Relaties
alle pijlers
Angst, onzeker maar ook inzicht
maandag 8 februari 2010 om 16:14
Hallo allemaal,
Ik ben een vrouw van 28 jaar, anderhalf jaar een relatie en nieuw op dit forum.
Ik zou graag mijn verhaal met jullie willen delen, misschien kunnen jullie mij zo nu en dan voorzien van adviezen, steun en meningen.
Voordat ik mijn verhaal (hopenlijk zo duidelijk mogelijk) doe wil ik jullie laten weten dat ik een hoop pijnlijke ervaringen op relatie land en opvoeding/verleden achter de rug heb (wie niet?!) en pyschotherapie ga volgen. Te vaak heb ik vroeger van mijn vader gehoord dat ik niks betekende, in de steek gelaten en niet als goed bestempeld. Ook besef ik me dat als ik zo door ga ik mezelf en mijn relatie nadelig beinvloed.
Ik ben bang, bang dat mijn vriend me ineens niet meer lief, leuk en aardig vind, ineens besluit dat hij de relatie wilt beeindigen, iemand anders tegen komt die liever,leuker en sterker is dan ik.
Als mijn vriend iets met vrienden gaat ondernemen is regelmatig mijn eerste gedachte: wil je liever niet bij mij zijn? Gelukkig uit ik dit niet naar hem.
Als mijn vriend niet reageerd op een sms of mail denk ik soms: oh je wilt misschien niet reageren omdat je me vervelend vind.
Ik realiseer dat ik te vaak met hem gepraat heb over onzekerheden, de beren op de weg te vaak getoest heb bij hem en dat hoeveel iemand ook van je houd, dat dat als vervelend ervaren kan worden.
Ik wil niet verder afzakken in mijn minderwaardigheid en ook hem niet verliezen, soms ben ik zo op zoek naar bewijs dat hij me gaat kwetsen.
Veel liefs en ben erg benieuwd naar jullie meningen.
Ik ben een vrouw van 28 jaar, anderhalf jaar een relatie en nieuw op dit forum.
Ik zou graag mijn verhaal met jullie willen delen, misschien kunnen jullie mij zo nu en dan voorzien van adviezen, steun en meningen.
Voordat ik mijn verhaal (hopenlijk zo duidelijk mogelijk) doe wil ik jullie laten weten dat ik een hoop pijnlijke ervaringen op relatie land en opvoeding/verleden achter de rug heb (wie niet?!) en pyschotherapie ga volgen. Te vaak heb ik vroeger van mijn vader gehoord dat ik niks betekende, in de steek gelaten en niet als goed bestempeld. Ook besef ik me dat als ik zo door ga ik mezelf en mijn relatie nadelig beinvloed.
Ik ben bang, bang dat mijn vriend me ineens niet meer lief, leuk en aardig vind, ineens besluit dat hij de relatie wilt beeindigen, iemand anders tegen komt die liever,leuker en sterker is dan ik.
Als mijn vriend iets met vrienden gaat ondernemen is regelmatig mijn eerste gedachte: wil je liever niet bij mij zijn? Gelukkig uit ik dit niet naar hem.
Als mijn vriend niet reageerd op een sms of mail denk ik soms: oh je wilt misschien niet reageren omdat je me vervelend vind.
Ik realiseer dat ik te vaak met hem gepraat heb over onzekerheden, de beren op de weg te vaak getoest heb bij hem en dat hoeveel iemand ook van je houd, dat dat als vervelend ervaren kan worden.
Ik wil niet verder afzakken in mijn minderwaardigheid en ook hem niet verliezen, soms ben ik zo op zoek naar bewijs dat hij me gaat kwetsen.
Veel liefs en ben erg benieuwd naar jullie meningen.
maandag 8 februari 2010 om 16:35
Beste Kastanjez,
Ja zeker mijn vriend weet dat ik therapie ga volgen, mijn vriend begrijpt me, kan altijd bij hem terecht maar vorige week hebben we ruzie gehad omdat het hem eventjes teveel werd toen er weer een gesprek plaats moest vinden omdat ik van een niet bestaand iets een probleem maakte.
Mijn vraag aan jullie is, hoe kan ik onzekere momenten omdraaien en mezelf rustig krijgen?
