Relaties
alle pijlers
Ex en ik, on speaking terms..
woensdag 2 december 2009 om 21:43
Tsja.. best apart eigenlijk, maar ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet.
Ben enorm verdrietig geweest toen mijn ex en ik uit elkaar gingen zo'n 2,5 maand geleden. Na een relatie van 5 jaar.
Hij was hard, trok al zijn muren op en ik voelde me wanhopig en intens verdrietig.
Nu zijn we eventjes verder en we zijn weer on speaking terms en bespreken onze relatie"fouten" in de hoop het weer op de rit te krijgen.
Hij is enorm enthousiast en is in korte tijd veel sneller omgekeerd dan ik. Dat ik me zelfs afvraag hoe dat zo snel kan..
Waar hij eerst hard en afstandelijk bleef is hij nu helemaal in love en klaar voor de grote doorstart.
En ik voel me kalm en niet meer zo verdrietig. Daar ben ik heel blij om.
Maar de afgelopen maanden zijn me niet in de koude kleren gaan zitten, bovendien ben ik gaan beseffen dat ik geen ontspannen aansluiting vind bij zijn wereld. Zo klik ik niet met zijn moeder, en sommige van zijn vrienden. En vind ik het moeilijk om de afgelopen periode zomaar los te laten.En hem opnieuw te vertrouwen.
Mijn hele wereld stond op zijn kop!
Eigenlijk; hou ik wel van hem, maar niet van zijn leven en van het leven dat ik dan met hem tegemoet zal gaan.
Ik wil niet in zijn huis wonen, en dan tussen die muren moeten conformeren. Erg he?
Ik ben vooral heel erg moe van alles.
Maar twijfel enorm of ik hem echt wel op wil geven, zeker na al het verdriet dat ik heb gevoeld..of juist dankzij??
Want ik hou toch van hem?
Ik weet het niet meer..
Ben enorm verdrietig geweest toen mijn ex en ik uit elkaar gingen zo'n 2,5 maand geleden. Na een relatie van 5 jaar.
Hij was hard, trok al zijn muren op en ik voelde me wanhopig en intens verdrietig.
Nu zijn we eventjes verder en we zijn weer on speaking terms en bespreken onze relatie"fouten" in de hoop het weer op de rit te krijgen.
Hij is enorm enthousiast en is in korte tijd veel sneller omgekeerd dan ik. Dat ik me zelfs afvraag hoe dat zo snel kan..
Waar hij eerst hard en afstandelijk bleef is hij nu helemaal in love en klaar voor de grote doorstart.
En ik voel me kalm en niet meer zo verdrietig. Daar ben ik heel blij om.
Maar de afgelopen maanden zijn me niet in de koude kleren gaan zitten, bovendien ben ik gaan beseffen dat ik geen ontspannen aansluiting vind bij zijn wereld. Zo klik ik niet met zijn moeder, en sommige van zijn vrienden. En vind ik het moeilijk om de afgelopen periode zomaar los te laten.En hem opnieuw te vertrouwen.
Mijn hele wereld stond op zijn kop!
Eigenlijk; hou ik wel van hem, maar niet van zijn leven en van het leven dat ik dan met hem tegemoet zal gaan.
Ik wil niet in zijn huis wonen, en dan tussen die muren moeten conformeren. Erg he?
Ik ben vooral heel erg moe van alles.
Maar twijfel enorm of ik hem echt wel op wil geven, zeker na al het verdriet dat ik heb gevoeld..of juist dankzij??
Want ik hou toch van hem?
Ik weet het niet meer..
..popcorn?
woensdag 2 december 2009 om 21:44
woensdag 2 december 2009 om 21:50
Als je menig zo sterk is (niet klikken met zijn moeder en sommige van zijn vrienden, niet meer in zijn huis willen wonen enzovoorts) dan denk ik dat je je keuze al gemaakt hebt. Ondanks de liefde werkt het gewoon niet. Of niet meer. Heel verdrietig maar het is niet anders. Tenzij hij echt veranderd is en jij die verandering zo ziet zitten dat jullie wel een doorstart kunnen maken.
woensdag 2 december 2009 om 22:02
Hallo Nola,
ik herken dit van een vroegere relatie. Hij maakte het uit, maar we hadden wel contact door de omstandigheden. Na een tijd verdrietig te zijn geweest voelde ik me weer goed met de situatie, dat het uit was. En na een poosje wilde hij me terug... ik heb toen een week of wat niet geweten of ik dat wilde. Ik zei dat ook tegen hem, wist gewoon echt niet wat ik voelde. Er was zoveel stuk gemaakt en ik had zoveel verdriet gehad, dat ik niet als een blad aan de boom weer terug kon naar de 'goeie tijd'. Ik denk dat het een week of 3 of 4 duurde en toen dacht ik nee, ik wil niet met hem verder. En terwijl we daarover aan het praten waren, zei ineens alles in mij dat ik dat wel wilde! Geen idee hoe het kwam, maar ineens was mijn gevoel weer helemaal helder, alsof ik daarvoor verdoofd was ofzo. We zijn daarna 4 jaar samen geweest, nooit spijt gehad van die beslissing.
Wat ik maar wil zeggen is dat als je het niet weet, dan weet je het niet. Neem je tijd hierin. Zolang je er geen druk op legt, je het van jezelf niet hoeft te weten (even), dan komt er vast een moment waarop het ineens duidelijk voor je is.
