Thuis
alle pijlers
Welke hond?
donderdag 7 januari 2010 om 11:56
Ik wil over een tijdje (geen haast dus) weer een hond, en ik weet dat er allerlei internet testen zijn en die heb ik gedaan ook, maar ben niet veel verder.
Ook heb ik lijsten met honden rassen bekeken, en toch kom ik nog steeds geen stap verder
Ja ik weet wat ik absoluut niet wil, maar t maakt de selectie welke wel niet makkelijker.
De eisen lijst van de hond;
Heel sociaal naar andere dieren! (geen jacht hond dus) aangezien we ook nog andere huisdieren hebben.
Enigzins waaks (wil mij graag veilig voelen als ik slaap) maar niet agressief.
We hebben kleine kinderen; dat moet dus heel goed gaan.
-Formaat; ik houd niet van handtasmodellen, maar t hoeft ook geen reus te zijn (wat overigens geen probleem zou zijn als dat wel zo is)
-Beharing en verharing vind ik niet erg belangrijk, maar een geheel gestijld hondje is niet mijn smaak. (liever dus geen trimsalon) Op zich vind ik veel verzorging ook niet zo heel erg, maar dagelijks een uur kammen vind ik weer te veel van het goede.
-We hebben een redelijk klein huis, maar wel een redelijke tuin.
-wandelen; 2x 30 a 45 minuten en 1a2x langer dan een uur is mogelijk, maar minder mag altijd natuurlijk
-training; moet redelijk makkelijk te trainen zijn, ik wil geen hond die je continu op de plaats moet zetten of die luisterd als het hem/haar uitkomt/zinvol lijkt. Ik heb ervaring met honden, het is niet onze eerste; toch wil ik geen hond die dus moeilijk is in de opvoeding/africhten.
Ik wil geen vuilnisbak of asielhond! Hoewel ik weet dat ook die heel erg lief kunnen zijn en elke hond een eigen karakter heeft wil ik toch iets meer zekerheid over het karakter. (vooral vanwege de kinderen en de overige huisdieren)
Echte doorgefokte exemplaren zijn ook geen optie (ben ik op tegen en de gezondheidsproblemen zit ik ook niet op te wachten)
Daarmee valt ook al weer wat af.
Wat ik verder heel lastig vind zijn de tegenstrijdige berichten, waar op de ene site/fokker een hond als lief aanhankelijk en rustig neerzet zegd een ander weer dat ze dominant zijn en agresief kunnen zijn... Eigen ervaring is dus ook welkom!
Wie heeft er een goude tip? Helpt de zoektocht wat makkelijker maken?
Ook heb ik lijsten met honden rassen bekeken, en toch kom ik nog steeds geen stap verder
Ja ik weet wat ik absoluut niet wil, maar t maakt de selectie welke wel niet makkelijker.
De eisen lijst van de hond;
Heel sociaal naar andere dieren! (geen jacht hond dus) aangezien we ook nog andere huisdieren hebben.
Enigzins waaks (wil mij graag veilig voelen als ik slaap) maar niet agressief.
We hebben kleine kinderen; dat moet dus heel goed gaan.
-Formaat; ik houd niet van handtasmodellen, maar t hoeft ook geen reus te zijn (wat overigens geen probleem zou zijn als dat wel zo is)
-Beharing en verharing vind ik niet erg belangrijk, maar een geheel gestijld hondje is niet mijn smaak. (liever dus geen trimsalon) Op zich vind ik veel verzorging ook niet zo heel erg, maar dagelijks een uur kammen vind ik weer te veel van het goede.
-We hebben een redelijk klein huis, maar wel een redelijke tuin.
-wandelen; 2x 30 a 45 minuten en 1a2x langer dan een uur is mogelijk, maar minder mag altijd natuurlijk
-training; moet redelijk makkelijk te trainen zijn, ik wil geen hond die je continu op de plaats moet zetten of die luisterd als het hem/haar uitkomt/zinvol lijkt. Ik heb ervaring met honden, het is niet onze eerste; toch wil ik geen hond die dus moeilijk is in de opvoeding/africhten.
