Relaties
alle pijlers
vreemd gaan .. over.. of verder gaan?
woensdag 6 januari 2010 om 09:12
quote:moniekk schreef op 05 januari 2010 @ 16:46:
[...]
De prijs die je betaalt voor het kiezen van de makkelijke weg ?!?!
Blijven is absoluut NIET kiezen voor de makkelijke weg !
Er is helemaal géén makkelijke weg na vreemdgaan van je partner, of je nu besluit om te blijven of weg te gaan.
Je weet pas wat je doet als het je overkomt. Natuurlijk roep je bij voorbaat dat je niet bij een man blijft die je vernedert, bedriegt, voorliegt, er een tweede leven op nahoudt, maar weet je.......dat is allemaal hypothetisch, want JOUW man zou/zal dit nooit doen.
Euhmmm, mnaar het zijn dus vaak de mannen waar je het juist NIET van verwacht. Zij weten en verwachten het zelf ook niet overigens.
Het zijn de echte lieverds, betrouwbaar, altijd oprecht, integer en een echte heer, net zoals mijn eigen partner. NOOIT verwacht, de mensen die het weten ook niet. Zij waren totally in shock.
Het leven kent geen garanties, het leven biedt geen zekerheden, je weet niet wat er op je pad komt, pas als het je overkomt kan je er werkelijk over oordelen. Je bent dan niet meer objectief.
Je hield en houdt intens veel van je partner en dan blijkt............dat je in een leugen hebt geleefd.
Je geliefde wordt je bedrieger. Weggaan is niet makkelijk, blijven is ook zeker niet makkelijk !!
[...]
De prijs die je betaalt voor het kiezen van de makkelijke weg ?!?!
Blijven is absoluut NIET kiezen voor de makkelijke weg !
Er is helemaal géén makkelijke weg na vreemdgaan van je partner, of je nu besluit om te blijven of weg te gaan.
Je weet pas wat je doet als het je overkomt. Natuurlijk roep je bij voorbaat dat je niet bij een man blijft die je vernedert, bedriegt, voorliegt, er een tweede leven op nahoudt, maar weet je.......dat is allemaal hypothetisch, want JOUW man zou/zal dit nooit doen.
Euhmmm, mnaar het zijn dus vaak de mannen waar je het juist NIET van verwacht. Zij weten en verwachten het zelf ook niet overigens.
Het zijn de echte lieverds, betrouwbaar, altijd oprecht, integer en een echte heer, net zoals mijn eigen partner. NOOIT verwacht, de mensen die het weten ook niet. Zij waren totally in shock.
Het leven kent geen garanties, het leven biedt geen zekerheden, je weet niet wat er op je pad komt, pas als het je overkomt kan je er werkelijk over oordelen. Je bent dan niet meer objectief.
Je hield en houdt intens veel van je partner en dan blijkt............dat je in een leugen hebt geleefd.
Je geliefde wordt je bedrieger. Weggaan is niet makkelijk, blijven is ook zeker niet makkelijk !!
woensdag 6 januari 2010 om 11:23
quote:daisybloempje schreef op 06 januari 2010 @ 09:31:
[quote]appelientjex schreef op 06 januari 2010 @ 06:10:
[...]
Nou ja zeg,ik denk dat Echte lievde ook voor iedereen verschillend is hoor.
Persoonlijk vind ik het nogal krom,vreemdgaan uit echte lievde voor je partner.
ja ik ook, maar als het uit liefde is weer niet, eigenlijk , denk ik zo,
sorry, heel flauw, weet het.
[quote]appelientjex schreef op 06 januari 2010 @ 06:10:
[...]
Nou ja zeg,ik denk dat Echte lievde ook voor iedereen verschillend is hoor.
Persoonlijk vind ik het nogal krom,vreemdgaan uit echte lievde voor je partner.
ja ik ook, maar als het uit liefde is weer niet, eigenlijk , denk ik zo,
sorry, heel flauw, weet het.
woensdag 6 januari 2010 om 11:49
quote:moniekk schreef op 05 januari 2010 @ 16:46:
[...]
De prijs die je betaalt voor het kiezen van de makkelijke weg ?!?!
