Relaties
alle pijlers
Liefdesverdriet!
zondag 1 november 2009 om 08:39
Donderdagavond heeft mijn vriend onze realtie verbroken... Hij is moe, zijn energie is op en kan het dus niet meer opbrengen om voor ons te vechten. De afgelopen weken is het wat rommelig geweest is onze relatie. MIjn vriend was erg in de war, voelde zich vaak rot en kon mij niet de reden geven waarom... Leuke dingen deden we niet meer, we zaten alleen nog maar thuis te huilen en te praten.
Donderdag is dus de bom gebarsten, hij stopt er mee! En nu komt de aap uit de mouw: hij heeft het gevoel dat hij altijd op zijn tenen moet lopen, hij kan mij niet bieden wat ik wil, en sinds hij mij kent voelt hij zich vaak ongelukkig... Waarom heeft hij mij dit niet eerder verteld? Waarom kwam hij iedere avond bij mij slapen terwijl ik aangaf dat het ook goed is om ieder in ons eigen huisje te slapen? Waarom ging hij met mij 2 weken op vakantie? Waarom zei hij dat hij wilde samenwonen, trouwen en kinderen krijgen met mij? Ik ben zo in de war.... snap er helemaal niks van.
Ik heb bij hem juist zo veel afstand gehouden omdat ik net uit een relatie kwam. Maar hij bleef volhouden en zei al na een maand tegen mij: misschien is dit wel voor altijd. Uiteindelijk heb ik me dus helemaal gegeven aan hem...
En nu... Nu ben ik zo ontzettend verdrietig. Ik heb hem gesmeekt bij me te blijven, om het alsjeblieft niet op te geven, om ons nog een kans te geven. Ik heb geschreeuwd, gejankt, hem vast gepakt.. Ik was wanhopig, en zo ken ik mezelf helemaal niet, ben juist een heel rustig persoon. Maar het idee dat ik de liefde van mijn leven kwijt ben maakt me gek! Daar baal ik van! Ik ben juist iemand die de rust kan bewaren, en die een man nooit zou smeken om alsjeblieft bij me te blijven.....
Nu zijn we dan een paar dagen verder en voel ik me wat rustiger... Ik heb hem nog wel een paar keer gebeld en gezegd dat ik zielsveel van hem hou. Maar hij is er van overtuigd dat dit de juiste beslissing is.
En wat moet ik nu? Ik mis hem zo ontzettend, wij hadden het zo leuk. We konden goed praten, lachen, huilen.. We konden samen uren in bed liggen, elkaar vasthouden zonder iets te zeggen. We deden heel veel leuk dingen met vrienden. Ik was volgens hem zijn beste vriendin. En hij is zeker mijn beste vriend.
We hebben echt een heerlijke tijd gehad, ik dacht dat hij de ware was voor mij. Daarom kan ik het waarschijnlijk ook allemaal niet bevatten.
Hoe moet ik hier nu mee om gaan?
Donderdag is dus de bom gebarsten, hij stopt er mee! En nu komt de aap uit de mouw: hij heeft het gevoel dat hij altijd op zijn tenen moet lopen, hij kan mij niet bieden wat ik wil, en sinds hij mij kent voelt hij zich vaak ongelukkig... Waarom heeft hij mij dit niet eerder verteld? Waarom kwam hij iedere avond bij mij slapen terwijl ik aangaf dat het ook goed is om ieder in ons eigen huisje te slapen? Waarom ging hij met mij 2 weken op vakantie? Waarom zei hij dat hij wilde samenwonen, trouwen en kinderen krijgen met mij? Ik ben zo in de war.... snap er helemaal niks van.
Ik heb bij hem juist zo veel afstand gehouden omdat ik net uit een relatie kwam. Maar hij bleef volhouden en zei al na een maand tegen mij: misschien is dit wel voor altijd. Uiteindelijk heb ik me dus helemaal gegeven aan hem...
En nu... Nu ben ik zo ontzettend verdrietig. Ik heb hem gesmeekt bij me te blijven, om het alsjeblieft niet op te geven, om ons nog een kans te geven. Ik heb geschreeuwd, gejankt, hem vast gepakt.. Ik was wanhopig, en zo ken ik mezelf helemaal niet, ben juist een heel rustig persoon. Maar het idee dat ik de liefde van mijn leven kwijt ben maakt me gek! Daar baal ik van! Ik ben juist iemand die de rust kan bewaren, en die een man nooit zou smeken om alsjeblieft bij me te blijven.....
Nu zijn we dan een paar dagen verder en voel ik me wat rustiger... Ik heb hem nog wel een paar keer gebeld en gezegd dat ik zielsveel van hem hou. Maar hij is er van overtuigd dat dit de juiste beslissing is.
En wat moet ik nu? Ik mis hem zo ontzettend, wij hadden het zo leuk. We konden goed praten, lachen, huilen.. We konden samen uren in bed liggen, elkaar vasthouden zonder iets te zeggen. We deden heel veel leuk dingen met vrienden. Ik was volgens hem zijn beste vriendin. En hij is zeker mijn beste vriend.
We hebben echt een heerlijke tijd gehad, ik dacht dat hij de ware was voor mij. Daarom kan ik het waarschijnlijk ook allemaal niet bevatten.
Hoe moet ik hier nu mee om gaan?
dinsdag 17 november 2009 om 11:29
Hallo dames,
Jouw ex reageert super goed Vooruit! Dat is toch een heel goed teken, hij is er in ieder geval nog lang niet klaar mee. En ga jij nu maar even genieten van je vakantie!!
Vanhetzelfde; ik ken dat gevoel van je oude leventje terug willen. Maar het is goed om aan de minder goede kanten te denken! Het is een verlies, de tijd na je relatie is een rouwperiode... Denk er goed aan hoe het zou zijn als jullie weer samen zouden komen. Zit je dan over een jaar misschien weer in hetzelfde schuitje?
Pff en nu komt mijn verhaal van vandaag.. Ik ben niet ongesteld geworden, ben nu 5 dagen over tijd. Heb al een test gedaan en het streepje was er.. maar heel licht. Heb het aan ex verteld en zijn reactie was; o oke, heb je de rest van mijn spullen nog? WOEST ben ik. Wat een ontzettende lul. Snap dat tie schrikt, maar zo'n reactie is toch niet normaal??
Ik weet nu even niet zo goed wat te doen, zometeen nog maar een test halen.....
Jouw ex reageert super goed Vooruit! Dat is toch een heel goed teken, hij is er in ieder geval nog lang niet klaar mee. En ga jij nu maar even genieten van je vakantie!!
Vanhetzelfde; ik ken dat gevoel van je oude leventje terug willen. Maar het is goed om aan de minder goede kanten te denken! Het is een verlies, de tijd na je relatie is een rouwperiode... Denk er goed aan hoe het zou zijn als jullie weer samen zouden komen. Zit je dan over een jaar misschien weer in hetzelfde schuitje?
Pff en nu komt mijn verhaal van vandaag.. Ik ben niet ongesteld geworden, ben nu 5 dagen over tijd. Heb al een test gedaan en het streepje was er.. maar heel licht. Heb het aan ex verteld en zijn reactie was; o oke, heb je de rest van mijn spullen nog? WOEST ben ik. Wat een ontzettende lul. Snap dat tie schrikt, maar zo'n reactie is toch niet normaal??
Ik weet nu even niet zo goed wat te doen, zometeen nog maar een test halen.....
dinsdag 17 november 2009 om 11:35
Jeetje Levin, dat is een heftig verhaal!
Denk dat hij inderdaad erg is geschrokken en nog niet door heeft wat dit inhoudt. Hij had inderdaad wel iets anders kunnen reageren, ook al schrik je hoef je niet zo onpersoonlijk te doen!
Hopelijk draait hij nog wat bij!
Zou inderdaad nog een test doen, en het allemaal even laten bezinken!
Sterkte
Denk dat hij inderdaad erg is geschrokken en nog niet door heeft wat dit inhoudt. Hij had inderdaad wel iets anders kunnen reageren, ook al schrik je hoef je niet zo onpersoonlijk te doen!
Hopelijk draait hij nog wat bij!
Zou inderdaad nog een test doen, en het allemaal even laten bezinken!
Sterkte
dinsdag 17 november 2009 om 11:47
Oooh auw! wat een k*reactie! Nee, denk ook dat hij even geen idee heeft hoe te reageren en wat het betekent.
Thonge, wat een wending in de situatie. Ben benieuwd of het klopt, je testuitslag. Sterkte meid, binnen zo'n korte tijd zoveel veranderingen en verdriet, en dan dit ook nog! Echt wel een achtbaan.
Wie weet heeft het echter ook een hele positieve uitkomst...? Hoop het! dikke in elk geval
Thonge, wat een wending in de situatie. Ben benieuwd of het klopt, je testuitslag. Sterkte meid, binnen zo'n korte tijd zoveel veranderingen en verdriet, en dan dit ook nog! Echt wel een achtbaan.
Wie weet heeft het echter ook een hele positieve uitkomst...? Hoop het! dikke in elk geval
dinsdag 17 november 2009 om 11:57
Jemig Levin! je moet wel ontzettend geschrokken zijn!
Dikke voor jou. Is het nieuws wel echt tot hem doorgedrongen?? Echt heel K*T voor je nu... Wat ga je doen als je echt zwanger blijkt te zijn? Ik denk dat je hem, als je een beetje gekalmeerd bent, weer moet bellen en hem moet uitnodigen voor een gesprek.
Op de topic van kikkerkwaak (topic: ex met rust laten) was ook al iemand met een positieve zwangerschapstest (ook van ex zwanger): Nici. Zij is er sinds gisteren ofzo achter. Misschien kun je met haar ook wat dingen uitwisselen....?
