twee liefdes...........nieuw topic...

Hoe dom kun je zijn, hoeveel verdriet kun je jezelf aandoen? Dacht dat ik het wel aankon zo langzamerhand en heb zelf t initiatief genomen een ontmoeting te forceren.. die op t aller, allerlaatste moment niet door ging... Precies om de reden waarvoor ik zoo bang was; een nieuwe vlam! Die (dat weet ik al te goed) ook niet blijvend is, waarvan er al meerdere de revue hebben gepasseerd de laatste tijd.. tsja, mijn volgende job zou detective kunnen zijn.... En ik weet dat hij t niet waard is, ik er mijlen boven zou moeten staan, mijn hoop definitief moet begraven, maar waarom doet t zo verdomde pijn.... heb het mezelf nog aangedaan ook, stomme, stomme muts!

Ben dus weer terug bij af, zal mezelf weer bij elkaar moeten rapen, voor de laatste keer, dat beloof ik mezelf! Maar ja, dat had ik al vaker aan mezelf beloofd... wat is het toch dat maakt dat je altijd net dat wilt hebben wat onbereikbaar is. Iemand niet uit je systeem te kunnen halen?



een heel, heel erg verdrietige t

Teka! Knuffel van me! Ik heb het allemaal nog niet gelezen, maar zag dat je erg verdrietig bent! Meid........, huil lekker uit! Schrijf van je af!

Ik ga alles op mijn gemakje lezen, jullie zien mij zo terug.



x Knipoogje

Hallo Dames,



Lang niet op het forum geweest - eerst inlogproblemen, daarna minder contact met nr. 2 en een betere relatie met nr. 1.

Ik ga eerst even bijlezen en kom daarna weer regelmatig "kletsen", Nr. 2 is namelijk nog steeds niet uit mijn hoofd. Sterker nog, ik spreek en mail hem vaker dan ooit. Nog steeds niets gebeurd. Gelukkig.

Hoewel de spanning soms stijgt. Zeker met oktober in het vooruitzicht, waarin we samen (+ plus nog een aantal andere collega's) 10 dagen op zakenreis zullen gaan in het buitenland.

Hoop nieuwe namen en nieuwe verhalen heb ik al gezien. En Marlies die niet meer komt... ik heb een hoop in te halen.



Tot later!

@Josephien, hoe is het met je? Heb je alles een beetje kunnen relativeren, een plekje kunnen geven?

@Doorelkaargeschud en @Stranger? Hoe is het met jullie?

@Teka, wat erg voor je, jullie hebben dus ook niet met elkaar gepraat, gevoelens kunnen delen? Juist dat maakt het zo moeilijk, lijkt me, juist daardoor kan je iets niet afsluiten. En ja, zo moeilijk, je wilt zo graag, maar die ander niet, geef dat maar eens een plekje bij jezelf.....! Probeer het een plekje te geven, afscheid (wat een rot woord) te nemen, maar praat/schrijf vooral van je af! Hug! (hoe jullie aan die plaatjes komen....?)

@Muril, wat nemen jullie een ontzettend dapper besluit. Natuurlijk heel veel tranen en een storm aan emoties. Het lijkt me verschrikkelijk om te weten dat je elkaar voor de laatste keer ontmoet. Het is ook zo, hoe langer je elkaar ontmoet, hoe langer je relatie duurt, hoe dieper de gevoelens worden, hoe meer je verstrikt raakt in elkaar. Ik wens je heel veel sterkte, praat alles goed met elkaar door, zodat je in ieder geval met duidelijkheid uit elkaar gaat. En wat de toekomst brengt, we weten het allemaal niet. Hug!

@Lois, tranen krijg ik in mijn ogen, afstandelijk naar elkaar...., toch weten dat...., toch weer.... Inderdaad hoe is het mogelijk dat nr. 2 ons zo pijn kan doen, we zouden toch beter moeten weten, waarom spreken we niet alles uit naar elkaar, waarom dat draaien, waarom, waarom...? Die film..., die blijft draaien, steeds weer, soms willen we die film niet meer zien, maar hij blijft draaien, we zijn verslaafd, we houden van onze nr. 2. Hug!

