Werk & Studie
alle pijlers
Werk na studie voeding en dietetiek?
maandag 30 november 2009 om 17:43
maandag 30 november 2009 om 18:06
volgens mij mag je je alleen diëtist noemen als je universitair geschoold bent. Voedingsconsulent is niet beschermd dus iedere jan doedel kan zich zo noemen en een eigen praktijk beginnen. Dat is niet goed voor de beroepsgroep. Ik denk dat het vast een goede opleiding is maar dat je de krenten uit de pap pas haalt als je het op WO niveau doet
dinsdag 1 december 2009 om 10:13
Meds, dat kan niet, dat je alleen WO diëtisten kent. In Nederland kun je alleen diëtist worden, met de beschermde titel diëtist en paramedische bevoegdheid, als je een hbo-opleiding Voeding & Diëtetiek gevolgd hebt. Een universitaire studie Diëtetiek bestaat helaas niet, althans niet in Nederland.
Na de opleiding kun je wel een aantal kopstudies volgen, ik geloof Gezondheidswetenschappen of GVO in Maastricht, en Voeding van de Mens in Wageningen. Tenminste, zo was het destijds. Ik heb overwogen twee jaar Wageningen te doen, maar tijdens mijn afstudeerprogramma heb ik daar colleges gevolgd en die universiteit sprak me totaal niet aan.
Ik heb nog een paar jaar samengewerkt trouwens, met iemand die wat toen nog Humane Voeding heette gestudeerd had in Wageningen. Zij had dan wel ir. voor haar naam staan, maar geen paramedische bevoegdheid. Zij wilde wel graag een praktijk, maar kon niet werken op verwijzing van een arts. Daarvoor moest ze dan toch mij hebben.
De voedingsconsulentes, waar jij het over hebt, Meds, hebben een thuisopleiding via LOI of zo gevolgd. Het is in elk geval verre van een hbo-opleiding.
Ik heb de opleiding afgerond begin 1994, dat is dus alweer bijna 16 jaar geleden. (sjonge, zo lang?!)
Destijds waren er letterlijk nul vacatures. Toen er eentje verscheen, werd daar massaal op gereageerd. Ik kreeg de baan niet.
Ik ben toen vrij snel met een eigen praktijk begonnen. Dat vond ik niet ideaal, maar ja, banen waren er zoals gezegd niet. In die tijd werd dieetbegeleiding ook nog bijna nergens vergoed, dat maakte het niet makkelijker. Ik heb er een baan naast genomen, had gelukkig ook een andere opleiding al gevolgd en werkervaring, en de praktijk is mede daardoor altijd klein gebleven. Toen mijn tweede zoontje geboren werd, nu 4,5 jaar geleden, heb de praktijk op hold gezet.
Momenteel werk ik mee aan een voedselconsumptieonderzoek, maar dat ik alles dat ik nu als diëtist doe.
Ik zou zeggen: als er geen vacatures zijn, moet je je kennis verbreden of verdiepen. Je opleiding is goud waard, het is een veelzijdige en pittige opleiding waar je meer kanten mee opkunt dan alleen de diëtetiek. Overweeg bijvoorbeeld ook een extra jaar op managementgebied, of dus een universitaire studie. Je kunt alle kanten op, heb geen haast, koester wat je hebt en houdt je kennis op peil. Ooit komt op je pad wat bij je past!
xx lisa.
Na de opleiding kun je wel een aantal kopstudies volgen, ik geloof Gezondheidswetenschappen of GVO in Maastricht, en Voeding van de Mens in Wageningen. Tenminste, zo was het destijds. Ik heb overwogen twee jaar Wageningen te doen, maar tijdens mijn afstudeerprogramma heb ik daar colleges gevolgd en die universiteit sprak me totaal niet aan.
Ik heb nog een paar jaar samengewerkt trouwens, met iemand die wat toen nog Humane Voeding heette gestudeerd had in Wageningen. Zij had dan wel ir. voor haar naam staan, maar geen paramedische bevoegdheid. Zij wilde wel graag een praktijk, maar kon niet werken op verwijzing van een arts. Daarvoor moest ze dan toch mij hebben.
De voedingsconsulentes, waar jij het over hebt, Meds, hebben een thuisopleiding via LOI of zo gevolgd. Het is in elk geval verre van een hbo-opleiding.
Ik heb de opleiding afgerond begin 1994, dat is dus alweer bijna 16 jaar geleden. (sjonge, zo lang?!)
Destijds waren er letterlijk nul vacatures. Toen er eentje verscheen, werd daar massaal op gereageerd. Ik kreeg de baan niet.
Ik ben toen vrij snel met een eigen praktijk begonnen. Dat vond ik niet ideaal, maar ja, banen waren er zoals gezegd niet. In die tijd werd dieetbegeleiding ook nog bijna nergens vergoed, dat maakte het niet makkelijker. Ik heb er een baan naast genomen, had gelukkig ook een andere opleiding al gevolgd en werkervaring, en de praktijk is mede daardoor altijd klein gebleven. Toen mijn tweede zoontje geboren werd, nu 4,5 jaar geleden, heb de praktijk op hold gezet.
Momenteel werk ik mee aan een voedselconsumptieonderzoek, maar dat ik alles dat ik nu als diëtist doe.
Ik zou zeggen: als er geen vacatures zijn, moet je je kennis verbreden of verdiepen. Je opleiding is goud waard, het is een veelzijdige en pittige opleiding waar je meer kanten mee opkunt dan alleen de diëtetiek. Overweeg bijvoorbeeld ook een extra jaar op managementgebied, of dus een universitaire studie. Je kunt alle kanten op, heb geen haast, koester wat je hebt en houdt je kennis op peil. Ooit komt op je pad wat bij je past!
xx lisa.
dinsdag 1 december 2009 om 18:08
Wat een leuk bericht om te lezen lisa 
Ik ben een aantal maanden afgestudeerd als diëtist en het valt niet mee met werk vinden, dus ik zal ook andere opties open moeten houden. Een eigen praktijk zie ik alleen niet zo zitten (wil graag eerst meer ervaring opdoen) en een universitaire studie ook niet. Maar wat ik dan wel wil? Vind het momenteel heel lastig. De Hogeschool van Nijmegen biedt wel hele interessante Post-HBO opleidingen/cursussen aan die me erg aanspreken, maar ze kosten een paar honderd euro en dat kan ik momenteel gewoon niet missen. Ik heb daardoor niet echt het gevoel dat ik met deze opleiding alle kanten uitkan (behalve dat ik iig HBO-niveau heb), of ik zie misschien de mogelijkheden gewoon niet? Als je nog tips hebt lisa hoor ik ze heel graag! Ik heb namelijk ontzettend zin om aan de slag te gaan en me verder te ontwikkelen!