Ik wil geen vuilnisbak of asielhond! Hoewel ik weet dat ook die heel erg lief kunnen zijn en elke hond een eigen karakter heeft wil ik toch iets meer zekerheid over het karakter. (vooral vanwege de kinderen en de overige huisdieren)
Echte doorgefokte exemplaren zijn ook geen optie (ben ik op tegen en de gezondheidsproblemen zit ik ook niet op te wachten)
Daarmee valt ook al weer wat af.
Wat ik verder heel lastig vind zijn de tegenstrijdige berichten, waar op de ene site/fokker een hond als lief aanhankelijk en rustig neerzet zegd een ander weer dat ze dominant zijn en agresief kunnen zijn... Eigen ervaring is dus ook welkom!
Wie heeft er een goude tip? Helpt de zoektocht wat makkelijker maken?
donderdag 7 januari 2010 om 12:27
quote:Pilous schreef op 07 januari 2010 @ 12:20:
Boxers. Ik heb er 2 gehad. Het zijn hele lieve, gezellige sociale honden. Altijd vrolijk, blij en enthousiast. Echter moet je wel rekening houden dat als ze water drinken, ze natte lippen hebben, en zorgen dat ze nooit wordt aangeleerd om te bedelen... dan krijg je dat ingeslikte tennisschoeneffect
Pilous, was het toeval of is dat boxer eigen, tegen je opspringen en er eentje plat op de bek geven,
leuke beesten!!
Maar erg zoenerig.
ik heb 2 keer een duitse dog gehad, kalven , moet je ook niet trakteren want dan gaat de kraan open.
en na de waterbak idd, drama, wordt vrolijk uitgeschud altijd net waar je het niet wilt.
slim als de nete.
was een keer beledigd en had in huis gepoept en een schoen bovenop gezet, schijnheilig mijn blik negeren.
zulke komische honden, moeten wel goed getraind worden en je hebt veel ruimte nodig .
Boxers. Ik heb er 2 gehad. Het zijn hele lieve, gezellige sociale honden. Altijd vrolijk, blij en enthousiast. Echter moet je wel rekening houden dat als ze water drinken, ze natte lippen hebben, en zorgen dat ze nooit wordt aangeleerd om te bedelen... dan krijg je dat ingeslikte tennisschoeneffect
Pilous, was het toeval of is dat boxer eigen, tegen je opspringen en er eentje plat op de bek geven,
leuke beesten!!
Maar erg zoenerig.
ik heb 2 keer een duitse dog gehad, kalven , moet je ook niet trakteren want dan gaat de kraan open.
en na de waterbak idd, drama, wordt vrolijk uitgeschud altijd net waar je het niet wilt.
slim als de nete.
was een keer beledigd en had in huis gepoept en een schoen bovenop gezet, schijnheilig mijn blik negeren.
zulke komische honden, moeten wel goed getraind worden en je hebt veel ruimte nodig .
donderdag 7 januari 2010 om 12:31
Boxers zijn ontzettend lieve en sociale honden, maar ze kunnen erg druk zijn, wat in een klein huis misschien wat minder is. Mijn ouders hebben een Stabij gehad, maar die kon dus juist niet met (kleine) kinderen. Die liep ze de hele dag te "herderen". Daar zit ook een bepaalde dominantie in.
Het werd al gevraagd: waarom een rashond, je kunt bij voorbeeld ook een kruising nemen die bepaalde eigenschappen juist in zich verenigt. Een rashond nemen is ook geen absolute garantie voor bepaald gedrag. Het adopteren van een volwassen hond geeft je meer garanties over karakter dan het in huis nemen van een puppy, waarvan het karakter nog niet goed zichtbaar is.
Het werd al gevraagd: waarom een rashond, je kunt bij voorbeeld ook een kruising nemen die bepaalde eigenschappen juist in zich verenigt. Een rashond nemen is ook geen absolute garantie voor bepaald gedrag. Het adopteren van een volwassen hond geeft je meer garanties over karakter dan het in huis nemen van een puppy, waarvan het karakter nog niet goed zichtbaar is.
donderdag 7 januari 2010 om 12:32
donderdag 7 januari 2010 om 12:33
Shar-pei!
