Relaties
alle pijlers
Wanneer is een relatie nog echt goed/leuk?
vrijdag 15 januari 2010 om 15:16
Beste allemaal,
ik vraag me iets af, of wil eigenlijk weten of ik me een beetje aanstel
Als de echte heftige verliefdheid verdwijnt, wanneer is een relatie dan nog steeds leuk en goed? Natuurlijk is dit persoonlijk, maar ik ben benieuwd naar jullie mening.
Waarom vraag ik dit? Ik heb nu ruim 9 maanden een relatie, en ik merk dat de heftige vlinders van het begin plaats maken voor houden van. Ik voel veel liefde voor hem, en hij houdt ook van mij.
Als we samen zijn is het gezellig en leuk, en vinden we het fijn om bij elkaar te zijn en leuke dingen te doen.
Toch vind ik dat het allemaal zo vanzelfsprekend lijkt. We zien elkaar alleen de weekenden, dat gaat prima tot nu toe..het is dan ook gezellig, maar het lijkt zo 'gewoon'.
Misschien komt dat omdat het zo vertrouwd en gewoon goed voelt?
Ik mis echter wel die aandacht van het begin, dat uitkijken naar een smsje enz. Het lijkt alsof er toen veel moeite voor me moest worden gedaan, maar nu hij me heeft en alles is stabiel, ervaar ik niet meer dat echte speciale gevoel.
Ik vind het lastig te verwoorden, want onze relatie is goed, we hebben het leuk samen, dus ik hoop niet dat jullie denken dat er wat is.
Maar goed, waar het op neer komt, ik mis de echte aandacht. Dat hij vaak tegen me zegt dat ie me lekker vind of geweldig...hij Nou hoeft hij het ook niet elke dag te zeggen ofzo hoor, maar hoe vaak horen jullie dat je nog de leukste bent? Of halen jullie dat uit dingen die hij doet. Ik wil zo graag horen dat hij me mist door de week. Hij zegt dat hij er naar uitkijkt om me weer te zien, maar echt missen in die 4 dagen dat we elkaar niet zien?Dat valt dus wel mee.
Oke, ik geef het toe, ik ben zelf wel onzeker..heb ook wel behoefte aan bevestiging. Maar ik vind het ook heerlijk om het te horen, om te voelen dat ik zo speciaal voor hem ben.
Als ik bijvoorbeeld mailtjes van hem krijg waar geen kusje onder staat, maar alleen zijn naam (zo zakelijk) dan vind ik dat al jammer, en kan ik denken dat hij misschien niet meer zo gek op me is.
Ik heb dit ruim 2 maanden geleden weleens tegen hem gezegd, en ook gevraagd of ie nog gek op me was. 'Natuurlijk' zei hij, en hij zegt ook dat ie van me houdt. Hij doet ook lieve dingen voor me!
Ligt het nou aan mij, en vind ik het gewoon moeilijk om ook daadwerkelijk te geloven dat hij gek op me is?
En focus ik me teveel op dingen die ik graag wil horen/lezen?
Of maak ik me terecht zorgen? Ben ik te onzeker?
Ik denk dat ik me geen zorgen hoef te maken, ik weet eigenlijk dat hij van me houdt. Maar ik zou graag van jullie eens willen horen of het erbij hoort dat het 'vanzelfsprekend', en wanneer een relatie nog steeds goed is?
Ik heb niet eerder echte langere relaties gehad (alleen korte scharrels), dus wellicht weet ik ook niet zo goed hoe het nou echt hoort.
Ik hoor graag van jullie, want ik zit er wel een beetje mee in mijn maag.
ik vraag me iets af, of wil eigenlijk weten of ik me een beetje aanstel
Als de echte heftige verliefdheid verdwijnt, wanneer is een relatie dan nog steeds leuk en goed? Natuurlijk is dit persoonlijk, maar ik ben benieuwd naar jullie mening.
Waarom vraag ik dit? Ik heb nu ruim 9 maanden een relatie, en ik merk dat de heftige vlinders van het begin plaats maken voor houden van. Ik voel veel liefde voor hem, en hij houdt ook van mij.
Als we samen zijn is het gezellig en leuk, en vinden we het fijn om bij elkaar te zijn en leuke dingen te doen.
Toch vind ik dat het allemaal zo vanzelfsprekend lijkt. We zien elkaar alleen de weekenden, dat gaat prima tot nu toe..het is dan ook gezellig, maar het lijkt zo 'gewoon'.
