Relaties
alle pijlers
Ach ja, laten we weer eens vragen 'of dit normaal is'.
woensdag 30 december 2009 om 14:14
Ok, na dagen zelf aan het denken geslagen te zijn wil ik ook graag eens de nuchtere kijk van andere mensen op mijn 'soort van probleem'.
Mijn vriend heeft voor mij diverse scharrels en vriendinnen gehad. Met 1 heeft hij nog steeds contact. Ik heb dat altijd normaal gevonden, heb er nooit wat achter gezocht of er een probleem van gemaakt. Ik weet dat een van zijn exen belangrijk voor hem is. Ik vind dat prima, 100% ok. Hij ziet in haar slechts 'een goede vriendin'. Dus laten we haar vanaf nu 'de goede vriendin' noemen.
Natuurlijk vond ik het in de eerste maanden vreemd dat wanneer wij met vakantie waren hij naast kado-tjes voor zijn familie óók kado-tjes voor haar en haar kind (niet van hem) ging kopen. Maar hey, voor een goede vriendin zie ik ook daar uiteindelijk de problemen niet van in.
Inmiddels zijn vriend en ik al ruim 2 jaar bij elkaar en tot op heden heb ik deze goede vriendin nog nooit mogen/kunnen ontmoeten. Ik heb diverse voorstellen gedaan: bij haar thuis, bij ons thuis, avondje gezellig wat drinken etc..etc... maar niets lijkt echt te lukken. Er is altijd wel iets waarom het - door haar - niet kan. Mijn vriend en zij spreken wel af. Niet wekelijks maar regelmatig. Meestal hebben ze daar ook een goede reden voor want ze hebben allebei een beroep waarbij ze veel raakvlakken hebben. Hierdoor organiseren ze weleens een aantal zaken en dan spreken ze af. Ze werken niet bij hetzelfde bedrijf maar bundelen hun intelligentie en doen dan weleens iets freelance samen. Het brainstormen doen ze op zijn werk, bij haar thuis (dan kookt ze gezellig voor hem) etc..etc.. maar nooit bij ons.
Tijdens de kerstdagen had ik een stemmetje in mijn hoofd dat er iets niet klopte en met een schuldgevoel van hier tot Tokyo (en terecht want ik haat dat ik het heb gedaan en veroordeel anderen er ook op) zijn telefoon gechecked. Ik heb niet zijn smsn gelezen alleen maar gekeken door wie hij de laatste tijd gebeld was en wat mij opviel was: Ze bellen heel erg veel! Ze hebben veel contact en áltijd tijdens kantooruren. Nooit daarbuiten. Zij belt hem over van alles (dat zegt mijn vriend tenminste) en niet alleen over zakelijke evenementen.
- Op de vraag of ze veel contact hadden antwoordde hij ontkennend
- Op de vraag waarom een goede vriendin alleen maar tijdens kantooruren belt wist hij geen antwoord
- Op de vraag waarom ik haar na 2 jaar nog steeds niet ken wist hij geen antwoord.
- Op de dag dat een dierbaar iemand van mij op t punt van overlijden stond was hij bij haar en liet mij alleen afscheid van die persoon nemen.
- Wij sturen haar gezamelijk een kerstkaart, hij krijgt er een op zijn naam terug.
- Ik heb eens een kado voor haar (via mijn werk) aan mijn vriend meegegeven. Het ging over de interesse die ze samen delen. Ik heb geen bedankje gekregen.
- Ze bellen nooit in mijn nabijheid.
- Laatst was ik vrij op een doordeweekse dag en mijn vriend ook, toen heeft ze 3x gebeld en hij heeft toen express niet opgenomen (om discussies te vermijden, zegt hij).
Bij deze mijn vraag: wat en dan ook echt wát moet ik hier nu van maken. Is dit iets wat ik dien te begrijpen en wat ik los moet laten? Of heb ik nu toch wel recht op antwoorden? En zo ja, op welke vragen dan eigenlijk? Ik heb er nu, na 2 jaar, gewoon een vreemd gevoel bij gekregen.
Het is een heel verhaal... ik weet het. Ik ben niet jaloers van aard maar ik begin het gevoel te krijgen dat er dingen gebeuren die niet in orde zijn. Misschien wil ik van jullie wel weten of ik spoken zie of dat dit normaal is and to move on
Groetjes,
Kopje thee...