Veel sterkte meid. Laat je niet kisten en zoek hulp als je denkt dat je het nodig hebt! Je hebt het al moeilijk genoeg gehad in de afgelopen weken.
Dikke voor jou. Is het nieuws wel echt tot hem doorgedrongen?? Echt heel K*T voor je nu... Wat ga je doen als je echt zwanger blijkt te zijn? Ik denk dat je hem, als je een beetje gekalmeerd bent, weer moet bellen en hem moet uitnodigen voor een gesprek.
Op de topic van kikkerkwaak (topic: ex met rust laten) was ook al iemand met een positieve zwangerschapstest (ook van ex zwanger): Nici. Zij is er sinds gisteren ofzo achter. Misschien kun je met haar ook wat dingen uitwisselen....?
Veel sterkte meid. Laat je niet kisten en zoek hulp als je denkt dat je het nodig hebt! Je hebt het al moeilijk genoeg gehad in de afgelopen weken.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 14:46
Bedankt voor jullie liever reacties! Ik heb vanmiddag even lekker een uurtje geslapen en dan zie je toch alles weer even wat helderder (?). Met mijn zus overlegd.. en ja een streep is een streep, maar wacht even met de volgende test tot donderdag. Mocht het echt zo zijn dan maak ik er wat moois van. Zo niet, dan ben ik weer een stap verder met mijn ex de grootste eikel op de aardbodem vinden
dinsdag 17 november 2009 om 18:42
Ja meneer belde, hij wil er niks mee te maken hebben! Hij wil het graag afsluiten en ik heb altijd maar wat, dan weer het ziekenhuis, dan weer zwanger. Dat kan die allemaal niet gebruiken en dat kost hem te veel energie. Alles komt maar op z'n bordje en daar heeft tie geen zin in. Ebn wat ik dan over hem dacht? Interesseert hem niet meer....
O o wat heeft tie het toch zwaar, arme jongen!
Dus hij wil niks met me te maken hebben, hoeft niet te weten hoe het met me gaat en wil geen contact. En oja of ik dan donderdag even kon laten weten wat de uitslag is van de tweede test.. Hmm wat denk je zelf?!!!!!!! Geen contact toch??
Ja maar ik wil het graag weten, zei die toen.
Ja ik wil, ik wil.... Hij wil geen contact, interesseert zich niet in mij maar wil wel toch op de hoogte gehouden worden? Pffff wat een idioot. Ik denk toch dat hij serieus hulp nodig heeft.
Geen een keer heeft tie gevraagd hoe ik me voelde of wat dan ook.. Het enige wat tie vroeg is, ''en hoe denk je erover? Ik zit er in ieder geval niet op te wachten.''
Nou.. ik ben weer even met beide benen op de grond gezet. Dit was de man waar ik 1,5 maand geleden mee een huis ging kijken?? Ik kan het me niet meer voorstellen....
O o wat heeft tie het toch zwaar, arme jongen!
Dus hij wil niks met me te maken hebben, hoeft niet te weten hoe het met me gaat en wil geen contact. En oja of ik dan donderdag even kon laten weten wat de uitslag is van de tweede test.. Hmm wat denk je zelf?!!!!!!! Geen contact toch??
Ja maar ik wil het graag weten, zei die toen.
Ja ik wil, ik wil.... Hij wil geen contact, interesseert zich niet in mij maar wil wel toch op de hoogte gehouden worden? Pffff wat een idioot. Ik denk toch dat hij serieus hulp nodig heeft.
Geen een keer heeft tie gevraagd hoe ik me voelde of wat dan ook.. Het enige wat tie vroeg is, ''en hoe denk je erover? Ik zit er in ieder geval niet op te wachten.''
Nou.. ik ben weer even met beide benen op de grond gezet. Dit was de man waar ik 1,5 maand geleden mee een huis ging kijken?? Ik kan het me niet meer voorstellen....
dinsdag 17 november 2009 om 18:51
WTF!!! Wat een ontzettende eikel, zeg!
Ja sorry hoor Levin. Daar kun jij nu natuurlijk helemaal niks mee. Ik vind dat je wel gelijk hebt dat je hem in zijn sop gaar laat koken. Wil er niks mee te maken hebben??! Excuse me!!
Hij is waarschijnlijk geschrokken, maar dit vind ik echt wel een K*-reactie,zeg. En hij belde zelf om je dat te vertellen?? Ik vind het echt niet normaal inderdaad. Die jongen stond nog geen twee weken geleden huilend bij je werk, toch??
Weet je al wat je gaat doen als de test postief is?
Wens je heel veel sterkte en geef bij de mensen om je heen aan dat je hun hulp wel een beetje kan gebruiken. En natuurlijk van je afschrijven op dit forum. Ben strax wel weer hier. Als je er iets aan hebt tenminste....
Dikke
Ja sorry hoor Levin. Daar kun jij nu natuurlijk helemaal niks mee. Ik vind dat je wel gelijk hebt dat je hem in zijn sop gaar laat koken. Wil er niks mee te maken hebben??! Excuse me!!
Hij is waarschijnlijk geschrokken, maar dit vind ik echt wel een K*-reactie,zeg. En hij belde zelf om je dat te vertellen?? Ik vind het echt niet normaal inderdaad. Die jongen stond nog geen twee weken geleden huilend bij je werk, toch??
Weet je al wat je gaat doen als de test postief is?
Wens je heel veel sterkte en geef bij de mensen om je heen aan dat je hun hulp wel een beetje kan gebruiken. En natuurlijk van je afschrijven op dit forum. Ben strax wel weer hier. Als je er iets aan hebt tenminste....
Dikke
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 19:11
Ja echt belachelijk! Dat is toch geen menselijke reactie.. Tuurlijk schrikt tie, ik ook! Ik had het ook geen probleem gevonden als tie had gezegd, ik moet eerst even alles op een rijtje zetten... Maar dit!!!!! Dit is egoistisch en asociaal. Al het vorige kon ik wel vergeven en vergeten, maar dit nooit meer!
Zelf bleef ik wel redelijk rustig. Mijn reactie was: dit siert je niet jongen, zo'n reactie. Interesseert me niet zei die toen....
Is het nu duidelijk? Vroeg tie ook nog aan me. Ik heb gereageerd met, ja hoor heel duidelijk, geen contact. Ik red me wel.
Ik ben niet eens verdrietig, of zou dat nog komen? Ik was wel boos, is nu ook afgezakt na een gesprek met m'n moeder. Het enige wat ik nu denk is; wat een vreemde man. Hoe kan iemand zo omslaan na zo'n intense tijd samen. Hoe kan je zo ongeinteresseerd zijn? Zaterdag hebben we zelfs nog zo'n open en eerlijk gesprek gehad van bijna 1.5 uur. Hij hing op met; een fijne middag nog en bedankt voor je tijd.
Ja bedankt
Hoe kan je je zo in mensen vergissen he? M'n moeder zei hetzelfde, min ouders waren helemaal weg van hem. Hij was altijd zo leuk, vriendelijk, gezellig, sociaal en vond niets te gek! Hij had alles voor me over.... Nou ik zal hem wel iets heel ergs aangedaan hebben dat tie nu zo doet...........
Zelf bleef ik wel redelijk rustig. Mijn reactie was: dit siert je niet jongen, zo'n reactie. Interesseert me niet zei die toen....
Is het nu duidelijk? Vroeg tie ook nog aan me. Ik heb gereageerd met, ja hoor heel duidelijk, geen contact. Ik red me wel.
Ik ben niet eens verdrietig, of zou dat nog komen? Ik was wel boos, is nu ook afgezakt na een gesprek met m'n moeder. Het enige wat ik nu denk is; wat een vreemde man. Hoe kan iemand zo omslaan na zo'n intense tijd samen. Hoe kan je zo ongeinteresseerd zijn? Zaterdag hebben we zelfs nog zo'n open en eerlijk gesprek gehad van bijna 1.5 uur. Hij hing op met; een fijne middag nog en bedankt voor je tijd.
Ja bedankt
Hoe kan je je zo in mensen vergissen he? M'n moeder zei hetzelfde, min ouders waren helemaal weg van hem. Hij was altijd zo leuk, vriendelijk, gezellig, sociaal en vond niets te gek! Hij had alles voor me over.... Nou ik zal hem wel iets heel ergs aangedaan hebben dat tie nu zo doet...........
dinsdag 17 november 2009 om 20:00
Levin,
Natuurlijk heb jij hem niets aangedaan!! Hij kan gewoon niet met de situatie omgaan. Het zijn waarschijnlijk te veel emoties in een keer voor hem en daarom reageert hij zo. Ik denk wel dat er iets niet helemaal goed zit met hem. Ook omdat hij al eerder op van die aparte manieren op jou reageerde: aantrekken, afduwen. Ik denk dat hij echt niet met zijn gevoelens kan omgaan ofzo, misschien wel in de knoop ligt met zichzelf. Er zijn wel meer mensen, die het dan juist op de omgeving afreageren.
Maar daar moet jij nu niks mee, absoluut!
Het is juist krachtig en goed dat je niet direct in je verdriet zakt. Je hebt nu alle kracht nodig om tot jezelf te komen. En dan is die gevoelens uitschakelen voor dit moment niet eens zo verkeerd. Richt jij je nu maar op jezelf en op die test donderdag. gewoon effe niks van je laten horen. Laat die boosheid maar even goed komen nu, dat geeft helemaal niks. Je bent in ieder geval niet wanhopig op zoek naar aandacht van hem oid. Dan ben je echt veel verder van huis hoor, meid.
