Relaties
alle pijlers
Vreemdgaan normaal?
zaterdag 16 januari 2010 om 10:38
Goedemorgen,
Ik moet even mijn verhaal kwijt...
Ik ben 4 jaar met mijn vriend geweest, en hebben net een zoontje gekregen. Nou was onze relatie niet echt perfect. Hij was nogal lui met alles (werken, huishouden)..maar daar heb ik al die tijd min of meer genoegen mee genomen (stom!) Vond hem leuk, wist wel achter in me hoofd dat dit eigenlijk niet normaal was, maar het was geen reden voor mij om het uit te maken. Ik hoopte eigenlijk steeds op betere tijden.
Nu had ik de laatste tijd een soort van onderbuikgevoel, had het idee dat hij niet eerlijk was tegen mij. Waarom? Geen idee, soort van intuitie denk ik? Ik ging me steeds naarder voelen en had het gevoel dat hij vreemdging. Dit is voor mij wel een reden om het uit te maken, zeker met alle bovengenoemde punten erbij...
Op een gegeven moment moest ik het gewoon weten, en heb ik zijn telefoon/mail zitten snuffelen, fout, maar uiteindelijk blij dat het gebeurd is. En ja hoor, allemaal mails over afspraakjes met andere wijven. Heb hem gebeld, gezegd dat ik alles heb gelezen , en dat hij z'n spullen mag komen halen. En zo is in een uurtje mijn hele leven overhoop.
Voel me aan de ene kant opgelucht, voor mezelf..Maar voel me ook verdrietig voor mijn zoontje, en boos natuurlijk. Had heel graag een normaal gezin willen zijn met vader en moeder. Maar vreemdgaan accepteer ik gewoon niet..
Nu lees ik al een tijdje mee op dit forum, en het lijkt wel of de hele wereld vreemdgaat? Ik heb echt het gevoel dat je niemand kan vertrouwen. Mannen die 20 jaar getrouwd zijn, die net een baby hebben etc....Had dit echt niet verwacht. Dat hij z'n leven zo op het spel zet (hij heeft namelijk nu niks, geen huis, inkomen) voor een paar leuke contacten , want het was niet serieus, ze wisten dat hij een vriendin had las ik, en een baby!
Ik wilde dit gewoon even van me af schrijven..
Ik moet even mijn verhaal kwijt...
Ik ben 4 jaar met mijn vriend geweest, en hebben net een zoontje gekregen. Nou was onze relatie niet echt perfect. Hij was nogal lui met alles (werken, huishouden)..maar daar heb ik al die tijd min of meer genoegen mee genomen (stom!) Vond hem leuk, wist wel achter in me hoofd dat dit eigenlijk niet normaal was, maar het was geen reden voor mij om het uit te maken. Ik hoopte eigenlijk steeds op betere tijden.
Nu had ik de laatste tijd een soort van onderbuikgevoel, had het idee dat hij niet eerlijk was tegen mij. Waarom? Geen idee, soort van intuitie denk ik? Ik ging me steeds naarder voelen en had het gevoel dat hij vreemdging. Dit is voor mij wel een reden om het uit te maken, zeker met alle bovengenoemde punten erbij...
Op een gegeven moment moest ik het gewoon weten, en heb ik zijn telefoon/mail zitten snuffelen, fout, maar uiteindelijk blij dat het gebeurd is. En ja hoor, allemaal mails over afspraakjes met andere wijven. Heb hem gebeld, gezegd dat ik alles heb gelezen , en dat hij z'n spullen mag komen halen. En zo is in een uurtje mijn hele leven overhoop.
Voel me aan de ene kant opgelucht, voor mezelf..Maar voel me ook verdrietig voor mijn zoontje, en boos natuurlijk. Had heel graag een normaal gezin willen zijn met vader en moeder. Maar vreemdgaan accepteer ik gewoon niet..
Nu lees ik al een tijdje mee op dit forum, en het lijkt wel of de hele wereld vreemdgaat? Ik heb echt het gevoel dat je niemand kan vertrouwen. Mannen die 20 jaar getrouwd zijn, die net een baby hebben etc....Had dit echt niet verwacht. Dat hij z'n leven zo op het spel zet (hij heeft namelijk nu niks, geen huis, inkomen) voor een paar leuke contacten , want het was niet serieus, ze wisten dat hij een vriendin had las ik, en een baby!
Ik wilde dit gewoon even van me af schrijven..
zaterdag 16 januari 2010 om 12:58
Over een tijdje is alles wat meer op zijn pootjes terecht gekomen, en heeft je leventje weer meer rust. Hou dat voor ogen, hoe het nu is en hoe ongemakkelijk dat voelt, en hoe ongelukkig je je voelt, dat is tijdelijk. Je komt daar wel doorheen.