Ik ben een aantal maanden afgestudeerd als diëtist en het valt niet mee met werk vinden, dus ik zal ook andere opties open moeten houden. Een eigen praktijk zie ik alleen niet zo zitten (wil graag eerst meer ervaring opdoen) en een universitaire studie ook niet. Maar wat ik dan wel wil? Vind het momenteel heel lastig. De Hogeschool van Nijmegen biedt wel hele interessante Post-HBO opleidingen/cursussen aan die me erg aanspreken, maar ze kosten een paar honderd euro en dat kan ik momenteel gewoon niet missen. Ik heb daardoor niet echt het gevoel dat ik met deze opleiding alle kanten uitkan (behalve dat ik iig HBO-niveau heb), of ik zie misschien de mogelijkheden gewoon niet? Als je nog tips hebt lisa hoor ik ze heel graag! Ik heb namelijk ontzettend zin om aan de slag te gaan en me verder te ontwikkelen!
dinsdag 1 december 2009 om 19:36
Als je echt alléén Voeding hebt gedaan, is het misschien wat lastig. Ga eens langs bij een uitzendbureau (heb je vast al gedaan), en bespreek wat je mogelijkheden zouden kunnen zijn voor tijdelijk werk.
Ik ken ook wel mensen die als voedingsassistente of zo een poosje gaan werken. Tsja, ik weet het niet. Het is wel erg onder je niveau. Maar aan de andere kant ben je dan wel ergens binnen een instelling aan het werk en zit je bovenop de vacatures wanneer die zich aandienen.
Wat een mogelijkheid is, is ergens stage proberen te lopen. Onbetaald meewerken op een plek die jij interessant vindt. Al is het maar voor 12 uur in de week of zo. Je laat zien dat je vooruit wilt in het vak, dat je serieus bent, dat je aan de slag wilt en iets wilt leren. En je bouwt ook een netwerk op.
Je moet misschien wel even volhouden, maar ik denk dat er zeker wel afdelingen of praktijken zijn die iets voor je te doen hebben.
Gewoon brutaal zijn! Weten waar je sterke en minder sterke punten liggen, niet bang zijn voor afwijzing. En als je dat wel bent, je eroverheen zetten. Is moeilijk, doet soms pijn, maar is wel het beste dat je nu voor jezelf kunt doen.
Ben je lid van de NVD? Zet een bericht op het forum. Geef aan dat je thuiszit en dat je bezig wilt gaan. Bied jezelf niet direct aan als gratis kracht, maar vraag suggesties en tips. Daar komt vast iets leuks uit, ik voel het!
xx lisa.
Ik ken ook wel mensen die als voedingsassistente of zo een poosje gaan werken. Tsja, ik weet het niet. Het is wel erg onder je niveau. Maar aan de andere kant ben je dan wel ergens binnen een instelling aan het werk en zit je bovenop de vacatures wanneer die zich aandienen.
Wat een mogelijkheid is, is ergens stage proberen te lopen. Onbetaald meewerken op een plek die jij interessant vindt. Al is het maar voor 12 uur in de week of zo. Je laat zien dat je vooruit wilt in het vak, dat je serieus bent, dat je aan de slag wilt en iets wilt leren. En je bouwt ook een netwerk op.
Je moet misschien wel even volhouden, maar ik denk dat er zeker wel afdelingen of praktijken zijn die iets voor je te doen hebben.
Gewoon brutaal zijn! Weten waar je sterke en minder sterke punten liggen, niet bang zijn voor afwijzing. En als je dat wel bent, je eroverheen zetten. Is moeilijk, doet soms pijn, maar is wel het beste dat je nu voor jezelf kunt doen.
Ben je lid van de NVD? Zet een bericht op het forum. Geef aan dat je thuiszit en dat je bezig wilt gaan. Bied jezelf niet direct aan als gratis kracht, maar vraag suggesties en tips. Daar komt vast iets leuks uit, ik voel het!
xx lisa.
dinsdag 1 december 2009 om 21:22
Tja, misschien is dat wel een beetje het probleem hoor, dat ik niet brutaal genoeg ben. Ik hoor niks anders dan bezuinigingen bij ziekenhuizen en Thuiszorg, daar komen nauwelijks extra uren vrij. Op mijn stage-adres hadden ze me wel willen aannemen, maar geen geld voor...
Grappig dat je werken als voedingsassistente noemt, dat doe ik namelijk al
Heb ik altijd naast mijn studie gedaan en nu dus als voornaamste bezigheid. Is best laardig werk hoor, ik vind het patiëntencontact ontzettend leuk, maar verder... De lol is er voor mij intussen wel van af, verveel me af en toe stierlijk. Maar goed, het is een mooi baantje voor op de CV en ik heb er ook ontzettend veel van geleerd! Niet zozeer qua voeding, maar wel in het omgaan met patiënten. In de instelling waar ik werk (een groot ziekenhuis) komen trouwens nauwelijks vacatures voorbij. Ik heb deze week wel een gesprek met mijn leidinggevende of ik andere werkzaamheden kan doen in het ziekenhuis, ik hoop echt dat daar wat uit komt. Het zou fijn zijn als ik iets kan vinden waar wat meer uitdaging in zit.
Ik ben niet lid van de NVD, zou uiteraard goed zijn maar is ook 168 euro voor een jaar lidmaatschap, en dat is dan nog goedkoop (tarief loopt op naarmate het langer geleden is dat je bent afgestudeerd). Ben net 65 euro kwijt om me in te schrijven in het Basisregister, want daar vragen ze om in vacatures. Ik word er een beetje droevig van, die tarieven!
Maar wie weet kom ik via een omweg toch bij een leuke baan uit als diëtist, ik wacht eerst mijn gesprek van deze week af en dan maar eens verder kijken.
In ieder geval bedankt voor je antwoord!
Grappig dat je werken als voedingsassistente noemt, dat doe ik namelijk al
Heb ik altijd naast mijn studie gedaan en nu dus als voornaamste bezigheid. Is best laardig werk hoor, ik vind het patiëntencontact ontzettend leuk, maar verder... De lol is er voor mij intussen wel van af, verveel me af en toe stierlijk. Maar goed, het is een mooi baantje voor op de CV en ik heb er ook ontzettend veel van geleerd! Niet zozeer qua voeding, maar wel in het omgaan met patiënten. In de instelling waar ik werk (een groot ziekenhuis) komen trouwens nauwelijks vacatures voorbij. Ik heb deze week wel een gesprek met mijn leidinggevende of ik andere werkzaamheden kan doen in het ziekenhuis, ik hoop echt dat daar wat uit komt. Het zou fijn zijn als ik iets kan vinden waar wat meer uitdaging in zit.Ik ben niet lid van de NVD, zou uiteraard goed zijn maar is ook 168 euro voor een jaar lidmaatschap, en dat is dan nog goedkoop (tarief loopt op naarmate het langer geleden is dat je bent afgestudeerd). Ben net 65 euro kwijt om me in te schrijven in het Basisregister, want daar vragen ze om in vacatures. Ik word er een beetje droevig van, die tarieven!
Maar wie weet kom ik via een omweg toch bij een leuke baan uit als diëtist, ik wacht eerst mijn gesprek van deze week af en dan maar eens verder kijken.
In ieder geval bedankt voor je antwoord!
donderdag 3 december 2009 om 09:17
Voor vacatures moet je trouwens toch zijn op de NVD-site of bij de Nieuwsbrief voor diëtisten, van Scriptum. Dat zijn eigenlijk de enige bronnen waar je iets aan hebt.
Je bent geen lid van de NVD, maar ik raad je dringend aan iemand die je kent, die wel lid is, zeker elke twee weken te vragen even de vacatures voor je te checken.
Op de Nieuwsbrief kun je je gewoon via internet abonneren, mocht je die nog niet hebben.
