Relaties
alle pijlers
wat moet ik doen?
zondag 20 december 2009 om 23:24
Ik zit met een enorm rotgevoel en moet het gewoon even kwijt.
Even in het kort:
Ben al jong zwanger geraakt van mijn zoontje (met 18 jaar). De "verkering " met de vader is toen mijn zoontje een paar weken was uitgegaan. Omze relatie was hier niet tegen bestand. Wel zijn we erg goede vrienden gebleven en doen de opvoeding van onze zoon dan ook helemaal samen, samen dagjes weg, op vakantie etc. Dit heeft in het begin van ons beiden best wat gevraagd, maar het is het absoluut waard geweest als ik naar onze zoon én naar onze vriendschap kijk ( die heel hecht is).
Toen mijn zoon een jaar was heb ik een nieuwe man leren kennen. Na ongeveer 4 maanden kregen wij een relatie. Hij was ook enorm leuk met mijn zoontje. Na 3 jaar wilden wij graag samen een kindje. Het voelde helemaal goed tussen ons dus uiteindelijk zijn we ervoor gegaan en hebben samen een prachtige dochter gekregen. Ook mijn nieuwe vriend ging heel goed met mijn ex om en met zijn drieen deden we het erg leuk met de kids (al zeg ik het zelf!). Het was niet helemaal volgens het boekje, maar de kinderen hadden het leuk en wij ook. Het was voor mijn gevoel een relatie die stand zou blijven houden en helemaal goed was!
Nu ben ik er helaas achter gekomen dat mijn vriend me bedrogen heeft. Niet één keer, maar langere tijd. En ook al zegt hij te stoppen, ik blijf hem op leugens betrappen. Ik wil zo graag voor mijn gezin vechten, zou het heel naar vinden om wéér weg te gaan bij de vader van mijn kind.
Aan de andere kant zie ik dit niet meer zitten, ik heb geprobeerd te praten, therapie geprobeerd, maar het lijkt niet op te houden. Ook lijkt hij geen spijt te hebben. Wordt kwaad op mij als we het erover hebben. Dit speelt al een poosje en ondertussen denk ik er hard over om bij hem weg te gaan. Ik wil mijn kids rust geven en ook rust voor mezelf.
Waar ik me op dit moment gewoon even heel rot over voel is het feit dat ik straks nog geen dertig ben, 2 kinderen van 2 vaders en weer alleen...... En dan vooral voor de kinderen. Ik heb nooit zo'n onstabiele toestand voor ze gewild. Ik wilde een leuk gezin hebben, maar alles lijkt nu kapot....
Ik heb het gevoel er een enorme rotzooi van te maken. Ik weet dat het bedrog van mijn vriend niet mijn schuld is, maar gewoon het hele plaatje.
Voel me er gewoon heel verdrietig om!!
Even in het kort:
Ben al jong zwanger geraakt van mijn zoontje (met 18 jaar). De "verkering " met de vader is toen mijn zoontje een paar weken was uitgegaan. Omze relatie was hier niet tegen bestand. Wel zijn we erg goede vrienden gebleven en doen de opvoeding van onze zoon dan ook helemaal samen, samen dagjes weg, op vakantie etc. Dit heeft in het begin van ons beiden best wat gevraagd, maar het is het absoluut waard geweest als ik naar onze zoon én naar onze vriendschap kijk ( die heel hecht is).
Toen mijn zoon een jaar was heb ik een nieuwe man leren kennen. Na ongeveer 4 maanden kregen wij een relatie. Hij was ook enorm leuk met mijn zoontje. Na 3 jaar wilden wij graag samen een kindje. Het voelde helemaal goed tussen ons dus uiteindelijk zijn we ervoor gegaan en hebben samen een prachtige dochter gekregen. Ook mijn nieuwe vriend ging heel goed met mijn ex om en met zijn drieen deden we het erg leuk met de kids (al zeg ik het zelf!). Het was niet helemaal volgens het boekje, maar de kinderen hadden het leuk en wij ook. Het was voor mijn gevoel een relatie die stand zou blijven houden en helemaal goed was!
Nu ben ik er helaas achter gekomen dat mijn vriend me bedrogen heeft. Niet één keer, maar langere tijd. En ook al zegt hij te stoppen, ik blijf hem op leugens betrappen. Ik wil zo graag voor mijn gezin vechten, zou het heel naar vinden om wéér weg te gaan bij de vader van mijn kind.
