ADD / ADHD.....

heb net de 2e x lichttherapie achter de rug. Ik geloof dat het helpt, ik voel me nu al een heel klein beetje lente-achtig in m'n hoofd. Maar het mooie weer gister en vandaag kan daar ook aan hebben meegewerkt, nog maar even afwachten dus

Ik neem aan dat het om een verleningn van je studiebeurs gaat? Ik heb daarvoor 'gewoon' de verklaring van mijn psychiater/ diagnosesteller gebruikt geloof ik. De datum niet veranderd, gewoon de diagnosedatum 7 augustus 2008. Op dat moment was ik al 3ejaars student, maar had ik al flink wat studievertraging opgelopen.



Is het niet ook gewoon logisch dat je, doordat je studievertraging oploopt, gaat kijken wat er aan de hand is en dat er dan pas een diagnose volgt dan andersom? Dus dat je met een diagnose zou beginnen met studeren en het dan niet redt?



Of gaat het om iets heel anders dan verlenging studiebeurs?



Ik heb een tentamen gehaald. Nu ben ik dan hopelijk bezig aan mijn laatste theorieblok. Ik heb net SLBdocent gemaild dat ik van stagebegeleiding mijn stage heb eghaald en dat het verslag eraan komt. Ik zit namelijk momenteel met een overbelaste pols. LIjkt wel wat Rsi-achtig, maar ben er nog neit over uit. Maar even aankijken, rustig aan doen (ja echt ) en anders volgende week ff naar de huisarts.



ben ook al een week of 2 hangerig en niet zo lekker. Heel moe, benauwd.. weet niet of het van de ritalin komt, maar het is wel vervelend.

Ik meende juist dat het ging om opheffing van 10-jaar-deadline voor prestatiebeurs IBG? Als je langer dan 10 jr over je studie doet moet je je hele prestatiebeurs terugbetalen. Opheffing van die deadline kan alleen als je een chronische omstandigheid hebt die er al was voor je met je studie begon.



Je kunt ook uitstel van die deadline krijgen, maar dan moet je aantonen dat het een tijdige omstandigheid was plus die moet je binnen een bepaalde -- best korte -- termijn ook al bij je decaan hebben gemeld.

he pippin, wat balen van je pols. En verder... griep misschien? Ik ben in jaren niet zo veel grieperig geweest als de afgelopen maanden. Niet echt zwaar ziek, daarvoor is m'n weerstand kennelijk te goed, maar wel geregeld een paar dagen extra moe/slap (bovenop winterdepressie) plus misselijk, buikpijn, duizelig, opgezette klieren etc.

balen van het kwakkelen van jullie, pippin en phien, dat voelt altijd zo rot. Ik ben dan liever een keer echt goed ziek en dat het daarna over is.



m.b.t de ibgroep zit het zelf nog ietsje anders, maar ivm herkenning wil ik daar hier nu nog niet zo veel over kwijt. Maar wat he verteld phien, is hoopgevend, dus ik ga er maar snel mee aan de slag. Schoppen jullie me even als ik volgende week nog niet gemeld heb dat ik de papieren de brievenbus in heb gedaan?



Verder hier eerste 'gewone' therapiesessie achter de rug. ik moet zeggen...het geeft bij mij wel een opluchting ermee bezig te zijn....dus ik ben redelijk positief.

Das mooi Deb, hier het tegenovergestelde. Ik zie overal als een berg tegenop, alles is teveel, kan niets hebben, weet niet meer wat ik wil en ben zo boos en verdrietig dat ik niet meer weet waar ik ermee heen moet of wat het is. Bah.



Paar weken geleden opperde psychiater bij intakegesprek de mogelijkheid dat ik 'gewoon depressief' zou kunnen zijn. Tsja. Dat kan. Wat al niet kan.

Goedemorgen allemaal. Ben ik weer even



Heb inmiddels van de psycholoog de doorverwijzing naar de psychiater... balletje gaat rollen dus. Vind wel eng hoor...



