en ik heb deze dan ook verbroken.
Wat doet je vriend allemaal zo fout dat je hem dat moet zeggen?
Verder vind ik het niet juist om je vriend af te katten en hem te vertellen wat hij allemaal fout doet. Ik snap het wel hoor, ik deed dat ook bij mijn vorige vriend. Onze relatie was dan ook niet gelijkwaardig en ik heb deze dan ook verbroken.
Wat doet je vriend allemaal zo fout dat je hem dat moet zeggen?
vrijdag 30 oktober 2009 om 08:23
Dat jij je vriend legitiem wil kunnen afbranden vind ik niet netjes. Als je wil praten en je wil dat hij het hoort, spreek dan zijn taal. Zijn taal is wellicht niet jouw taal. Praten zoals vrouwen kunnen doen is al snel gezeur. Terwijl als je normaal praat op normale toon en gewoon benoemd en niet doordramt, dat al wonderen doet.
vrijdag 30 oktober 2009 om 08:25
Waarom krijgen mannen altijd de schuld van niet kunnen praten? Mannen praten en communiceren gewoon anders. Dat het perse op jouw manier moet is jouw probleem. En eindeloos doorlullen is ook niet bevordelijk voor de aandacht. Wil je dat hij je verstaat? Praat dan in zijn taal.
Mannen schijnen veel te kunnen leren van de emoties van vrouwen, echter kunnen vrouwen nog veel meer leren van de ratio van mannen.
Mannen schijnen veel te kunnen leren van de emoties van vrouwen, echter kunnen vrouwen nog veel meer leren van de ratio van mannen.
vrijdag 30 oktober 2009 om 08:32
Als je hem afbrandt en dat gelegitimeerd wilt zien dan ben je niet goed bezig. Maar ik denk dat dit niet hetgeen is wat je bedoelt. Ik interpreteer je bericht anders.
Ik begrijp dat jij hem gewoon aanspreekt als je dingen niet prettig vindt, maar dat je jezelf soms een zeurpiet vindt omdat hij het niet aangeeft als hij iets niet prettig vindt. Jij hebt daardoor het gevoel dat je hem minder accepteert dan hij jou wellicht? Of wijt je het alleen aan het praten?
Er kan van alles zijn. Het kan zijn dat je vriend zich gewoon niet zo snel ergert. Het kan ook zijn dat hij de minpuntjes niet vermeldenswaardig vindt. Of hij mijdt conflicten. Kan allemaal.
Je hebt gezegd dat je het vervelend vindt dat je niet met hem kan praten. Maar ben je dan wel concreet in wat je mist bij hem?
Ik begrijp dat jij hem gewoon aanspreekt als je dingen niet prettig vindt, maar dat je jezelf soms een zeurpiet vindt omdat hij het niet aangeeft als hij iets niet prettig vindt. Jij hebt daardoor het gevoel dat je hem minder accepteert dan hij jou wellicht? Of wijt je het alleen aan het praten?
Er kan van alles zijn. Het kan zijn dat je vriend zich gewoon niet zo snel ergert. Het kan ook zijn dat hij de minpuntjes niet vermeldenswaardig vindt. Of hij mijdt conflicten. Kan allemaal.
Je hebt gezegd dat je het vervelend vindt dat je niet met hem kan praten. Maar ben je dan wel concreet in wat je mist bij hem?
vrijdag 30 oktober 2009 om 08:34
quote:hallohallo123 schreef op 30 oktober 2009 @ 08:28:
Pff..sorry hoor maar zo bedoel ik het allemaal niet! Hij is gewoon geen praten, maar ik wil niet dat hij dingen opkropt of als er wel wat is dat hij dit kan uitspreken, mijn vraag is hoe zou ik dit kunnen veranderen. En ik spreek zijn taal misschien niet maar hij de mijne niet, want mannen weten dat vrouwen zo nu en dan willen praten. En ze hebben of geen tijd of ze vinden dat je zeurt dus.Als hij geen prater is dan is hij geen prater. Dat kan je niet veranderen, hooguit accepteren. Je zou hem wel op niet emotionele wijze kunnen vragen hoe hij het best benaderd kan worden.