Als je maar niet bij de pakken neer gaat zitten, je eigen koers vaart en achter het stuur van je leven blijft staan. Je verdient iemand waar je op kunt bouwen en dat is deze man blijkbaar niet voor jou. Ik wens je veel sterkte.
Als je maar niet bij de pakken neer gaat zitten, je eigen koers vaart en achter het stuur van je leven blijft staan. Je verdient iemand waar je op kunt bouwen en dat is deze man blijkbaar niet voor jou. Ik wens je veel sterkte.
zaterdag 16 januari 2010 om 13:14
Tjee eierdoppie ik weet dat de woorden bedoeld zijn voor TO,
maar als je het niet erg vind sterk ik me er ook even aan, veel dank.
TO: heel veel sterkte, je klinkt als een rationeel persoon, vreemdgaan is iets wat er bij mij ook niet in gaat , zou de persoon nooit meer kunnen vertrouwen, dus ook bij mij was hij exit gegaan.
Grote knuffers van mij
maar als je het niet erg vind sterk ik me er ook even aan, veel dank.
TO: heel veel sterkte, je klinkt als een rationeel persoon, vreemdgaan is iets wat er bij mij ook niet in gaat , zou de persoon nooit meer kunnen vertrouwen, dus ook bij mij was hij exit gegaan.
Grote knuffers van mij
zaterdag 16 januari 2010 om 13:31
zaterdag 16 januari 2010 om 19:22
Hoi Witwijntje,
Ik heb zelf ook een baby (van een paar maanden oud) en begrijp heel goed dat je jullie kind niet met hem mee wilt geven zolang hij geen fatsoenlijk onderdak heeft en jij niet weet waar hij jullie kind mee naartoe neemt. Het is net wat je zegt, je kan gewoon niet met een klein kind gaan lopen rondzeulen.
En hem op bezoek bij mij thuis, zodat hij zijn kind kan zien, zou voor mij ook echt niet hoeven!
Jullie zoontje heeft daar echt nog geen last van!
Sterkte!
Ik heb zelf ook een baby (van een paar maanden oud) en begrijp heel goed dat je jullie kind niet met hem mee wilt geven zolang hij geen fatsoenlijk onderdak heeft en jij niet weet waar hij jullie kind mee naartoe neemt. Het is net wat je zegt, je kan gewoon niet met een klein kind gaan lopen rondzeulen.
En hem op bezoek bij mij thuis, zodat hij zijn kind kan zien, zou voor mij ook echt niet hoeven!
Jullie zoontje heeft daar echt nog geen last van!
Sterkte!
zondag 17 januari 2010 om 07:28
Witwijntje, toen ik hier bij het forum kwam dacht ik ook: "Jee, het lijkt wel of heel Nederland gemakkelijk met een ander het bed in duikt".
Maar ik weet ook dat men eerder geneigd is om het over de slechte dingen in het leven te hebben, hun ei kwijt te kunnen bij een forum, zoals ikzelf natuurlijk.
Dus veel van de onderwerpen gaan over minder fijne dingen in het leven.
Mijn man is ook vreemdgegaan en ik was ook woendend. Hij was ook weg en heeft zijn zoon toen nauwelijks gezien.
Gelukkig snapte hij, dat hij mij even met rust moest laten en dat hij geen juiste woonomgeving had om hem mee te nemen.
Mijn zoontje is al wat ouder en heeft bepaalde dingen goed begrepen, hij was op dat moment ook boos op zijn papa.
Ik heb toen wel iedere dag even met hem gesproken, dat wat er mis is tussen papa en mama geen invloed heeft op hem.
Heb geprobeert de voordelen op te sommen van wanneer papa en mama niet meer samen zouden wonen.
Daarnaast heb ik mijn zoon de ruimte gegeven voor zijn eigen gevoelens hierbij.
Mijn woede heb ik dus nooit getoont tegenover mijn zoontje.
Ondertussen denk ik dat jij eerst zelf moet bepalen welke koers je wilt varen en tot rust moet komen.
Beslissingen nemen uit emotie, is vaak niet wat je achteraf wilde.
Succes
Maar ik weet ook dat men eerder geneigd is om het over de slechte dingen in het leven te hebben, hun ei kwijt te kunnen bij een forum, zoals ikzelf natuurlijk.
Dus veel van de onderwerpen gaan over minder fijne dingen in het leven.
Mijn man is ook vreemdgegaan en ik was ook woendend. Hij was ook weg en heeft zijn zoon toen nauwelijks gezien.
Gelukkig snapte hij, dat hij mij even met rust moest laten en dat hij geen juiste woonomgeving had om hem mee te nemen.
Mijn zoontje is al wat ouder en heeft bepaalde dingen goed begrepen, hij was op dat moment ook boos op zijn papa.
Ik heb toen wel iedere dag even met hem gesproken, dat wat er mis is tussen papa en mama geen invloed heeft op hem.
