Relaties
alle pijlers
Man met bindingsangst? Wat is dat eigenlijk?
zondag 11 november 2007 om 20:55
Ben op zoek naar eerlijke, spontane reacties, want ik word er een beetje moe van.
Wat is dat toch, dat mannen het hebben over bindingsangst, terwijl ik vrouwen daar eigenlijk nauwelijks over hoor. Ben zelf 39, al een jaar of 5 vrijgezel. Niet echt naar keuze, maar kom gewoon de juiste man niet tegen. Wil me best wel aanpassen in een relatie, maar veranderen zal ik niet meer. Heb ik ook geen zin in, vind mezelf wel prima zoals ik ben. Had eigenlijk al min of meer de moed opgegeven, want zoveel leuke en vooral vrijgezelle mannen, kom ik nu eenmaal niet tegen. Tot een aantal weken geleden: het leek helemaal geweldig!!! Konden overal over praten, zelfde interesses, het komt vast wel bekend voor. Ik natuurlijk toch een beetje in de zesde hemel (houd nu eenmaal mijn reserves), maar daar leek nu eens echt geen reden voor te zijn. Had toen natuurlijk al moeten gaan twijfelen, maar ben nu eenmaal nog steeds een hopeloze romanticus, dus deze keer heb ik mijn hart toch maar weer opengesteld. Na een aantal weken,kwam ineens de term 'eeuwige vrijgezel' boven water. Wat dat precies betekent weet ik ook niet, maar hij informeerde me even tussen neus en lippen door, dat hij dat wel was. Prima hoor, houd zelf ook graag aan mijn eigen leven (drukke baan, vriendinnen) een beetje vast, maar voor mij is er altijd ruimte voor nieuwe ervaringen. Waarom is het dan dat ineens, na een avondje doorzakken in de kroeg, ik te horen krijg dat ik me niet teveel in zijn leven moet mengen, omdat hij nu eenmaal die 'eeuwige vrijgezel' is?
Als ik me nu als een wanhopige zou misdragen, kon ik dat misschien nog wel begrijpen. Echter, hij is degene die continue vraagt of ik naar hem toe kom, me de hele dag bestookt met smsjes en ga zo maar door......
Dit is nu een paar keer gebeurt en na de laatste keer had ik er schoon genoeg van. Lag al in (zijn) bed, toen de hele discussie weer begon. Heb me aangekleed, een taxi gebeld en ben midden in de nacht naar huis gegaan.
Nog in de taxi belt hij me al, er is toch niks veranderd tussen ons, ik moet me niet zo aanstellen, blablabla. Mijn mening is dat ik niet ergens blijf, waar ik blijkbaar van het ene op het andere moment niet meer welkom ben. We zitten nu een beetje in een impasse. Ik mis hem, wil hem dolgraag zien, maar dan wel op een gelijkwaardige basis. Hij smst me plat, of er niets aan de hand is en als ik hem vraag daarmee te stopppen, omdat ik vind dat er toch eerst even gepraat moet worden, vindt hij dat ik aan het ruziemaken ben.
Reageer ik nu echt zo overdreven?
Wat is dat toch, dat mannen het hebben over bindingsangst, terwijl ik vrouwen daar eigenlijk nauwelijks over hoor. Ben zelf 39, al een jaar of 5 vrijgezel. Niet echt naar keuze, maar kom gewoon de juiste man niet tegen. Wil me best wel aanpassen in een relatie, maar veranderen zal ik niet meer. Heb ik ook geen zin in, vind mezelf wel prima zoals ik ben. Had eigenlijk al min of meer de moed opgegeven, want zoveel leuke en vooral vrijgezelle mannen, kom ik nu eenmaal niet tegen. Tot een aantal weken geleden: het leek helemaal geweldig!!! Konden overal over praten, zelfde interesses, het komt vast wel bekend voor. Ik natuurlijk toch een beetje in de zesde hemel (houd nu eenmaal mijn reserves), maar daar leek nu eens echt geen reden voor te zijn. Had toen natuurlijk al moeten gaan twijfelen, maar ben nu eenmaal nog steeds een hopeloze romanticus, dus deze keer heb ik mijn hart toch maar weer opengesteld. Na een aantal weken,kwam ineens de term 'eeuwige vrijgezel' boven water. Wat dat precies betekent weet ik ook niet, maar hij informeerde me even tussen neus en lippen door, dat hij dat wel was. Prima hoor, houd zelf ook graag aan mijn eigen leven (drukke baan, vriendinnen) een beetje vast, maar voor mij is er altijd ruimte voor nieuwe ervaringen. Waarom is het dan dat ineens, na een avondje doorzakken in de kroeg, ik te horen krijg dat ik me niet teveel in zijn leven moet mengen, omdat hij nu eenmaal die 'eeuwige vrijgezel' is?