Hoeveel uur werk je momenteel in het ziekenhuis?
Ik raad je echt dringend aan niet fulltime te werken, maar minimaal een dag in de week te reserveren voor het op peil houden van kennis en het opdoen van meer kennis, en zeker ook voor eventuele stages en sollicitaties etc. Het belang daarvan kan ik niet genoeg benadrukken.
Je zou ook niet te snel dingen moeten laten omdat je ze te duur vindt. Ik begrijp wel dat je niet kunt uitgeven wat er niet is en ik kan niet in je portemonnee kijken, maar sommige dingen zijn nu eenmaal een investering. Je ziet er niet direct iets van terug, maar op de lange duur heb je er wel iets aan.
Over de NVD ben ik wat dat betreft dubbel. Ik ben zelf sinds dit jaar geen lid meer, na leen paar jaar van wikken en wegen toch opgezegd. Ik werk alleen nog zijdelings als diëtist, het enige waar ik de vereniging voor 'gebruikte' was af en toe de vacatures checken en zo nu en dan een berichtje op het forum schrijven. Dat forum vond ik ook nog eens veel te tam en beperkt. Voor alleen dat vond ik de contributie te hoog. Aan de andere kant vind ik eigenlijk wel dat iedereen lid van de beroepsvereniging zou moeten zijn, omdat het draagvlak omhoog moet en er veel meer dingen samen gedaan zouden moeten worden.
Maar ja, op een trainingsdag hoorde ik laatst dat het op de ALV weer ging over de profilering van de diëtist en ik dacht: oké, ik begon 20 jaar geleden met de opleiding en toen ging het daar al over, nu nog, ik heb niets gemist geloof ik, haha. Wat een tuttenclub...
Sorry, haha, ik ga wel erg off topic.
xx lisa.
Je bent geen lid van de NVD, maar ik raad je dringend aan iemand die je kent, die wel lid is, zeker elke twee weken te vragen even de vacatures voor je te checken.
Op de Nieuwsbrief kun je je gewoon via internet abonneren, mocht je die nog niet hebben.
Hoeveel uur werk je momenteel in het ziekenhuis?
Ik raad je echt dringend aan niet fulltime te werken, maar minimaal een dag in de week te reserveren voor het op peil houden van kennis en het opdoen van meer kennis, en zeker ook voor eventuele stages en sollicitaties etc. Het belang daarvan kan ik niet genoeg benadrukken.
Je zou ook niet te snel dingen moeten laten omdat je ze te duur vindt. Ik begrijp wel dat je niet kunt uitgeven wat er niet is en ik kan niet in je portemonnee kijken, maar sommige dingen zijn nu eenmaal een investering. Je ziet er niet direct iets van terug, maar op de lange duur heb je er wel iets aan.
Over de NVD ben ik wat dat betreft dubbel. Ik ben zelf sinds dit jaar geen lid meer, na leen paar jaar van wikken en wegen toch opgezegd. Ik werk alleen nog zijdelings als diëtist, het enige waar ik de vereniging voor 'gebruikte' was af en toe de vacatures checken en zo nu en dan een berichtje op het forum schrijven. Dat forum vond ik ook nog eens veel te tam en beperkt. Voor alleen dat vond ik de contributie te hoog. Aan de andere kant vind ik eigenlijk wel dat iedereen lid van de beroepsvereniging zou moeten zijn, omdat het draagvlak omhoog moet en er veel meer dingen samen gedaan zouden moeten worden.
Maar ja, op een trainingsdag hoorde ik laatst dat het op de ALV weer ging over de profilering van de diëtist en ik dacht: oké, ik begon 20 jaar geleden met de opleiding en toen ging het daar al over, nu nog, ik heb niets gemist geloof ik, haha. Wat een tuttenclub...
Sorry, haha, ik ga wel erg off topic.
xx lisa.
dinsdag 8 december 2009 om 12:16
Haha wat grappig dat je dat noemt, 'de profilering van de diëtist'. Kwam tijdens de opleiding ook aan bod, moesten we zelf een stukje gaan schrijven hierover, vond ik helemaal niks. Maar kwam er tijdens mijn stage achter dat het inderdaad wel slecht gesteld is met de profilering van de diëtist. De fysiotherapeuten en logopedisten timmeren flink aan de weg en worden tenminste voor vol aangezien. Mijn stagebegeleidster en ik werden door de arts 'de hapjesmensen' genoemd Uiteraard was het niet de bedoeling dat wij dat zouden horen, maar wat hadden wij er de pest in! Toen drong het eigenlijk pas tot me door hoe sommige mensen naar de diëtist kijken.
Mijn oude stagebegeleidster is wel lid van de NVD, dus zal haar inderdaad eens vragen de vacatures te checken. Op dit moment durf ik het financieel niet aan zelf lid te worden (in de zin van: ik heb het geld wel, maar weet niet of ik het de komende tijd toch nodig ga hebben vanwege geen financiële zekerheid). Je hebt gelijk hoor dat het een investering is!
Het werk als voedingsassistente doe ik op oproepbasis en momenteel krijg ik niet zoveel uren. Moet er ook niet aan denken dit werk fulltime te doen hoor, ik verveel me namelijk nogal Van de week heb ik een gesprek gehad met wat mensen binnen het ziekenhuis waar ik werk, en misschien willen ze me gaan inzetten als oproepkracht diëtist. Zou super zijn natuurlijk! Aan de andere kant vind ik het ook wel heel erg spannend hoor, na die jaren studie moet je je gaan waarmaken/bewijzen. Maar het zou mooi zijn als ik er zo een beetje kan inrollen.
Wat betreft je kennis op peil houden, welke manier raad je me aan? Met name vaktijdschriften lezen en symposia bijwonen of ook andere dingen?
Mijn oude stagebegeleidster is wel lid van de NVD, dus zal haar inderdaad eens vragen de vacatures te checken. Op dit moment durf ik het financieel niet aan zelf lid te worden (in de zin van: ik heb het geld wel, maar weet niet of ik het de komende tijd toch nodig ga hebben vanwege geen financiële zekerheid). Je hebt gelijk hoor dat het een investering is!
Het werk als voedingsassistente doe ik op oproepbasis en momenteel krijg ik niet zoveel uren. Moet er ook niet aan denken dit werk fulltime te doen hoor, ik verveel me namelijk nogal Van de week heb ik een gesprek gehad met wat mensen binnen het ziekenhuis waar ik werk, en misschien willen ze me gaan inzetten als oproepkracht diëtist. Zou super zijn natuurlijk! Aan de andere kant vind ik het ook wel heel erg spannend hoor, na die jaren studie moet je je gaan waarmaken/bewijzen. Maar het zou mooi zijn als ik er zo een beetje kan inrollen.
Wat betreft je kennis op peil houden, welke manier raad je me aan? Met name vaktijdschriften lezen en symposia bijwonen of ook andere dingen?
dinsdag 8 december 2009 om 17:06
Houd in elk geval de nieuwste ontwikkelingen bij uit het Tijdschrift van de NVD. Ook als je geen lid bent, kun je je op het tijdschrift abonneren en dat zou ik zeker doen. Symposia zijn vooral belangrijk om te netwerken, de inhoud van de voordrachten kun je ook wel lezen door de syllabus te bestellen.