Aan de andere kant zie ik dit niet meer zitten, ik heb geprobeerd te praten, therapie geprobeerd, maar het lijkt niet op te houden. Ook lijkt hij geen spijt te hebben. Wordt kwaad op mij als we het erover hebben. Dit speelt al een poosje en ondertussen denk ik er hard over om bij hem weg te gaan. Ik wil mijn kids rust geven en ook rust voor mezelf.
Waar ik me op dit moment gewoon even heel rot over voel is het feit dat ik straks nog geen dertig ben, 2 kinderen van 2 vaders en weer alleen...... En dan vooral voor de kinderen. Ik heb nooit zo'n onstabiele toestand voor ze gewild. Ik wilde een leuk gezin hebben, maar alles lijkt nu kapot....
Ik heb het gevoel er een enorme rotzooi van te maken. Ik weet dat het bedrog van mijn vriend niet mijn schuld is, maar gewoon het hele plaatje.
Voel me er gewoon heel verdrietig om!!
zondag 20 december 2009 om 23:29
dat hij blijft liegen maakt het heel lastig voor jou om te knokken voor je relatie. Je hoeft nog geen definitieve beslissingen te nemen, maar misschien is het goed om hem tijdelijk buiten de deur te parkeren. Ga daarnaast samen in therapie. Wil hij niet dat houdt het op ben ik bang. En ja jij bent heel erg jong en dan al twee kinderen van twee verschillende mannen dus misschien is het wijs om jezelf ook eens onder de loep te nemen. Waarom heb jij voor deze weg en deze mannen gekozen?
zondag 20 december 2009 om 23:31
Ik kan me voorstellen dat je rg verdrietig bent. ik zou niet weten wat je precies in zo'n situatie moet doen. Ik denk dat ik vrienden/ familie uit mijn directe kring om steun zou vragen. Kun je je vriend vragen om weg te gaan uit jullie huis? dat je misschien even rust hebt?? het lijkt me heel moeilijk om met hem in 1 huis te zijn als hij je zo vaak bedrogen heeft. ik wens je heel veel sterkte ermee!
Only dead fish go with the flow
zondag 20 december 2009 om 23:51
@Meds: Therapie wilde hij niet heen. Heb geprobeerd hem te overtuigen van het nut, maar hij lijkt het niet te willen zien.
Hij weet dat ik erove na denk om bij hem weg te gaan. Maar ook dat ik opensta om te vechten voor ons gezin, maar dat kan ik niet alleen
Tja, ik probeer mezelf ook op die manier eens goed te bekijken. Mijn ex is een enorm goede vent. Doet alles voor zijn zoon en ook voor mij, wat hem dan in mijn ogen een nog betere vader maakt.
Op mijn 18e ben ik heel onbezonnen geweest, je raakt natuurlijk niet zomaar zwanger, wist best hoe ik dat moest voorkomen. Toch gebeurd, wel ontzettend blij mee en vond ook dat we het ondanks de jonge leeftijd samen goed hadden opgepakt, we hebben beiden ech alles voor onze zoon over.
Bij mijn tweede relatie dacht ik echt dat het goed zat. Vraag me steeds af of ik toch te snel de beslissing heb genomen om een tweede kindje te willen. Niets ten nadele van mijn dochter hoor, ze is geweldig!! Zou niet zonder haar willen en kunnen. Maar ik ben niet trots op deze situatie
Hij weet dat ik erove na denk om bij hem weg te gaan. Maar ook dat ik opensta om te vechten voor ons gezin, maar dat kan ik niet alleen
Tja, ik probeer mezelf ook op die manier eens goed te bekijken. Mijn ex is een enorm goede vent. Doet alles voor zijn zoon en ook voor mij, wat hem dan in mijn ogen een nog betere vader maakt.
Op mijn 18e ben ik heel onbezonnen geweest, je raakt natuurlijk niet zomaar zwanger, wist best hoe ik dat moest voorkomen. Toch gebeurd, wel ontzettend blij mee en vond ook dat we het ondanks de jonge leeftijd samen goed hadden opgepakt, we hebben beiden ech alles voor onze zoon over.