Als ik me nu als een wanhopige zou misdragen, kon ik dat misschien nog wel begrijpen. Echter, hij is degene die continue vraagt of ik naar hem toe kom, me de hele dag bestookt met smsjes en ga zo maar door......
Dit is nu een paar keer gebeurt en na de laatste keer had ik er schoon genoeg van. Lag al in (zijn) bed, toen de hele discussie weer begon. Heb me aangekleed, een taxi gebeld en ben midden in de nacht naar huis gegaan.
Nog in de taxi belt hij me al, er is toch niks veranderd tussen ons, ik moet me niet zo aanstellen, blablabla. Mijn mening is dat ik niet ergens blijf, waar ik blijkbaar van het ene op het andere moment niet meer welkom ben. We zitten nu een beetje in een impasse. Ik mis hem, wil hem dolgraag zien, maar dan wel op een gelijkwaardige basis. Hij smst me plat, of er niets aan de hand is en als ik hem vraag daarmee te stopppen, omdat ik vind dat er toch eerst even gepraat moet worden, vindt hij dat ik aan het ruziemaken ben.
Reageer ik nu echt zo overdreven?
zondag 11 november 2007 om 21:13
Lijkt me niet. De tijd van vrijheid blijheid gaat een kéér over hoor! Ik denk niet dat het bindingsangst is, maar meer een gevalletje van onvolwassen gedrag. Ik heb zelf ook bindingsangst (en ja, ik ben vrouw) en ik kan je uit eigen ervaring vertellen: dat is iets afschuwelijks. Aan de ene kant wil ik heel graag een relatie, maar dankzij ervaringen uit het verleden kan ik me niet goed binden aan een man. Tot mijn eigen verdriet. Dát is bindingsangst, die verklaring van hem is gewoon een equivalent voor onvolwassenheid.
Wel vervelend voor je dat je nou net tegen zo'n vent aan moet lopen zeg... Ik zou zeggen: sterkte enne.. volgende keer beter!!
Wel vervelend voor je dat je nou net tegen zo'n vent aan moet lopen zeg... Ik zou zeggen: sterkte enne.. volgende keer beter!!
zondag 11 november 2007 om 21:25
Een spreuk om over na te denken:
Bindingsangst is verlatingsangst en vice versa.
Ik ben een aantal keer gekwetst en ben bang opnieuw gekwetst te worden.
Een tijdje echt alle (ook lieve mannen) van me af geblaft om ze maar op afstand te houden...mijn huidige vriend weet dit en kan er alleen maar om lachen als ik een 'ik doe het allemaal zelf wel bui heb'...zit er eigenlijk alleen maar zelf mee. Mijn vriend is een lieverd, we krijgen samen een kindje (super!) en toch soms die stemmetjes die enkel angst inhouden.
Ik krijg de kriebels bij het idee dat ik straks afhankelijker ben dan ik wil (minder werken ivm de beeb). Wil zo graag mama worden en zef voor de kleine zorgen, tis allemaal zo dubbel.
Praten erover met mijn vriend heeft me (en dus ons) zeker goed gedaan!
Bindingsangst is verlatingsangst en vice versa.
Ik ben een aantal keer gekwetst en ben bang opnieuw gekwetst te worden.
Een tijdje echt alle (ook lieve mannen) van me af geblaft om ze maar op afstand te houden...mijn huidige vriend weet dit en kan er alleen maar om lachen als ik een 'ik doe het allemaal zelf wel bui heb'...zit er eigenlijk alleen maar zelf mee. Mijn vriend is een lieverd, we krijgen samen een kindje (super!) en toch soms die stemmetjes die enkel angst inhouden.
