Relaties
alle pijlers
Wanneer is een relatie nog echt goed/leuk?
vrijdag 15 januari 2010 om 15:16
Beste allemaal,
ik vraag me iets af, of wil eigenlijk weten of ik me een beetje aanstel
Als de echte heftige verliefdheid verdwijnt, wanneer is een relatie dan nog steeds leuk en goed? Natuurlijk is dit persoonlijk, maar ik ben benieuwd naar jullie mening.
Waarom vraag ik dit? Ik heb nu ruim 9 maanden een relatie, en ik merk dat de heftige vlinders van het begin plaats maken voor houden van. Ik voel veel liefde voor hem, en hij houdt ook van mij.
Als we samen zijn is het gezellig en leuk, en vinden we het fijn om bij elkaar te zijn en leuke dingen te doen.
Toch vind ik dat het allemaal zo vanzelfsprekend lijkt. We zien elkaar alleen de weekenden, dat gaat prima tot nu toe..het is dan ook gezellig, maar het lijkt zo 'gewoon'.
Misschien komt dat omdat het zo vertrouwd en gewoon goed voelt?
Ik mis echter wel die aandacht van het begin, dat uitkijken naar een smsje enz. Het lijkt alsof er toen veel moeite voor me moest worden gedaan, maar nu hij me heeft en alles is stabiel, ervaar ik niet meer dat echte speciale gevoel.
Ik vind het lastig te verwoorden, want onze relatie is goed, we hebben het leuk samen, dus ik hoop niet dat jullie denken dat er wat is.
Maar goed, waar het op neer komt, ik mis de echte aandacht. Dat hij vaak tegen me zegt dat ie me lekker vind of geweldig...hij Nou hoeft hij het ook niet elke dag te zeggen ofzo hoor, maar hoe vaak horen jullie dat je nog de leukste bent? Of halen jullie dat uit dingen die hij doet. Ik wil zo graag horen dat hij me mist door de week. Hij zegt dat hij er naar uitkijkt om me weer te zien, maar echt missen in die 4 dagen dat we elkaar niet zien?Dat valt dus wel mee.
Oke, ik geef het toe, ik ben zelf wel onzeker..heb ook wel behoefte aan bevestiging. Maar ik vind het ook heerlijk om het te horen, om te voelen dat ik zo speciaal voor hem ben.
Als ik bijvoorbeeld mailtjes van hem krijg waar geen kusje onder staat, maar alleen zijn naam (zo zakelijk) dan vind ik dat al jammer, en kan ik denken dat hij misschien niet meer zo gek op me is.
Ik heb dit ruim 2 maanden geleden weleens tegen hem gezegd, en ook gevraagd of ie nog gek op me was. 'Natuurlijk' zei hij, en hij zegt ook dat ie van me houdt. Hij doet ook lieve dingen voor me!
Ligt het nou aan mij, en vind ik het gewoon moeilijk om ook daadwerkelijk te geloven dat hij gek op me is?
En focus ik me teveel op dingen die ik graag wil horen/lezen?
Of maak ik me terecht zorgen? Ben ik te onzeker?
Ik denk dat ik me geen zorgen hoef te maken, ik weet eigenlijk dat hij van me houdt. Maar ik zou graag van jullie eens willen horen of het erbij hoort dat het 'vanzelfsprekend', en wanneer een relatie nog steeds goed is?
Ik heb niet eerder echte langere relaties gehad (alleen korte scharrels), dus wellicht weet ik ook niet zo goed hoe het nou echt hoort.
Ik hoor graag van jullie, want ik zit er wel een beetje mee in mijn maag.
ik vraag me iets af, of wil eigenlijk weten of ik me een beetje aanstel
Als de echte heftige verliefdheid verdwijnt, wanneer is een relatie dan nog steeds leuk en goed? Natuurlijk is dit persoonlijk, maar ik ben benieuwd naar jullie mening.
Waarom vraag ik dit? Ik heb nu ruim 9 maanden een relatie, en ik merk dat de heftige vlinders van het begin plaats maken voor houden van. Ik voel veel liefde voor hem, en hij houdt ook van mij.