@Mies, ik heb je verhaal nog niet helemaal helder, maar dat komt nog wel. Heel herkenbaar je opmerkingen over meer dan moeder, huishouding, de irritatie aan nr. 1. Iemand heeft hier eens geschreven: nr. 1 kan niet concurreren met nr. 2, van nr. 1 zien we alles, van nr. 2 zien we alleen de goede kanten, dat is echt zo! Het heeft mij aan het denken gezet die opmerking en ben er inmiddels van overtuigd dat het zo is. Nr. 1 is een veilige thuishaven, ook een lief (in mijn geval), nr. 2 is een ideaal!

@Moose, het lijkt me heerlijk om geen smoezen meer te hoeven verzinnen. Terwijl ik deze zin typ, denk ik: tja... geen smoezen meer, maar wel een scheiding.... Hug!!!! Geef het tijd met nr. 2, neem vooral tijd voor jezelf, zet alles op een rijtje. Hoor wie het zegt...., ik bedoel het in ieder geval goed. Geniet en koester de mooie momenten!

@Thea, hoe gaat het met je?

Ik weet het, ik heb niet iedereen persoonlijk antwoord gegeven, sorry daarvoor.



Vandaag ontzettende ruzie met nr. 1 gehad, ik zie en hoor allerlei dingen in zijn opmerkingen..... schuldgevoel..., bang dat hij vermoedens heeft...? Gelukkig hebben we vanmiddag een heel goed gesprek gehad met z'n 2-en. Ik hoor inderdaad dingen in zijn opmerkingen die er niet zijn, maar omdat ik meer weet (een nr. 2 heb), vat ik zijn opmerkingen anders op dan hij heeft bedoeld. Hij heeft geen idee dat ik een nr. 2 heb, hoezo goed toneelspelen....? Ik ben gelijk weer helemaal verliefd op nr. 1, vraag mezelf af wat ik nr. 1 allemaal aan doe, kortom heel veel schuldgevoelens. Ik heb een vent uit duizenden. Dan vraag ik mezelf weer af: "Waar ben ik mee bezig? Wat doe ik hem aan? Wat als het allemaal uitkomt?". Ik noem ze allebei mijn lief, dat zijn ze ook, 2 lovers!



Een gedicht heb ik vorige week geschreven:



Lief, mijn lief.



Gevoelens, emoties,

zo vreselijk moeilijk,

zo aan de oppervlakte.



Jij bent er altijd,

jij zit in mijn hart,

jij zit in mijn bloed.



Ik heb je nodig,

ik ben verslaafd

alleen aan jou.



Liefde, zoveel liefde

wil ik je geven,

ik durf niet.



Tranen om wat niet kan

of juist wel?

Ik hou van jou!



Schreeuwen om jou!

In mijn hart

pijn, zoveel pijn.



Heb me lief!

Help me!

Ik heb je nodig!



Lief, mijn lief alsjeblief!



Het is een heel verhaal geworden, maar ach, soms....



Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte, en je weet het; geniet van alle mooie momenten!

x Knipoogje

Lois ik vind dat je de risico´s en gevolgen van´all the way´ heel treffend beschrijft.

De intimiteit die je samen koestert, de herineringen, samen wakker worden,..

het maakt dat je idd telkens naar meer verlangt.

Ik denk ook dat je hiermee aan jezelf en de ander toegeeft geen grenzen te hebben, je overgeeft en dan is t echt moeilijk om te stoppen.

Zeurpietje, it hurts maar t is echt niet makkelijker als je eenmaal je schild afwerpt, letterlijk EN figuurlijk.



Teka, ik sta te klapperen met mn oren. Wat moet dat hard aankomen voor je.

Ik hoop dat je een weg vindt om hiermee om te gaan. Heeft hij t zelf verteld of ben je er door je detective mind achtergekomen ?