Het begon met dat ik full time begon met werken en daar tegen zoveel dingen aan liep. Op school ook wel (ben slecht in leren enz) maar dan heb je wat meer vrij, meer rust en MOET je minder. Op werk met deadlines en werkdruk was dat drama. Ben zo vaak moe/lusteloos mis gewoon de energie, kan mijn gedachtes er niet bijhouden, niet concentreren enz enz,

Bloedprikken meerdere keren bij huisarts leverde niets op dus ze verwees me door.

Bij psycholoog kwam al snel ADD naar voren. Niet echt ADHD, maar neig meer naar ADD. Ben benieuwd hoe snel het nu gaat bij psychiater enz...



VInd ook wel eng om evt. aan medicijnen te beginnen. Ben zo benieuwd of ik dan ineens wel kan concentreren en wel energie heb, zou top zijn, wil hier graag blijven werken.

Wat zij jullie ervaringen met de medicijnen? Echt rustiger in je hoofd? Kun je je dan beter focussen op iets enz?



Dat was beetje mijn verhaal! Hoor graag jullie ervaringen enz

Ik wil me ook voorzichtig bij jullie aansluiten. Net zoals MissStokstaardje heb ik eigenlijk pas 'last' sinds ik werk... Ik hou het nergens lang vol, vaak ruzie met de baas (ja ik weet het niet handig ) en zoooooooooooo snel uitgekeken... Ik word er best verdrietig van. Op school had ik nergens last van, maar ik had dan ook het grote voordeel van Montessori onderwijs. Veel vrijheid, alles in mijn eigen tempo. Zelfs studeren ging goed. Maar ja, daarna dus.



Al twee afspraken gehad met psycholoog, waarbij ik op de items hyper en impulsief 9 van 9 scoor en op aandacht 5 of 7 van 9. Dat laatste is dus niet echt een probleem (dat wist ik ook wel), maar dat hypere dus zeker wel (en ook dat wist ik eigenlijk wel). Vanmiddag naar psychiater en daar zie ik toch wel tegenop hoor!



Nou ik zou het fijn vinden om met jullie mee te schrijven en dan de ene keer wat meer dan de andere, haha. Net zoals hier gebeurt.



Groetjes,



Bouvrie

Hoi Bouv!



Bij mij juist andersom. Kon moeilijk meekomen met zelfstudie en heb dat Hyper niet. Behalve dan altijd gedachtestroom en met mijn tenen/vingers tikken/bewegen, maar niet hele hoge score.

Meer op concentratie/aandacht verliezen. En er is en wordt nog wel ook gekeken naar of het echt van laatste tijd is of vanaf kleins af aan. Dat is wel geval, maar moet nog echt uitgezocht worden enz.



Ben ook benieuwd naar meer ervaringen en reacties!

@ MissS: Haha, wij zijn aanvullend aan elkaar dus gewoon helemaal perfect



Ik zie trouwens ook echt wel voordelen van dit hele gebeuren, alleen de nadelen overheersen een beetje. Ik werk in de communicatie en daar is men normaliter nogal van de puntjes en de komma's en ikke dus helemaal niet! Ik 'ren' liever door naar de volgende opdracht, zonder tijd te besteden aan de details... Lastig hoor!



Dat tikken heb ik ook! Ik heb ook onwijs veel tics, daar schaam ik me heel erg voor.



Maar ben jij ook pas net bezig met onderzoeken dan? Hoe onderzoeken ze het bij jou? Doorverwezen via huisarts?

Oh ja, slecht in leren herken ik ook hoor. Ik heb alleen mijn maniertjes gevonden... Ik kan bijvoorbeeld wel heel goed leren in de kroeg of in de sportschool. Veel prikkels maken mij rustig. Ach ja, als je de gebruiksaanwijzing maar kent he.

Ik ging vanwege lusteloosheid/energieloos/moe naar huisarts. Kan me op werk gewoon niet tot hard werken zetten. Snel afgeleid snel moe enz. Die verwees me door naar Psych.