Mijn vriend heeft voor mij diverse scharrels en vriendinnen gehad. Met 1 heeft hij nog steeds contact. Ik heb dat altijd normaal gevonden, heb er nooit wat achter gezocht of er een probleem van gemaakt. Ik weet dat een van zijn exen belangrijk voor hem is. Ik vind dat prima, 100% ok. Hij ziet in haar slechts 'een goede vriendin'. Dus laten we haar vanaf nu 'de goede vriendin' noemen.
Natuurlijk vond ik het in de eerste maanden vreemd dat wanneer wij met vakantie waren hij naast kado-tjes voor zijn familie óók kado-tjes voor haar en haar kind (niet van hem) ging kopen. Maar hey, voor een goede vriendin zie ik ook daar uiteindelijk de problemen niet van in.
Inmiddels zijn vriend en ik al ruim 2 jaar bij elkaar en tot op heden heb ik deze goede vriendin nog nooit mogen/kunnen ontmoeten. Ik heb diverse voorstellen gedaan: bij haar thuis, bij ons thuis, avondje gezellig wat drinken etc..etc... maar niets lijkt echt te lukken. Er is altijd wel iets waarom het - door haar - niet kan. Mijn vriend en zij spreken wel af. Niet wekelijks maar regelmatig. Meestal hebben ze daar ook een goede reden voor want ze hebben allebei een beroep waarbij ze veel raakvlakken hebben. Hierdoor organiseren ze weleens een aantal zaken en dan spreken ze af. Ze werken niet bij hetzelfde bedrijf maar bundelen hun intelligentie en doen dan weleens iets freelance samen. Het brainstormen doen ze op zijn werk, bij haar thuis (dan kookt ze gezellig voor hem) etc..etc.. maar nooit bij ons.
Tijdens de kerstdagen had ik een stemmetje in mijn hoofd dat er iets niet klopte en met een schuldgevoel van hier tot Tokyo (en terecht want ik haat dat ik het heb gedaan en veroordeel anderen er ook op) zijn telefoon gechecked. Ik heb niet zijn smsn gelezen alleen maar gekeken door wie hij de laatste tijd gebeld was en wat mij opviel was: Ze bellen heel erg veel! Ze hebben veel contact en áltijd tijdens kantooruren. Nooit daarbuiten. Zij belt hem over van alles (dat zegt mijn vriend tenminste) en niet alleen over zakelijke evenementen.
- Op de vraag of ze veel contact hadden antwoordde hij ontkennend
- Op de vraag waarom een goede vriendin alleen maar tijdens kantooruren belt wist hij geen antwoord
- Op de vraag waarom ik haar na 2 jaar nog steeds niet ken wist hij geen antwoord.
- Op de dag dat een dierbaar iemand van mij op t punt van overlijden stond was hij bij haar en liet mij alleen afscheid van die persoon nemen.
- Wij sturen haar gezamelijk een kerstkaart, hij krijgt er een op zijn naam terug.
- Ik heb eens een kado voor haar (via mijn werk) aan mijn vriend meegegeven. Het ging over de interesse die ze samen delen. Ik heb geen bedankje gekregen.
- Ze bellen nooit in mijn nabijheid.
- Laatst was ik vrij op een doordeweekse dag en mijn vriend ook, toen heeft ze 3x gebeld en hij heeft toen express niet opgenomen (om discussies te vermijden, zegt hij).
Bij deze mijn vraag: wat en dan ook echt wát moet ik hier nu van maken. Is dit iets wat ik dien te begrijpen en wat ik los moet laten? Of heb ik nu toch wel recht op antwoorden? En zo ja, op welke vragen dan eigenlijk? Ik heb er nu, na 2 jaar, gewoon een vreemd gevoel bij gekregen.
Het is een heel verhaal... ik weet het. Ik ben niet jaloers van aard maar ik begin het gevoel te krijgen dat er dingen gebeuren die niet in orde zijn. Misschien wil ik van jullie wel weten of ik spoken zie of dat dit normaal is and to move on
Groetjes,
Kopje thee...
woensdag 30 december 2009 om 14:44
@Iedereen: echt thanks voor de reacties.. Ik lees alles en voel mij echt een stuk beter. Ik wil het kunnen begrijpen en kunnen accepteren. Dan is hij gelukkig en ben ik ook gelukkig.. Hebben we allebei wat. Het is wel fijn om te lezen dat ik niet 'gek' geworden ben. Ik voel mij een beetje achterdochtig en dat voelt vervelend en naar.
Ik ga haar zelf ook niet bellen (denk ik). Maar wie weet verandert mijn gedachte daarover nog wel. Geen idee.
