Relaties
alle pijlers
nog nooit verliefd geweest....
zondag 1 november 2009 om 22:54
Ik ben 25 en praktisch 25 jaar single. Ooit een keer 2 korte relaties gehad die eigenlijk geen relaties genoemd mochten worden maar that's it.
Zo langzamerhand word ik overspoeld moet opmerkingen van iedereen (van tante tot de dames van de administratie op mijn werk) die het allemaal "echt raar" vinden dat ik nog single ben. En dan altijd de opmerkingen "voor jou loopt er ook nog iemand rond" en "heb je al eens op internet gekeken"? Alles komt voorbij, alsof het je levensdoel moet zijn om iemand tegen het lijf te lopen.
Ik heb een baan, volg een masterstudie, heb een eigen appartement, een auto, genoeg vrienden en best een leuk leven. Loop ik iemand tegen het lijf met wie het klikt, dan zal ik daar ook echt voor gaan. Maar tot nu toe lukt het gewoon niet. Ik weiger om wanhopig op zoek te gaan (heb van de zomer een paar internetdates gehad, maar dat ligt er gewoon te dik bovenop) en ben niet ongelukkig alleen, maar af en toe vraag ik me af of ik het wel kan. Verliefd worden.
Ik ben het nog nooit echt geweest geloof ik. De verhalen van: ik kan niet eten, of niet kunnen slapen van verliefdheid, kriebels in mijn buik. het is voor mij allemaal onbekend. Als een jongen mij te graag wil, te vaak belt (zeg maar 3x per week), dan haak ik gewoon af. Aan de ene kant denk ik dan: het was niet de goede, maar diep van binnen klinkt er dan weer een stemmetje: zie je wel, je kunt het gewoon niet.
Ik durf het misschien ook niet zo goed, verliefd worden, misschien is dat het ook wel. Heb in het verleden /ik was 14/ een vervelende ervaring gehad met een man die vond dat hij onder mijn trui mocht voelen en soms denk ik dat dat ook meespeelt. Het lichamelijke aspect vind ik gewoon eng.
Het lijkt me gewoon heel fijn om iemand te hebben voor wie je echt gaat, en dat die persoon ook voor mij gaat. Maar soms vraag ik me af of dat wel voor mij is weggelegd. Ik ben gewoon heel erg gehecht aan mijn vrijheid en heb echt veel tegengas nodig. Tel daarbij op dat ik nogal onzeker ben over mijn lichaam /maat 42 44/ en het lijkt of de kans dat ik ooit iemand tegen ga komen nihil is.
Maar ik hoop dat ik het mis heb. Dat er voor mij inderdaad iemand rondloopt. Tot die tijd heb ik besloten dat ik er maar iets leuks van ga maken. Ik wil volgend jaar alleen op vakantie en niet meer afhankelijk zijn van vriendinnen die een paar dagen voor me vrij kunnen maken nasat de vakanties met hun vriend. Wat ik wel heel lief vind hoor. Maar het geeft soms zo het gevoel dat je een liefdadigheidsinstelling bent.... terwijl ik dat juist niet wil zijn.
Snappen jullie het nog, ik hoop het wel...
En herkent iemand dit....ik ben erg benieuwd!
Zo langzamerhand word ik overspoeld moet opmerkingen van iedereen (van tante tot de dames van de administratie op mijn werk) die het allemaal "echt raar" vinden dat ik nog single ben. En dan altijd de opmerkingen "voor jou loopt er ook nog iemand rond" en "heb je al eens op internet gekeken"? Alles komt voorbij, alsof het je levensdoel moet zijn om iemand tegen het lijf te lopen.
Ik heb een baan, volg een masterstudie, heb een eigen appartement, een auto, genoeg vrienden en best een leuk leven. Loop ik iemand tegen het lijf met wie het klikt, dan zal ik daar ook echt voor gaan. Maar tot nu toe lukt het gewoon niet. Ik weiger om wanhopig op zoek te gaan (heb van de zomer een paar internetdates gehad, maar dat ligt er gewoon te dik bovenop) en ben niet ongelukkig alleen, maar af en toe vraag ik me af of ik het wel kan. Verliefd worden.
