Psyche
alle pijlers
Sterrenelfje wie ben ik
vrijdag 1 januari 2010 om 09:09
Jaren van praten denken. Wil ik dit hoekje voor mijn en anderen.
Wie ben ik hoogevoelig ja dat ben ik. Dwars koppig soms. Wil het soms alleen doen en zijn. Soms wordt ik zo van mijn duizenden gedachte en gedichten. Ze spoken in mijn kop. Ik lees veel en soms dwalen gedachte verdriet zo diep. Mijn verleden was maar is toch deel van mijn. Ik vond hier mensen konden luisteren. Waar veel gesproken toch wordt. Het is nu Nieuwjaar oude is weg nu. Toch huil ik vaak om dat oude. En snap het waarom mensen sommige zo wreed zijn. Uitte doe ik via gedichten liefs. Want soms weet niet meer te zeggen. Daarom dit hoekje leren wie ik ben wat ik wil in leven. Het leven dat naar jaren ziekte hoopvol eindelijk mag volgen. Vond dit juiste plek hiervoor. Want soms denk ik zit toch wel wat raar in elkaar. Liefs anita hoop samen met anderen kan leren. Want alleen ken ik dat niet.
Wens iedereen trouwens gelukkig Nieuwjaar. Ik heet echt anita ben nu 45 en drie kids. Van 12 en 16 en 18 jaar getrouwd ook.
Gaat niet zeggen allemaal gehad heb zat zeg maar. Wil zijn wie ik nu ben iedergeval dat leren. Want voel makkelijk wegkruip soms nog. Bang van wat leven mensen tja van veel soms.
Wie ben ik hoogevoelig ja dat ben ik. Dwars koppig soms. Wil het soms alleen doen en zijn. Soms wordt ik zo van mijn duizenden gedachte en gedichten. Ze spoken in mijn kop. Ik lees veel en soms dwalen gedachte verdriet zo diep. Mijn verleden was maar is toch deel van mijn. Ik vond hier mensen konden luisteren. Waar veel gesproken toch wordt. Het is nu Nieuwjaar oude is weg nu. Toch huil ik vaak om dat oude. En snap het waarom mensen sommige zo wreed zijn. Uitte doe ik via gedichten liefs. Want soms weet niet meer te zeggen. Daarom dit hoekje leren wie ik ben wat ik wil in leven. Het leven dat naar jaren ziekte hoopvol eindelijk mag volgen. Vond dit juiste plek hiervoor. Want soms denk ik zit toch wel wat raar in elkaar. Liefs anita hoop samen met anderen kan leren. Want alleen ken ik dat niet.
Wens iedereen trouwens gelukkig Nieuwjaar. Ik heet echt anita ben nu 45 en drie kids. Van 12 en 16 en 18 jaar getrouwd ook.
Gaat niet zeggen allemaal gehad heb zat zeg maar. Wil zijn wie ik nu ben iedergeval dat leren. Want voel makkelijk wegkruip soms nog. Bang van wat leven mensen tja van veel soms.
zondag 10 januari 2010 om 17:53
Een lieve vrouw ging heen.
Ik voel het is goed.
Toch gaan tranen wou je houden.
Ik wou dat niet die kanker won.
Ik wou nog zoveel van je leren.
Had zovele vragen je te zeggen.
Je nog zovele beren knuffel willen geven.
Leeg voel ik mijn nu toch ook vol.
Want mocht jou toch leren kennen.
Nee afscheid nemen zal nooit wennen.
Toch laat ik je gaan met glimlach en traan.
Je blijf altijd in mijn hart bestaan.
Ik voel het is goed.
Toch gaan tranen wou je houden.
Ik wou dat niet die kanker won.
Ik wou nog zoveel van je leren.
Had zovele vragen je te zeggen.
Je nog zovele beren knuffel willen geven.
Leeg voel ik mijn nu toch ook vol.
Want mocht jou toch leren kennen.
Nee afscheid nemen zal nooit wennen.
Toch laat ik je gaan met glimlach en traan.
Je blijf altijd in mijn hart bestaan.
dinsdag 12 januari 2010 om 16:45
Jij ben dood ik leef.
Ik wil dit niet wil je blijf.
Nou heb zo verloren gevoel.
Tja optimist tot in kist.
Nou kan effe niet om lachen.
Lieve vriendin van mijn.
Ik mis je humor ondanks onzichtbare tumor.
Rot kanker ik ben boos.