Weet natuurlijk niet of dit voor jou ook zo gaat als bij mij toen, maar ik kan achteraf zien dat ik me afsloot voor mijn echte gevoelens uit angst weer zo gekwetst te worden. En omdat ik die tijd en ruimte genomen heb om mijn gevoel te vinden (ik kreeg die tijd natuurlijk ook van hem, dat wel), kon ik er op een gegeven moment wel bij.
Sterkte in elk geval! Hoop dat je je gevoel duidelijk krijgt.
ik herken dit van een vroegere relatie. Hij maakte het uit, maar we hadden wel contact door de omstandigheden. Na een tijd verdrietig te zijn geweest voelde ik me weer goed met de situatie, dat het uit was. En na een poosje wilde hij me terug... ik heb toen een week of wat niet geweten of ik dat wilde. Ik zei dat ook tegen hem, wist gewoon echt niet wat ik voelde. Er was zoveel stuk gemaakt en ik had zoveel verdriet gehad, dat ik niet als een blad aan de boom weer terug kon naar de 'goeie tijd'. Ik denk dat het een week of 3 of 4 duurde en toen dacht ik nee, ik wil niet met hem verder. En terwijl we daarover aan het praten waren, zei ineens alles in mij dat ik dat wel wilde! Geen idee hoe het kwam, maar ineens was mijn gevoel weer helemaal helder, alsof ik daarvoor verdoofd was ofzo. We zijn daarna 4 jaar samen geweest, nooit spijt gehad van die beslissing.
Wat ik maar wil zeggen is dat als je het niet weet, dan weet je het niet. Neem je tijd hierin. Zolang je er geen druk op legt, je het van jezelf niet hoeft te weten (even), dan komt er vast een moment waarop het ineens duidelijk voor je is.
Weet natuurlijk niet of dit voor jou ook zo gaat als bij mij toen, maar ik kan achteraf zien dat ik me afsloot voor mijn echte gevoelens uit angst weer zo gekwetst te worden. En omdat ik die tijd en ruimte genomen heb om mijn gevoel te vinden (ik kreeg die tijd natuurlijk ook van hem, dat wel), kon ik er op een gegeven moment wel bij.
Sterkte in elk geval! Hoop dat je je gevoel duidelijk krijgt.
woensdag 2 december 2009 om 22:56
Jeetje, dit had mijn verhaal nu kunnen zijn bijna. Alleen zit er bij ons dan wel ruim een jaar tussen en een nieuwe ex van hem zegmaar. Tot nu toe alleen maar blij dat we alles uitgesproken hebben en hopelijk goede vriendjes worden/blijven, maar sinds een week toch weer twijfels of we het niet nog eens moeten proberen...
woensdag 2 december 2009 om 23:28
quote:vantzelfdedankjewel schreef op 02 december 2009 @ 22:02:
Hallo Nola,
ik herken dit van een vroegere relatie. Hij maakte het uit, maar we hadden wel contact door de omstandigheden. Na een tijd verdrietig te zijn geweest voelde ik me weer goed met de situatie, dat het uit was. En na een poosje wilde hij me terug... ik heb toen een week of wat niet geweten of ik dat wilde. Ik zei dat ook tegen hem, wist gewoon echt niet wat ik voelde. Er was zoveel stuk gemaakt en ik had zoveel verdriet gehad, dat ik niet als een blad aan de boom weer terug kon naar de 'goeie tijd'. Ik denk dat het een week of 3 of 4 duurde en toen dacht ik nee, ik wil niet met hem verder. En terwijl we daarover aan het praten waren, zei ineens alles in mij dat ik dat wel wilde! Geen idee hoe het kwam, maar ineens was mijn gevoel weer helemaal helder, alsof ik daarvoor verdoofd was ofzo. We zijn daarna 4 jaar samen geweest, nooit spijt gehad van die beslissing.
Wat ik maar wil zeggen is dat als je het niet weet, dan weet je het niet. Neem je tijd hierin. Zolang je er geen druk op legt, je het van jezelf niet hoeft te weten (even), dan komt er vast een moment waarop het ineens duidelijk voor je is.
Weet natuurlijk niet of dit voor jou ook zo gaat als bij mij toen, maar ik kan achteraf zien dat ik me afsloot voor mijn echte gevoelens uit angst weer zo gekwetst te worden. En omdat ik die tijd en ruimte genomen heb om mijn gevoel te vinden (ik kreeg die tijd natuurlijk ook van hem, dat wel), kon ik er op een gegeven moment wel bij.
Sterkte in elk geval! Hoop dat je je gevoel duidelijk krijgt.Amen .
Hallo Nola,
ik herken dit van een vroegere relatie. Hij maakte het uit, maar we hadden wel contact door de omstandigheden. Na een tijd verdrietig te zijn geweest voelde ik me weer goed met de situatie, dat het uit was. En na een poosje wilde hij me terug... ik heb toen een week of wat niet geweten of ik dat wilde. Ik zei dat ook tegen hem, wist gewoon echt niet wat ik voelde. Er was zoveel stuk gemaakt en ik had zoveel verdriet gehad, dat ik niet als een blad aan de boom weer terug kon naar de 'goeie tijd'. Ik denk dat het een week of 3 of 4 duurde en toen dacht ik nee, ik wil niet met hem verder. En terwijl we daarover aan het praten waren, zei ineens alles in mij dat ik dat wel wilde! Geen idee hoe het kwam, maar ineens was mijn gevoel weer helemaal helder, alsof ik daarvoor verdoofd was ofzo. We zijn daarna 4 jaar samen geweest, nooit spijt gehad van die beslissing.