Blijven is absoluut NIET kiezen voor de makkelijke weg !
Er is helemaal géén makkelijke weg na vreemdgaan van je partner, of je nu besluit om te blijven of weg te gaan.
Je weet pas wat je doet als het je overkomt. Natuurlijk roep je bij voorbaat dat je niet bij een man blijft die je vernedert, bedriegt, voorliegt, er een tweede leven op nahoudt, maar weet je.......dat is allemaal hypothetisch, want JOUW man zou/zal dit nooit doen.
Daar gaat het helemaal niet om. Ik begrijp ook best (en dat schreef ik ook) dat het moeilijk is om bij je partner te blijven als die vreemd is gegaan. Maar het gaat om de keuzes die je kunt maken: blijven of weggaan.
Stel dat het om de situatie gaat die jij nu schetst: je komt erachter dat je in een leugen hebt geleefd. Die leuke integere, betrouwbare, en wat allemaal nog meer, man is dus niet wie je dacht dat het was. Je kunt dan weggaan, met opgeheven hoofd, je laat je niet in de maling nemen. Maar dat is ook wel angstaanjagend, vooral na een lange relatie: opeens moet je een heleboel alleen doen, je met dingen bezig houden die je partner altijd deed, bang voor de eenzaamheid, hoe moet het met de financiën, misschien zit je wel met drie krijsende kinderen, net een koophuis, enzovoorts. En dan is het misschien makkelijker om toch bij die partner te blijven. En die hele nasleep waarin je ontzettend veel verdriet hebt en je gekwetst voelt omdat je constant met het vreemdgaan geconfronteerd wordt, wat misschien je hele relatie lang nog wel in bepaalde mate blijft bestaan, daar heb je zelf voor gekozen. En dat is die prijs waar ik het over had.
quote:moniekk schreef op 05 januari 2010 @ 16:46:
Euhmmm, mnaar het zijn dus vaak de mannen waar je het juist NIET van verwacht. Zij weten en verwachten het zelf ook niet overigens.Of je het verwacht of niet heeft er helemaal niets mee te maken. Het gaat om je eigen grenzen.quote:moniekk schreef op 05 januari 2010 @ 16:46:
Het zijn de echte lieverds, betrouwbaar, altijd oprecht, integer en een echte heer, net zoals mijn eigen partner. NOOIT verwacht, de mensen die het weten ook niet. Zij waren totally in shock.
Het leven kent geen garanties, het leven biedt geen zekerheden, je weet niet wat er op je pad komt, pas als het je overkomt kan je er werkelijk over oordelen. Je bent dan niet meer objectief.
Je hield en houdt intens veel van je partner en dan blijkt............dat je in een leugen hebt geleefd.
Je geliefde wordt je bedrieger. Weggaan is niet makkelijk, blijven is ook zeker niet makkelijk !!En je blijft bij hem omdat...? Er zijn een heleboel leuke en betrouwbare mannen, ik denk dat je in zo'n geval eerlijk tegen jezelf moet zijn. Wil ik perse bij deze man blijven omdat hij zo'n leuke man is of heb ik daar andere redenen voor?
[...]
De prijs die je betaalt voor het kiezen van de makkelijke weg ?!?!
Blijven is absoluut NIET kiezen voor de makkelijke weg !
Er is helemaal géén makkelijke weg na vreemdgaan van je partner, of je nu besluit om te blijven of weg te gaan.
Je weet pas wat je doet als het je overkomt. Natuurlijk roep je bij voorbaat dat je niet bij een man blijft die je vernedert, bedriegt, voorliegt, er een tweede leven op nahoudt, maar weet je.......dat is allemaal hypothetisch, want JOUW man zou/zal dit nooit doen.
Daar gaat het helemaal niet om. Ik begrijp ook best (en dat schreef ik ook) dat het moeilijk is om bij je partner te blijven als die vreemd is gegaan. Maar het gaat om de keuzes die je kunt maken: blijven of weggaan.