De telefoon laat ie nu niet meer alleen en ik denk dat ie slim genoeg is om dingen nu meteen te deleten. Dat zal wel weer vervagen...maar om over een tijdje weer zijn telefoon te pakken... hmmm, ik weet niet of ik dat wel wil. Ik heb nooit sleeze en dirt en achterdeurtjes politiek gewild..
Ik ga haar zelf ook niet bellen (denk ik). Maar wie weet verandert mijn gedachte daarover nog wel. Geen idee.
De telefoon laat ie nu niet meer alleen en ik denk dat ie slim genoeg is om dingen nu meteen te deleten. Dat zal wel weer vervagen...maar om over een tijdje weer zijn telefoon te pakken... hmmm, ik weet niet of ik dat wel wil. Ik heb nooit sleeze en dirt en achterdeurtjes politiek gewild..
woensdag 30 december 2009 om 14:44
Ik zou er ook een stiekem gevoel bij krijgen. Ik zou het ook mijn man voorleggen. Dat je het gevoel hebt dat alles zo in het geniep moet en dat als ze sec. vrienden zijn, de minste moeite wel is dat jullie elkaar ten minste een keer ontmoet hebben. Dan doen 'ze' er maar moeite voor.
Verder niks mis met vrouwelijke vriendschappen. Maar het gaat wel een beetje over de manier waarop en ik vind dit geheimzinnig gedrag. Dus, bespreek het met je vriend en wees duidelijk wat je van hem verwacht.
Verder niks mis met vrouwelijke vriendschappen. Maar het gaat wel een beetje over de manier waarop en ik vind dit geheimzinnig gedrag. Dus, bespreek het met je vriend en wees duidelijk wat je van hem verwacht.
woensdag 30 december 2009 om 14:45
quote:gewoonlotte schreef op 30 december 2009 @ 14:42:
blijfgewoonbianca: en dan, wat schiet je ermee op? Denk je nu echt dat zij niet doorheeft dat er wat achter zit? En mannen kunnen het al helemaal niet hebben als het op deze manier wordt afgedwongen.
Of ze het doorheeft? Wat doorheeft? Dat het jou niet lekker zit dat ze doet alsof je niet bestaat? Nou en?
Ik zou dat ook zelf gewoon benoemen / vragen; waarom ze geen contact met de partner van haar beste vriend wil.
blijfgewoonbianca: en dan, wat schiet je ermee op? Denk je nu echt dat zij niet doorheeft dat er wat achter zit? En mannen kunnen het al helemaal niet hebben als het op deze manier wordt afgedwongen.
Of ze het doorheeft? Wat doorheeft? Dat het jou niet lekker zit dat ze doet alsof je niet bestaat? Nou en?
Ik zou dat ook zelf gewoon benoemen / vragen; waarom ze geen contact met de partner van haar beste vriend wil.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 30 december 2009 om 14:46
quote:kopjetheemeteenzoetje schreef op 30 december 2009 @ 14:39:
Inmiddels is de soep zo heet opgediend. Moet ik haar nog wel in mijn huis willen?
Er over blijven praten met hem is de enige manier om dit nog te normaliseren. Anders blijft hij haar toch wel zien, maar dan zonder het aan jou te melden en loopt alles alleen maar uit de hand.
Alsjeblieft, probeer in gesprek te blijven met hem hierover, ik heb ook in zo'n situatie gezeten waarbij de persoon in kwestie "onbespreekbaar werd", en daardoor is het nooit genormaliseerd. Veel verdriet en angst om gehad (soms nog steeds maar het slijt).
Inmiddels is de soep zo heet opgediend. Moet ik haar nog wel in mijn huis willen?
Er over blijven praten met hem is de enige manier om dit nog te normaliseren. Anders blijft hij haar toch wel zien, maar dan zonder het aan jou te melden en loopt alles alleen maar uit de hand.
Alsjeblieft, probeer in gesprek te blijven met hem hierover, ik heb ook in zo'n situatie gezeten waarbij de persoon in kwestie "onbespreekbaar werd", en daardoor is het nooit genormaliseerd. Veel verdriet en angst om gehad (soms nog steeds maar het slijt).
woensdag 30 december 2009 om 14:46
kelbel: mee eens. Dit zou de situatie inderdaad kunnen zijn. Maar dan is het de taak van de vriend om daar duidelijk in te zijn. Als de vriendin het niet begrijpt dan is dat reden om de vriendschap nog eens goed te bekijken. Hoe belangrijk is het dan eigenlijk. Lullig zat als er geen bedreiging is, maar in dat geval zou dat toch ook te verkopen moeten zijn.
woensdag 30 december 2009 om 14:47
Haar in je huis willen? Nee tuurlijk wil je dat niet, maar de uitnodiging is wel een goede graadmeter hoe de vlag erbij hangt. Als het foute boel is dan zal ze er alles aan doen om er onderuit te komen en geeft jou nog meer bevestiging om voorwaarden te stellen aan je partner.
