Relaties
alle pijlers
Vriend wil een kind en ik niet HELP!
dinsdag 2 februari 2010 om 22:56
Ik ben al een tijdje samen met mijn vriend
Nu wil hij kinderen. Ik eigenlijk niet. Ik heb niets met kinderen, ik vind ze eng, vies (snotneuzen bah) en weet ook totaal niet hoe ik me moet gedragen in de buurt van kinderen.
In augustus zijn we twee weken op vakantie geweest en toen stelde hij me voor de keuze. Of kinderen of einde relatie.
Ik heb toen maar gezegd dat ik wel kinderen wilde.
Bij thuiskomst zou ik met de pil stoppen en zouden we er samen voor gaan.
Maar nu komt het: Ik ben niet met de pil gestopt. Ik slik nog braaf elke dag de pil en ben elke keer zogenaamd teleurgesteld dat ik nog niet zwanger
We hebben ooit afgesproken nooit de medische mallemolen in te gaan mocht het niet lukken maar de laatste maand begint hij er toch over.
Hij wil naar de huisarts. En dan komt het natuurlijk uit want de huisarts weet dat ik de pil slik.
Wat moet ik doen? Ik wil hem echt niet kwijt.
Hoe weerhoud ik hem ervan om naar de huisarts te gaan. Hoe maak ik hem duidelijk dat kinderen voor ons gewoon niet is weggelegd?
Please help!!
Nu wil hij kinderen. Ik eigenlijk niet. Ik heb niets met kinderen, ik vind ze eng, vies (snotneuzen bah) en weet ook totaal niet hoe ik me moet gedragen in de buurt van kinderen.
In augustus zijn we twee weken op vakantie geweest en toen stelde hij me voor de keuze. Of kinderen of einde relatie.
Ik heb toen maar gezegd dat ik wel kinderen wilde.
Bij thuiskomst zou ik met de pil stoppen en zouden we er samen voor gaan.
Maar nu komt het: Ik ben niet met de pil gestopt. Ik slik nog braaf elke dag de pil en ben elke keer zogenaamd teleurgesteld dat ik nog niet zwanger
We hebben ooit afgesproken nooit de medische mallemolen in te gaan mocht het niet lukken maar de laatste maand begint hij er toch over.
Hij wil naar de huisarts. En dan komt het natuurlijk uit want de huisarts weet dat ik de pil slik.
Wat moet ik doen? Ik wil hem echt niet kwijt.
Hoe weerhoud ik hem ervan om naar de huisarts te gaan. Hoe maak ik hem duidelijk dat kinderen voor ons gewoon niet is weggelegd?
Please help!!
donderdag 4 februari 2010 om 16:54
quote:ikbenik94 schreef op 04 februari 2010 @ 16:48:
[...]
Ja, ik moet eerlijk zeggen trouwens dat ik de hele discussie niet meer volg. Misschien zelf een nieuw topic aanmaken?
Bedoel ik niet lullig maar het gaat zo hard hier en deze discussie heeft eigenlijk niet meer zoveel met mijn probleem te maken
En ik weet het liefde is soms loslaten. En dat is dus ook de reden waarom ik eraan denk hem toch alles te vertellen.
Good for you.
En inderdaad, de discussie is heel erg off track gegaan. Maar ik denk dat we nu daar wel klaar mee zijn. Hoop ik.
En voor wat het waard is, ik denk niet dat hij je verlaat voor je bedrog van de afgelopen maanden. Niet als je het hem eerlijk vertelt en uitlegt wat zijn ultimatum met jou deed.
Hij zou je wel kunnen verlaten als je hem verteld nooit kinderen te willen, of te willen wachten daarmee. Maar dat is aan hem.
Succes ermee!
[...]
Ja, ik moet eerlijk zeggen trouwens dat ik de hele discussie niet meer volg. Misschien zelf een nieuw topic aanmaken?
Bedoel ik niet lullig maar het gaat zo hard hier en deze discussie heeft eigenlijk niet meer zoveel met mijn probleem te maken
En ik weet het liefde is soms loslaten. En dat is dus ook de reden waarom ik eraan denk hem toch alles te vertellen.
Good for you.
En inderdaad, de discussie is heel erg off track gegaan. Maar ik denk dat we nu daar wel klaar mee zijn. Hoop ik.
En voor wat het waard is, ik denk niet dat hij je verlaat voor je bedrog van de afgelopen maanden. Niet als je het hem eerlijk vertelt en uitlegt wat zijn ultimatum met jou deed.
Hij zou je wel kunnen verlaten als je hem verteld nooit kinderen te willen, of te willen wachten daarmee. Maar dat is aan hem.
Succes ermee!
donderdag 4 februari 2010 om 16:59
quote:ikbenik94 schreef op 04 februari 2010 @ 16:48:
[...]
Ja, ik moet eerlijk zeggen trouwens dat ik de hele discussie niet meer volg. Misschien zelf een nieuw topic aanmaken?
Bedoel ik niet lullig maar het gaat zo hard hier en deze discussie heeft eigenlijk niet meer zoveel met mijn probleem te maken
En ik weet het liefde is soms loslaten. En dat is dus ook de reden waarom ik eraan denk hem toch alles te vertellen.
Zou ik echt doen. En wie weet valt het achteraf alleszins mee. Mijn ervaring is dat de gesprekken waar ik soms tegenop zag nog wel eens het meest de relatie hebben verdiept.
En zo niet? Dan weten jullie in elk geval in alle eerlijkheid waar jullie beiden aan toe zijn.
Sterkte.
[...]
Ja, ik moet eerlijk zeggen trouwens dat ik de hele discussie niet meer volg. Misschien zelf een nieuw topic aanmaken?
Bedoel ik niet lullig maar het gaat zo hard hier en deze discussie heeft eigenlijk niet meer zoveel met mijn probleem te maken
En ik weet het liefde is soms loslaten. En dat is dus ook de reden waarom ik eraan denk hem toch alles te vertellen.
Zou ik echt doen. En wie weet valt het achteraf alleszins mee. Mijn ervaring is dat de gesprekken waar ik soms tegenop zag nog wel eens het meest de relatie hebben verdiept.
En zo niet? Dan weten jullie in elk geval in alle eerlijkheid waar jullie beiden aan toe zijn.
Sterkte.
donderdag 4 februari 2010 om 17:01
quote:Evidenza schreef op 04 februari 2010 @ 16:54:
[...]
Good for you.