Stel dat het om de situatie gaat die jij nu schetst: je komt erachter dat je in een leugen hebt geleefd. Die leuke integere, betrouwbare, en wat allemaal nog meer, man is dus niet wie je dacht dat het was. Je kunt dan weggaan, met opgeheven hoofd, je laat je niet in de maling nemen. Maar dat is ook wel angstaanjagend, vooral na een lange relatie: opeens moet je een heleboel alleen doen, je met dingen bezig houden die je partner altijd deed, bang voor de eenzaamheid, hoe moet het met de financiën, misschien zit je wel met drie krijsende kinderen, net een koophuis, enzovoorts. En dan is het misschien makkelijker om toch bij die partner te blijven. En die hele nasleep waarin je ontzettend veel verdriet hebt en je gekwetst voelt omdat je constant met het vreemdgaan geconfronteerd wordt, wat misschien je hele relatie lang nog wel in bepaalde mate blijft bestaan, daar heb je zelf voor gekozen. En dat is die prijs waar ik het over had.
quote:moniekk schreef op 05 januari 2010 @ 16:46:
Euhmmm, mnaar het zijn dus vaak de mannen waar je het juist NIET van verwacht. Zij weten en verwachten het zelf ook niet overigens.Of je het verwacht of niet heeft er helemaal niets mee te maken. Het gaat om je eigen grenzen.quote:moniekk schreef op 05 januari 2010 @ 16:46:
Het zijn de echte lieverds, betrouwbaar, altijd oprecht, integer en een echte heer, net zoals mijn eigen partner. NOOIT verwacht, de mensen die het weten ook niet. Zij waren totally in shock.
Het leven kent geen garanties, het leven biedt geen zekerheden, je weet niet wat er op je pad komt, pas als het je overkomt kan je er werkelijk over oordelen. Je bent dan niet meer objectief.
Je hield en houdt intens veel van je partner en dan blijkt............dat je in een leugen hebt geleefd.
Je geliefde wordt je bedrieger. Weggaan is niet makkelijk, blijven is ook zeker niet makkelijk !!En je blijft bij hem omdat...? Er zijn een heleboel leuke en betrouwbare mannen, ik denk dat je in zo'n geval eerlijk tegen jezelf moet zijn. Wil ik perse bij deze man blijven omdat hij zo'n leuke man is of heb ik daar andere redenen voor?
woensdag 6 januari 2010 om 12:06
Er zijn een heleboel redenen om te kiezen om te blijven of weg te gaan.
Blijven om de dingen die jij schetst (angst, onzekerheid, wijziging in situatie inkomen) dat zijn wat mij betreft de verkeerde beweegredenen.
Er zijn echter nog een heleboel andere redenen......
Het is allemaal niet zo zwart-wit.
Mensen maken fouten en soms hele erge. Vreemdgaan is er zo één. In mijn optiek is dit niet iets wat je overkomt maar waar je zelf voor kiest. De situatie waarin die keuze wordt gemaakt zal per geval weer verschillen. Je kunt jezelf behoorlijk in de nesten werken en daarin jezelf ook steeds verder vastdraaien/verliezen.
Je kunt inderdaad direct daarna je biezen pakken en uit elkaar gaan. Dat is inderdaad een keuze. Dat met "opgegeven hoofd" mag je er wat mij betreft bij weglaten.
Je kunt er echter ook voor kiezen om die beslissing nog even uit te stellen en als de ergste emotie is gezakt praten over wat er is gebeurd en waarom dit is gebeurd. Ook dan kan je je keuze nog maken.
En je kunt er inderdaad voor kiezen om je partner een tweede kans te geven, je relatie een tweede kans te geven en samen verder te gaan. Niet omdat je anders je huis moet verkopen maar omdat er nog veel liefde zit.
Er zullen ongetwijfdeld een heleboel andere lieve, "betrouwbare", oprechte en integere mannen rondlopen. Maar betekent dat dan dat zij nooit de fout in zullen/kunnen/mogen gaan ?
Mijn eigen man (die aan alle kenmerken van de betrouwbare man voldoet) was namelijk in staat tot vreemdgaan.
Helaas zijn en blijven wij allemaal mensen en maken wij soms hele slechte, hele foute en hele verkeerde keuzes.