Pff..sorry hoor maar zo bedoel ik het allemaal niet! Hij is gewoon geen praten, maar ik wil niet dat hij dingen opkropt of als er wel wat is dat hij dit kan uitspreken, mijn vraag is hoe zou ik dit kunnen veranderen. En ik spreek zijn taal misschien niet maar hij de mijne niet, want mannen weten dat vrouwen zo nu en dan willen praten. En ze hebben of geen tijd of ze vinden dat je zeurt dus.Als hij geen prater is dan is hij geen prater. Dat kan je niet veranderen, hooguit accepteren. Je zou hem wel op niet emotionele wijze kunnen vragen hoe hij het best benaderd kan worden.
vrijdag 30 oktober 2009 om 08:35
Ik herken dit wel. Mijn man geeft bijna nooit aan wat ik fout doe , maar andersom doe ik dat wel.Voor hem komt het dus ook altijd heel heftig over , het gevoel dat ik hem loop af te kraken.
Ik ben mezelf er nu van bewust maar heb ook aan mijn man aangegeven dat hij ook terug moet koppelen. Dat gaat nu steeds beter.
Je kunt je vriend niet veranderen , maar geef aan dat je graag een tegenreactie van hem wilt. Dat is ook iets wat hij misschien moet leren??
Succes!
Ik ben mezelf er nu van bewust maar heb ook aan mijn man aangegeven dat hij ook terug moet koppelen. Dat gaat nu steeds beter.
Je kunt je vriend niet veranderen , maar geef aan dat je graag een tegenreactie van hem wilt. Dat is ook iets wat hij misschien moet leren??
Succes!
vrijdag 30 oktober 2009 om 08:53
Dat is ook vervelend, maar je doet er niets aan. Als hij ontevreden is over iets is hij zelf in staat zijn mond open te trekken. Doet hij dat niet, kan jij er niets aan doen. Ieder eigen verantwoordelijkheid om dat te doen. Je kan zelf wel je best gaan doen om hem niet af te branden hoop ik? Dat is echt funest voor de relatie.
vrijdag 30 oktober 2009 om 08:55
ik herken dit wel. Als ik het goed begrijp wonen jullie niet samen? Mijn vriend en ik kennen elkaar nu bijna twee jaar en wonen ook niet samen. Als er eens iets is, zoals onlangs in het weekend een akkefietje, wat achteraf niet zoveel voorstelde, dan zegt hij niks meer, gaat naar huis en laat dagenlang niks van zich horen.
In mijn hoofd wordt het akkefietje dan steeds groter en ik word steeds chagrijniger omdat hij gewoon volledig uit het contact gaat. Als we elkaar dan weer spreken, op mijn initiatief, dan wil hij er niet over praten en is het wat hem betreft allemaal weer oké. Zoiets is in de afgelopen twee jaar een keer of vier gebeurd. Ik vind het op zulke momenten heel lastig om met zijn manier van (niet) communiceren om te gaan en heb dan inderdaad de neiging te gaan zeuren en zuigen.
Hij is de leukste man ter wereld (écht ) en ervaringen uit het verleden hebben mij geleerd dat je iemand niet moet willen veranderen. Ik probeer dus te accepteren dat hij is zoals hij is en probeer dan te bedenken of ik hiermee om kan gaan. Hij is al 37 jaar zoals hij is, dus wie ben ik om te bepalen dat dat anders moet? Maarja, zo makkelijk is dat niet altijd op momenten dat er 'iets' is en je inderdaad voor jezelf dingen gaat verzinnen (om maar even jouw woorden te gebruiken hallohallo)
Dus hier alleen herkenning, maar geen tips of advies.
In mijn hoofd wordt het akkefietje dan steeds groter en ik word steeds chagrijniger omdat hij gewoon volledig uit het contact gaat. Als we elkaar dan weer spreken, op mijn initiatief, dan wil hij er niet over praten en is het wat hem betreft allemaal weer oké. Zoiets is in de afgelopen twee jaar een keer of vier gebeurd. Ik vind het op zulke momenten heel lastig om met zijn manier van (niet) communiceren om te gaan en heb dan inderdaad de neiging te gaan zeuren en zuigen.
Hij is de leukste man ter wereld (écht ) en ervaringen uit het verleden hebben mij geleerd dat je iemand niet moet willen veranderen. Ik probeer dus te accepteren dat hij is zoals hij is en probeer dan te bedenken of ik hiermee om kan gaan. Hij is al 37 jaar zoals hij is, dus wie ben ik om te bepalen dat dat anders moet? Maarja, zo makkelijk is dat niet altijd op momenten dat er 'iets' is en je inderdaad voor jezelf dingen gaat verzinnen (om maar even jouw woorden te gebruiken hallohallo)
Dus hier alleen herkenning, maar geen tips of advies.
vrijdag 30 oktober 2009 om 08:56
quote:hallohallo123 schreef op 30 oktober 2009 @ 08:38:
Aan de ene kant is het heel positief dat hij me nooit afkraakt, misschien is hij gewoon blij en valt er inderdaad niks te melden. Maar soms merk je gewoon dat er iets is, en als dat niet gezegd wordt ga je voor jezelf dingen verzinnen, en dat vind ik heel irritant!Mijn man is ook best een binnenvetter. Mijn strategie hierbij is: "schat, prima als je er niet over wilt praten, maar laat dan ook niet merken dat er iets is. Nu zit ik de ergste scenario's in mijn hoofd te halen, terwijl jij wellicht alleen maar denkt "ze had het dopje op de tube tandpasta moeten doen".