Sociaal naar andere dieren (al komt het soms voor dat andere honden de rimpels op een shar-pei hoofd interpreteren als agressie maar als de pei zelf sociaal is levert dat weinig problemen op).
Waaks maar niet overdreven en goed met kinderen. Zo af en toe duiken er verhalen op dat de pei gefokt is als vechthond maar dat is niet waar. De pei is gefokt als erfbewakings- en verdedigingshond in China, en op enig moment werd door de op dat moment engelse overheerser geprobeerd aan te tonen dat nagenoeg alles, dus ook de honden, inferieur waren aan de engelse versie. Er werden hondengevechten opgezet, engelse honden tegen de pei's. Een pei verdedigt zich, en heeft door het losse vel in z'n nek absoluut een voordeel t.o.v. z'n strakkere tegenstanders maar is absoluut geen vechthond.
Shar-pei's zijn kortbehaard. Er zijn wel langharigen, maar dat zijn volgens het stamboek "foutjes", ze worden dan ook niet opgenomen in het stamboek. Uit twee kortharige ouders wordt af en toe een langharig ofwel bearcoat peitje geboren maar dat is terug te voeren op een van de voorouders van de shar-pei: de chow chow. Vandaar trouwens ook de blauwe tong van de pei.
Shar-pei betekent overigens "zandhaar" (vrij vertaald).
Kammen, borstelen en trimmen hoeft dus niet bij deze honden. De rimpels hoef je ook geen noemenswaardige extra zorg aan te besteden. Een gezonde shar-pei is super schoon op zichzelf.
En ze verharen alleen in het voorjaar! Dan krijgen ze de zomervacht en gedurende de herfst wordt die vacht gewoon dikker zonder dat er extra haar uitvalt, en voor je 't weet hebben ze "ineens" hun winterjas aan.
Voordeel in een klein huis is dat ze met die krulstaart niet je kopjes van de salontafel vegen als ze kwispelen
Shar-pei's gaan graag wandelen en kunnen uren op pad gaan. Maar het ritme van uitlaten dat jij beschrijft past een shar-pei prima! Ze zijn ook graag bij huis, als door omstandigheden het uitlaten een keertje vlug rond het veldje wordt zal een shar-pei daar geen problemen mee hebben.
Shar-pei's zijn niet moeilijk af te richten, maar wel eigenwijs. Ze werken graag voor de baas die ze vertrouwen, maar daar zit meteen een beetje het punt: ze zijn in het begin wat terughoudend naar vreemden, en voor ze de baas 100% vertrouwen duurt even. Maar met consequent zijn en goede begeleiding van een hondenschool kun je aan een shar-pei een heel fijne, goed luisterende hond hebben.
Maar... rond 1975 was dit ras bijna uitgestorven. Via Japan is uiteindelijk in de VS een fokprogramma opgezet om het ras te redden, en dat is gelukt. Jammer genoeg was de genenpool dusdanig klein dat er wat problemen opdoken: bijvoorbeeld entropion (wimpers die door de rimpels in de huid naar binnen krullen en het oog beschadigen). Is met een simpele ingreep (tacken) bij een pup op te lossen (ooglift eigenlijk, paar hechtingen en klaar).
Minder eenvoudig op te lossen is FSF: familiar shar-pei fever. Koortsaanvallen die dusdanig heftig zijn dat uiteindelijk vaak de nieren beschadigd raken. Is nog geen pasklare oplossing voor, al zijn er hoopvolle berichten over de behandeling met colchicine die in de VS ontwikkeld is en nu ook in NL opkomt.
Geen kleine problemen. Maar wel problemen die bìnnen het ras van ouders op pup worden doorgegeven en daarmee door bewust te fokken zeker te minimaliseren zijn. Uitsluiten kun je het nooit, maar dat kan met geen enkele aandoening bij geen enkel ras.