Boos en toch weer niet vol verdriet.
Verdraait die gevoelens toch allemaal.
Maar je blijf leven in mijn hart en ziel.
Neem geen afscheid van jou.
Omdat niet wou
Toch voel ik je net dichtbij.
Ja lieverd je heb altijd plaats in dit hart van mijn
Ik wil dit niet wil je blijf.
Nou heb zo verloren gevoel.
Tja optimist tot in kist.
Nou kan effe niet om lachen.
Lieve vriendin van mijn.
Ik mis je humor ondanks onzichtbare tumor.
Rot kanker ik ben boos.
Boos en toch weer niet vol verdriet.
Verdraait die gevoelens toch allemaal.
Maar je blijf leven in mijn hart en ziel.
Neem geen afscheid van jou.
Omdat niet wou
Toch voel ik je net dichtbij.
Ja lieverd je heb altijd plaats in dit hart van mijn
donderdag 14 januari 2010 om 15:02
Bedankt lieve berichten ben erg moe leeg.
Morgen wordt zeer zware dag,
Dan moet ik echt afscheid nemen.
Vele mensen komen ze is ook zo geliefd.
Er kom veel los teveel gedachte en gevoel dwalen in mijn.
Of nog hoger besef is zoveel stof tot denken herdenken,
Morgen 1 uur ben zo bang want massa mensen vindt ik vreselijk.
Niet de mensen maar al dat gevoel weet dat als muur op mijn af kom. En dan dagen nodig heb om te bezinken.
Gelukkig gaat man mee hij rijd dat scheel ik houdt hem wel goed vast. Weet je elmervrouw wou toch liever iets minder gevoel. Maar zo ben ik gewoon he. Niets mis mee je wordt zo donders moe. Op werk ook zo mega druk moet eerst nog werken anders loop daar verkeerd. Pff mijn kop sta er niet na. Geen personeel te krijgen raar met zovele zonder werk denk ik dan. Tja is ook best zwaar nu iemand best goed is maar gaat weer weg want wil leren. Zo jammer steeds werk ik mensen in zo weer weg gaan. Of werk niet aan kunnen tja rug klachten enz. gelukkig niet meer. Mijn borst willen ze via vet van buik mijn borst tussen weefsel vullen. Zodat helemaal op maat wordt gemaakt. Tja chirurg zag al zoiets had zal wel. Hij zei joh ze ziet goed er uit. Maar wat ligt toch verdriet in jou bkauwe ogen. Tja doelpunt huilen dus. Hij zei huil maar eens. Jij wil de wereld teveel dragen. Je blijf te sterk en zelf weet je mensen te steunen. Ja zelf mijn vindt je pracht vrouw gaat goed komen. Ga eerst afvallen over half jaar wordt meer besproken en ziekenfonds dit vergoed want die liggen achter wat ontwikkeling betreft zei hij. Dit is beter weer stuk erin wordt niet mooi van zei hij. Nou bij anderen chirurg was borst goed anderen ook ook weer terug over half jaar. Dan voor foto,s van borst. Nou maandag hoor ik uitslag bloed nou dan hebben weer iets berusting hoop ik. Liefs anita iedereen. Nu naar stad broek kopen nog.
Morgen wordt zeer zware dag,
Dan moet ik echt afscheid nemen.
Vele mensen komen ze is ook zo geliefd.
Er kom veel los teveel gedachte en gevoel dwalen in mijn.
Of nog hoger besef is zoveel stof tot denken herdenken,
Morgen 1 uur ben zo bang want massa mensen vindt ik vreselijk.
Niet de mensen maar al dat gevoel weet dat als muur op mijn af kom. En dan dagen nodig heb om te bezinken.