De beslissing (keuze) om na vreemdgaan wel of niet bij je partner te blijven kan tevens een goede of slechte keuze zijn. De tijd zal dat leren.
Blijven om de dingen die jij schetst (angst, onzekerheid, wijziging in situatie inkomen) dat zijn wat mij betreft de verkeerde beweegredenen.
Er zijn echter nog een heleboel andere redenen......
Het is allemaal niet zo zwart-wit.
Mensen maken fouten en soms hele erge. Vreemdgaan is er zo één. In mijn optiek is dit niet iets wat je overkomt maar waar je zelf voor kiest. De situatie waarin die keuze wordt gemaakt zal per geval weer verschillen. Je kunt jezelf behoorlijk in de nesten werken en daarin jezelf ook steeds verder vastdraaien/verliezen.
Je kunt inderdaad direct daarna je biezen pakken en uit elkaar gaan. Dat is inderdaad een keuze. Dat met "opgegeven hoofd" mag je er wat mij betreft bij weglaten.
Je kunt er echter ook voor kiezen om die beslissing nog even uit te stellen en als de ergste emotie is gezakt praten over wat er is gebeurd en waarom dit is gebeurd. Ook dan kan je je keuze nog maken.
En je kunt er inderdaad voor kiezen om je partner een tweede kans te geven, je relatie een tweede kans te geven en samen verder te gaan. Niet omdat je anders je huis moet verkopen maar omdat er nog veel liefde zit.
Er zullen ongetwijfdeld een heleboel andere lieve, "betrouwbare", oprechte en integere mannen rondlopen. Maar betekent dat dan dat zij nooit de fout in zullen/kunnen/mogen gaan ?
Mijn eigen man (die aan alle kenmerken van de betrouwbare man voldoet) was namelijk in staat tot vreemdgaan.
Helaas zijn en blijven wij allemaal mensen en maken wij soms hele slechte, hele foute en hele verkeerde keuzes.
De beslissing (keuze) om na vreemdgaan wel of niet bij je partner te blijven kan tevens een goede of slechte keuze zijn. De tijd zal dat leren.
woensdag 6 januari 2010 om 12:20
Perfect verwoord weer, Monique!
Ik ben eerst nog een hele tijd gebleven, en toen alsnog weggegaan, en het weggaan was in mijn geval beslist de makkelijkere weg.
Dat opgeheven hoofd stoort me ook. 'De eer aan jezelf houden' is vaak een synoniem voor angst voor afwijzing, vernedering of mislukking. Als je het meteen opgeeft kan dat je in ieder geval niet meer gebeuren.
Het is een persoonlijke keuze om je relatie na vreemdgaan total loss te verklaren, of hem samen nog te willen oplappen. Dat hangt helemaal af van hoe lang je samen bent, hoezeer je aan elkaar gehecht bent, wat je deelt en hoe je altijd met elkaar bent omgegaan. Je kunt niet voor een ander bepalen wat de moeilijkste of de makkelijkste weg is.
Ik ben eerst nog een hele tijd gebleven, en toen alsnog weggegaan, en het weggaan was in mijn geval beslist de makkelijkere weg.
Dat opgeheven hoofd stoort me ook. 'De eer aan jezelf houden' is vaak een synoniem voor angst voor afwijzing, vernedering of mislukking. Als je het meteen opgeeft kan dat je in ieder geval niet meer gebeuren.
Het is een persoonlijke keuze om je relatie na vreemdgaan total loss te verklaren, of hem samen nog te willen oplappen. Dat hangt helemaal af van hoe lang je samen bent, hoezeer je aan elkaar gehecht bent, wat je deelt en hoe je altijd met elkaar bent omgegaan. Je kunt niet voor een ander bepalen wat de moeilijkste of de makkelijkste weg is.
woensdag 6 januari 2010 om 12:39
Moniekk, wat je nu schrijft kan ik wel begrijpen. Het is inderdaad, als het erop aankomt, niet zo zwart/wit als ik schetste. En inderdaad, de tijd zal het leren.
