Relaties
alle pijlers
Verwarrende dromen
zondag 3 januari 2010 om 12:47
Dit wordt vast een erg onduidelijke post.
Van de hak op de tak, zoals mijn gedachten gaan vandaag.
Ik lees regelmatig op de relatiepijler.
Zie daar dingen die me aanspreken, omdat ik mezelf erin herken.
Zelf heb ik geen relatie, nu bijna sinds vijf jaar niet meer.
Ruim drie jaar heb ik geknokt voor mijn vrijheid, ná de scheiding welteverstaan.
Op enkele incidenten na, ben ik nu vrij.
Nu is er de stilte, het vacuüm, een tussenperiode?
Wanneer ben ik klaar voor de toekomst?
Nu begin ik eigenlijk pas na te denken wat er allemaal gebeurd is tijdens onze tijd (bijna 20 jaar) samen en hoe absurd het vaak was.
Waarom ik zolang getwijfeld heb.
Om de kinderen, dat is de hoofdreden.
Omdat ik niet wist hoe ik het moest aanpakken, waar te beginnen.
Omdat ik beloofd had om in goede en slechte tijden bij hem te blijven
Omdat ik altijd hoopte dat er iets veranderen zou.
Wanneer ik het forum gekend had, en dat weet ik echt zeker, had ik mijn twijfels hier neergezet en had ik wel eerder knopen doorgehakt.
Waar het om gaat is dat ik veel droom over mijn ex.
Alsof hij uit twee personen bestaat.
Ik vertel hem wat mij dwarszit en hij troost mij, alsof iemand anders mij alles heeft aangedaan, terwijl ik heel duidelijk weet dat hij het zelf was. We praten er in die droom uitgebreid over wat er is gebeurd en hoe ik dat heb ervaren, en hij gaat er dan in alle redelijkheid op in. Ik voel me dan helemaal gelukkig en hij voelt heel vertrouwd aan. Dat emotioneert me zo. Ik heb me in werkelijkheid de laatste jaren met hem nooit gekoesterd gevoeld. Praten met diepgang vond hij gezeur van mij om hem in een hoek te drijven, dus daar begon hij niet aan.
Als ik dan wakker wordt ben ik echt van slag, en ga ik weer nadenken over waar het allemaal aan mankeerde.
En ik schat dan in welke reacties ik hier van de forummers had gekregen wanneer ik mijn situatie hier had neergezet.
Waarom doe ik dat, vraag ik mezelf af, wil ik daar dan bevestiging in hebben? Heb ik dan twijfels over of ik de relatie wel had moeten verbreken? Wil mijn droom zeggen dat mijn exman ook een goede kant had maar dat ik die niet gezien heb omdat ik die niet heb willen zien?
En dat terwijl ik nog zo goed weet hoe rot ik me heb gevoeld, hoeveel verdriet ik gehad heb, hoeveel nachten ik niet heb kunnen slapen, hoeveel pijn hij me gedaan heeft door me te vernederen en te kleineren. (dat wil zeggen, ik voelde de pijn, maar wist niet dat het vernederen was, ik dacht dat hij gelijk had, dat het aan mij lag)
Mijn eigen verklaring hiervoor is dat het na een lange tijd van strijd om mijn eigen leven te kunnen leiden het nu eindelijk zo ver is.
En dat nu nog een hoop verwerkt moet worden.
Dit hier te zien staan helpt wel al iets.
Van de hak op de tak, zoals mijn gedachten gaan vandaag.
Ik lees regelmatig op de relatiepijler.
Zie daar dingen die me aanspreken, omdat ik mezelf erin herken.
Zelf heb ik geen relatie, nu bijna sinds vijf jaar niet meer.
Ruim drie jaar heb ik geknokt voor mijn vrijheid, ná de scheiding welteverstaan.
Op enkele incidenten na, ben ik nu vrij.
Nu is er de stilte, het vacuüm, een tussenperiode?
Wanneer ben ik klaar voor de toekomst?
Nu begin ik eigenlijk pas na te denken wat er allemaal gebeurd is tijdens onze tijd (bijna 20 jaar) samen en hoe absurd het vaak was.
Waarom ik zolang getwijfeld heb.
Om de kinderen, dat is de hoofdreden.
Omdat ik niet wist hoe ik het moest aanpakken, waar te beginnen.
Omdat ik beloofd had om in goede en slechte tijden bij hem te blijven
Omdat ik altijd hoopte dat er iets veranderen zou.
Wanneer ik het forum gekend had, en dat weet ik echt zeker, had ik mijn twijfels hier neergezet en had ik wel eerder knopen doorgehakt.
Waar het om gaat is dat ik veel droom over mijn ex.
Alsof hij uit twee personen bestaat.
Ik vertel hem wat mij dwarszit en hij troost mij, alsof iemand anders mij alles heeft aangedaan, terwijl ik heel duidelijk weet dat hij het zelf was. We praten er in die droom uitgebreid over wat er is gebeurd en hoe ik dat heb ervaren, en hij gaat er dan in alle redelijkheid op in. Ik voel me dan helemaal gelukkig en hij voelt heel vertrouwd aan. Dat emotioneert me zo. Ik heb me in werkelijkheid de laatste jaren met hem nooit gekoesterd gevoeld. Praten met diepgang vond hij gezeur van mij om hem in een hoek te drijven, dus daar begon hij niet aan.