Heb geprobeert de voordelen op te sommen van wanneer papa en mama niet meer samen zouden wonen.
Daarnaast heb ik mijn zoon de ruimte gegeven voor zijn eigen gevoelens hierbij.
Mijn woede heb ik dus nooit getoont tegenover mijn zoontje.
Ondertussen denk ik dat jij eerst zelf moet bepalen welke koers je wilt varen en tot rust moet komen.
Beslissingen nemen uit emotie, is vaak niet wat je achteraf wilde.
Succes
Leef lang genoeg om een probleem te worden voor je eigen kinderen!
zondag 17 januari 2010 om 08:20
quote:haaika schreef op 16 januari 2010 @ 19:22:
Hoi Witwijntje,
Ik heb zelf ook een baby (van een paar maanden oud) en begrijp heel goed dat je jullie kind niet met hem mee wilt geven zolang hij geen fatsoenlijk onderdak heeft en jij niet weet waar hij jullie kind mee naartoe neemt. Het is net wat je zegt, je kan gewoon niet met een klein kind gaan lopen rondzeulen.
En hem op bezoek bij mij thuis, zodat hij zijn kind kan zien, zou voor mij ook echt niet hoeven!
Jullie zoontje heeft daar echt nog geen last van!
Sterkte!
Maar de vader wel.
Die heeft gewoon recht op tijd met zijn kind. Punt.
De tijd dat moeders kinderen weg konden houden bij de vader, terwijl die vader gewoon betrokken is bij het kind, moet ook eens een keer voorbij zijn, vind je niet?
Andersom willen moeders graag dat vaders er zijn voor de kinderen, als de vader en moeder uit elkaar zijn, het werkt ook de andere kant op.
Een baby kan ook naar opa & oma en daar vader zien, of in het huis van een bevriend stel of goede buren of nou ja, noem maar op.
Al gaat vader maar een uur wandelen per week bij wijze van spreken, daar is geen huis voor nodig.
Contact tussen ouder en kind is belangrijk, voor de binding. Het gaat hier namelijk om een vader die zijn kind erkent heeft en die vader wíl zijn voor zijn kind.
Niet alleen voor het kind is die tijd samen dus belagrijk, ook voor de ouder en die ouder houdt niet ineens op een ouder te zijn als er gescheiden wordt.
Hoi Witwijntje,
Ik heb zelf ook een baby (van een paar maanden oud) en begrijp heel goed dat je jullie kind niet met hem mee wilt geven zolang hij geen fatsoenlijk onderdak heeft en jij niet weet waar hij jullie kind mee naartoe neemt. Het is net wat je zegt, je kan gewoon niet met een klein kind gaan lopen rondzeulen.
En hem op bezoek bij mij thuis, zodat hij zijn kind kan zien, zou voor mij ook echt niet hoeven!
Jullie zoontje heeft daar echt nog geen last van!
Sterkte!
Maar de vader wel.
Die heeft gewoon recht op tijd met zijn kind. Punt.
De tijd dat moeders kinderen weg konden houden bij de vader, terwijl die vader gewoon betrokken is bij het kind, moet ook eens een keer voorbij zijn, vind je niet?
Andersom willen moeders graag dat vaders er zijn voor de kinderen, als de vader en moeder uit elkaar zijn, het werkt ook de andere kant op.
Een baby kan ook naar opa & oma en daar vader zien, of in het huis van een bevriend stel of goede buren of nou ja, noem maar op.
Al gaat vader maar een uur wandelen per week bij wijze van spreken, daar is geen huis voor nodig.
Contact tussen ouder en kind is belangrijk, voor de binding. Het gaat hier namelijk om een vader die zijn kind erkent heeft en die vader wíl zijn voor zijn kind.
Niet alleen voor het kind is die tijd samen dus belagrijk, ook voor de ouder en die ouder houdt niet ineens op een ouder te zijn als er gescheiden wordt.
zondag 17 januari 2010 om 08:21
quote:passie01 schreef op 17 januari 2010 @ 07:28:
Witwijntje, toen ik hier bij het forum kwam dacht ik ook: "Jee, het lijkt wel of heel Nederland gemakkelijk met een ander het bed in duikt".
Maar ik weet ook dat men eerder geneigd is om het over de slechte dingen in het leven te hebben, hun ei kwijt te kunnen bij een forum, zoals ikzelf natuurlijk.
Dus veel van de onderwerpen gaan over minder fijne dingen in het leven.
Mijn man is ook vreemdgegaan en ik was ook woendend. Hij was ook weg en heeft zijn zoon toen nauwelijks gezien.
Gelukkig snapte hij, dat hij mij even met rust moest laten en dat hij geen juiste woonomgeving had om hem mee te nemen.
Mijn zoontje is al wat ouder en heeft bepaalde dingen goed begrepen, hij was op dat moment ook boos op zijn papa.