Bij mijn tweede relatie dacht ik echt dat het goed zat. Vraag me steeds af of ik toch te snel de beslissing heb genomen om een tweede kindje te willen. Niets ten nadele van mijn dochter hoor, ze is geweldig!! Zou niet zonder haar willen en kunnen. Maar ik ben niet trots op deze situatie
zondag 20 december 2009 om 23:57
quote:isa1980 schreef op 20 december 2009 @ 23:51:
@Meds: Therapie wilde hij niet heen. Heb geprobeerd hem te overtuigen van het nut, maar hij lijkt het niet te willen zien.
Hij weet dat ik erove na denk om bij hem weg te gaan. Maar ook dat ik opensta om te vechten voor ons gezin, maar dat kan ik niet alleen
Tja, ik probeer mezelf ook op die manier eens goed te bekijken. Mijn ex is een enorm goede vent. Doet alles voor zijn zoon en ook voor mij, wat hem dan in mijn ogen een nog betere vader maakt.
Op mijn 18e ben ik heel onbezonnen geweest, je raakt natuurlijk niet zomaar zwanger, wist best hoe ik dat moest voorkomen. Toch gebeurd, wel ontzettend blij mee en vond ook dat we het ondanks de jonge leeftijd samen goed hadden opgepakt, we hebben beiden ech alles voor onze zoon over.
Bij mijn tweede relatie dacht ik echt dat het goed zat. Vraag me steeds af of ik toch te snel de beslissing heb genomen om een tweede kindje te willen. Niets ten nadele van mijn dochter hoor, ze is geweldig!! Zou niet zonder haar willen en kunnen. Maar ik ben niet trots op deze situatieIk denk niet dat het de bedoeling is dat je jezelf schuldig gaat voelen over deze situatie. het kan zijn dat er een patroon in je partnerkeuze zit. Hebben de twee heren bepaalde overeenkomsten met elkaar? Je kunt niet altijd van te voren nagaan dat je partner structureel vreemdgaat op termijn. Sommige mensen kunnen erg goed de schijn ophouden en dan zit je met de gebakken peren als het 'te laat' is. het kan heel veel mensen overkomen als de partner in kwestie een pthalogische leugenaar blijkt te zijn. is heel moeilijk om dan iemand niet te vertrouwen bij voorbaat. Hoe ben je erachter gekomen? heb je uiteindelijk toch iets aangevoeld van zijn ontrouw? Of heb je het eerst via via vernomen?
@Meds: Therapie wilde hij niet heen. Heb geprobeerd hem te overtuigen van het nut, maar hij lijkt het niet te willen zien.
Hij weet dat ik erove na denk om bij hem weg te gaan. Maar ook dat ik opensta om te vechten voor ons gezin, maar dat kan ik niet alleen
Tja, ik probeer mezelf ook op die manier eens goed te bekijken. Mijn ex is een enorm goede vent. Doet alles voor zijn zoon en ook voor mij, wat hem dan in mijn ogen een nog betere vader maakt.
Op mijn 18e ben ik heel onbezonnen geweest, je raakt natuurlijk niet zomaar zwanger, wist best hoe ik dat moest voorkomen. Toch gebeurd, wel ontzettend blij mee en vond ook dat we het ondanks de jonge leeftijd samen goed hadden opgepakt, we hebben beiden ech alles voor onze zoon over.
Bij mijn tweede relatie dacht ik echt dat het goed zat. Vraag me steeds af of ik toch te snel de beslissing heb genomen om een tweede kindje te willen. Niets ten nadele van mijn dochter hoor, ze is geweldig!! Zou niet zonder haar willen en kunnen. Maar ik ben niet trots op deze situatieIk denk niet dat het de bedoeling is dat je jezelf schuldig gaat voelen over deze situatie. het kan zijn dat er een patroon in je partnerkeuze zit. Hebben de twee heren bepaalde overeenkomsten met elkaar? Je kunt niet altijd van te voren nagaan dat je partner structureel vreemdgaat op termijn. Sommige mensen kunnen erg goed de schijn ophouden en dan zit je met de gebakken peren als het 'te laat' is. het kan heel veel mensen overkomen als de partner in kwestie een pthalogische leugenaar blijkt te zijn. is heel moeilijk om dan iemand niet te vertrouwen bij voorbaat. Hoe ben je erachter gekomen? heb je uiteindelijk toch iets aangevoeld van zijn ontrouw? Of heb je het eerst via via vernomen?