En reageer het lekker af, die boosheid. Sla in een kussen, gil de longen uit je lijf (in dat kussen, misschien geen gek idee ) schrijf krachttaal op naar hem toe (wat voor lul je hem nu vindt) en kruip af en toe lekker tegen de mensen aan die altijd van je zullen blijven houden (je familie, vrienden). Zoek geen contact met hem, meldt je desnoods ziek van je werk als het niet anders (lekker belangrijk nu), want: hij werkt toch bij dezelfde organisatie? Overleg met je naaste familie wat voor jou het beste is als je dat nodig lijkt. En probeer goed te eten, slapen, jezelf te verzorgen, noem maar op.
Tenminste.... die dingen zou ik dan doen in jouw situatie denk ik...
Natuurlijk heb jij hem niets aangedaan!! Hij kan gewoon niet met de situatie omgaan. Het zijn waarschijnlijk te veel emoties in een keer voor hem en daarom reageert hij zo. Ik denk wel dat er iets niet helemaal goed zit met hem. Ook omdat hij al eerder op van die aparte manieren op jou reageerde: aantrekken, afduwen. Ik denk dat hij echt niet met zijn gevoelens kan omgaan ofzo, misschien wel in de knoop ligt met zichzelf. Er zijn wel meer mensen, die het dan juist op de omgeving afreageren.
Maar daar moet jij nu niks mee, absoluut!
Het is juist krachtig en goed dat je niet direct in je verdriet zakt. Je hebt nu alle kracht nodig om tot jezelf te komen. En dan is die gevoelens uitschakelen voor dit moment niet eens zo verkeerd. Richt jij je nu maar op jezelf en op die test donderdag. gewoon effe niks van je laten horen. Laat die boosheid maar even goed komen nu, dat geeft helemaal niks. Je bent in ieder geval niet wanhopig op zoek naar aandacht van hem oid. Dan ben je echt veel verder van huis hoor, meid.
En reageer het lekker af, die boosheid. Sla in een kussen, gil de longen uit je lijf (in dat kussen, misschien geen gek idee ) schrijf krachttaal op naar hem toe (wat voor lul je hem nu vindt) en kruip af en toe lekker tegen de mensen aan die altijd van je zullen blijven houden (je familie, vrienden). Zoek geen contact met hem, meldt je desnoods ziek van je werk als het niet anders (lekker belangrijk nu), want: hij werkt toch bij dezelfde organisatie? Overleg met je naaste familie wat voor jou het beste is als je dat nodig lijkt. En probeer goed te eten, slapen, jezelf te verzorgen, noem maar op.
Tenminste.... die dingen zou ik dan doen in jouw situatie denk ik...
Only dead fish go with the flow
dinsdag 17 november 2009 om 20:50
tjonge Levin, dat zijn geen reacties die je verwacht van een normale, volwassen gozer waar je inderdaad nog tot voor kort je leven mee deelde. Ongelooflijk eigenlijk wel..... kan me voorstellen dat je in een shocktoestand verkeert nu, misschien daarom ook je kalmte?
Ik sluit me verder qua reactie helemaal aan bij Dreamglasses; denk aan jezelf, aan wat jij nodig hebt. En daar hoort hij op dit moment (in deze modus) helemaal niet bij!
Hij is echt een kat in het nauw, hoe hij doet. Ik vind je reactie geweldig: dit siert je niet, geniale opmerking. Die krijgt nog spijt als haren op zijn hoofd en inderdaad denk ik dat ie heel veel werk te verrichten heeft om zichzelf op orde te krijgen. Hij spoort momenteel in elk geval niet, hoe oud is meneer als ik vragen mag?
Sterkte Levin, ik vind dat je je geweldig houdt en je hebt ze tenminste wel allemaal enorm goed op een rijtje, als je dat maar onthoudt! Zowel intellectueel als emotioneel, ga daar vooral nooit aan twijfelen. Je bent ECHT, dat is een fantastische kwaliteit.
Succes met je eigen emoties, dit is wel een heel heftige rit in de achtbaan... Hele dikke
Ik sluit me verder qua reactie helemaal aan bij Dreamglasses; denk aan jezelf, aan wat jij nodig hebt. En daar hoort hij op dit moment (in deze modus) helemaal niet bij!
Hij is echt een kat in het nauw, hoe hij doet. Ik vind je reactie geweldig: dit siert je niet, geniale opmerking. Die krijgt nog spijt als haren op zijn hoofd en inderdaad denk ik dat ie heel veel werk te verrichten heeft om zichzelf op orde te krijgen. Hij spoort momenteel in elk geval niet, hoe oud is meneer als ik vragen mag?
Sterkte Levin, ik vind dat je je geweldig houdt en je hebt ze tenminste wel allemaal enorm goed op een rijtje, als je dat maar onthoudt! Zowel intellectueel als emotioneel, ga daar vooral nooit aan twijfelen. Je bent ECHT, dat is een fantastische kwaliteit.
Succes met je eigen emoties, dit is wel een heel heftige rit in de achtbaan... Hele dikke
woensdag 18 november 2009 om 00:43
Dankjewel meiden! Heel lief jullie reacties!
Toch zat ik vanmiddag excuses te bedenken voor hem; hij zal vast niet weten wat tie er mee aan moet, hij is overdonderd. Maar mezelf snel weer tot de orde geroepen, want er is natuurlijk geen excuus om zo abnormaal te reageren. Ik heb ook besloten om voorlopig alle contacten te verbreken, ook als hij contact zoekt, jammer dan. Ik denk dat ik ook wel een telefoontje oid van zijn ouders kan verwachten. Nou nu even niet! Morgen heb ik vrij genomen en ga ik heerlijk thuis rommelen, vanmiddag met m'n moeder op pad geweest en wat leuke dingetjes voor in huis gekocht!
Het maakt het allemaal voor mij een stuk gemakkelijker om over die hele relatie heen te komen. Wat mij nu dwars zit is dat ik dit niet eerder heb gezien! (als ik terug denk waren de tekenen er wel..)
Ik hoop eerlijk waar dat hij zichzelf binnenkort keihard tegen komt. Ooit komt er toch een moment dat hij zich realiseert dat dit dus niet normaal is. Hij is namelijk absoluut niet dom maar doet zich wel voor als iemand die altijd alles voor elkaar heeft...
Nog steeds niet verdrietig Vanavond 3 uur lang in een cafeetje gezeten met een goede vriend (aan de cola natuurlijk!) en heerlijk gelult over koetjes en kalfjes. Niks over de problemen, gewoon lekker praten en lachen. Nu m'n bed in en uitslapen!
Zo en ondertussen ben ik ook razend benieuwd naar hoe het met jullie gaat, de dag goed doorgekomen?
Weltrusten!
Toch zat ik vanmiddag excuses te bedenken voor hem; hij zal vast niet weten wat tie er mee aan moet, hij is overdonderd. Maar mezelf snel weer tot de orde geroepen, want er is natuurlijk geen excuus om zo abnormaal te reageren. Ik heb ook besloten om voorlopig alle contacten te verbreken, ook als hij contact zoekt, jammer dan. Ik denk dat ik ook wel een telefoontje oid van zijn ouders kan verwachten. Nou nu even niet! Morgen heb ik vrij genomen en ga ik heerlijk thuis rommelen, vanmiddag met m'n moeder op pad geweest en wat leuke dingetjes voor in huis gekocht!
Het maakt het allemaal voor mij een stuk gemakkelijker om over die hele relatie heen te komen. Wat mij nu dwars zit is dat ik dit niet eerder heb gezien! (als ik terug denk waren de tekenen er wel..)
Ik hoop eerlijk waar dat hij zichzelf binnenkort keihard tegen komt. Ooit komt er toch een moment dat hij zich realiseert dat dit dus niet normaal is. Hij is namelijk absoluut niet dom maar doet zich wel voor als iemand die altijd alles voor elkaar heeft...
Nog steeds niet verdrietig Vanavond 3 uur lang in een cafeetje gezeten met een goede vriend (aan de cola natuurlijk!) en heerlijk gelult over koetjes en kalfjes. Niks over de problemen, gewoon lekker praten en lachen. Nu m'n bed in en uitslapen!
Zo en ondertussen ben ik ook razend benieuwd naar hoe het met jullie gaat, de dag goed doorgekomen?
Weltrusten!
woensdag 18 november 2009 om 19:03
Hallo!
Levin hoe gaat het nu met je? Er is geen enkel excus om zo te reageren! Wat onvolwassen zeg! Hopelijk maakt het voor jou wel makkelijker om over de relatie heen te komen!
Fijn dat je het gezellig hebt gehad in café!
Ben gister goed doorgekomen! Had afgesproken met twee vriendinnen om uit eten te gaan, was erg gezellig. Ben er ook door met hun er over te praten en daarna achter gekomen dat ik niet zo zeer hem mis, maar meer het leventje wat we vier jaar lang hadden. Dat er altijd iemand is die achter je staat en die je belt over de kleinste dingen. Denk dat ik hier gewoon aan moet wennen...
Ook kom ik mezelf steeds meer tegen. Doordat we erg veel mee gemaakt hebben de laatste twee jaar zijn we erg op ons zelf geworden. We gingen niet zo vaak meer stappen of met vrienden op pad. Daardoor ben ik een aantal goede vrienden kwijt geraakt. Hier had ik tijdens onze relatie ook al moeilijk mee, en wilde daar wat aan gaan doen. Nu heb ik echt het gevoel dat ik er alleen voor sta...en het erg moeilijk is om weer met mensen of te gaan spreken. Hebben jullie nog tips van me? Zie nu al op tegen het weekend omdat daar nog niks gepland is..
Hoe is bij jullie de dag verlopen?
Xx
Levin hoe gaat het nu met je? Er is geen enkel excus om zo te reageren! Wat onvolwassen zeg! Hopelijk maakt het voor jou wel makkelijker om over de relatie heen te komen!