Ik heb toen wel iedere dag even met hem gesproken, dat wat er mis is tussen papa en mama geen invloed heeft op hem.
Heb geprobeert de voordelen op te sommen van wanneer papa en mama niet meer samen zouden wonen.
Daarnaast heb ik mijn zoon de ruimte gegeven voor zijn eigen gevoelens hierbij.
Mijn woede heb ik dus nooit getoont tegenover mijn zoontje.
Ondertussen denk ik dat jij eerst zelf moet bepalen welke koers je wilt varen en tot rust moet komen.
Beslissingen nemen uit emotie, is vaak niet wat je achteraf wilde.
SuccesHeb je je zoon verteld dat zijn vader is vreemdgegaan? Hoe kwam je zoon op het idee om boos te zijn op papa als jij jouw boosheid nooit hebt getoond?
Witwijntje, toen ik hier bij het forum kwam dacht ik ook: "Jee, het lijkt wel of heel Nederland gemakkelijk met een ander het bed in duikt".
Maar ik weet ook dat men eerder geneigd is om het over de slechte dingen in het leven te hebben, hun ei kwijt te kunnen bij een forum, zoals ikzelf natuurlijk.
Dus veel van de onderwerpen gaan over minder fijne dingen in het leven.
Mijn man is ook vreemdgegaan en ik was ook woendend. Hij was ook weg en heeft zijn zoon toen nauwelijks gezien.
Gelukkig snapte hij, dat hij mij even met rust moest laten en dat hij geen juiste woonomgeving had om hem mee te nemen.
Mijn zoontje is al wat ouder en heeft bepaalde dingen goed begrepen, hij was op dat moment ook boos op zijn papa.
Ik heb toen wel iedere dag even met hem gesproken, dat wat er mis is tussen papa en mama geen invloed heeft op hem.
Heb geprobeert de voordelen op te sommen van wanneer papa en mama niet meer samen zouden wonen.
Daarnaast heb ik mijn zoon de ruimte gegeven voor zijn eigen gevoelens hierbij.
Mijn woede heb ik dus nooit getoont tegenover mijn zoontje.
Ondertussen denk ik dat jij eerst zelf moet bepalen welke koers je wilt varen en tot rust moet komen.
Beslissingen nemen uit emotie, is vaak niet wat je achteraf wilde.
SuccesHeb je je zoon verteld dat zijn vader is vreemdgegaan? Hoe kwam je zoon op het idee om boos te zijn op papa als jij jouw boosheid nooit hebt getoond?
zondag 17 januari 2010 om 16:54
quote:witwijntje schreef op 16 januari 2010 @ 10:38:
Goedemorgen,
Ik moet even mijn verhaal kwijt...
Ik ben 4 jaar met mijn vriend geweest, en hebben net een zoontje gekregen. Nou was onze relatie niet echt perfect. Hij was nogal lui met alles (werken, huishouden)..maar daar heb ik al die tijd min of meer genoegen mee genomen (stom!) Vond hem leuk, wist wel achter in me hoofd dat dit eigenlijk niet normaal was, maar het was geen reden voor mij om het uit te maken. Ik hoopte eigenlijk steeds op betere tijden.
Nu had ik de laatste tijd een soort van onderbuikgevoel, had het idee dat hij niet eerlijk was tegen mij. Waarom? Geen idee, soort van intuitie denk ik? Ik ging me steeds naarder voelen en had het gevoel dat hij vreemdging. Dit is voor mij wel een reden om het uit te maken, zeker met alle bovengenoemde punten erbij...
Op een gegeven moment moest ik het gewoon weten, en heb ik zijn telefoon/mail zitten snuffelen, fout, maar uiteindelijk blij dat het gebeurd is. En ja hoor, allemaal mails over afspraakjes met andere wijven.
Je zit jezelf dus ook als wijf, hij waarschijnlijk ook.
Wat alles weer verklaard.
Heb hem gebeld, gezegd dat ik alles heb gelezen , en dat hij z'n spullen mag komen halen. En zo is in een uurtje mijn hele leven overhoop.
Voel me aan de ene kant opgelucht, voor mezelf..Maar voel me ook verdrietig voor mijn zoontje, en boos natuurlijk. Had heel graag een normaal gezin willen zijn met vader en moeder. Maar vreemdgaan accepteer ik gewoon niet..
Nu lees ik al een tijdje mee op dit forum, en het lijkt wel of de hele wereld vreemdgaat? Ik heb echt het gevoel dat je niemand kan vertrouwen. Mannen die 20 jaar getrouwd zijn, die net een baby hebben etc....Had dit echt niet verwacht. Dat hij z'n leven zo op het spel zet (hij heeft namelijk nu niks, geen huis, inkomen) voor een paar leuke contacten , want het was niet serieus, ze wisten dat hij een vriendin had las ik, en een baby!