Wat ik maar wil zeggen is dat als je het niet weet, dan weet je het niet. Neem je tijd hierin. Zolang je er geen druk op legt, je het van jezelf niet hoeft te weten (even), dan komt er vast een moment waarop het ineens duidelijk voor je is.
Weet natuurlijk niet of dit voor jou ook zo gaat als bij mij toen, maar ik kan achteraf zien dat ik me afsloot voor mijn echte gevoelens uit angst weer zo gekwetst te worden. En omdat ik die tijd en ruimte genomen heb om mijn gevoel te vinden (ik kreeg die tijd natuurlijk ook van hem, dat wel), kon ik er op een gegeven moment wel bij.
Sterkte in elk geval! Hoop dat je je gevoel duidelijk krijgt.Amen .
donderdag 3 december 2009 om 06:13
Wat fijn dat er zoveel reacties zijn, en dat het een herkenbare situatie is!
Ik heb mezelf voorgenomen en dat ook tegen hem gezegd dat we eerst de maand december afmaken zoals het nu gaat.
Sms-en en elkaar 1 keer of twee keer per week zien. De ene keer maken we het gezellih, de andere keer praten we.
Ik ben het vooral moe om me steeds zo down te voelen.
vorige week hebben we een gesprek gehad over zijn moeder en daar ben ik nu al een week over van slag: niet slapen, met een zwaar hart rondlopen.
Het heeft ons in ieder geval niet dichter bij elkaar gebracht.
Morgen gaan we er weer verder over praten op mijn verzoek omdat ik niet zo rond wil blijven lopen met deze gevoelens. ( van onmacht vooral en frustratie. ) En dan zal ik toch moeten uitspreken dat ik me zo voel, denk ik.
Maar wil m ook niet de deur wijzen.
Of in een exit gesprek met hem belanden.
Hoe ga ik dat doen?
Ik vraag me af of ik bang ben voor opnieuw het grote verdriet als ik de knoop doorhak en alles beeindig..
Jullie reacties helpen me een beetje op weg.
Ik heb mezelf voorgenomen en dat ook tegen hem gezegd dat we eerst de maand december afmaken zoals het nu gaat.
Sms-en en elkaar 1 keer of twee keer per week zien. De ene keer maken we het gezellih, de andere keer praten we.
Ik ben het vooral moe om me steeds zo down te voelen.
vorige week hebben we een gesprek gehad over zijn moeder en daar ben ik nu al een week over van slag: niet slapen, met een zwaar hart rondlopen.
Het heeft ons in ieder geval niet dichter bij elkaar gebracht.
Morgen gaan we er weer verder over praten op mijn verzoek omdat ik niet zo rond wil blijven lopen met deze gevoelens. ( van onmacht vooral en frustratie. ) En dan zal ik toch moeten uitspreken dat ik me zo voel, denk ik.
Maar wil m ook niet de deur wijzen.
Of in een exit gesprek met hem belanden.
Hoe ga ik dat doen?
Ik vraag me af of ik bang ben voor opnieuw het grote verdriet als ik de knoop doorhak en alles beeindig..
Jullie reacties helpen me een beetje op weg.
..popcorn?
donderdag 3 december 2009 om 08:02
quote:nola schreef op 03 december 2009 @ 06:13:
Ik ben het vooral moe om me steeds zo down te voelen.
vorige week hebben we een gesprek gehad over zijn moeder en daar ben ik nu al een week over van slag: niet slapen, met een zwaar hart rondlopen.
Het heeft ons in ieder geval niet dichter bij elkaar gebracht.
Morgen gaan we er weer verder over praten op mijn verzoek omdat ik niet zo rond wil blijven lopen met deze gevoelens. ( van onmacht vooral en frustratie. ) En dan zal ik toch moeten uitspreken dat ik me zo voel, denk ik.
Maar wil m ook niet de deur wijzen.
Of in een exit gesprek met hem belanden.
Hoe ga ik dat doen?
Ik vraag me af of ik bang ben voor opnieuw het grote verdriet als ik de knoop doorhak en alles beeindig..
Jullie reacties helpen me een beetje op weg.Maar wat wil je dan wél?? Je hebt het over het grote verdriet, maar je zit nu toch ook niet in een Grote Gelukkigfase? Ga maar lekker door dat grote verdriet heen, dan komt de rest vanzelf. Als je zo door blijft modderen, kom je echter nooit over dat verdriet heen!
Ik ben het vooral moe om me steeds zo down te voelen.
vorige week hebben we een gesprek gehad over zijn moeder en daar ben ik nu al een week over van slag: niet slapen, met een zwaar hart rondlopen.
Het heeft ons in ieder geval niet dichter bij elkaar gebracht.
Morgen gaan we er weer verder over praten op mijn verzoek omdat ik niet zo rond wil blijven lopen met deze gevoelens. ( van onmacht vooral en frustratie. ) En dan zal ik toch moeten uitspreken dat ik me zo voel, denk ik.
Maar wil m ook niet de deur wijzen.
Of in een exit gesprek met hem belanden.
Hoe ga ik dat doen?
Ik vraag me af of ik bang ben voor opnieuw het grote verdriet als ik de knoop doorhak en alles beeindig..