Ik had op internet het vermoeden ADD al gekregen en de Psych bevestigd dat.

Maar degene die de echte diagnose mag stellen is de Psychiater, ook voor evt. medicijnen. Dus daar moet ik nu heen. Eerst weer naar huisarts voor doorverwijzing dan naar psychiater.

Vind wel hele stap zeg... en wel moeijlijk.



En kan ook zo lastig uitleggen hoe of wat het is. Ben op werk zo lusteloos en met zoveel dingen tegelijk bezig in mijn hoofd. Terwijl thuis loop ik als een wervelwind door huis en moet mijn Vriend me vaak letterlijk op de bank zetten en zeggen Nu blijf je rustig zitten!!!

Bouvrie, Hoe is bij jou nu 'ontdekt' dan?





(En de andere dames, jullie zijn hier al wat langer... Kom zomaar in jullie topic met mijn verhaal... als dit niet past in het topic zoals het was moeten jullie het maar laten weten dan kan ik wel een specifieke ADD openen...)

Ik kreeg wel vaker de toespeling op mijn drukke gedrag. Maar ik dacht eigenlijk dat het meer mijn persoonlijkheid was/is. Juist door de enorme hoeveelheid conflicten die ik had met leidinggevenden die ik de/mijn waarheid vertelde op het werk en dan dus op het moment dat iets gebeurd. Ik bedoel ik flap er dus van alles uit, met name als ik iets niet rechtvaardig vind. Ook als er anderen bij zijn (lekker tacvol he).



Na vier banen kreeg ik weer de opmerking dat ik wel erg veel trekjes heb van ADHD (ook door collega's met dit etiketje of met een partner met dit etiketje). En toen dacht ik dat ik nou toch wel wil weten hoe of wat. Sowieso doordat ik mezelf en mensen om me heen regelmatig in de weg zit met mijn drukke gedrag. Sommigen noemen mij positief en enthousiast, maar de meesten zijn ook blij als ik weer even de kamer ben uitgestuiterd.



Ben uiteindelijk naar de huisarts gegaan om te vragen hoe dit te onderzoeken is, nadat ik zelf wat speurwerk had verricht op internet... Zij zag wel heel veel herkenning! En heeft me direct doorverwezen naar psycholoog. Vanmiddag dus laatste hobbel bij de psychiater, maar ik weet eerlijk gezegd nog niet of ik wel medicijnen wil. Vind dat best eng eigenlijk en ik wil over niet al te lange tijd ook eigenlijk wel een kindje... en die combi schijnt niet zo goed te zijn.



Overigens is mijn moeder voor mij ook een eye-opener. Zij is nog drukker dan ik en kon (gelukkig gepensioneerd) niet langer dan drie maanden ergens werken. En hetzelfde geldt bij haar voor hobby's... Daar werd ik zelf moe van, haha. Gelukkig woon ik al heeeeeel lang niet meer thuis, want het was voor haar man niet altijd even gemakkelijk twee van die stuiterds.

Hai Deb,



Bedankt ook voor jouw reaktie. Alleen is het zo dat ik nog niet aan de medicatie ben omdat ik dus bang ben voor het idee dat ik misschien anders word. En misschien is dat helemaal niet het geval hoor maar vandaar dat ik jullie ervaringen zo graag wil horen.



Hai Bouvier en MissS.

Leuk dat jullie ook je verhaal hier doen, ik ben ook pas sinds een paar weken hier te vinden en ben dus erg geinteresseerd in de ervaringen met medicatie.

Bij mij is er ADHD geconstateerd met alle toeters en bellen

Vroeger idd studeren met keiharde muziek en de tv aan, nu kan ik alleen in slaap vallen als de tv aanstaat. tikkende vingertjes, hopsende benen. altijd gedachtes, nooit rust. NOOIT RUST!! en savonds uit mn werk gebroken op de bank ploffen omdat ik kapot ben van alle indrukken, info, geluiden, beelden etc etc. oja en een rommelig huis en niet weten hoe dit te structureren.