Misschien wat algemene adviezen over mannen, mijn partner is geen prater en ik absoluut wel, hoe kun je hierin een voor beiden partijen, een gezonde balance in vinden?
Ja zeker mijn vriend weet dat ik therapie ga volgen, mijn vriend begrijpt me, kan altijd bij hem terecht maar vorige week hebben we ruzie gehad omdat het hem eventjes teveel werd toen er weer een gesprek plaats moest vinden omdat ik van een niet bestaand iets een probleem maakte.
Mijn vraag aan jullie is, hoe kan ik onzekere momenten omdraaien en mezelf rustig krijgen?
Misschien wat algemene adviezen over mannen, mijn partner is geen prater en ik absoluut wel, hoe kun je hierin een voor beiden partijen, een gezonde balance in vinden?
maandag 8 februari 2010 om 16:39
Ter verduidelijking,
Als er iets is, qua werk of vrienden of onze relatie, dan heeft mijn vriend weleens de behoefte om zich terug te trekken in zijn eigen wereldje, om het voor zichzelf duidelijk te krijgen.
Soms deelt hij het met me en soms ook niet. Helemaal goed, niks mis mee maar ik voel hem heel erg sterk aan en soms voel ik me daardoor buitengesloten.
Als er iets is, qua werk of vrienden of onze relatie, dan heeft mijn vriend weleens de behoefte om zich terug te trekken in zijn eigen wereldje, om het voor zichzelf duidelijk te krijgen.
Soms deelt hij het met me en soms ook niet. Helemaal goed, niks mis mee maar ik voel hem heel erg sterk aan en soms voel ik me daardoor buitengesloten.
maandag 8 februari 2010 om 16:40
Mja, ik denk dat je aanvoelt dat je iemand echt kwijt kunt raken door zulk gedrag. Met als gevolg dat je alleen maar meer gaat claimen/raar gedrag gaat vertonen.
Ik denk echter dat je niet in therapie moet gaan om te voorkomen dat je kwijt raakt, maar om jezelf te vinden. Ongeacht wat er gebeurt met je vriend.
Wil je echt verder komen zal jij je vriend uit de vergelijking moeten halen. Hij staat er namelijk los van. Is hij weg en komt er een ander, dan vertoon je precies hetzelfde gedrag waarschijnlijk.
Wat jij zoekt bij anderen zullen zij jou niet kunnen geven. Je vriend niet, maar zelfs een therapeut niet. Daarmee bedoel ik dat die therapeut jou slechts een pad op kan sturen die je ZELF moet bewandelen. Verwacht niet dat een ander het voor je doet...
Ik denk echter dat je niet in therapie moet gaan om te voorkomen dat je kwijt raakt, maar om jezelf te vinden. Ongeacht wat er gebeurt met je vriend.
Wil je echt verder komen zal jij je vriend uit de vergelijking moeten halen. Hij staat er namelijk los van. Is hij weg en komt er een ander, dan vertoon je precies hetzelfde gedrag waarschijnlijk.
Wat jij zoekt bij anderen zullen zij jou niet kunnen geven. Je vriend niet, maar zelfs een therapeut niet. Daarmee bedoel ik dat die therapeut jou slechts een pad op kan sturen die je ZELF moet bewandelen. Verwacht niet dat een ander het voor je doet...
maandag 8 februari 2010 om 16:46
Het doet me een beetje denk aan het topic: waar komen deze gedachtes vandaan? Misschien goed om het een keer door te lezen, er staan veel tips in. Bovendien kan het helpen om de situatie van een ander, waar je meer afstand van hebt, te vergelijken met die van jezelf.
Op zich is het al goed dat je inziet dat je hem met dit gedrag eerder bij je weg jaagt dan dat je hem vasthoudt. Vasthouden is eigenlijk loslaten. Als jij hem loslaat en je merkt dat er niks uitkomt van alle angsten die je voelt, dan hebben je oude negatieve ervaringen met verlaten worden de kans om vervangen te worden met nieuwe positieve ervaringen.