Wat jij zegt, Alba, over 'de eer aan jezelf houden', daar kan ik me niet helemaal in vinden. Als je de relatie in zo'n stadium verbreekt heeft dat niets met angst voor de toekomst te maken maar met wat er al is gebeurd. Ik ben zelf eerst ook bij mijn toenmalige partner die vreemd is gegaan gebleven. Ik ben begin 20 dus dit betrof geen relatie van een paar decennia, maar ik had vanzelf sprekend wel hele andere verwachtingen dan wat er gebeurde. Ik bleef omdat ik bang was, denk ik. Omdat ik wilde dat mijn dromen met hem toch uitkwamen. Maar het bleef ontzettend knagen en het voelde alsof ik mezelf had verraden. Ik zal dat gevoel nooit meer vergeten.
Maar jullie hebben gelijk: ik mag niet zomaar oordelen over de situatie van een ander.
Wat jij zegt, Alba, over 'de eer aan jezelf houden', daar kan ik me niet helemaal in vinden. Als je de relatie in zo'n stadium verbreekt heeft dat niets met angst voor de toekomst te maken maar met wat er al is gebeurd. Ik ben zelf eerst ook bij mijn toenmalige partner die vreemd is gegaan gebleven. Ik ben begin 20 dus dit betrof geen relatie van een paar decennia, maar ik had vanzelf sprekend wel hele andere verwachtingen dan wat er gebeurde. Ik bleef omdat ik bang was, denk ik. Omdat ik wilde dat mijn dromen met hem toch uitkwamen. Maar het bleef ontzettend knagen en het voelde alsof ik mezelf had verraden. Ik zal dat gevoel nooit meer vergeten.
Maar jullie hebben gelijk: ik mag niet zomaar oordelen over de situatie van een ander.
woensdag 6 januari 2010 om 12:42
Er komt een vrouw bij de dokter vind ik geen voorbeeld.
Die kerel loopt gewoon zijn lul achterna heeft niks met liefde te maken.
Ik zou niet meer geloven in de relatie, je vertrouwen wordt weggeslagen. En als het vertrouwen weg is valt er niet meer tegen te vechten.En een gezegde als ze 1 maal bij een ander geproefd hebben is de kans op herhaling groter.Daar wil ik niet ziek van worden. :puke:
Die kerel loopt gewoon zijn lul achterna heeft niks met liefde te maken.
Ik zou niet meer geloven in de relatie, je vertrouwen wordt weggeslagen. En als het vertrouwen weg is valt er niet meer tegen te vechten.En een gezegde als ze 1 maal bij een ander geproefd hebben is de kans op herhaling groter.Daar wil ik niet ziek van worden. :puke:
woensdag 6 januari 2010 om 13:05
Puikeltje, ik begrijp je reactie.
Ik denk dat de meeste mensen wel zo denken. Totdat je het zelf meemaakt. Er moet toch echt iets in de relatie niet goed zitten (logisch) als je zelf dan ook meteen opgeeft. Dan had je zelf blijkbaar ook al twijfels of issues.
Je zet je geliefde echt niet zomaar aan de kant. Dat je partner vreemdgaat betekent ook niet dat hij je aan de kant zet....
Mijn partner ging ook vreemd. Ik ging met "opgeheven hoofd" weg. Zit alleen in een ander huis, heb ander werk moeten zoeken, opleiding gestopt, regel alles zelf, doe alles zelf (met kwakkelgewrichten en veel pijn) en voed onze dochter (6 j) dus pratisch alleen op.
Maar......
We hebben elkaar weer gevonden en gaan het opnieuw proberen.
Zo kan het dus ook!
Elk verhaal is anders, elke relatie is anders, elk mens is anders...
Niets is te voorspellen, en iedereen "rouwt" op zijn eigen manier.
Ik merk dat bijvoorbeeld mijn vader heel radicaal is. En zo zijn er genoeg mensen die heel resoluut kunnen stoppen met een relatie.
Ik kan de emoties wel aan die er bij komen kijken nu we weer bij elkaar zijn. Maar er zijn mensen die willen of kunnen dat niet handelen.