Gelukkig gaat man mee hij rijd dat scheel ik houdt hem wel goed vast. Weet je elmervrouw wou toch liever iets minder gevoel. Maar zo ben ik gewoon he. Niets mis mee je wordt zo donders moe. Op werk ook zo mega druk moet eerst nog werken anders loop daar verkeerd. Pff mijn kop sta er niet na. Geen personeel te krijgen raar met zovele zonder werk denk ik dan. Tja is ook best zwaar nu iemand best goed is maar gaat weer weg want wil leren. Zo jammer steeds werk ik mensen in zo weer weg gaan. Of werk niet aan kunnen tja rug klachten enz. gelukkig niet meer. Mijn borst willen ze via vet van buik mijn borst tussen weefsel vullen. Zodat helemaal op maat wordt gemaakt. Tja chirurg zag al zoiets had zal wel. Hij zei joh ze ziet goed er uit. Maar wat ligt toch verdriet in jou bkauwe ogen. Tja doelpunt huilen dus. Hij zei huil maar eens. Jij wil de wereld teveel dragen. Je blijf te sterk en zelf weet je mensen te steunen. Ja zelf mijn vindt je pracht vrouw gaat goed komen. Ga eerst afvallen over half jaar wordt meer besproken en ziekenfonds dit vergoed want die liggen achter wat ontwikkeling betreft zei hij. Dit is beter weer stuk erin wordt niet mooi van zei hij. Nou bij anderen chirurg was borst goed anderen ook ook weer terug over half jaar. Dan voor foto,s van borst. Nou maandag hoor ik uitslag bloed nou dan hebben weer iets berusting hoop ik. Liefs anita iedereen. Nu naar stad broek kopen nog.
vrijdag 15 januari 2010 om 19:03
zaterdag 16 januari 2010 om 18:40
Was indrukwekkend mooi doedelzak erbij. Het geluid zo mooi zo ontens. Lieve mensen wil je met zo iemand als haar. Nou tot schrik buurvrouw overleden. Echt zit muurvast effe. Ook zo lieverd het lijkt alles mensen verlies. Dat is onzin natuurlijk. Maar zijn er teveel aan zo rot ziekte kanker. Ja heb goed afscheid genomen ja. Ik mis haar zo en mijn lieve buurvrouw maandag afscheid moet nemen. Bedankt robo en ennesaaa iedereen voor zulke lieve berichten. Sorry ben zo moe robo kom echt bijlezen bij jou hoor. Mar gisteren vandaag kon enkel huilen. Mijn man gaat mee ook deze keer anders trek amper meer. Teveel verlies is het.
zaterdag 16 januari 2010 om 18:59
Waarom moesten jullie gaan.
Jullie die mijn begrijpen verstaan.
Zo bijzondere mensen nimmer meer hier.
Ik haat kanker ik haat jou.
Je gaf pijn je gaf hun te weinig tijd.
Je zet levens stil moeheid verloren zijn.
Machtig wat een pijn.
Ga mijn niet zeggen hogere doel moet zijn.
Ik wil gewoon janken ik wil gemis niet.
Maar kanker je krijg mijn moed niet.
Je krijg mijn ziel niet mijn angsten niet.
Ja oneindig gemis verdriet.
Maar herdenk hun met alle liefde in mijn.
Nabestaande zal ik koesteren warmte waar ik kan geven.
En zal hun nimmer vergeten nee nooit van mijn leven
Jullie die mijn begrijpen verstaan.
Zo bijzondere mensen nimmer meer hier.
Ik haat kanker ik haat jou.
Je gaf pijn je gaf hun te weinig tijd.
Je zet levens stil moeheid verloren zijn.
Machtig wat een pijn.
Ga mijn niet zeggen hogere doel moet zijn.
Ik wil gewoon janken ik wil gemis niet.
Maar kanker je krijg mijn moed niet.
Je krijg mijn ziel niet mijn angsten niet.
Ja oneindig gemis verdriet.
Maar herdenk hun met alle liefde in mijn.
Nabestaande zal ik koesteren warmte waar ik kan geven.
En zal hun nimmer vergeten nee nooit van mijn leven
zondag 17 januari 2010 om 10:05
Nee moest niet mogen.
Maar het is daar.
En het is wel leven zoals is.
Maar de wijze waar op.
Je voel de machteloosheid hun vechten de pijnen als ware.
En daar sta je dan.
Waren beide toch beetje lieve moeder figuren voor mijn.
Klink raar omdat ik nooit echt moeder heb gehad ik zorgde voor haar zij nog steeds niet voor mijn.
Soms ben ik zo blij ze effe aardig is maar weet je schop op plaatsen brr.
Maar geleerd heb deze lieve wijze mensen laat je niet schoppen meer.
Want dat mag iemand iemand aan doen.
We moge toch ook gelukkig zijn al is de ruimte ik mijn zelf geef hiervoor donders klein soms.
Maar gaat leren want mens nooit te oud om te leren he.
Liefs anita elmervrouw jij ook sterkte want jou hart hebben ze ook mooi beschadigt ben ik ook boos om soms.
En denk bah dat recht hebben ze niet.