Ga je voor een pup van dit ras, kies dan een fokker die bij de rasvereniging is aangesloten. Juist vanwege de gezondheidsproblemen waar het ras mee kampt, want broodfokkers zijn gek op dit ras. Zo'n hoopje rimpels verkoopt zichzelf wel, en een teefje met FSF en entropion kan prima 2 nestjes per jaar werpen voor zo'n broodfokker...
Een shar-pei is voor ons een echte kindervriend gebleken, past goed op ons en ons huis, lief en vrolijk zonder overdreven aanwezig te zijn (en met overdreven aanwezig bedoel ik het cliché-beeld van een stuiterende Jack Russel bijvoorbeeld ), een plezier om mee te wandelen, echt een aanwinst.
Sociaal naar andere dieren (al komt het soms voor dat andere honden de rimpels op een shar-pei hoofd interpreteren als agressie maar als de pei zelf sociaal is levert dat weinig problemen op).
Waaks maar niet overdreven en goed met kinderen. Zo af en toe duiken er verhalen op dat de pei gefokt is als vechthond maar dat is niet waar. De pei is gefokt als erfbewakings- en verdedigingshond in China, en op enig moment werd door de op dat moment engelse overheerser geprobeerd aan te tonen dat nagenoeg alles, dus ook de honden, inferieur waren aan de engelse versie. Er werden hondengevechten opgezet, engelse honden tegen de pei's. Een pei verdedigt zich, en heeft door het losse vel in z'n nek absoluut een voordeel t.o.v. z'n strakkere tegenstanders maar is absoluut geen vechthond.
Shar-pei's zijn kortbehaard. Er zijn wel langharigen, maar dat zijn volgens het stamboek "foutjes", ze worden dan ook niet opgenomen in het stamboek. Uit twee kortharige ouders wordt af en toe een langharig ofwel bearcoat peitje geboren maar dat is terug te voeren op een van de voorouders van de shar-pei: de chow chow. Vandaar trouwens ook de blauwe tong van de pei.
Shar-pei betekent overigens "zandhaar" (vrij vertaald).
Kammen, borstelen en trimmen hoeft dus niet bij deze honden. De rimpels hoef je ook geen noemenswaardige extra zorg aan te besteden. Een gezonde shar-pei is super schoon op zichzelf.
En ze verharen alleen in het voorjaar! Dan krijgen ze de zomervacht en gedurende de herfst wordt die vacht gewoon dikker zonder dat er extra haar uitvalt, en voor je 't weet hebben ze "ineens" hun winterjas aan.
Voordeel in een klein huis is dat ze met die krulstaart niet je kopjes van de salontafel vegen als ze kwispelen
Shar-pei's gaan graag wandelen en kunnen uren op pad gaan. Maar het ritme van uitlaten dat jij beschrijft past een shar-pei prima! Ze zijn ook graag bij huis, als door omstandigheden het uitlaten een keertje vlug rond het veldje wordt zal een shar-pei daar geen problemen mee hebben.
Shar-pei's zijn niet moeilijk af te richten, maar wel eigenwijs. Ze werken graag voor de baas die ze vertrouwen, maar daar zit meteen een beetje het punt: ze zijn in het begin wat terughoudend naar vreemden, en voor ze de baas 100% vertrouwen duurt even. Maar met consequent zijn en goede begeleiding van een hondenschool kun je aan een shar-pei een heel fijne, goed luisterende hond hebben.
Maar... rond 1975 was dit ras bijna uitgestorven. Via Japan is uiteindelijk in de VS een fokprogramma opgezet om het ras te redden, en dat is gelukt. Jammer genoeg was de genenpool dusdanig klein dat er wat problemen opdoken: bijvoorbeeld entropion (wimpers die door de rimpels in de huid naar binnen krullen en het oog beschadigen). Is met een simpele ingreep (tacken) bij een pup op te lossen (ooglift eigenlijk, paar hechtingen en klaar).