Ik denk dat de meeste mensen wel zo denken. Totdat je het zelf meemaakt. Er moet toch echt iets in de relatie niet goed zitten (logisch) als je zelf dan ook meteen opgeeft. Dan had je zelf blijkbaar ook al twijfels of issues.
Je zet je geliefde echt niet zomaar aan de kant. Dat je partner vreemdgaat betekent ook niet dat hij je aan de kant zet....
Mijn partner ging ook vreemd. Ik ging met "opgeheven hoofd" weg. Zit alleen in een ander huis, heb ander werk moeten zoeken, opleiding gestopt, regel alles zelf, doe alles zelf (met kwakkelgewrichten en veel pijn) en voed onze dochter (6 j) dus pratisch alleen op.
Maar......
We hebben elkaar weer gevonden en gaan het opnieuw proberen.
Zo kan het dus ook!
Elk verhaal is anders, elke relatie is anders, elk mens is anders...
Niets is te voorspellen, en iedereen "rouwt" op zijn eigen manier.
Ik merk dat bijvoorbeeld mijn vader heel radicaal is. En zo zijn er genoeg mensen die heel resoluut kunnen stoppen met een relatie.
Ik kan de emoties wel aan die er bij komen kijken nu we weer bij elkaar zijn. Maar er zijn mensen die willen of kunnen dat niet handelen.
donderdag 7 januari 2010 om 13:21
Vreemdgaan.. is dat dan ook persoonlijke gesprekken met iemand hebben? Ik merkte in mijn vorige relatie dat mijn vriend heus wel slim en leuk was om mee te praten hele avonden en nachten, maar alleen maar aan hem had ik echt niet genoeg. Als je een sociaal leven hebt buiten je vriend, dan heb je toch ook goede vrienden van de opposite sex? Ik vond het echt het vreselijkste uit onze relatie; dat mijn ex mij niet vertrouwde en er zó moeilijk over deed als ik met andere mannen afsprak voor een wijntje en een goed gesprek. Een relatie betekent voor mij echt niet meer dat ik maar oogkleppen moet opdoen voor andere mannen; het zijn meer dan lustobjecten en toch voor mij een onmisbaar element uit het sociale leven. Als ze dan weer een jaloerse vriendin hadden was het contact wel gelijk afgebroken.. Echt zonde!! Maar idd, als je vriend fysiek met iemand zou worden (anders dan een occasional knuffel) en lichaamsfluids gaat uitwisselen dan is dat gewoon vies en enorme vertrouwensbreuk..
donderdag 7 januari 2010 om 21:34
Hallo allemaal,
ook ben er helaas 4 maanden geleden achter gekomen dat mijn man is vreemdgegaan, met mijn beste vriendin nog wel!!!
ondanks de pijn en het verdriet proberen we het wel weer samen, het heeft ons namelijk beiden erg aan het denken gezet over onze relatie en we zien nu onze gebreken. denk niet dat ik het hiermee goed wil praten, absoluut niet, we moeten echt alles op alles zetten. hij laat me in zoveel dingen merken dat hij er spijt van heeft en doet va alles om het goed te maken, heb hem inmiddels duidelijk gemaakt dat hij me hierin de tijd moet gunnen, ik geef aan wanneer de volgende stap is. hij accepteerd dit volledig gelukkig.
we zijn een paar keer samen naar een relatietherapeut geweest maar ga vanaf volgende week alleen, het "probleem" ligt nu bij mij: ik moet dit een plek zien te geven en hem zien te vergeven. ben er steeds over aan het nadenken. hij niet, schijnt man eigen te zijn. had er gister nog een heel gesprek over met mijn vader: "hij is wat dat betreft net als ik, het is uitgesproken en daarmee klaar" helaas werkt dat bij de meeste vrouwen niet zo.
ik kan alleen maar hopen dat we er uit komen en dat ik het hem kan vergeven want ondanks alles hou ik verschrikkelijk veelvan hem!
ook ben er helaas 4 maanden geleden achter gekomen dat mijn man is vreemdgegaan, met mijn beste vriendin nog wel!!!