Muril, goed dat je t druk hebt. Helpt echt om even met andere dingen bezig te zijn. Ondanks alles wel fijn dat jullie samen tot die conclusie komen. ´It takes a hell lot of tears, but you know´.



Knipoogje, er spreekt veel uit je gedicht. Schrijf je die voor jezelf of aan / voor nr 2 ? Ja gesprekken met nr 1 zijn verdomd ingewikkeld met verborgen aandacht voor ´vermoed hij iets´. Ik had dat ook en wist soms niet meer waar de realiteit ophield. Je komt dan in n grijs gebied en moet voorzichtig zijn, op je woorden letten en op je tenen lopen.

Als ik op mn eigen affaire terug kijk snap ik niet hoe lang ik dit ongemerkt voor mijn omgeving heb kunnen volhouden. Al ben ik geen flapuit en open boek toch was mijn verliefdheid cq vrolijkheid wel vaak errug verdacht.

Daarbij was er altijd de kans dat we samen ergens door bekenden gezien werden. We wonen in dezelfde kleine stad en zijn regelmatig samen uit geweest.



Ik denk dat we allemaal wel zulke ervaringen hebben. Het geheim houden vraagt veel improvisatie kunst. Toneelspelen is idd t goede woord !



Afijn hier wenig nieuws. Ik zoek veel afleiding, bezoek vriendinnen en begin heel langzaam te wennen aan het alleen wonen. Voorlopig even alleen dromen over de liefde. Is wel zo verstandig.

Ahum.

Hey Mooose, ja dit is (alweer) een giga klap in mijn gezicht, k zit de hele avond al stuk.. hij had nog t fatsoen dit zelf aan me te vertellen, kon ook moeilijk anders, want anders was hij (+ vlam) met mij geconfronteerd eerder vandaag. Vond hij te moeilijk... mss ook beter voor mezelf, weet niet of ik dit had aangekund, ook al dacht ik van wel. En nu... weten dat ze samen zijn, zeer wss die dingen met elkaar delen die wij ook zo lang met elkaar gedeeld hebben. Ik wilde dat ik kwaad op hem kon worden.. maar zelfs dat lukt niet. Helemaal omdat ik weet dat dit niet van lange duur zal zijn.. wat maakt het dat je dan weer geneigd bent te wachten... waarop... heb dat al zo vaak gedaan. Heb ik dan zo'n lage dunk van mezelf? En natuurlijk maakt dit weer dat je gaat twijfelen aan je beslissing bij nr1 weg te gaan, het weten dat je het daar goed had ook al ontbraken er een een aantal dingen. Het idee van nu met lege handen te staan.. Maar wil daar nu ff niet over denken, ik weet waarom ik die beslissing heb genomen, probeer dat van me af te zetten. Moet eerst weer zien dat ik dit te boven kom.

Afleiding, uitgaan.. zou ik ook moeten doen maar realiseer me dat ik niet veel 'dingen' van mezelf had, en wordt nu dus heel erg terug geworpen op mezelf. Alles wat ik had aan vrienden, kennissen.. was met nr1.

Knipoogje, je gedicht heeft me, alweer aan t huilen gemaakt



X t

Hey Teka :



Heb ik dan zo'n lage dunk van mezelf?

NEE, juist niet, je hebt geduld met hem gehad, vreselijk veel zelfs !

Zelfs nu je beseft dat dit weer nr zoveel is..



Ik weet heel goed waar je nu door heen gaat, ik heb die bagger ook beleefd.

En sta nu ook met lege handen ( financieel en emotioneel ) te koekeloeren naar alles wat ik heb opgeven.

Maar geloof me : ga voor jezelf. Girl powerrrrrr!!



Sterkte, ik denk aan je.