Misschien komt dat omdat het zo vertrouwd en gewoon goed voelt?
Ik mis echter wel die aandacht van het begin, dat uitkijken naar een smsje enz. Het lijkt alsof er toen veel moeite voor me moest worden gedaan, maar nu hij me heeft en alles is stabiel, ervaar ik niet meer dat echte speciale gevoel.
Ik vind het lastig te verwoorden, want onze relatie is goed, we hebben het leuk samen, dus ik hoop niet dat jullie denken dat er wat is.
Maar goed, waar het op neer komt, ik mis de echte aandacht. Dat hij vaak tegen me zegt dat ie me lekker vind of geweldig...hij Nou hoeft hij het ook niet elke dag te zeggen ofzo hoor, maar hoe vaak horen jullie dat je nog de leukste bent? Of halen jullie dat uit dingen die hij doet. Ik wil zo graag horen dat hij me mist door de week. Hij zegt dat hij er naar uitkijkt om me weer te zien, maar echt missen in die 4 dagen dat we elkaar niet zien?Dat valt dus wel mee.
Oke, ik geef het toe, ik ben zelf wel onzeker..heb ook wel behoefte aan bevestiging. Maar ik vind het ook heerlijk om het te horen, om te voelen dat ik zo speciaal voor hem ben.
Als ik bijvoorbeeld mailtjes van hem krijg waar geen kusje onder staat, maar alleen zijn naam (zo zakelijk) dan vind ik dat al jammer, en kan ik denken dat hij misschien niet meer zo gek op me is.
Ik heb dit ruim 2 maanden geleden weleens tegen hem gezegd, en ook gevraagd of ie nog gek op me was. 'Natuurlijk' zei hij, en hij zegt ook dat ie van me houdt. Hij doet ook lieve dingen voor me!
Ligt het nou aan mij, en vind ik het gewoon moeilijk om ook daadwerkelijk te geloven dat hij gek op me is?
En focus ik me teveel op dingen die ik graag wil horen/lezen?
Of maak ik me terecht zorgen? Ben ik te onzeker?
Ik denk dat ik me geen zorgen hoef te maken, ik weet eigenlijk dat hij van me houdt. Maar ik zou graag van jullie eens willen horen of het erbij hoort dat het 'vanzelfsprekend', en wanneer een relatie nog steeds goed is?
Ik heb niet eerder echte langere relaties gehad (alleen korte scharrels), dus wellicht weet ik ook niet zo goed hoe het nou echt hoort.
Ik hoor graag van jullie, want ik zit er wel een beetje mee in mijn maag.
vrijdag 15 januari 2010 om 15:19
Ik denk dat een goede relatie niet betekent dat je nog steeds verliefd bent, maar wel dat je het leuk vindt om bij de ander te zijn. Ik denk zelf dat mijn ouders een heel goed huwelijk hebben (al ruim 30 jaar), omdat ze elkaar nog altijd leuke mensen vinden en het prettig vinden om elkaar weer te zien. Je relatie zit goed als je blij bent om de ander thuis te horen komen.
vrijdag 15 januari 2010 om 15:21
Ik heb een lange relatie, maar mijn kerel laat me elke dag weten dat hij me mooi vindt, dat 'ie van me houdt ed. Niet op een kleffe zeikerige manier,maar gewoon door zijn...zijn 
Ik weet natuurlijk niet hoe jouw vriend dat doet, maar misschien is het inderdaad je onzekerheid die je parten speelt.
Weet je zeker dat hij degene is met wie je verder wilt?
Ik weet natuurlijk niet hoe jouw vriend dat doet, maar misschien is het inderdaad je onzekerheid die je parten speelt. Weet je zeker dat hij degene is met wie je verder wilt?
vrijdag 15 januari 2010 om 15:22
Oke, ik geef het toe, ik ben zelf wel onzeker..heb ook wel behoefte aan bevestiging.
Volgens mij ligt hier de kern. Elke relatie groeit vanuit een verliefdheid naar een ander niveau. De "vanzelfsprekendheid" die jij ervaart komt volgens mij voort uit het feit dat jij niet meer vanuit de eerste gevoelens van verliefd zijn word bevestigd.
Dat is in mijn ogen geen "saaie vanzelfsprekendheid ", dat is volgens mij vanuit hem , vertrouwen hebben in wat jullie hebben samen.