ondanks de pijn en het verdriet proberen we het wel weer samen, het heeft ons namelijk beiden erg aan het denken gezet over onze relatie en we zien nu onze gebreken. denk niet dat ik het hiermee goed wil praten, absoluut niet, we moeten echt alles op alles zetten. hij laat me in zoveel dingen merken dat hij er spijt van heeft en doet va alles om het goed te maken, heb hem inmiddels duidelijk gemaakt dat hij me hierin de tijd moet gunnen, ik geef aan wanneer de volgende stap is. hij accepteerd dit volledig gelukkig.
we zijn een paar keer samen naar een relatietherapeut geweest maar ga vanaf volgende week alleen, het "probleem" ligt nu bij mij: ik moet dit een plek zien te geven en hem zien te vergeven. ben er steeds over aan het nadenken. hij niet, schijnt man eigen te zijn. had er gister nog een heel gesprek over met mijn vader: "hij is wat dat betreft net als ik, het is uitgesproken en daarmee klaar" helaas werkt dat bij de meeste vrouwen niet zo.
ik kan alleen maar hopen dat we er uit komen en dat ik het hem kan vergeven want ondanks alles hou ik verschrikkelijk veelvan hem!
donderdag 7 januari 2010 om 22:23
Sorry hoor cin, maar wat een onzin dat het 'probleem' nu bij jou ligt! Dit is een probleem van jullie sámen hoor! Dat betekent, of ie nou wil of niet, dat ie erover moet praten!
Praten is, volgens mij, de enige manier om weer wederzijds vertrouwen op te bouwen. En hoe doe je dat dan als het alleen nog maar jou probleem is? Ga je dan tegen de spiegel praten? Jij moet hem toch kunnen vertellen hoe jij je voelt? En hij moet jou vertellen wat er in zijn hoofd omging toen het gebeurde, waarom heeft ie het gedaan? Als je die dingen niet van elkaar weet en begrijpt, kun je jullie basis nooit meer volledig opbouwen...
If he's not in, he's out!
aanvulling: en oja, probeer nou eerst maar eens te bedenken of jullie echt samen verder willen, voordat je jezelf gaat haasten dat je hem 'moet' vergeven... dat is ook een proces...
Praten is, volgens mij, de enige manier om weer wederzijds vertrouwen op te bouwen. En hoe doe je dat dan als het alleen nog maar jou probleem is? Ga je dan tegen de spiegel praten? Jij moet hem toch kunnen vertellen hoe jij je voelt? En hij moet jou vertellen wat er in zijn hoofd omging toen het gebeurde, waarom heeft ie het gedaan? Als je die dingen niet van elkaar weet en begrijpt, kun je jullie basis nooit meer volledig opbouwen...
If he's not in, he's out!
aanvulling: en oja, probeer nou eerst maar eens te bedenken of jullie echt samen verder willen, voordat je jezelf gaat haasten dat je hem 'moet' vergeven... dat is ook een proces...
anoniem_45685 wijzigde dit bericht op 07-01-2010 22:24
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
donderdag 7 januari 2010 om 22:29
heb het geloof ik een beetje verkeerd neer gezet!
ik beweer namelijk niet dat ik niet met hem moet praten of hij met mij, juist wel! en dat doen we ook wel maar merk alleen duidelijk dat ik er veel meer mee bezg ben dan hij.
hij heeft me alles verteld, waarom (als dat er al is want dat betekent een reden en die kan nooit goed zijn!), hoe waar, hoe vaak, wat hij dacht, enz.....
op een gegeven moment had ik dat ook allemaal wel gehoord en wist ik dat wel.
en het probleem, als we het dan even zo noemen, ligt in die zin bij mij dat ik het een plek wil geven. dat we ook inderdaad oprecht met elkaar verder gaan. ik ga nu eerst alleen naar de therapeut om voor mezelf een aantal dingen op een rijtje te krijgen en later gaan we dan weer samen.
ik zit op het moment nog met zoveel woede die er niet uitkomt wat mij ook weer gigantisch frustreert, ik weet nu niet hoe ik daar mee om moet gaan.
ik beweer namelijk niet dat ik niet met hem moet praten of hij met mij, juist wel! en dat doen we ook wel maar merk alleen duidelijk dat ik er veel meer mee bezg ben dan hij.