Het is goed dat je hier hulp bij krijgt, dit soort zaken zijn vaak lastig zelf op te lossen/
Op zich is het al goed dat je inziet dat je hem met dit gedrag eerder bij je weg jaagt dan dat je hem vasthoudt. Vasthouden is eigenlijk loslaten. Als jij hem loslaat en je merkt dat er niks uitkomt van alle angsten die je voelt, dan hebben je oude negatieve ervaringen met verlaten worden de kans om vervangen te worden met nieuwe positieve ervaringen.
Het is goed dat je hier hulp bij krijgt, dit soort zaken zijn vaak lastig zelf op te lossen/
maandag 8 februari 2010 om 16:51
Ik ga in therapie voor mezelf, niet voor mijn vriend want zoals hier ook al gezegd wordt, als deze relatie overgaat loop ik er tegen aan bij een ander. Bijkomend, ik wil dezelfde liefde voor mezelf voelen als ik voor een ander voel.
Gelukkig claim ik niet, ik vebied niks, ga niet mokken, boycotten of wat dan ook, wat heel normaal is. Ik onzeker vaak in gedachten. Al heb ik de laatste tijd vaak getoets en ik ben bang dat dit hem nadelig beinvloed heeft naar mij toe.
Gelukkig claim ik niet, ik vebied niks, ga niet mokken, boycotten of wat dan ook, wat heel normaal is. Ik onzeker vaak in gedachten. Al heb ik de laatste tijd vaak getoets en ik ben bang dat dit hem nadelig beinvloed heeft naar mij toe.
maandag 8 februari 2010 om 16:51
ik heb precies hetzelfde, ook door de jeugdervaringen (nooit goed genoeg gevonden worden) met als enige verschil dat ik het niet altijd bij mezelf kan houden en het toch doorslaat op mijn relatie. Met als gevolg dat het nu uit is.
En ik denk ook echt uit blijft want ik weet dat het weer zal gebeuren en dat wil ik niet.
Ik vind het heel knap dat jij het wel bij jezelf kunt houden, dus het enige waar jij aan hoeft te werken is dat je je eigen dag niet verpest door het je aan te trekken en gewoon lekker je eigen ding kunt doen met een leeg hoofd.
Ik moet aan 2 dingen werken, dat ik het ook nog eens bij mezelf leer te houden.
En ik denk ook echt uit blijft want ik weet dat het weer zal gebeuren en dat wil ik niet.
Ik vind het heel knap dat jij het wel bij jezelf kunt houden, dus het enige waar jij aan hoeft te werken is dat je je eigen dag niet verpest door het je aan te trekken en gewoon lekker je eigen ding kunt doen met een leeg hoofd.
Ik moet aan 2 dingen werken, dat ik het ook nog eens bij mezelf leer te houden.
maandag 8 februari 2010 om 16:58
Ik herken het wel een beetje. Ben in het verleden ook op een nare manier verlaten en ook nog eens op een zeer kwetsbaar punt in m'n leven... (ik was zwanger).
Nu m'n huidige relatie ongeveer net zo lang duurt als de vorige, merk ik dat ik ook banger word dat het me wéér gebeurt. Wat nou als ik het weer niet aan zie komen?
Je wilt ook geen "ongelijkwaardige" relatie creëren door steeds je onzekerheden te uiten en om bevestiging vragen maar je wilt ook het probleem (mijn probleem dus
) bespreekbaar maken.
Een lastige balans.
Heb er ook hulp bij om het op te lossen, ermee om te gaan. Ik wil me veilig voelen, bij mezelf, binnen m'n relatie en niet m'n eigen angsten waarheid maken..
Nu m'n huidige relatie ongeveer net zo lang duurt als de vorige, merk ik dat ik ook banger word dat het me wéér gebeurt. Wat nou als ik het weer niet aan zie komen?
Je wilt ook geen "ongelijkwaardige" relatie creëren door steeds je onzekerheden te uiten en om bevestiging vragen maar je wilt ook het probleem (mijn probleem dus
) bespreekbaar maken.Een lastige balans.
Heb er ook hulp bij om het op te lossen, ermee om te gaan. Ik wil me veilig voelen, bij mezelf, binnen m'n relatie en niet m'n eigen angsten waarheid maken..
maandag 8 februari 2010 om 17:01
quote:Soulsearch28 schreef op 08 februari 2010 @ 16:35:
Beste Kastanjez,
Ja zeker mijn vriend weet dat ik therapie ga volgen, mijn vriend begrijpt me, kan altijd bij hem terecht maar vorige week hebben we ruzie gehad omdat het hem eventjes teveel werd toen er weer een gesprek plaats moest vinden omdat ik van een niet bestaand iets een probleem maakte.