En inderdaad, de discussie is heel erg off track gegaan. Maar ik denk dat we nu daar wel klaar mee zijn. Hoop ik.
En voor wat het waard is, ik denk niet dat hij je verlaat voor je bedrog van de afgelopen maanden. Niet als je het hem eerlijk vertelt en uitlegt wat zijn ultimatum met jou deed.
Hij zou je wel kunnen verlaten als je hem verteld nooit kinderen te willen, of te willen wachten daarmee. Maar dat is aan hem.
Succes ermee!
Ik twijfel of ik nog wel verder wil mocht hij het me wel vergeven. Niet omdat ik niet meer van hem hou. Maar stel dat hij zegt: we wachten nog wel een tijdje. Moet ik dan altijd maar bang zijn dat als mijn oergevoel niet komt hij me wel gaat verlaten? Ik weet niet of ik zo'n relatie wil.
Nogmaals voor de 10000x ik praat niet goed wat ik gedaan heb. Maar ik had het nooit gedaan als hij me niet zo voor het blok had gezet. Hij had me tijd moeten geven, me moeten laten nadenken wat mijn antwoord zou zijn. Maar nee het moest en anders ging hij bij mij weg.
Kinderwens was er nooit. Bij ons beiden. Maar omdat hij opeens de 'kolder' in de kop krijgt moet ik mijn overtuiging aan de kant zetten?
Ik heb hier de afgelopen dagen veel over nagedacht en met mijn vriendin over gepraat. Ik ben er nog niet uit.
Ik ben boos op mezelf maar ook op hem.
Misschien onredelijk maar zo voel ik het gewoon.
[...]
Good for you.
En inderdaad, de discussie is heel erg off track gegaan. Maar ik denk dat we nu daar wel klaar mee zijn. Hoop ik.
En voor wat het waard is, ik denk niet dat hij je verlaat voor je bedrog van de afgelopen maanden. Niet als je het hem eerlijk vertelt en uitlegt wat zijn ultimatum met jou deed.
Hij zou je wel kunnen verlaten als je hem verteld nooit kinderen te willen, of te willen wachten daarmee. Maar dat is aan hem.
Succes ermee!
Ik twijfel of ik nog wel verder wil mocht hij het me wel vergeven. Niet omdat ik niet meer van hem hou. Maar stel dat hij zegt: we wachten nog wel een tijdje. Moet ik dan altijd maar bang zijn dat als mijn oergevoel niet komt hij me wel gaat verlaten? Ik weet niet of ik zo'n relatie wil.
Nogmaals voor de 10000x ik praat niet goed wat ik gedaan heb. Maar ik had het nooit gedaan als hij me niet zo voor het blok had gezet. Hij had me tijd moeten geven, me moeten laten nadenken wat mijn antwoord zou zijn. Maar nee het moest en anders ging hij bij mij weg.
Kinderwens was er nooit. Bij ons beiden. Maar omdat hij opeens de 'kolder' in de kop krijgt moet ik mijn overtuiging aan de kant zetten?
Ik heb hier de afgelopen dagen veel over nagedacht en met mijn vriendin over gepraat. Ik ben er nog niet uit.
Ik ben boos op mezelf maar ook op hem.
Misschien onredelijk maar zo voel ik het gewoon.
donderdag 4 februari 2010 om 17:06
quote:ikbenik94 schreef op 04 februari 2010 @ 17:01:
[...]
Ik twijfel of ik nog wel verder wil mocht hij het me wel vergeven. Niet omdat ik niet meer van hem hou. Maar stel dat hij zegt: we wachten nog wel een tijdje. Moet ik dan altijd maar bang zijn dat als mijn oergevoel niet komt hij me wel gaat verlaten? Ik weet niet of ik zo'n relatie wil.
Nogmaals voor de 10000x ik praat niet goed wat ik gedaan heb. Maar ik had het nooit gedaan als hij me niet zo voor het blok had gezet. Hij had me tijd moeten geven, me moeten laten nadenken wat mijn antwoord zou zijn. Maar nee het moest en anders ging hij bij mij weg.
Kinderwens was er nooit. Bij ons beiden. Maar omdat hij opeens de 'kolder' in de kop krijgt moet ik mijn overtuiging aan de kant zetten?
Ik heb hier de afgelopen dagen veel over nagedacht en met mijn vriendin over gepraat. Ik ben er nog niet uit.
Ik ben boos op mezelf maar ook op hem.
Misschien onredelijk maar zo voel ik het gewoon.
Dat vind ik helemaal niet onredelijk, dat je ook boos op hem bent.
Maar dat is precies de reden waarom je wél alles moet vertellen. Als je nu alleen maar zegt dat je nu twijfels hebt en nu "weer" aan de pil gaat, kun je eigenlijk dat deel van het gesprek niet meer voeren. Want jouw leugen staat dan eerlijkheid over jouw gevoelens in de weg.
En ja, de uitkomst van het gesprek kan zijn dat jullie wezenlijk anders over de toekomst denken. Maar dat is dan tenminste duidelijk én eerlijk.
[...]
Ik twijfel of ik nog wel verder wil mocht hij het me wel vergeven. Niet omdat ik niet meer van hem hou. Maar stel dat hij zegt: we wachten nog wel een tijdje. Moet ik dan altijd maar bang zijn dat als mijn oergevoel niet komt hij me wel gaat verlaten? Ik weet niet of ik zo'n relatie wil.
Nogmaals voor de 10000x ik praat niet goed wat ik gedaan heb. Maar ik had het nooit gedaan als hij me niet zo voor het blok had gezet. Hij had me tijd moeten geven, me moeten laten nadenken wat mijn antwoord zou zijn. Maar nee het moest en anders ging hij bij mij weg.
Kinderwens was er nooit. Bij ons beiden. Maar omdat hij opeens de 'kolder' in de kop krijgt moet ik mijn overtuiging aan de kant zetten?
Ik heb hier de afgelopen dagen veel over nagedacht en met mijn vriendin over gepraat. Ik ben er nog niet uit.
Ik ben boos op mezelf maar ook op hem.
Misschien onredelijk maar zo voel ik het gewoon.
Dat vind ik helemaal niet onredelijk, dat je ook boos op hem bent.
Maar dat is precies de reden waarom je wél alles moet vertellen. Als je nu alleen maar zegt dat je nu twijfels hebt en nu "weer" aan de pil gaat, kun je eigenlijk dat deel van het gesprek niet meer voeren. Want jouw leugen staat dan eerlijkheid over jouw gevoelens in de weg.