Er viel dus echt een last van mijn schouders toen de diagnose werd gesteld, eindelijk heeft het een naam.

Nou ehh dit is een beetje meer over mij.



Ik las trouwens ook iets over vitamine B12 tekort en ADHD denk dat ik daar even op ga googlen.

fijne avond.

Joh, Miss stokstaartje het is een topic over AD(H)D, dus daar hoort jou verhaal ook bij! Ik ben er zelf ook pas later bijgekomen en het ene moment wordt hier wat sneller gereageerd en het andere moment iets trager..



Spannend dus voor jullie, Miss Stokstaartje en Bouvrie...om de 'officiele diagnose' te krijgen. Zoals jullie misschien al een stukje terug ergens lazen..heb ik ADD en heb daar voornamelijk in mijn studie last van: Met erg veel moeite lukt het me om de concentratie op te brengen om te gaan leren of een hoorcollege te volgen. Bij mij helpt de medicatie daar idd wel heel erg mee (ik zou soms alleen wel willen dat ik dit allemaal al wat eerder wist, dat had me wel veel gescheeld). Wat betreft de medicatie en een zwangerschap: mijn psychiater vertelde mij dat ik met de medicatie moest stoppen zodra ik wist dat ik zwanger was (dus nog niet bij het proberen zwanger te worden). Dat komt met name omdat het niet bekend is of de medicatie invloed heeft op het ongeboren kind, maar er voor jou wel veel voordelen aan het gebruik zitten (stel bijv. dat het lang duurt voordat je zwanger wordt en al die tijd gebruik je de medicatie niet). Maar goed iedereen zal daar weer wat anders van zeggen en ik denk dat iedereen daar ook zijn eigen afweging in moet maken.



Grappig trouwens van dat leren in de kroeg, dat zou echt helemaal niets voor mij zijn, zou echt gek worden van alle omgevingsgeluiden....dat wordt ik al van alle kuchjes, typegeluiden en bladzijdes omslaan geluiden in de bibliotheek als ik daar wil gaan leren...



Ben benieuwd hoe het gesprek ging Bouvrie!



Pippin...dat klinkt niet goed, zoals je zegt dat alles je te veel is. En je overal zo tegenop kijkt. Wat vond je zelf van de opmerking van je psych? Waarom denk je dat dat niet/wel kan? En denk je dat je er met de psych uit gaat komen? Bij een van de eerste gesprekken was je niet al te enthousiast over hem/haar...



Ik ben trouwens met name positief over de therapie (al heb ik nog maar een sessie achter de rug (+ een keer in de groep, toen er niemand van de groep was...). Hoe het verder gaat op studiegebied, vind ik moeilijk om er iets over te zeggen. Een vak dat ik erg moeilijk vind, had een eerste tentamen en de uitslag daarvan was een 5. Op zich goed genoeg, maar het cijfer valt me toch wel tegen. En omdat het een eerste deeltentamen is wat het makkelijkst heet te zijn en omdat ik dacht dat ik het beter had gemaakt dan dat.....het volgende tentamen is vlak voor de kerst, dus ik hoop dat dat wel goed gaat....Een ander vak gaat me dan wel weer gemakkelijk af....het maken van de beslissing of ik wel/niet verder ga met de studie wordt er zo niet makkelijker op gemaakt :S helemaal niet omdat ik toch wel bang ben dat ouders vinden dat ik moet stoppen en ik ze met deze cijfers niet echt kan overtuigen van het nut om wel door te gaan....(en ik het blijkbaar toch wel fijn vind dat ze achter me staan als ik door zou gaan *gaat lampje branden*). Nu ja, misschien ook nog wel iets om bij de therapie ter sprake te gaan brengen....



Nu ja, ik ga nog maar weer even leren voor ik naar bed ga.....

*en nee...de brief voor de ib-groep moet ik nog doen , ga ik morgen gelijk doen na het tentamen *

hee chantal, ben benieuwd naar je google resultaten!