Fijn dat je het gezellig hebt gehad in café!
Ben gister goed doorgekomen! Had afgesproken met twee vriendinnen om uit eten te gaan, was erg gezellig. Ben er ook door met hun er over te praten en daarna achter gekomen dat ik niet zo zeer hem mis, maar meer het leventje wat we vier jaar lang hadden. Dat er altijd iemand is die achter je staat en die je belt over de kleinste dingen. Denk dat ik hier gewoon aan moet wennen...
Ook kom ik mezelf steeds meer tegen. Doordat we erg veel mee gemaakt hebben de laatste twee jaar zijn we erg op ons zelf geworden. We gingen niet zo vaak meer stappen of met vrienden op pad. Daardoor ben ik een aantal goede vrienden kwijt geraakt. Hier had ik tijdens onze relatie ook al moeilijk mee, en wilde daar wat aan gaan doen. Nu heb ik echt het gevoel dat ik er alleen voor sta...en het erg moeilijk is om weer met mensen of te gaan spreken. Hebben jullie nog tips van me? Zie nu al op tegen het weekend omdat daar nog niks gepland is..
Hoe is bij jullie de dag verlopen?
Xx
woensdag 18 november 2009 om 20:17
Hoi Vlinder,
ja dat herken ik wel hoor, dat je leventje zo 'lekker thuis' was en veel minder buiten de deur. Ik genoot daar ook zo van, ik kon me echt verheugen om heerlijk thuis te zijn, gezellig te eten en wat 'aan te keutelen'. Dat mis ik ook enorm.
Maar ik ben er geen vrienden door kwijt geraakt gelukkig. Ik zag ze wel minder frequent, maar dat was bij mij eigenlijk al aan de gang, ook omdat veel van mijn echte vriendinnen niet bij me om de hoek wonen en iedereen nou eenmaal zijn eigen leven heeft. Velen ook met kinderen overigens, dus dat is helemaal anders.
Maar ik moet zeggen dat ik me toch nog wel vermaak. Ben net naar de sportschool geweest (een nieuwe, dus kende nog geen mensen), heb zat hobby's en gelukkig een telefoon om met vriendinnen te bellen. En een computer voor het forum! Helpt ook. Ik zoek ook weer nieuwe dingen op, dingen die zijn blijven liggen de afgelopen tijd. .... En dat helpt echt wel.
Misschien kun je ook eens gaan kijken of je je bij een sportschool of -club kunt aansluiten? Of zoek op internet naar activiteiten waar je van houdt, die je dan in groepsverband zou kunnen doen. Ga een cursus doen, richt een kook- of eetclubje op of iets anders waar jij van houdt. Wat voor dingen vond je vroeger leuk, denk daar eens aan. Of probeer juist eens iets nieuws, ga op dansles ofzo. Ga wandelen zonder doel en laat je leiden door wat je ziet, je zal versteld staan van wat je tegenkomt. Weet niet waar je van houdt, maar er is echt veel hoor. Als je er maar op uit gaat, want ze komen je niet thuis halen.... jammer maar zo werkt het helaas niet. Vraag je vriendinnen of iemand zin heeft om samen met je ergens aan te beginnen, als je niet alleen wilt/durft. Het lukt je echt!
Ja weekenden zijn andere koek. Ik heb de eerste weken ook vaak bij vriendinnen gelogeerd, puur om die gewoonte van het samen thuis zijn en wakker worden te ontlopen. En natuurlijk is het af en toe moeilijk, dat heb ik ook zeker. Vanmiddag nog overviel mij ineens het gevoel dat ik zo graag even met hem zou willen praten... gewoon om te horen hoe het met hem is, wat ie heeft meegemaakt en om zijn stem te horen. Sinds het uit is heb ik geen enkel contact meer met ex gehad. Even zomaar bellen ligt niet echt voor de hand. Of zal ik dat nou maar gewoon eens doen? Die radiostilte moet toch een keer verbroken worden....
Tja, ik ben ook op zoek naar nieuw evenwicht. Word heen en weer geslingerd tussen angst voor de toekomst en verdriet over wat niet meer is. En tussendoor zie ik ook dat het leven heel veel te bieden heeft, dat ik nu misschien even niet zo gelukkig ben, maar put ik kracht uit het feit dat ik dat wel van plan ben weer te worden! En het liefst zo snel mogelijk
Lieve mensen, hoe vergaat het de rest? Levin, jij nog nieuws? En Vooruit, hoe staan de zaken?
dikke maar weer
ja dat herken ik wel hoor, dat je leventje zo 'lekker thuis' was en veel minder buiten de deur. Ik genoot daar ook zo van, ik kon me echt verheugen om heerlijk thuis te zijn, gezellig te eten en wat 'aan te keutelen'. Dat mis ik ook enorm.
Maar ik ben er geen vrienden door kwijt geraakt gelukkig. Ik zag ze wel minder frequent, maar dat was bij mij eigenlijk al aan de gang, ook omdat veel van mijn echte vriendinnen niet bij me om de hoek wonen en iedereen nou eenmaal zijn eigen leven heeft. Velen ook met kinderen overigens, dus dat is helemaal anders.
Maar ik moet zeggen dat ik me toch nog wel vermaak. Ben net naar de sportschool geweest (een nieuwe, dus kende nog geen mensen), heb zat hobby's en gelukkig een telefoon om met vriendinnen te bellen. En een computer voor het forum! Helpt ook. Ik zoek ook weer nieuwe dingen op, dingen die zijn blijven liggen de afgelopen tijd. .... En dat helpt echt wel.
Misschien kun je ook eens gaan kijken of je je bij een sportschool of -club kunt aansluiten? Of zoek op internet naar activiteiten waar je van houdt, die je dan in groepsverband zou kunnen doen. Ga een cursus doen, richt een kook- of eetclubje op of iets anders waar jij van houdt. Wat voor dingen vond je vroeger leuk, denk daar eens aan. Of probeer juist eens iets nieuws, ga op dansles ofzo. Ga wandelen zonder doel en laat je leiden door wat je ziet, je zal versteld staan van wat je tegenkomt. Weet niet waar je van houdt, maar er is echt veel hoor. Als je er maar op uit gaat, want ze komen je niet thuis halen.... jammer maar zo werkt het helaas niet. Vraag je vriendinnen of iemand zin heeft om samen met je ergens aan te beginnen, als je niet alleen wilt/durft. Het lukt je echt!
Ja weekenden zijn andere koek. Ik heb de eerste weken ook vaak bij vriendinnen gelogeerd, puur om die gewoonte van het samen thuis zijn en wakker worden te ontlopen. En natuurlijk is het af en toe moeilijk, dat heb ik ook zeker. Vanmiddag nog overviel mij ineens het gevoel dat ik zo graag even met hem zou willen praten... gewoon om te horen hoe het met hem is, wat ie heeft meegemaakt en om zijn stem te horen. Sinds het uit is heb ik geen enkel contact meer met ex gehad. Even zomaar bellen ligt niet echt voor de hand. Of zal ik dat nou maar gewoon eens doen? Die radiostilte moet toch een keer verbroken worden....
Tja, ik ben ook op zoek naar nieuw evenwicht. Word heen en weer geslingerd tussen angst voor de toekomst en verdriet over wat niet meer is. En tussendoor zie ik ook dat het leven heel veel te bieden heeft, dat ik nu misschien even niet zo gelukkig ben, maar put ik kracht uit het feit dat ik dat wel van plan ben weer te worden! En het liefst zo snel mogelijk
Lieve mensen, hoe vergaat het de rest? Levin, jij nog nieuws? En Vooruit, hoe staan de zaken?
dikke maar weer
anoniem_95816 wijzigde dit bericht op 20-11-2009 00:02
Reden: ivm herkenning
Reden: ivm herkenning
% gewijzigd
woensdag 18 november 2009 om 20:45
Hoi!
@ Levin: ik vind het knap van je dat je er zo mee omgaat, hoor. Je bent een tough cookie! Net of er een soort kracht van heel diep van binnen naar buiten komt. Heb je morgen mensen in de buurt, als je die test gaat doen? Misschien komt je ex er nog op terug als hij van de schrik bekomen is. Ondertussen ga jij verder met richten op jezelf. En goed dat je naar het café bent gegaan.
@ Vlinder: ik ken dat. In het laatste half jaar kropen wij ook vaak met z'n tweetjes op de bank, lekker eten samen. Maar uitgaan was er niet vaak meer bij. ik ging dan nog wel eens alleen naar mn stamkroeg, maar merkte dat ik het niet zo laat ging maken als anders. Even goed oorzakken was er niet meer bij en ook de sociale contacten werden al gauw minder. Wel weer een eye-opener moet ik zeggen. Ook nu wil ik mijn vrienden niet constant lastig vallen 'omdat ik weer alleen ben'...alsof ze dan alleen daarvoor goed zijn. Nou kan ik wel gerust alleen naar mn kroeg gaan en dat scheelt, maar ik merk dat ik er erg 'in moet komen'. Afgelopen weekend ging ik ook vrij vroeg naar huis (half 2) en ik was blij om in bed te liggen. Maar misschien ook omdat ik een oud wijf wordt!
@ VHZDJW: Ik vind het niet raar dat je na 4 weken weer eens contact zoekt, hoor. Als hij 'moeilijk' gaat doen, kun je altijd nog over de spullen beginnen. Maar weet je ook wat je (eigenlijke) doel is met het gesprek? Zou mje hem nog terug willen als hij zou aangeven dat hij je heel erg mist? Wel goed van je dat je jezelf zo goed kan vermaken. Dat blijft volgens mij altijd belangrijk. Ik merk dat ik er voor mijn gevoel tijdens de relatie nauwelijks aan toe kwam door de combinatie relatie, werk, kind, sociale contacten. Ik ben nu ook oprecht best moe 's avonds en in het weekend. Maar ik zou wel graag - en dat had ik tijdens de relatie al - wat meer tijd willen besteden aan mijn creatieve hobby's dan dat ik tot nu toe doe.