En ja, de uitkomst van het gesprek kan zijn dat jullie wezenlijk anders over de toekomst denken. Maar dat is dan tenminste duidelijk én eerlijk.
Am Yisrael Chai!
donderdag 4 februari 2010 om 17:07
quote:ikbenik94 schreef op 04 februari 2010 @ 17:01:
[...]
Ik twijfel of ik nog wel verder wil mocht hij het me wel vergeven. Niet omdat ik niet meer van hem hou. Maar stel dat hij zegt: we wachten nog wel een tijdje. Moet ik dan altijd maar bang zijn dat als mijn oergevoel niet komt hij me wel gaat verlaten? Ik weet niet of ik zo'n relatie wil.
Nogmaals voor de 10000x ik praat niet goed wat ik gedaan heb. Maar ik had het nooit gedaan als hij me niet zo voor het blok had gezet. Hij had me tijd moeten geven, me moeten laten nadenken wat mijn antwoord zou zijn. Maar nee het moest en anders ging hij bij mij weg.
Kinderwens was er nooit. Bij ons beiden. Maar omdat hij opeens de 'kolder' in de kop krijgt moet ik mijn overtuiging aan de kant zetten?
Ik heb hier de afgelopen dagen veel over nagedacht en met mijn vriendin over gepraat. Ik ben er nog niet uit.
Ik ben boos op mezelf maar ook op hem.
Misschien onredelijk maar zo voel ik het gewoon.
Dat vind ik heel zinnig, dat je je dat afvraagt. En nee, natuurlijk moet jij jouw overtuiging niet aan de kant zetten. Jij hebt een hoop uit te leggen maar híj ook. Jullie hebben gewoon heel veel te bepraten en ik hoop dat jullie er uit komen met de neuzen dezelfde kant op. If not, zouden jullie geen relatie moeten hebben.
Probeer trouwens hem die boosheid die je voelt wel te vertellen en uit te leggen, maar zonder bijbehorend boos gedrag, als je snapt wat ik bedoel.
[...]
Ik twijfel of ik nog wel verder wil mocht hij het me wel vergeven. Niet omdat ik niet meer van hem hou. Maar stel dat hij zegt: we wachten nog wel een tijdje. Moet ik dan altijd maar bang zijn dat als mijn oergevoel niet komt hij me wel gaat verlaten? Ik weet niet of ik zo'n relatie wil.
Nogmaals voor de 10000x ik praat niet goed wat ik gedaan heb. Maar ik had het nooit gedaan als hij me niet zo voor het blok had gezet. Hij had me tijd moeten geven, me moeten laten nadenken wat mijn antwoord zou zijn. Maar nee het moest en anders ging hij bij mij weg.
Kinderwens was er nooit. Bij ons beiden. Maar omdat hij opeens de 'kolder' in de kop krijgt moet ik mijn overtuiging aan de kant zetten?
Ik heb hier de afgelopen dagen veel over nagedacht en met mijn vriendin over gepraat. Ik ben er nog niet uit.
Ik ben boos op mezelf maar ook op hem.
Misschien onredelijk maar zo voel ik het gewoon.
Dat vind ik heel zinnig, dat je je dat afvraagt. En nee, natuurlijk moet jij jouw overtuiging niet aan de kant zetten. Jij hebt een hoop uit te leggen maar híj ook. Jullie hebben gewoon heel veel te bepraten en ik hoop dat jullie er uit komen met de neuzen dezelfde kant op. If not, zouden jullie geen relatie moeten hebben.
Probeer trouwens hem die boosheid die je voelt wel te vertellen en uit te leggen, maar zonder bijbehorend boos gedrag, als je snapt wat ik bedoel.
donderdag 4 februari 2010 om 17:10
Goed dat je je niet blind staart op dat doorslikken van de pil. Hoe fout dat ook is, voor de rest van je leven zijn de achterliggende issues echt veel belangrijker. Het klopt wat je zegt, jullie hebben dit allebei niet prettig aangepakt en je kunt er veel aan hebben als je weet hoe dat komt.
Nooit aan kinderen beginnen als je er niet aan toe bent. Het lijkt me ook interessant voor je om uit te zoeken hoe diep die kinderwens van je vriend nu eigenlijk zit en waar die haast opeens vandaan komt. Je moet er niet aan denken dat hij eerst geen kinderen wil, dan ineens wel, en dat als ze er eenmaal zijn dat hij dan weer van mening verandert. Geloof me, dat gebeurt.
Je bent nog hartstikke jong, neem de tijd die je nodig hebt.
Nooit aan kinderen beginnen als je er niet aan toe bent. Het lijkt me ook interessant voor je om uit te zoeken hoe diep die kinderwens van je vriend nu eigenlijk zit en waar die haast opeens vandaan komt. Je moet er niet aan denken dat hij eerst geen kinderen wil, dan ineens wel, en dat als ze er eenmaal zijn dat hij dan weer van mening verandert. Geloof me, dat gebeurt.
Je bent nog hartstikke jong, neem de tijd die je nodig hebt.
donderdag 4 februari 2010 om 17:35
Niet meer doordrammen Yraatje
TO, je gevoel is wel heel goed voor te stellen. Ook jouw boosheid.
Misschien is het toch wel verstandig om inderdaad wel helemaal eerlijk te zijn en ook jouw 'pil-verhaal' te vertellen.
Dan moet er maar een keer stevig heen en weer gesproken worden, want van beide kanten is er het één en ander mis gegaan.
Dus je kunt dan jouw kant vertellen, maar van hem ook verwachten dat hij jou uit laat praten. Maar andersom moet je dat ook doen.
Geef dan ook duidelijk aan hoe je gevoel nu is en dan kunnen jullie samen bespreken hoe en of je samen verder gaat of dat het toch beter is om allebei jullie eigen weg te gaan...
TO, je gevoel is wel heel goed voor te stellen. Ook jouw boosheid.
Misschien is het toch wel verstandig om inderdaad wel helemaal eerlijk te zijn en ook jouw 'pil-verhaal' te vertellen.
Dan moet er maar een keer stevig heen en weer gesproken worden, want van beide kanten is er het één en ander mis gegaan.
Dus je kunt dan jouw kant vertellen, maar van hem ook verwachten dat hij jou uit laat praten. Maar andersom moet je dat ook doen.