Eens draai de wind en kom recht weer elmervrouw echt hoor.
Dat onrecht blijf niet goed gaan deze anderen aanrichten oh nee zeker niet.
Maar het is daar.
En het is wel leven zoals is.
Maar de wijze waar op.
Je voel de machteloosheid hun vechten de pijnen als ware.
En daar sta je dan.
Waren beide toch beetje lieve moeder figuren voor mijn.
Klink raar omdat ik nooit echt moeder heb gehad ik zorgde voor haar zij nog steeds niet voor mijn.
Soms ben ik zo blij ze effe aardig is maar weet je schop op plaatsen brr.
Maar geleerd heb deze lieve wijze mensen laat je niet schoppen meer.
Want dat mag iemand iemand aan doen.
We moge toch ook gelukkig zijn al is de ruimte ik mijn zelf geef hiervoor donders klein soms.
Maar gaat leren want mens nooit te oud om te leren he.
Liefs anita elmervrouw jij ook sterkte want jou hart hebben ze ook mooi beschadigt ben ik ook boos om soms.
En denk bah dat recht hebben ze niet.
Eens draai de wind en kom recht weer elmervrouw echt hoor.
Dat onrecht blijf niet goed gaan deze anderen aanrichten oh nee zeker niet.
zondag 17 januari 2010 om 16:42
Snap ik wel dan blijf ik geloven voor jou. Hoopvol en hoop de dag meemaken ik zeg zie je wel. Maar meeste dat jij weer echt kan lachen en huilen van geluk dat gun ik je zo. En deze krijgen nu lessen wel voor al dat onrecht zeker weten. Kan snap zeer goed geloofde dit ook nooit. Maar nu zie denk nou anita jij heb toch gered ondanks iemand van fam mijn dit gunde
zondag 17 januari 2010 om 17:09
Jij bent een sterke vrouw, Anita.
Maar wat ik zie in mijn omgeving, is dat 'het onrecht' als ik het zo mag noemen, vooralsnog steeds overwint en aan het langste eind trekt. Dan lijk je met eerlijkheid en verlangen naar puurheid niet ver te komen.. (ik dus).
Hoe gaat het vandaag?
Maar wat ik zie in mijn omgeving, is dat 'het onrecht' als ik het zo mag noemen, vooralsnog steeds overwint en aan het langste eind trekt. Dan lijk je met eerlijkheid en verlangen naar puurheid niet ver te komen.. (ik dus).
Hoe gaat het vandaag?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 18 januari 2010 om 17:18
Tjee wat ben ik boos op de nam kanker. Ik wou het weg willen stoppen. Zodat die rot ziekte verdwijn in ieders zijn. Ben zo boos nu verdrietig. afscheid was mooi van buurvrouw Zal haar mega missen mar leef in mijn hart. Net als mijn vriendin v
Zo gaat effe maar donders niet op geef nooit never niet. Ik snap jou gevoel van vele. Soms moet je zo knokken ben je moe leeg. Maar zelf zei mijn buurvrouw op laatst anita kom goed. Ik zei wat dan jij gaat dood ik leef. Wat is goed aan ze glimlachte en zei ken engel als jou. En ken leven ook met tranen maar ook van geluks momenten. Wees jou lieve kind meis zei ze altijd. daarna zaten aan gebak om van alles te lachen En dat laatste eind trekken kom ook eind aan. zou echt niet in hun schoenen willen staan. Ik sterf vredig wat wel maar wat verdriet onrust in hart. Tja want dat is gewoon toch. Tja sterk soms hoor soms huil mijn ook rot als vandaag. knuffel lieverd blijf toch geloven hoor Ben ook koppig weet je. En wij komen wel ver met wie we zijn hoor. Ver zat soms wou ik meer wat rust hebben. Of alle pijnen weg doen onrecht en alles wereld speel. Maar wat is de wereld zonder hoop een kind zonder glimlach. En nacht zonder sterren om iets te wensen. Ik weiger dit dan maar kind blijven volwassen doe teveel pijn weet je vast wel. Echt snap het wel hoor.