Als ik dan wakker wordt ben ik echt van slag, en ga ik weer nadenken over waar het allemaal aan mankeerde.
En ik schat dan in welke reacties ik hier van de forummers had gekregen wanneer ik mijn situatie hier had neergezet.
Waarom doe ik dat, vraag ik mezelf af, wil ik daar dan bevestiging in hebben? Heb ik dan twijfels over of ik de relatie wel had moeten verbreken? Wil mijn droom zeggen dat mijn exman ook een goede kant had maar dat ik die niet gezien heb omdat ik die niet heb willen zien?
En dat terwijl ik nog zo goed weet hoe rot ik me heb gevoeld, hoeveel verdriet ik gehad heb, hoeveel nachten ik niet heb kunnen slapen, hoeveel pijn hij me gedaan heeft door me te vernederen en te kleineren. (dat wil zeggen, ik voelde de pijn, maar wist niet dat het vernederen was, ik dacht dat hij gelijk had, dat het aan mij lag)
Mijn eigen verklaring hiervoor is dat het na een lange tijd van strijd om mijn eigen leven te kunnen leiden het nu eindelijk zo ver is.
En dat nu nog een hoop verwerkt moet worden.
Dit hier te zien staan helpt wel al iets.
zondag 3 januari 2010 om 12:53
In je dromen neem je vaak zaken mee die erg veel spelen in je hoofd. Ik vind jouw eigen verklaring best een goede. Je bent misschien op praktisch gebied erg bezig geweest om los te komen van hem. Misschien nu dat alles afgehandeld is komt er ruimte om een stukje emotionele verwerking te doen. En die emoties neem je mee in je dromen. Niet zo raar, dat als je veel met je ex bezig bent dat hij dan ook terugkeert in je dromen.
Ik ben niet erg deskundig op het gebied van dromen. Wat betreft de betekenis van jouw dromen komt het ook in mijn hoofd op, dat je na alle ellende achter je te hebben gelaten, je de boosheid misschien ook deels achter je laat. Dat je milder tegenover je ex komt te staan en dat je dat meeneemt in je dromen.
Ik ben niet erg deskundig op het gebied van dromen. Wat betreft de betekenis van jouw dromen komt het ook in mijn hoofd op, dat je na alle ellende achter je te hebben gelaten, je de boosheid misschien ook deels achter je laat. Dat je milder tegenover je ex komt te staan en dat je dat meeneemt in je dromen.
zondag 3 januari 2010 om 12:54
Dromen zijn geen zelfstandige entiteiten die je iets willen vertellen, een boodschap komen brengen of diepere inzichten verschaffen. Ze zijn al helemaal geen advocaat voor de rechtschapenheid van je ex. Wat je droomt zit in je eigen hoofd en heftig dromen kan zelfs veroorzaakt worden door externe factoren als een een te hoge temperatuur in de slaapkamer of medicijngebruik.
Je zou je natuurlijk eens kunnen voornemen vanavond om de hele nacht te gaan dromen over alle goede eigenschappen van je ex. Goed voorbereiden door een kwartier voordat je gaat slapen eens fijn te overdenken wat er ook alweer zo prettig was aan hem. Daarna je ogen dicht en morgenochtend hier komen vertellen wat je hebt gedroomd.
Je zou je natuurlijk eens kunnen voornemen vanavond om de hele nacht te gaan dromen over alle goede eigenschappen van je ex. Goed voorbereiden door een kwartier voordat je gaat slapen eens fijn te overdenken wat er ook alweer zo prettig was aan hem. Daarna je ogen dicht en morgenochtend hier komen vertellen wat je hebt gedroomd.
zondag 3 januari 2010 om 13:02
lieve perel ,
nee het is helemaal niet raar het is allemaal zeer verwarend ook ik heb die dromen gehad en heb ze soms nog wel eens het is een soort van verwerking in je dromen en ookal wil je dit niet het komt toch.. net zolang totdat jij er klaar mee bent het zijn je hart en je verstand die met elkaar aan het vechten zijn..
heel veel sterkte...en een knuff
nee het is helemaal niet raar het is allemaal zeer verwarend ook ik heb die dromen gehad en heb ze soms nog wel eens het is een soort van verwerking in je dromen en ookal wil je dit niet het komt toch.. net zolang totdat jij er klaar mee bent het zijn je hart en je verstand die met elkaar aan het vechten zijn..
heel veel sterkte...en een knuff
zondag 3 januari 2010 om 13:19
Dames Wuiles en Letgo: het is geen seconde in mijn hoofd opgekomen om te denken dat deze droom betekenis heeft of van weet ik waar als boodschap naar me toe gezonden zou worden, in die zin geloof ik niet in 'er is meer tussen hemel en aarde'.
