Gewoon, lekker relativeren (IV)
zaterdag 21 november 2009 om 15:51
DEEL IV!
De zoveelste mislukte date, weer eens ruzie met je dekbed, al wekenlang geen seks hebben, twijfels, te lang moeten wachten op smsjes, telefoontjes, mailtjes en alle andere mogelijke vormen van bevestiging, je onzeker voelen en bepaalde gevoeletjes...
Kortom, een topic voor iedereen die 'n andere visie op De Liefde zo nu en dan best kan gebruiken...
"Bij relativeren hou je je oordeel in stand, maar zet je het in een context waardoor het minder erg lijkt.
Een andere benadering brengt meer rust".[/quote]
De zoveelste mislukte date, weer eens ruzie met je dekbed, al wekenlang geen seks hebben, twijfels, te lang moeten wachten op smsjes, telefoontjes, mailtjes en alle andere mogelijke vormen van bevestiging, je onzeker voelen en bepaalde gevoeletjes...
Kortom, een topic voor iedereen die 'n andere visie op De Liefde zo nu en dan best kan gebruiken...
"Bij relativeren hou je je oordeel in stand, maar zet je het in een context waardoor het minder erg lijkt.
Een andere benadering brengt meer rust".[/quote]
donderdag 3 december 2009 om 12:16
Frizz, ik reageer op Hyves op je mail...
Langer in bed blijven liggen is echt fenomenaal. Eigenlijk heb ik al 5 maanden niet echt uitgeslapen, da's toch ook niet goed?
Dat album was van de site van die club waar we waren en daar ben ik 'vriendjes' mee geworden, dus op die manier zag ik het verschijnen!
Tja, weet je, samenblijven.. het is allemaal niet niets. Maar het gevoel is zo sterk! Het is zo leuk samen en dan kunnen we het toch niet afbreken vanwege de 'omstandigheden'?
Het gesprek kwam tot stand toen hij me een smsje in het Nederlands stuurde. Hah, dat is grappig joh! Dan moet ik echt even 3 keer kijken, want zijn naam bovenaan de sms en dan eronder een NL tekst..dat rijmt op de een of andere manier niet. Het was een simpel tekstje, dat ik 'm geleerd had, maar toch. Hij vroeg me wat zijn mogelijkheden zouden zijn als ie naar NL zou komen en ik vertelde hem dat het verdomde lastig zou worden qua werk/studie e.d. Hij vroeg erop door en we hadden het over het leren van de taal e.d., waarvan ik denk dat ie dat goed zal kunnen, hij pikt dingen snel op!
Dus naja...waar zal het schip stranden? In feite blijft het allemaal nog maar pril tussen ons natuurlijk (3mnd), dus zullen we geduldig moeten zijn..
Langer in bed blijven liggen is echt fenomenaal. Eigenlijk heb ik al 5 maanden niet echt uitgeslapen, da's toch ook niet goed?
Dat album was van de site van die club waar we waren en daar ben ik 'vriendjes' mee geworden, dus op die manier zag ik het verschijnen!
Tja, weet je, samenblijven.. het is allemaal niet niets. Maar het gevoel is zo sterk! Het is zo leuk samen en dan kunnen we het toch niet afbreken vanwege de 'omstandigheden'?
Het gesprek kwam tot stand toen hij me een smsje in het Nederlands stuurde. Hah, dat is grappig joh! Dan moet ik echt even 3 keer kijken, want zijn naam bovenaan de sms en dan eronder een NL tekst..dat rijmt op de een of andere manier niet. Het was een simpel tekstje, dat ik 'm geleerd had, maar toch. Hij vroeg me wat zijn mogelijkheden zouden zijn als ie naar NL zou komen en ik vertelde hem dat het verdomde lastig zou worden qua werk/studie e.d. Hij vroeg erop door en we hadden het over het leren van de taal e.d., waarvan ik denk dat ie dat goed zal kunnen, hij pikt dingen snel op!
Dus naja...waar zal het schip stranden? In feite blijft het allemaal nog maar pril tussen ons natuurlijk (3mnd), dus zullen we geduldig moeten zijn..
donderdag 3 december 2009 om 12:32
quote:Kym schreef op 03 december 2009 @ 12:16:
Frizz, ik reageer op Hyves op je mail...