Verder gaat het wel ok met me. Ik kachel eigenlijk gewoon door. Er begint nu - na ruim 4 weken - pas meer de kriebel te komen om wat meer voor mezelf op te pakken. De afgelopen weken waren niet alleen als een 'waas' voor me, want ik heb ook heel veel nagedacht en op een rijtje gezet over de relatie met hem. Ik kwam erachter dat ik me toch te veel focus had op de relatie en bijbehorende toekomstplannen. Dan vergeet je ook in het 'nu' te leven. En natuurlijk ook waarom het niet goed ging op een gegeven moment tussen ons: mijn aandeel, zijn aandeel.
Ik heb geen contact met hem opgenomen. Hij zou me vorige week bellen om af te spreken voor zijn spullen en dat heeft hij niet gedaan. Ergens heb ik dan een beetje hoop heel diep van binnen, dat merk ik wel.... En laatst werd ik midden in de nacht gebeld, het was een nummer onbekend. Als hij me belde, zag ik ook altijd nummer onbekend, dus ik moest gelijk aan hem denken. Op dat moment voelde ik weer een sprankje hoop. Ik was te laat met opnemen en de volgende dag ging er een soort paniek-gedachte door me heen: "Misschien heeft hij me gebeld en had hij me nodig!! En dan ben ik er niet voor hem!!" Echt zo raar! Terwijl ik me in de afgelopen weken vooral naar binnen gekeerd heb en me niet op hem richtte. Ik wilde geen contact opnemen en had er meestal ook geen behoefte aan, wilde me echt opsluiten. Vandaag ebde dat paniek-gevoel pas langzaam weg.. heel gek.
Ergens hoop ik dat hij contact met me opneemt, etrwijl ik tegelijkertijd heel realistisch wil blijven. Ik probeer e te focussen op werk. Vanaf januari heb ik officieel geen werk meer en nu ben ik bezig met een sollicitatie. Ik hoop zo dat ik de kans krijg om daar te gaan werken! Nu maar duimen dat het wat gaat worden...(duimen jullie voor me mee?)
En naast werken zorg ik voor mijn dochter, doe de noodzakelijke huishoudelijke klusjes, boodschappen, zit belachelijk veel op dit forum en hang op de bank en probeer een beetje op tijd naar bed te gaan. heel burgerlijk eigenlijk.
Maar het gaat ook niet ontzettend slecht met me: ik houd alles wel vol en neem de rust als ik het nodig heb. Best evenwichtig eigenlijk, die status-quo-stand.
@ Levin: ik vind het knap van je dat je er zo mee omgaat, hoor. Je bent een tough cookie! Net of er een soort kracht van heel diep van binnen naar buiten komt. Heb je morgen mensen in de buurt, als je die test gaat doen? Misschien komt je ex er nog op terug als hij van de schrik bekomen is. Ondertussen ga jij verder met richten op jezelf. En goed dat je naar het café bent gegaan.
@ Vlinder: ik ken dat. In het laatste half jaar kropen wij ook vaak met z'n tweetjes op de bank, lekker eten samen. Maar uitgaan was er niet vaak meer bij. ik ging dan nog wel eens alleen naar mn stamkroeg, maar merkte dat ik het niet zo laat ging maken als anders. Even goed oorzakken was er niet meer bij en ook de sociale contacten werden al gauw minder. Wel weer een eye-opener moet ik zeggen. Ook nu wil ik mijn vrienden niet constant lastig vallen 'omdat ik weer alleen ben'...alsof ze dan alleen daarvoor goed zijn. Nou kan ik wel gerust alleen naar mn kroeg gaan en dat scheelt, maar ik merk dat ik er erg 'in moet komen'. Afgelopen weekend ging ik ook vrij vroeg naar huis (half 2) en ik was blij om in bed te liggen. Maar misschien ook omdat ik een oud wijf wordt!
@ VHZDJW: Ik vind het niet raar dat je na 4 weken weer eens contact zoekt, hoor. Als hij 'moeilijk' gaat doen, kun je altijd nog over de spullen beginnen. Maar weet je ook wat je (eigenlijke) doel is met het gesprek? Zou mje hem nog terug willen als hij zou aangeven dat hij je heel erg mist? Wel goed van je dat je jezelf zo goed kan vermaken. Dat blijft volgens mij altijd belangrijk. Ik merk dat ik er voor mijn gevoel tijdens de relatie nauwelijks aan toe kwam door de combinatie relatie, werk, kind, sociale contacten. Ik ben nu ook oprecht best moe 's avonds en in het weekend. Maar ik zou wel graag - en dat had ik tijdens de relatie al - wat meer tijd willen besteden aan mijn creatieve hobby's dan dat ik tot nu toe doe.
Verder gaat het wel ok met me. Ik kachel eigenlijk gewoon door. Er begint nu - na ruim 4 weken - pas meer de kriebel te komen om wat meer voor mezelf op te pakken. De afgelopen weken waren niet alleen als een 'waas' voor me, want ik heb ook heel veel nagedacht en op een rijtje gezet over de relatie met hem. Ik kwam erachter dat ik me toch te veel focus had op de relatie en bijbehorende toekomstplannen. Dan vergeet je ook in het 'nu' te leven. En natuurlijk ook waarom het niet goed ging op een gegeven moment tussen ons: mijn aandeel, zijn aandeel.
Ik heb geen contact met hem opgenomen. Hij zou me vorige week bellen om af te spreken voor zijn spullen en dat heeft hij niet gedaan. Ergens heb ik dan een beetje hoop heel diep van binnen, dat merk ik wel.... En laatst werd ik midden in de nacht gebeld, het was een nummer onbekend. Als hij me belde, zag ik ook altijd nummer onbekend, dus ik moest gelijk aan hem denken. Op dat moment voelde ik weer een sprankje hoop. Ik was te laat met opnemen en de volgende dag ging er een soort paniek-gedachte door me heen: "Misschien heeft hij me gebeld en had hij me nodig!! En dan ben ik er niet voor hem!!" Echt zo raar! Terwijl ik me in de afgelopen weken vooral naar binnen gekeerd heb en me niet op hem richtte. Ik wilde geen contact opnemen en had er meestal ook geen behoefte aan, wilde me echt opsluiten. Vandaag ebde dat paniek-gevoel pas langzaam weg.. heel gek.
Ergens hoop ik dat hij contact met me opneemt, etrwijl ik tegelijkertijd heel realistisch wil blijven. Ik probeer e te focussen op werk. Vanaf januari heb ik officieel geen werk meer en nu ben ik bezig met een sollicitatie. Ik hoop zo dat ik de kans krijg om daar te gaan werken! Nu maar duimen dat het wat gaat worden...(duimen jullie voor me mee?)
En naast werken zorg ik voor mijn dochter, doe de noodzakelijke huishoudelijke klusjes, boodschappen, zit belachelijk veel op dit forum en hang op de bank en probeer een beetje op tijd naar bed te gaan. heel burgerlijk eigenlijk.
Maar het gaat ook niet ontzettend slecht met me: ik houd alles wel vol en neem de rust als ik het nodig heb. Best evenwichtig eigenlijk, die status-quo-stand.
Only dead fish go with the flow
woensdag 18 november 2009 om 20:51
Ja Vlinder, dat herken ik ook zo goed! Ik heb de afgelopen weken gewoon eens iedereen een mailtje of een belletje gegeven die ik al tijden niet had gesproken! En ze vonden het erg leuk, en ook afspraken gemaakt om weer leuke dingen te gaan doen.
Bij ons was het ook zo dat we erg met elkaar bezig waren en niet met onze eigen dingen..
Dus ja wat vanhetzelfde al zegt; je moet toch echt zelf de deur uit, ga leuke dingen doen ookal heb je er helemaal geen zin in! Sporten helpt ontzettend goed. Dan ben je lekker bezig en je denkt nergens aan. Daarna voel je je heerlijk ontspannen.
En je moet gewoon wennen aan het 'alleen' zijn. Die gewoontes die je samen had zijn er niet meer. Daarom is het heel belangrijk om je eigen leventje op te bouwen. Creeer je eigen gewoontes. Maak in het weekend een uitgebreid ontbijtje voor jezelf, lekker lang douchen en jezelf goed verzorgen. Die gewoontes en de vertrouwde dingen moeten slijten, het zit nou eenmaal in je systeem. Het is een leven wat je moet afsluiten..
En dat is heel erg moeilijk, dat is ook de reden dat ik in een eerdere relatie van 4 jaar ben blijven hangen, bang om 'onze' dingetjes en die veiligheid te missen.
Ik ben bijvoorbeeld begonnen met tennissen. Wilde ik al heel lang, en nu heb ik 1x per week les met een groep gezellige mensen!
Je moet je eigen leventje weer terug vinden, en dat heeft ook tijd nodig.
vanhetzelfde, logisch dat je toch de behoefte voelt om hem even te spreken. Al die tijd wist je alles van elkaar, wat je deed, hoe je je voelde etc. en nu weet je zo weinig. Dat is een vreemde gewaarwording. En waarom zou je hem niet bellen, maar alleen als je denkt dat je er aan toe bent, en dat het een goed gesprek kan worden. Als hij er geen behoefte aan heeft kan die dat toch ook aangeven. Denk er alleen wel goed over na, naar mijn idee gaat het nu best goed met je, en wellicht val je na zo'n telefoongesprek weer terug in je verdriet. Doe het als je je sterk genoeg voelt!