Waar ik wel van overtuigd ben is dat ik dit zelf allemaal oproep. Dat mijn gevoel zo graag zou willen dat onuitgesproken dingen worden uitgesproken, en dat mijn verstand (dat ik overdag meer gebruik) mij veroordeelt omdat ik dit wil, omdat ik toch wéét dat dat onmogelijk is.
En dat ik daarom met bepaalde vragen blijf rondlopen.
Waarvan ik me dan weer kan afvragen: hoe belangrijk zijn de antwoorden daarop.
En stel, dat ik een antwoord zou krijgen, dan is het toch een antwoord waar ik niets mee kan, of die alleen meer vragen oproept.
Ik weet nu toch wel hoe hij in elkaar steekt?
Fuzzie, dank je voor je lieve bijdrage.
Waar ik wel van overtuigd ben is dat ik dit zelf allemaal oproep. Dat mijn gevoel zo graag zou willen dat onuitgesproken dingen worden uitgesproken, en dat mijn verstand (dat ik overdag meer gebruik) mij veroordeelt omdat ik dit wil, omdat ik toch wéét dat dat onmogelijk is.
En dat ik daarom met bepaalde vragen blijf rondlopen.
Waarvan ik me dan weer kan afvragen: hoe belangrijk zijn de antwoorden daarop.
En stel, dat ik een antwoord zou krijgen, dan is het toch een antwoord waar ik niets mee kan, of die alleen meer vragen oproept.
Ik weet nu toch wel hoe hij in elkaar steekt?
Fuzzie, dank je voor je lieve bijdrage.
zondag 3 januari 2010 om 13:23
quote:Perel schreef op 03 januari 2010 @ 13:19:
Dames Wuiles en Letgo: het is geen seconde in mijn hoofd opgekomen om te denken dat deze droom betekenis heeft of van weet ik waar als boodschap naar me toe gezonden zou worden, in die zin geloof ik niet in 'er is meer tussen hemel en aarde'.
Waar ik wel van overtuigd ben is dat ik dit zelf allemaal oproep. Dat mijn gevoel zo graag zou willen dat onuitgesproken dingen worden uitgesproken, en dat mijn verstand (dat ik overdag meer gebruik) mij veroordeelt omdat ik dit wil, omdat ik toch wéét dat dat onmogelijk is.
En dat ik daarom met bepaalde vragen blijf rondlopen.
Waarvan ik me dan weer kan afvragen: hoe belangrijk zijn de antwoorden daarop.
En stel, dat ik een antwoord zou krijgen, dan is het toch een antwoord waar ik niets mee kan, of die alleen meer vragen oproept.
Ik weet nu toch wel hoe hij in elkaar steekt?
Fuzzie, dank je voor je lieve bijdrage.Je schrijft zelf: "Wil mijn droom zeggen dat mijn exman ook een goede kant had maar dat ik die niet gezien heb omdat ik die niet heb willen zien?" Dat is dus betekenis geven aan iets wat geen betekenis heeft. Als jij verder zeker weet hoe hij in elkaar steekt dan is het toch verder prima? Dan droom je 's nachts over iemand die lijkt op je ex maar het niet is. Niks mis mee.
Dames Wuiles en Letgo: het is geen seconde in mijn hoofd opgekomen om te denken dat deze droom betekenis heeft of van weet ik waar als boodschap naar me toe gezonden zou worden, in die zin geloof ik niet in 'er is meer tussen hemel en aarde'.
Waar ik wel van overtuigd ben is dat ik dit zelf allemaal oproep. Dat mijn gevoel zo graag zou willen dat onuitgesproken dingen worden uitgesproken, en dat mijn verstand (dat ik overdag meer gebruik) mij veroordeelt omdat ik dit wil, omdat ik toch wéét dat dat onmogelijk is.
En dat ik daarom met bepaalde vragen blijf rondlopen.
Waarvan ik me dan weer kan afvragen: hoe belangrijk zijn de antwoorden daarop.
En stel, dat ik een antwoord zou krijgen, dan is het toch een antwoord waar ik niets mee kan, of die alleen meer vragen oproept.
Ik weet nu toch wel hoe hij in elkaar steekt?
Fuzzie, dank je voor je lieve bijdrage.Je schrijft zelf: "Wil mijn droom zeggen dat mijn exman ook een goede kant had maar dat ik die niet gezien heb omdat ik die niet heb willen zien?" Dat is dus betekenis geven aan iets wat geen betekenis heeft. Als jij verder zeker weet hoe hij in elkaar steekt dan is het toch verder prima? Dan droom je 's nachts over iemand die lijkt op je ex maar het niet is. Niks mis mee.
zondag 3 januari 2010 om 13:30
zondag 3 januari 2010 om 13:36
Een beslissing is nooit 1-dimensionaal. Er zitten zoveel kanten aan. Het is misschien makkelijk om rationeel te denken dat jij en je ex elkaar niets meer te bieden hebben, maar dat is rationeel gedacht. Er is natuurlijk ook een andere waarheid, namelijk de man waar jij verliefd op werd en waarmee je kinderen hebt gekregen en al het belangrijks in de afgelopen 20 jaar hebt gedeeld. Dat kan je niet wegpoetsen, al ga je in Timboektoe wonen. En dat zijn juist de dingen die naar boven komen als je droomt. Dromen doe je zelf, het zijn jouw hersenen, het is geen teken van het universum of wat voor kolder dan ook
zondag 3 januari 2010 om 13:38
quote:Perel schreef op 03 januari 2010 @ 13:30:
Ja, Wuiles, ik geef toe dat is dan wel weer tegenstrijdig aan mijn eigen woorden.