Langer in bed blijven liggen is echt fenomenaal. Eigenlijk heb ik al 5 maanden niet echt uitgeslapen, da's toch ook niet goed?
Dat album was van de site van die club waar we waren en daar ben ik 'vriendjes' mee geworden, dus op die manier zag ik het verschijnen!
Tja, weet je, samenblijven.. het is allemaal niet niets. Maar het gevoel is zo sterk! Het is zo leuk samen en dan kunnen we het toch niet afbreken vanwege de 'omstandigheden'?
Het gesprek kwam tot stand toen hij me een smsje in het Nederlands stuurde. Hah, dat is grappig joh! Dan moet ik echt even 3 keer kijken, want zijn naam bovenaan de sms en dan eronder een NL tekst..dat rijmt op de een of andere manier niet. Het was een simpel tekstje, dat ik 'm geleerd had, maar toch. Hij vroeg me wat zijn mogelijkheden zouden zijn als ie naar NL zou komen en ik vertelde hem dat het verdomde lastig zou worden qua werk/studie e.d. Hij vroeg erop door en we hadden het over het leren van de taal e.d., waarvan ik denk dat ie dat goed zal kunnen, hij pikt dingen snel op!
Dus naja...waar zal het schip stranden? In feite blijft het allemaal nog maar pril tussen ons natuurlijk (3mnd), dus zullen we geduldig moeten zijn..
Hoi Kym, Ik ken natuurlijk niet het hele verhaal. Maar ik zou verdomd blij zijn geweest als mijn vriend naar NL had willen verhuizen. Ik ken je zeggen dat (ik heb wat voorwerk gedaan, toen ik nog dacht dat wij zouden gaan) er best nog werk is. Misschien laaggeschoold, maar dat is dan even zo... De taal leren en dan lekker wat anders zoeken. En dan ondertussen bij elkaar kunnen zijn... (?) Maar zoals als gezegd: er spelen vast nog van allerlei andere dingen...
Mijn dag een beetje opgevrolijkt: collega is er tóch vandaag (zou op cursus zijn). Wat een lekker ding. En wat issie grappig en lief... (en getrouwd en met een kindje van 2 jaar). En zijn vrouw is... een echte zeikerd!! (hijs veel beter af met mij! )
*nee, wees niet bang, ik ga geen gekke dingen doen*
Frizz, ik reageer op Hyves op je mail...
Langer in bed blijven liggen is echt fenomenaal. Eigenlijk heb ik al 5 maanden niet echt uitgeslapen, da's toch ook niet goed?
Dat album was van de site van die club waar we waren en daar ben ik 'vriendjes' mee geworden, dus op die manier zag ik het verschijnen!
Tja, weet je, samenblijven.. het is allemaal niet niets. Maar het gevoel is zo sterk! Het is zo leuk samen en dan kunnen we het toch niet afbreken vanwege de 'omstandigheden'?
Het gesprek kwam tot stand toen hij me een smsje in het Nederlands stuurde. Hah, dat is grappig joh! Dan moet ik echt even 3 keer kijken, want zijn naam bovenaan de sms en dan eronder een NL tekst..dat rijmt op de een of andere manier niet. Het was een simpel tekstje, dat ik 'm geleerd had, maar toch. Hij vroeg me wat zijn mogelijkheden zouden zijn als ie naar NL zou komen en ik vertelde hem dat het verdomde lastig zou worden qua werk/studie e.d. Hij vroeg erop door en we hadden het over het leren van de taal e.d., waarvan ik denk dat ie dat goed zal kunnen, hij pikt dingen snel op!
Dus naja...waar zal het schip stranden? In feite blijft het allemaal nog maar pril tussen ons natuurlijk (3mnd), dus zullen we geduldig moeten zijn..
Hoi Kym, Ik ken natuurlijk niet het hele verhaal. Maar ik zou verdomd blij zijn geweest als mijn vriend naar NL had willen verhuizen. Ik ken je zeggen dat (ik heb wat voorwerk gedaan, toen ik nog dacht dat wij zouden gaan) er best nog werk is. Misschien laaggeschoold, maar dat is dan even zo... De taal leren en dan lekker wat anders zoeken. En dan ondertussen bij elkaar kunnen zijn... (?) Maar zoals als gezegd: er spelen vast nog van allerlei andere dingen...