Geef dan ook duidelijk aan hoe je gevoel nu is en dan kunnen jullie samen bespreken hoe en of je samen verder gaat of dat het toch beter is om allebei jullie eigen weg te gaan...
donderdag 4 februari 2010 om 17:48
quote:Yraatje schreef op 04 februari 2010 @ 17:35:
[...]
Dat is niet te doen... Dan moet je bij alles bedenken "Wat zou hij daarvan vinden?"
Yraatje, we zijn inderdaad vreselijk off topic. Natuurlijk is het wel te doen. Anders zou je toch om te beginnen al niet liegen?
Dat is dus ook de graadmeter: als je liegt omdat je denkt dat de ander je anders verlaat, dan is het dus kennelijk relevant voor de relatie. En jij bent je daarvan bewust, anders loog je niet.
Zoals jij net zei: "als ik weet dat de ander me anders afwijst, dan verzwijg ik dat. Punt." Die ander heeft dan dus een relatie met je die hij helemaal niet gewild had als je wél eerlijk was geweest. En wat is die relatie dan waard? Helemaal niks. Tenzij je natuurlijk liever een schijnrelatie hebt en een schijnpersoonlijkheid hebt dan gewoon je zelf te zijn. Dat vind ik eerlijk gezegd voor degene die liegt nog zieliger dan voor degene die belogen wordt. Wat vind je jezelf dan weinig waard als je alleen op die manier een relatie kan krijgen. Sneu.
Maar goed, open er anders een nieuw topic over, dan kom ik daar wel op je reageren.
[...]
Dat is niet te doen... Dan moet je bij alles bedenken "Wat zou hij daarvan vinden?"
Yraatje, we zijn inderdaad vreselijk off topic. Natuurlijk is het wel te doen. Anders zou je toch om te beginnen al niet liegen?
Dat is dus ook de graadmeter: als je liegt omdat je denkt dat de ander je anders verlaat, dan is het dus kennelijk relevant voor de relatie. En jij bent je daarvan bewust, anders loog je niet.
Zoals jij net zei: "als ik weet dat de ander me anders afwijst, dan verzwijg ik dat. Punt." Die ander heeft dan dus een relatie met je die hij helemaal niet gewild had als je wél eerlijk was geweest. En wat is die relatie dan waard? Helemaal niks. Tenzij je natuurlijk liever een schijnrelatie hebt en een schijnpersoonlijkheid hebt dan gewoon je zelf te zijn. Dat vind ik eerlijk gezegd voor degene die liegt nog zieliger dan voor degene die belogen wordt. Wat vind je jezelf dan weinig waard als je alleen op die manier een relatie kan krijgen. Sneu.
Maar goed, open er anders een nieuw topic over, dan kom ik daar wel op je reageren.
Am Yisrael Chai!
donderdag 4 februari 2010 om 18:01
Ja ik ben er nog niet helemaal over uit.
Ik twijfel aan mijn relatie op dit moment. Over alles. Maar ik denk dat dat komt omdat ik gewoon vreselijk in de war ben.
Mijn leven hangt niet af van hem, ik heb zelf een redelijk druk sociaal leven. Maar het zou wel ongelofelijk kut zijn als het uit zou gaan.
Desondanks vind ik na lang nadenken onze relatie niet helemaal zo geweldig meer. en ik ben boos. Op ons beiden. En vraag me ook af of ik hiermee verder moet gaan....
Ik twijfel aan mijn relatie op dit moment. Over alles. Maar ik denk dat dat komt omdat ik gewoon vreselijk in de war ben.
Mijn leven hangt niet af van hem, ik heb zelf een redelijk druk sociaal leven. Maar het zou wel ongelofelijk kut zijn als het uit zou gaan.
Desondanks vind ik na lang nadenken onze relatie niet helemaal zo geweldig meer. en ik ben boos. Op ons beiden. En vraag me ook af of ik hiermee verder moet gaan....
donderdag 4 februari 2010 om 18:34
quote:ikbenik94 schreef op 04 februari 2010 @ 18:01:
Ja ik ben er nog niet helemaal over uit.
Ik twijfel aan mijn relatie op dit moment. Over alles. Maar ik denk dat dat komt omdat ik gewoon vreselijk in de war ben.
Mijn leven hangt niet af van hem, ik heb zelf een redelijk druk sociaal leven. Maar het zou wel ongelofelijk kut zijn als het uit zou gaan.
Desondanks vind ik na lang nadenken onze relatie niet helemaal zo geweldig meer. en ik ben boos. Op ons beiden. En vraag me ook af of ik hiermee verder moet gaan....
Ik denk dat je dat eerder met je vriend moet bespreken. Dat je je afvraagt hoe het nu eigenlijk zit in jullie relatie... Dat was me voorheen niet duidelijk. Jou waarschijnlijk ook niet...
Wat je nu moet doen is met je vriend gaan praten, zo snel mogelijk!
Leg hem je gevoelens voor en wees dan ook gewoon heel eerlijk. Dus alles vertellen.
Bekijk samen of er nog een mogelijkheid is of je er samen uit kunt komen. Dit kan natuurlijk ook een punt zijn waarop je of allebei apart opnieuw moet beginnen OF dat je er samen uit kunt komen....
Pff... het is niet makkelijk allemaal...
Ja ik ben er nog niet helemaal over uit.
Ik twijfel aan mijn relatie op dit moment. Over alles. Maar ik denk dat dat komt omdat ik gewoon vreselijk in de war ben.
Mijn leven hangt niet af van hem, ik heb zelf een redelijk druk sociaal leven. Maar het zou wel ongelofelijk kut zijn als het uit zou gaan.
Desondanks vind ik na lang nadenken onze relatie niet helemaal zo geweldig meer. en ik ben boos. Op ons beiden. En vraag me ook af of ik hiermee verder moet gaan....
Ik denk dat je dat eerder met je vriend moet bespreken. Dat je je afvraagt hoe het nu eigenlijk zit in jullie relatie... Dat was me voorheen niet duidelijk. Jou waarschijnlijk ook niet...
Wat je nu moet doen is met je vriend gaan praten, zo snel mogelijk!
Leg hem je gevoelens voor en wees dan ook gewoon heel eerlijk. Dus alles vertellen.
Bekijk samen of er nog een mogelijkheid is of je er samen uit kunt komen. Dit kan natuurlijk ook een punt zijn waarop je of allebei apart opnieuw moet beginnen OF dat je er samen uit kunt komen....
Pff... het is niet makkelijk allemaal...
donderdag 4 februari 2010 om 18:40
quote:fashionvictim schreef op 04 februari 2010 @ 17:48:
[...]