Ik ben het nog nooit echt geweest geloof ik. De verhalen van: ik kan niet eten, of niet kunnen slapen van verliefdheid, kriebels in mijn buik. het is voor mij allemaal onbekend. Als een jongen mij te graag wil, te vaak belt (zeg maar 3x per week), dan haak ik gewoon af. Aan de ene kant denk ik dan: het was niet de goede, maar diep van binnen klinkt er dan weer een stemmetje: zie je wel, je kunt het gewoon niet.
Ik durf het misschien ook niet zo goed, verliefd worden, misschien is dat het ook wel. Heb in het verleden /ik was 14/ een vervelende ervaring gehad met een man die vond dat hij onder mijn trui mocht voelen en soms denk ik dat dat ook meespeelt. Het lichamelijke aspect vind ik gewoon eng.
Het lijkt me gewoon heel fijn om iemand te hebben voor wie je echt gaat, en dat die persoon ook voor mij gaat. Maar soms vraag ik me af of dat wel voor mij is weggelegd. Ik ben gewoon heel erg gehecht aan mijn vrijheid en heb echt veel tegengas nodig. Tel daarbij op dat ik nogal onzeker ben over mijn lichaam /maat 42 44/ en het lijkt of de kans dat ik ooit iemand tegen ga komen nihil is.
Maar ik hoop dat ik het mis heb. Dat er voor mij inderdaad iemand rondloopt. Tot die tijd heb ik besloten dat ik er maar iets leuks van ga maken. Ik wil volgend jaar alleen op vakantie en niet meer afhankelijk zijn van vriendinnen die een paar dagen voor me vrij kunnen maken nasat de vakanties met hun vriend. Wat ik wel heel lief vind hoor. Maar het geeft soms zo het gevoel dat je een liefdadigheidsinstelling bent.... terwijl ik dat juist niet wil zijn.
Snappen jullie het nog, ik hoop het wel...
En herkent iemand dit....ik ben erg benieuwd!
zondag 1 november 2009 om 23:07
zo te horen heb jij je leven helemaal op de rit!! Geniet ervan!! De ware loop je vanzelf wel een keer tegen het lijf toch? En trek je niks aan van wat er gevraagd wordt en gezegd, dat is toch een beetje nieuwsgierigheid, of misschien ook wel een beetje jaloezie dat jij in je eentje alles zo goed voor elkaar hebt en single bent!
zondag 1 november 2009 om 23:15
Die OP had ik bijna zelf geschreven kunnen hebben. Ben 26 en vrijwel mijn hele leven vrijgezel. Heb sinds 2 weken voor het eerst in mijn leven iemand waar ik (denk ik) een beetje verliefd op ben. Weet het niet zeker, omdat ik het gewoon nog nooit eerder gehad heb. Maar ik vind het allemaal zo ontzettend eng dat ik steeds geneigd ben het contact stop te zetten. Aan de ene kant wil ik enorm graag een vriendje, maar aan de andere kant vind ik het heel erg eng dat iemand zo dichtbij komt. Ben zo gewend om alleen te zijn...
zondag 1 november 2009 om 23:17
Heel, echt heel herkenbaar!!
Hé, er is niks mis met jou! Geniet ervan, en wees er trots op dat je heel bewust bezig kunt zijn met vriendschappen.. ik denk dat het heel gezond is als een relatie begint als een vriendschap (misschien wel wat in een stroomversnelling) - maar niet overhaast in alle verliefdheid elkaar geweldig vinden om er dan na verloop van tijd achter te komen dat je elkaar eigenlijk helemaal niet zo goed kende.. je hebt nu lekker de tijd om mensen goed te leren kennen en misschien groeit er dan wel iets meer uit!
Je ervaring in het verleden, dat kan idd best meespelen. Heb ik ook gehad (het was eigenlijk iets heel onbenulligs, maar ik voelde me zo allemachtig belazerd door een jongen - dat ik hélémaal niks van mannen moest hebben). Daarmee heb ik denk ik ook de keuze gemaakt om niet verliefd te worden..