Goed dat je dit bespreekt met hem echter maak het niet zijn verantwoordelijkheid. Doe wat met jouw onzekerheid.
Alleen jij kan dat doen hij niet.
Volgens mij ligt hier de kern. Elke relatie groeit vanuit een verliefdheid naar een ander niveau. De "vanzelfsprekendheid" die jij ervaart komt volgens mij voort uit het feit dat jij niet meer vanuit de eerste gevoelens van verliefd zijn word bevestigd.
Dat is in mijn ogen geen "saaie vanzelfsprekendheid ", dat is volgens mij vanuit hem , vertrouwen hebben in wat jullie hebben samen.
Goed dat je dit bespreekt met hem echter maak het niet zijn verantwoordelijkheid. Doe wat met jouw onzekerheid.
Alleen jij kan dat doen hij niet.
vrijdag 15 januari 2010 om 15:31
Ik weet zeker dat ik met hem verder wil. Ik ben nu 27, heb kortere relaties gehad, en ik voel nu ook echt dat deze man zoveel dingen heeft die mij aantrekken, die bij mij passen. Het klikt super, dus ja met hem wil ik verder!
Wat er knaagt? De bevestiging waar ik zo behoefte aan heb, die ik niet krijg. Tenminste niet op de momenten dat ik het zo graag wil. Hij zegt me regelmatig dat ie van me houdt, maar ik ben eerlijk dat ik weleens denk 'meen je dat echt wel'.
En waarom denk ik dat? Omdat ik het misschien niet kan geloven dat hij echt van me houdt...maar idd, wat Enneaaa zegt...die bevestiging die ik in de verliefdheidsfase kreeg, die krijg ik nu niet, en dus ga ik twijfelen.
Ik merk dat ik erg gefocust ben op wat ik wil horen ('je bent de leukste, ik vind je lekker' enz) Als ik dat dus niet hoor, word ik onzeker.
Hij laat me door kleine dingen wel merken dat hij van me houdt, dat ie graag in mn gezelschap is. Ik probeer daar ook naar te kijken.
Maar toch mis ik die bevestiging, het gevoel van begeerd te worden zoals in het begin. Toen moest hij moeite doen, smste veel lieve dingen enz...nu is dat minder, en vind ik het allemaal zo vanzelfsprekend.
Als ik zo'n onzekere bui heb, probeer ik ook te vertrouwen op wat we hebben, dat het goed is. Maar ik vind het zo moeilijk!
Wat er knaagt? De bevestiging waar ik zo behoefte aan heb, die ik niet krijg. Tenminste niet op de momenten dat ik het zo graag wil. Hij zegt me regelmatig dat ie van me houdt, maar ik ben eerlijk dat ik weleens denk 'meen je dat echt wel'.
En waarom denk ik dat? Omdat ik het misschien niet kan geloven dat hij echt van me houdt...maar idd, wat Enneaaa zegt...die bevestiging die ik in de verliefdheidsfase kreeg, die krijg ik nu niet, en dus ga ik twijfelen.
Ik merk dat ik erg gefocust ben op wat ik wil horen ('je bent de leukste, ik vind je lekker' enz) Als ik dat dus niet hoor, word ik onzeker.
Hij laat me door kleine dingen wel merken dat hij van me houdt, dat ie graag in mn gezelschap is. Ik probeer daar ook naar te kijken.
Maar toch mis ik die bevestiging, het gevoel van begeerd te worden zoals in het begin. Toen moest hij moeite doen, smste veel lieve dingen enz...nu is dat minder, en vind ik het allemaal zo vanzelfsprekend.
Als ik zo'n onzekere bui heb, probeer ik ook te vertrouwen op wat we hebben, dat het goed is. Maar ik vind het zo moeilijk!
vrijdag 15 januari 2010 om 15:38
Als ik zo'n onzekere bui heb, probeer ik ook te vertrouwen op wat we hebben, dat het goed is. Maar ik vind het zo moeilijk!
Dan ben je niet echt lief voor jezelf ,je mag dan in zo'n bui van van jezelf niet genieten van zo'n leuke man. Dat is wel zonde zeg. Wat kan zou je kunnen doen voor jezelf in z'on bui?