Aan de ene kant is het heel positief dat hij me nooit afkraakt, misschien is hij gewoon blij en valt er inderdaad niks te melden. Maar soms merk je gewoon dat er iets is, en als dat niet gezegd wordt ga je voor jezelf dingen verzinnen, en dat vind ik heel irritant!Mijn man is ook best een binnenvetter. Mijn strategie hierbij is: "schat, prima als je er niet over wilt praten, maar laat dan ook niet merken dat er iets is. Nu zit ik de ergste scenario's in mijn hoofd te halen, terwijl jij wellicht alleen maar denkt "ze had het dopje op de tube tandpasta moeten doen".
vrijdag 30 oktober 2009 om 08:57
quote:AliceInWonderland schreef op 30 oktober 2009 @ 08:55:
ik herken dit wel. Als ik het goed begrijp wonen jullie niet samen? Mijn vriend en ik kennen elkaar nu bijna twee jaar en wonen ook niet samen. Als er eens iets is, zoals onlangs in het weekend een akkefietje, wat achteraf niet zoveel voorstelde, dan zegt hij niks meer, gaat naar huis en laat dagenlang niks van zich horen.
In mijn hoofd wordt het akkefietje dan steeds groter en ik word steeds chagrijniger omdat hij gewoon volledig uit het contact gaat. Als we elkaar dan weer spreken, op mijn initiatief, dan wil hij er niet over praten en is het wat hem betreft allemaal weer oké. Zoiets is in de afgelopen twee jaar een keer of vier gebeurd. Ik vind het op zulke momenten heel lastig om met zijn manier van (niet) communiceren om te gaan en heb dan inderdaad de neiging te gaan zeuren en zuigen.
Hij is de leukste man ter wereld (écht ) en ervaringen uit het verleden hebben mij geleerd dat je iemand niet moet willen veranderen. Ik probeer dus te accepteren dat hij is zoals hij is en probeer dan te bedenken of ik hiermee om kan gaan. Hij is al 37 jaar zoals hij is, dus wie ben ik om te bepalen dat dat anders moet? Maarja, zo makkelijk is dat niet altijd op momenten dat er 'iets' is en je inderdaad voor jezelf dingen gaat verzinnen (om maar even jouw woorden te gebruiken hallohallo)
Dus hier alleen herkenning, maar geen tips of advies.Veranderen niet, maar wel vertellen wat het met jou doet dit gedrag. Ik zou er ook van balen.
ik herken dit wel. Als ik het goed begrijp wonen jullie niet samen? Mijn vriend en ik kennen elkaar nu bijna twee jaar en wonen ook niet samen. Als er eens iets is, zoals onlangs in het weekend een akkefietje, wat achteraf niet zoveel voorstelde, dan zegt hij niks meer, gaat naar huis en laat dagenlang niks van zich horen.
In mijn hoofd wordt het akkefietje dan steeds groter en ik word steeds chagrijniger omdat hij gewoon volledig uit het contact gaat. Als we elkaar dan weer spreken, op mijn initiatief, dan wil hij er niet over praten en is het wat hem betreft allemaal weer oké. Zoiets is in de afgelopen twee jaar een keer of vier gebeurd. Ik vind het op zulke momenten heel lastig om met zijn manier van (niet) communiceren om te gaan en heb dan inderdaad de neiging te gaan zeuren en zuigen.