Ik vraag me dus wél af of het betekenis heeft, maar dan niet zozeer in de vorm van een boodschap vanuit het universum als wel de schrik van het is toch niet zo dat ik me dat nu pas realiseer?
Ik geloof niet in een universum en ook niet in een onderbewustzijn wat jou in je slaap stiekem boodschappen influistert.
Weinig mensen zijn honderd procent slecht. Naarmate een relatie verder in het verleden komt te liggen wordt je beeld over die relatie en over je ex doorgaans genuanceerder. Dat lijkt me heel normaal. Het betekent niet dat je de verkeerde beslissing hebt genomen. Het betekent hooguit dat de meest scherpe en ongenuanceerde kantjes eraf zijn.
Ja, Wuiles, ik geef toe dat is dan wel weer tegenstrijdig aan mijn eigen woorden.
Ik vraag me dus wél af of het betekenis heeft, maar dan niet zozeer in de vorm van een boodschap vanuit het universum als wel de schrik van het is toch niet zo dat ik me dat nu pas realiseer?
Ik geloof niet in een universum en ook niet in een onderbewustzijn wat jou in je slaap stiekem boodschappen influistert.
Weinig mensen zijn honderd procent slecht. Naarmate een relatie verder in het verleden komt te liggen wordt je beeld over die relatie en over je ex doorgaans genuanceerder. Dat lijkt me heel normaal. Het betekent niet dat je de verkeerde beslissing hebt genomen. Het betekent hooguit dat de meest scherpe en ongenuanceerde kantjes eraf zijn.
zondag 3 januari 2010 om 13:40
een mens heeft ook meerdere kanten. Als je in een vechtrelatie bent beland en alleen nog maar strijd hebt, dan zie je niet de goede kanten van de ander, maar die zijn er wel. Het is ook makkelijker/ handiger om te denken dat de ander puur slecht is, vooral om je eigen beslissing te rechtvaardigen.
Wat niet wil zeggen dat je een verkeerde beslissing hebt genomen natuurlijk, maar hey, misschien ook wel?
Wat niet wil zeggen dat je een verkeerde beslissing hebt genomen natuurlijk, maar hey, misschien ook wel?
zondag 3 januari 2010 om 13:56
Misschien droom je gewoon over iets waar je behoefte aan hebt? Namelijk een man die er voor je is en je troost en begrip voor je heeft? Juist omdat je dat nu niet hebt en er veel moeite voor hebt moeten doen om los te komen.
En als je je een na laatste alinea nog eens leest, weet je toch zelf wel dat je er goed aan hebt gedaan de relatie te verbreken?
Vervelend die dromen, ik snap dat je in verwarring bent, maar hang er niet teveel aan op.
En als je je een na laatste alinea nog eens leest, weet je toch zelf wel dat je er goed aan hebt gedaan de relatie te verbreken?
Vervelend die dromen, ik snap dat je in verwarring bent, maar hang er niet teveel aan op.
zondag 3 januari 2010 om 14:17
Ik antwoord op de post van Meds:
Voor het beeindigen van de relatie had ik een goede reden.
Ik was niet gelukkig en wist dat ik het ook niet zou gaan worden als ik op deze manier zou blijven doorleven.
Meerdere keren een doorstart gemaakt. Ook therapie gehad, maar hij vond het eigenlijk niks, de therapeut was op mijn hand, de opdrachten voerde hij niet uit, uiteindelijk ging ik alleen, om te zien hoe ik mezelf in de relatie kon handhaven, want ik wilde uiteindelijk nog steeds proberen de relatie de moeite waard te krijgen.
Toen ik er echt van overtuigd was dat ik alleen maar aan het geven was, en niets maar dan ook niets terug kreeg (hij was op het laatst niet meer dan een kostganger), ben ik ermee gestopt.
Na deze beslissing nog een tijd samen in ons huis gewoond, nu was hij dus echt kostganger, en dat ging uitzonderlijk goed. Ik had geen verwachtingen meer, was ondertussen met het opzetten van mijn eigen leven bezig. Werk zoeken, huis regelen, allerlei info verzamelen.
In die tijd heeft hij nog gevraagd of er een weg terug was.
Maar ik was vastbesloten. Hij had vaak gezegd dat als het me niet beviel dat ik kon gaan. En dat na een scheiding het altijd zo was dat eentje de put inzakte en de ander er door opbloeide, maar als ik dat risico zou willen nemen dan moest ik dat maar doen...