hij heeft me alles verteld, waarom (als dat er al is want dat betekent een reden en die kan nooit goed zijn!), hoe waar, hoe vaak, wat hij dacht, enz.....
op een gegeven moment had ik dat ook allemaal wel gehoord en wist ik dat wel.
en het probleem, als we het dan even zo noemen, ligt in die zin bij mij dat ik het een plek wil geven. dat we ook inderdaad oprecht met elkaar verder gaan. ik ga nu eerst alleen naar de therapeut om voor mezelf een aantal dingen op een rijtje te krijgen en later gaan we dan weer samen.
ik zit op het moment nog met zoveel woede die er niet uitkomt wat mij ook weer gigantisch frustreert, ik weet nu niet hoe ik daar mee om moet gaan.
vrijdag 8 januari 2010 om 08:23
Dan snap ik het nu beter...
Ik dacht eerst dat hij helemaal niet meer wilde praten en als het ware met de krant op de bank ging zitten wachten tot jij over het 'probleem' heen was. Maar jullie praten samen gewoon verder en straks gaat hij ook weer mee naar de therapeut.
Wat ik nog wel zeggen wil, maar ik geloof dat je dat al doet, is dat je jezelf niet teveel moet haasten. Dat bedoelde ik met mijn aanvulling in vorige post.
Ik dacht eerst dat hij helemaal niet meer wilde praten en als het ware met de krant op de bank ging zitten wachten tot jij over het 'probleem' heen was. Maar jullie praten samen gewoon verder en straks gaat hij ook weer mee naar de therapeut.
Wat ik nog wel zeggen wil, maar ik geloof dat je dat al doet, is dat je jezelf niet teveel moet haasten. Dat bedoelde ik met mijn aanvulling in vorige post.
vrijdag 8 januari 2010 om 17:00
hallo cin, ik begrijp precies wat je bedoelt met het een plek geven. Bij ons gaat het precies zo. Mijn partner is er klaar mee, wil er niet meer aan denken en is weer bezig met de toekomst. Ik denk er nog te vaak aan. Moet het nog steeds een plek geven. Wij zijn inmiddels een jaar verder. Het is nu wel veel beter dan toen ik het 4 maanden wist. Heb toen vaak gezegd als ik het met een jaar nog steeds zo voel dan ga ik bij je weg. Ik moet zeggen dat tijd veel doet, het is niet de oplossing maar wel nodig. Schrijf maar met ons mee op het forum "hoe verder na vreemgaan".
m.
m.
maandag 18 januari 2010 om 08:45
Niet ieder mens is monogaam en niet ierereen kan verleidingen goed weerstaan. Zorg daarom dat je tijdens je relatie open en eerlijk bent tegen elkaar. Ga er niet vanuit dat iedereen dat automatisch is. Daar moet je het met elkaar over hebben in plaats van wat je wel of dan niet tollereert. Dan gaat iemand juist liegen als hij/zij het met een ander heeft gedaan en je niet kwijt wil.
Seks en liefde zijn niet altijd hetzelfde. Dat is een van de vele illusies waarmee we opgroeien. Vraag jezelf af waarom je het erg vindt dat je partner het met een ander doet. Als mijn vriendin het met een ander zou doen, dan vind ik dat vervelend, maar als ze het stiekem zou doen dan voel ik me verraden.
Zorg dat je open en eerlijk tegen elkaar kan zijn. Veroordeel iemand niet vooraf en bedenk dat situaties altijd verschillend zijn. En hoe je reageert weet je toch nooit vooraf!
Seks en liefde zijn niet altijd hetzelfde. Dat is een van de vele illusies waarmee we opgroeien. Vraag jezelf af waarom je het erg vindt dat je partner het met een ander doet. Als mijn vriendin het met een ander zou doen, dan vind ik dat vervelend, maar als ze het stiekem zou doen dan voel ik me verraden.
Zorg dat je open en eerlijk tegen elkaar kan zijn. Veroordeel iemand niet vooraf en bedenk dat situaties altijd verschillend zijn. En hoe je reageert weet je toch nooit vooraf!