Ik wilde dit gewoon even van me af schrijven..
Goedemorgen,
Ik moet even mijn verhaal kwijt...
Ik ben 4 jaar met mijn vriend geweest, en hebben net een zoontje gekregen. Nou was onze relatie niet echt perfect. Hij was nogal lui met alles (werken, huishouden)..maar daar heb ik al die tijd min of meer genoegen mee genomen (stom!) Vond hem leuk, wist wel achter in me hoofd dat dit eigenlijk niet normaal was, maar het was geen reden voor mij om het uit te maken. Ik hoopte eigenlijk steeds op betere tijden.
Nu had ik de laatste tijd een soort van onderbuikgevoel, had het idee dat hij niet eerlijk was tegen mij. Waarom? Geen idee, soort van intuitie denk ik? Ik ging me steeds naarder voelen en had het gevoel dat hij vreemdging. Dit is voor mij wel een reden om het uit te maken, zeker met alle bovengenoemde punten erbij...
Op een gegeven moment moest ik het gewoon weten, en heb ik zijn telefoon/mail zitten snuffelen, fout, maar uiteindelijk blij dat het gebeurd is. En ja hoor, allemaal mails over afspraakjes met andere wijven.
Je zit jezelf dus ook als wijf, hij waarschijnlijk ook.
Wat alles weer verklaard.
Heb hem gebeld, gezegd dat ik alles heb gelezen , en dat hij z'n spullen mag komen halen. En zo is in een uurtje mijn hele leven overhoop.
Voel me aan de ene kant opgelucht, voor mezelf..Maar voel me ook verdrietig voor mijn zoontje, en boos natuurlijk. Had heel graag een normaal gezin willen zijn met vader en moeder. Maar vreemdgaan accepteer ik gewoon niet..
Nu lees ik al een tijdje mee op dit forum, en het lijkt wel of de hele wereld vreemdgaat? Ik heb echt het gevoel dat je niemand kan vertrouwen. Mannen die 20 jaar getrouwd zijn, die net een baby hebben etc....Had dit echt niet verwacht. Dat hij z'n leven zo op het spel zet (hij heeft namelijk nu niks, geen huis, inkomen) voor een paar leuke contacten , want het was niet serieus, ze wisten dat hij een vriendin had las ik, en een baby!
Ik wilde dit gewoon even van me af schrijven..
zondag 17 januari 2010 om 16:58
quote:witwijntje schreef op 16 januari 2010 @ 11:25:
Bedankt voor jullie reacties! erg lief! Vind ook inderdaad niet dat het alleen door mannen gebeurd, vrouwen doen het net zo goed. Vind het ook ongelooflijk achterbaks van die vrouwen, want ze wisten dat hij bij mij woonde en net een zoontje had.
Dus?
Dat kon ik opmaken uit de mails. Ik begrijp wel dat hun daar niks mee te maken hebben, maar zelf zou ik nooit met een bezette man gaan.
Toch denk ik echt dat het een meerderheid is die vreemdgaat ipv minderheid. Ik hoor het zo vaak, op me werk, etc..En het zijn altijd mensen waarvan je het totaal niet verwacht, keurig gezinnetje etc..
Alles is verder wel goed geregeld. Hij heeft z'n zoon erkend, en we zullen wel afspraken gaan maken, wanneer hij hem kan zien. Voorlopig alleen ff niet, ben nu te kwaad. Zal het wel moeilijk vinden, maarja het is voor hun belangrijk dat ze elkaar blijven zien. Verder heb ik een eigen huisje, een goede baan, en financieel red ik het alleen ook al, mocht hij niets gaan betalen. Moet nu alleen iets gaan regelen voor de dag dat hij zou oppassen,...
Bedankt voor jullie reacties! erg lief! Vind ook inderdaad niet dat het alleen door mannen gebeurd, vrouwen doen het net zo goed. Vind het ook ongelooflijk achterbaks van die vrouwen, want ze wisten dat hij bij mij woonde en net een zoontje had.
Dus?
Dat kon ik opmaken uit de mails. Ik begrijp wel dat hun daar niks mee te maken hebben, maar zelf zou ik nooit met een bezette man gaan.
Toch denk ik echt dat het een meerderheid is die vreemdgaat ipv minderheid. Ik hoor het zo vaak, op me werk, etc..En het zijn altijd mensen waarvan je het totaal niet verwacht, keurig gezinnetje etc..
Alles is verder wel goed geregeld. Hij heeft z'n zoon erkend, en we zullen wel afspraken gaan maken, wanneer hij hem kan zien. Voorlopig alleen ff niet, ben nu te kwaad. Zal het wel moeilijk vinden, maarja het is voor hun belangrijk dat ze elkaar blijven zien. Verder heb ik een eigen huisje, een goede baan, en financieel red ik het alleen ook al, mocht hij niets gaan betalen. Moet nu alleen iets gaan regelen voor de dag dat hij zou oppassen,...
zondag 17 januari 2010 om 17:01
quote:eleonora schreef op 17 januari 2010 @ 08:20:
[...]