Die last van je schouders toen je de diagnose kreeg herken ik trouwens ook heel erg. Ineens was ik niet 'te' dom voor de studie, maar lag het idd ergens anders aan (wat ik zelf wel dacht, maar ja, als 3e jaars nog steeds het halve eerstejaar te moeten doen, ga je toch denken dat je dat verkeerd hebt...)



Wat betreft de medicatie:

Heb je iemand in je omgeving die jou evt. in de gaten kan houden? Dan kan je diegene vragen of hij aan jou veranderingen merkt en zo ja welke veranderingen dat zijn. Dit heb ik bijv. zowel aan mijn vriend gevraagd, maar ook aan twee studiegenootjes. Voor mij gaf dit wel rust, want als ik veranderde werd het ook door andere opgemerkt en dan kon ik het er ook met hen over hebben of dat een positieve verandering was of juist een negatieve.



Mij geeft de medicatie echt veel rust in mijn hoofd en dat is echt heeeeeeel prettig. Zonder de medicatie dwarrelde er echt van alles door elkaar: een to-do lijstje dat in de repeat stond en waar van alles aan werd toegevoegd, een liedje, dat boek dat ik net had gelezen, een gesprek met persoon a dat ik net heb gehad, een gesprek met persoon b, indrukken van het toneelstuk waar ik gister was, zorgen over opa X die toch flink achteruit gaat qua gezondheid enz.

Doordat dat tot een ding gereduceerd wordt met de medicatie, is er ook in mijn hoofd ineens wat meer ruimte voor andere dingen, die op dat moment meer van belang zijn.



Ik heb trouwens wel weken lang elke dag een scorelijst (moeten) bijgehouden. Waarin zowel ADHD kenmerken stonden (op schaal van 0-3 hoe erg heb je last van 'uitstelgedrag'), maar ook de bijwerkingen van de medicijnen (op op schaal van 0-3 hoe erg heb je last van hartkloppingen). Deze lijsten heb ik eerst twee weken moeten invullen zonder medicatie (en dan ook alvast de bijwerkingen scoren!) en later met de medicatie. Op die manier kon je ook echt goed zien welke klachten verminderden of verergerden, zodat je ook een goede reden had om naar andere medicatie over te stappen (ook evt. voor een zorgverzekeraar, als je over wil stappen naar een medicijn dat niet standaard vergoed wordt! Als je kan laten zien dat je alles al hebt uitgeprobeerd, maar het niet werkte, kunnen ze voor je als uitzondering toch wel die medicatie vergoeden). Ik heb trouwens af en toe ook aan mijn vriend gevraagd of hij eens zo'n scorelijst bij wilde houden voor mij, nog los van of hij mij in de gaten wilde houden. Dat gaf een leuke aanvulling op de lijsten die ikzelf invulde en we konden het ook leuk hebben over scores die we juist anders invulden (ik 3 en hij 0 of andersom). Ook gaf mij dat een wat beter beeld van welke punten mijn vriend last heeft en of/hoe ik daar iets aan kon veranderen.

Ha alle nieuwelingen en oudgedienden,

Ik probeer het topic te blijven volgen, maar kom even niet veel verder dan snel meelezen.



Herkennen jullie ook dat, als het bij jezelf allemaal even wat soepeler gaat, je niet zo heel veel zin hebt je er toch weer in te verdiepen, in AD(H)D?



Ik ben overigens wel bezig veel te lezen over het onderwerp, vooral vanwege mijn zoontje. Hij heeft het zo overduidelijk (ADD). Ik had een pak formulieren naar de GGZ gestuurd en onlangs maar eens geïnformeerd of dat eigenlijk wel ontvangen was en zo ja, wanneer ik een en ander kon verwachten. Ja, het was binnen, het eerste gesprek zou wellicht in maart zijn. Hm, oké, dat vond ik te overzien. Maar er bleken ook al wat onderzoeken voorgesteld te zijn, en dat zou juni/juli worden. Ja, hállo, dan zit het schooljaar er al zo goed als op! Als er dan ook nog vervolgonderzoek moet komen en een rapportage, dan zitten we al in de herfst. Sjongejonge. Dus gaan bellen, een therapeute in mijn woonplaats aan de lijn waar het heel goed mee klikte. Ik heb met haar een afspraak gemaakt. Ze komt over anderhalve maand voor het eerste consult bij ons thuis, kijk, dat is ook al heel andere koek. Vervolgens is het hele traject, inclusief mogelijke onderzoeken en rapportage, in vier tot zes weken afgerond.