Ik krijg de kriebels bij het idee dat ik straks afhankelijker ben dan ik wil (minder werken ivm de beeb). Wil zo graag mama worden en zef voor de kleine zorgen, tis allemaal zo dubbel.
Praten erover met mijn vriend heeft me (en dus ons) zeker goed gedaan!
zondag 11 november 2007 om 21:40
quote:Maartbaby schreef op 11 november 2007 @ 21:25:
Een spreuk om over na te denken:
Bindingsangst is verlatingsangst en vice versa.
Hoeft niet hoor. Ik heb heel lang bindingsangst gehad zonder dat daar verlatingsangst bij kwam kijken (dat kwam er vele jaren later pas bij, doordat het voor mij - door mijn bindingsangst - vrij onmogelijk werd me te geven en dat weer gevolgen had in "relaties".)
Ik had bindingsangst doordat ik heel erg ben geclaimed, en er enorm over mijn grenzen is heengedenderd.
Ik vind het jammer dat er de laatste jaren steeds maar wordt gezegd dat bindingsangst en verlatingsangst één zijn. Het kán, maar het hoeft helemaal niet.
Een spreuk om over na te denken:
Bindingsangst is verlatingsangst en vice versa.
Hoeft niet hoor. Ik heb heel lang bindingsangst gehad zonder dat daar verlatingsangst bij kwam kijken (dat kwam er vele jaren later pas bij, doordat het voor mij - door mijn bindingsangst - vrij onmogelijk werd me te geven en dat weer gevolgen had in "relaties".)
Ik had bindingsangst doordat ik heel erg ben geclaimed, en er enorm over mijn grenzen is heengedenderd.
Ik vind het jammer dat er de laatste jaren steeds maar wordt gezegd dat bindingsangst en verlatingsangst één zijn. Het kán, maar het hoeft helemaal niet.
zondag 11 november 2007 om 21:44
O ja, ik ben ook vrouw, en doe op het gebied van bindingsangst niet onder voor de gemiddelde man, vrees ik.
Heb trouwens wel een hekel aan het woord, en gebruik het normaalgesproken ook niet. Zeker niet nu het zo'n hype is geworden. Ik zou het wél een gemakkelijk excuus vinden btw voor als ik iemand niet zie zitten.
Heb trouwens wel een hekel aan het woord, en gebruik het normaalgesproken ook niet. Zeker niet nu het zo'n hype is geworden. Ik zou het wél een gemakkelijk excuus vinden btw voor als ik iemand niet zie zitten.
zondag 11 november 2007 om 21:49
Maartbaby, ben blij voor je dat je een vriend hebt gevonden met wie je daar goed over kan praten (en lachen)!!!
Ben zelf ook de gemakkelijkste niet, heb altijd reserves en ben bang om me te geven. Heb ook niet de leukste ervaringen met mannen, maar toch blijf ik het proberen als ik iemand ontmoet die de moeite waard lijkt. Daardoor ga ik wel weer steeds op mjn bek, maar in ieder geval probeer ik het dan toch van tijd tot tijd (dit was trouwens alweer een hele tijd geleden).
Begrijp gewoon niet waarom mannen altijd (sorry voor de goede mannen) moeten liegen. Als je er geen zin in hebt, zeg het dan gewoon! Als je sex voor een avondje wilt, zegt dat dan eerlijk! Ik ben zelf ook zo, ga geen verhaaltjes ophangen die kant noch wal raken, want dat is helemaal niet nodig. Snap dat niet hoor. Hij blijft me nu nog steeds smsen (terwijl ik dit aan het schrijven ben), maar echt praten wil hij niet, wat ik moet niet zo zeuren. Dit is duidelijk niet de man voor mij!
Ben zelf ook de gemakkelijkste niet, heb altijd reserves en ben bang om me te geven. Heb ook niet de leukste ervaringen met mannen, maar toch blijf ik het proberen als ik iemand ontmoet die de moeite waard lijkt. Daardoor ga ik wel weer steeds op mjn bek, maar in ieder geval probeer ik het dan toch van tijd tot tijd (dit was trouwens alweer een hele tijd geleden).