Ik heb zelf nooit veel gedaan aan pure diëtetische kennis bijhouden, ik had vooral cliënten die wilden afvallen en om vanalles te gaan bijhouden dat ik niet direct nodig heb, is niets voor mij (ik heb ADD en dan is dat echt zo ongeveer duizend bruggen te ver, weet ik nu). Als ik nu in een ziekenhuis zou gaan werken, zou ik echt weer de collegebanken in moeten. Er bestaan herintrederscursussen, zoiets zou ik dan moeten doen.
Maar als je wel iemand bent die gewoon kan doen wat ze zich voorneemt, neem dan dus het tijdschrift en de nieuwsbrief, houd contact met collega's en verdiep je kennis over bepaalde onderwerpen. Tijdens je stage zul je wel tegengekomen zijn waar je wellicht nog wat meer over zou mogen weten.
De profilering, tsja... diëtisten zijn voornamelijk vrouwen, dat zal vanuit het verleden toch wel meegespeeld hebben. Minder hechten aan status, minder op de voorgrond, eerder denken dat kwaliteit zichzelf wel laat zien. Maar door de mannen in de gezondheidszorg wordt dat nauwelijks opgemerkt, daar moet je ze toch echt op wijzen.
En 'hapjesmensen' genoemd worden, tsja, dat is niet leuk om te horen, maar weet wel dat artsen elkaar ook niet sparen. Er bestaan ongeschreven rangordes onder de specialisten, die volgens de diverse specialisaties wellicht ook weer heel anders liggen dan de andere specialisatie vindt enz, enz.
Dit soort mannengein zal langzaam maar zeker afnemen, waarmee ook de status van het beroep afneemt, hoe raar dat eigenlijk ook is. Zo werkt het.
Diëtisten moeten eerst maar eens zelf weten wat ze eigenlijk te bieden hebben en dat gewoon laten zien. Aantonen. Momenteel gebeurt dat alleen met cijfers van ondervoeding. Dat wordt dan meteen aangegrepen als hét bewijs dat voeding belangrijk is bij herstel etc, maar ik hoor nu ook alweer vele jaren dat dat zo is en er gebeurt nauwelijks iets mee. Elk jaar of elke twee jaar is het een keer in het nieuws en dan denk ik: oh ja, dat oude nieuws.
Cijfers van resultaten worden verder door bijna niemand bijgehouden. Dat is echt heel apart. Diëtisten met zelfstandige praktijken behandelen voor een heel groot deel mensen die te zwaar zijn. Maar of hun behandelingen effectief zijn, wordt niet bijgehouden. Ik weet wel zeker van niet, maar heb collega's nog nooit hardop horen beweren dat zij dat ook vinden. Iedereen doet alsof cliënten bij hen komen en kilo's afvallen, maar het tegendeel is waar. Zeker op de lange termijn. Daar ben ik van overtuigd. Die cijfers zijn er niet, omdat iedereen diep in zijn hart weet dat ze niet overtuigend zijn. Of ja, wél overtuigend, maar dan de verkeerde kant op.
Er wordt heus wel wat aan de weg getimmerd om daar iets méér mee te doen, zoals motivational interviewing, health counseling enzovoort. Maar het is te weinig. En iedereen weet het. Vooral de voedingsconsulenten en de sportinstructeurs weten het en die springen er op in.
Anyway.
Ik moest al lang weer terug in werkkamer zijn, haha. Maar als ik hier eenmaal over begin...
xx lisa.
Ik heb zelf nooit veel gedaan aan pure diëtetische kennis bijhouden, ik had vooral cliënten die wilden afvallen en om vanalles te gaan bijhouden dat ik niet direct nodig heb, is niets voor mij (ik heb ADD en dan is dat echt zo ongeveer duizend bruggen te ver, weet ik nu). Als ik nu in een ziekenhuis zou gaan werken, zou ik echt weer de collegebanken in moeten. Er bestaan herintrederscursussen, zoiets zou ik dan moeten doen.
Maar als je wel iemand bent die gewoon kan doen wat ze zich voorneemt, neem dan dus het tijdschrift en de nieuwsbrief, houd contact met collega's en verdiep je kennis over bepaalde onderwerpen. Tijdens je stage zul je wel tegengekomen zijn waar je wellicht nog wat meer over zou mogen weten.
De profilering, tsja... diëtisten zijn voornamelijk vrouwen, dat zal vanuit het verleden toch wel meegespeeld hebben. Minder hechten aan status, minder op de voorgrond, eerder denken dat kwaliteit zichzelf wel laat zien. Maar door de mannen in de gezondheidszorg wordt dat nauwelijks opgemerkt, daar moet je ze toch echt op wijzen.
En 'hapjesmensen' genoemd worden, tsja, dat is niet leuk om te horen, maar weet wel dat artsen elkaar ook niet sparen. Er bestaan ongeschreven rangordes onder de specialisten, die volgens de diverse specialisaties wellicht ook weer heel anders liggen dan de andere specialisatie vindt enz, enz.
Dit soort mannengein zal langzaam maar zeker afnemen, waarmee ook de status van het beroep afneemt, hoe raar dat eigenlijk ook is. Zo werkt het.
Diëtisten moeten eerst maar eens zelf weten wat ze eigenlijk te bieden hebben en dat gewoon laten zien. Aantonen. Momenteel gebeurt dat alleen met cijfers van ondervoeding. Dat wordt dan meteen aangegrepen als hét bewijs dat voeding belangrijk is bij herstel etc, maar ik hoor nu ook alweer vele jaren dat dat zo is en er gebeurt nauwelijks iets mee. Elk jaar of elke twee jaar is het een keer in het nieuws en dan denk ik: oh ja, dat oude nieuws.
Cijfers van resultaten worden verder door bijna niemand bijgehouden. Dat is echt heel apart. Diëtisten met zelfstandige praktijken behandelen voor een heel groot deel mensen die te zwaar zijn. Maar of hun behandelingen effectief zijn, wordt niet bijgehouden. Ik weet wel zeker van niet, maar heb collega's nog nooit hardop horen beweren dat zij dat ook vinden. Iedereen doet alsof cliënten bij hen komen en kilo's afvallen, maar het tegendeel is waar. Zeker op de lange termijn. Daar ben ik van overtuigd. Die cijfers zijn er niet, omdat iedereen diep in zijn hart weet dat ze niet overtuigend zijn. Of ja, wél overtuigend, maar dan de verkeerde kant op.
Er wordt heus wel wat aan de weg getimmerd om daar iets méér mee te doen, zoals motivational interviewing, health counseling enzovoort. Maar het is te weinig. En iedereen weet het. Vooral de voedingsconsulenten en de sportinstructeurs weten het en die springen er op in.
Anyway.
Ik moest al lang weer terug in werkkamer zijn, haha. Maar als ik hier eenmaal over begin...
xx lisa.
vrijdag 11 december 2009 om 12:10
Leuk dat je meeleest/schrijft Donna
Lisa, ik heb nog eens nagedacht over het lidmaatschap van de NVD. Wil het zeker gaan doen, als ik even wat meer zekerheid heb. Bedacht me dat ik natuurlijk ook gewoon naar mijn hogeschool kan gaan en het tijdschrift daar lezen! Woon er maar vijf minuten vandaan. Daarnaast zijn de artikelen van de afgelopen jaren gewoon op de site te vinden, nog genoeg leesvoer dus! Dan zeg ik mijn abonnement op de Voeding Nu op denk ik. De artikelen zijn op zich wel interessant, maar praktisch gezien kan ik er nooit zoveel mee.