School wil het eigenlijk liever nog sneller, die wachten maar op een diagnose, terwijl ik ze volgens mij alles kan aanreiken wat ze nodig hebben. Ik doe dat ook en vind dat de juffen het ook goed oppakken, maar als ze behoefte hebben aan een officieel stempel, nou ja, toe maar dan.

Het boek waar ik nu in bezig ben geeft me in elk geval een hart onder de riem, het laat me zien dat wat ik al doe en hoe ik het zie de juiste weg is.

Het dilemma dat ongetwijfeld wel zal komen, is medicatie. Ik merk dat ik langzaam opschuif naar het idee dat het voor mijn zoontje misschien toch goed zal zijn dit te proberen. En dan alleen als hij naar school moet. Laatst hebben we samen wat sommetjes zitten maken, thuis, de juf vond dat hij echt veel te weinig gedaan had en het thuis moest afwerken.

Ook voor mij, zelf ADD'er!, was het tenenkrommend om te merken hoe moeilijk het op dat moment was om zijn aandacht erbij te krijgen, hij kón het niet opbrengen. Pas toen ik er pepernoten bij pakte om daarmee te rekenen, en ik er een spelletje van maakte ("als jij die 6 niet snel opschrijft, dan pak ik een pepernoot... tadadadada... verdorie, er staat een 6, ben ik weer te laat voor een pepernoot!") ging het als een speer.

Als dat met medicatie verbeterd kan worden, is dat niet vooral handig voor de juffen, zoals ik het soms beleef, maar juist voor hemzelf. Het is niet zozeer dat ik wil dat hij klinkende schoolprestaties levert, maar wel dat hij niet zo hoeft te worstelen met zijn aandacht.

Oeps, ik realiseer me dat ik zelf weer vergeten ben mijn pillen te slikken, snel naar boven.

Ik heb trouwens afgesproken met psychiater dat ik 3 x 15 mg slik tot kerst en dan een maand stop. Ik ben er wat huiverig voor moet ik bekennen, juist in de kerstvakantie wil ik tijd nemen om heel veel op te ruimen in huis...

xx lisa.

Het is wel grappig dat er altijd hele verhalen staan als hier geschreven wordt. Hihi, wel typisch weer.



Fijn dat ik hier ook mee mag schrijven, ik vind de herkenning echt zo fijn.



Gisteren dus naar de psychiater geweest. Wat een leuk mens! Ik merkte dat ik super zenuwachtig was, meer dan bij de psycholoog. Toch vreemd hoe dat dan werkt in je hoofd. Ik moest bij haar nog een test doen, daar kwam de uitslag 'mogelijk ADHD' uit, dus ik zag mezelf al als een 'lichtgeval' Uiteindelijk bleek dat ze met die testen niet verder gaan dan 'mogelijk' om mensen niet onnodig bang te maken. Ik kreeg dus de volle 100% stempel.



Ze gaf me ook het advies toch op zoek te gaan naar een baan die beter aansluit bij mijn niveau (ik werk altijd onder mijn niveau) en met minder uitvoerende taken, omdat ik daar eigenlijk altijd op stuk loop. Ik gaf aan inderdaad alweer om me heen te kijken (na een half jaar ken ik het kunstje en moet ik mezelf echt naar mijn werk slepen). Het vreemde is en dat las ik hierboven ook, als ik 's avonds thuis kom, ben ik echt doodmoe! En dit wordt erger naarmate mijn dag 'saaier' was. Pffff.