Maar de vader wel.
Die heeft gewoon recht op tijd met zijn kind. Punt.
Nu even niet dan, dat had hij zelf ook kunnen voorzien.
Ze houdt hem niet een jaar lang weg, hoor.
Overdrijven is ook een vak apart.
De tijd dat moeders kinderen weg konden houden bij de vader, terwijl die vader gewoon betrokken is bij het kind, moet ook eens een keer voorbij zijn, vind je niet?
Andersom willen moeders graag dat vaders er zijn voor de kinderen, als de vader en moeder uit elkaar zijn, het werkt ook de andere kant op.
Een baby kan ook naar opa & oma en daar vader zien, of in het huis van een bevriend stel of goede buren of nou ja, noem maar op.
Al gaat vader maar een uur wandelen per week bij wijze van spreken, daar is geen huis voor nodig.
Contact tussen ouder en kind is belangrijk, voor de binding. Het gaat hier namelijk om een vader die zijn kind erkent heeft en die vader wíl zijn voor zijn kind.
Niet alleen voor het kind is die tijd samen dus belagrijk, ook voor de ouder en die ouder houdt niet ineens op een ouder te zijn als er gescheiden wordt.
[...]
Maar de vader wel.
Die heeft gewoon recht op tijd met zijn kind. Punt.
Nu even niet dan, dat had hij zelf ook kunnen voorzien.
Ze houdt hem niet een jaar lang weg, hoor.
Overdrijven is ook een vak apart.
De tijd dat moeders kinderen weg konden houden bij de vader, terwijl die vader gewoon betrokken is bij het kind, moet ook eens een keer voorbij zijn, vind je niet?
Andersom willen moeders graag dat vaders er zijn voor de kinderen, als de vader en moeder uit elkaar zijn, het werkt ook de andere kant op.
Een baby kan ook naar opa & oma en daar vader zien, of in het huis van een bevriend stel of goede buren of nou ja, noem maar op.
Al gaat vader maar een uur wandelen per week bij wijze van spreken, daar is geen huis voor nodig.
Contact tussen ouder en kind is belangrijk, voor de binding. Het gaat hier namelijk om een vader die zijn kind erkent heeft en die vader wíl zijn voor zijn kind.
Niet alleen voor het kind is die tijd samen dus belagrijk, ook voor de ouder en die ouder houdt niet ineens op een ouder te zijn als er gescheiden wordt.
maandag 18 januari 2010 om 08:01
Leer eens quoten BE, je reactie is nu nauwelijks te vinden.
Hoezo is het overdreven als een vader zijn kind wil zien?
Zeg je dat ook tegen een verdrietige moeder die haar kind een paar weken/maanden niet mag zien van haar ex? Is haar wens om bij haar kind te zijn dan ook overdreven?
Als een moeder hier op het forum vertelt dat haar ex even niet wil dat zij haar baby ziet is de hut te klein.
Wát nou overdreven dus.
En kind is geen wapen wat je in kunt zetten in je ruzies, en wat je bij wijze van straf weg kunt houden bij een ex. Het is zelfs (terecht) wettelijk verboden om dat te doen. Dat kind is er gekomen toen ze elkaar nog goed genoeg vonden om samen een kind te krijgen. Het ging in het geval van TO niet om een scharrel of ONS.
Waarom is een moeder voor veel mensen toch nog steeds mééŕ de ouder dan een vader?
Hoezo is het overdreven als een vader zijn kind wil zien?
Zeg je dat ook tegen een verdrietige moeder die haar kind een paar weken/maanden niet mag zien van haar ex? Is haar wens om bij haar kind te zijn dan ook overdreven?
Als een moeder hier op het forum vertelt dat haar ex even niet wil dat zij haar baby ziet is de hut te klein.
Wát nou overdreven dus.
En kind is geen wapen wat je in kunt zetten in je ruzies, en wat je bij wijze van straf weg kunt houden bij een ex. Het is zelfs (terecht) wettelijk verboden om dat te doen. Dat kind is er gekomen toen ze elkaar nog goed genoeg vonden om samen een kind te krijgen. Het ging in het geval van TO niet om een scharrel of ONS.
Waarom is een moeder voor veel mensen toch nog steeds mééŕ de ouder dan een vader?
maandag 18 januari 2010 om 11:13
Eleonora, het is niet overdreven als een vader zijn kind wil zien, maar daar wordt geen woord over gerept door TO.
Als de man in kwestie net zo lui is in de verzorging van hun kind als in de huishouding, dan vraag ik mij af of het zo'n persoon wel iets kan schelen als hij z'n zoon eventjes niet ziet.