Begrijp gewoon niet waarom mannen altijd (sorry voor de goede mannen) moeten liegen. Als je er geen zin in hebt, zeg het dan gewoon! Als je sex voor een avondje wilt, zegt dat dan eerlijk! Ik ben zelf ook zo, ga geen verhaaltjes ophangen die kant noch wal raken, want dat is helemaal niet nodig. Snap dat niet hoor. Hij blijft me nu nog steeds smsen (terwijl ik dit aan het schrijven ben), maar echt praten wil hij niet, wat ik moet niet zo zeuren. Dit is duidelijk niet de man voor mij!
zondag 11 november 2007 om 22:50
Toontje volgens mij heb je een tweelingbroer van mijn vriend ontmoet .
Dit verhaal heb ik precies zo meegemaakt. Toch is hij bij me ingetrokken na verloop van tijd, maar na 8 maande samen wonen, begon hij alweer zijn bedenkingen te krijgen. Maar hij wil verder wel steeds contact met mij en in mijn prive wonen, slapen, eten, drinken en alles meedoen, gewoon bij me blijven wonen dus.
Erg lastig, maar ik geef het nog maar wat tijd.
Misschien kun jij dat ook? Een paar weken is niet zo lang en misschien groeit hij er naartoe, om zijn leven te gaan delen met een ander.
Dit verhaal heb ik precies zo meegemaakt. Toch is hij bij me ingetrokken na verloop van tijd, maar na 8 maande samen wonen, begon hij alweer zijn bedenkingen te krijgen. Maar hij wil verder wel steeds contact met mij en in mijn prive wonen, slapen, eten, drinken en alles meedoen, gewoon bij me blijven wonen dus.
Erg lastig, maar ik geef het nog maar wat tijd.
Misschien kun jij dat ook? Een paar weken is niet zo lang en misschien groeit hij er naartoe, om zijn leven te gaan delen met een ander.
zondag 11 november 2007 om 23:16
Bindingsangst is verlatingsangst en vice versa???
Sorrie maar ik sluit mij bij pink aan.
Heb eens een relatie gehad met een dame die heel onzeker was, het gevolg hiervan was dat ze inderdaad begon te claimen. In het begin had ik het niet zo snel door ondanks dat ik vaak door de vriendenkring werd gewaarschuwd, liefde maakt immers blind. Op gegeven moment had ik gewoon nergens geen zin meer in en laat staan dat ik energie had. Gelukkig woonde ik niet samen en heb alleen het vliegtuig richting mijn ouders genomen om gewoon tot rust te komen. Thuis terug in NL had ik eindelijk de energie om te zeggen; Het is over.
Wat betreft die mannen Toon, ik was ook zo'n persoon die niemand tegen het zere hoofd wilde stoten. Heb inmiddels de boeg omgezwaaid en gooi er direct alles uit wat mij niet aanstaat. Heb nu inmiddels vier jaar een fijn maatje waar ik alles meedeel maar ook vrij laat in het doen en laten.
Succes
Sorrie maar ik sluit mij bij pink aan.
Heb eens een relatie gehad met een dame die heel onzeker was, het gevolg hiervan was dat ze inderdaad begon te claimen. In het begin had ik het niet zo snel door ondanks dat ik vaak door de vriendenkring werd gewaarschuwd, liefde maakt immers blind. Op gegeven moment had ik gewoon nergens geen zin meer in en laat staan dat ik energie had. Gelukkig woonde ik niet samen en heb alleen het vliegtuig richting mijn ouders genomen om gewoon tot rust te komen. Thuis terug in NL had ik eindelijk de energie om te zeggen; Het is over.
Wat betreft die mannen Toon, ik was ook zo'n persoon die niemand tegen het zere hoofd wilde stoten. Heb inmiddels de boeg omgezwaaid en gooi er direct alles uit wat mij niet aanstaat. Heb nu inmiddels vier jaar een fijn maatje waar ik alles meedeel maar ook vrij laat in het doen en laten.
Succes
zondag 11 november 2007 om 23:29
Als ik iemand niet leuk genoeg vind en hem te aardig vind om de botte-bijl-behandeling te geven dan heb ik ook opeens last van bindingsangst.
Dit weekend nog, in het begin was het erg leuk, maar uit bepaalde opmerkingen en vragen van hem wist ik al dat deze vent niks voor mij was.
Kreeg het benauwd van zijn enorme belangstelling, voelde me al bijna getrouwd.