Als we samen zijn is het gezellig en leuk, en vinden we het fijn om bij elkaar te zijn en leuke dingen te doen.
Toch vind ik dat het allemaal zo vanzelfsprekend lijkt. We zien elkaar alleen de weekenden, dat gaat prima tot nu toe..het is dan ook gezellig, maar het lijkt zo 'gewoon'.
Misschien komt dat omdat het zo vertrouwd en gewoon goed voelt?
Ik mis echter wel die aandacht van het begin, dat uitkijken naar een smsje enz. Het lijkt alsof er toen veel moeite voor me moest worden gedaan, maar nu hij me heeft en alles is stabiel, ervaar ik niet meer dat echte speciale gevoel.
Ik vind het lastig te verwoorden, want onze relatie is goed, we hebben het leuk samen, dus ik hoop niet dat jullie denken dat er wat is.
Maar goed, waar het op neer komt, ik mis de echte aandacht. Dat hij vaak tegen me zegt dat ie me lekker vind of geweldig...hij Nou hoeft hij het ook niet elke dag te zeggen ofzo hoor, maar hoe vaak horen jullie dat je nog de leukste bent? Of halen jullie dat uit dingen die hij doet. Ik wil zo graag horen dat hij me mist door de week. Hij zegt dat hij er naar uitkijkt om me weer te zien, maar echt missen in die 4 dagen dat we elkaar niet zien?Dat valt dus wel mee.
Oke, ik geef het toe, ik ben zelf wel onzeker..heb ook wel behoefte aan bevestiging. Maar ik vind het ook heerlijk om het te horen, om te voelen dat ik zo speciaal voor hem ben.
Als ik bijvoorbeeld mailtjes van hem krijg waar geen kusje onder staat, maar alleen zijn naam (zo zakelijk) dan vind ik dat al jammer, en kan ik denken dat hij misschien niet meer zo gek op me is.
Ik heb dit ruim 2 maanden geleden weleens tegen hem gezegd, en ook gevraagd of ie nog gek op me was. 'Natuurlijk' zei hij, en hij zegt ook dat ie van me houdt. Hij doet ook lieve dingen voor me!
Ligt het nou aan mij, en vind ik het gewoon moeilijk om ook daadwerkelijk te geloven dat hij gek op me is?
En focus ik me teveel op dingen die ik graag wil horen/lezen?
Of maak ik me terecht zorgen? Ben ik te onzeker?
Ik denk dat ik me geen zorgen hoef te maken, ik weet eigenlijk dat hij van me houdt. Maar ik zou graag van jullie eens willen horen of het erbij hoort dat het 'vanzelfsprekend', en wanneer een relatie nog steeds goed is?
Ik heb niet eerder echte langere relaties gehad (alleen korte scharrels), dus wellicht weet ik ook niet zo goed hoe het nou echt hoort.
Ik hoor graag van jullie, want ik zit er wel een beetje mee in mijn maag.
vrijdag 15 januari 2010 om 17:10
Bij mij is dat ook de angst.
Mijn intuïtie heeft bijna altijd gelijk, en heeft me in het verleden ook vaak zat geholpen. Mijn intuïtie nu zegt ook niet dat het foute boel is, die zegt denk ik eerder dat het inderdaad goed is zo!
Tinkelde, ik heb inderdaad een romantisch beeld van een relatie. Ik denk ook dat het nomaal is dat je partner je vaak zegt hoe mooi je bent, dat ie elke dag moeite voor je doet en elke dag zegt dat ie van je houdt
Ik weet dat dit niet realistisch is, maar blijkbaar streef ik het wel na!
Mijn intuïtie heeft bijna altijd gelijk, en heeft me in het verleden ook vaak zat geholpen. Mijn intuïtie nu zegt ook niet dat het foute boel is, die zegt denk ik eerder dat het inderdaad goed is zo!