Only dead fish go with the flow
maandag 21 december 2009 om 00:24
Je bent nog geen dertig en hebt nog een heel leven voor je. Met je twee kinderen, van wie de oudste nu ongeveer tien is? Heerlijke leeftijd. Jij trouwens ook. Je hebt misschien 'fouten gemaakt', een relatie verkeerd ingeschat, maar dat betekent niet dat je nu vastzit of geen keuzes meer kunt maken. Bij een man blijven die je bedondert en nog boos wordt ook als je er blijk van geeft dat niet prettig te vinden, is ook een keuze. En geen goede keuze. Daarmee doe je jezelf iets aan. Ik hoop dat je werk hebt. Zo niet, ga iets zoeken, ook al is dat misschien niet makkelijk op het moment, alles kan. Go for it, girl! Het leven is echt te kort om jaren met zo'n situatie bezig te zijn. En weet je wat de grap is: je kunt het. Ik zou je alleen aanraden om met een volgende man niet al te snel weer aan een kind te denken. Maar voor nu: hak een knoop door! Beter rustig in een klein huis met weinig geld, dan onrustig en zelfs ongelukkig in betere materiele omstandigheden!
maandag 21 december 2009 om 01:07
Dreamglasses: nee in mijn partnerkeuze zit absoluut geen patroon. Mijn eerste ex is een kanjer, we zijn er gewoon veeeel te jong aan begonnen, maar het is absoluut een goede man. Mijn vriend leek me ook een goede man, maar de dingen die hij me nu geflikt heeft zal mijn ex me nooit flikken. Die is daar te eerlijk voor.
Ik had mezelf dit ook al afgevraagd
Ik ehb werk en gelukkig de middelen om voor mezelf te zorgen. Bedankt voor je opbeurende berichtje!
Ik had mezelf dit ook al afgevraagd
Ik ehb werk en gelukkig de middelen om voor mezelf te zorgen. Bedankt voor je opbeurende berichtje!
maandag 21 december 2009 om 07:36
Een beetje herkenbaar....ook ik was 19 toen mijn dochter werd geboren. Wij (haar vader en ik) hebben het 7 jaar volgehouden, toen was de koek op. Ook een tweede huwelijk aangegaan (na 9 jaar pas), ook dit huwelijk liep stuk. Om de redenen die jij ook aangeeft: vreemdgaan.
Ook dit duurde 7 jaar (dit huwelijk).
Ik ben daarna wél hulp gaan zoeken voor mezelf, omdat ik 2 x getrouwd en 2 x gescheiden ook wel welletjes vond....Dat heeft mij veel duidelijk gemaakt! Het verschil is alleen dat ik geen tweede kindje heb gekregen...
Voel je niet schuldig, maar probeer nog wat van je leven te maken! Je bent pas 30 jaar en het leven ligt nog vóór je! En als je een relatie aangaat, dan hoop en denk je toch dat dit voor "altijd" is? Hij denkt daar anders over blijkbaar, maar dat is geen reden om dan maar samen te blijven....
Sterkte!
Ook dit duurde 7 jaar (dit huwelijk).
Ik ben daarna wél hulp gaan zoeken voor mezelf, omdat ik 2 x getrouwd en 2 x gescheiden ook wel welletjes vond....Dat heeft mij veel duidelijk gemaakt! Het verschil is alleen dat ik geen tweede kindje heb gekregen...
Voel je niet schuldig, maar probeer nog wat van je leven te maken! Je bent pas 30 jaar en het leven ligt nog vóór je! En als je een relatie aangaat, dan hoop en denk je toch dat dit voor "altijd" is? Hij denkt daar anders over blijkbaar, maar dat is geen reden om dan maar samen te blijven....
Sterkte!
maandag 21 december 2009 om 07:49
Ik vind het onzin dat je nu zo vreselijk naar jezelf zou moeten gaan kijken omdat je al twee kinderen van twee vaders hebt. Echt, zoals ik jou verhaal lees, heb je gewoon domme pech en ben je misschien te snel aan kinderen begonnen. Aan dat eerste kun je helemaal niks doen, aan dat laatste niet meer.