En zo wel, dan had hij zich dat wat eerder kunnen bedenken, in plaats van de boel uit te buiten en te belazeren.
Een kind bij wijze van straf weghouden bij een ex is ook wel even heel iets anders dan iemands aanwezigheid even niet op prijs te stellen en te verlangen dat de vader op zijn minst een stabiele plek heeft waar hij zijn kind mee naartoe kan nemen. Een wandeling in het park ofzo valt daar natuurlijk buiten.
Als de man in kwestie net zo lui is in de verzorging van hun kind als in de huishouding, dan vraag ik mij af of het zo'n persoon wel iets kan schelen als hij z'n zoon eventjes niet ziet.
En zo wel, dan had hij zich dat wat eerder kunnen bedenken, in plaats van de boel uit te buiten en te belazeren.
Een kind bij wijze van straf weghouden bij een ex is ook wel even heel iets anders dan iemands aanwezigheid even niet op prijs te stellen en te verlangen dat de vader op zijn minst een stabiele plek heeft waar hij zijn kind mee naartoe kan nemen. Een wandeling in het park ofzo valt daar natuurlijk buiten.
maandag 18 januari 2010 om 18:55
Ik reageerde op BE, niet op TO. En het ging mij om deze zin, van Witwijntje, de topicopenster dus:quote:Alles is verder wel goed geregeld. Hij heeft z'n zoon erkend, en we zullen wel afspraken gaan maken, wanneer hij hem kan zien. Voorlopig alleen ff niet, ben nu te kwaad
Hoe de man is weten wij niet. Wij weten alleen wat er in twee regels over hem geschreven wordt. Jij kunt je dus van alles afvragen, dat is helemaal niet van belang, we kennen beide mensen niet.
Wat we wél weten is dat hij de vader is en dat de moeder aangeeft dat hij zijn kind wil zien en dat zíj dan zegt dat dat niet mag. Om redenen die voor háár van belang zijn.
Maar in het belang van de vader, die net zo goed een ouder is als de moeder, is het wel goed als hij zijn kind ziet.
Bijvoorbeeld bij zijn ouders/zus/broer/tante. Ik noem maar wat. Het zijn volwassen mensen, dus daar komen ze vast wel uit.
Zeggen dat hij zijn kind niet mag zien, omdat zíj dat niet wil, dat klopt gewoon niet. Alleen wettelijk al niet. Hij heeft gewoon rechten, ook al vind zijn ex hem een luie sukkel. Hij is en blijft de vader van hun kind en hij mag dat kind dus zien.
Kwestie van afspraken maken.
Hoe de man is weten wij niet. Wij weten alleen wat er in twee regels over hem geschreven wordt. Jij kunt je dus van alles afvragen, dat is helemaal niet van belang, we kennen beide mensen niet.
Wat we wél weten is dat hij de vader is en dat de moeder aangeeft dat hij zijn kind wil zien en dat zíj dan zegt dat dat niet mag. Om redenen die voor háár van belang zijn.
Maar in het belang van de vader, die net zo goed een ouder is als de moeder, is het wel goed als hij zijn kind ziet.
Bijvoorbeeld bij zijn ouders/zus/broer/tante. Ik noem maar wat. Het zijn volwassen mensen, dus daar komen ze vast wel uit.
Zeggen dat hij zijn kind niet mag zien, omdat zíj dat niet wil, dat klopt gewoon niet. Alleen wettelijk al niet. Hij heeft gewoon rechten, ook al vind zijn ex hem een luie sukkel. Hij is en blijft de vader van hun kind en hij mag dat kind dus zien.
Kwestie van afspraken maken.
maandag 18 januari 2010 om 19:08
Misschien heeft die man niet eens zin om z'n kind te zien. Hij zal de eerste niet zijn die het laat afweten na een scheiding of relatiebreuk. Als hij het tijdens de relatie al te druk had met andere vrouwen ipv TO een beetje te helpen met het huishouden.
Een vader heeft idd wettelijk het recht om z'n kind te zien. Belangrijker is de vraag of de betreffende vader ook gebruik wil maken van dit recht.
Een vader heeft idd wettelijk het recht om z'n kind te zien. Belangrijker is de vraag of de betreffende vader ook gebruik wil maken van dit recht.
maandag 18 januari 2010 om 19:10
Vroeger dacht ik dat alleen de mannen vreemd gingen en de vrouwen uitzonderingen waren. Totdat ik een keertje op een ladiesnight mocht werken.
Ik heb een leuke avond gehad maar ik ben wel goed wakker geschud.
Volgens de statistieken gaat 30% van de mannen én vrouwen wel een keer vreemd.
Dat betekent niet dat het normaal is !
De ongeschreven afspraak binnen een relatie is dat je niet vreemdgaat. En afspraken zijn er om aan te houden.
Ik heb een leuke avond gehad maar ik ben wel goed wakker geschud.