Omdat hij verder niet onaardig was moest ik toch iets zeggen, dus tadaaa !!! Een mooi verhaal over bindingsangst etc en ben er weer vanaf.
Dit weekend nog, in het begin was het erg leuk, maar uit bepaalde opmerkingen en vragen van hem wist ik al dat deze vent niks voor mij was.
Kreeg het benauwd van zijn enorme belangstelling, voelde me al bijna getrouwd.
Omdat hij verder niet onaardig was moest ik toch iets zeggen, dus tadaaa !!! Een mooi verhaal over bindingsangst etc en ben er weer vanaf.
maandag 12 november 2007 om 09:45
Er zullen best wel mannen en vrouwen zijn die bindingsangst als excuus gebruiken, maar er zullen er ook zijn die het echt hebben. Ikzelf dus. En geloof me, dat is geen pretje, eerder kei- en keihard werken op het moment dat ik iemand leuker dan gewoon leuk vind.
Wat de man van TO betreft, tja, lijkt me persoonlijk geen pretje om niet serieus genomen te worden in je gevoelens en mening ten aanzien van de relatie. Kan me voorstellen dat je daarbij je twijfels en zo heel sterk krijgt. Waar ikzelf bij op zou passen, je schrijft al normaal gesproken reserves te hebben en dat die bij hem minder werden, pas op dat deze relatie je geen extra bagage meegeeft, die je dan in een volgende relatie weer eruit moet werken. Dus dat bijvoorbeeld je wantrouwen wordt aangewakkerd of zo (noem maar een voorbeeld). Kan me ook voorstellen dat als je lang alleen bent geweest en dan eindelijk iemand tegenkomt die je leuk vindt, je meer pikt dan je anders zou doen. Oppassen dus?!
In ieder geval sterkte met je keuze,
Marah
Wat de man van TO betreft, tja, lijkt me persoonlijk geen pretje om niet serieus genomen te worden in je gevoelens en mening ten aanzien van de relatie. Kan me voorstellen dat je daarbij je twijfels en zo heel sterk krijgt. Waar ikzelf bij op zou passen, je schrijft al normaal gesproken reserves te hebben en dat die bij hem minder werden, pas op dat deze relatie je geen extra bagage meegeeft, die je dan in een volgende relatie weer eruit moet werken. Dus dat bijvoorbeeld je wantrouwen wordt aangewakkerd of zo (noem maar een voorbeeld). Kan me ook voorstellen dat als je lang alleen bent geweest en dan eindelijk iemand tegenkomt die je leuk vindt, je meer pikt dan je anders zou doen. Oppassen dus?!
In ieder geval sterkte met je keuze,
Marah
maandag 12 november 2007 om 19:54
maandag 12 november 2007 om 20:12
heb al te vaak energie gestoken in mannen die met het " ik heb bindingsangst" syndroom aankwamen, voor mij zijn (praat nu even over mannen) dit mannen die wel even de lusten willen hebben maar niet de lasten, kortom gewoon er even overheen kunnen gaan en zodra het serieuzer wordt er met dit lul excuus van af komen.
woensdag 14 november 2007 om 08:52
quote:yoyo2 schreef op 12 november 2007 @ 08:55:
Volgens mij zegt iedereen die geen relatie met een bepaald persoon wil, maar wel sex dat diegene bindingsangst heeft. Lekker makkelijk om er op die manier onder uit te komen.
Ik vind die hele bindingsangst-term één groot slap excuus.
Dat is dus precies hoe ik er ook over denk!
Volgens mij zegt iedereen die geen relatie met een bepaald persoon wil, maar wel sex dat diegene bindingsangst heeft. Lekker makkelijk om er op die manier onder uit te komen.
Ik vind die hele bindingsangst-term één groot slap excuus.