Mijn dag een beetje opgevrolijkt: collega is er tóch vandaag (zou op cursus zijn). Wat een lekker ding. En wat issie grappig en lief... (en getrouwd en met een kindje van 2 jaar). En zijn vrouw is... een echte zeikerd!! (hijs veel beter af met mij! )
*nee, wees niet bang, ik ga geen gekke dingen doen*
donderdag 3 december 2009 om 12:53
vrijdag 4 december 2009 om 09:59
Wauw hier nog eentje Stroll!
Wat kon ik moeilijk mijn bed uitkomen zeg, terwijl ik er toch al 9,5 uurtje slaap op had zitten...
Moet vandaag voor de 34662e keer naar de tandarts.
Lijkt me wel moeilijk hoor Kym, nu voelen dat je straks niet zonder elkaar wil.
Wat mij er vooral moeilijk aan lijkt is dat het daardoor moeilijk is om in het NU te blijven, want je gedachten schieten dan toch steeds naar 'Hoe kunnen we dit doen?!"
Maar goed, de tijd zal het leren!
Vind het wel erg leuk dat jullie zoveel plezier met elkaar hebben.
Wat kon ik moeilijk mijn bed uitkomen zeg, terwijl ik er toch al 9,5 uurtje slaap op had zitten...
Moet vandaag voor de 34662e keer naar de tandarts.
Lijkt me wel moeilijk hoor Kym, nu voelen dat je straks niet zonder elkaar wil.
Wat mij er vooral moeilijk aan lijkt is dat het daardoor moeilijk is om in het NU te blijven, want je gedachten schieten dan toch steeds naar 'Hoe kunnen we dit doen?!"
Maar goed, de tijd zal het leren!
Vind het wel erg leuk dat jullie zoveel plezier met elkaar hebben.
vrijdag 4 december 2009 om 10:44
Nou lieverdjes, dan heb ik voer voor jullie om jullie tijd mee te besteden . Ik heb een probleem en dat gaat als volgt:
Gisteren had ik een sollicitatiegesprek. Het gesprek ging moeizaam en ik was er bijna 2,5 uur aan kwijt. Dit was het langste gesprek dat ik ooit heb gehad en het had een reden. Het eerste uur van het gesprek liep namelijk niet lekker. Mijn gesprekspartner was zeer sturend in haar manier van communiceren en dat trek ik niet. Gaandeweg konden zowel zij als ik ons ontspannen en werd het gesprek beter.
Na gister stoom te hebben afgeblazen (dank je wel lieve Sum voor je luisterend oor), ben ik nu het gesprek aan het analyseren. De gesprekspartner van gister zat duidelijk in mijn allergie. Ik weet dat ik van jongs af aan een autoriteitsprobleem heb. Ik heb ook nooit in functies gewerkt waar ik opzocht om onder een 'leiding' te werken. Altijd functies gehad waar ik lekker zelfstandig mijn eigen werk kan doen. In verkapte vorm "mijn eigen toko" draaien.
Maar ik heb juist wel behoefte aan een kader, aan een leidinggevende aan wie ik mij nu wel kan optrekken. Tot nu toe heb ik vaardigheden autodidactisch eigen gemaakt. Het lijkt mij zo fijn om nu eens een keer met /onder een persoon te werken van wie ik wat kan leren en gewoon eens een keer niet zelf het ei hoef uit te vinden. Maar ja totale controle uit handen weggeven dat lukt mij nu niet met mijn 'probleem' en daar wil ik aan werken. Maar hoe doe ik dat? Waar begin ik? Heeft iemand een idee hoe om te gaan met mijn issue?
Analyseer er gerust op los .
Gisteren had ik een sollicitatiegesprek. Het gesprek ging moeizaam en ik was er bijna 2,5 uur aan kwijt. Dit was het langste gesprek dat ik ooit heb gehad en het had een reden. Het eerste uur van het gesprek liep namelijk niet lekker. Mijn gesprekspartner was zeer sturend in haar manier van communiceren en dat trek ik niet. Gaandeweg konden zowel zij als ik ons ontspannen en werd het gesprek beter.