Jullie reacties helpen me een beetje op weg.Maar wat wil je dan wél?? Je hebt het over het grote verdriet, maar je zit nu toch ook niet in een Grote Gelukkigfase? Ga maar lekker door dat grote verdriet heen, dan komt de rest vanzelf. Als je zo door blijft modderen, kom je echter nooit over dat verdriet heen!
donderdag 3 december 2009 om 08:57
Hier ook meegemaakt. Hij had het uitgemaakt, ik was totaal van de kaart. Maar toen het weer wat beter ging, wilde hij me ineens terug! Ik was ontzettend gevleid en blij, hoewel er een klein stemmetje in me zich afvroeg of ik echt wel met hem oud wilde worden, na alles wat er gebeurd was.. Maar hij wilde me terug, joepie, en deed daar best veel moeite voor. Razend enthousiast was ie.
Dus we waren weer bij elkaar. En wat bleek, hij was veranderd vond ie en vond dat ik dus ook moest veranderen. Huh? Heeft niet lang geduurd. Hij herinnerde zich ineens waarom ie op me uitgekeken was. Gelukkig had ik mijn verdriet al gehad en was ik nu voornamelijk kwaad. Maar denk nu wel een tweede keer na in zo'n situatie.
Sterkte!
Dus we waren weer bij elkaar. En wat bleek, hij was veranderd vond ie en vond dat ik dus ook moest veranderen. Huh? Heeft niet lang geduurd. Hij herinnerde zich ineens waarom ie op me uitgekeken was. Gelukkig had ik mijn verdriet al gehad en was ik nu voornamelijk kwaad. Maar denk nu wel een tweede keer na in zo'n situatie.
Sterkte!
vrijdag 4 december 2009 om 15:45
Vandaag ging er iets compleet mis.
We zouden samen naar den haag rijden en daar dan langs een winkel, het strand, en we hadden ook tegen elkaar gezegd dat we zouden praten. waarbijik had aangegeven dat ik een eerder gesprek waar nog dingene uit dwars waren blijven zitten even terug wilde halen omdat ik er zo'n zwaar gevoel in mijn hart aan over heb gehouden.
We hebben het in het laatste gesprek oa gehad over zijn moeder en daarin waren wat dingen, misschien wel verkeerd bij mij blijven hangen. En dat ik graag wat meer mezelf zou willen kunnen zijn.
Dus dat kaartte ik in de auto onderweg aan. Op een rustige manier. Misschien verkeerde timing. Hij vond van wel.
Reageerde direct geirriteerd.
Maar hij begreep me ook niet direct en allerlei werd gegooid op dat ik dingen verkeerd, zie, verkeerd begrijp, verkeerd opvat. Dus ik probeer nog meer uit te leggen wat ik bedoel.
En ik ga serieus aan mezelf twijfelen. dus ik zeg misschien heb je wel gelijk maar het kan toch niet zo zijn dat ik zo raar in elkaar zit dat ik 5 dagen met rotgevoelens rondloop omdat ik dingen verkeer begrijp? Dat is toch te gek voor woorden?
Die gevoelems zijn toch niet uit het niets ontstaan?
Hij kwaad. Zijn inlevingsvermogen en begrip naar mij toe is aan een max en alles draait om mij zegt hij. Dat deed zeer. En ik vroeg me tegelijkertijd af of het misschien waar zou kunnen zijn.
En ik heb hem gezegd dat ik moe ben, moe om me zo te voelen.
En hem voor een groot deel begrijp maar ook voor een belangerijk deel niet, en dat het misschien een tekortkoming aan mijn kant is, dat ik dat niet goed weet.
Hij verweet me vervolgens dat we niet verder gaan en dingen werkelijk oplossen. Maar ik kan dat duidelijk niet zoals hij dat zou willen. Ik heb nog meer tijd nodig en rust. Want de afgelopen maanden hebben me gesloopt! Had al heel lang geen hyperventilatieklachten en die kreeg ik toch weer terug. Daar baal ik van.
Bovendien voel ik me ondergesneeuwd door zijn reacties.
En hij waarschijnlijk door de mijne.
Zo lossen we niks op daar heeft hij gelijk in.
Maar ik heb meer tijd nodig. Al weet ik zelf inmiddels niet meer zo goed voor wat.
Moet ik dan toch gewoon door het verdriet heen en hem loslaten?
Afijn, ik zit nu thuis. Hij ook. En we zien elkaar zondag weer.
Ik heb niets liever gewild dan samen met hem te zijn. Ik wil dit niet. Hem zo los moeten laten. Maar hij is tegelijkertijd wel heel harteloos met me omgegaan de afgelopen tijd.
En ik kan dat nog geen plek geven omdat ik het niet begrijp. Zelfs al zegt hij dat hij dat deed omdat zijn muren omhoog waren uit verdriet. Ik smeekte hem te blijven, we gingen een weekendje weg en daarna kreeg ik een sms dat er toch niks op te lossen valt.
Op het moment dat het uitging hadden we net een (valse) postitieve zwangerschapstest gehad omdat ik al een jaar gestopt ben met de pil enzo.
Hij kiest niet voor mij, en ik doe zo mijn best steeds, ben doodop.
Hij kiest voor hemzelf.
Ik moet dit van me afschrijven, wil mijn vriendinnen er vanavond niet mee lastig vallen als we suprises doen enzo, maar wat zie ik over het hoofd??
We zouden samen naar den haag rijden en daar dan langs een winkel, het strand, en we hadden ook tegen elkaar gezegd dat we zouden praten. waarbijik had aangegeven dat ik een eerder gesprek waar nog dingene uit dwars waren blijven zitten even terug wilde halen omdat ik er zo'n zwaar gevoel in mijn hart aan over heb gehouden.