Dat is dus precies hoe ik er ook over denk!
woensdag 14 november 2007 om 10:34
heel veel mannen geven vaak aan dat ze niet op zoek zijn nar een relatie, niet vast willen zitten. Ondertussen hebben ze wel behoefte aan een bepaalde intimiteit, die verder gaat dan een ONS, maar ze willen eegn huisje, boompje beestje. Wat ze eigenlijk zoeken is een soort V+.
maar dan komen ze een vrouw tegen. hoewel ze meestal wel eerlijk zeggen dat ze geen relatie willendenkt zo'n vrouw dan al te vaak dat zo'n man el bijdraait en dat ie over een poosje toch wel een heuze relatie wil. als dan blijkt dat die man NIET bijdraait en bij zijn standpunt blijft, dan is het volgens mij heel vaak de vrouw die dan zegt "Oh, aha ik sanp het al, je hebt bindingsangst". omdat als hij bindingsangst heeft, het in ieder geval niet komt omdat ie haar niet leuk genoeg vind. terwijl het daar eigenlijk mesal wel op neer komt, ze is niet leuk genoeg om dat leuke vrijgezellenleventje voor op te geven. Als je dat als vrouw kunt accepteren ( simpelweg omdat je zelf ook wel eens iemad net niet leuk genoeg vindt), dan zijn er la een stuk minder mannen met bindingsangst.
(Zelf voel ik me redelijk snel geclaimd, daar krijg ik het benauwd van. Als dat gebeurt kan ik dat ook zeggen; Ik vind je heel leuk, maar ik wil niet dat je me 5x per dag belt, een smsje is genoeg, dat snappen mannen).
maar dan komen ze een vrouw tegen. hoewel ze meestal wel eerlijk zeggen dat ze geen relatie willendenkt zo'n vrouw dan al te vaak dat zo'n man el bijdraait en dat ie over een poosje toch wel een heuze relatie wil. als dan blijkt dat die man NIET bijdraait en bij zijn standpunt blijft, dan is het volgens mij heel vaak de vrouw die dan zegt "Oh, aha ik sanp het al, je hebt bindingsangst". omdat als hij bindingsangst heeft, het in ieder geval niet komt omdat ie haar niet leuk genoeg vind. terwijl het daar eigenlijk mesal wel op neer komt, ze is niet leuk genoeg om dat leuke vrijgezellenleventje voor op te geven. Als je dat als vrouw kunt accepteren ( simpelweg omdat je zelf ook wel eens iemad net niet leuk genoeg vindt), dan zijn er la een stuk minder mannen met bindingsangst.
(Zelf voel ik me redelijk snel geclaimd, daar krijg ik het benauwd van. Als dat gebeurt kan ik dat ook zeggen; Ik vind je heel leuk, maar ik wil niet dat je me 5x per dag belt, een smsje is genoeg, dat snappen mannen).
woensdag 14 november 2007 om 14:29
Bindingsangst ontwikkel je heel snel zodra je not that into someone bent...... heel handig Rennen voor dat soort types.... man of vrouw, maakt niet uit. Je kan als man en als vrouw toch gewoon zeggen "ik zit niet te wachten op een relatie momenteel" ipv te sputteren dat je bindingsangst hebt ? (ook al is het in sommige gevallen zo) laat dat woord er nou eens lekker buiten. Bindingsangst is je eigen probleem, maak dat niet het probleem van de ander.
woensdag 14 november 2007 om 15:18
Er zijn best mensen die echt bindingsangst hebben, maar idd 95% van de mensen die zegt dat bedoelt":"ik wil geen relatie met jou, mar ik vind je wel zo aardig dat ik je niet wil kwetsen".
lees het "eindelijke leuke vent maar waar zijn de vlinders-topic.
Bij dat soort verhoudingen duikt al snel de term bindingsangst op.
overigens heb ik niet het idee dat mannen zeggen dat ze bindingsangst hebben, maar dat het juist de vrouwen zijn die roepen "hij heeft bindingsangst"omdat ze niet willen gemloven dat ie "just not that into her"is.
lees het "eindelijke leuke vent maar waar zijn de vlinders-topic.
Bij dat soort verhoudingen duikt al snel de term bindingsangst op.
overigens heb ik niet het idee dat mannen zeggen dat ze bindingsangst hebben, maar dat het juist de vrouwen zijn die roepen "hij heeft bindingsangst"omdat ze niet willen gemloven dat ie "just not that into her"is.
dinsdag 15 december 2009 om 18:15
Lekker oud topic.. maar het gaat hier weer over not into you bullshit.. begin daar een beetje moe van te worden.
Zelf laatst een topic geopend over een situatie met een nieuwe vlam. En daar kreeg ik af en toe soortgelijke reacties, maar had het idee dat daar niks van klopte. Toen werd er gezegd dat ik misschien dingen (gevoelens) zag van zijn kant omdat ik het graag wilde.