Ik heb gewoon 'het geluk' dat ik nog geen kinderen had toen mijn ex na 3,5 jaar vreemdging (maar toen was ik al 30 en waren we al wél bezig met kinderen krijgen). Daarvoor heb ik drie andere, serieuze relaties gehad waarin ik nooit bedrogen ben. Nu heb ik een geweldig fijne man getroffen die me nooit zal bedriegen.
Ik ben dus echt niet van plan mezelf af te vragen wat ik toen fout heb gedaan en dat moet jij zeker ook niet doen. Richt je op de toekomst en op wat het beste voor jezelf is!! Ik ben blij dat je in ieder geval een goede ex hebt.
Ik heb gewoon 'het geluk' dat ik nog geen kinderen had toen mijn ex na 3,5 jaar vreemdging (maar toen was ik al 30 en waren we al wél bezig met kinderen krijgen). Daarvoor heb ik drie andere, serieuze relaties gehad waarin ik nooit bedrogen ben. Nu heb ik een geweldig fijne man getroffen die me nooit zal bedriegen.
Ik ben dus echt niet van plan mezelf af te vragen wat ik toen fout heb gedaan en dat moet jij zeker ook niet doen. Richt je op de toekomst en op wat het beste voor jezelf is!! Ik ben blij dat je in ieder geval een goede ex hebt.
maandag 21 december 2009 om 07:53
quote:isa1980 schreef op 21 december 2009 @ 01:08:
Oh en zal uberhaupt nooit meer aan een derde kindje beginnen. Daar is de situatie gewoon niet naarZorg dan ook dat je geen ongelukjes meer kunt krijgen als je weer met je hoofd in de wolken raakt door een of andere man, en laat je steriliseren. Dan heb je alvast 'n probleem minder en als ik 't goed begrijp zijn je kinderen al wat ouder (jaar of 10?) en kun je daarnaast dus gewoon door met je leven en je carriere.
Oh en zal uberhaupt nooit meer aan een derde kindje beginnen. Daar is de situatie gewoon niet naarZorg dan ook dat je geen ongelukjes meer kunt krijgen als je weer met je hoofd in de wolken raakt door een of andere man, en laat je steriliseren. Dan heb je alvast 'n probleem minder en als ik 't goed begrijp zijn je kinderen al wat ouder (jaar of 10?) en kun je daarnaast dus gewoon door met je leven en je carriere.
maandag 21 december 2009 om 08:45
zoals ik het nu lees, je huidige man/vriend zit wel goed zo. jij bent veel te bang om alles kwijt te raken, dus hij denkt dat het zo'n vaart niet zal lopen. = hij blijft lekker liegen.
hij wil niet in therapie. nou.. dan hoeft t niet hoor.
wees harder voor hem!
je bent t voor jezelf, dan kun je het ook voor hem zijn.
en dan aan de andere kant, zou je nog verder willen met n man die zich zo respectloos gedraagt naar jou toe? dan kun je naar mijn idee beter even alleen blijven. dit is op het moment de vader figuur voor je beide kinderen, die krijgen dat absoluut ook mee natuurlijk. (ookal doen jullie vast je best om dat verborgen te houden)
hij wil niet in therapie. nou.. dan hoeft t niet hoor.
wees harder voor hem!
je bent t voor jezelf, dan kun je het ook voor hem zijn.
en dan aan de andere kant, zou je nog verder willen met n man die zich zo respectloos gedraagt naar jou toe? dan kun je naar mijn idee beter even alleen blijven. dit is op het moment de vader figuur voor je beide kinderen, die krijgen dat absoluut ook mee natuurlijk. (ookal doen jullie vast je best om dat verborgen te houden)
maandag 21 december 2009 om 09:29
Je bent nog jong, dat is in je voordeel. Kies voor jezelf en je kinderen de toekomst ligt open voor je. Verkijk je niet teveel op het feit dat je 2 kinderen hebt van 2 verschillende vaders, zo uitzonderlijk is dat niet tegenwoordig.
Dat je man vreemd gaat is niet te voorkomen, maar neem wel een beslissing op grond hiervan. Accepteer je zijn gedrag niet dan zal je moeten handelen.
Mannen van allerlei leeftijden en allerlei soorten relaties gaan vreemd hoor. Ook als je boven de dertig bent en net een gezinnetje gestart bent of je bent al heel lang samen en je hebt grote kinderen en bent op middelbare leeftijd.
Ook in die leeftijdscategorie spelen vaak grote problemen, lees het forum maar eens goed door.