Yraatje, we zijn inderdaad vreselijk off topic. Natuurlijk is het wel te doen. Anders zou je toch om te beginnen al niet liegen?
Dat is dus ook de graadmeter: als je liegt omdat je denkt dat de ander je anders verlaat, dan is het dus kennelijk relevant voor de relatie. En jij bent je daarvan bewust, anders loog je niet.
Zoals jij net zei: "als ik weet dat de ander me anders afwijst, dan verzwijg ik dat. Punt." Die ander heeft dan dus een relatie met je die hij helemaal niet gewild had als je wél eerlijk was geweest. En wat is die relatie dan waard? Helemaal niks. Tenzij je natuurlijk liever een schijnrelatie hebt en een schijnpersoonlijkheid hebt dan gewoon je zelf te zijn. Dat vind ik eerlijk gezegd voor degene die liegt nog zieliger dan voor degene die belogen wordt. Wat vind je jezelf dan weinig waard als je alleen op die manier een relatie kan krijgen. Sneu.
Maar goed, open er anders een nieuw topic over, dan kom ik daar wel op je reageren.
FV, ik wil hier best verder over discussiëren, maar ik denk dat we er niet uit gaan komen. Jij hebt jouw standpunt, ik het mijne.
Maar als je er toch nog over verder wilt discussiëren, prima, maar dan wordt het niet meer vandaag... Ik heb een afspraak vanavond....
[...]
Yraatje, we zijn inderdaad vreselijk off topic. Natuurlijk is het wel te doen. Anders zou je toch om te beginnen al niet liegen?
Dat is dus ook de graadmeter: als je liegt omdat je denkt dat de ander je anders verlaat, dan is het dus kennelijk relevant voor de relatie. En jij bent je daarvan bewust, anders loog je niet.
Zoals jij net zei: "als ik weet dat de ander me anders afwijst, dan verzwijg ik dat. Punt." Die ander heeft dan dus een relatie met je die hij helemaal niet gewild had als je wél eerlijk was geweest. En wat is die relatie dan waard? Helemaal niks. Tenzij je natuurlijk liever een schijnrelatie hebt en een schijnpersoonlijkheid hebt dan gewoon je zelf te zijn. Dat vind ik eerlijk gezegd voor degene die liegt nog zieliger dan voor degene die belogen wordt. Wat vind je jezelf dan weinig waard als je alleen op die manier een relatie kan krijgen. Sneu.
Maar goed, open er anders een nieuw topic over, dan kom ik daar wel op je reageren.
FV, ik wil hier best verder over discussiëren, maar ik denk dat we er niet uit gaan komen. Jij hebt jouw standpunt, ik het mijne.
Maar als je er toch nog over verder wilt discussiëren, prima, maar dan wordt het niet meer vandaag... Ik heb een afspraak vanavond....
donderdag 4 februari 2010 om 18:40
quote:Madhe schreef op 02 februari 2010 @ 23:29:
[...]
Je vraagt dit als iemand er vanuit gaat dat 94 voor je iq moet staan? Als jij je vriend maanden lang voorliegt en de boel manipuleert om je zin te krijgen (= zorgen dat je niet zwanger wordt zonder daar open en eerlijk over te zijn), dan kun je gewoon niet intelligent zijn.
Wat heeft het voor zin om te liegen? Je bent bang hem kwijt te raken, en daarom leef je met een enorm geheim om hem bij je te houden. Eigenlijk ben je hem al kwijt dus. En jij weet dat, jij weet dat hij dus eigenlijk niet bij je wil zijn.
Dus vertel het hem. Je hebt geen respect en geen liefde voor hem, anders deed je hem dit niet aan. En aangezien je toch die gevoelens niet hebt, kun je net zo goed eerlijk zijn.Een IQ van 94 is gewoon gemiddeld hoor.
[...]
Je vraagt dit als iemand er vanuit gaat dat 94 voor je iq moet staan? Als jij je vriend maanden lang voorliegt en de boel manipuleert om je zin te krijgen (= zorgen dat je niet zwanger wordt zonder daar open en eerlijk over te zijn), dan kun je gewoon niet intelligent zijn.
Wat heeft het voor zin om te liegen? Je bent bang hem kwijt te raken, en daarom leef je met een enorm geheim om hem bij je te houden. Eigenlijk ben je hem al kwijt dus. En jij weet dat, jij weet dat hij dus eigenlijk niet bij je wil zijn.
Dus vertel het hem. Je hebt geen respect en geen liefde voor hem, anders deed je hem dit niet aan. En aangezien je toch die gevoelens niet hebt, kun je net zo goed eerlijk zijn.Een IQ van 94 is gewoon gemiddeld hoor.
donderdag 4 februari 2010 om 18:44
quote:ikbenik94 schreef op 04 februari 2010 @ 18:01:
Ja ik ben er nog niet helemaal over uit.
Ik twijfel aan mijn relatie op dit moment. Over alles. Maar ik denk dat dat komt omdat ik gewoon vreselijk in de war ben.
Mijn leven hangt niet af van hem, ik heb zelf een redelijk druk sociaal leven. Maar het zou wel ongelofelijk kut zijn als het uit zou gaan.
Desondanks vind ik na lang nadenken onze relatie niet helemaal zo geweldig meer. en ik ben boos. Op ons beiden. En vraag me ook af of ik hiermee verder moet gaan....
Het feit dat je niet eerlijk tegen hem kon / durfde te zijn geeft toch wel te denken. En dat je dat niet op enig moment niet durfde maar echt nog maanden vol hebt gehouden geeft al helemaal te denken.
Ik ben blij dat je nu wat redelijker naar de zaak kijkt. Het is namelijk ongelooflijk onverstandig om een kind te krijgen 'voor een ander'.
Wat je daarmee vast probeert te houden, je relatie, verandert namelijk behoorlijk. En het is maar de vraag of je blij bent met wat er in de plaats komt. Los nog van het feit, dat je dat voor hem doet, maar hij mogelijk vervolgens toch teleurgesteld is. Omdat jij niet de moeder bent die hij voor zijn kind voor ogen had. Want op de gronden die jij noemt wordt je echt geen oermoeder met bloemetjes jurk en knutselmiddagjes. Dan heb jij er alles aan gedaan en is het toch niet genoeg. Vergis je niet, een kind is erg ingrijpend hoor.
Ja ik ben er nog niet helemaal over uit.
