Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zondag 19 augustus 2007 om 22:36
[/quote]
zondag 19 augustus 2007 om 22:47
Carrrie, gefeliciteerd met dit prille beginnetje! En natuurlijk rouw je om wat je hebt gemist, maar vergeet niet vooral ook happy gevoelens naar dit nieuwe wezentje te sturen.
Zonlicht, welkom terug.
Dubio, ik hoop ook voor je dat je te lang meer moet wachten op een gesprek waarin voor jou helderheid wordt geschapen. Die afsluiting heb je wel nodig kan ik me voorstellen. Aan de andere kant, het feit dat hij totaal geen contact meer met je heeft opgenomen geeft ook aan dat hij een hele resolute keuze heeft gemaakt. Da's ook duidelijk. Ik vind dat je dat gesprek verdient; het zegt ook wat over hem als je dat niet krijgt.
Zonlicht, welkom terug.
Dubio, ik hoop ook voor je dat je te lang meer moet wachten op een gesprek waarin voor jou helderheid wordt geschapen. Die afsluiting heb je wel nodig kan ik me voorstellen. Aan de andere kant, het feit dat hij totaal geen contact meer met je heeft opgenomen geeft ook aan dat hij een hele resolute keuze heeft gemaakt. Da's ook duidelijk. Ik vind dat je dat gesprek verdient; het zegt ook wat over hem als je dat niet krijgt.
zondag 19 augustus 2007 om 22:59
Lieve Annemoon,
Mijn lief was tot dit weekend op vakantie en ik weet zeker dat hij daar totaal aan banden is gelegd. Tot nu toe wist ik dus dat hij geen contact kon opnemen. Waarschijnlijk is hij dit weekend weer teruggekomen. Dus ik word nu zenuwachtig dat hij kan gaan bellen, of misschien juist niet belt. Ik heb hem een poosje geleden gevraagd me te beloven dat we op zijn minst een afscheidsgesprek zouden voeren. Dat heeft hij beloofd. Dus dat gesprek komt er hoe dan ook. De vraag is alleen... wanneer? En kan ik het wel aan als het nu zou plaatsvinden? Maar een telefoongesprek zou al veel van mijn onrust en wanhoop kunnen wegnemen, denk ik. De onzekerheid is erg moeilijk.
Hoe is het met jou Annemoon?
liefs
dubio
Mijn lief was tot dit weekend op vakantie en ik weet zeker dat hij daar totaal aan banden is gelegd. Tot nu toe wist ik dus dat hij geen contact kon opnemen. Waarschijnlijk is hij dit weekend weer teruggekomen. Dus ik word nu zenuwachtig dat hij kan gaan bellen, of misschien juist niet belt. Ik heb hem een poosje geleden gevraagd me te beloven dat we op zijn minst een afscheidsgesprek zouden voeren. Dat heeft hij beloofd. Dus dat gesprek komt er hoe dan ook. De vraag is alleen... wanneer? En kan ik het wel aan als het nu zou plaatsvinden? Maar een telefoongesprek zou al veel van mijn onrust en wanhoop kunnen wegnemen, denk ik. De onzekerheid is erg moeilijk.
Hoe is het met jou Annemoon?
liefs
dubio
Ga in therapie!
zondag 19 augustus 2007 om 23:12
Hoi Iseo
ik snap er niets van, in mijn profiel heb ik wel een plaatje, maar hier is het niet zichtbaar, morgen opnieuw maar even proberen.
Ik zal gauw een verslag maken en wat foto's toevoegen, leuke foto's trouwens van je dochter en jou, dit is wel geheel offtopic he, morgen weer wat meer inhoudelijk hoor!
ik snap er niets van, in mijn profiel heb ik wel een plaatje, maar hier is het niet zichtbaar, morgen opnieuw maar even proberen.
Ik zal gauw een verslag maken en wat foto's toevoegen, leuke foto's trouwens van je dochter en jou, dit is wel geheel offtopic he, morgen weer wat meer inhoudelijk hoor!
zondag 19 augustus 2007 om 23:24
zondag 19 augustus 2007 om 23:26
quote:Iseo schreef op 19 augustus 2007 @ 23:17:
Wil je haar naam weghalen???