Hij is de leukste man ter wereld (écht ) en ervaringen uit het verleden hebben mij geleerd dat je iemand niet moet willen veranderen. Ik probeer dus te accepteren dat hij is zoals hij is en probeer dan te bedenken of ik hiermee om kan gaan. Hij is al 37 jaar zoals hij is, dus wie ben ik om te bepalen dat dat anders moet? Maarja, zo makkelijk is dat niet altijd op momenten dat er 'iets' is en je inderdaad voor jezelf dingen gaat verzinnen (om maar even jouw woorden te gebruiken hallohallo)
Dus hier alleen herkenning, maar geen tips of advies.Veranderen niet, maar wel vertellen wat het met jou doet dit gedrag. Ik zou er ook van balen.
vrijdag 30 oktober 2009 om 09:05
Gedrag? Dat vind ik dus nare communicatie. Je verwijt dus in feite iemand om wie hij is en dat is kwalijk. Je kunt wel aangeven dat je het lastig vind op normale wijze en je kunt hem vragen hoe hem het beste te benaderen. Als je dit op normale toon bespreekt zonder verwijten en zonder emotionele lading heb je grote kans op een normale reactie.
vrijdag 30 oktober 2009 om 09:08
quote:hallohallo123 schreef op 30 oktober 2009 @ 08:22:
Haha het is niet dat ik hem de hele dag door afkat, eigenlijk ben ik daar vrij rustig in. Maar ik vind gewoon als je iets niet leuk vind van de ander moet je dat zeggen, anders heb ik iets op me hart wat ik niet naar hem uitspreek. Hij heeft vast ook wel eens problemen met mij maar zegt dit niet, daarom vind ik het zo vervelend dat ik het wel doe en hij niet. Dingen wat hij bijvoorbeeld doet wat ik niet zo leuk vind, en het daarna tegen hem zeg zijn: 3 dagen lang niks van zich laten horen..Niet mee willen naar mijn bedrijfsfeestje omdat hij niemand kent (Alle respect voor hoor maar je moet ook dingen voor elkaar over hebben) en ik heb gezegd dat ik het vervelend vind dat ik niet met hem kan praten..allemaal minpuntjes zegmaar..wat ik zelf nooit te horen krijg en er daarom over na ga denken of ik niet fout handel door alles zomaar te zeggen. Maarja ik ben nou eenmaal zo, en hij mag dan misschien geen praten zijn, ik mis dat stukje wel tussen ons.
Snap je punt en herken dit ook. Maar aan de andere kant, hij respecteert jou dat je het eruit gooit, jij moet van hem respecteren dat hij die behoefte gewoon niet heeft. Vaak is het ook zo dat een man emotioneel nu eenmaal wat stabieler is en die behoefte gewoon niet heeft. Waarom zou hij minpunten gaan opsommen als het geen issue is voor hem.... Is meer een stukje respect en acceptatie naar elkaar toe. Jij hebt die behoefte, hij niet. Geen van de twee is fout.
Over je voorbeelden. 3 dagen niks laten horen gewoon aankaarten, niet mee naar bedrijfsfeestjes niks mee doen. Over my dead body dat ik mee ga naar de feestjes van mijn man (vroeger gedaan. Ik heb er echt een ongelovelijke tyfushekel aan, vreet me al dagen van te voren op, moet een stukje opzitten en pootjes geven opvoeren en wil de hele avond gewoon naar huis. Ik ken daar niemand en de behoefte zijn 'collega's te kennen heb ik ook niet. (Het zijn geen vrienden van hem en ze zien elkaar prive nooit). Andersom gaat hij ook niet mee met feestjes die ik heb als het mijn werk aangaat. Hij heeft die behoefte ook gewoon niet. Niks mis mee. Ik ben er een stevig voorstander van om zakelijk en prive gescheiden te houden. Wie mijn man is gaat mijn 'collega's' geen ene donder aan en voor mijn man geldt dat zijn 'collega's' mij niet persoonlijk hoeven te kennen. Werk is werk, prive is prive. Leuke dingen doen we met mensen die wij zelf leuk vinden. Althans, zo zien wij dat thuis.
Sterker nog, het liefst laat ik de feestjes die MIJN werk aangaan ook links liggen tenzij het een verplichting is. Meestal ga ik dus ook niet.
Bedrijfsfeestjes zijn soms leuk voor de mensen die er werken (maar heel vaak vinden die het al niks) maar voor partners kan ik me voorstellen dat het helemaal een 'gang' is.
Haha het is niet dat ik hem de hele dag door afkat, eigenlijk ben ik daar vrij rustig in. Maar ik vind gewoon als je iets niet leuk vind van de ander moet je dat zeggen, anders heb ik iets op me hart wat ik niet naar hem uitspreek. Hij heeft vast ook wel eens problemen met mij maar zegt dit niet, daarom vind ik het zo vervelend dat ik het wel doe en hij niet. Dingen wat hij bijvoorbeeld doet wat ik niet zo leuk vind, en het daarna tegen hem zeg zijn: 3 dagen lang niks van zich laten horen..Niet mee willen naar mijn bedrijfsfeestje omdat hij niemand kent (Alle respect voor hoor maar je moet ook dingen voor elkaar over hebben) en ik heb gezegd dat ik het vervelend vind dat ik niet met hem kan praten..allemaal minpuntjes zegmaar..wat ik zelf nooit te horen krijg en er daarom over na ga denken of ik niet fout handel door alles zomaar te zeggen. Maarja ik ben nou eenmaal zo, en hij mag dan misschien geen praten zijn, ik mis dat stukje wel tussen ons.