In de periode die volgde dacht hij dat ik een verhouding had met de buurman, dan weer met de man die ik inhuurde om mijn nieuwe huisje te schilderen, ik lachte het weg, doe niet zo zot man.
Na twee maanden ongeveer kwam ik erachter dat hij met degene die hij nu opwierp als zijn nieuwe vriendin al tijdens ons huwelijk een relatie had.
Ik heb hem ermee geconfronteerd, en zijn enige reaktie was: wat doet dat er nou nog toe, we zijn nu toch al uit elkaar. Ik ben je geen verantwoording meer schuldig.
Een paar weken later had hij de kinderen uitgehoord over wie er allemaal bij ons thuis over de vloer kwamen, een van de kinderen liet de naam vallen van een mannelijke kennis, en toen is het helemaal uit de hand gelopen.
Ik ben zo'n twee jaar door hem gestalkt.
In het begin heb ik geprobeerd om uit te leggen wat er aan de hand was, maar hij wilde niet naar mij luisteren. Zodra ik contact met hem opnam, draaide hij het om en zei dat ik hém lastigviel.
Ik ben door alles heengegaan.
Aangifte gedaan en alles.
Uiteindelijk is het stil geworden.
Dan was er nog het convenant dat was opgemaakt toen alles nog 'goed' was en waarmee hij controle en inzicht had in mijn financiele handel en wandel.
Om echt onafhankelijk van hem te worden moest ik daar van af en daar is ook anderhalf jaar juridische strijd voor gevoerd, maar het is gelukt.
De vraag waar het dan steeds in mijn dromen om gaat is het waarom. Waarom is hij nog met mij die therapie in gegaan terwijl hij al met die andere vrouw was? Ik heb al vaker op het punt gestaan en me afgevraagd of we niet beter uit elkaar konden gaan, en hij legde alle verantwoordelijkheid voor zo'n beslissing bij mij, terwijl hij allang elders iets aan het opbouwen was. Waarom nog de vraag of er een kans in zat dat ik mijn beslissing nog terug zou draaien. Hoe schuldig ik me niet heb gevoeld toen ik nee zei!
En dan ook nog: waarom heeft hij mij na de scheiding het leven zo zuur gemaakt, hij had immers een relatie?
Het is dezelfde vrouw steeds geweest, waar hij nu trouwens mee samenwoont.
Contact is niet meer mogelijk.
Mijn vragen blijvendaarom onbeantwoord.
Voor het beeindigen van de relatie had ik een goede reden.
Ik was niet gelukkig en wist dat ik het ook niet zou gaan worden als ik op deze manier zou blijven doorleven.
Meerdere keren een doorstart gemaakt. Ook therapie gehad, maar hij vond het eigenlijk niks, de therapeut was op mijn hand, de opdrachten voerde hij niet uit, uiteindelijk ging ik alleen, om te zien hoe ik mezelf in de relatie kon handhaven, want ik wilde uiteindelijk nog steeds proberen de relatie de moeite waard te krijgen.
Toen ik er echt van overtuigd was dat ik alleen maar aan het geven was, en niets maar dan ook niets terug kreeg (hij was op het laatst niet meer dan een kostganger), ben ik ermee gestopt.
Na deze beslissing nog een tijd samen in ons huis gewoond, nu was hij dus echt kostganger, en dat ging uitzonderlijk goed. Ik had geen verwachtingen meer, was ondertussen met het opzetten van mijn eigen leven bezig. Werk zoeken, huis regelen, allerlei info verzamelen.
In die tijd heeft hij nog gevraagd of er een weg terug was.
Maar ik was vastbesloten. Hij had vaak gezegd dat als het me niet beviel dat ik kon gaan. En dat na een scheiding het altijd zo was dat eentje de put inzakte en de ander er door opbloeide, maar als ik dat risico zou willen nemen dan moest ik dat maar doen...
In de periode die volgde dacht hij dat ik een verhouding had met de buurman, dan weer met de man die ik inhuurde om mijn nieuwe huisje te schilderen, ik lachte het weg, doe niet zo zot man.
Na twee maanden ongeveer kwam ik erachter dat hij met degene die hij nu opwierp als zijn nieuwe vriendin al tijdens ons huwelijk een relatie had.
Ik heb hem ermee geconfronteerd, en zijn enige reaktie was: wat doet dat er nou nog toe, we zijn nu toch al uit elkaar. Ik ben je geen verantwoording meer schuldig.
Een paar weken later had hij de kinderen uitgehoord over wie er allemaal bij ons thuis over de vloer kwamen, een van de kinderen liet de naam vallen van een mannelijke kennis, en toen is het helemaal uit de hand gelopen.
Ik ben zo'n twee jaar door hem gestalkt.
In het begin heb ik geprobeerd om uit te leggen wat er aan de hand was, maar hij wilde niet naar mij luisteren. Zodra ik contact met hem opnam, draaide hij het om en zei dat ik hém lastigviel.
Ik ben door alles heengegaan.
Aangifte gedaan en alles.
Uiteindelijk is het stil geworden.