Dat je man vreemd gaat is niet te voorkomen, maar neem wel een beslissing op grond hiervan. Accepteer je zijn gedrag niet dan zal je moeten handelen.
Mannen van allerlei leeftijden en allerlei soorten relaties gaan vreemd hoor. Ook als je boven de dertig bent en net een gezinnetje gestart bent of je bent al heel lang samen en je hebt grote kinderen en bent op middelbare leeftijd.
Ook in die leeftijdscategorie spelen vaak grote problemen, lees het forum maar eens goed door.
maandag 21 december 2009 om 11:29
quote:isa1980 schreef op 20 december 2009 @ 23:51:
@Meds: Therapie wilde hij niet heen. Heb geprobeerd hem te overtuigen van het nut, maar hij lijkt het niet te willen zien.
Hij weet dat ik erove na denk om bij hem weg te gaan. Maar ook dat ik opensta om te vechten voor ons gezin, maar dat kan ik niet alleen
Kortom hij denkt dus dat hij er mee wegkomt. Je zou hem heel duidelijk voor de keuze kunnen stellen. Je zet hem uit huis en je wil eventueel openstaan voor een hereniging als hij ophoudt met zijn destructieve gedrag, en dus sta je open voor therapie. Aan het einde van de therapie neem je dan je definitieve beslissing en tot die tijd kan ie gaan logeren bij een vriend. Je hinkt nu op twee benen en ik denk dat je vriend denkt dat je toch niet bij hem weggaat
Tja, ik probeer mezelf ook op die manier eens goed te bekijken. Mijn ex is een enorm goede vent. Doet alles voor zijn zoon en ook voor mij, wat hem dan in mijn ogen een nog betere vader maakt.
Op mijn 18e ben ik heel onbezonnen geweest, je raakt natuurlijk niet zomaar zwanger, wist best hoe ik dat moest voorkomen. Toch gebeurd, wel ontzettend blij mee en vond ook dat we het ondanks de jonge leeftijd samen goed hadden opgepakt, we hebben beiden ech alles voor onze zoon over.
Ik weet niet hoe het mis is gegaan, maar een scheiding als een kind een paar weken is, is niet zomaar iets. Juist dan zou de motivatie om samen te blijven voor de baby het grootst moeten zijn.
Bij mijn tweede relatie dacht ik echt dat het goed zat. Vraag me steeds af of ik toch te snel de beslissing heb genomen om een tweede kindje te willen. Niets ten nadele van mijn dochter hoor, ze is geweldig!! Zou niet zonder haar willen en kunnen. Maar ik ben niet trots op deze situatieVraag jezelf af wat jij verwacht van een relatie, hoe ziet jouw ideale partner eruit en wanneer ben jij echt gelukkig?
@Meds: Therapie wilde hij niet heen. Heb geprobeerd hem te overtuigen van het nut, maar hij lijkt het niet te willen zien.
Hij weet dat ik erove na denk om bij hem weg te gaan. Maar ook dat ik opensta om te vechten voor ons gezin, maar dat kan ik niet alleen
Kortom hij denkt dus dat hij er mee wegkomt. Je zou hem heel duidelijk voor de keuze kunnen stellen. Je zet hem uit huis en je wil eventueel openstaan voor een hereniging als hij ophoudt met zijn destructieve gedrag, en dus sta je open voor therapie. Aan het einde van de therapie neem je dan je definitieve beslissing en tot die tijd kan ie gaan logeren bij een vriend. Je hinkt nu op twee benen en ik denk dat je vriend denkt dat je toch niet bij hem weggaat
Tja, ik probeer mezelf ook op die manier eens goed te bekijken. Mijn ex is een enorm goede vent. Doet alles voor zijn zoon en ook voor mij, wat hem dan in mijn ogen een nog betere vader maakt.
Op mijn 18e ben ik heel onbezonnen geweest, je raakt natuurlijk niet zomaar zwanger, wist best hoe ik dat moest voorkomen. Toch gebeurd, wel ontzettend blij mee en vond ook dat we het ondanks de jonge leeftijd samen goed hadden opgepakt, we hebben beiden ech alles voor onze zoon over.
Ik weet niet hoe het mis is gegaan, maar een scheiding als een kind een paar weken is, is niet zomaar iets. Juist dan zou de motivatie om samen te blijven voor de baby het grootst moeten zijn.
