Relaties
alle pijlers
ex wil na 18 jaar weer afspreken
zaterdag 1 augustus 2009 om 22:03
Van de week kwam ik er achter dat mijn ex en zijn vrouw gaan scheiden.
Nooit wilde hij me toevoegen op zijn hyves.
Nu ineens wel.
Hij zegt dat dat was om zijn vrouw niet te kwetsen.
Nu krijg ik ineens te horen dat hij altijd aan mij is blijven denken.
Ik ook aan hem want we hebben 3 jaar verkering gehad van mijn 18e tot mijn 21ste waarin we elkaar iedere dag zagen.
Nu hebben we wat heen en weer gesmst en wil hij me weer zien.
Ik voel kriebels in mijn buik, hij was mijn grote liefde...
Maar ik woon samen....
Ben ook bang dat we het idealiseren want na 18 jaar zijn we natuurlijk erg veranderd.
Iets afspreken kan natuurlijk geen kwaad maar ben bang om mezelf te verliezen.
Grrr ik haat dit gevoel en wil er helemaal niet aan toegeven.
Maar aan de andere kant wil ik uitzoeken of er wel degelijk nog iets is tussen ons.
Damn wat een ellende allemaal.
Relatie waar ik nu in zit is ook niet alleen maar rozengeur en maneschijn maar welke wel?
Wie heeft er een mening over ook al weet ik dat ik waarschijnlijk veel negatieve reacties kan verwachten.
Nooit wilde hij me toevoegen op zijn hyves.
Nu ineens wel.
Hij zegt dat dat was om zijn vrouw niet te kwetsen.
Nu krijg ik ineens te horen dat hij altijd aan mij is blijven denken.
Ik ook aan hem want we hebben 3 jaar verkering gehad van mijn 18e tot mijn 21ste waarin we elkaar iedere dag zagen.
Nu hebben we wat heen en weer gesmst en wil hij me weer zien.
Ik voel kriebels in mijn buik, hij was mijn grote liefde...
Maar ik woon samen....
Ben ook bang dat we het idealiseren want na 18 jaar zijn we natuurlijk erg veranderd.
Iets afspreken kan natuurlijk geen kwaad maar ben bang om mezelf te verliezen.
Grrr ik haat dit gevoel en wil er helemaal niet aan toegeven.
Maar aan de andere kant wil ik uitzoeken of er wel degelijk nog iets is tussen ons.
Damn wat een ellende allemaal.
Relatie waar ik nu in zit is ook niet alleen maar rozengeur en maneschijn maar welke wel?
Wie heeft er een mening over ook al weet ik dat ik waarschijnlijk veel negatieve reacties kan verwachten.
donderdag 12 november 2009 om 15:02
Allereerst Moenty, vind ik het leuk dat je de moeite hebt genomen een update te geven. Vraag me wel eens vaker of hoe het met sommige verhalen afloopt.
Het is ook niet dat ik niet snap dat je straalverliefd kunt zijn of blij bent en je dat niet gun, maar er zijn twee exen en, laten we dat vooral niet vergeten, twee kinderen bij dit hele verhaal betrokken en jullie gaan zo gierend hard...
Je bent pas drie maanden verder sinds je OP, de inkt op zijn scheidingspapieren is nauwelijks droog, jij bent net uit een andere relatie gestapt waar je, wat je er nu ook van vindt, toch op eigen initiatief drie jaar in bent blijven hangen tot deze meneer ineens weer beschikbaar was.
In die zin komt het geluk dat je nu rond schreeuwt wat geforceerd op me over (je hoeft exen niet af te zeiken of gelijk al over een huwelijksdatum te beginnen....3 maanden, meid, relax een beetje) en hoop ik alleen maar heel hard dat jullie jezelf, maar vooral de kinderen in dit verhaal, de ruimte geven om eea een plek te geven.
Succes in elk geval.