Ik twijfel aan mijn relatie op dit moment. Over alles. Maar ik denk dat dat komt omdat ik gewoon vreselijk in de war ben.
Mijn leven hangt niet af van hem, ik heb zelf een redelijk druk sociaal leven. Maar het zou wel ongelofelijk kut zijn als het uit zou gaan.
Desondanks vind ik na lang nadenken onze relatie niet helemaal zo geweldig meer. en ik ben boos. Op ons beiden. En vraag me ook af of ik hiermee verder moet gaan....
Het feit dat je niet eerlijk tegen hem kon / durfde te zijn geeft toch wel te denken. En dat je dat niet op enig moment niet durfde maar echt nog maanden vol hebt gehouden geeft al helemaal te denken.
Ik ben blij dat je nu wat redelijker naar de zaak kijkt. Het is namelijk ongelooflijk onverstandig om een kind te krijgen 'voor een ander'.
Wat je daarmee vast probeert te houden, je relatie, verandert namelijk behoorlijk. En het is maar de vraag of je blij bent met wat er in de plaats komt. Los nog van het feit, dat je dat voor hem doet, maar hij mogelijk vervolgens toch teleurgesteld is. Omdat jij niet de moeder bent die hij voor zijn kind voor ogen had. Want op de gronden die jij noemt wordt je echt geen oermoeder met bloemetjes jurk en knutselmiddagjes. Dan heb jij er alles aan gedaan en is het toch niet genoeg. Vergis je niet, een kind is erg ingrijpend hoor.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 4 februari 2010 om 18:53
quote:ikbenik94 schreef op 04 februari 2010 @ 17:01:
[...]
Ik twijfel of ik nog wel verder wil mocht hij het me wel vergeven. Niet omdat ik niet meer van hem hou. Maar stel dat hij zegt: we wachten nog wel een tijdje. Moet ik dan altijd maar bang zijn dat als mijn oergevoel niet komt hij me wel gaat verlaten? Ik weet niet of ik zo'n relatie wil.
Nogmaals voor de 10000x ik praat niet goed wat ik gedaan heb. Maar ik had het nooit gedaan als hij me niet zo voor het blok had gezet. Hij had me tijd moeten geven, me moeten laten nadenken wat mijn antwoord zou zijn. Maar nee het moest en anders ging hij bij mij weg.
Kinderwens was er nooit. Bij ons beiden. Maar omdat hij opeens de 'kolder' in de kop krijgt moet ik mijn overtuiging aan de kant zetten?
Ik heb hier de afgelopen dagen veel over nagedacht en met mijn vriendin over gepraat. Ik ben er nog niet uit.
Ik ben boos op mezelf maar ook op hem.
Misschien onredelijk maar zo voel ik het gewoon.
Hoe kon dat dan gebeuren? Waarom zei je toen niet "joh, dit is nogal een belangrijke verandering, ik moet hier over nadenken."
Dat is toch de gewoonste zaak van de wereld? Waarom raakte je dan in paniek?
[...]
Ik twijfel of ik nog wel verder wil mocht hij het me wel vergeven. Niet omdat ik niet meer van hem hou. Maar stel dat hij zegt: we wachten nog wel een tijdje. Moet ik dan altijd maar bang zijn dat als mijn oergevoel niet komt hij me wel gaat verlaten? Ik weet niet of ik zo'n relatie wil.
Nogmaals voor de 10000x ik praat niet goed wat ik gedaan heb. Maar ik had het nooit gedaan als hij me niet zo voor het blok had gezet. Hij had me tijd moeten geven, me moeten laten nadenken wat mijn antwoord zou zijn. Maar nee het moest en anders ging hij bij mij weg.
Kinderwens was er nooit. Bij ons beiden. Maar omdat hij opeens de 'kolder' in de kop krijgt moet ik mijn overtuiging aan de kant zetten?
Ik heb hier de afgelopen dagen veel over nagedacht en met mijn vriendin over gepraat. Ik ben er nog niet uit.
Ik ben boos op mezelf maar ook op hem.
Misschien onredelijk maar zo voel ik het gewoon.
Hoe kon dat dan gebeuren? Waarom zei je toen niet "joh, dit is nogal een belangrijke verandering, ik moet hier over nadenken."
Dat is toch de gewoonste zaak van de wereld? Waarom raakte je dan in paniek?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
donderdag 4 februari 2010 om 20:06
quote:ikbenik94 schreef op 04 februari 2010 @ 18:01:
Ja ik ben er nog niet helemaal over uit.
Ik twijfel aan mijn relatie op dit moment. Over alles. Maar ik denk dat dat komt omdat ik gewoon vreselijk in de war ben.
Mijn leven hangt niet af van hem, ik heb zelf een redelijk druk sociaal leven. Maar het zou wel ongelofelijk kut zijn als het uit zou gaan.
Desondanks vind ik na lang nadenken onze relatie niet helemaal zo geweldig meer. en ik ben boos. Op ons beiden. En vraag me ook af of ik hiermee verder moet gaan....
Hoe komt het dat je twijfelt over je relatie?
En waarom ben je precies boos op hem? Is dat omdat hij je voor het blok heeft gezet, of is het om een andere reden? Speelt er meer mee?
Ja ik ben er nog niet helemaal over uit.
Ik twijfel aan mijn relatie op dit moment. Over alles. Maar ik denk dat dat komt omdat ik gewoon vreselijk in de war ben.
Mijn leven hangt niet af van hem, ik heb zelf een redelijk druk sociaal leven. Maar het zou wel ongelofelijk kut zijn als het uit zou gaan.
Desondanks vind ik na lang nadenken onze relatie niet helemaal zo geweldig meer. en ik ben boos. Op ons beiden. En vraag me ook af of ik hiermee verder moet gaan....
Hoe komt het dat je twijfelt over je relatie?
En waarom ben je precies boos op hem? Is dat omdat hij je voor het blok heeft gezet, of is het om een andere reden? Speelt er meer mee?
donderdag 4 februari 2010 om 20:33
Ik vind dit echt niet kunnen. Hoe kun jij besluiten dat je vriend ook wel gelukkig wordt zonder kinderen. Dat is zijn keuze. En deze keuze is niet aan jou. Dat je je in eerste instantie rot bent geschrokken en dat je de pil hebt doorgeslikt kan ik me indenken, maar niet dat je dat maanden en maanden achter elkaar hebt gedaan. Met iedere pil die je slikte heb je een nieuwe leugen aan je vriend verteld. Wat is dat vals zeg....