Bij mijn tweede relatie dacht ik echt dat het goed zat. Vraag me steeds af of ik toch te snel de beslissing heb genomen om een tweede kindje te willen. Niets ten nadele van mijn dochter hoor, ze is geweldig!! Zou niet zonder haar willen en kunnen. Maar ik ben niet trots op deze situatieVraag jezelf af wat jij verwacht van een relatie, hoe ziet jouw ideale partner eruit en wanneer ben jij echt gelukkig?
maandag 21 december 2009 om 17:13
Hij denkt inderdaad niet dat ik bij hem wegga. Zegt dat ik hem toch nodig heb met twee kinderen. Nou, is dit gelukkig niet waar, heb een goede opleiding gevolgd en een goede baan die goed te combineren is, dus helaas voor hem zal ik mezelf ook kunnen redden.
Ik verwacht vertrouwen en respect in een relatie. Ik heb hem dat altijd gegeven, maar krijg het dus niet terug. Ook het feit dat het niet eenmalig blijkt te zijn en hij geen spijt lijkt te hebben maken dat ik hier voor mijn gevoel even weinig mee kan.
Heb hem vanmiddag gevraagd om voorlopig weg te gaan. Hij stond even raar te kijken, maar is uiteindelijk vertrokken. Wil nu alles even op een rijtje zetten, het is allemaal wat warrig in mijn hoofd. Heb hem gezegd dat hij het wil proberen therapie nog een optie is, met name omdat ik alles wil doen wat in mijn macht ligt om dit gezin bijeen te houden. Als dat niet lukt, heb ik in elk geval alles geprobeerd.
Ik verwacht vertrouwen en respect in een relatie. Ik heb hem dat altijd gegeven, maar krijg het dus niet terug. Ook het feit dat het niet eenmalig blijkt te zijn en hij geen spijt lijkt te hebben maken dat ik hier voor mijn gevoel even weinig mee kan.
Heb hem vanmiddag gevraagd om voorlopig weg te gaan. Hij stond even raar te kijken, maar is uiteindelijk vertrokken. Wil nu alles even op een rijtje zetten, het is allemaal wat warrig in mijn hoofd. Heb hem gezegd dat hij het wil proberen therapie nog een optie is, met name omdat ik alles wil doen wat in mijn macht ligt om dit gezin bijeen te houden. Als dat niet lukt, heb ik in elk geval alles geprobeerd.
maandag 21 december 2009 om 17:57
Isa, je geeft zelf al aan dat je, ondanks het feit dat je jong moeder werd, nu een goede baan hebt. Zo kom je ook over, als iemand die sterk in haar schoenen staat. Jij redt het echt wel zonder die man (vader van jou dochter). Dat je nu deze vragen stelt in een dipmoment, kan ik me voorstellen. Maar kijk eens even hoe goed je het voor elkaar hebt? 'Ondanks' dat je jong moeder werd, en misschien dus je studie even aan de kant hebt moeten zetten, heb je nu heel wat bereikt. Niet zo negatief over jezelf hoor, je hebt een hoop te bieden!
maandag 21 december 2009 om 19:10
maandag 21 december 2009 om 19:44
Bedankt voor jullie reacties!
Ik voel me nu al een stuk rustiger, had dat niet verwacht. Zat gister inderdaad in een dipje tone ik de OP schreef.
Ik denk inderdaad deze rust me de kans geeft om alles op een rijtje te zetten.
Het was ook niet mijn toekomstbeeld om op mijn 30e al 2 kinderen bij 2 vaders te hebben en er weer alleen voor te staan, maar ik zal er het beste van moeten maken.
Wat natuurlijk wel helpt, mijn kinderen zijn echt ge-wel-dig!! Heerlijk om om me heen te hebben
Ik voel me nu al een stuk rustiger, had dat niet verwacht. Zat gister inderdaad in een dipje tone ik de OP schreef.
Ik denk inderdaad deze rust me de kans geeft om alles op een rijtje te zetten.
Het was ook niet mijn toekomstbeeld om op mijn 30e al 2 kinderen bij 2 vaders te hebben en er weer alleen voor te staan, maar ik zal er het beste van moeten maken.
Wat natuurlijk wel helpt, mijn kinderen zijn echt ge-wel-dig!! Heerlijk om om me heen te hebben