O Iseo, dit is mijn grote angst, dat ik op een dag de echte naam van iemand hier op het topic intik. Of onderteken met mijn eigen naam, die neiging heb ik elke keer weer. Wel fijn dat die wijzigfunctie er nu is (phew...).
Ik heb me van de week ook flink vergaloppeerd Zon, maar dat schrijf ik je wel in een mail
liefs,
dubio (dus )
Wil je haar naam weghalen???
O Iseo, dit is mijn grote angst, dat ik op een dag de echte naam van iemand hier op het topic intik. Of onderteken met mijn eigen naam, die neiging heb ik elke keer weer. Wel fijn dat die wijzigfunctie er nu is (phew...).
Ik heb me van de week ook flink vergaloppeerd Zon, maar dat schrijf ik je wel in een mail
liefs,
dubio (dus )
Ga in therapie!
zondag 19 augustus 2007 om 23:30
Ja, daar had ik het laatst ook met Lemmy over, hebben jullie dat ook wel eens dat je ineens twijfelt en terug gaat kijken of je niet iemand per ongeluk met echte naam hebt genoemd?
Ik heb al een paar keer mijn pc weer aangezet omdat ik dacht..stel je voor...
maar met het oude forum kon je er niet meteen iets aan doen, dus dit is wel fijn zo hier.
Ik heb dat ook dus. En begin mails aan jou nog wel eens met Lieve Dubio hahaha!
Ik heb al een paar keer mijn pc weer aangezet omdat ik dacht..stel je voor...
maar met het oude forum kon je er niet meteen iets aan doen, dus dit is wel fijn zo hier.
Ik heb dat ook dus. En begin mails aan jou nog wel eens met Lieve Dubio hahaha!
zondag 19 augustus 2007 om 23:33
Gelukkig was ik er nog he, ik heb de telefoon uitstaan, met reden, dus je sms nog niet ontvangen.
Ik was zo druk bezig met het plaatje en ben nog zo in vakantiesferen en vind het tegelijkertijd zo leuk om jullie weer te lezen/spreken dat ik er niet meer bij nadacht dat ik op het forum was en niet via de mail, maar goed het is inmiddels veranderd, ik kan me niet voorstellen dat veel mensen dit gelezen hebben
ik ben benieuwd naar je mail dubio
Ik was zo druk bezig met het plaatje en ben nog zo in vakantiesferen en vind het tegelijkertijd zo leuk om jullie weer te lezen/spreken dat ik er niet meer bij nadacht dat ik op het forum was en niet via de mail, maar goed het is inmiddels veranderd, ik kan me niet voorstellen dat veel mensen dit gelezen hebben
ik ben benieuwd naar je mail dubio
zondag 19 augustus 2007 om 23:37
zondag 19 augustus 2007 om 23:55
Carrie, wat een goed nieuws!
Gefeliciteerd voor jou en je partner. Ik begrijp heel goed dat je nu terugkijkt op je eerdere zwangerschap. Toch, dit is zo'n Gods geschenk dat ik hoop dat je volop kunt gaan genieten! Wellicht juist door je vorige zwangerschap.
Zon, welkom terug, meid... Wil het lukken met je avatar? De mijne was niet zo moeilijk gezien mijn passie. Sites genoeg hoor waar je ze vandaan kan halen.
Hoe is het met Dubio? Nog bedankt voor je mail, overigens. Ik wil je graag, evenals Leo, terugmailen over "mijn" liefde.
Vandaag was de 7e sterfdag van mijn mam. Ik heb voor haar vandaag een kaarsje gebrand, wat ik sowieso vaak doe want voor altijd blijf ik aan haar denken. Gisteren bloemen gebracht en het grafje schoongemaakt. Ik kom heel geregeld bij het grafje van mijn ouders, maar gisteren was ik er wel emotioneel onder. Heb haar om raad en steun gevraagd en verteld dat ik haar zo mis. Toen voelde ze eventjes heel dichtbij. Ik mis haar ook zó erg... ze was altijd mijn steun en toeverlaat en we hadden zo'n enorme hechte band. Dan denk ik terug aan hoe ziek ze was, hoe ze vocht te blijven bij ons. Haar angst en die van ons. Hoe ze probeerde door mediteren, Moerman en nog veel meer haar eierstokkanker de baas te worden. Ze ging zo dapper de strijd aan en toen bleek dat ze het ging "verliezen" maakte ze zich enkel zorgen om ons. Oneerlijk, en zo onterecht, dat zal ik nooit begrijpen. Ze wilde zo graag leven en genieten. Er waren tijdens haar ziekbed zoveel momenten die op mijn netvlies blijven staan, maar die behalve treurig ,ook zo intens mooi waren en vol van liefde.