Toen kwam er een moment (nog niet eens zo heel lang geleden) dat ik veel minder negatiever naar mannen en relaties ging kijken en er best voor open ging staan.. en nu ben ik denk ik voor het eerst een beetje verliefd!
Maak je geen zorgen, liefde heeft geen haast!
(Ik ben trouwens 23 - en ook nog nooit een relatie gehad!)
Hé, er is niks mis met jou! Geniet ervan, en wees er trots op dat je heel bewust bezig kunt zijn met vriendschappen.. ik denk dat het heel gezond is als een relatie begint als een vriendschap (misschien wel wat in een stroomversnelling) - maar niet overhaast in alle verliefdheid elkaar geweldig vinden om er dan na verloop van tijd achter te komen dat je elkaar eigenlijk helemaal niet zo goed kende.. je hebt nu lekker de tijd om mensen goed te leren kennen en misschien groeit er dan wel iets meer uit!
Je ervaring in het verleden, dat kan idd best meespelen. Heb ik ook gehad (het was eigenlijk iets heel onbenulligs, maar ik voelde me zo allemachtig belazerd door een jongen - dat ik hélémaal niks van mannen moest hebben). Daarmee heb ik denk ik ook de keuze gemaakt om niet verliefd te worden..
Toen kwam er een moment (nog niet eens zo heel lang geleden) dat ik veel minder negatiever naar mannen en relaties ging kijken en er best voor open ging staan.. en nu ben ik denk ik voor het eerst een beetje verliefd!
Maak je geen zorgen, liefde heeft geen haast!
(Ik ben trouwens 23 - en ook nog nooit een relatie gehad!)
zondag 1 november 2009 om 23:26
Caroo...als je denkt dat je verliefd bent zou ik het gewoon nog even aanzien. Ik heb het ooit te vroeg afgebroken bij iemand waarvan ik ook een idee had dat ik verliefd zou kunnen zijn (hoezo sneu...dat je dat niet eens zeker weet) en toen heb ik het afgekapt. Vraag me nog steeds af hoe het had kunnen zijn, want het was mijn beste vriend...ik durfde alleen de stap niet te zetten...
Wel grappig dat toch meer meiden dit herkennen...
Wel grappig dat toch meer meiden dit herkennen...
zondag 1 november 2009 om 23:32
Hee missymusic.. Ik snap je inderdaad wel... Ik ben ook 25 en single en de vraag 'Heb je nu een vriend?' kan ik ook niet meer horen. Ik dacht ook altijd dat ik niet verliefd kon worden. Tot ik vorig jaar ineens zwaar verliefd werd.. Die relatie is uiteindelijk op niets uitgelopen, maar dat had heel andere redenen (zijn vorige relatie enzo...)
Af en toe heb ik ook zoiets van: wanneer kom ik nou eens een echt leuke man tegen, maar ja.. hoe langer je vrijgezel bent, hoe kieskeuriger je ook wordt, waardoor je jezelf niet eens de kans geeft echt verliefd te worden.. Hij moet wel wat aan je leven 'toevoegen'...
We komen hem ooit wel tegen, misschien moeten we een beetje geduld hebben... Het is inderdaad wel lastig als je vriendinnen allemaal serieuze realties hebben, das bij mij niet anders! Gelukkig zijn het leuke kerels, maar ze hebben inderdaad wel hun eigen leven samen en je wilt ze ook niet steeds lastigvallen....
Maar goed, wat ik probeer te zeggen is: geef de moed niet op! Zomaar ineens kun je verliefd worden, en dan moet je niet verbaasd zijn als je hoteldebotel bent van iemand waar je helemaaaal niet van had gedacht dat er ooit op zou vallen
Af en toe heb ik ook zoiets van: wanneer kom ik nou eens een echt leuke man tegen, maar ja.. hoe langer je vrijgezel bent, hoe kieskeuriger je ook wordt, waardoor je jezelf niet eens de kans geeft echt verliefd te worden.. Hij moet wel wat aan je leven 'toevoegen'...