Dan ben je niet echt lief voor jezelf ,je mag dan in zo'n bui van van jezelf niet genieten van zo'n leuke man. Dat is wel zonde zeg. Wat kan zou je kunnen doen voor jezelf in z'on bui?
vrijdag 15 januari 2010 om 15:49
Niet lief voor mezelf...tja, ik heb dan zo ontzettend behoefte aan duidelijkheid, bevestiging...dan kan ik weer lief zijn voor mezelf. Dat knaagt zo aan me.
En weet je wat ik ontdek, het kan een tijd goed gaan maar ik kom toch elke keer eer op hetzelfde punt uit.
Ik kan het nu bespreken met mn vriend, hij stelt me gerust..ik voel me weer goed, maar over een maand kan ik weer op hetzelfde punt zitten.
Waarom heb ik zo behoefte aan die bevestiging?
Ik vraag me altijd af hoe anderen dat doen. Vertrouwen zij dat het goed is. Ik voel me dan zo naief, want het kan toch ook echt zo ineens over zijn!
En weet je wat ik ontdek, het kan een tijd goed gaan maar ik kom toch elke keer eer op hetzelfde punt uit.
Ik kan het nu bespreken met mn vriend, hij stelt me gerust..ik voel me weer goed, maar over een maand kan ik weer op hetzelfde punt zitten.
Waarom heb ik zo behoefte aan die bevestiging?
Ik vraag me altijd af hoe anderen dat doen. Vertrouwen zij dat het goed is. Ik voel me dan zo naief, want het kan toch ook echt zo ineens over zijn!
vrijdag 15 januari 2010 om 16:07
quote:granny27 schreef op 15 januari 2010 @ 15:49:
Niet lief voor mezelf...tja, ik heb dan zo ontzettend behoefte aan duidelijkheid, bevestiging...dan kan ik weer lief zijn voor mezelf. Dat knaagt zo aan me.
Als je nou es duidelijkheid bevestiging aan jezelf geeft? De tijd dat je ouders dit voor je betekenden is voorbij. Jouw vriend is niet een van je ouders. Beter zelfs van niet toch?
Brrrr je zal getrouwd zijn met je moeder of vader
En weet je wat ik ontdek, het kan een tijd goed gaan maar ik kom toch elke keer eer op hetzelfde punt uit.
Dan geef je je zelf weer duidelijkheid door tegen jezelf te zeggen: "ok je bent onzeker .. dit ken je... hij vind mij leuk want gisteren zei hij : " - denk aan iets wat hij heeft gezegd_"
Nu ben je klaar ga een stukkie om... duik de kruidvat.... ofzoiets.".
Ik kan het nu bespreken met mn vriend, hij stelt me gerust..ik voel me weer goed, maar over een maand kan ik weer op hetzelfde punt zitten. Zie hiervoor
Waarom heb ik zo behoefte aan die bevestiging?
Omdat je goed wilt worden gevonden door anderen... wat logisch is er zijn velen met jou op deze aardkloot die daar last van hebben incluis ondergetekende , alhoewel het gaat me steeds beter af Ik heb geleerd door mijzelf leuk te vinden , ik met mijzelf veel fijner leef
Ik vraag me altijd af hoe anderen dat doen. Vertrouwen zij dat het goed is. En ze zijn misschien wat zekerder geworden juist door het langer duren van een relatie,
Ik voel me dan zo naief, want het kan toch ook echt zo ineens over zijn!
Dan ben je misschien wat anders gaan doen heb je je jezelf van negatief denken afgeleid
Niet lief voor mezelf...tja, ik heb dan zo ontzettend behoefte aan duidelijkheid, bevestiging...dan kan ik weer lief zijn voor mezelf. Dat knaagt zo aan me.
Als je nou es duidelijkheid bevestiging aan jezelf geeft? De tijd dat je ouders dit voor je betekenden is voorbij. Jouw vriend is niet een van je ouders. Beter zelfs van niet toch?
Brrrr je zal getrouwd zijn met je moeder of vader
En weet je wat ik ontdek, het kan een tijd goed gaan maar ik kom toch elke keer eer op hetzelfde punt uit.
Dan geef je je zelf weer duidelijkheid door tegen jezelf te zeggen: "ok je bent onzeker .. dit ken je... hij vind mij leuk want gisteren zei hij : " - denk aan iets wat hij heeft gezegd_"
Nu ben je klaar ga een stukkie om... duik de kruidvat.... ofzoiets.".
Ik kan het nu bespreken met mn vriend, hij stelt me gerust..ik voel me weer goed, maar over een maand kan ik weer op hetzelfde punt zitten. Zie hiervoor
Waarom heb ik zo behoefte aan die bevestiging?