Volgens de statistieken gaat 30% van de mannen én vrouwen wel een keer vreemd.
Dat betekent niet dat het normaal is !
De ongeschreven afspraak binnen een relatie is dat je niet vreemdgaat. En afspraken zijn er om aan te houden.
dinsdag 19 januari 2010 om 11:03
Er is zelfs een hele site over, die ik tegenkwam toen ik googelde naar 'vreemdgaan' en 'onderzoek'. Dit nav de reactie van Wuiles, dat het om 'een kleine minderheid' zou gaan... Ik ben bang dat het eerder om een 'grote minderheid' gaat .
http://www.vreemdgaan-overspel.nl/feiten.html
http://www.vreemdgaan-overspel.nl/feiten.html
dinsdag 19 januari 2010 om 11:07
quote:darkman schreef op 18 januari 2010 @ 19:10:
Volgens de statistieken gaat 30% van de mannen én vrouwen wel een keer vreemd.
Dat betekent niet dat het normaal is !
Wanneer is iets dan wel "normaal"? Bij 50,000001%
Een kleine 10% van de mensen is exclusief homo of lesbisch. Als iemand hier durft te schrijven dat dit een minderheid is en bijgevolg niet "normaal", dan is het forum te klein.
Volgens de statistieken gaat 30% van de mannen én vrouwen wel een keer vreemd.
Dat betekent niet dat het normaal is !
Wanneer is iets dan wel "normaal"? Bij 50,000001%
Een kleine 10% van de mensen is exclusief homo of lesbisch. Als iemand hier durft te schrijven dat dit een minderheid is en bijgevolg niet "normaal", dan is het forum te klein.
dinsdag 19 januari 2010 om 11:19
'Normaal' of 'niet normaal' heeft soms gewoon met evolutie te maken.
Sommige dingen waar voorheen vreemd van werd opgekeken wordt na verloop van tijd normaal, omdat het zó vaak voorkomt dat het bestaansrecht krijgt.
In het geval van ho of zo kun je al lang niet meer spreken van niet normaal. Mensen van het zelfde geslacht die van elkaar houden is al zo oud als de mensheid, ook als het om een minderheid gaat omdat elkaar liefhebben en seksueel begeren doodnormaal is, ongeacht het geslacht.
Sommige dingen waar voorheen vreemd van werd opgekeken wordt na verloop van tijd normaal, omdat het zó vaak voorkomt dat het bestaansrecht krijgt.
In het geval van ho of zo kun je al lang niet meer spreken van niet normaal. Mensen van het zelfde geslacht die van elkaar houden is al zo oud als de mensheid, ook als het om een minderheid gaat omdat elkaar liefhebben en seksueel begeren doodnormaal is, ongeacht het geslacht.
dinsdag 19 januari 2010 om 11:30
Tuurlijk Leo, je hoeft me niet te overtuigen hoor.
Maar dan stellen dat 30% (volgens mij is het meer) niet normaal is, is óók niet normaal.
Wat niet normaal is, is dat het hebben van meer dan één partner "vreemdgaan" wordt genoemd. Het hebben van meer dan één partner is in die mate normaal dat het verankerd zit in onze genen. Mannen én vrouwen doen het, soms om dezelfde, soms om verschillende redenen. We hebben onszelf in een keurslijf laten persen waarin we dit intrinsiek menselijk kenmerk zijn gaan verdringen en onszelf onnatuurlijke beperkingen hebben opgelegd. Dat onrealistich verwachtingspatroon wordt vervolgens als "norm" naar voor geschoven en iedereen die daar niet aan voldoet (of niet wenst aan te voldoen) is dan niet "normaal". Ons hele leven proberen we te leven volgens een leugen en wijzen met de vinger naar zij die er niet aan toegeven (happy singles) of die zich aan dat keurslijf onttrekken (vreemdgangers). Bizar.
Maar dan stellen dat 30% (volgens mij is het meer) niet normaal is, is óók niet normaal.
Wat niet normaal is, is dat het hebben van meer dan één partner "vreemdgaan" wordt genoemd. Het hebben van meer dan één partner is in die mate normaal dat het verankerd zit in onze genen. Mannen én vrouwen doen het, soms om dezelfde, soms om verschillende redenen. We hebben onszelf in een keurslijf laten persen waarin we dit intrinsiek menselijk kenmerk zijn gaan verdringen en onszelf onnatuurlijke beperkingen hebben opgelegd. Dat onrealistich verwachtingspatroon wordt vervolgens als "norm" naar voor geschoven en iedereen die daar niet aan voldoet (of niet wenst aan te voldoen) is dan niet "normaal". Ons hele leven proberen we te leven volgens een leugen en wijzen met de vinger naar zij die er niet aan toegeven (happy singles) of die zich aan dat keurslijf onttrekken (vreemdgangers). Bizar.