Tinkelde, ik heb inderdaad een romantisch beeld van een relatie. Ik denk ook dat het nomaal is dat je partner je vaak zegt hoe mooi je bent, dat ie elke dag moeite voor je doet en elke dag zegt dat ie van je houdt
Ik weet dat dit niet realistisch is, maar blijkbaar streef ik het wel na!
vrijdag 15 januari 2010 om 17:13
Ik moet wel zeggen dat mijn vriend me iedere dag verteld dat hij van me houdt. Ik heb een periode gehad dat ik daar niet zeker van was, maar dat ik datgene zei wat ik wel wist. Ik zei dan bijvoorbeeld: ik vind je heel erg lief. Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik van hem houd, en dat voelt goed.
Ik vind het trouwens lastig om het hierover met andere mensen te hebben. Ik ben altijd bang dat mensen op basis van mijn twijfels zeggen, dat ik beter bij hem weg kan gaan omdat ik niet van hem houdt. Dat is dan ook het stemmetje wat ik in mijn hoofd heb. Maar realistisch weet ik dat dat stemmetje niet gelijk heeft, maar dat voelt dus niet altijd zo.
Ik vind het trouwens lastig om het hierover met andere mensen te hebben. Ik ben altijd bang dat mensen op basis van mijn twijfels zeggen, dat ik beter bij hem weg kan gaan omdat ik niet van hem houdt. Dat is dan ook het stemmetje wat ik in mijn hoofd heb. Maar realistisch weet ik dat dat stemmetje niet gelijk heeft, maar dat voelt dus niet altijd zo.
vrijdag 15 januari 2010 om 18:03
colalight: mijn vriend en ik zijn nooit 'echt' uit elkaar geweest (in de zin dat de relatie over was, hoewel het echt niet veel scheelde. Wel hebben we een heel moeilijk jaar achter de rug. Ik heb gevoelens gehad voor en ander, en hier ook wat mee gedaan. Ben er niet trots op, maar kan er achteraf tóch samen met mijn vriend met een goed gevoel op terugkijken (op het afgelopen jaar) hoe gek dat voor een buitenstaander misschien ook klinkt.
Dit omdat ik heel erg het gevoel heb gehad dat mijn vriend en ik bij elkaar waren 'uit gewoonte'. Door wat er allemaal gebeurd is, en doordat we er samen toch weer uit lijken te komen, wordt voor mij eindelijk bevestigd wat ik zelf lang heb gemist: dat we écht oprecht voor elkaar gekozen hebben.
Alles lijkt nu eindelijk op zijn plek te vallen, de dingen met mijn vriend én de gevoelens richting die andere jongen. Merk sinds afgelopen week dat ik alles eindelijk goed kan plaatsen. Het heeft lang geduurd, maar het voelt goed zo.
Dit omdat ik heel erg het gevoel heb gehad dat mijn vriend en ik bij elkaar waren 'uit gewoonte'. Door wat er allemaal gebeurd is, en doordat we er samen toch weer uit lijken te komen, wordt voor mij eindelijk bevestigd wat ik zelf lang heb gemist: dat we écht oprecht voor elkaar gekozen hebben.
Alles lijkt nu eindelijk op zijn plek te vallen, de dingen met mijn vriend én de gevoelens richting die andere jongen. Merk sinds afgelopen week dat ik alles eindelijk goed kan plaatsen. Het heeft lang geduurd, maar het voelt goed zo.
zaterdag 16 januari 2010 om 11:13
Pien: ben jij ook bang dat de twijfelgevoelens wel weer terug komen? Ik heb het namelijk in periodes, en op de momenten dat het goed gaat ben ik bang dat het weer begint. Ik moet zeggen dat de goede periodes wel steeds langer duren. Afgelopen weekens is er weer iets gebeurd waardoor ik weer ga twijfelen, dan ben ik bang dat ik weer helemaal in depressie wegzak.
zaterdag 16 januari 2010 om 11:21
zaterdag 16 januari 2010 om 19:11
Tinkel, ja dat heb ik nog steeds. Om eerlijk te zijn: dit is weer even zo'n twijfelmoment voor me. Alles komt te dichtbij, en dat maakt me bang. En ik baal er verschrikkelijk van, want afgelopen week ging het zo goed. Als ik mijn eigen reacties van eerder deze week hier teruglees, dan klink ik daar ook gewoon tevreden over alles. Is nu even helemaal weg, en dat voelt echt rot. Had zo gehoopt nu gewoon de goede kant op te kunnen gaan...
donderdag 21 januari 2010 om 19:04
Bij mij is er iets vreselijks gebeurd!