Eindstand.. ik heb hem gezien.. we hebben gepraat... en hij kreeg een paniekaanval.. ik heb zelden iemand zo getraumatiseerd erbij zien zitten. Wel tot de conclusie gekomen daardoor dat ik niks voor m kon betekenen, maar ik weet nu dat bindingsangst wel degelijk een heel diepliggend probleem kan zijn. In zijn geval vanwege een late adoptie.
Zelf laatst een topic geopend over een situatie met een nieuwe vlam. En daar kreeg ik af en toe soortgelijke reacties, maar had het idee dat daar niks van klopte. Toen werd er gezegd dat ik misschien dingen (gevoelens) zag van zijn kant omdat ik het graag wilde.
Eindstand.. ik heb hem gezien.. we hebben gepraat... en hij kreeg een paniekaanval.. ik heb zelden iemand zo getraumatiseerd erbij zien zitten. Wel tot de conclusie gekomen daardoor dat ik niks voor m kon betekenen, maar ik weet nu dat bindingsangst wel degelijk een heel diepliggend probleem kan zijn. In zijn geval vanwege een late adoptie.
dinsdag 15 december 2009 om 21:03
quote:vrouw1982 schreef op 15 december 2009 @ 18:16:
@tulepje
dat advies van jou vind ik dan ook heel erg schrijnend. Moet er niet aan denken iemand die al zo zwaar in de knoop zit nog een trap na te geven. Bah.. oppervlakkige kijk op dingen zeg.Het is na het lopen van een blauwtje natuurlijk veel prettiger om te denken dat iemand dat je liefde wel wíl beantwoorden maar het gewoon niet kan als gevolg van allerlei trauma's met exen of ouders. De meeste mensen zijn echter volstrekt niet getraumatiseerd en weten heel goed of zij zich voldoende tot iemand aangetrokken voelen om er een relatie mee te beginnen.
@tulepje
dat advies van jou vind ik dan ook heel erg schrijnend. Moet er niet aan denken iemand die al zo zwaar in de knoop zit nog een trap na te geven. Bah.. oppervlakkige kijk op dingen zeg.Het is na het lopen van een blauwtje natuurlijk veel prettiger om te denken dat iemand dat je liefde wel wíl beantwoorden maar het gewoon niet kan als gevolg van allerlei trauma's met exen of ouders. De meeste mensen zijn echter volstrekt niet getraumatiseerd en weten heel goed of zij zich voldoende tot iemand aangetrokken voelen om er een relatie mee te beginnen.
dinsdag 15 december 2009 om 21:30
Ik heb ook zoiets als bindingsangst en bij mij kwam het ook doordat ik in vorige relaties teveel geclaimd ben en daarna nog maar heel moeilijk van die mannen af kwam. Daarna riep ik tegen iedereen: ik wil geen vaste relatie hoor. Hoe leuk ik iemand ook vond. Gewoon bang om er niet meer vanaf te komen als ik ze níet meer zo leuk zou vinden. Mijn huidige vriend heeft zich daar gewoon niks van aangetrokken, van dat gezeur van mij en is gewoon doorgegaan om me te zien. Begon ook niet aan me te trekken van wat wil je nou met me enzo. Gevolg: we zijn al 10 jaar samen 
.
dinsdag 15 december 2009 om 22:26
quote:wuiles schreef op 15 december 2009 @ 21:03:
[...]
Het is na het lopen van een blauwtje natuurlijk veel prettiger om te denken dat iemand dat je liefde wel wíl beantwoorden maar het gewoon niet kan als gevolg van allerlei trauma's met exen of ouders. De meeste mensen zijn echter volstrekt niet getraumatiseerd en weten heel goed of zij zich voldoende tot iemand aangetrokken voelen om er een relatie mee te beginnen.Zo denk ik er ook over.
[...]
Het is na het lopen van een blauwtje natuurlijk veel prettiger om te denken dat iemand dat je liefde wel wíl beantwoorden maar het gewoon niet kan als gevolg van allerlei trauma's met exen of ouders. De meeste mensen zijn echter volstrekt niet getraumatiseerd en weten heel goed of zij zich voldoende tot iemand aangetrokken voelen om er een relatie mee te beginnen.Zo denk ik er ook over.