Na gister stoom te hebben afgeblazen (dank je wel lieve Sum voor je luisterend oor), ben ik nu het gesprek aan het analyseren. De gesprekspartner van gister zat duidelijk in mijn allergie. Ik weet dat ik van jongs af aan een autoriteitsprobleem heb. Ik heb ook nooit in functies gewerkt waar ik opzocht om onder een 'leiding' te werken. Altijd functies gehad waar ik lekker zelfstandig mijn eigen werk kan doen. In verkapte vorm "mijn eigen toko" draaien.
Maar ik heb juist wel behoefte aan een kader, aan een leidinggevende aan wie ik mij nu wel kan optrekken. Tot nu toe heb ik vaardigheden autodidactisch eigen gemaakt. Het lijkt mij zo fijn om nu eens een keer met /onder een persoon te werken van wie ik wat kan leren en gewoon eens een keer niet zelf het ei hoef uit te vinden. Maar ja totale controle uit handen weggeven dat lukt mij nu niet met mijn 'probleem' en daar wil ik aan werken. Maar hoe doe ik dat? Waar begin ik? Heeft iemand een idee hoe om te gaan met mijn issue?
Analyseer er gerust op los .
vrijdag 4 december 2009 om 10:55
Ik moet ff wat kwijt...
Ex begon vandaag nog een keer (3e keer) over een spel spel en offie dat niet kon houden, met alles wat ie me al had láten houden (helft van koelkast, helft van bed). Toen ben ik (op het werk – collega deed de deur dicht) volledig uitgeflipt en gezegd hoe ie het lef had om dat nog te vragen/zeggen, na de ¤3500 die ik hem heb geschonken dit jaar. Waarop hij zegt: je kan ook anders met me praten, ik heb wel respect voor jou en praat niet zo tegen je... Ik: wát een gel*l, RESPECT, respect??? Na alles wat er gebeurd is, praat jij nog over respect??!! Op de 1 of andere manier had ik iets gezegd over dingen respecteren/door de vingers zien en gezegd dat ik dat héél veel gedaan had. Waarop hij natuurlijk moest zeggen dat ik ook geen ´enfant de coeur´ (schatje) was en dat hij de momenten dat ie afgelopen weken in de flat was ook wel zag dat ik de afwas had laten staan enzo, en dat hij dus denkt helemaal niet van plan was ´mijn best te doen om het nog te laten werken´ als we niet al uit elkaar waren...
Ik ben nog steeds woest...
En Pompiedoe: ik ga erover brainstormen...
Ex begon vandaag nog een keer (3e keer) over een spel spel en offie dat niet kon houden, met alles wat ie me al had láten houden (helft van koelkast, helft van bed). Toen ben ik (op het werk – collega deed de deur dicht) volledig uitgeflipt en gezegd hoe ie het lef had om dat nog te vragen/zeggen, na de ¤3500 die ik hem heb geschonken dit jaar. Waarop hij zegt: je kan ook anders met me praten, ik heb wel respect voor jou en praat niet zo tegen je... Ik: wát een gel*l, RESPECT, respect??? Na alles wat er gebeurd is, praat jij nog over respect??!! Op de 1 of andere manier had ik iets gezegd over dingen respecteren/door de vingers zien en gezegd dat ik dat héél veel gedaan had. Waarop hij natuurlijk moest zeggen dat ik ook geen ´enfant de coeur´ (schatje) was en dat hij de momenten dat ie afgelopen weken in de flat was ook wel zag dat ik de afwas had laten staan enzo, en dat hij dus denkt helemaal niet van plan was ´mijn best te doen om het nog te laten werken´ als we niet al uit elkaar waren...
Ik ben nog steeds woest...
En Pompiedoe: ik ga erover brainstormen...
vrijdag 4 december 2009 om 11:02
Hello Pommetje .....
Jeutje , ik heb datzelfde probleem , ik ben heel heel heel slecht in het niet hebben van controle , en onder iemand te moeten staan... dus ik kan je daar niet mee helpen ben ik bang...
Vind dat je er eigenlijk al geod mee bezig bent , de manier waarop je het hier hebt opgeschreven maakt dat ieder leest dat je wel weet wat je probleem is in elk geval das al een stap in de goede ricjting , maar hoe je dat leert? of oplost ?
Beats me , ik heb geen idee ......
Wanneer krijg je de uitslag te horen of je wel of niet bent aangenomen ?
Jeutje , ik heb datzelfde probleem , ik ben heel heel heel slecht in het niet hebben van controle , en onder iemand te moeten staan... dus ik kan je daar niet mee helpen ben ik bang...