Mijn intuïtie bleek te kloppen...ik had de laatste tijd het gevoel dat ik niet het echte contact meer met hem kreeg, hij sloot zich meer af, was stiller en zo anders dan in de eerste maanden van onze relatie. Daarom heb ik dit topic geopend, ik twijfelde of het nou aan mij lag of dat er echt iets speelde in onze relatie.
Ik weet nu alles! Gister is alles eruit gekomen. Mijn vriend heeft jaren geleden, toen hij nog een kind was, iets vreselijks meegemaakt (hij is verkracht door 2 mannen). Een tijd geleden heeft hij me in een dronken en emotionele bui vertelt dat hij misbruikt was, maar ik wist niet dat het om een verkrachting ging.
In het begin van onze relatie was hij erg verliefd, iets wat hij 10 jaar niet meer had gevoeld. Onze relatie was toen super, en voelde heel snel erg vertrouwd en zo goed.
De afgelopen 3 maanden had ik in de gaten dat hij niet in zn doen was, anders dan normaal...zoals ik hierboven heb beschreven. De laatste tijd dronk hij ook enorm veel....dat zag ik ook, en we wisten allebei dat hij zoveel dronk om het verdriet we te drinken. Hij loopt weg voor die heftige gebeurtenis. Hij heeft er ook nooit over gesproken, of het verwerkt.
Nu onze relatie steeds verder ging, en de diepte in zeg maar...sloot hij zich meer af. Nu weet ik waarom...hij heeft me alles verteld, zn gevoelens die hij steeds verborgen hield...hij kan geen intieme relatie aangaan.
Hij wil het zo graag, heeft het zolang geprobeerd, maar hij kan het niet. Hij heeft de laatste maanden van onze relatie de schijn opgehouden voor zichzelf, ik had het ook niet door. Achteraf vallen veel dingen op hun plek hoor. Het vele drinken, als hij gedronken had kwam hij los en ging hij praten, dan voelde hij de pijn niet, en kon hij het even vergeten.
Als wij sex hadden, was het altijd als hij (veel) gedronken had. Wij zien elkaar alleen in het weekend, dus dan was het altijd extra gezellig 's avonds, met een drankje erbij enz....en dat werd steeds meer en meer.
Gisteravond is alles dus naar buiten gekomen. Hij heeft voor onze relatie nooit gepraat over zn gevoelens, over zn ervaringen. Door mij (ik ben een prater) is ie wel gaan praten, en werd hij geconfronteerd met zijn verdriet,w at blijkbaar nog zo diep zit.
Hij kan geen relatie aan nu, als we met zn 2-en zijn en het wdt closer of intiemer, dan ziet ie zijn verkrachting weer letterlijk voor zich. Hij ervaard het dan weer....daarmee begrijp ik nu ook zijn weinige interesse in sex.
Hij durft niet, hij wilde vaak het liefst hard wegrennen als wij met zn 2-en waren.
Niet om mij, want hij vond het ook heel fijn om samen met mij te zijn..maar om het intieme..ik kom te dichtbij voor hem!
Het ligt niet aan mij, hij is echt gek op mij en houdt van me. En hij wil het zo graag, maar het lukt hem niet. Hij dacht telkens dat zijn verdriet en het opnieuw beleven van die gebeurtenis vanzelf weg zouden gaan, dat het wel goed zou komen. Maar dat kan dus niet!
Ik weet en voel dat hij absoluut oprecht is tegen me, hij heeft nog nooit gelogen, en ik begrijp in welke moeilijke situatie hij zit.
Heel heftig dus, en ik zit er helemaal doorheen!