Interessant wat je schrijft over de resultaten van onze begeleiding bij afvallen. Of beter gezegd: de resultaten die er niet zijn. Allemaal niet zo rooskleurig he? Heb het tijdens mijn stage ook ervaren. Ik dacht: als ik dit een paar jaar doe, dan ben ik misschien behoorlijk gedemotiveerd/gefrustreerd. Heel rot om zo te denken, maar zo voelde en voelt het wel. Wil ook graag MI gaan doen, maar is dat dan de oplossing? Uiteraard zijn er mensen die het gewoon super doen en veel afvallen, dat heb ik gelukkig tijdens mijn stage ook kunnen zien. Maar als je de plussen en minnen bij elkaar optelt... dan hoef ik jou niet uit te leggen wat het resultaat is. Hoe heb jij dat ervaren in je eigen praktijk trouwens? En zou jij weer mensen willen begeleiden die willen afvallen? Ben benieuwd!
Krijg trouwens net een vacature in mijn mailbox, wederom rijbewijs nodig Die ik dus niet heb. Nou, ik weet wel waar ik de komende tijd in moet investeren!
Lisa, ik heb nog eens nagedacht over het lidmaatschap van de NVD. Wil het zeker gaan doen, als ik even wat meer zekerheid heb. Bedacht me dat ik natuurlijk ook gewoon naar mijn hogeschool kan gaan en het tijdschrift daar lezen! Woon er maar vijf minuten vandaan. Daarnaast zijn de artikelen van de afgelopen jaren gewoon op de site te vinden, nog genoeg leesvoer dus! Dan zeg ik mijn abonnement op de Voeding Nu op denk ik. De artikelen zijn op zich wel interessant, maar praktisch gezien kan ik er nooit zoveel mee.
Interessant wat je schrijft over de resultaten van onze begeleiding bij afvallen. Of beter gezegd: de resultaten die er niet zijn. Allemaal niet zo rooskleurig he? Heb het tijdens mijn stage ook ervaren. Ik dacht: als ik dit een paar jaar doe, dan ben ik misschien behoorlijk gedemotiveerd/gefrustreerd. Heel rot om zo te denken, maar zo voelde en voelt het wel. Wil ook graag MI gaan doen, maar is dat dan de oplossing? Uiteraard zijn er mensen die het gewoon super doen en veel afvallen, dat heb ik gelukkig tijdens mijn stage ook kunnen zien. Maar als je de plussen en minnen bij elkaar optelt... dan hoef ik jou niet uit te leggen wat het resultaat is. Hoe heb jij dat ervaren in je eigen praktijk trouwens? En zou jij weer mensen willen begeleiden die willen afvallen? Ben benieuwd!
Krijg trouwens net een vacature in mijn mailbox, wederom rijbewijs nodig Die ik dus niet heb. Nou, ik weet wel waar ik de komende tijd in moet investeren!
vrijdag 11 december 2009 om 18:11
Ik heb zelf sinds mijn tienertijd geworsteld met mijn gewicht, mede de reden waarom ik voeding interessant vond om te gaan doen.
Wat mij vooral fascineert, bij mezelf maar ook bij andere mensen: hoe komt het dat het zo moeilijk is om een eetplan uit te voeren? Wat weerhoudt iemand ervan A te doen, zoals voorgenomen, maar juist B?
Bij mezelf is dat een zoektocht tot op het bot geweest. Ik ben er vorig jaar achter gekomen dat ik ADD heb en dat heeft er sterk mee te maken. Impulsen moeilijk kunnen weerstaan, nog meer moeite dan 'normale mensen' om iets te doen of laten dat effect heeft op langere termijn, enzovoort.
Als iemand niet 'gewoon' een voedingsplan kan aanhouden, moet je verder kijken. Dát vind ik dus interessant. Maar ik ben er allang achter dat voor de hand liggende zaken als barrières in kaart brengen en situaties veranderen etc ook niet altijd werken. Om de zoektocht verder door te zetten, is echter niet iedereen gegeven. Iemand moet daar ook aan toe zijn.
Enfin, misschien leuk om hier verder over door te schrijven met z'n drietjes?
xx lisa.
Wat mij vooral fascineert, bij mezelf maar ook bij andere mensen: hoe komt het dat het zo moeilijk is om een eetplan uit te voeren? Wat weerhoudt iemand ervan A te doen, zoals voorgenomen, maar juist B?
Bij mezelf is dat een zoektocht tot op het bot geweest. Ik ben er vorig jaar achter gekomen dat ik ADD heb en dat heeft er sterk mee te maken. Impulsen moeilijk kunnen weerstaan, nog meer moeite dan 'normale mensen' om iets te doen of laten dat effect heeft op langere termijn, enzovoort.
Als iemand niet 'gewoon' een voedingsplan kan aanhouden, moet je verder kijken. Dát vind ik dus interessant. Maar ik ben er allang achter dat voor de hand liggende zaken als barrières in kaart brengen en situaties veranderen etc ook niet altijd werken. Om de zoektocht verder door te zetten, is echter niet iedereen gegeven. Iemand moet daar ook aan toe zijn.
Enfin, misschien leuk om hier verder over door te schrijven met z'n drietjes?
xx lisa.
maandag 14 december 2009 om 11:39
Lijkt me leuk om hier verder te schrijven en van gedachten te wisselen!
Donna, je richt je inderdaad zeker niet alleen op mensen die willen afvallen. Het is zelfs maar een heel klein onderdeel van de opleiding. Je krijgt vooral veel fysiologie, pathologie en chemie. Daarnaast natuurlijk ook een stuk communicatie, maar dat had wat mij betreft stukken uitgebreider gekund (tijdens de stage leer je pas écht gesprekken voeren). Psychologie vormt daarnaast een ook deel van de opleiding. Maar je bent dus niet zozeer bezig met mensen die willen afvallen, maar vooral met voeding bij ziekte. Dat is echt ontzettend breed, maar wat je veel tegenkomt zijn diabeten en daarnaast natuurlijk de ondervoeding die je bij veel ziektebeelden tegenkomt. Maar een bepaalde richting kies je niet. Bij mij kon je wel kiezen om af te studeren als voedingskundige of diëtist, maar vrijwel iedereen studeert af als diëtist (tenzij je niet in een paramedische setting gaat werken, maar bijvoorbeeld het bedrijfsleven). Nou dat is even de opleiding in een notedop, als je meer wilt weten daarover laat maar weten! Uit het andere topic begrijp ik dat je zelf de opleiding wilt gaan doen? Leuk!
Een eigen bedrijf opzetten is inderdaad een optie, maar heeft niet mijn voorkeur op dit moment. Later misschien wel, maar ik wil graag eerst meer ervaring opdoen binnen een instelling. Een eigen praktijk lijkt me leuk voor later en is vaak ook goed te combineren volgens mij met een gezinsleven (wat ik nu nog niet heb), alhoewel, jij bent er even mee gestopt begrijp ik Lisa vanwege de komst van je tweede kindje?