Mijn grootste verlangen is, al is het maar heel eventjes, met haar te kunnen praten en haar vast te houden. Zoals we altijd deden. Ik heb haar immers zoveel te vertellen. Kan niet, en dat frustreert soms enorm. Het idee dat ik haar nooit meer zie doet zeer. Ik wil haar vertellen over x, wil haar vertellen over vanalles wat me bezighoud. Wil gewoon weer even kind zijn.
Sorry, erg offtopic hier maar het verlangen naar mijn moeder is soms zo allesoverheersend.
Gefeliciteerd voor jou en je partner. Ik begrijp heel goed dat je nu terugkijkt op je eerdere zwangerschap. Toch, dit is zo'n Gods geschenk dat ik hoop dat je volop kunt gaan genieten! Wellicht juist door je vorige zwangerschap.
Zon, welkom terug, meid... Wil het lukken met je avatar? De mijne was niet zo moeilijk gezien mijn passie. Sites genoeg hoor waar je ze vandaan kan halen.
Hoe is het met Dubio? Nog bedankt voor je mail, overigens. Ik wil je graag, evenals Leo, terugmailen over "mijn" liefde.
Vandaag was de 7e sterfdag van mijn mam. Ik heb voor haar vandaag een kaarsje gebrand, wat ik sowieso vaak doe want voor altijd blijf ik aan haar denken. Gisteren bloemen gebracht en het grafje schoongemaakt. Ik kom heel geregeld bij het grafje van mijn ouders, maar gisteren was ik er wel emotioneel onder. Heb haar om raad en steun gevraagd en verteld dat ik haar zo mis. Toen voelde ze eventjes heel dichtbij. Ik mis haar ook zó erg... ze was altijd mijn steun en toeverlaat en we hadden zo'n enorme hechte band. Dan denk ik terug aan hoe ziek ze was, hoe ze vocht te blijven bij ons. Haar angst en die van ons. Hoe ze probeerde door mediteren, Moerman en nog veel meer haar eierstokkanker de baas te worden. Ze ging zo dapper de strijd aan en toen bleek dat ze het ging "verliezen" maakte ze zich enkel zorgen om ons. Oneerlijk, en zo onterecht, dat zal ik nooit begrijpen. Ze wilde zo graag leven en genieten. Er waren tijdens haar ziekbed zoveel momenten die op mijn netvlies blijven staan, maar die behalve treurig ,ook zo intens mooi waren en vol van liefde.
Mijn grootste verlangen is, al is het maar heel eventjes, met haar te kunnen praten en haar vast te houden. Zoals we altijd deden. Ik heb haar immers zoveel te vertellen. Kan niet, en dat frustreert soms enorm. Het idee dat ik haar nooit meer zie doet zeer. Ik wil haar vertellen over x, wil haar vertellen over vanalles wat me bezighoud. Wil gewoon weer even kind zijn.
Sorry, erg offtopic hier maar het verlangen naar mijn moeder is soms zo allesoverheersend.
maandag 20 augustus 2007 om 00:21
Oh lieve Thirz....
Natuurlijk is er hier ruimte voor je verdriet.
Ik weet niet zo goed wat ik je kan zeggen, maar het doet me heel veel je stukje te lezen.
Het verlangen naar je moeder.... wat ontzettend verdrietig dat je haar moet missen....
Een bijzondere vrouw was ze. dat komt echt over, in wat je schrijft.
Sterkte meis, juist ook op een dag als deze...
Veel liefs
Natuurlijk is er hier ruimte voor je verdriet.
Ik weet niet zo goed wat ik je kan zeggen, maar het doet me heel veel je stukje te lezen.
Het verlangen naar je moeder.... wat ontzettend verdrietig dat je haar moet missen....
Een bijzondere vrouw was ze. dat komt echt over, in wat je schrijft.
Sterkte meis, juist ook op een dag als deze...
Veel liefs