Dan was er nog het convenant dat was opgemaakt toen alles nog 'goed' was en waarmee hij controle en inzicht had in mijn financiele handel en wandel.
Om echt onafhankelijk van hem te worden moest ik daar van af en daar is ook anderhalf jaar juridische strijd voor gevoerd, maar het is gelukt.
De vraag waar het dan steeds in mijn dromen om gaat is het waarom. Waarom is hij nog met mij die therapie in gegaan terwijl hij al met die andere vrouw was? Ik heb al vaker op het punt gestaan en me afgevraagd of we niet beter uit elkaar konden gaan, en hij legde alle verantwoordelijkheid voor zo'n beslissing bij mij, terwijl hij allang elders iets aan het opbouwen was. Waarom nog de vraag of er een kans in zat dat ik mijn beslissing nog terug zou draaien. Hoe schuldig ik me niet heb gevoeld toen ik nee zei!
En dan ook nog: waarom heeft hij mij na de scheiding het leven zo zuur gemaakt, hij had immers een relatie?
Het is dezelfde vrouw steeds geweest, waar hij nu trouwens mee samenwoont.
Contact is niet meer mogelijk.
Mijn vragen blijvendaarom onbeantwoord.
zondag 3 januari 2010 om 17:43
Mijn kinderen zijn op een leeftijd dat ze zelf afspraken met hun vader maken. Ze gaan zelf naar hem toe en komen ook weer zelf terug.
De vakanties zijn zo geregeld dat het altijd op hetzelfde neerkomt, en dat loopt goed. Willen ze tussendoor naar hun vader toe dan vind ik dat prima.
Ze gaan graag naar hem toe, en kunnen het ook goed vinden met zijn vriendin.
Wat ik ook zo vreemd vind is in de periode voordat hij besloot zo 'boos op mij te worden dat hij nooit meer iets met mij te maken wil hebben' hij nog gewoon aan de deur kwam om de kinderen te halen. Zodra hij dan binnenkwam begon hij te huilen omdat hij het volgens zijn zeggen zo erg voor mij vond dat ik in dat krot moest wonen, en dat hij dat veroorzaakt had. Ik heb daar dan steeds op geantwoord dat dat nog altijd mijn eigen keuze is geweest, en dat iker tevreden mee was. Ineens vond hij het genant en wilde niet meer binnenkomen, tot hij er weer aan toe zou zijn.
Op het moment dat ik hoorde van zijn 'nieuwe' relatie was ik eigenlijk alleen maar blij voor hem, en nam ik de onelegante manier waarop ik het te weten kwam voor lief.
Ik hoorde het via de kinderen die na een weekend ineens vertelde dat ze zo leuk bij iemand op visite waren geweest die een jong hondje had, en waarmee ze de komende zomer ook met vakantie zouden gaan...
Zow, dát is snel, dacht ik, had hij me niet even kunnen inlichten, in verband met de kinderen? En al direct van die grote plannen...
Toen ik de naam hoorde, gingen de belletjes rinkelen. En in de dagen daarna vielen er allerlei puzzelstukjes op zijn plaats.
Hoe meer ik eraan denk hoe het ging, des te vreemder het me allemaal voorkomt.
De vakanties zijn zo geregeld dat het altijd op hetzelfde neerkomt, en dat loopt goed. Willen ze tussendoor naar hun vader toe dan vind ik dat prima.
Ze gaan graag naar hem toe, en kunnen het ook goed vinden met zijn vriendin.
Wat ik ook zo vreemd vind is in de periode voordat hij besloot zo 'boos op mij te worden dat hij nooit meer iets met mij te maken wil hebben' hij nog gewoon aan de deur kwam om de kinderen te halen. Zodra hij dan binnenkwam begon hij te huilen omdat hij het volgens zijn zeggen zo erg voor mij vond dat ik in dat krot moest wonen, en dat hij dat veroorzaakt had. Ik heb daar dan steeds op geantwoord dat dat nog altijd mijn eigen keuze is geweest, en dat iker tevreden mee was. Ineens vond hij het genant en wilde niet meer binnenkomen, tot hij er weer aan toe zou zijn.
Op het moment dat ik hoorde van zijn 'nieuwe' relatie was ik eigenlijk alleen maar blij voor hem, en nam ik de onelegante manier waarop ik het te weten kwam voor lief.
Ik hoorde het via de kinderen die na een weekend ineens vertelde dat ze zo leuk bij iemand op visite waren geweest die een jong hondje had, en waarmee ze de komende zomer ook met vakantie zouden gaan...
Zow, dát is snel, dacht ik, had hij me niet even kunnen inlichten, in verband met de kinderen? En al direct van die grote plannen...
Toen ik de naam hoorde, gingen de belletjes rinkelen. En in de dagen daarna vielen er allerlei puzzelstukjes op zijn plaats.
Hoe meer ik eraan denk hoe het ging, des te vreemder het me allemaal voorkomt.
zondag 3 januari 2010 om 18:07
Als ik van sommige puzzelstukjes die op hun plaats zijn gevallen bedenk wanneer dat precies speelde, ga ik jaren terug in de tijd.