Zo gaat effe maar donders niet op geef nooit never niet. Ik snap jou gevoel van vele. Soms moet je zo knokken ben je moe leeg. Maar zelf zei mijn buurvrouw op laatst anita kom goed. Ik zei wat dan jij gaat dood ik leef. Wat is goed aan ze glimlachte en zei ken engel als jou. En ken leven ook met tranen maar ook van geluks momenten. Wees jou lieve kind meis zei ze altijd. daarna zaten aan gebak om van alles te lachen En dat laatste eind trekken kom ook eind aan. zou echt niet in hun schoenen willen staan. Ik sterf vredig wat wel maar wat verdriet onrust in hart. Tja want dat is gewoon toch. Tja sterk soms hoor soms huil mijn ook rot als vandaag. knuffel lieverd blijf toch geloven hoor Ben ook koppig weet je. En wij komen wel ver met wie we zijn hoor. Ver zat soms wou ik meer wat rust hebben. Of alle pijnen weg doen onrecht en alles wereld speel. Maar wat is de wereld zonder hoop een kind zonder glimlach. En nacht zonder sterren om iets te wensen. Ik weiger dit dan maar kind blijven volwassen doe teveel pijn weet je vast wel. Echt snap het wel hoor.
woensdag 20 januari 2010 om 16:21
Soms ben ik erg moe leeg
Dan beef ik om alles.
En denk nee ik wil dat stop.
Al de pijn al de onmacht.
Wil ik gewon niets dan rust.
Gewoon rust ik zoek teveel.
En weet dan niet zal vinden.
Ik hoop in berusten in tijd.
Het antwoord vindt in al deze pijn.
En kan zeggen vrede heb.
Maar dat kan nu niet ik heb gewoon teveel verdriet
Dan beef ik om alles.
En denk nee ik wil dat stop.
Al de pijn al de onmacht.
Wil ik gewon niets dan rust.
Gewoon rust ik zoek teveel.
En weet dan niet zal vinden.
Ik hoop in berusten in tijd.
Het antwoord vindt in al deze pijn.
En kan zeggen vrede heb.
Maar dat kan nu niet ik heb gewoon teveel verdriet
donderdag 21 januari 2010 om 16:12
Na rare nacht van wijn chocolade en kotsen ben weer iets helder.
Tja mijn moeder gaat niet goed gek ik voel nog geen pijn.
Terwijl bij robo lees mijn veel meer treft.
Ben ik nu niet een mega slechte dochter niet moeder dood wens.
Maar ergens zat ik eindelijk rust niet meer vernedert worden.
Dan weer goed van weer fout en kijk robo en anderen met meeting.
Ik voelde zo warmte goede mensen wat zo fijn ze bestaan.
Ik mis mijn buurvrouw ik mis mijn vriendin mega rot ziekte.
Zat in tranen was aan lachen zelf waarom bedacht zelf was maar dood aan kanker gegaan.
Ik ben moe van wie ik ben zo maf persoon.
Toen dacht ik laf laf anita je kinderen geven om jou je man.
Jammer je moeder niet fam niet en geef je nog om hun.
Soms weet ik het ook niet hadden ze gelijk beter dood kon gaan.
Waarom dan ik gevoelig ben niet geleerd een schoonmaakster.
Zat ik kon dan robo schoon poetsen helemaal van top tot teen.
Na zulke rare gedachten wou ik chocolade fout na flink kotsen.
Ik dacht stop ermee ik vernietig mijn zelf stop gewoon.
Ik geef niet op nooit weet je ik wil niet meer verliezen koesteren ik heb weet je. Liefs anita stomme dood ben ik he vindt ik zelf ook best.
Tja mijn moeder gaat niet goed gek ik voel nog geen pijn.
Terwijl bij robo lees mijn veel meer treft.
Ben ik nu niet een mega slechte dochter niet moeder dood wens.
Maar ergens zat ik eindelijk rust niet meer vernedert worden.
Dan weer goed van weer fout en kijk robo en anderen met meeting.
Ik voelde zo warmte goede mensen wat zo fijn ze bestaan.
Ik mis mijn buurvrouw ik mis mijn vriendin mega rot ziekte.
Zat in tranen was aan lachen zelf waarom bedacht zelf was maar dood aan kanker gegaan.
Ik ben moe van wie ik ben zo maf persoon.
Toen dacht ik laf laf anita je kinderen geven om jou je man.
Jammer je moeder niet fam niet en geef je nog om hun.
Soms weet ik het ook niet hadden ze gelijk beter dood kon gaan.
Waarom dan ik gevoelig ben niet geleerd een schoonmaakster.
Zat ik kon dan robo schoon poetsen helemaal van top tot teen.
Na zulke rare gedachten wou ik chocolade fout na flink kotsen.