We hebben het in het laatste gesprek oa gehad over zijn moeder en daarin waren wat dingen, misschien wel verkeerd bij mij blijven hangen. En dat ik graag wat meer mezelf zou willen kunnen zijn.
Dus dat kaartte ik in de auto onderweg aan. Op een rustige manier. Misschien verkeerde timing. Hij vond van wel.
Reageerde direct geirriteerd.
Maar hij begreep me ook niet direct en allerlei werd gegooid op dat ik dingen verkeerd, zie, verkeerd begrijp, verkeerd opvat. Dus ik probeer nog meer uit te leggen wat ik bedoel.
En ik ga serieus aan mezelf twijfelen. dus ik zeg misschien heb je wel gelijk maar het kan toch niet zo zijn dat ik zo raar in elkaar zit dat ik 5 dagen met rotgevoelens rondloop omdat ik dingen verkeer begrijp? Dat is toch te gek voor woorden?
Die gevoelems zijn toch niet uit het niets ontstaan?
Hij kwaad. Zijn inlevingsvermogen en begrip naar mij toe is aan een max en alles draait om mij zegt hij. Dat deed zeer. En ik vroeg me tegelijkertijd af of het misschien waar zou kunnen zijn.
En ik heb hem gezegd dat ik moe ben, moe om me zo te voelen.
En hem voor een groot deel begrijp maar ook voor een belangerijk deel niet, en dat het misschien een tekortkoming aan mijn kant is, dat ik dat niet goed weet.
Hij verweet me vervolgens dat we niet verder gaan en dingen werkelijk oplossen. Maar ik kan dat duidelijk niet zoals hij dat zou willen. Ik heb nog meer tijd nodig en rust. Want de afgelopen maanden hebben me gesloopt! Had al heel lang geen hyperventilatieklachten en die kreeg ik toch weer terug. Daar baal ik van.
Bovendien voel ik me ondergesneeuwd door zijn reacties.
En hij waarschijnlijk door de mijne.
Zo lossen we niks op daar heeft hij gelijk in.
Maar ik heb meer tijd nodig. Al weet ik zelf inmiddels niet meer zo goed voor wat.
Moet ik dan toch gewoon door het verdriet heen en hem loslaten?
Afijn, ik zit nu thuis. Hij ook. En we zien elkaar zondag weer.
Ik heb niets liever gewild dan samen met hem te zijn. Ik wil dit niet. Hem zo los moeten laten. Maar hij is tegelijkertijd wel heel harteloos met me omgegaan de afgelopen tijd.
En ik kan dat nog geen plek geven omdat ik het niet begrijp. Zelfs al zegt hij dat hij dat deed omdat zijn muren omhoog waren uit verdriet. Ik smeekte hem te blijven, we gingen een weekendje weg en daarna kreeg ik een sms dat er toch niks op te lossen valt.
Op het moment dat het uitging hadden we net een (valse) postitieve zwangerschapstest gehad omdat ik al een jaar gestopt ben met de pil enzo.
Hij kiest niet voor mij, en ik doe zo mijn best steeds, ben doodop.
Hij kiest voor hemzelf.
Ik moet dit van me afschrijven, wil mijn vriendinnen er vanavond niet mee lastig vallen als we suprises doen enzo, maar wat zie ik over het hoofd??
..popcorn?
vrijdag 4 december 2009 om 15:56
Het is heel duidelijk, je zegt het zelf al:
Jij hebt meer tijd nodig om weer aan de hervonden relatie te wennen. Kun je dat niet tegen hem zeggen dan?
Als hij dat vervolgens dan maar 'onzin' vindt, geeft hij je niet genoeg ruimte.
Heb je hem ook verteld waarom je het met hem wel een kans wil geven? En vooral: weet je dat ook voor jezelf?
Jij hebt meer tijd nodig om weer aan de hervonden relatie te wennen. Kun je dat niet tegen hem zeggen dan?
Als hij dat vervolgens dan maar 'onzin' vindt, geeft hij je niet genoeg ruimte.
Heb je hem ook verteld waarom je het met hem wel een kans wil geven? En vooral: weet je dat ook voor jezelf?
Only dead fish go with the flow
vrijdag 4 december 2009 om 16:02
"dus ik zeg misschien heb je wel gelijk maar het kan toch niet zo zijn dat ik zo raar in elkaar zit dat ik 5 dagen met rotgevoelens rondloop omdat ik dingen verkeer begrijp? Dat is toch te gek voor woorden?
Die gevoelems zijn toch niet uit het niets ontstaan?"
Die gevoelens heb je zelf bij elkaar gedacht. Daar kun je hem dus niet voor verantwoordelijk houden.
Die gevoelems zijn toch niet uit het niets ontstaan?"
Die gevoelens heb je zelf bij elkaar gedacht. Daar kun je hem dus niet voor verantwoordelijk houden.
zondag 6 december 2009 om 17:11
@Wuiles als dat zo is, hoe zorg ik er dan voor dat ik ze ook weer wegwerk die emoties, zonder dat dat dan ook meteen wegstoppen van enzo wordt?
Kan je wat meer vertellen hoe je het bedoelt en hoe je daar dan mee om moet gaan?
Heb vandaag even voor mezelf gekozen en hem afgebeld voor vanavond.
I need to think.
Maar voel me wel sterk dat ik nu even een keuze voor mezelf heb gemaakt ipv voor ons.