Minder eenvoudig op te lossen is FSF: familiar shar-pei fever. Koortsaanvallen die dusdanig heftig zijn dat uiteindelijk vaak de nieren beschadigd raken. Is nog geen pasklare oplossing voor, al zijn er hoopvolle berichten over de behandeling met colchicine die in de VS ontwikkeld is en nu ook in NL opkomt.
Geen kleine problemen. Maar wel problemen die bìnnen het ras van ouders op pup worden doorgegeven en daarmee door bewust te fokken zeker te minimaliseren zijn. Uitsluiten kun je het nooit, maar dat kan met geen enkele aandoening bij geen enkel ras.
Ga je voor een pup van dit ras, kies dan een fokker die bij de rasvereniging is aangesloten. Juist vanwege de gezondheidsproblemen waar het ras mee kampt, want broodfokkers zijn gek op dit ras. Zo'n hoopje rimpels verkoopt zichzelf wel, en een teefje met FSF en entropion kan prima 2 nestjes per jaar werpen voor zo'n broodfokker...
Een shar-pei is voor ons een echte kindervriend gebleken, past goed op ons en ons huis, lief en vrolijk zonder overdreven aanwezig te zijn (en met overdreven aanwezig bedoel ik het cliché-beeld van een stuiterende Jack Russel bijvoorbeeld ), een plezier om mee te wandelen, echt een aanwinst.
Iets anders
donderdag 7 januari 2010 om 12:34
quote:zakdoekjeopviva schreef op 07 januari 2010 @ 12:31:
[...]
dashond/teckel? (gok ik)
Nee, absoluut niet. Wel groter van formaat. Komt nog eerder in de buurt van 'n beagle dan van 'n teckel.
Heb 'm al gevonden: basset: http://www.shutterstock.c ... g-with-ears-overhead.html
[...]
dashond/teckel? (gok ik)
Nee, absoluut niet. Wel groter van formaat. Komt nog eerder in de buurt van 'n beagle dan van 'n teckel.
Heb 'm al gevonden: basset: http://www.shutterstock.c ... g-with-ears-overhead.html
donderdag 7 januari 2010 om 12:36
quote:Oola schreef op 07 januari 2010 @ 12:31:
Boxers zijn ontzettend lieve en sociale honden, maar ze kunnen erg druk zijn, wat in een klein huis misschien wat minder is. Mijn ouders hebben een Stabij gehad, maar die kon dus juist niet met (kleine) kinderen. Die liep ze de hele dag te "herderen". Daar zit ook een bepaalde dominantie in.
Het werd al gevraagd: waarom een rashond, je kunt bij voorbeeld ook een kruising nemen die bepaalde eigenschappen juist in zich verenigt. Een rashond nemen is ook geen absolute garantie voor bepaald gedrag. Het adopteren van een volwassen hond geeft je meer garanties over karakter dan het in huis nemen van een puppy, waarvan het karakter nog niet goed zichtbaar is.
ik ben het helemaal niet met je eens,
elke pup kun je vormen , het is aan jou wat voor hond je krijgt,
een volwassen hond is altijd een zgn perfecte hond totdat je hem in huis hebt en voor nare verassingen komt te staan, het klikt toch niet zo, je begrijpt hem niet, want je bent niet met hem opgegroeid, ik heb die ervaring en zou het nooit meer doen, eens en nooit meer.
heb vele pups gehad en dat ging altijd goed,
goed trainen., consequent zijn
Boxers zijn ontzettend lieve en sociale honden, maar ze kunnen erg druk zijn, wat in een klein huis misschien wat minder is. Mijn ouders hebben een Stabij gehad, maar die kon dus juist niet met (kleine) kinderen. Die liep ze de hele dag te "herderen". Daar zit ook een bepaalde dominantie in.