Omdat je goed wilt worden gevonden door anderen... wat logisch is er zijn velen met jou op deze aardkloot die daar last van hebben incluis ondergetekende , alhoewel het gaat me steeds beter af Ik heb geleerd door mijzelf leuk te vinden , ik met mijzelf veel fijner leef
Ik vraag me altijd af hoe anderen dat doen. Vertrouwen zij dat het goed is. En ze zijn misschien wat zekerder geworden juist door het langer duren van een relatie,
Ik voel me dan zo naief, want het kan toch ook echt zo ineens over zijn!
Dan ben je misschien wat anders gaan doen heb je je jezelf van negatief denken afgeleid
vrijdag 15 januari 2010 om 16:21
Als ik je reactie lees, dan weet ik ook dat je gelijk hebt.
Waar het eigenlijk allemaal op neerkomt, is dat het in mijzelf zit, en dus aan mij ligt.
Weet je wat ik weleens denk? Dat ik maar beter alleen kan blijven, dan hoef ik me ook niet zo vaak druk te maken!
Gaat natuurlijk nergens over, maar het kost me zoveel energie.
Wat dat naief zijn betreft..ik vind het vreselijk om naief te zijn. Ik denk heel vaak, waarom erop vertrouwen dat het goed zit, hij kan toch zo morgen ineens zeggen dat hij ermee stopt?
En als ik hieraan denk, dan zie ik ook alleen de negatieve dingen, focus ik me op dingen die hij niet doet of zegt...en dan denk ik 'zie je wel, het wijst erop dat hij me niet meer leuk vind'.
Het is toch vreselijk dat ik me pas goed voel als ik heb gehoord dat hij van me houdt, of moeite voor me doet!
Het kost me energie, dat gemaal in mn hoofd...en ik weet ook dat ik niet aantrekkelijk ben voor hem dan.
Ik weet alles zo goed, maar in mn hoofd gaat het vaak anders.
Ik moet je reactie nog een paar keer lezen, misschien dringt het dan tot me door
Waar het eigenlijk allemaal op neerkomt, is dat het in mijzelf zit, en dus aan mij ligt.
Weet je wat ik weleens denk? Dat ik maar beter alleen kan blijven, dan hoef ik me ook niet zo vaak druk te maken!
Gaat natuurlijk nergens over, maar het kost me zoveel energie.
Wat dat naief zijn betreft..ik vind het vreselijk om naief te zijn. Ik denk heel vaak, waarom erop vertrouwen dat het goed zit, hij kan toch zo morgen ineens zeggen dat hij ermee stopt?
En als ik hieraan denk, dan zie ik ook alleen de negatieve dingen, focus ik me op dingen die hij niet doet of zegt...en dan denk ik 'zie je wel, het wijst erop dat hij me niet meer leuk vind'.
Het is toch vreselijk dat ik me pas goed voel als ik heb gehoord dat hij van me houdt, of moeite voor me doet!
Het kost me energie, dat gemaal in mn hoofd...en ik weet ook dat ik niet aantrekkelijk ben voor hem dan.
Ik weet alles zo goed, maar in mn hoofd gaat het vaak anders.
Ik moet je reactie nog een paar keer lezen, misschien dringt het dan tot me door
vrijdag 15 januari 2010 om 16:23
quote:Enneaaa schreef op 15 januari 2010 @ 16:17:
Ow ik ben nu even mijn eten halen Lees je morgen weer verder. ... Doe wat met jou meid , die vent van je is te leuk (nee ken hem niet lees wel wat je schrijft) om door jouw onzekerheid gedoe mee te krijgen. Eet smakelijk! En bedankt alvast voor je reacties!
Ow ik ben nu even mijn eten halen Lees je morgen weer verder. ... Doe wat met jou meid , die vent van je is te leuk (nee ken hem niet lees wel wat je schrijft) om door jouw onzekerheid gedoe mee te krijgen. Eet smakelijk! En bedankt alvast voor je reacties!
vrijdag 15 januari 2010 om 16:40
quote:Tinkeldel schreef op 15 januari 2010 @ 16:34:
Ik herken hier heel erg veel in, ik lees mee. Bij mij is het alleen wel wat heftiger. Ik lees mee, misschien kan het me helpen.