Jij kunt vast ook wel gelukkig worden zonder hem, net zoals hij volgens jou gelukkig kan worden zonder kinderen.
Jij kunt vast ook wel gelukkig worden zonder hem, net zoals hij volgens jou gelukkig kan worden zonder kinderen.
vrijdag 5 februari 2010 om 08:15
quote:wzk schreef op 04 februari 2010 @ 20:33:
Ik vind dit echt niet kunnen. Hoe kun jij besluiten dat je vriend ook wel gelukkig wordt zonder kinderen. Dat is zijn keuze. En deze keuze is niet aan jou. Dat je je in eerste instantie rot bent geschrokken en dat je de pil hebt doorgeslikt kan ik me indenken, maar niet dat je dat maanden en maanden achter elkaar hebt gedaan. Met iedere pil die je slikte heb je een nieuwe leugen aan je vriend verteld. Wat is dat vals zeg....
Jij kunt vast ook wel gelukkig worden zonder hem, net zoals hij volgens jou gelukkig kan worden zonder kinderen.Wil je er een bitterbal bij??? TO heeft alweer over allerlei zaken teruggepost en heeft hier zelfs gezegd dat ze nu in z'n totaliteit twijfelt aan haar hele relatie.
Ik vind dit echt niet kunnen. Hoe kun jij besluiten dat je vriend ook wel gelukkig wordt zonder kinderen. Dat is zijn keuze. En deze keuze is niet aan jou. Dat je je in eerste instantie rot bent geschrokken en dat je de pil hebt doorgeslikt kan ik me indenken, maar niet dat je dat maanden en maanden achter elkaar hebt gedaan. Met iedere pil die je slikte heb je een nieuwe leugen aan je vriend verteld. Wat is dat vals zeg....
Jij kunt vast ook wel gelukkig worden zonder hem, net zoals hij volgens jou gelukkig kan worden zonder kinderen.Wil je er een bitterbal bij??? TO heeft alweer over allerlei zaken teruggepost en heeft hier zelfs gezegd dat ze nu in z'n totaliteit twijfelt aan haar hele relatie.
vrijdag 5 februari 2010 om 08:58
quote:ikbenik94 schreef op 04 februari 2010 @ 18:01:
Ja ik ben er nog niet helemaal over uit.
Ik twijfel aan mijn relatie op dit moment. Over alles. Maar ik denk dat dat komt omdat ik gewoon vreselijk in de war ben.
Mijn leven hangt niet af van hem, ik heb zelf een redelijk druk sociaal leven. Maar het zou wel ongelofelijk kut zijn als het uit zou gaan.
Desondanks vind ik na lang nadenken onze relatie niet helemaal zo geweldig meer. en ik ben boos. Op ons beiden. En vraag me ook af of ik hiermee verder moet gaan....Kan me er iets bij voorstellen. Hij doet iets wat niet door de beugel kan (dat ultimatum) en omdat je hem niet kwijt wil doe jij weer iets stoms, maar in verloop van tijd ga je je toch realiseren dat zo'n karaktereigenschap van die man helemaal niet bij je past. Opeens 'n bevlieging krijgen en dan zo'n kleutermentaliteit er op na houden van 'IK WIL HET NU!'. Tja, daar zou ik ook op afknappen.
Ja ik ben er nog niet helemaal over uit.
Ik twijfel aan mijn relatie op dit moment. Over alles. Maar ik denk dat dat komt omdat ik gewoon vreselijk in de war ben.
Mijn leven hangt niet af van hem, ik heb zelf een redelijk druk sociaal leven. Maar het zou wel ongelofelijk kut zijn als het uit zou gaan.
Desondanks vind ik na lang nadenken onze relatie niet helemaal zo geweldig meer. en ik ben boos. Op ons beiden. En vraag me ook af of ik hiermee verder moet gaan....Kan me er iets bij voorstellen. Hij doet iets wat niet door de beugel kan (dat ultimatum) en omdat je hem niet kwijt wil doe jij weer iets stoms, maar in verloop van tijd ga je je toch realiseren dat zo'n karaktereigenschap van die man helemaal niet bij je past. Opeens 'n bevlieging krijgen en dan zo'n kleutermentaliteit er op na houden van 'IK WIL HET NU!'. Tja, daar zou ik ook op afknappen.
vrijdag 5 februari 2010 om 10:46
quote:elninjoo schreef op 05 februari 2010 @ 08:58:
[...]
Kan me er iets bij voorstellen. Hij doet iets wat niet door de beugel kan (dat ultimatum) en omdat je hem niet kwijt wil doe jij weer iets stoms, maar in verloop van tijd ga je je toch realiseren dat zo'n karaktereigenschap van die man helemaal niet bij je past. Opeens 'n bevlieging krijgen en dan zo'n kleutermentaliteit er op na houden van 'IK WIL HET NU!'. Tja, daar zou ik ook op afknappen.
Tja, maar had hij dat volgehouden als TO had gezegd dat zij er toch even over na wilde denken? Als hij dan de relatie inderdaad in een bevlieging beeindigd ben je van mooi van hem af. Als hij je dan de tijd geeft en toegeeft een beetje extreem gereageerd te hebben en dat hij het zo niet bedoelde wordt het weer heel anders.
Jij zou gewoon op hem afknappen om dat hij de woorden 'kinderen' en 'graag willen' in een zin gebruikte
[...]
Kan me er iets bij voorstellen. Hij doet iets wat niet door de beugel kan (dat ultimatum) en omdat je hem niet kwijt wil doe jij weer iets stoms, maar in verloop van tijd ga je je toch realiseren dat zo'n karaktereigenschap van die man helemaal niet bij je past. Opeens 'n bevlieging krijgen en dan zo'n kleutermentaliteit er op na houden van 'IK WIL HET NU!'. Tja, daar zou ik ook op afknappen.
Tja, maar had hij dat volgehouden als TO had gezegd dat zij er toch even over na wilde denken? Als hij dan de relatie inderdaad in een bevlieging beeindigd ben je van mooi van hem af. Als hij je dan de tijd geeft en toegeeft een beetje extreem gereageerd te hebben en dat hij het zo niet bedoelde wordt het weer heel anders.
Jij zou gewoon op hem afknappen om dat hij de woorden 'kinderen' en 'graag willen' in een zin gebruikte
zaterdag 6 februari 2010 om 12:58
Ikbenik94, dit zou ik een jaar of 15 geleden geplaatst kunnen hebben!