Het werd al gevraagd: waarom een rashond, je kunt bij voorbeeld ook een kruising nemen die bepaalde eigenschappen juist in zich verenigt. Een rashond nemen is ook geen absolute garantie voor bepaald gedrag. Het adopteren van een volwassen hond geeft je meer garanties over karakter dan het in huis nemen van een puppy, waarvan het karakter nog niet goed zichtbaar is.
ik ben het helemaal niet met je eens,
elke pup kun je vormen , het is aan jou wat voor hond je krijgt,
een volwassen hond is altijd een zgn perfecte hond totdat je hem in huis hebt en voor nare verassingen komt te staan, het klikt toch niet zo, je begrijpt hem niet, want je bent niet met hem opgegroeid, ik heb die ervaring en zou het nooit meer doen, eens en nooit meer.
heb vele pups gehad en dat ging altijd goed,
goed trainen., consequent zijn
donderdag 7 januari 2010 om 12:37
Ik zou liever een herderachtige hebben dan een retriever of een labrador. Opvoeden van de laatste twee is een drama. (zie topic puppieperikelen)
Herders (welke soort dan ook) zijn lief, waaks, speels etc. Geen dagelijkse kambeurten nodig.
Ik heb zelf een kruising collie/duitse herder/berner senner. Ze heeft hele duidelijke karaktertrekken van alle rassen.
Er zijn zoveel rassen en elke hond heeft zijn voor- en nadelen. Een staffordshire zijn mooie stoere honden. Echt geen inbreker die verder dan de achterdeur komt. Of je moet een watje hebben, kan natuurlijk ook
Cocker Spaniel. Ook mooi, allerlei kleurtjes, moet je alleen wel af en toe trimmen. (bedoelde je deze Elninjoo?)
Succes met zoeken! Lastig hoor, gelukkig kwamen wij per ongeluk onze hond tegen. Superbeest!
Herders (welke soort dan ook) zijn lief, waaks, speels etc. Geen dagelijkse kambeurten nodig.
Ik heb zelf een kruising collie/duitse herder/berner senner. Ze heeft hele duidelijke karaktertrekken van alle rassen.
Er zijn zoveel rassen en elke hond heeft zijn voor- en nadelen. Een staffordshire zijn mooie stoere honden. Echt geen inbreker die verder dan de achterdeur komt. Of je moet een watje hebben, kan natuurlijk ook
Cocker Spaniel. Ook mooi, allerlei kleurtjes, moet je alleen wel af en toe trimmen. (bedoelde je deze Elninjoo?)
Succes met zoeken! Lastig hoor, gelukkig kwamen wij per ongeluk onze hond tegen. Superbeest!
donderdag 7 januari 2010 om 12:37
quote:elninjoo schreef op 07 januari 2010 @ 12:19:
[...]
met die kwijlbekken? dan loop je continu de kwijl op te poetsen (okee, dat is ze misschien toch al gewend met kleine kinderen, maar toch )
labrador/retriever staan bekend als makkelijke hondenKwijlen is aangeleerd gedrag van een boxer. Wij hadden een boxer die niet kwijlde.
[...]
met die kwijlbekken? dan loop je continu de kwijl op te poetsen (okee, dat is ze misschien toch al gewend met kleine kinderen, maar toch )
labrador/retriever staan bekend als makkelijke hondenKwijlen is aangeleerd gedrag van een boxer. Wij hadden een boxer die niet kwijlde.
donderdag 7 januari 2010 om 12:38
Jack russel is idd grote nee! Te druk! maar ook gewoon niet leuk in mijn opinie
Het is een gezins hond; voor erbij dus.
Herder heb ik gehad, was een geweldige hond voor ons gezin maar niet voor alles wat er buiten was (andere mensen en dieren) vandaar dat ik niet meer voor een herder ga. We hebben ook een Bull gehad, vreselijk lief en leuk beest maar helaas enorm veel gezondheids problemen (is ook niet een hond die ik zelf zou kiezen)
Hond was ik overigens niet van plan via marktplaats af te halen (net zo goed als ik mijn eigen kittens er niet plaats) en buoitenland is ook een No go (hoewel duitsland of belgie wel een optie zou kunnen zijn maar dan wel een gewone fokker)
Het is een gezins hond; voor erbij dus.