Ik loop nu met het gevoel rond dat het leven dat ik geleefd heb heel lang fake geweest is, een luchtbel. Dat de werkelijkheid zo anders is geweest dan hoe ik het beleefd heb.
Daardoor heb ik nu moeite met het vertrouwen van andere mannen. Dat is zacht uitgedrukt. Ik vertrouw er geen een.
De verhalen die ik hier lees over de 'losers' sterken mij hier in, en de de postings van de forummers waaruit blijkt dat ze een goeie relatie hebben en hier heel gelukkig mee zijn waardeer ik wel maar meer als iets wat heel fijn is voor die forumsters, maar ook als iets wat voor mij toch niet weggelegd is.
Toen ik anderhalf jaar geleden bijna overstag zou gaan en aan mezelf kon toegeven dat ik iets voor iemand begon te voelen, kwam ik er net op tijd achter dat hij getrouwd was. Ik heb direct afstand genomen, en dat was meteen ook de laatste keer dat ik me heb laten gaan, bij wijze van spreken.
Ik denk als ik dit hierboven zo allemaal eens bij elkaar optel, dat het inderdaad niet zo gek is dat waar ik overdag denk mee klaar te zijn dat dat 's nachts in mijn dromen naar boven komt.
Ik wil ook zonder de antwoorden te krijgen door met mijn leven.
Mijn leven dat ik toch niet de rest van de jaren alleen wil doorbrengen.
Ik loop nu met het gevoel rond dat het leven dat ik geleefd heb heel lang fake geweest is, een luchtbel. Dat de werkelijkheid zo anders is geweest dan hoe ik het beleefd heb.
Daardoor heb ik nu moeite met het vertrouwen van andere mannen. Dat is zacht uitgedrukt. Ik vertrouw er geen een.
De verhalen die ik hier lees over de 'losers' sterken mij hier in, en de de postings van de forummers waaruit blijkt dat ze een goeie relatie hebben en hier heel gelukkig mee zijn waardeer ik wel maar meer als iets wat heel fijn is voor die forumsters, maar ook als iets wat voor mij toch niet weggelegd is.
Toen ik anderhalf jaar geleden bijna overstag zou gaan en aan mezelf kon toegeven dat ik iets voor iemand begon te voelen, kwam ik er net op tijd achter dat hij getrouwd was. Ik heb direct afstand genomen, en dat was meteen ook de laatste keer dat ik me heb laten gaan, bij wijze van spreken.
Ik denk als ik dit hierboven zo allemaal eens bij elkaar optel, dat het inderdaad niet zo gek is dat waar ik overdag denk mee klaar te zijn dat dat 's nachts in mijn dromen naar boven komt.
Ik wil ook zonder de antwoorden te krijgen door met mijn leven.
Mijn leven dat ik toch niet de rest van de jaren alleen wil doorbrengen.
zondag 3 januari 2010 om 18:16
quote:Perel schreef op 03 januari 2010 @ 18:07:
Als ik van sommige puzzelstukjes die op hun plaats zijn gevallen bedenk wanneer dat precies speelde, ga ik jaren terug in de tijd.
Ik loop nu met het gevoel rond dat het leven dat ik geleefd heb heel lang fake geweest is, een luchtbel. Dat de werkelijkheid zo anders is geweest dan hoe ik het beleefd heb.
Daardoor heb ik nu moeite met het vertrouwen van andere mannen. Dat is zacht uitgedrukt. Ik vertrouw er geen een.
De verhalen die ik hier lees over de 'losers' sterken mij hier in, en de de postings van de forummers waaruit blijkt dat ze een goeie relatie hebben en hier heel gelukkig mee zijn waardeer ik wel maar meer als iets wat heel fijn is voor die forumsters, maar ook als iets wat voor mij toch niet weggelegd is.
Toen ik anderhalf jaar geleden bijna overstag zou gaan en aan mezelf kon toegeven dat ik iets voor iemand begon te voelen, kwam ik er net op tijd achter dat hij getrouwd was. Ik heb direct afstand genomen, en dat was meteen ook de laatste keer dat ik me heb laten gaan, bij wijze van spreken.
Ik denk als ik dit hierboven zo allemaal eens bij elkaar optel, dat het inderdaad niet zo gek is dat waar ik overdag denk mee klaar te zijn dat dat 's nachts in mijn dromen naar boven komt.
Ik wil ook zonder de antwoorden te krijgen door met mijn leven.
Mijn leven dat ik toch niet de rest van de jaren alleen wil doorbrengen.Dat is een besluit wat je alleen zelf kunt nemen; het is niet iets wat je overkomt. Het zou overigens interessant zijn om te zien wat er gebeurt als je jezelf serieus voorneemt over hem te gaan dromen. Mogelijk blijft het dan een nachtje stil aan het front.
Als ik van sommige puzzelstukjes die op hun plaats zijn gevallen bedenk wanneer dat precies speelde, ga ik jaren terug in de tijd.
Ik loop nu met het gevoel rond dat het leven dat ik geleefd heb heel lang fake geweest is, een luchtbel. Dat de werkelijkheid zo anders is geweest dan hoe ik het beleefd heb.