Hij kan nu niet met mij verder, hij kan geen relatie hebben nu. Hij heeft hulp nodig, dat ziet hij zelf ook in. Hij wil ook stappen gaan nemen om die hulp te zoeken, ik hoop van harte dat hij dat doet! Door onze relatie is hij gaan inzien dat hij zo niet verder kan leven, dat hij het moet verwerken.
Ik begrijp alles..maar...ik ben zo machteloos!
Het doet me veel pijn om hem zo te zien worstelen, zoveel verdriet en pijn dat hij heeft! Hij moet nu alleen verder, dat weet ik, en ik weet voor zijn eigen bestwil dat het nu het beste is om afstand te nemen. Ik word zelf ook niet gelukkig als we zo doorgaan (ik hield me de laatste tijd al in wat betreft uitspreken van gevoelens, om hem te sparen, om hem niet nog meer gezeur te geven).
Dus ik begrijp dat het zo beter is, dat hij aan zichzelf moet werken, en vooral dingen moet verwerken!
Dan pas is hij in staat een gelukkige relatie aan te gaan.
Ik voel me zo ellendig...ik kan niks doen, behalve hem de ruimte geven.Dat doe ik.
Ik vond in hem de man waarmee ik mijn leven wilde delen, het voelde zo goed..van beide kanten. We waren een prachtkoppel, maar op dit moment kan het niet verder.
Voor zijn bestwil! Maar oh wat is het zwaar!
Ik hoop dat ik mijn maatje niet verlies. Ik zie echt in dat een relatie niet kan nu, daar leg ik me bij neer, maar ik zou graag mijn maatje willen houden, vriendschap, ook omdat ik hem graag wil helpen en een luisterend oor wil bieden!
Het is zo vers allemaal, ik moet nog een weg vinden om hiermee om te gaan...
Mijn intuïtie bleek te kloppen...ik had de laatste tijd het gevoel dat ik niet het echte contact meer met hem kreeg, hij sloot zich meer af, was stiller en zo anders dan in de eerste maanden van onze relatie. Daarom heb ik dit topic geopend, ik twijfelde of het nou aan mij lag of dat er echt iets speelde in onze relatie.
Ik weet nu alles! Gister is alles eruit gekomen. Mijn vriend heeft jaren geleden, toen hij nog een kind was, iets vreselijks meegemaakt (hij is verkracht door 2 mannen). Een tijd geleden heeft hij me in een dronken en emotionele bui vertelt dat hij misbruikt was, maar ik wist niet dat het om een verkrachting ging.
In het begin van onze relatie was hij erg verliefd, iets wat hij 10 jaar niet meer had gevoeld. Onze relatie was toen super, en voelde heel snel erg vertrouwd en zo goed.
De afgelopen 3 maanden had ik in de gaten dat hij niet in zn doen was, anders dan normaal...zoals ik hierboven heb beschreven. De laatste tijd dronk hij ook enorm veel....dat zag ik ook, en we wisten allebei dat hij zoveel dronk om het verdriet we te drinken. Hij loopt weg voor die heftige gebeurtenis. Hij heeft er ook nooit over gesproken, of het verwerkt.
Nu onze relatie steeds verder ging, en de diepte in zeg maar...sloot hij zich meer af. Nu weet ik waarom...hij heeft me alles verteld, zn gevoelens die hij steeds verborgen hield...hij kan geen intieme relatie aangaan.
Hij wil het zo graag, heeft het zolang geprobeerd, maar hij kan het niet. Hij heeft de laatste maanden van onze relatie de schijn opgehouden voor zichzelf, ik had het ook niet door. Achteraf vallen veel dingen op hun plek hoor. Het vele drinken, als hij gedronken had kwam hij los en ging hij praten, dan voelde hij de pijn niet, en kon hij het even vergeten.
Als wij sex hadden, was het altijd als hij (veel) gedronken had. Wij zien elkaar alleen in het weekend, dus dan was het altijd extra gezellig 's avonds, met een drankje erbij enz....en dat werd steeds meer en meer.