Nu moet ik gaan bepalen of ik medicijnen wil. Ik vind dat echt heeeeeel lastig... De psychiater adviseerde mij eerst naar de apotheek te gaan voor het 'zorgboek ADHD'. Dit schijnt echt een aanrader te zijn! Kost iets van ¤ 17,00 en er staat heel veel info in ook voor partners. Kent iemand van jullie dit boek? Ze gaf ook aan dat mensen na hun 35e sowieso rustiger worden, dus dat ik ook kan wachten tot dat moment komt. Maar ja, de andere kant gaf ze ook aan... er gaat een wereld voor je open als je een keer rust hebt in je hoofd, de werkzaamheden worden makkelijker en je vergeet dingen minder snel. Dat spreekt me ook wel heel erg aan. Ben alleen bang mezelf te verliezen, bang om een andere persoonlijkheid te krijgen enzo.



Maar goed, weer aan de slag!



Groetjes



Bouvrie

Chantal,

ik ben mij aan het verdiepen in de B12 tekorten en het effect.

Ik heb gister bloed laten prikken en ben heel benieuwd. Ik zal ongetwijfeld aan de lage kant zitten, want dat zit ik altijd.



Er staat op internet dat de volgende neurologische klachten voorkomen bij een B12 tekort:



Neurologisch:



Tintelingen, doof gevoel, brandend gevoel in armen, benen, handen en/of voeten, zenuwpijn, op "watten" lopen, uitvalsverschijnselen

Concentratiestoornissen, geheugenproblemen

Afasie: niet op de juiste woorden kunnen komen, verkeerde woorden gebruiken, verspreken

Ataxie: onverklaarbaar vallen, of ergens tegen aan lopen, verlies van positiegevoel, onhandig zijn, dingen uit je handen laten vallen, dingen omgooien, struikelen, moeilijk lopen



Natuurlijk gaat je ADD/ADHD niet over, maar het zal misschien wel je klachten verminderen als je dit op orde hebt.

Iemand van de Stichting B12 tekort adviseert om de waarde boven de 1000 te houden om op safe te spelen!

Ik val driedubbel in de prijzen. Een te traag werkende schildklier én een B12 tekort én ADD. Het blijft gepuzzel en een hele apotheek die je mee neemt als je weggaat, maar goed. Daar wen je ook aan.



Voor die B12 moest ik van de week injectienaalden halen (ik spuit zelf) bij de apotheek. Dat moest ik al heel lang. Te lang. Want ik vergat het steeds, of had 'geen zin'. En zelfs de prikkel 'het moet want anders ben je nog vermoeider dan je nu bent' was niet genoeg om mij te motiveren. Triest eigenlijk.



Ik kom net bij de GGZ vandaan. Diagnose: Recidief depressie. Ze heeft gelijk gekeken of er plaats was bij de psychiater maar die was erg vol. Na even overleggen met de psychiater kwam ze terug dat ik via de huisarts antidepressiva kon starten en verder daar en evt bij dezelfde psych als ik mijn methylfenidaat krijg verdere controle.



Er zijn wel een aantal dingen duidelijk geworden, maar wel naar. Buiten die depressie lijk ik meer last te hebben van ADD dan ik zelf wist/ wil weten. Het wordt nog een hele toer om weer op de rit te komen. Eerst maar een beetje bijkomen.