Mijn vraag aan jullie is, hoe kan ik onzekere momenten omdraaien en mezelf rustig krijgen?
ow, je houdt t dus niet helemaal bij jezelf...dat doe ik dus ook, van een 'niet bestaand iets' een probleem maken...niet altijd maar wel een aantal keer per jaar zeg maar. Kom er gewoon niet vanaf, zo kut.
Beste Kastanjez,
Ja zeker mijn vriend weet dat ik therapie ga volgen, mijn vriend begrijpt me, kan altijd bij hem terecht maar vorige week hebben we ruzie gehad omdat het hem eventjes teveel werd toen er weer een gesprek plaats moest vinden omdat ik van een niet bestaand iets een probleem maakte.
Mijn vraag aan jullie is, hoe kan ik onzekere momenten omdraaien en mezelf rustig krijgen?
ow, je houdt t dus niet helemaal bij jezelf...dat doe ik dus ook, van een 'niet bestaand iets' een probleem maken...niet altijd maar wel een aantal keer per jaar zeg maar. Kom er gewoon niet vanaf, zo kut.
maandag 8 februari 2010 om 17:15
Dag Noa,
het is heel herkenbaar. Ik probeer op deze manier relaties 'vol' te houden:
1. Ja, hij kan altijd bij je weggaan net als ieder ander mens op de wereld. Dat is een feit.
2. Als iemand je verlaat kan dat heel erg rot zijn en dat kan je voelen maar de wereld vergaat niet. Je wordt de volgende dag gewoon wakker en het leven neemt een andere wending maar ook dan voel je je wel weer een keer heel erg gelukkig of vind je een andere liefde.
3. Gaten zijn mogelijkheden. Als er iets wegvalt kun je zelf bepalen wat daarvoor in de plaats komt, vrijheid!
Klinkt misschien heel erg hard, maar je verandert niets aan dingen die kunnen gebeuren. Het belangrijkste is voor mij, zorgen dat ik zelf geluk kan creeeren vanuit mezelf. Nooit dat af laten hangen van iemand van wie je houdt.
Heeft me wel 4 jaar zware therapie en aantal opnames gekost. Ik heb een extreme verlatingsangst, en wil ook nog wel eens paniekaanval hierdoor krijgen. Maar door die principes te hanteren kan ik het beter aan en ben ik voor het eerst in mijn leven blij in een relatie en durf ik ook uit te spreken dat ik echt met lief verder wil.
Nou, heel verhaal, hoop dat ik je beetje heb kunnen helpen.Liefs
het is heel herkenbaar. Ik probeer op deze manier relaties 'vol' te houden:
1. Ja, hij kan altijd bij je weggaan net als ieder ander mens op de wereld. Dat is een feit.
2. Als iemand je verlaat kan dat heel erg rot zijn en dat kan je voelen maar de wereld vergaat niet. Je wordt de volgende dag gewoon wakker en het leven neemt een andere wending maar ook dan voel je je wel weer een keer heel erg gelukkig of vind je een andere liefde.
3. Gaten zijn mogelijkheden. Als er iets wegvalt kun je zelf bepalen wat daarvoor in de plaats komt, vrijheid!
Klinkt misschien heel erg hard, maar je verandert niets aan dingen die kunnen gebeuren. Het belangrijkste is voor mij, zorgen dat ik zelf geluk kan creeeren vanuit mezelf. Nooit dat af laten hangen van iemand van wie je houdt.
Heeft me wel 4 jaar zware therapie en aantal opnames gekost. Ik heb een extreme verlatingsangst, en wil ook nog wel eens paniekaanval hierdoor krijgen. Maar door die principes te hanteren kan ik het beter aan en ben ik voor het eerst in mijn leven blij in een relatie en durf ik ook uit te spreken dat ik echt met lief verder wil.