Ik (36) moet er ook absoluut niet aan denken om een kind (of erger nog kinderen) te hebben en heb weleens gedacht: Wat zou ik doen als mijn vriend die wens wel zou hebben (die hij gelukkig niet heeft). Ik ben een paar jaar geleden gesteriliseerd, omdat mijn wens om geen kinderen te krijgen heel groot was (en is)en ik graag een definitieve streep onder mijn vruchtbaarheid wilde.
Rond mijn 20e had ik een relatie (voor de duidelijkheid: niet met mijn huidige vriend) en hij begon er ook steeds over dat hij kinderen wilde terwijl hij heel goed wist dat ik dat niet wilde. Ik ging er toen ook maar in mee, want ik dacht nooit meer een ander te kunnen krijgen. Al had hij voorgesteld om in Ghana te gaan wonen, dan had ik gezegd dat ik altijd al in Afrika had willen wonen...
Achteraf gezien is het allemaal toch nog goed gekomen. Zo ideaal was die jongen toch niet en nu heb ik een vele leukere.
Want waar ik ook aan denk in dit verhaal: Wat als hij nou over een paar jaar voorstelt om dan maar te gaan adopteren omdat het niet gelukt is, zit je alsnog met een aandachtzuigertje opgescheept. Of dat je een gehandicapt kind krijgt. Ik zou een "gewoon" kind al niet trekken, dat zou mijn leven al zwaar verpesten, laat staan dat je er ook nog eentje krijgt die extra zorg nodig heeft.
Ik snap dat je bang bent om je relatie te verbreken, maar hier kun je echt geen compromis over sluiten. Stel je voor hoe je leven eruit zou zien met kind(eren) en of je dat jezelf aan wilt doen. Als je er met hart en ziel voor kiest, lijkt het me al heel zwaar, laat staan dat het voor je beslist wordt. Lijkt me niet de manier om gelukkig te worden. Als ik bij een vriendin ben die kinderen heeft, dan zie ik alleen maar een bevestiging van wat ik al weet: Godzijdank blijft dit me bespaard.
Ik (36) moet er ook absoluut niet aan denken om een kind (of erger nog kinderen) te hebben en heb weleens gedacht: Wat zou ik doen als mijn vriend die wens wel zou hebben (die hij gelukkig niet heeft). Ik ben een paar jaar geleden gesteriliseerd, omdat mijn wens om geen kinderen te krijgen heel groot was (en is)en ik graag een definitieve streep onder mijn vruchtbaarheid wilde.
Rond mijn 20e had ik een relatie (voor de duidelijkheid: niet met mijn huidige vriend) en hij begon er ook steeds over dat hij kinderen wilde terwijl hij heel goed wist dat ik dat niet wilde. Ik ging er toen ook maar in mee, want ik dacht nooit meer een ander te kunnen krijgen. Al had hij voorgesteld om in Ghana te gaan wonen, dan had ik gezegd dat ik altijd al in Afrika had willen wonen...
Achteraf gezien is het allemaal toch nog goed gekomen. Zo ideaal was die jongen toch niet en nu heb ik een vele leukere.
Want waar ik ook aan denk in dit verhaal: Wat als hij nou over een paar jaar voorstelt om dan maar te gaan adopteren omdat het niet gelukt is, zit je alsnog met een aandachtzuigertje opgescheept. Of dat je een gehandicapt kind krijgt. Ik zou een "gewoon" kind al niet trekken, dat zou mijn leven al zwaar verpesten, laat staan dat je er ook nog eentje krijgt die extra zorg nodig heeft.
Ik snap dat je bang bent om je relatie te verbreken, maar hier kun je echt geen compromis over sluiten. Stel je voor hoe je leven eruit zou zien met kind(eren) en of je dat jezelf aan wilt doen. Als je er met hart en ziel voor kiest, lijkt het me al heel zwaar, laat staan dat het voor je beslist wordt. Lijkt me niet de manier om gelukkig te worden. Als ik bij een vriendin ben die kinderen heeft, dan zie ik alleen maar een bevestiging van wat ik al weet: Godzijdank blijft dit me bespaard.
anoniem_44014 wijzigde dit bericht op 06-02-2010 13:00
Reden: ik had niet alleen een grote wens om geen kinderen te krijgen, die heb ik nog steeds
Reden: ik had niet alleen een grote wens om geen kinderen te krijgen, die heb ik nog steeds
% gewijzigd
zaterdag 6 februari 2010 om 13:04
quote:Courage schreef op 02 februari 2010 @ 23:14:
Ik hou niet van liegen, maar misschien is dit een tussenoplossing die hem minder kwetst c.q. het afsluiten van de relatie minder pijnlijk maakt.
Vertel hem dat je op je keuze voor kinderen terug bent gekomen.
Wees eerlijk dat je geen kinderen wilt.
Laat in het midden dat je de pil bent blijven slikken. Wees wel duidelijk over dat je het nu niet meer wilt 'proberen'.
Vraag een gesprek met een relatietherapeut aan. Om hier samen uit te komen of niet.
Zonder alle volgende 18 pagina's te hebben gelezen, ik vind dit een heel elegante oplossing!
(hoop zo te lezen dat je dat ook vindt)
Ik hou niet van liegen, maar misschien is dit een tussenoplossing die hem minder kwetst c.q. het afsluiten van de relatie minder pijnlijk maakt.
Vertel hem dat je op je keuze voor kinderen terug bent gekomen.
Wees eerlijk dat je geen kinderen wilt.
Laat in het midden dat je de pil bent blijven slikken. Wees wel duidelijk over dat je het nu niet meer wilt 'proberen'.
Vraag een gesprek met een relatietherapeut aan. Om hier samen uit te komen of niet.
Zonder alle volgende 18 pagina's te hebben gelezen, ik vind dit een heel elegante oplossing!
(hoop zo te lezen dat je dat ook vindt)
zaterdag 6 februari 2010 om 13:10
Wat moet een relatietherapeut nou, in dit soort situaties? Therapie wordt vaak als laatste redmiddel gezien, ten onrechte. Dit is in mijn ogen een patstelling; twee mensen die iets compleet anders willen. Een therapeut is goed als je vastloopt in communicatie, of in jezelf uiten, of in luisteren, of qua verwachtingen, noem maar op. Maar dit is toch duidelijk? Door goed communiceren/luisteren/begrijpen wordt je kinderwens echt niet groter of kleiner.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