Voor jou is het dus een hele zoektocht geweest Lisa! Viel vast niet mee, maar het moet vast ook fijn zijn nu te weten wat er aan de hand is. Lukt het je intussen beter om te gaan met die impulsen of vind je dat erg moeilijk?
In ieder geval is het vaak een lastig verhaal, het afvallen. Uiteraard probeer je mensen te motiveren, maar het allerbelangrijkst is natuurlijk de motivatie die vanuit henzelf komt! En die is er helaas niet altijd en dat zie je terug op de weegschaal. Als die motivatie er wel is dan zie je de succesverhalen. Aan de andere kant heb je de mensen die zijn doorverwezen door hun arts en dus vaak niet op eigen initiatief komen. Een deel hiervan is absoluut niet gemotiveerd en dat voelt als diëtist dus als het trekken aan een dood paard als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Nu moet ik zeggen dat ik ook niet zo weg was van de werkwijze van mijn stageplaats. In het eerste consult werd de reden van komst besproken en andere zaken die van belang zijn. Na de voedingsanamnese werden er voedingsadviezen gegeven en werd de patiënt met een boekje van het Voedingscentrum naar huis gestuurd. Daarna volgen er uiteraard nog wat vervolgconsulten die dan een kwartier duurden, vaak te kort om nu nog eens écht naar het probleem te kijken.
Maar wat ik me vooral afvroeg, misschien zou je tijdens het eerste consult nog helemaal geen adviezen moeten geven! Misschien zou je eerst véél dieper moeten ingaan op de motivatie, welke verwachtingen heeft iemand en wat wil diegene wel en wat niet? In hoeverre is een patiënt er klaar voor? Inderdaad Lisa, niet iedereen is er klaar voor! Het heeft vaak ook te maken met psychische problemen, de zogenaamde emotie-eters. Voeding is alleen maar het middel, het probleem zelf zit op een heel ander vlak. Ben ik dan wel de aangewezen persoon om deze groep te helpen? Ik ben immers geen psycholoog, maar soms ben je dat toch een beetje als diëtist. Dat vind ik ook niet erg, maar of de patiënt er dan mee geholpen is om naar een diëtist te worden verwezen? Daarbij komt nog dat je niet eens altijd weet welke problemen een patiënt heeft, dat moet hij ook maar durven te vertellen.
Nou, een heel verhaal, maar wat ik ermee wil zeggen is dat mensen begeleiden die willen afvallen best gecompliceerd is en ikzelf nog in een zoektocht zit met welke methode ik daarbij uit de voeten kan. Die van mijn stageplaats is het dus niet denk ik. Heb jij een bepaalde methode die je gebruikt lisa, bij het begeleiden van mensen die willen afvallen? Of bepaalde uitgangspunten?
Groetjes Amber
Donna, je richt je inderdaad zeker niet alleen op mensen die willen afvallen. Het is zelfs maar een heel klein onderdeel van de opleiding. Je krijgt vooral veel fysiologie, pathologie en chemie. Daarnaast natuurlijk ook een stuk communicatie, maar dat had wat mij betreft stukken uitgebreider gekund (tijdens de stage leer je pas écht gesprekken voeren). Psychologie vormt daarnaast een ook deel van de opleiding. Maar je bent dus niet zozeer bezig met mensen die willen afvallen, maar vooral met voeding bij ziekte. Dat is echt ontzettend breed, maar wat je veel tegenkomt zijn diabeten en daarnaast natuurlijk de ondervoeding die je bij veel ziektebeelden tegenkomt. Maar een bepaalde richting kies je niet. Bij mij kon je wel kiezen om af te studeren als voedingskundige of diëtist, maar vrijwel iedereen studeert af als diëtist (tenzij je niet in een paramedische setting gaat werken, maar bijvoorbeeld het bedrijfsleven). Nou dat is even de opleiding in een notedop, als je meer wilt weten daarover laat maar weten! Uit het andere topic begrijp ik dat je zelf de opleiding wilt gaan doen? Leuk!
Een eigen bedrijf opzetten is inderdaad een optie, maar heeft niet mijn voorkeur op dit moment. Later misschien wel, maar ik wil graag eerst meer ervaring opdoen binnen een instelling. Een eigen praktijk lijkt me leuk voor later en is vaak ook goed te combineren volgens mij met een gezinsleven (wat ik nu nog niet heb), alhoewel, jij bent er even mee gestopt begrijp ik Lisa vanwege de komst van je tweede kindje?
Voor jou is het dus een hele zoektocht geweest Lisa! Viel vast niet mee, maar het moet vast ook fijn zijn nu te weten wat er aan de hand is. Lukt het je intussen beter om te gaan met die impulsen of vind je dat erg moeilijk?
In ieder geval is het vaak een lastig verhaal, het afvallen. Uiteraard probeer je mensen te motiveren, maar het allerbelangrijkst is natuurlijk de motivatie die vanuit henzelf komt! En die is er helaas niet altijd en dat zie je terug op de weegschaal. Als die motivatie er wel is dan zie je de succesverhalen. Aan de andere kant heb je de mensen die zijn doorverwezen door hun arts en dus vaak niet op eigen initiatief komen. Een deel hiervan is absoluut niet gemotiveerd en dat voelt als diëtist dus als het trekken aan een dood paard als jullie begrijpen wat ik bedoel.
Nu moet ik zeggen dat ik ook niet zo weg was van de werkwijze van mijn stageplaats. In het eerste consult werd de reden van komst besproken en andere zaken die van belang zijn. Na de voedingsanamnese werden er voedingsadviezen gegeven en werd de patiënt met een boekje van het Voedingscentrum naar huis gestuurd. Daarna volgen er uiteraard nog wat vervolgconsulten die dan een kwartier duurden, vaak te kort om nu nog eens écht naar het probleem te kijken.
Maar wat ik me vooral afvroeg, misschien zou je tijdens het eerste consult nog helemaal geen adviezen moeten geven! Misschien zou je eerst véél dieper moeten ingaan op de motivatie, welke verwachtingen heeft iemand en wat wil diegene wel en wat niet? In hoeverre is een patiënt er klaar voor? Inderdaad Lisa, niet iedereen is er klaar voor! Het heeft vaak ook te maken met psychische problemen, de zogenaamde emotie-eters. Voeding is alleen maar het middel, het probleem zelf zit op een heel ander vlak. Ben ik dan wel de aangewezen persoon om deze groep te helpen? Ik ben immers geen psycholoog, maar soms ben je dat toch een beetje als diëtist. Dat vind ik ook niet erg, maar of de patiënt er dan mee geholpen is om naar een diëtist te worden verwezen? Daarbij komt nog dat je niet eens altijd weet welke problemen een patiënt heeft, dat moet hij ook maar durven te vertellen.
Nou, een heel verhaal, maar wat ik ermee wil zeggen is dat mensen begeleiden die willen afvallen best gecompliceerd is en ikzelf nog in een zoektocht zit met welke methode ik daarbij uit de voeten kan. Die van mijn stageplaats is het dus niet denk ik. Heb jij een bepaalde methode die je gebruikt lisa, bij het begeleiden van mensen die willen afvallen? Of bepaalde uitgangspunten?