Nou, heel verhaal, hoop dat ik je beetje heb kunnen helpen.Liefs
This is not kosher!
dinsdag 9 februari 2010 om 12:53
Ik heb mijn vriendinnen waar ik mee afspreek, heb zo mijn hobby's als ik thuis ben en als hij iets voor zichzelf doet, geef ik hem geen derdehands verhoor, verbied hem niks, ga niet zitten mokken.
Zeg niet: waarom doe je dat en waarom blijf je niet bij mij. Dat ik het soms denk is ook niet goed, realiseer ik me ook en ben nu al zover dat ik de gedachte niet volledig accepteer en ermee aan de slag ga. Ik zie nu in waar mijn onzekerheid vandaan komt (verleden) en dat ik het nu in het heden moeilijk maak voor mezelf en soms ook voor mijn partner.
Tuurlijk heb ik wel eens mijn onzekerheden geuit en soms ook door mijn onzekerheid verkeerd op hem gereageerd. Echter heb ik dat altijd door van mezelf, probeer het dan ook aan vriendlief uit te leggen en bied ook gelijk een excuus aan. Gelukkig heb ik ook het besef dat door te claimen je iedereen kwijt kan raken en mocht het uitgaan dan kom ik er ook wel over heen. Geen enkele relatie heeft 100% garantie. Maar ik voel me nu goed dus dan kan ik dat denken en voelen maar op het moment dat je je onzeker voelt is het omdraaien van dat gevoel soms veel lastiger. Soms maak ik mezelf ook onzeker door dingen te zien die er niet zijn.
Zeg niet: waarom doe je dat en waarom blijf je niet bij mij. Dat ik het soms denk is ook niet goed, realiseer ik me ook en ben nu al zover dat ik de gedachte niet volledig accepteer en ermee aan de slag ga. Ik zie nu in waar mijn onzekerheid vandaan komt (verleden) en dat ik het nu in het heden moeilijk maak voor mezelf en soms ook voor mijn partner.
Tuurlijk heb ik wel eens mijn onzekerheden geuit en soms ook door mijn onzekerheid verkeerd op hem gereageerd. Echter heb ik dat altijd door van mezelf, probeer het dan ook aan vriendlief uit te leggen en bied ook gelijk een excuus aan. Gelukkig heb ik ook het besef dat door te claimen je iedereen kwijt kan raken en mocht het uitgaan dan kom ik er ook wel over heen. Geen enkele relatie heeft 100% garantie. Maar ik voel me nu goed dus dan kan ik dat denken en voelen maar op het moment dat je je onzeker voelt is het omdraaien van dat gevoel soms veel lastiger. Soms maak ik mezelf ook onzeker door dingen te zien die er niet zijn.
dinsdag 9 februari 2010 om 13:04
Ook ik herken wel iets van je verhaal. Ik heb zelf vaak de neiging om met mijn eigen gedachtes aan de haal te gaan en om conclusies te trekken die echt werkelijk nergens op slaan. Ik doe dit ook uit onzekerheid. Dit is voor mijn vriend niet leuk, maar eigenlijk net zo vervelend voor mij. Ik loop met die gevoelens en trek hierdoor ook aan het korste eind.
Ik heb ook gesprekken met een psycholoog. Natuurlijk moet je iets aan jezelf doen waardoor die neigingen steeds minder worden, maar aan een aantal 'oefeningen' heb ik in het beginstadium veel gehad. Probeer de gedachten van je af te zetten door iets te doen met je hoofd en je lichaam tegelijk. Dus in de auto bijv, ga meezingen met liedjes. Of ga iets voor je werk doen. Als je dit doet voor je je gedachten kunt uiten kun je het erna vaak iets beter in het juiste licht zien. Ik was altijd heel impulsief met mijn reacties of gelijk een sms of iets sturen bij deze gedachtes en dit heeft me een paar situaties bespaard.
Maar bovenal moet je er inderdaad voor zorgen dat je jezelf beter gaat voelen waardoor de onzekerheid minder wordt. Succes!
Ik heb ook gesprekken met een psycholoog. Natuurlijk moet je iets aan jezelf doen waardoor die neigingen steeds minder worden, maar aan een aantal 'oefeningen' heb ik in het beginstadium veel gehad. Probeer de gedachten van je af te zetten door iets te doen met je hoofd en je lichaam tegelijk. Dus in de auto bijv, ga meezingen met liedjes. Of ga iets voor je werk doen. Als je dit doet voor je je gedachten kunt uiten kun je het erna vaak iets beter in het juiste licht zien. Ik was altijd heel impulsief met mijn reacties of gelijk een sms of iets sturen bij deze gedachtes en dit heeft me een paar situaties bespaard.