Hoi Tinkeldel,
ik hoop dat de reacties jou ook kunnen helpen. Het geeft mij in ieder geval wat meer inzicht in mijn soms rare gedachten!
Mag ik vragen waarom het bij nou nog heftiger is? Wat er bij jou precies is?
Ik herken hier heel erg veel in, ik lees mee. Bij mij is het alleen wel wat heftiger. Ik lees mee, misschien kan het me helpen.
Hoi Tinkeldel,
ik hoop dat de reacties jou ook kunnen helpen. Het geeft mij in ieder geval wat meer inzicht in mijn soms rare gedachten!
Mag ik vragen waarom het bij nou nog heftiger is? Wat er bij jou precies is?
vrijdag 15 januari 2010 om 16:40
Voel je ook echt dat ie van je houdt? Mijn vriend zegt echt niet de hele dag tegen me dat ik de mooiste/leukste/liefste/frappigste ben, maar ik voel wel dat hij dat vindt, en dat na al zo'n 10 jaar...
Wat voor mij duidelijk maakt dat het goed zit tussen ons, is dat we oprecht blij zijn elkaar weer te zien als we thuis komen.
We zijn verder absoluut geen klef stel dat de hele dag smsjes stuurt (alleen hoognodig eigenlijk), maar ik heb dat ook niet nodig. Omdat ik weet dat het goed zit.
Wat voor mij duidelijk maakt dat het goed zit tussen ons, is dat we oprecht blij zijn elkaar weer te zien als we thuis komen.
We zijn verder absoluut geen klef stel dat de hele dag smsjes stuurt (alleen hoognodig eigenlijk), maar ik heb dat ook niet nodig. Omdat ik weet dat het goed zit.
vrijdag 15 januari 2010 om 16:44
En granny, vertrouw op je eigen gevoel. Ondanks dat wat ik hierboven schreef, hebben mijn vriend en ik een heel moeilijke periode gehad. Mijn vriend is een tijdje zijn gevoel kwijt geweest, en daarna overkwam mij hetzelfde. We hoefden het niet tegen elkaar te zeggen, je merkt het aan de ander als hij niet echt voor je gaat (heb ik met een andere man ook gehad; je voelt het gewoon als het niet oprecht is). En op het moment dat het langzaam weer terugkwam, was het voor ons allebei ook heel duidelijk.
Sommige dingen kun je niet goed met woorden uitleggen denk ik.
Is het misschien voor jou goed om een aantal dagen wat afstand van je vriend te nemen om eens heel goed na te denken over wat jij voelt, over hoe je zelf in elkaar steekt, en om wat dingen op een rijtje te krijgen? Zodat je daarna hierover met je vriend kunt praten? Soms werkt wat afstand even heel verhelderend (bij mij wel).
Sommige dingen kun je niet goed met woorden uitleggen denk ik.
Is het misschien voor jou goed om een aantal dagen wat afstand van je vriend te nemen om eens heel goed na te denken over wat jij voelt, over hoe je zelf in elkaar steekt, en om wat dingen op een rijtje te krijgen? Zodat je daarna hierover met je vriend kunt praten? Soms werkt wat afstand even heel verhelderend (bij mij wel).
vrijdag 15 januari 2010 om 16:46
Ik heb moeite met het aangaan van verbindingen. Doordat ik me kwetsbaarder ga opstellen naar mijn vriend, ga ik enorm twijfelen aan de relatie. Tot het punt dat ik denk: ik hou niet van hem, ik kap er mee.
Ik heb verlatingsangst, maar ook bindingsangst. Het zijn hele heftige gevoelens en gedachten die komen opzetten, die ik dan ook niet kan weerleggen. Ik probeer het te weerleggen door mijn gevoel voor hem er bij te halen, maar op de moment dat ik zo denk 'voel ik niet'. Dus ga ik ook aan dat gevoel twijfelen.
Ik weet dat hij het beste is wat me overkomen is en dat we perfect bij elkaar passen. Maar soms doet mijn hoofd andere dingen dan mijn hart wil.
Of het heftiger is kan ik natuurlijk niet beoordelen, het voelt voor mij in ieder geval heel heftig.
Ik heb verlatingsangst, maar ook bindingsangst. Het zijn hele heftige gevoelens en gedachten die komen opzetten, die ik dan ook niet kan weerleggen. Ik probeer het te weerleggen door mijn gevoel voor hem er bij te halen, maar op de moment dat ik zo denk 'voel ik niet'. Dus ga ik ook aan dat gevoel twijfelen.