Trouwens, ik heb hem gezegd dat ik niet ziek ben maar wel liever ebven thuis blijf omdat ik me niet helemaal goed voel. Toen ik voorstelde dat hij dan ook naar mij toe zou kunnen komen haakte hij af. ( zo ken ik hem weer bednk ik me ineens sarcastisch..)
Dan wil hij morgen wel komen als ik me weer beter voel.
Hij kiest dus ook voor hemzelf.
Gaat lekker zo,.. maar ja, ik belde al af dus ik moet niet mekkeren.
Toch?
Kan je wat meer vertellen hoe je het bedoelt en hoe je daar dan mee om moet gaan?
Heb vandaag even voor mezelf gekozen en hem afgebeld voor vanavond.
I need to think.
Maar voel me wel sterk dat ik nu even een keuze voor mezelf heb gemaakt ipv voor ons.
Trouwens, ik heb hem gezegd dat ik niet ziek ben maar wel liever ebven thuis blijf omdat ik me niet helemaal goed voel. Toen ik voorstelde dat hij dan ook naar mij toe zou kunnen komen haakte hij af. ( zo ken ik hem weer bednk ik me ineens sarcastisch..)
Dan wil hij morgen wel komen als ik me weer beter voel.
Hij kiest dus ook voor hemzelf.
Gaat lekker zo,.. maar ja, ik belde al af dus ik moet niet mekkeren.
Toch?
..popcorn?
zondag 6 december 2009 om 17:20
Hoi Nola,
Voel je je ook echt niet goed? Of wilde je van hem wetenhoe hij er op zou reageren?
Het klinkt in je posts alsof je niet helemaal duidelijk bent naar hem toe. Dat je er een beetje een vaag en (voor hem: onsamenhangend) verhaal van maakt. Ik denk dat veel mannen (en ook vrouwen) liever op hun lazer krijgen als het gaat om gedrag, dan met hele aparte moeilijk gesprekken iets 'duidelijk' gemaakt krijgen. Kun je niet gewoon eerlijk zeggen: ik heb nog wat tijd nodig en geef dat wel aan?
Ik vind het ook niet helemaal terecht dat je denkt dat hij nu aan zichzelf denkt, terwijl jij je niet lekker voelt. Hij denkt dan "Laat haar maar even". Je had ook kunnen zeggen: "Ik vind het vanavond fijn om bij mij af te spreken. Vind je dat ok?" Dan ben je eerlijker en duidelijker. Zoals jij het nu zegt, plaats je jezelf in een moielijk spel tussen jullie. Niet in een opbouw naar een (hernieuwde) relatie. Maar goed, ik lees dan ook alleen wat je in je posts schrijft en ben niet bij jullie gesprekken aanwezig.
Voel je je ook echt niet goed? Of wilde je van hem wetenhoe hij er op zou reageren?
Het klinkt in je posts alsof je niet helemaal duidelijk bent naar hem toe. Dat je er een beetje een vaag en (voor hem: onsamenhangend) verhaal van maakt. Ik denk dat veel mannen (en ook vrouwen) liever op hun lazer krijgen als het gaat om gedrag, dan met hele aparte moeilijk gesprekken iets 'duidelijk' gemaakt krijgen. Kun je niet gewoon eerlijk zeggen: ik heb nog wat tijd nodig en geef dat wel aan?
Ik vind het ook niet helemaal terecht dat je denkt dat hij nu aan zichzelf denkt, terwijl jij je niet lekker voelt. Hij denkt dan "Laat haar maar even". Je had ook kunnen zeggen: "Ik vind het vanavond fijn om bij mij af te spreken. Vind je dat ok?" Dan ben je eerlijker en duidelijker. Zoals jij het nu zegt, plaats je jezelf in een moielijk spel tussen jullie. Niet in een opbouw naar een (hernieuwde) relatie. Maar goed, ik lees dan ook alleen wat je in je posts schrijft en ben niet bij jullie gesprekken aanwezig.
Only dead fish go with the flow
zondag 6 december 2009 om 17:46
@ Madhe en Dreamglasses
Shit! Jullie hebben volkomen gelijk, goed punt ook van dat onsamenhangende duidelijk maken door gesprekken ipv gewoon zeggen waar het op staat.
Dat is een heel goed punt, want dat kom ik wel tegen. Ik heb daar moeite mee omdat ik begrepen wil worden. Vind dat zelf ook erg vermoeiend. Weet niet zo goed hoe ik iets duidelijk moet maken, terwijl ik dat echt wel kan maar dan vervolgens om moet gaan met het gevoel dat ik niet begrepen ben.
Dan voel ik me meteen zo alleen staan. En daar wordt ik dan weer sip van.
Dat is ook lastig voor hem trouwens ja.
..zucht..
Aan de andere kant, wil ik ook niet alles zo voor hoeven te kauwen.
Kan hij dat zelf niet bedenken dan?
Ik stelde het hem voor om naar mij toe te komen, zegt hij zelf nee.
Shit
ik ben echt een zijkwijf!! Help!
Ik weet gewoon niet goed waar ik het moet zoeken geloof ik.
Shit! Jullie hebben volkomen gelijk, goed punt ook van dat onsamenhangende duidelijk maken door gesprekken ipv gewoon zeggen waar het op staat.
Dat is een heel goed punt, want dat kom ik wel tegen. Ik heb daar moeite mee omdat ik begrepen wil worden. Vind dat zelf ook erg vermoeiend. Weet niet zo goed hoe ik iets duidelijk moet maken, terwijl ik dat echt wel kan maar dan vervolgens om moet gaan met het gevoel dat ik niet begrepen ben.