Het is ook niet dat ik niet snap dat je straalverliefd kunt zijn of blij bent en je dat niet gun, maar er zijn twee exen en, laten we dat vooral niet vergeten, twee kinderen bij dit hele verhaal betrokken en jullie gaan zo gierend hard...
Je bent pas drie maanden verder sinds je OP, de inkt op zijn scheidingspapieren is nauwelijks droog, jij bent net uit een andere relatie gestapt waar je, wat je er nu ook van vindt, toch op eigen initiatief drie jaar in bent blijven hangen tot deze meneer ineens weer beschikbaar was.
In die zin komt het geluk dat je nu rond schreeuwt wat geforceerd op me over (je hoeft exen niet af te zeiken of gelijk al over een huwelijksdatum te beginnen....3 maanden, meid, relax een beetje) en hoop ik alleen maar heel hard dat jullie jezelf, maar vooral de kinderen in dit verhaal, de ruimte geven om eea een plek te geven.
Succes in elk geval.
donderdag 12 november 2009 om 16:51
quote:Kloddertje schreef op 12 november 2009 @ 14:27:
Poe, Moenty... Waarom tetter je het zo hard van de daken? Moet er van alles overschreeuwd worden? Je klinkt bijna overspannen. Persoonlijk vind ik dat dit wel heel snel gaat voor twee mensen die volgens mij nog van alles moeten verwerken. En iets meer fijngevoeligheid (op Hyves e.d.) richting de moeder van zijn kinderen zou ook wel gepast zijn lijkt me...
Maar goed, dat vind ik.
Soms kan je niet anders, je moet het meemaken om te voelen wat ik voel.
De moeder is zelf vreemd gegaan en toen mijn vriend daar weg ging is die nieuwe vriend van haar gelijk daar ingetrokken.
Voor de kinderen is het niet makkelijk nee.
Dat ik ooit zei voor mij nooit meer samenwonen zegt wel iets over hoe diep dit zit.
We hebben ook allebei het gevoel dat die 18 jaar die er tussen zit nooit is geweest.
De realiteit is anders want hij is inmiddels vader en dat was best wel vreemd voor mij en daar kan ik af en toe nog heel emotioneel van worden want ik vind het geweldig om te zien hoe hij met de kinderen is.
En dan wordt ik alleen maar verdrietig dat ik niet de moeder ben van zijn kinderen.
En hij is niet H uit O maar uit A voor de mensen die het intereseerd!
Dit is mijn laatste stukje, we gaan morgen op vakantie even lekker een weekje rust in lassen na een drukke, roerige periode.
Dank jullie wel voor jullie reacties!
Poe, Moenty... Waarom tetter je het zo hard van de daken? Moet er van alles overschreeuwd worden? Je klinkt bijna overspannen. Persoonlijk vind ik dat dit wel heel snel gaat voor twee mensen die volgens mij nog van alles moeten verwerken. En iets meer fijngevoeligheid (op Hyves e.d.) richting de moeder van zijn kinderen zou ook wel gepast zijn lijkt me...
Maar goed, dat vind ik.
Soms kan je niet anders, je moet het meemaken om te voelen wat ik voel.
De moeder is zelf vreemd gegaan en toen mijn vriend daar weg ging is die nieuwe vriend van haar gelijk daar ingetrokken.
Voor de kinderen is het niet makkelijk nee.
Dat ik ooit zei voor mij nooit meer samenwonen zegt wel iets over hoe diep dit zit.
We hebben ook allebei het gevoel dat die 18 jaar die er tussen zit nooit is geweest.
De realiteit is anders want hij is inmiddels vader en dat was best wel vreemd voor mij en daar kan ik af en toe nog heel emotioneel van worden want ik vind het geweldig om te zien hoe hij met de kinderen is.
En dan wordt ik alleen maar verdrietig dat ik niet de moeder ben van zijn kinderen.
En hij is niet H uit O maar uit A voor de mensen die het intereseerd!
Dit is mijn laatste stukje, we gaan morgen op vakantie even lekker een weekje rust in lassen na een drukke, roerige periode.
Dank jullie wel voor jullie reacties!