Snap je punt en herken dit ook. Maar aan de andere kant, hij respecteert jou dat je het eruit gooit, jij moet van hem respecteren dat hij die behoefte gewoon niet heeft. Vaak is het ook zo dat een man emotioneel nu eenmaal wat stabieler is en die behoefte gewoon niet heeft. Waarom zou hij minpunten gaan opsommen als het geen issue is voor hem.... Is meer een stukje respect en acceptatie naar elkaar toe. Jij hebt die behoefte, hij niet. Geen van de twee is fout.
Over je voorbeelden. 3 dagen niks laten horen gewoon aankaarten, niet mee naar bedrijfsfeestjes niks mee doen. Over my dead body dat ik mee ga naar de feestjes van mijn man (vroeger gedaan. Ik heb er echt een ongelovelijke tyfushekel aan, vreet me al dagen van te voren op, moet een stukje opzitten en pootjes geven opvoeren en wil de hele avond gewoon naar huis. Ik ken daar niemand en de behoefte zijn 'collega's te kennen heb ik ook niet. (Het zijn geen vrienden van hem en ze zien elkaar prive nooit). Andersom gaat hij ook niet mee met feestjes die ik heb als het mijn werk aangaat. Hij heeft die behoefte ook gewoon niet. Niks mis mee. Ik ben er een stevig voorstander van om zakelijk en prive gescheiden te houden. Wie mijn man is gaat mijn 'collega's' geen ene donder aan en voor mijn man geldt dat zijn 'collega's' mij niet persoonlijk hoeven te kennen. Werk is werk, prive is prive. Leuke dingen doen we met mensen die wij zelf leuk vinden. Althans, zo zien wij dat thuis.
Sterker nog, het liefst laat ik de feestjes die MIJN werk aangaan ook links liggen tenzij het een verplichting is. Meestal ga ik dus ook niet.
Bedrijfsfeestjes zijn soms leuk voor de mensen die er werken (maar heel vaak vinden die het al niks) maar voor partners kan ik me voorstellen dat het helemaal een 'gang' is.
vrijdag 30 oktober 2009 om 09:09
quote:wzk schreef op 30 oktober 2009 @ 08:57:
[...]
Veranderen niet, maar wel vertellen wat het met jou doet dit gedrag. Ik zou er ook van balen.Ik vertel ook zeker wel wat ik ervan vindt en hoe ik me voel en wat het met me doet. Dan zegt hij sorry, komt er een liefdesverklaring (over die gevoelens praat hij naar hartelust) en hebben we fantastische goedmaakseks en dan denk ik: waar heb ik me toch druk om gemaakt?
[...]
Veranderen niet, maar wel vertellen wat het met jou doet dit gedrag. Ik zou er ook van balen.Ik vertel ook zeker wel wat ik ervan vindt en hoe ik me voel en wat het met me doet. Dan zegt hij sorry, komt er een liefdesverklaring (over die gevoelens praat hij naar hartelust) en hebben we fantastische goedmaakseks en dan denk ik: waar heb ik me toch druk om gemaakt?
vrijdag 30 oktober 2009 om 09:12
quote:Oriane schreef op 30 oktober 2009 @ 09:08:
[...]
Snap je punt en herken dit ook. Maar aan de andere kant, hij respecteert jou dat je het eruit gooit, jij moet van hem respecteren dat hij die behoefte gewoon niet heeft. Vaak is het ook zo dat een man emotioneel nu eenmaal wat stabieler is en die behoefte gewoon niet heeft. Waarom zou hij minpunten gaan opsommen als het geen issue is voor hem.... Mee eens.
[...]
Snap je punt en herken dit ook. Maar aan de andere kant, hij respecteert jou dat je het eruit gooit, jij moet van hem respecteren dat hij die behoefte gewoon niet heeft. Vaak is het ook zo dat een man emotioneel nu eenmaal wat stabieler is en die behoefte gewoon niet heeft. Waarom zou hij minpunten gaan opsommen als het geen issue is voor hem.... Mee eens.