Dan voel ik me meteen zo alleen staan. En daar wordt ik dan weer sip van.
Dat is ook lastig voor hem trouwens ja.
..zucht..
Aan de andere kant, wil ik ook niet alles zo voor hoeven te kauwen.
Kan hij dat zelf niet bedenken dan?
Ik stelde het hem voor om naar mij toe te komen, zegt hij zelf nee.
Shit
ik ben echt een zijkwijf!! Help!
Ik weet gewoon niet goed waar ik het moet zoeken geloof ik.
..popcorn?
zondag 6 december 2009 om 18:09
Je bent geen zeikwijf, je stelt je alleen moeilijk op nu. Misschien is het goed als je bij je basisgevoel begint: 'ik heb nog even de tijd nodig om te wennen.' Wat als ik het goed begrijp is dat het bij jou.
Probeer ook van jullie gezamenlijke tijd niet altijd 'praattijd' te maken. je moet natuurlijk geen dingen op gaan kroppen, maar het is niet verkeerd om eerst eens zelf te gaan bekijken of jouw beeld op de dingen tussen jullie wel zo helder is.
ben je er eigenlijk al uit of je opnieuw voor hem wilt gaan?
Probeer ook van jullie gezamenlijke tijd niet altijd 'praattijd' te maken. je moet natuurlijk geen dingen op gaan kroppen, maar het is niet verkeerd om eerst eens zelf te gaan bekijken of jouw beeld op de dingen tussen jullie wel zo helder is.
ben je er eigenlijk al uit of je opnieuw voor hem wilt gaan?
Only dead fish go with the flow
zondag 6 december 2009 om 18:16
Nee ben er zelf nogniet uit, en ik neig in mijn gedachten steeds naar nee.
Maar mijn hart gaat nog niet mee.
Hij is heus lief, en dat ben ik ook. Maar we begrijpen elkaar zo vaak niet. Hoewel ik ook begrijp dat ik niet altijd even duidelijk ben.
Maar hij is buitenproportioneel hard geweest en vervolgens als een blad om een boom omgeslagen, en nu weet ik het niet meer.
Ik voelde me eerst wanhopig en nu als het ware ondankbaar met deze nieuwe kans!
Wil ik zonder hem verder, of terug naar iets dat er niet meer is?
Kan ik hopen op verbetering en vernieuwing tussen hem en mij als ik me ondersteboven voel. Ook door de kant van hem die hij me heeft laten zien.
Is het haalbaar?
Wil ik dat nog wel?
Moeilijk hoor.
En ik ben eerlijk is eerlijk ook erg bang dat ik me weer zo ontzettend alleen en verdrietig zal gaan voelen zonder hem. Want hoewel we nu niet echt samen zijn, is hij er wel en voel ik me daar heel fijn bij. Maar niet perse bij hem misschien.
Ik ben egoistisch bezig. Dat is wel zo.
Ik kan hem geen duidleijkheid geven, maar mezelf geloof ik ook nog niet.
Hoe krijg ik die duidelijklheid wel voor mezelf?
En dus ook voor hem?
Maar mijn hart gaat nog niet mee.
Hij is heus lief, en dat ben ik ook. Maar we begrijpen elkaar zo vaak niet. Hoewel ik ook begrijp dat ik niet altijd even duidelijk ben.
Maar hij is buitenproportioneel hard geweest en vervolgens als een blad om een boom omgeslagen, en nu weet ik het niet meer.
Ik voelde me eerst wanhopig en nu als het ware ondankbaar met deze nieuwe kans!
Wil ik zonder hem verder, of terug naar iets dat er niet meer is?
Kan ik hopen op verbetering en vernieuwing tussen hem en mij als ik me ondersteboven voel. Ook door de kant van hem die hij me heeft laten zien.
Is het haalbaar?
Wil ik dat nog wel?
Moeilijk hoor.
En ik ben eerlijk is eerlijk ook erg bang dat ik me weer zo ontzettend alleen en verdrietig zal gaan voelen zonder hem. Want hoewel we nu niet echt samen zijn, is hij er wel en voel ik me daar heel fijn bij. Maar niet perse bij hem misschien.
Ik ben egoistisch bezig. Dat is wel zo.
Ik kan hem geen duidleijkheid geven, maar mezelf geloof ik ook nog niet.
Hoe krijg ik die duidelijklheid wel voor mezelf?
En dus ook voor hem?
..popcorn?
zondag 6 december 2009 om 18:22
Heb je hem al verteld over hoe je je gevoeld hebt over zijn gedrag van de afgelopen maanden?
Ik kan me best voorstellen dat jij vindt dat hij als een blad aan de boom is omgedraaid en dat je - als je nog opnieuw wilt gaan voor de relatie - het eerst weer rustig aan wilt doen. Kun je ook tegen hem zeggen dat je daarvoor tijd nodig hebt?
Ik zou eerst dat duidelijk kmaken, voordat je moeilijke gesprekken over en bezoekjes aan schoonouders gaat doen.
(dat las ik in eerdere posts van jou). Het gaat nu eerst om jullie basis.
Ik denk dat je bij het maken van je keuze ook wel op moet passen dat je hem niet terug wilt, omdat je niet zonder relatie wilt zijn. Het moet echt om hem gaan. Jij twijfelt daar duidelijk (nu nog) aan...
Ik kan me best voorstellen dat jij vindt dat hij als een blad aan de boom is omgedraaid en dat je - als je nog opnieuw wilt gaan voor de relatie - het eerst weer rustig aan wilt doen. Kun je ook tegen hem zeggen dat je daarvoor tijd nodig hebt?