Daardoor heb ik nu moeite met het vertrouwen van andere mannen. Dat is zacht uitgedrukt. Ik vertrouw er geen een.
De verhalen die ik hier lees over de 'losers' sterken mij hier in, en de de postings van de forummers waaruit blijkt dat ze een goeie relatie hebben en hier heel gelukkig mee zijn waardeer ik wel maar meer als iets wat heel fijn is voor die forumsters, maar ook als iets wat voor mij toch niet weggelegd is.
Toen ik anderhalf jaar geleden bijna overstag zou gaan en aan mezelf kon toegeven dat ik iets voor iemand begon te voelen, kwam ik er net op tijd achter dat hij getrouwd was. Ik heb direct afstand genomen, en dat was meteen ook de laatste keer dat ik me heb laten gaan, bij wijze van spreken.
Ik denk als ik dit hierboven zo allemaal eens bij elkaar optel, dat het inderdaad niet zo gek is dat waar ik overdag denk mee klaar te zijn dat dat 's nachts in mijn dromen naar boven komt.
Ik wil ook zonder de antwoorden te krijgen door met mijn leven.
Mijn leven dat ik toch niet de rest van de jaren alleen wil doorbrengen.Dat is een besluit wat je alleen zelf kunt nemen; het is niet iets wat je overkomt. Het zou overigens interessant zijn om te zien wat er gebeurt als je jezelf serieus voorneemt over hem te gaan dromen. Mogelijk blijft het dan een nachtje stil aan het front.
zondag 3 januari 2010 om 19:08
quote:Perel schreef op 03 januari 2010 @ 18:07:
Als ik van sommige puzzelstukjes die op hun plaats zijn gevallen bedenk wanneer dat precies speelde, ga ik jaren terug in de tijd.
Ik loop nu met het gevoel rond dat het leven dat ik geleefd heb heel lang fake geweest is, een luchtbel. Dat de werkelijkheid zo anders is geweest dan hoe ik het beleefd heb.
Maar je wist het wel, en daarom ben je gaan scheiden.
Daardoor heb ik nu moeite met het vertrouwen van andere mannen. Dat is zacht uitgedrukt. Ik vertrouw er geen een.
Logisch gezien je ervaring
De verhalen die ik hier lees over de 'losers' sterken mij hier in, en de de postings van de forummers waaruit blijkt dat ze een goeie relatie hebben en hier heel gelukkig mee zijn waardeer ik wel maar meer als iets wat heel fijn is voor die forumsters, maar ook als iets wat voor mij toch niet weggelegd is.
Tuurlijk wel
Toen ik anderhalf jaar geleden bijna overstag zou gaan en aan mezelf kon toegeven dat ik iets voor iemand begon te voelen, kwam ik er net op tijd achter dat hij getrouwd was. Ik heb direct afstand genomen, en dat was meteen ook de laatste keer dat ik me heb laten gaan, bij wijze van spreken.
Ik denk als ik dit hierboven zo allemaal eens bij elkaar optel, dat het inderdaad niet zo gek is dat waar ik overdag denk mee klaar te zijn dat dat 's nachts in mijn dromen naar boven komt.
Ik wil ook zonder de antwoorden te krijgen door met mijn leven.
Mijn leven dat ik toch niet de rest van de jaren alleen wil doorbrengen.
Als ik van sommige puzzelstukjes die op hun plaats zijn gevallen bedenk wanneer dat precies speelde, ga ik jaren terug in de tijd.
Ik loop nu met het gevoel rond dat het leven dat ik geleefd heb heel lang fake geweest is, een luchtbel. Dat de werkelijkheid zo anders is geweest dan hoe ik het beleefd heb.
Maar je wist het wel, en daarom ben je gaan scheiden.
Daardoor heb ik nu moeite met het vertrouwen van andere mannen. Dat is zacht uitgedrukt. Ik vertrouw er geen een.
Logisch gezien je ervaring
De verhalen die ik hier lees over de 'losers' sterken mij hier in, en de de postings van de forummers waaruit blijkt dat ze een goeie relatie hebben en hier heel gelukkig mee zijn waardeer ik wel maar meer als iets wat heel fijn is voor die forumsters, maar ook als iets wat voor mij toch niet weggelegd is.
Tuurlijk wel
Toen ik anderhalf jaar geleden bijna overstag zou gaan en aan mezelf kon toegeven dat ik iets voor iemand begon te voelen, kwam ik er net op tijd achter dat hij getrouwd was. Ik heb direct afstand genomen, en dat was meteen ook de laatste keer dat ik me heb laten gaan, bij wijze van spreken.
Ik denk als ik dit hierboven zo allemaal eens bij elkaar optel, dat het inderdaad niet zo gek is dat waar ik overdag denk mee klaar te zijn dat dat 's nachts in mijn dromen naar boven komt.
Ik wil ook zonder de antwoorden te krijgen door met mijn leven.
Mijn leven dat ik toch niet de rest van de jaren alleen wil doorbrengen.