Gisteravond is alles dus naar buiten gekomen. Hij heeft voor onze relatie nooit gepraat over zn gevoelens, over zn ervaringen. Door mij (ik ben een prater) is ie wel gaan praten, en werd hij geconfronteerd met zijn verdriet,w at blijkbaar nog zo diep zit.
Hij kan geen relatie aan nu, als we met zn 2-en zijn en het wdt closer of intiemer, dan ziet ie zijn verkrachting weer letterlijk voor zich. Hij ervaard het dan weer....daarmee begrijp ik nu ook zijn weinige interesse in sex.
Hij durft niet, hij wilde vaak het liefst hard wegrennen als wij met zn 2-en waren.
Niet om mij, want hij vond het ook heel fijn om samen met mij te zijn..maar om het intieme..ik kom te dichtbij voor hem!
Het ligt niet aan mij, hij is echt gek op mij en houdt van me. En hij wil het zo graag, maar het lukt hem niet. Hij dacht telkens dat zijn verdriet en het opnieuw beleven van die gebeurtenis vanzelf weg zouden gaan, dat het wel goed zou komen. Maar dat kan dus niet!
Ik weet en voel dat hij absoluut oprecht is tegen me, hij heeft nog nooit gelogen, en ik begrijp in welke moeilijke situatie hij zit.
Heel heftig dus, en ik zit er helemaal doorheen!
Hij kan nu niet met mij verder, hij kan geen relatie hebben nu. Hij heeft hulp nodig, dat ziet hij zelf ook in. Hij wil ook stappen gaan nemen om die hulp te zoeken, ik hoop van harte dat hij dat doet! Door onze relatie is hij gaan inzien dat hij zo niet verder kan leven, dat hij het moet verwerken.
Ik begrijp alles..maar...ik ben zo machteloos!
Het doet me veel pijn om hem zo te zien worstelen, zoveel verdriet en pijn dat hij heeft! Hij moet nu alleen verder, dat weet ik, en ik weet voor zijn eigen bestwil dat het nu het beste is om afstand te nemen. Ik word zelf ook niet gelukkig als we zo doorgaan (ik hield me de laatste tijd al in wat betreft uitspreken van gevoelens, om hem te sparen, om hem niet nog meer gezeur te geven).
Dus ik begrijp dat het zo beter is, dat hij aan zichzelf moet werken, en vooral dingen moet verwerken!
Dan pas is hij in staat een gelukkige relatie aan te gaan.
Ik voel me zo ellendig...ik kan niks doen, behalve hem de ruimte geven.Dat doe ik.
Ik vond in hem de man waarmee ik mijn leven wilde delen, het voelde zo goed..van beide kanten. We waren een prachtkoppel, maar op dit moment kan het niet verder.
Voor zijn bestwil! Maar oh wat is het zwaar!
Ik hoop dat ik mijn maatje niet verlies. Ik zie echt in dat een relatie niet kan nu, daar leg ik me bij neer, maar ik zou graag mijn maatje willen houden, vriendschap, ook omdat ik hem graag wil helpen en een luisterend oor wil bieden!
Het is zo vers allemaal, ik moet nog een weg vinden om hiermee om te gaan...
donderdag 21 januari 2010 om 19:08
donderdag 21 januari 2010 om 19:18
Nee klopt, maar hij is heel eerlijk tegenover zichzelf en mij. Hij kán geen relatie aan nu, hij kan niet omgaan met de gevoelens die daarbij naar boven komen.
Hij ziet constant de gebeurtenis zelf in zijn hoofd, hij kan daardoor niet intiem zijn met mij, tegen elkaar aanliggen is al teveel. Als we samen in bed lagen was ie als de dood als ik toendering zou zoeken voor sex.
Nu ik het weet valt veel op zn plek.
En wat kan ik doen? Hem ruimte geven. Hij moet nu aan zichzelf werken. En een relatie is nu geen optie, hoe moeilijk het ook voor mij is.
Maar ik kan me er wel in vinden
Hij ziet constant de gebeurtenis zelf in zijn hoofd, hij kan daardoor niet intiem zijn met mij, tegen elkaar aanliggen is al teveel. Als we samen in bed lagen was ie als de dood als ik toendering zou zoeken voor sex.