We komen hem ooit wel tegen, misschien moeten we een beetje geduld hebben... Het is inderdaad wel lastig als je vriendinnen allemaal serieuze realties hebben, das bij mij niet anders! Gelukkig zijn het leuke kerels, maar ze hebben inderdaad wel hun eigen leven samen en je wilt ze ook niet steeds lastigvallen....
Maar goed, wat ik probeer te zeggen is: geef de moed niet op! Zomaar ineens kun je verliefd worden, en dan moet je niet verbaasd zijn als je hoteldebotel bent van iemand waar je helemaaaal niet van had gedacht dat er ooit op zou vallen
zondag 1 november 2009 om 23:44
Thanks voor je peptalk kaatootje...
Ik ga er voor het gemak ook maar vanuit dat er wel iemand rondloopt en mijn standaard reactie tegenover familie die vraagt hoe het met de mannen zit is tegenwoordig: als ik hem heb gevonden stuur ik je wel een email, tot die tijd moet je maar rustig afwachten! Beetje bot, maar wel zo rustig!
Ik ga er voor het gemak ook maar vanuit dat er wel iemand rondloopt en mijn standaard reactie tegenover familie die vraagt hoe het met de mannen zit is tegenwoordig: als ik hem heb gevonden stuur ik je wel een email, tot die tijd moet je maar rustig afwachten! Beetje bot, maar wel zo rustig!
maandag 2 november 2009 om 12:44
Herkenbaar.
Ik heb dan wel relaties gehad. Meestal vond ik iemand "wel leuk" en bleef daarmee omgaan en was ik zo een paar maanden verder. Ik vond die persoon aardig, lief en gaf erom, maar verliefd.. Nee. Die kriebels, niet kunnen slapen, zenuwen, ik ken het niet.
Soms ben ik wel oprecht geinteresseerd in iemand, en denk ik dat het zou kunnen komen. Als we 2 dates verder zijn heb ik het wel weer gezien en haak ik af.
Ik zou me vooralsnog vooral geen zorgen maken. Sommige mensen voldoen nou eenmaal niet aan de standaard. Als jij het zo prettig vindt, houden zo. Ongeacht wat je omgeving ervan vindt. Uiteindelijk zal je vast iemand tegen komen waarvan je helemaal ondersteboven raakt en daar kun je dan voor gaan.
Ik heb dan wel relaties gehad. Meestal vond ik iemand "wel leuk" en bleef daarmee omgaan en was ik zo een paar maanden verder. Ik vond die persoon aardig, lief en gaf erom, maar verliefd.. Nee. Die kriebels, niet kunnen slapen, zenuwen, ik ken het niet.
Soms ben ik wel oprecht geinteresseerd in iemand, en denk ik dat het zou kunnen komen. Als we 2 dates verder zijn heb ik het wel weer gezien en haak ik af.
Ik zou me vooralsnog vooral geen zorgen maken. Sommige mensen voldoen nou eenmaal niet aan de standaard. Als jij het zo prettig vindt, houden zo. Ongeacht wat je omgeving ervan vindt. Uiteindelijk zal je vast iemand tegen komen waarvan je helemaal ondersteboven raakt en daar kun je dan voor gaan.
maandag 2 november 2009 om 19:15
Buiten m'n slettenbakperiode in de pubertijd en een paar (bijna-) vriendjes, had ik toen ik 25 was ook nog nooit een relatie gehad.. Zodra het enigszins serieus begon te worden of er dingen van mij verwacht werden, vond ik het niet meer interessant.. Van m'n 21e tot 25e helemaal niets met een vent gehad. En toen bleek een persoon die ik van heel lang geleden uit een muziekchatbox had overgehouden in m'n msnlijst opeens een stuk interessanter dan ik dacht..
Nu zijn we alweer anderhalve maand getrouwd.. (na elkaar 'maar' 3 1/2 jaar irl te kennen)
Het gaat zoals het gaat.. en dat van die potjes en dekseltjes..
Nu zijn we alweer anderhalve maand getrouwd.. (na elkaar 'maar' 3 1/2 jaar irl te kennen)
Het gaat zoals het gaat.. en dat van die potjes en dekseltjes..