Vind dat je er eigenlijk al geod mee bezig bent , de manier waarop je het hier hebt opgeschreven maakt dat ieder leest dat je wel weet wat je probleem is in elk geval das al een stap in de goede ricjting , maar hoe je dat leert? of oplost ?
Beats me , ik heb geen idee ......
Wanneer krijg je de uitslag te horen of je wel of niet bent aangenomen ?
vrijdag 4 december 2009 om 11:18
Hoi Pompiedoe,
Ik denk (zoals al hierboven gezegd) dat het al heel goed is om te weten wat je ´probleem´ is. Ik zie het trouwens niet zo... Ik heb een beetje hetzelfde. Ik had dé baan voor mij. Op een school heb je wel je chef, maar ben je eigenlijk de hele dag ´king in your castle´.
Hij zag het als een hele opgaaf om ´dingen van mij door de vingers te zien´... (ik ben nogal onhandig, laat veel vallen enzo, en ja... met een fulltime baan blijft er soms wel eens wat staan...).
Ik denk (zoals al hierboven gezegd) dat het al heel goed is om te weten wat je ´probleem´ is. Ik zie het trouwens niet zo... Ik heb een beetje hetzelfde. Ik had dé baan voor mij. Op een school heb je wel je chef, maar ben je eigenlijk de hele dag ´king in your castle´.
Hij zag het als een hele opgaaf om ´dingen van mij door de vingers te zien´... (ik ben nogal onhandig, laat veel vallen enzo, en ja... met een fulltime baan blijft er soms wel eens wat staan...).
vrijdag 4 december 2009 om 11:25
vrijdag 4 december 2009 om 12:09
Godverdegodverdegodver wat heeft die tandarts me pijn gedaan.
En als je een uur lang je pijn ligt te verbijten, be je daarna dus kapot, en rillerig, en wil je terug naar bed.
En daar heb ik dus geen tijd voor.
Bah bah bah!
Pom wat wil je nu precies leren?
De totale controle uit handen geven, of openstaan voor de lessen van een ander?
Het eerste lijkt me onwenselijk, het tweede is zeker moeglijk maar dat doe je (denk ik) al.
Ten eerste denk ik dat het niet zo is dat jij een heel groot probleem hebt.
Jij bent iemand met visie en ideeën, en daardoor is het moeilijk 'gewoon' iets uit te voeren.
Wat een ander vindt of wil past namelijk nooit helemaal precies in jouw straatje.
Dat is een nadeel van een hele sterke eigenschap die je bezit.
Is dat erg?
In mijn ogen niet.
Als jij een leidinggevende treft die kaders kan bieden, zelf goed in zijn/haar werk is én zelfvertrouwen heeft komt het vanzelf goed.
Leidinggevenden die zelf zoekende zijn zullen doodnerveus van jou worden (want o-shit wat een visie en wat een ideeën) en meer autoritair gaan worden.
Ze durven geen teugels meer te laten vieren, en dan wordt de samenwerking lastig.
En als je een uur lang je pijn ligt te verbijten, be je daarna dus kapot, en rillerig, en wil je terug naar bed.
En daar heb ik dus geen tijd voor.
Bah bah bah!
Pom wat wil je nu precies leren?
De totale controle uit handen geven, of openstaan voor de lessen van een ander?
Het eerste lijkt me onwenselijk, het tweede is zeker moeglijk maar dat doe je (denk ik) al.
Ten eerste denk ik dat het niet zo is dat jij een heel groot probleem hebt.
Jij bent iemand met visie en ideeën, en daardoor is het moeilijk 'gewoon' iets uit te voeren.
Wat een ander vindt of wil past namelijk nooit helemaal precies in jouw straatje.
Dat is een nadeel van een hele sterke eigenschap die je bezit.
Is dat erg?
In mijn ogen niet.
Als jij een leidinggevende treft die kaders kan bieden, zelf goed in zijn/haar werk is én zelfvertrouwen heeft komt het vanzelf goed.
Leidinggevenden die zelf zoekende zijn zullen doodnerveus van jou worden (want o-shit wat een visie en wat een ideeën) en meer autoritair gaan worden.
Ze durven geen teugels meer te laten vieren, en dan wordt de samenwerking lastig.