Ik weet dat hij het beste is wat me overkomen is en dat we perfect bij elkaar passen. Maar soms doet mijn hoofd andere dingen dan mijn hart wil.
Of het heftiger is kan ik natuurlijk niet beoordelen, het voelt voor mij in ieder geval heel heftig.
vrijdag 15 januari 2010 om 16:49
Tinkeldel, is het voor jou dan ook niet goed om af en toe wat afstand te nemen van je vriend? Zodat je weer ziet wat je echt voor elkaar voelt. Die bindingsangst herken ik ook wel een beetje geloof ik, sommige dingen kunnen me soms opeens zó benauwen. Als ik dan voor mijn gevoel even wat afstand neem, kan ik dingen weer wat helderder bekijken en zie ik weer hoen het echt is en zit. Gewoon goed dus.
vrijdag 15 januari 2010 om 16:54
quote:Pien252 schreef op 15 januari 2010 @ 16:40:
Voel je ook echt dat ie van je houdt? Mijn vriend zegt echt niet de hele dag tegen me dat ik de mooiste/leukste/liefste/frappigste ben, maar ik voel wel dat hij dat vindt, en dat na al zo'n 10 jaar...
Wat voor mij duidelijk maakt dat het goed zit tussen ons, is dat we oprecht blij zijn elkaar weer te zien als we thuis komen.
We zijn verder absoluut geen klef stel dat de hele dag smsjes stuurt (alleen hoognodig eigenlijk), maar ik heb dat ook niet nodig. Omdat ik weet dat het goed zit.
Hoi Pien,
als wij samenzijn voel ik ook echt dat hij van me houdt. Dat zijn kleine dingen die hij voor me doet, dat hij lief voor me is, en ook weleens zegt. Maar ik wil het blijkbaar elke dag horen of zien! Omdat, als hij het eenmaal gezegd heeft, of ik ervaar dat hij van me houdt...ik dat gevoel na een dag weer kwijt kan zijn. Dan begin ik weer opnieuw met onzeker erover te zijn, totdat hij het weer bevestigd. Het is een cirkel!
Hij hoeft me ook zeker niet elke dag plat te smsen, zeker niet! Ik ben niet zo heel erg klef. Maar door de week zien we elkaar niet, misschien heb ik daardoor extra behoefte aan de bevestiging.
Ik voel dat ik echt van hem houd, en ik weet dat veel van dit probleem in mijzelf zit. Ik vind het zo moeilijk om er maar vanuit te gaan dat het goed is, ik ben bang dat ik dan gewoon naief ben! ik moet het altijd maar horen of zien voor ik het geloof. En dat is zo vermoeiend! En ook niet leuk voor mn vriend natuurlijk.
Ik zou graag eens relaxed willen genieten van de relatie, en niet voortdurend in mn hoofd dingen analyseren, of overdenken.
Ik heb in vorige relaties ook gemerkt wanneer het niet goed meer zat. Net wat jij zegt, je voelt het wanneer het over is, wanneer de ander minder moeite voor je doet. Nu heb ik dat niet, want hij komt nog steeds de weekenden naar me toe, dat doet hij toch niet als hij niet bij me wil zijn?
Voel je ook echt dat ie van je houdt? Mijn vriend zegt echt niet de hele dag tegen me dat ik de mooiste/leukste/liefste/frappigste ben, maar ik voel wel dat hij dat vindt, en dat na al zo'n 10 jaar...
Wat voor mij duidelijk maakt dat het goed zit tussen ons, is dat we oprecht blij zijn elkaar weer te zien als we thuis komen.
We zijn verder absoluut geen klef stel dat de hele dag smsjes stuurt (alleen hoognodig eigenlijk), maar ik heb dat ook niet nodig. Omdat ik weet dat het goed zit.
Hoi Pien,
als wij samenzijn voel ik ook echt dat hij van me houdt. Dat zijn kleine dingen die hij voor me doet, dat hij lief voor me is, en ook weleens zegt. Maar ik wil het blijkbaar elke dag horen of zien! Omdat, als hij het eenmaal gezegd heeft, of ik ervaar dat hij van me houdt...ik dat gevoel na een dag weer kwijt kan zijn. Dan begin ik weer opnieuw met onzeker erover te zijn, totdat hij het weer bevestigd. Het is een cirkel!