Ik dacht stop ermee ik vernietig mijn zelf stop gewoon.
Ik geef niet op nooit weet je ik wil niet meer verliezen koesteren ik heb weet je. Liefs anita stomme dood ben ik he vindt ik zelf ook best.
zondag 31 januari 2010 om 09:05
Ben je ook zo moe van leven,
Gaat alles snel en kom je amper bij.
Denk je dan niet wat is reden van leven.
Wie gaat als je dood gaat om jou geven.
Nu dwaal ik soms weg achtervolgt met domme pech.
Soms zelf dom wat verwacht ik dat nou.
Wordt ik nu zo bitter wrange vrouw.
Die het leven wel eens wat anders dan zorgen wou.
Ik pak een kans en voel een glans.
Mar val weer neer wat doe dat pijn zo zeer.
Uitgeput sta je op met gevolg duizenden rimpel van denken.
Waarom toch waarom toch ik wat redelijk zorgeloosheid niet mocht.
Maar klagen help niet morgen nieuwe dag hoopvol wel mijn toelacht
Gaat alles snel en kom je amper bij.
Denk je dan niet wat is reden van leven.
Wie gaat als je dood gaat om jou geven.
Nu dwaal ik soms weg achtervolgt met domme pech.
Soms zelf dom wat verwacht ik dat nou.
Wordt ik nu zo bitter wrange vrouw.
Die het leven wel eens wat anders dan zorgen wou.
Ik pak een kans en voel een glans.
Mar val weer neer wat doe dat pijn zo zeer.
Uitgeput sta je op met gevolg duizenden rimpel van denken.
Waarom toch waarom toch ik wat redelijk zorgeloosheid niet mocht.
Maar klagen help niet morgen nieuwe dag hoopvol wel mijn toelacht
zondag 31 januari 2010 om 09:11
Geen operatie nog gelukkig wat rust. Mijn borst tja moet nog in vorm komen, Ik val wat meer af werk ook veel. Dinsdag hoop ik vaste collega heb. Zodat weer gewoon halve dagen kan werken. Ik voel best moe uitgeput ben. Met mijn moeder gaat slechter gaat straks na toe. Wordt afscheid nemen moet ik nog doen. Terwijl mijn hart soms hard weg willen rennen van mijn kille fam. Het is moeilijk gewoon soms. Maar goed moeilijk is leven soms. Vallen opstaan en leren. Soms vlieg leven voorbij soms dat amper kan volgen meer. Gaat mijn soms te snel. Wil zo graag wat menselijkheid maar voel mijn meer en meer soms zo robot. Met tranen dat wel roest nog niet weg hoor. Ben soms zat effe.
maandag 1 februari 2010 om 11:40
Lieve Sterrenelfje,
Ik ben je wel eens tegengekomen in het topic van Robo. Je gedichten en wat je schreef, vielen me meteen op. Het komt recht uit je hart, dat merk ik heel duidelijk. Wat een lieve, sterke en dappere vrouw ben jij. Ik vind het heel jammer dat je zoveel verdriet hebt en voortdurend moet vechten. Gelukkig zie je soms ook een sprankje van mensen die wél goed zijn en dingen die wél goed gaan.
Door je beroerte kun je wat je voelt en meemaakt misschien niet in keurig kloppend Nederlands opschrijven, maar dat is niet erg. Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. En juist omdat het écht jouw manier van schrijven is, is het oprecht en mooi. Ik vind dat er soms prachtige dingen uit je pen komen. Krijg er zo nu en dan tranen van in m'n ogen.
Anita, ik wil je alle goeds wensen.
Ik ben je wel eens tegengekomen in het topic van Robo. Je gedichten en wat je schreef, vielen me meteen op. Het komt recht uit je hart, dat merk ik heel duidelijk. Wat een lieve, sterke en dappere vrouw ben jij. Ik vind het heel jammer dat je zoveel verdriet hebt en voortdurend moet vechten. Gelukkig zie je soms ook een sprankje van mensen die wél goed zijn en dingen die wél goed gaan.
Door je beroerte kun je wat je voelt en meemaakt misschien niet in keurig kloppend Nederlands opschrijven, maar dat is niet erg. Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. En juist omdat het écht jouw manier van schrijven is, is het oprecht en mooi. Ik vind dat er soms prachtige dingen uit je pen komen. Krijg er zo nu en dan tranen van in m'n ogen.
Anita, ik wil je alle goeds wensen.