Ikzelf heb vandaag bijna de hele dag geslapen, heerlijk na 3 weken slaaptekort. Niks meer van ex gehoord.
Morgen de 2e test maar doen..... Ik voel me helemaal niet zwanger, dus heb het idee dat hij negatief zal zijn. Maar aan de andere kant, weet ik wel hoe zwanger voelt? ( nee dus )
Voel me verder over het algemeen wel goed. Door zijn reactie is zo veel duidelijk geworden, met zo'n vent wil en kan je je leven toch niet delen!
Bij ons was het ook zo dat we erg met elkaar bezig waren en niet met onze eigen dingen..
Dus ja wat vanhetzelfde al zegt; je moet toch echt zelf de deur uit, ga leuke dingen doen ookal heb je er helemaal geen zin in! Sporten helpt ontzettend goed. Dan ben je lekker bezig en je denkt nergens aan. Daarna voel je je heerlijk ontspannen.
En je moet gewoon wennen aan het 'alleen' zijn. Die gewoontes die je samen had zijn er niet meer. Daarom is het heel belangrijk om je eigen leventje op te bouwen. Creeer je eigen gewoontes. Maak in het weekend een uitgebreid ontbijtje voor jezelf, lekker lang douchen en jezelf goed verzorgen. Die gewoontes en de vertrouwde dingen moeten slijten, het zit nou eenmaal in je systeem. Het is een leven wat je moet afsluiten..
En dat is heel erg moeilijk, dat is ook de reden dat ik in een eerdere relatie van 4 jaar ben blijven hangen, bang om 'onze' dingetjes en die veiligheid te missen.
Ik ben bijvoorbeeld begonnen met tennissen. Wilde ik al heel lang, en nu heb ik 1x per week les met een groep gezellige mensen!
Je moet je eigen leventje weer terug vinden, en dat heeft ook tijd nodig.
vanhetzelfde, logisch dat je toch de behoefte voelt om hem even te spreken. Al die tijd wist je alles van elkaar, wat je deed, hoe je je voelde etc. en nu weet je zo weinig. Dat is een vreemde gewaarwording. En waarom zou je hem niet bellen, maar alleen als je denkt dat je er aan toe bent, en dat het een goed gesprek kan worden. Als hij er geen behoefte aan heeft kan die dat toch ook aangeven. Denk er alleen wel goed over na, naar mijn idee gaat het nu best goed met je, en wellicht val je na zo'n telefoongesprek weer terug in je verdriet. Doe het als je je sterk genoeg voelt!
Ikzelf heb vandaag bijna de hele dag geslapen, heerlijk na 3 weken slaaptekort. Niks meer van ex gehoord.
Morgen de 2e test maar doen..... Ik voel me helemaal niet zwanger, dus heb het idee dat hij negatief zal zijn. Maar aan de andere kant, weet ik wel hoe zwanger voelt? ( nee dus )
Voel me verder over het algemeen wel goed. Door zijn reactie is zo veel duidelijk geworden, met zo'n vent wil en kan je je leven toch niet delen!
woensdag 18 november 2009 om 20:57
Dat is helemaal geen vreemde reactie Dreamglasses, tuurlijk gaat dat door je heen als je midden in de nacht een telefoontje hebt gehad. En die hoop.. ik denk dat dat ook moet slijten. Dat is ook het gemis naar je oude leventje. (Was alles maar weer zo als een paar maanden geleden).
Ik denk dat je het goed oppakt door gewoon de nodige dingen te doen, werken, huishouden etc. Je hebt toch ook de tijd nodig om na te denken en een hoop te verwerken.
En ik duim voor je sollicitatie!!!
Ik denk dat je het goed oppakt door gewoon de nodige dingen te doen, werken, huishouden etc. Je hebt toch ook de tijd nodig om na te denken en een hoop te verwerken.
En ik duim voor je sollicitatie!!!
woensdag 18 november 2009 om 22:34
Bedankt voor jullie lieve reacties!
Ben ook druk bezig om alles wat ik heb laten varen weer op te pakken. Maar heb inderdaad wel het zelfde gevoel als dreamglass, ik wil ze niet nu lastig vallen omdat ik alleen ben!
Ik zou ook echt heel graag wat nieuws willen gaan doen. Alleen is mijn probleem dat ik eigenlijk helemaal geen tijd heb naast mijn studie, werk en voetbal. Wel probeer ik nu wat meer aanwezig te zijn bij voetbal en daar wat meer in contact te komen met mensen.
Denk inderdaad dat het zijn tijd nodig heeft om weer aan het alleen zijn te wennen... kan dat niet wat sneller?
Had net wel even een zwak momentje... Ik hoop stiekem dat hij me toch heel erg gaat missen. Of dat we het als vrienden weer zo leuk krijgen dat het toch meer wordt. Voor mijn gevoel pasten we erg goed bij elkaar.. ook al had hij zijn minpunten!
Blijft een prettig gevoel dat ik nu de touwtjes in handen heb wat betreft het contact... heb ik er toch nog een beetje controle over! ( Hoezo controle freak? )
@ Dreamglass: Ik zal zeker duimen voor je sollicitatie! Hopelijk wordt het wat!
Xx
Ben ook druk bezig om alles wat ik heb laten varen weer op te pakken. Maar heb inderdaad wel het zelfde gevoel als dreamglass, ik wil ze niet nu lastig vallen omdat ik alleen ben!
Ik zou ook echt heel graag wat nieuws willen gaan doen. Alleen is mijn probleem dat ik eigenlijk helemaal geen tijd heb naast mijn studie, werk en voetbal. Wel probeer ik nu wat meer aanwezig te zijn bij voetbal en daar wat meer in contact te komen met mensen.
Denk inderdaad dat het zijn tijd nodig heeft om weer aan het alleen zijn te wennen... kan dat niet wat sneller?
Had net wel even een zwak momentje... Ik hoop stiekem dat hij me toch heel erg gaat missen. Of dat we het als vrienden weer zo leuk krijgen dat het toch meer wordt. Voor mijn gevoel pasten we erg goed bij elkaar.. ook al had hij zijn minpunten!
Blijft een prettig gevoel dat ik nu de touwtjes in handen heb wat betreft het contact... heb ik er toch nog een beetje controle over! ( Hoezo controle freak? )
@ Dreamglass: Ik zal zeker duimen voor je sollicitatie! Hopelijk wordt het wat!
Xx
woensdag 18 november 2009 om 23:19
even een ego-post dames, ik heb hem gebeld.
En nee, ik was niet in een 'ik ben sterk modus' maar ook niet zielig. Ik wilde 'blanco' bellen, gewoon weten hoe het nu met hem is. En zo voelde ik me dus heb ik het maar meteen gedaan. Met bonkend hart, dat wel. Maar heb wel mijn emotie laten zien, dat maakte me eigenlijk niet uit. Dit ben ik en dat mag er zijn, ook het verdriet.
Want dat heb ik nu wel...
Maar het was ook heel fijn. Heel fijn om zijn stem te horen, te horen dat hij het ook allemaal heel raar vindt zo, dat we zo verschrikkelijk veel delen en dat we in zo'n korte tijd zo vergroeid waren met elkaar. Hij staat achter zijn keuze, maar vraagt zich wel af en toe af of het wel goed is zo... nee, ik put daar geen hoop uit, hij voelt 'het' gewoon niet en weet niet waarom en hoe dat zit, maar ik hoor het aan hoe hij praat, wat hij zegt, alles. Echt belachelijk, we kennen elkaar zo goed... begrijpen elkaar zo goed...
Hij was heel warm, heeft heel veel zitten praten want ik kon niet zo uitgebreid vertellen. Vroeg wel dingen maar heb vooral heel veel geluisterd. En gezegd dat ik het heel moeilijk en pijnlijk vind. En dat vond hij ook, hij mist me ook en ziet nu ik er niet meer ben ook heel duidelijk hoe leuk ik zijn leven maakte. Maar hij heeft een heel duidelijke keuze gemaakt en daar staat hij achter. Hij kan er niet voor 100% voor gaan, waarom weet hij niet, maar het is zo.
Hij was heel blij dat ik belde, blij om me te horen en zei me nogmaals dat ie me dankbaar is voor alles wat ik hem gegeven heb en hij weet ook niet of hij dat ooit nog zal vinden. En ik moest goed voor mezelf zorgen. Maar dat als er iets is, wat dan ook, dan kon ik altijd bij hem terecht.
kortom, zo'n vent wil je toch niet kwijt? Dus nu zit ik inderdaad weer even goed in de tranen, maar toch ben ik heel blij dat ik heb gebeld. Het geeft me toch rust op een bepaalde manier.
Sorry dat het even alleen over mij gaat, maar dit wilde ik effe kwijt. Morgen luister ik weer naar jullie.
En nee, ik was niet in een 'ik ben sterk modus' maar ook niet zielig. Ik wilde 'blanco' bellen, gewoon weten hoe het nu met hem is. En zo voelde ik me dus heb ik het maar meteen gedaan. Met bonkend hart, dat wel. Maar heb wel mijn emotie laten zien, dat maakte me eigenlijk niet uit. Dit ben ik en dat mag er zijn, ook het verdriet.
Want dat heb ik nu wel...
Maar het was ook heel fijn. Heel fijn om zijn stem te horen, te horen dat hij het ook allemaal heel raar vindt zo, dat we zo verschrikkelijk veel delen en dat we in zo'n korte tijd zo vergroeid waren met elkaar. Hij staat achter zijn keuze, maar vraagt zich wel af en toe af of het wel goed is zo... nee, ik put daar geen hoop uit, hij voelt 'het' gewoon niet en weet niet waarom en hoe dat zit, maar ik hoor het aan hoe hij praat, wat hij zegt, alles. Echt belachelijk, we kennen elkaar zo goed... begrijpen elkaar zo goed...