Hij hoeft me ook zeker niet elke dag plat te smsen, zeker niet! Ik ben niet zo heel erg klef. Maar door de week zien we elkaar niet, misschien heb ik daardoor extra behoefte aan de bevestiging.
Ik voel dat ik echt van hem houd, en ik weet dat veel van dit probleem in mijzelf zit. Ik vind het zo moeilijk om er maar vanuit te gaan dat het goed is, ik ben bang dat ik dan gewoon naief ben! ik moet het altijd maar horen of zien voor ik het geloof. En dat is zo vermoeiend! En ook niet leuk voor mn vriend natuurlijk.
Ik zou graag eens relaxed willen genieten van de relatie, en niet voortdurend in mn hoofd dingen analyseren, of overdenken.
Ik heb in vorige relaties ook gemerkt wanneer het niet goed meer zat. Net wat jij zegt, je voelt het wanneer het over is, wanneer de ander minder moeite voor je doet. Nu heb ik dat niet, want hij komt nog steeds de weekenden naar me toe, dat doet hij toch niet als hij niet bij me wil zijn?
vrijdag 15 januari 2010 om 16:59
quote:Pien252 schreef op 15 januari 2010 @ 16:49:
Tinkeldel, is het voor jou dan ook niet goed om af en toe wat afstand te nemen van je vriend? Zodat je weer ziet wat je echt voor elkaar voelt. Die bindingsangst herken ik ook wel een beetje geloof ik, sommige dingen kunnen me soms opeens zó benauwen. Als ik dan voor mijn gevoel even wat afstand neem, kan ik dingen weer wat helderder bekijken en zie ik weer hoen het echt is en zit. Gewoon goed dus.
Dan word ik weer gek van de verlatingsangst. Ik kan het beste bij hem zijn, dan voel ik me het best. Dan kan ik 'voelen' in plaats van denken. Ik heb daar veel moeite mee. Als ik alleen ben zit ik veel in mijn hoofd en dan worden dingen steeds groter in mijn hoofd.
Granny: ik ben er achter gekomen dat ik veel te geromanticeerd beeld van een relatie heb. Ik dacht dat je continu helemaal in de wolken bent en de vogels hoort fluiten. Heb jij dat misschien ook, omdat je best wel veel bevestiging nodig hebt?
Tinkeldel, is het voor jou dan ook niet goed om af en toe wat afstand te nemen van je vriend? Zodat je weer ziet wat je echt voor elkaar voelt. Die bindingsangst herken ik ook wel een beetje geloof ik, sommige dingen kunnen me soms opeens zó benauwen. Als ik dan voor mijn gevoel even wat afstand neem, kan ik dingen weer wat helderder bekijken en zie ik weer hoen het echt is en zit. Gewoon goed dus.
Dan word ik weer gek van de verlatingsangst. Ik kan het beste bij hem zijn, dan voel ik me het best. Dan kan ik 'voelen' in plaats van denken. Ik heb daar veel moeite mee. Als ik alleen ben zit ik veel in mijn hoofd en dan worden dingen steeds groter in mijn hoofd.
Granny: ik ben er achter gekomen dat ik veel te geromanticeerd beeld van een relatie heb. Ik dacht dat je continu helemaal in de wolken bent en de vogels hoort fluiten. Heb jij dat misschien ook, omdat je best wel veel bevestiging nodig hebt?
vrijdag 15 januari 2010 om 17:02
Je bent onzeker en focust je waarschijnlijk te veel op de relatie. Investeer meer tijd in jezelf en in de dingen die je leuk vindt. Dat helpt vaak wel.
Accepteer dat een relatie er niet is om je allesomvattende zelf in kwijt te kunnen. Dat is onrealistisch.
Als je je minder focust op de relatie en meer energie in leuke dingen (voor jezelf en je relatie) steekt, ga je jezelf veel minder afvragen of dit of dat nu normaal is...etc... Dan komt er op eens vanzelf een moment dat jouw vriend je vast pakt en is het weer een verrassing.
Accepteer dat een relatie er niet is om je allesomvattende zelf in kwijt te kunnen. Dat is onrealistisch.
Als je je minder focust op de relatie en meer energie in leuke dingen (voor jezelf en je relatie) steekt, ga je jezelf veel minder afvragen of dit of dat nu normaal is...etc... Dan komt er op eens vanzelf een moment dat jouw vriend je vast pakt en is het weer een verrassing.
Only dead fish go with the flow