Maar bovenal moet je er inderdaad voor zorgen dat je jezelf beter gaat voelen waardoor de onzekerheid minder wordt. Succes!
dinsdag 9 februari 2010 om 16:42
@ Soulsearch,
volgens mij heb je het allemaal helemaal op een rijtje, en therapie kan je erbij helpen om dit toe te passen. Ook in de moeilijke momenten.
Gun jezelf wat tijd het is een langzaam proces, maar als je merkt dat de gedachten en patronen veranderen is dat een bevrijding!
Ik vind het ook goed dat je tegen je vriend kan zeggen dat je irreeel doet, ik hoop dat hij je erbij kan helpen om de veranderingen door te voeren. Sta je al op een of andere wachtlijst?
volgens mij heb je het allemaal helemaal op een rijtje, en therapie kan je erbij helpen om dit toe te passen. Ook in de moeilijke momenten.
Gun jezelf wat tijd het is een langzaam proces, maar als je merkt dat de gedachten en patronen veranderen is dat een bevrijding!
Ik vind het ook goed dat je tegen je vriend kan zeggen dat je irreeel doet, ik hoop dat hij je erbij kan helpen om de veranderingen door te voeren. Sta je al op een of andere wachtlijst?
This is not kosher!
woensdag 10 februari 2010 om 10:22
Goedemorgen iedereen
@ Wellhello
Het verhaal is, ik heb een hele goede therapeut die me geadviseerd heeft elke week langs te komen. Dat heb ik ook gedaan maar deze meneer kan vanwege zijn leeftijd en drukke agenda mij alleen in de ochtend begeleiden. Ik merk aan mezelf dat ik het vrij lastig vind om daarna naar mijn werk te moeten, het liefste ga ik aan het einde van de dag of in de avonduren naar therapie zodat ik daarna gelijk lekker naar huis kan. Dat is de reden waarom ik op zoek ben naar een andere therapeut maar wordt steeds geconfronteerd met lange wachtlijsten. Maar desnoods maar weer terug naar de ochtend want het klikte wel met hem.
Ik heb net het topic van Bloem gelezen, waar komen deze gedachten voorbij en godallejeweetwel ik ben me een hoedje geschrokken. Ben ik ook zo naar mijn partner, is mijn partner afstand aan het nemen, is mijn partner ook al bang om te doen en te zeggen wat hij wil of niet? Bloem mocht je meelezen, sorry maar jouw topic heeft mijn ogen geopend.
Ik doe dit allemaal niet voor mijn partner maar voor mezelf, ik belemmer mezelf, doe mezelf alleen maar pijn en maak het voor mezelf alleen maar moeilijker!
@ Wellhello
Het verhaal is, ik heb een hele goede therapeut die me geadviseerd heeft elke week langs te komen. Dat heb ik ook gedaan maar deze meneer kan vanwege zijn leeftijd en drukke agenda mij alleen in de ochtend begeleiden. Ik merk aan mezelf dat ik het vrij lastig vind om daarna naar mijn werk te moeten, het liefste ga ik aan het einde van de dag of in de avonduren naar therapie zodat ik daarna gelijk lekker naar huis kan. Dat is de reden waarom ik op zoek ben naar een andere therapeut maar wordt steeds geconfronteerd met lange wachtlijsten. Maar desnoods maar weer terug naar de ochtend want het klikte wel met hem.
Ik heb net het topic van Bloem gelezen, waar komen deze gedachten voorbij en godallejeweetwel ik ben me een hoedje geschrokken. Ben ik ook zo naar mijn partner, is mijn partner afstand aan het nemen, is mijn partner ook al bang om te doen en te zeggen wat hij wil of niet? Bloem mocht je meelezen, sorry maar jouw topic heeft mijn ogen geopend.
Ik doe dit allemaal niet voor mijn partner maar voor mezelf, ik belemmer mezelf, doe mezelf alleen maar pijn en maak het voor mezelf alleen maar moeilijker!