Hij was heel warm, heeft heel veel zitten praten want ik kon niet zo uitgebreid vertellen. Vroeg wel dingen maar heb vooral heel veel geluisterd. En gezegd dat ik het heel moeilijk en pijnlijk vind. En dat vond hij ook, hij mist me ook en ziet nu ik er niet meer ben ook heel duidelijk hoe leuk ik zijn leven maakte. Maar hij heeft een heel duidelijke keuze gemaakt en daar staat hij achter. Hij kan er niet voor 100% voor gaan, waarom weet hij niet, maar het is zo.
Hij was heel blij dat ik belde, blij om me te horen en zei me nogmaals dat ie me dankbaar is voor alles wat ik hem gegeven heb en hij weet ook niet of hij dat ooit nog zal vinden. En ik moest goed voor mezelf zorgen. Maar dat als er iets is, wat dan ook, dan kon ik altijd bij hem terecht.
kortom, zo'n vent wil je toch niet kwijt? Dus nu zit ik inderdaad weer even goed in de tranen, maar toch ben ik heel blij dat ik heb gebeld. Het geeft me toch rust op een bepaalde manier.
Sorry dat het even alleen over mij gaat, maar dit wilde ik effe kwijt. Morgen luister ik weer naar jullie.
donderdag 19 november 2009 om 00:52
hi lady, begrijp je gevoelens...de rust vinden na zo'n gesprek. Het is eigenlijk (van een afstand gezien) toch heerlijk dat je zo intens met iemand kunt praten..zo respectvol en met liefde nog voor elkaar. Want die liefde is er echt nog wel. Maar geen 100%..dan niet inderdaad..ja alles is lekker dubbelzinnig/tweeledig!! Sterkte
donderdag 19 november 2009 om 09:40
Hey!
Wat fijn dat je een goed gesprek hebt gehad! Begrijp je gevoelens ook erg goed.. maar er zijn vast ook negatieve kanten die je liever wel kwijt bent!
Probeer mezelf daar nu een beetje aan vast te houden. Heb vandaag weer een dipje... Zou zo graag willen weten of hij me mij mist nu we geen contact hebben. Mag hem niet eerder smsen van mezelf dan dit weekend. Nu heb ik toch nog stiekem de hoop dat het ooit weer goed komt als we het nu weer gezellig krijgen.. Erg vervelend want was net een beetje van die hoop af!
Zal me maar is storten om mijn schoolwerk, wie weet brengt dat wat afleiding....
Wat fijn dat je een goed gesprek hebt gehad! Begrijp je gevoelens ook erg goed.. maar er zijn vast ook negatieve kanten die je liever wel kwijt bent!
Probeer mezelf daar nu een beetje aan vast te houden. Heb vandaag weer een dipje...
Zou zo graag willen weten of hij me mij mist nu we geen contact hebben. Mag hem niet eerder smsen van mezelf dan dit weekend. Nu heb ik toch nog stiekem de hoop dat het ooit weer goed komt als we het nu weer gezellig krijgen.. Erg vervelend want was net een beetje van die hoop af!Zal me maar is storten om mijn schoolwerk, wie weet brengt dat wat afleiding....
vrijdag 20 november 2009 om 12:03
Hoi meiden,
Hoe gaat het met jullie?? Ik heb het heel druk gehad maar nu ben ik er weer!
Levin, wat een nieuws! Heb je inmiddels duidelijkheid of je echt in verwachting bent? En dan die reactie van je ex, wat vreselijk! Maar inderdaad, het zal jou wel een hele stap de goede richting op helpen. In je openingspost schrijf je nog dat hij de liefde van je leven is.... hij is echt van zijn voetstuk gevallen he. Wat ga je nu doen?
Vantzelfde, moeilijk he, dat contact. Ik kan me voorstellen dat je blij bent dat je hem gesproken hebt, maar daarna moest huilen. Hij klinkt inderdaad als een lieve vent die je helemaal niet kwijt moet willen. Hij is duidelijk ook bezorgd over jou. Maar ja, aan de andere kant: wat hebben we aan iemand die niet voor 100% voor ons gaat? Hoe voel je je er nu onder? Ben je weer wat rustiger? Goed dat je verder wel je eigen leven goed leidt. Ik ben zelf ook steeds in tranen na contact met mijn ex, dus ik weet hoe het voelt. Na een tijdje wordt dat weer wat rustiger.
Vlinder, jij bent ook goed bezig. Gewoon maar verder met je eigen dingen inderdaad. Die hoop is toch heel begrijpelijk.... maar dat is wel wat het zo moeilijk maakt vind ik. Gaat het goed met je schoolwerk?
Dreamglasses, met jou gaat het ook best goed zo te lezen....gelukkig maar. Wat goed dat je nog steeds geen contact hebt opgenomen. Je weet dat hij het er ook moeilijk mee heeft, hij is je heus niet vergeten! Maar blijf luisteren naar je gevoel: als jij echt behoefte krijgt aan contact kun je hem wel bellen. En dan dat telefoontje met nummer onbekend midden in de nacht! Ik kan me voorstellen dat je daarvan van slag was.......
Hoe gaat het met je sollicitatie?? Hopelijk komt het goed!
Ik heb het nog steeds behoorlijk moeilijk. Als ik mijn ex mail krijg ik een mailtje terug. Als ik hem sms krijg ik een sms-je terug. Dit doe ik maximaal een keer per dag en soms een dag niet. Maar eigenlijk helpt het niet zoveel. Ik krijg namelijk toch niet te horen wat ik wil horen. Ik wil horen dat hij me terug wil. En dat zegt hij niet. Want hij weet het niet. Dus al die "nietszeggende" mailtjes maken me even blij, maar het gevolg is dat ik me alleen op hem richt en niet op mezelf. Ik ben aan het wachten..... En dat is nu ook waar ik voor gekozen heb. Maar het is zo moeilijk en doet zo'n pijn. Anderen (ook hier op het forum) zeggen dat ik voor mezelf moet kiezen en verder gaan. Iemand zoeken die wel wil samenwonen. Maar zover ben ik (nog) niet.......
Hoe gaat het met jullie?? Ik heb het heel druk gehad maar nu ben ik er weer!
Levin, wat een nieuws! Heb je inmiddels duidelijkheid of je echt in verwachting bent? En dan die reactie van je ex, wat vreselijk! Maar inderdaad, het zal jou wel een hele stap de goede richting op helpen. In je openingspost schrijf je nog dat hij de liefde van je leven is.... hij is echt van zijn voetstuk gevallen he. Wat ga je nu doen?
Vantzelfde, moeilijk he, dat contact. Ik kan me voorstellen dat je blij bent dat je hem gesproken hebt, maar daarna moest huilen. Hij klinkt inderdaad als een lieve vent die je helemaal niet kwijt moet willen. Hij is duidelijk ook bezorgd over jou. Maar ja, aan de andere kant: wat hebben we aan iemand die niet voor 100% voor ons gaat? Hoe voel je je er nu onder? Ben je weer wat rustiger? Goed dat je verder wel je eigen leven goed leidt. Ik ben zelf ook steeds in tranen na contact met mijn ex, dus ik weet hoe het voelt. Na een tijdje wordt dat weer wat rustiger.
Vlinder, jij bent ook goed bezig. Gewoon maar verder met je eigen dingen inderdaad. Die hoop is toch heel begrijpelijk.... maar dat is wel wat het zo moeilijk maakt vind ik. Gaat het goed met je schoolwerk?
Dreamglasses, met jou gaat het ook best goed zo te lezen....gelukkig maar. Wat goed dat je nog steeds geen contact hebt opgenomen. Je weet dat hij het er ook moeilijk mee heeft, hij is je heus niet vergeten! Maar blijf luisteren naar je gevoel: als jij echt behoefte krijgt aan contact kun je hem wel bellen. En dan dat telefoontje met nummer onbekend midden in de nacht! Ik kan me voorstellen dat je daarvan van slag was.......
Hoe gaat het met je sollicitatie?? Hopelijk komt het goed!
Ik heb het nog steeds behoorlijk moeilijk. Als ik mijn ex mail krijg ik een mailtje terug. Als ik hem sms krijg ik een sms-je terug. Dit doe ik maximaal een keer per dag en soms een dag niet. Maar eigenlijk helpt het niet zoveel. Ik krijg namelijk toch niet te horen wat ik wil horen. Ik wil horen dat hij me terug wil. En dat zegt hij niet. Want hij weet het niet. Dus al die "nietszeggende" mailtjes maken me even blij, maar het gevolg is dat ik me alleen op hem richt en niet op mezelf. Ik ben aan het wachten..... En dat is nu ook waar ik voor gekozen heb. Maar het is zo moeilijk en doet zo'n pijn. Anderen (ook hier op het forum) zeggen dat ik voor mezelf moet kiezen en verder gaan. Iemand zoeken die wel wil samenwonen. Maar zover ben ik (nog) niet.......
vrijdag 20 november 2009 om 16:07
He meiden, heb het nogal druk, dus even snel weer bijlezen!!
Toch lijkt het of jullie allemaal de goede kant op gaan, steeds meer voor jezelf kiezen en voor je eigen dingen. Er zit toch niks anders op!
Tuurlijk blijft dat gemis wel, dat is logisch! En wat willen we nou helemaal, dat dat binnen een paar weken/maanden over is?
Dat kan helemaal niet!
En het contact blijft moeilijk he.. wel of niet bellen? Want hoe voel je je nadat je hem gesproken hebt? Ik denk dat af en toe met elkaar spreken helemaal niet zo verkeerd is, mits ex er ook behoefte aan heeft natuurlijk.