Nu ik het weet valt veel op zn plek.
En wat kan ik doen? Hem ruimte geven. Hij moet nu aan zichzelf werken. En een relatie is nu geen optie, hoe moeilijk het ook voor mij is.
Maar ik kan me er wel in vinden
zaterdag 23 januari 2010 om 19:22
Granny, jeetje. Heftig. Knap dat je je erin 'schikt'. Laat hem wel merken dat je er voor hem wil zijn, zonder 'verwachtingen'. Blijf op die manier met hem in contact, zodat je kunt volgen hoe het met hem gaat, bijvoorbeld zodra hij therapie krijgt.
Het is voor hem heel heftig, maar voor jou ook! Kan het me voorstellen dat je dit allemaal niet zomaar los kunt laten.
Heel veel sterkte!! Liefs Pien
Het is voor hem heel heftig, maar voor jou ook! Kan het me voorstellen dat je dit allemaal niet zomaar los kunt laten.
Heel veel sterkte!! Liefs Pien
zaterdag 23 januari 2010 om 19:37
quote:Pien252 schreef op 23 januari 2010 @ 19:22:
Granny, jeetje. Heftig. Knap dat je je erin 'schikt'. Laat hem wel merken dat je er voor hem wil zijn, zonder 'verwachtingen'. Blijf op die manier met hem in contact, zodat je kunt volgen hoe het met hem gaat, bijvoorbeld zodra hij therapie krijgt.
Het is voor hem heel heftig, maar voor jou ook! Kan het me voorstellen dat je dit allemaal niet zomaar los kunt laten.
Heel veel sterkte!! Liefs PienWat bedoel je daarmee?
Granny, jeetje. Heftig. Knap dat je je erin 'schikt'. Laat hem wel merken dat je er voor hem wil zijn, zonder 'verwachtingen'. Blijf op die manier met hem in contact, zodat je kunt volgen hoe het met hem gaat, bijvoorbeld zodra hij therapie krijgt.
Het is voor hem heel heftig, maar voor jou ook! Kan het me voorstellen dat je dit allemaal niet zomaar los kunt laten.
Heel veel sterkte!! Liefs PienWat bedoel je daarmee?
zondag 24 januari 2010 om 16:51
Wuiles, ik bedoel dat je laat merken dat je er voor hem bent, maar dat je duidelijk maakt dat je vanuit hem op dit moment even niets verwacht. Laat hem lekker even bezigzijn met zichzelf, en verwacht niet van hem dat ie (ik noem maar even wat hoor) je belt/smst/contact zoekt omdat JIJ dat wilt. Laat hem lekker even de dingen op een rijtje krijgen, maar blijf wel informeren naar hoen het met hem gaat, en maak hem duidelijk dat je dat wilt weten omdat je echt om hem geeft.
zondag 24 januari 2010 om 17:43
quote:Pien252 schreef op 24 januari 2010 @ 16:51:
Wuiles, ik bedoel dat je laat merken dat je er voor hem bent, maar dat je duidelijk maakt dat je vanuit hem op dit moment even niets verwacht. Laat hem lekker even bezigzijn met zichzelf, en verwacht niet van hem dat ie (ik noem maar even wat hoor) je belt/smst/contact zoekt omdat JIJ dat wilt. Laat hem lekker even de dingen op een rijtje krijgen, maar blijf wel informeren naar hoen het met hem gaat, en maak hem duidelijk dat je dat wilt weten omdat je echt om hem geeft.Met als doel?
Wuiles, ik bedoel dat je laat merken dat je er voor hem bent, maar dat je duidelijk maakt dat je vanuit hem op dit moment even niets verwacht. Laat hem lekker even bezigzijn met zichzelf, en verwacht niet van hem dat ie (ik noem maar even wat hoor) je belt/smst/contact zoekt omdat JIJ dat wilt. Laat hem lekker even de dingen op een rijtje krijgen, maar blijf wel informeren naar hoen het met hem gaat, en maak hem duidelijk dat je dat wilt weten omdat je echt om hem geeft.Met als doel?