Groetjes Amber
woensdag 16 december 2009 om 08:11
Ik moet zo weg, maar wou deze alvast even met jullie delen:
Diëtist gaat overgewicht met succes te lijf
15 december 2009 | Bij de diëtist komen, net als in 2007, voor het merendeel mensen met overgewicht en diabetes. De beweeg- en voedingsadviezen helpen. Binnen de groep die de behandeling afmaakt, neemt het aantal cliënten met ernstig overgewicht met bijna een vijfde af.
Van de cliënten die de vrijgevestigde diëtist bezoeken, heeft 71% overgewicht en 27% diabetes. De diëtist probeert vooral een verandering in voeding en voedingsgewoonten te bewerkstelligen, en inzicht te geven in persoonlijke gewoonten en eigenschappen die van invloed zijn op de aandoening. Net als vorig jaar bereikt de diëtist bij bijna de helft van de cliënten de gestelde behandeldoelen voor driekwart of helemaal, zo blijkt uit een update van de rapportage op de website van LiPZ-diëtetiek. Ook blijken de maximaal te vergoeden vier uren dieetadvies per kalenderjaar, voor nog steeds één op de vier cliënten te weinig.
Bewegen en Body Mass Index
Nieuw in de rapportage is dat de activiteit van de cliënten in kaart is gebracht en bijgehouden. Ongeveer de helft beweegt voldoende volgens de Nederlandse norm voor gezond bewegen. In de gehele bevolking is dat 56% volgens het CBS. Na afloop van de behandeling door de diëtist beweegt 68% voldoende volgens de norm. Nieuw is ook dat van cliënten de Body Mass Index (gewicht gedeeld door het kwadraat van de lichaamslengte) wordt bijgehouden, voor en na behandeling. De groep cliënten met ernstig overgewicht die de behandeling afmaakt, blijkt door de behandeling met bijna een vijfde afgenomen. En de meerderheid van deze groep beoordeelt na behandeling zijn of haar overgewicht, diabetes of te hoog cholesterol als aanmerkelijk minder ernstig.
Vervolgonderzoek
Deze resultaten zijn gebaseerd op de zelfrapportage door diëtisten op basis van hun dagelijkse praktijk. Kenmerkend voor de praktijk is dat een deel van de cliënten de behandeling voortijdig beëindigt. Van deze groep cliënten ontbreken gegevens over het resultaat van de diëtistische zorg. Hierdoor kan de echte effectiviteit van de behandeling door een diëtiste niet goed geëvalueerd worden. In de toekomst wil het NIVEL graag een onderzoek starten met een experimenteel design om zo voor de totale cliëntenpopulatie het resultaat te kunnen bepalen.
LiPZ
Het onderzoek is gebaseerd op gegevens van de Landelijke informatievoorziening Paramedische Zorg (LiPZ). LiPZ is een landelijk representatief netwerk van extramurale praktijken voor diëtetiek, fysiotherapiepraktijken, praktijken voor oefentherapie Cesar en Mensendieck. Diëtisten en therapeuten registreren binnen dit netwerk gegevens over de zorg die zij leveren. Alle zorg, ook de niet-verzekerde zorg, aan de hele patiëntenpopulatie wordt geregistreerd. LiPZ wordt uitgevoerd door het NIVEL in nauwe samenwerking met de Nederlandse Vereniging van Diëtisten, het Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie, de Vereniging van Oefentherapeuten Cesar en Mensendieck en Zorgverzekeraars Nederland. LiPZ wordt gefinancierd door het ministerie van VWS.
Bron: www.nivel.nl
Diëtist gaat overgewicht met succes te lijf
15 december 2009 | Bij de diëtist komen, net als in 2007, voor het merendeel mensen met overgewicht en diabetes. De beweeg- en voedingsadviezen helpen. Binnen de groep die de behandeling afmaakt, neemt het aantal cliënten met ernstig overgewicht met bijna een vijfde af.
Van de cliënten die de vrijgevestigde diëtist bezoeken, heeft 71% overgewicht en 27% diabetes. De diëtist probeert vooral een verandering in voeding en voedingsgewoonten te bewerkstelligen, en inzicht te geven in persoonlijke gewoonten en eigenschappen die van invloed zijn op de aandoening. Net als vorig jaar bereikt de diëtist bij bijna de helft van de cliënten de gestelde behandeldoelen voor driekwart of helemaal, zo blijkt uit een update van de rapportage op de website van LiPZ-diëtetiek. Ook blijken de maximaal te vergoeden vier uren dieetadvies per kalenderjaar, voor nog steeds één op de vier cliënten te weinig.
Bewegen en Body Mass Index
Nieuw in de rapportage is dat de activiteit van de cliënten in kaart is gebracht en bijgehouden. Ongeveer de helft beweegt voldoende volgens de Nederlandse norm voor gezond bewegen. In de gehele bevolking is dat 56% volgens het CBS. Na afloop van de behandeling door de diëtist beweegt 68% voldoende volgens de norm. Nieuw is ook dat van cliënten de Body Mass Index (gewicht gedeeld door het kwadraat van de lichaamslengte) wordt bijgehouden, voor en na behandeling. De groep cliënten met ernstig overgewicht die de behandeling afmaakt, blijkt door de behandeling met bijna een vijfde afgenomen. En de meerderheid van deze groep beoordeelt na behandeling zijn of haar overgewicht, diabetes of te hoog cholesterol als aanmerkelijk minder ernstig.
Vervolgonderzoek
Deze resultaten zijn gebaseerd op de zelfrapportage door diëtisten op basis van hun dagelijkse praktijk. Kenmerkend voor de praktijk is dat een deel van de cliënten de behandeling voortijdig beëindigt. Van deze groep cliënten ontbreken gegevens over het resultaat van de diëtistische zorg. Hierdoor kan de echte effectiviteit van de behandeling door een diëtiste niet goed geëvalueerd worden. In de toekomst wil het NIVEL graag een onderzoek starten met een experimenteel design om zo voor de totale cliëntenpopulatie het resultaat te kunnen bepalen.
LiPZ
Het onderzoek is gebaseerd op gegevens van de Landelijke informatievoorziening Paramedische Zorg (LiPZ). LiPZ is een landelijk representatief netwerk van extramurale praktijken voor diëtetiek, fysiotherapiepraktijken, praktijken voor oefentherapie Cesar en Mensendieck. Diëtisten en therapeuten registreren binnen dit netwerk gegevens over de zorg die zij leveren. Alle zorg, ook de niet-verzekerde zorg, aan de hele patiëntenpopulatie wordt geregistreerd. LiPZ wordt uitgevoerd door het NIVEL in nauwe samenwerking met de Nederlandse Vereniging van Diëtisten, het Koninklijk Nederlands Genootschap voor Fysiotherapie, de Vereniging van Oefentherapeuten Cesar en Mensendieck en Zorgverzekeraars Nederland. LiPZ wordt gefinancierd door het ministerie van VWS.
Bron: www.nivel.nl
woensdag 27 januari 2010 om 10:11
Bij de onderhandelingen destijds (ik geloof bij het starten van de functiewaarderingen etc) is door de fysiotherapeuten gewoon sterker en beter ingezet. Dat hebben de diëtisten laten liggen. Toen toch nog vaak vrouwen met een klein baantje, meer voor de hobby etc. Ook heeft het vak van fysiotherapeut nog steeds wat meer status, omdat je fysiek met de cliënt bezig bent én het vak door meer mannen wordt uitgeoefend van oudsher, dan de diëtetiek.