Wel heel duidelijk dat jouw ex het heel moeilijk mee heeft Dreamglasses. Anders had hij je allang gebeld. Hij 'beschermt' zichzelf denk een beetje door niet te bellen...
Vanhetzelfde, wat fijn dat jullie zo'n goed gesprek hebben gehad! Fijn dat hij je wil helpen en steunen. Maar bedenk wel dat hij nog steeds aangeeft dat het er niet voor de volle 100% is...
Vlinder, heb je al contact gezocht? Of het lukt het om tot het weekend te wachten?
En Vooruit.. ik snap die behoefte aan dat contact helemaal, maar je hebt weinig aan die nietszeggende mailtjes en smsjes. Valt dat niet elke keer tegen als je weer zo'n smsje of mailtje krijgt?
En ik heb weer een test gedaan, maar deze keer negatief. Werd wel kotsmisselijk wakker vanmorgen en kon pas tegen een uur of 1 weer eten.. Dus ik twijfel nog steeds wel hoor. Ik kijk het deze week even aan. (ook nog steeds niet ongesteld geweest) Van ex niks meer gehoord...
Ik heb z'n nummer uit m'n telefoon gegooid. Wat een rust! Ookal zou ik willen bellen of smsen, dan kan het niet
Toch lijkt het of jullie allemaal de goede kant op gaan, steeds meer voor jezelf kiezen en voor je eigen dingen. Er zit toch niks anders op!
Tuurlijk blijft dat gemis wel, dat is logisch! En wat willen we nou helemaal, dat dat binnen een paar weken/maanden over is?
Dat kan helemaal niet!
En het contact blijft moeilijk he.. wel of niet bellen? Want hoe voel je je nadat je hem gesproken hebt? Ik denk dat af en toe met elkaar spreken helemaal niet zo verkeerd is, mits ex er ook behoefte aan heeft natuurlijk.
Wel heel duidelijk dat jouw ex het heel moeilijk mee heeft Dreamglasses. Anders had hij je allang gebeld. Hij 'beschermt' zichzelf denk een beetje door niet te bellen...
Vanhetzelfde, wat fijn dat jullie zo'n goed gesprek hebben gehad! Fijn dat hij je wil helpen en steunen. Maar bedenk wel dat hij nog steeds aangeeft dat het er niet voor de volle 100% is...
Vlinder, heb je al contact gezocht? Of het lukt het om tot het weekend te wachten?
En Vooruit.. ik snap die behoefte aan dat contact helemaal, maar je hebt weinig aan die nietszeggende mailtjes en smsjes. Valt dat niet elke keer tegen als je weer zo'n smsje of mailtje krijgt?
En ik heb weer een test gedaan, maar deze keer negatief. Werd wel kotsmisselijk wakker vanmorgen en kon pas tegen een uur of 1 weer eten.. Dus ik twijfel nog steeds wel hoor. Ik kijk het deze week even aan. (ook nog steeds niet ongesteld geweest) Van ex niks meer gehoord...
Ik heb z'n nummer uit m'n telefoon gegooid. Wat een rust! Ookal zou ik willen bellen of smsen, dan kan het niet
vrijdag 20 november 2009 om 18:07
Hai!
Levin, je maakt het wel spannend, zeg. De test was dus negatief, maar je bent wel misselijk... Hmmmm... *denkt na* Tja, ik zou inderdaad ook het zekere voor het onzekere willen weten, dus over een paar dagen weer testen lijkt. me en ondertussen maar blijven hopen dat je ongesteld wordt natuurlijk. Maar door de spanning kan je menstruatie ook uitblijven, hoor. En dat is in jouw geval nu natuurlijk niet zo gek. Wat dapper om zijn nummer te wissen! Weet je zijn nummer dan niet uit je hoofd? Maar nu wordt de drempel wel wat hoger, ik snap het wel. Vindt het verder wel heel knap hoe je er mee omgaat, met alle dingen. je kruipt in ieder geval helemaal niet in een slachtofferrol en dat is supergoed! You go, Levin! Ga je nog leuke dingen doen aankomend weekend? Ik heb een burgerlijk weekendje voor de deur: samen met mn meisje, beetje uitrusten, aanklungelen en morgen misschien wat nieuwe kleren inslaan.
@ vanhetzelfde: Wat fijn dat je zo goed met hem hebt kunnen praten. Hij kan er op dit moment niet voor gaan, maar het is in ieder geval duidelijk dat jij ook niet niks voor hem betekend hebt. Dat is alleen maar positief. Blijf gewoon lekker bezig met die dingen voor jezelf. En geef hem de ruimte. Wie weet komt het dan nog wel goed tussen jullie. Al moet je er inderdaad niet op gaan focussen: op die hoop. Maar de gedachte dat hij jou ook mist, geeft in ieder geval een bepaald erust lijkt me. En ja, ik herken dat wel. Ik had 2 weken geleden ook heel fijn met die van mij gepraat, dus zodra ik had opgehangen: heel hard brullen. Maar dat is ook niet verkeerd hoor. Hoort er gewoon bij. Het is toch ook niet niks?! Logisch dat je verdrietig bent.
Het gaat niet slecht met, maar hij heeft nog steeds niet gebeld (behalve dan misschien laatst midden in de nacht, maar dat denk ik eigenlijk niet...) en eigenlijk baal ik daar best van merk ik.Maar het is ook weer dubbel bij me...
Enerzijds zou ik heel graag willen dat het contact van zijn kant komt en dat hij me zegt dat hij me terug wil. Anderszijds kan ik niet zeggen dat ik hem met open armen zou ontvangen. Zou dat betekenen dat ik afscheid van hem aan het nemen ben of juist heel erg met mijn eigen grenzen bezig ben? Wie het weet mag het zeggen.
Over 2 weken sinterklaas, maar ik moet er eerlijk gezegd nog niet aan denken! Ik heb er gewoon niks mee, ook niet met kerst trouwens. Maar mn kindje vindt het natuurlijk heel leuk. Ik zie er ook wel tegenop om dan samen met haar vader wat op touw te zetten, hoewel dat contact verder ok is hoor. Maar heb er gewoon niet zoveel zin in. Nou ja, dat zien we over 2 weken dan wel weer....
Voor nu voor iedereen: fijn weekend! Gaan jullie nog leuke dingen doen? Deel het vooral, want dan kunnen we elkaar weer een beetje tippen over hoe het weekend door te komen!!
Levin, je maakt het wel spannend, zeg. De test was dus negatief, maar je bent wel misselijk... Hmmmm... *denkt na* Tja, ik zou inderdaad ook het zekere voor het onzekere willen weten, dus over een paar dagen weer testen lijkt. me en ondertussen maar blijven hopen dat je ongesteld wordt natuurlijk. Maar door de spanning kan je menstruatie ook uitblijven, hoor. En dat is in jouw geval nu natuurlijk niet zo gek. Wat dapper om zijn nummer te wissen! Weet je zijn nummer dan niet uit je hoofd? Maar nu wordt de drempel wel wat hoger, ik snap het wel. Vindt het verder wel heel knap hoe je er mee omgaat, met alle dingen. je kruipt in ieder geval helemaal niet in een slachtofferrol en dat is supergoed! You go, Levin! Ga je nog leuke dingen doen aankomend weekend? Ik heb een burgerlijk weekendje voor de deur: samen met mn meisje, beetje uitrusten, aanklungelen en morgen misschien wat nieuwe kleren inslaan.
@ vanhetzelfde: Wat fijn dat je zo goed met hem hebt kunnen praten. Hij kan er op dit moment niet voor gaan, maar het is in ieder geval duidelijk dat jij ook niet niks voor hem betekend hebt. Dat is alleen maar positief. Blijf gewoon lekker bezig met die dingen voor jezelf. En geef hem de ruimte. Wie weet komt het dan nog wel goed tussen jullie. Al moet je er inderdaad niet op gaan focussen: op die hoop. Maar de gedachte dat hij jou ook mist, geeft in ieder geval een bepaald erust lijkt me. En ja, ik herken dat wel. Ik had 2 weken geleden ook heel fijn met die van mij gepraat, dus zodra ik had opgehangen: heel hard brullen. Maar dat is ook niet verkeerd hoor. Hoort er gewoon bij. Het is toch ook niet niks?! Logisch dat je verdrietig bent.
Het gaat niet slecht met, maar hij heeft nog steeds niet gebeld (behalve dan misschien laatst midden in de nacht, maar dat denk ik eigenlijk niet...) en eigenlijk baal ik daar best van merk ik.Maar het is ook weer dubbel bij me...
Enerzijds zou ik heel graag willen dat het contact van zijn kant komt en dat hij me zegt dat hij me terug wil. Anderszijds kan ik niet zeggen dat ik hem met open armen zou ontvangen. Zou dat betekenen dat ik afscheid van hem aan het nemen ben of juist heel erg met mijn eigen grenzen bezig ben? Wie het weet mag het zeggen.
Over 2 weken sinterklaas, maar ik moet er eerlijk gezegd nog niet aan denken! Ik heb er gewoon niks mee, ook niet met kerst trouwens. Maar mn kindje vindt het natuurlijk heel leuk. Ik zie er ook wel tegenop om dan samen met haar vader wat op touw te zetten, hoewel dat contact verder ok is hoor. Maar heb er gewoon niet zoveel zin in. Nou ja, dat zien we over 2 weken dan wel weer....
Voor nu voor iedereen: fijn weekend! Gaan jullie nog leuke dingen doen? Deel het vooral, want dan kunnen we elkaar weer een beetje tippen over hoe het weekend door te komen!!
Only dead fish go with the flow