Als je de uitnodiging hartelijk accepteert en je ze samen ziet, kan het ook zo maar zijn dat je gemoedsrust wederkeert.
Als je de uitnodiging hartelijk accepteert en je ze samen ziet, kan het ook zo maar zijn dat je gemoedsrust wederkeert.
woensdag 30 december 2009 om 14:48
Helemaal mee eens. Dat bedoel ik, Bianca. Door zelf te bellen kun je het erger maken lijkt me.quote:Blob schreef op 30 december 2009 @ 14:46:
Je moet het met je man oplossen. Niet met haar. Dan geef je haar nog meer macht. Je moet hem duidelijk maken dat jij hier last van hebt en hoe hij het makkelijker kan maken voor jou.
Je moet het met je man oplossen. Niet met haar. Dan geef je haar nog meer macht. Je moet hem duidelijk maken dat jij hier last van hebt en hoe hij het makkelijker kan maken voor jou.
woensdag 30 december 2009 om 14:49
quote:kelbel schreef op 30 december 2009 @ 14:44:
Mag ik even het verhaal van de andere kant laten zien. Ik zou namelijk die vriendin kunnen zijn...
1) Bovenal en heel duidelijk: We hebben geen sexuele / relatiemateriaal gevoelens voor elkaar, en ik ben dus geen bedreiging voor zijn vriendin.
2) In den beginne toen zij wat kregen, hebben we enkele keren met z'n drieen afgesproken. Dat doen we nu niet meer. Ik vind daar echt niets aan want die vriend en ik praten heel graag en veel over ons werk samen, en met haar erbij gaat het over kinderen etc. Niet boeiend dus.
3) Ik mail hem alleen op zijn werkadres, want als we afspreken is dat in lunchpauzes of vlak na het werk om wat te eten. Voor mijn gevoel heeft het geen zin om zijn thuis-adres te gebruiken, want dan ziet ie de mail te laat.
4) Ten opzichte van haar voel ik me niet schuldig. Ter vergelijking, als ik met vriendinnen afspreek, nemen ze ook hun vriend niet mee, gewoon omdat ik eerst met hun vriendinnen was en hetgeen wij als vriendinnen te bespreken hebben, voor hem niet boeiend is. Als hij erbij zou zijn, zouden we onze favo gespreksonderwerpen moeten veranderen.
Kortom, ik denk zeker niet meteen dat je vriend je bedriegt oid...
Omwille van de eerste 2 punten ben je niet 'zijn vriendin'. Jullie zijn altijd maar gewoon vrienden geweest, zij niet.
Zij heeft jou al enkele keren gezien. TO niet.
Daar ligt al een groot verschil.
@TO: vind het ook maar een raar verhaal. Vind eigenlijk wel dat jouw vriend ook meer rekening mag houden met hoe jij je hierbij voelt. Nu komt zij hier over 'als de slechte', maar vind dat jouw vriend ook niet helemaal vrijuit gaat.
Mag ik even het verhaal van de andere kant laten zien. Ik zou namelijk die vriendin kunnen zijn...
1) Bovenal en heel duidelijk: We hebben geen sexuele / relatiemateriaal gevoelens voor elkaar, en ik ben dus geen bedreiging voor zijn vriendin.
2) In den beginne toen zij wat kregen, hebben we enkele keren met z'n drieen afgesproken. Dat doen we nu niet meer. Ik vind daar echt niets aan want die vriend en ik praten heel graag en veel over ons werk samen, en met haar erbij gaat het over kinderen etc. Niet boeiend dus.
3) Ik mail hem alleen op zijn werkadres, want als we afspreken is dat in lunchpauzes of vlak na het werk om wat te eten. Voor mijn gevoel heeft het geen zin om zijn thuis-adres te gebruiken, want dan ziet ie de mail te laat.
4) Ten opzichte van haar voel ik me niet schuldig. Ter vergelijking, als ik met vriendinnen afspreek, nemen ze ook hun vriend niet mee, gewoon omdat ik eerst met hun vriendinnen was en hetgeen wij als vriendinnen te bespreken hebben, voor hem niet boeiend is. Als hij erbij zou zijn, zouden we onze favo gespreksonderwerpen moeten veranderen.