Herder heb ik gehad, was een geweldige hond voor ons gezin maar niet voor alles wat er buiten was (andere mensen en dieren) vandaar dat ik niet meer voor een herder ga. We hebben ook een Bull gehad, vreselijk lief en leuk beest maar helaas enorm veel gezondheids problemen (is ook niet een hond die ik zelf zou kiezen)
Hond was ik overigens niet van plan via marktplaats af te halen (net zo goed als ik mijn eigen kittens er niet plaats) en buoitenland is ook een No go (hoewel duitsland of belgie wel een optie zou kunnen zijn maar dan wel een gewone fokker)
donderdag 7 januari 2010 om 12:38
Ik heb een cocker spaniel maar aangezien je niet naar de trimsalon wil en geen jachthond wil raad ik deze af.
Als ik geen cocker spaniel had gehad had ik gekozen voor de bordercollie
Ze zijn ontzettend lief en sociaal, je kan ze prima trainen, ze leren snel en luisteren ontzettend goed en ze houden van over het algemeen van spelen en zwemmen. De bordercollie is zo slim dat je met de opvoeding heel strak en consequent moet zijn. Zodra je iets 'verkeerds' goedkeurd dan pikken ze dat meteen op. Wanneer je hart is gestolen door de bordercollie dan wil je niets anders meer (ik heb gekozen voor de cocker spaniel omdat ik een rustigere hond wilde dan de bordercollie) Ze zijn ontzettend mooi, niet al te groot en de bordercollie en jij kunnen allerbeste maatjes worden!
Als ik geen cocker spaniel had gehad had ik gekozen voor de bordercollie
Ze zijn ontzettend lief en sociaal, je kan ze prima trainen, ze leren snel en luisteren ontzettend goed en ze houden van over het algemeen van spelen en zwemmen. De bordercollie is zo slim dat je met de opvoeding heel strak en consequent moet zijn. Zodra je iets 'verkeerds' goedkeurd dan pikken ze dat meteen op. Wanneer je hart is gestolen door de bordercollie dan wil je niets anders meer (ik heb gekozen voor de cocker spaniel omdat ik een rustigere hond wilde dan de bordercollie) Ze zijn ontzettend mooi, niet al te groot en de bordercollie en jij kunnen allerbeste maatjes worden!
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
donderdag 7 januari 2010 om 12:40
Je zegt wel dat je geen hond uit het asiel of een rasloze hond wil maar mijn moeder heeft een hond van Mirtos en ze is echt superlief! Gaat ontzettend goed om met katten, andere hond en met mijn dochter van 3.
http://www.mirtosanimalproject.eu/baas_gezocht.php
Mijn dochter met de Mirtos dame:
http://www.mirtosanimalproject.eu/baas_gezocht.php
Mijn dochter met de Mirtos dame:
donderdag 7 januari 2010 om 12:41
Tibetaanse terriers zijn geweldig leuke en makkelijke honden. Ze krijgen een lange vacht, maar die behoeft niet veel onderhoud (1x per week borstelen).
Het zijn echte gezelschapshonden. Niet heel groot.
Houden van veel wandelen (zoals iedere hond), maar kunnen ook af en toe met een kortere wandeling toe.
Zijn lief, waaks, slim, gehecht aan het eigen gezin. Ze zijn wat afstandelijker naar buitenstaanders, waar ze wel vriendelijk tegen doen, maar met wie ze niet zomaar mee zullen lopen.
Zijn over het algemeen gek op kinderen.
Werden door Tibetanen als gezelschapshond en herder ingezet.
Het zijn echte gezelschapshonden. Niet heel groot.
Houden van veel wandelen (zoals iedere hond), maar kunnen ook af en toe met een kortere wandeling toe.
Zijn lief, waaks, slim, gehecht aan het eigen gezin. Ze zijn wat afstandelijker naar buitenstaanders, waar ze wel vriendelijk tegen doen, maar met wie ze niet zomaar mee zullen lopen.
Zijn over het algemeen gek op kinderen.
Werden door Tibetanen als gezelschapshond en herder ingezet.