Weet niet of hier al eerder op gereageerd is..maarre zie het niet zitten om 165 reacties af te gaan. Heb ook sinds kort de diagnose ADD. Merk ook aan mijzelf dat ik altijd lekker zeg wat ik denk, om er vervolgens spijt van te hebben. Niet erg slim in combinatie met een overgevoelig karaktertje, want je krijgt de bal weer terug gespeeld. Tevens kan ik geen relaties onderhouden, ben altijd hyper en paranoide aan het doen, waardoor mannen al snel met mij klaar zijn. Ook kan ik het ene moment super druk en gezellig zijn om het volgende moment als een stil musje voor mij uit te staren. Hierdoor zeggen mensen vaak ik word gek van jou, je kan de volgende dag weer heel anders erin staan. Ik maak ook nooit promotie op het werk, omdat ik altijd de boel wel weer verkloot. Terwijl ik genoeg intelligentie heb. Maar soms lijkt het wel alsof mijn hersenen niet funtioneren, dan kom ik gewoon niet uit mijn woorden. Vriendinnen zijn vaak de draad kwijt als ik een gesprek aanga, Mijn moeder is eraan gewend, bij haar ben ik dan ook het drukst, en maak ik vaak ruzie, drama om mij maar te kunnen uiten. Pff word gek van mijzelf,soms denk ik zet die waswmachine uit in mijn koppie. Ik ben vandaag begonnen met Ritaline, maar ben bang dat ik hier al mijn hoop op vestig, als een soort van wondermiddel. Vrees voor alle vresen dat ik altijd zo blijf en niks opbouw in het leven. Zie vrienden om mij heen met een goede baan, mooi huisje, autootje, leuke relatie ed. Voor mijn gevoel leid ik het bestaan van iemand van 18 jaar oud (no offence het is maar een voorbeeld) onverantwoordelijk, leven in de waan van het moment. Geld verkwisten, rekeningen onbetaald laten, shoppen terwijl ik het niet kan, op het werk mijn kop er niet bijhouden en constant mailen met vriendinnen. Mensen die ik net ontmoet hebben vinden het maar lachen, gieren, brullen met mij, maar vrienden/ familie om mij heen worden gek van mij en zeggen word een volwassen. Dat gefladder van jou. Maar het is lastig om uit te leggen dat het moeilijk is om alleen die knop om te zetten. Het is een soort ingebouwd mechanisme. Ben nu bezig met cognitieve therapie en ritaline. Hoop echt dat dit mijn leven gaat veranderen. Aangezien ik het wel goed meen met mensen, krijg ik ook tig kansen bij iedereen om er telkens niets van te maken. Had al zo ver in het leven kunnen zijn, had alles kunnen hebben wat mijn hartje begeert, maar ik ben lekker destructief bezig al mijn hele leven. Zo kunnen mensen zeggen zo ben jij gewoon, iedereen heeft wat, maar ik ben dagen zo diep ongelukkig. Pas iemand ontmoet en maak mij nu al weer zoveel zorgen, dat ik er nogeneens van geniet. Ik denk zwart-wit met alles, of het moet het helemaal zijn en anders niet. Grappig, zie dit wel vaker in de topic dat je als je op je kindertijd terugkijkt, dingen terugziet. Bij mij ook, nu zeggen familieleden ook wel dat ik het toen ook al had. Toch wel fijn dat deze zaken bespreekbaar zijn geworden. Had het alleen liever iets eerder geweten. Pff lange reactie, typisch gevalletje van ergens helemaal op ingaan, om over een uurtje of iets er alweer spijt van te hebben.

ps: ben vandaag begonnen met ritaline, net mijn eerste tablet in genomen. Maar ben als de dood voor als deze uitgewerkt raakt, mijn psychologe gaf aan dat je dan als het ware een klap krijgt van alle emoties die onderdrukt geweest zijn. Iemand die ik ken zei dat zij op straat liep en het opeens allemaal niet meer wist en bijna flauw viel. Vandaar dat ik ook maar thuis ermee start. Is dit bij iedereen verschillend en/ of als ik gewoon op tijd mijn dosering innneem ik er geen last van ondervind?

dubbel geplaatst

Zo herkenbaar, terwijl ik meer lees van deze topic. Echt een eye opener. Hoorde laatst ook van een buurman wat doe jij er lang over om je huisje op te ruimen. Ja omdat het helemaal vanaf het begin moet, geen plekje overgeslagen en in een bepaalde volgorde anders ben ik het overzicht kwijt. Het gaan slapen en opstaan op dezelfde tijden anders lig ik de rest van de week wakker.