Kortom, ik denk zeker niet meteen dat je vriend je bedriegt oid...
Omwille van de eerste 2 punten ben je niet 'zijn vriendin'. Jullie zijn altijd maar gewoon vrienden geweest, zij niet.
Zij heeft jou al enkele keren gezien. TO niet.
Daar ligt al een groot verschil.
@TO: vind het ook maar een raar verhaal. Vind eigenlijk wel dat jouw vriend ook meer rekening mag houden met hoe jij je hierbij voelt. Nu komt zij hier over 'als de slechte', maar vind dat jouw vriend ook niet helemaal vrijuit gaat.
woensdag 30 december 2009 om 14:50
Hij heeft duidelijk iets te verbergen. Dus heel goed dat je hem probeert te blijven vertrouwen, maar zijn gedrag laat heel wat anders zien. Waarom komt hij niet open voor jullie relatie uit?
Ik zou het hoog op laten lopen en nu eindelijk de waarheid willen weten en kennis met haar willen maken. Zo niet, dan mocht hij een keuze maken.
Ik zou het hoog op laten lopen en nu eindelijk de waarheid willen weten en kennis met haar willen maken. Zo niet, dan mocht hij een keuze maken.
...
woensdag 30 december 2009 om 14:52
Hmm.. ik twijfel tussen 'het met mijn vriend oplossen en haar niet de macht geven' en 'haar zelf maar eens te bellen'.
Ik moet het even laten bezinken.
In den beginne wilde ik haar graag eens leren kennen. Ik stond er open tegenover, vandaar de uitnodigingen. Locatie was toen niet belangrijk voor mij. Nu wel. Ze mag van mij wel hierheen komen (ook al heb ik er geen zin meer in), naar ons huis. Enige optie. Laat ze maar op mijn terrein komen. Dan voel ik mij in ieder geval zekerder. Ik denk alleen wel dat het even een paar weekjes moet wachten want ik ben nu boos en dan doe ik niet zo aardig tegen haar. Eerst moet de soep lauw worden...
Ik moet het even laten bezinken.
In den beginne wilde ik haar graag eens leren kennen. Ik stond er open tegenover, vandaar de uitnodigingen. Locatie was toen niet belangrijk voor mij. Nu wel. Ze mag van mij wel hierheen komen (ook al heb ik er geen zin meer in), naar ons huis. Enige optie. Laat ze maar op mijn terrein komen. Dan voel ik mij in ieder geval zekerder. Ik denk alleen wel dat het even een paar weekjes moet wachten want ik ben nu boos en dan doe ik niet zo aardig tegen haar. Eerst moet de soep lauw worden...
woensdag 30 december 2009 om 14:54
Ik vroeg hem laatst, tijdens de verhitte discussie, "vraagt ze ooit weleens hoe het met ons gaat. Of we het leuk hebben in onze relatie? Hoe het samenwonen bevalt?"
Hij antwoordde dat het daar nauwelijks over gaat. Dat het meer gaat over prive van haar, werk van hun..
En echt ik probeer verhaal zo min mogelijk gekleurd over te brengen. Het zijn feiten...
Hij antwoordde dat het daar nauwelijks over gaat. Dat het meer gaat over prive van haar, werk van hun..
En echt ik probeer verhaal zo min mogelijk gekleurd over te brengen. Het zijn feiten...
woensdag 30 december 2009 om 14:56
[quote]kopjetheemeteenzoetje schreef op 30 december 2009 @ 14:54:
Ik vroeg hem laatst, tijdens de verhitte discussie, "vraagt ze ooit weleens hoe het met ons gaat. Of we het leuk hebben in onze relatie? Hoe het samenwonen bevalt?"
Hij antwoordde dat het daar nauwelijks over gaat. Dat het meer gaat over prive van haar, werk van hun..
Daar moet je dus blij mee wezen.
Maar constant politieagentje spelen, gaat wel vervelen voor beide.
Ik vroeg hem laatst, tijdens de verhitte discussie, "vraagt ze ooit weleens hoe het met ons gaat. Of we het leuk hebben in onze relatie? Hoe het samenwonen bevalt?"
Hij antwoordde dat het daar nauwelijks over gaat. Dat het meer gaat over prive van haar, werk van hun..
Daar moet je dus blij mee wezen.
Maar constant politieagentje spelen, gaat wel vervelen voor beide.