En ik zou zelf geen fysiotherapeut willen zijn, zoveel cliënten achter elkaar door... overigens zou ik als diëtist ook niet de ene na de andere cliënt willen spreken, hele dagen. Dat is gewoon niets voor mij. Ik moet afwisseling in mijn werk hebben en dat vooral kunnen verrichten wanneer het mij uitkomt. Dat is niet handig in een thuiszorg- of ziekenhuisorganisatie.
Ik heb nog geen seconde spijt gehad van mijn opleiding. Momenteel werk ik maar voor een klein deel 'in de voeding', maar ik heb ook in ander werk zoveel aan deze opleiding. Het is maar net wat je zelf van je werkzame leven wilt maken. Zo'n opmerking van een diëtist dat ze niet meer voor dit vak zou kiezen als ze het over kon doen, vind ik nonsens. Ook zij heeft toch de mogelijkheid zich bijvoorbeeld te specialiseren, of met een aanvullende opleiding of studie iets anders te gaan doen? Een hbo-opleiding als Voeding & Diëtetiek is heel breed en divers aan de ene kant, en heel specialistisch aan de andere kant. Dat vind ik er zo goed aan. Maar... je carrière zul je zelf vorm moeten geven, binnen óf buiten de diëtetiek, of half-half, echt, alles is mogelijk. Je zit nooit vast, gelukkig. Mensen die dat zo voelen, zijn mijns inziens niet flexibel en niet creatief. En dan kun je maar beter ook blijven zitten waar je zit, toch?
xYella.
En ik zou zelf geen fysiotherapeut willen zijn, zoveel cliënten achter elkaar door... overigens zou ik als diëtist ook niet de ene na de andere cliënt willen spreken, hele dagen. Dat is gewoon niets voor mij. Ik moet afwisseling in mijn werk hebben en dat vooral kunnen verrichten wanneer het mij uitkomt. Dat is niet handig in een thuiszorg- of ziekenhuisorganisatie.
Ik heb nog geen seconde spijt gehad van mijn opleiding. Momenteel werk ik maar voor een klein deel 'in de voeding', maar ik heb ook in ander werk zoveel aan deze opleiding. Het is maar net wat je zelf van je werkzame leven wilt maken. Zo'n opmerking van een diëtist dat ze niet meer voor dit vak zou kiezen als ze het over kon doen, vind ik nonsens. Ook zij heeft toch de mogelijkheid zich bijvoorbeeld te specialiseren, of met een aanvullende opleiding of studie iets anders te gaan doen? Een hbo-opleiding als Voeding & Diëtetiek is heel breed en divers aan de ene kant, en heel specialistisch aan de andere kant. Dat vind ik er zo goed aan. Maar... je carrière zul je zelf vorm moeten geven, binnen óf buiten de diëtetiek, of half-half, echt, alles is mogelijk. Je zit nooit vast, gelukkig. Mensen die dat zo voelen, zijn mijns inziens niet flexibel en niet creatief. En dan kun je maar beter ook blijven zitten waar je zit, toch?
xYella.
vrijdag 29 januari 2010 om 11:30
Leuk dat hier weer gereageerd wordt!
Leyla88, jij bent dus ook druk op zoek naar een baan. Hoe lang ben je op zoek? En in welke regio zoek je? Ik zoek met name in het noorden en daar is erg weinig werk. Ik zal niet gauw zeggen dat ik spijt heb dat ik deze opleiding heb gekozen, alleen het is natuurlijk jammer als je niet aan de slag kunt. Maar ja, V&D kwam er toenertijd in de Elsevier test best goed uit (is een test waarin staat hoe makkelijk je aan het werk komt met een bepaalde opleiding). Ik zie het maar zo, ik heb wel een HBO-diploma en moet maar zien wat ik daar precies mee ga doen!
Aanstaande maandag begin ik met een nieuwe baan trouwens! Geen baan als diëtist en ook niet op HBO-niveau. Heb er wel superveel zin in, ik kom te werken bij een leuk en jong bedrijf en het is heerlijk om in ieder geval een halfjaar een vast inkomen te hebben. Daarna zien we wel weer!
Fysiogirl, leyla zegt toch ook helemaal dat dat niet mag?Alleen een constatering. Ik zelf vind dat het salaris zo ongeveer gelijk moet zijn, je hebt immers allebei een HBO-opleiding gedaan en allebei een hoge werkdruk en veel verantwoordelijkheid.
Yella41, ik geloof je hoor als je zegt dat de diëtisten niet hoog genoeg hebben ingezet. En inderdaad de fysio's genieten meer status. Dat is wel eens vervelend als diëtist zijnde, maar er wordt ook niet genoeg gedaan om dat te verbeteren.
Uiteraard kun je als diëtist een andere opleiding doen of je specialiseren, maar dat neemt dan toch niet weg dat je achteraf liever niet voor V&D had gekozen? Vind ik helemaal geen nonsens. Mijn stagebegeleidster zei dat ook trouwens dat ze achteraf liever wat anders had gekozen.
Goh leyla lijkt wel alsof we op dezelfde plek stage hebben gelopen haha!
Leyla88, jij bent dus ook druk op zoek naar een baan. Hoe lang ben je op zoek? En in welke regio zoek je? Ik zoek met name in het noorden en daar is erg weinig werk. Ik zal niet gauw zeggen dat ik spijt heb dat ik deze opleiding heb gekozen, alleen het is natuurlijk jammer als je niet aan de slag kunt. Maar ja, V&D kwam er toenertijd in de Elsevier test best goed uit (is een test waarin staat hoe makkelijk je aan het werk komt met een bepaalde opleiding). Ik zie het maar zo, ik heb wel een HBO-diploma en moet maar zien wat ik daar precies mee ga doen!
Aanstaande maandag begin ik met een nieuwe baan trouwens! Geen baan als diëtist en ook niet op HBO-niveau. Heb er wel superveel zin in, ik kom te werken bij een leuk en jong bedrijf en het is heerlijk om in ieder geval een halfjaar een vast inkomen te hebben. Daarna zien we wel weer!
Fysiogirl, leyla zegt toch ook helemaal dat dat niet mag?Alleen een constatering. Ik zelf vind dat het salaris zo ongeveer gelijk moet zijn, je hebt immers allebei een HBO-opleiding gedaan en allebei een hoge werkdruk en veel verantwoordelijkheid.
Yella41, ik geloof je hoor als je zegt dat de diëtisten niet hoog genoeg hebben ingezet. En inderdaad de fysio's genieten meer status. Dat is wel eens vervelend als diëtist zijnde, maar er wordt ook niet genoeg gedaan om dat te verbeteren.
Uiteraard kun je als diëtist een andere opleiding doen of je specialiseren, maar dat neemt dan toch niet weg dat je achteraf liever niet voor V&D had gekozen? Vind ik helemaal geen nonsens. Mijn stagebegeleidster zei dat ook trouwens dat ze achteraf liever wat anders had gekozen.
Goh leyla lijkt wel alsof we op dezelfde plek stage hebben gelopen haha!