Ik zou eerst dat duidelijk kmaken, voordat je moeilijke gesprekken over en bezoekjes aan schoonouders gaat doen.
(dat las ik in eerdere posts van jou). Het gaat nu eerst om jullie basis.
Ik denk dat je bij het maken van je keuze ook wel op moet passen dat je hem niet terug wilt, omdat je niet zonder relatie wilt zijn. Het moet echt om hem gaan. Jij twijfelt daar duidelijk (nu nog) aan...
Only dead fish go with the flow
zondag 6 december 2009 om 18:41
Ik heb al wel tegen hem gezegd, en hij gelukki gook tegen mij dat we onze gesprekken inderdaad niet vooruit moeten laten lopen op schoonouders enzo. Maar op ons de focus moeten houden omdat dat eerst op de rit moet.
En ook wel leuke dingen doen natuurlijk.
Hij weet dat ik enorm verdrietig ben geweest de afgelopen periooe maar hij wil daar liever overheen stappen, hij heeft het er simpelweg niet meer over.
Ik geloof ook wel dat hij het zelf ook moeilijk vind hoe het is gegaan en hoe hij zich op heeft gesteld.
Hij zal ook zijn verdriet hebben gehad. Al zegt hij daar weinig over.
Wat me op zich zorgen geeft want in onze relatie zei hij niks over de dingen die nu wel boven zij gekomen,. En ineens was ie weg!!
Dus het is ook het vertrouwen dat een beetje stuk is zeg maar.
Maar vind het ook lullig van me dat ik niet sneller terugveer.
En dat ik vanavond liever even met johnny depp op de bank wil zitten dan met hem.
Ik moet het met hem bespreken, maar daar wringt de schoen.
Ik ben bang dat hij dan weer weg loopt.
Waarom vertrouw ik hem nou niet gewoon?
En ook wel leuke dingen doen natuurlijk.
Hij weet dat ik enorm verdrietig ben geweest de afgelopen periooe maar hij wil daar liever overheen stappen, hij heeft het er simpelweg niet meer over.
Ik geloof ook wel dat hij het zelf ook moeilijk vind hoe het is gegaan en hoe hij zich op heeft gesteld.
Hij zal ook zijn verdriet hebben gehad. Al zegt hij daar weinig over.
Wat me op zich zorgen geeft want in onze relatie zei hij niks over de dingen die nu wel boven zij gekomen,. En ineens was ie weg!!
Dus het is ook het vertrouwen dat een beetje stuk is zeg maar.
Maar vind het ook lullig van me dat ik niet sneller terugveer.
En dat ik vanavond liever even met johnny depp op de bank wil zitten dan met hem.
Ik moet het met hem bespreken, maar daar wringt de schoen.
Ik ben bang dat hij dan weer weg loopt.
Waarom vertrouw ik hem nou niet gewoon?
..popcorn?
zondag 6 december 2009 om 18:55
Ik denk ook niet dat de angst om het te bespreken nou zo goed is. natuurlijk moet je het bespreken, maar minder omslachtig. Eerder wat directer. Veel mensen hebben er meer aan als je zegt: "Je hebt je in de afgleopen maanden als een hork tegen me gedragen en nu verwacht je dat ik ineens als een lieve krolse poes bij op schoot ga liggen? Nou, ik doe liever wat rustiger aan" dan dat je een onsamenhangend 'gevoelsverhaal' gaat vertellen, waar je bovendien zelf ook niet echt uit komt.
bedenk dat hij er ook een beetje moeite voor mag doen om jou te houden. Maar probeer duidelijk en oprecht te zijn naar hem toe. Dat betekent: over de leuke dingen (die je van hem heb gemist) en van de niet leuke dingen (die je gewoonweg niet van hem pikt).
Het is overigens logisch dat je hem nog niet kan vertrouwen. Er is ook wel e.e.a. tussen jullie gebeurd. dat kun je niet zomaar van de kaart vegen en dat hoeft ook helemaal niet. Zeg hem ook gewoon dat je tijd nodig hebt om weer vertrouwen in hem- de relatie te krijgen. Als hij echt van je houdt, loopt hij niet )meer' weg, maar respecteert hij dat. Je moet echter wel je best gaan doen om dat respect af te dwingen. Dus niet te omslachtig zijn in wat je voelt. Je mag best aangeven dat je je nu bijvoorbeeld aan hem irriteert en dat hij van jou verwacht dat je zo snel terug veert.
bedenk dat hij er ook een beetje moeite voor mag doen om jou te houden. Maar probeer duidelijk en oprecht te zijn naar hem toe. Dat betekent: over de leuke dingen (die je van hem heb gemist) en van de niet leuke dingen (die je gewoonweg niet van hem pikt).
Het is overigens logisch dat je hem nog niet kan vertrouwen. Er is ook wel e.e.a. tussen jullie gebeurd. dat kun je niet zomaar van de kaart vegen en dat hoeft ook helemaal niet. Zeg hem ook gewoon dat je tijd nodig hebt om weer vertrouwen in hem- de relatie te krijgen. Als hij echt van je houdt, loopt hij niet )meer' weg, maar respecteert hij dat. Je moet echter wel je best gaan doen om dat respect af te dwingen. Dus niet te omslachtig zijn in wat je voelt. Je mag best aangeven dat je je nu bijvoorbeeld aan hem irriteert en dat hij van jou verwacht dat je zo snel terug veert.
Only dead fish go with the flow