Mooose, bedankt voor je woorden! Het steunt me, te weten dat ik niet de enige ben die hierdoor gaat/ging, hoewel ik dat al wel wist natuurlijk. .En je hebt gelijk; ga voor jezelf! Heb idd erg veel geduld gehad met nr2, heb er nog steeds moeite mee dit los te laten.. dit heeft zo'n impact gehad, ken mezelf niet terug. Net wat je al eerder aan Lois schreef; je overgeven aan iemand, zonder enige reserves.. heb mezelf opengesteld zoals nooit eerder, dat laat je maar zo niet los!

lieve Teka, ik zie je zo voor me zitten. Zo heel alleen en met zoveel verdriet. Je hebt je nr. 1 opgegeven, niet alleen voor nr. 2, maar toch. Hij heeft er vast een rol in gespeeld en nu dit. Ik vind het heel erg voor je. Hele dikke knuffel voor jou meid. Als ik jouw verhaal zo hoor is het noch nr. 1 noch nr. 2 voor jou, maar een nr. 3. Helemaal opnieuw beginnen zonder alle shit uit het verleden. Je verdient het.

Muril, wat moedig van jullie. Ik hoop echt dat jullie dit volhouden. Sterkte!

Moose, denk dat je op de goede weg bent. Wat zijn vriendinnen dan belangrijk he?

Knipoogje, zo herkenbaar allemaal. Alleen is het sterker dan jezelf he?

Sil, fijn dat je er weer bent. Schrijf het allemaal maar lekker van je af.

Lois, knap hoor dat je het bij luchtige smsjes kunt houden.

Alle anderen veel sterkte!!

Gisteravond weer uitgebreid met nr. 1 gepraat. Hij is bang dat een nr. 2 aan me gaat trekken of dat ik zelf verliefd word en de boel in de steek ga laten. Heb hem gezegd dat ik denk dat wel te kunnen scheiden. Hij denkt van niet, niet wetende dat ik dat al een jaar doe. Lastige gesprekken dus. Intussen hebben we het samen wel goed. Ook veel contact met nr. 2. Als ik dit zo kon houden, zou ik er happy mee zijn. Vandaag een geweldige dag gehad. Iemand weer gezien waar ik 15 jaar geleden een heel bijzondere relatie mee heb gehad, vooral platonisch. Kroeg in geweest met band en 6 vrienden. Helemaal top dus. Ik geniet er maar van, want slechte dagen komen vast nog.

x J.

Even een kort berichtje want normaal log ik nooit in op mijn laptop thuis. Gisteren heb ik een hele leuke dag gehad met Nr1, gewoon gezellig en lekkere sex. Waarom, o waarom mis ik Nr2 nu zo erg?? Ik voel me gewoon lichamelijk beroerd zo erg mis ik hem. Stom he? Ik heb hem een smsje gestuurd met een zakelijke vraag over zijn bedrijfje waar ik ook wat werk voor doe. Gewoon om hem even te laten weten dat ik aan hem denk, maar nog geen bericht terug gehad.

Gaat dit ooit nog over?



Teka, sterkte!! ik denk aan je.

Goedemorgen allemaal, ongeveer een week heb ik het forum niet geopend. Ik werd ineens niet goed van mezelf, dat ik elke keer om het zelfde issue heen blijf draaien. En ik draai daar nog steeds om heen maar wil er niet over blijven door zeuren. Ik ben zo druk met me zelf dat het ook moeilijk voor me is om op jullie te reageren. Het spijt me. Heel veel sterkte allemaal, vooral jij Teka, ik hoop dat je over nr2 heen kan komen. Ik heb gelezen hoe moeilijk je het hebt.

S ochtend is toch wel het meeste lastig. Dat je wakker wordt en je kop gaat werken...Meteen een kater van liefdesverdiet. Want dat is het toch gewoon?



@Theka, heel herkenbaar, toch een berichtje, het lijntje vasthouden. Het is als een soort verslaving he...Zo'n contactje maakt soms mijn dag. Hoe triest eigenlijk. Sterkte... Hij lijkt niet de moeite waarde. Maar daar heb je niet zoveel aan, he...



@Moose, ik vind het van jou eigenlijk zo knap dat je ervoor gegaan bent. Ik ken je hele verhaal niet maar ik ben jaloes dat je hart hebt gevolgd. Maar nu balen van hoe je erbij staat. Heb je spijt? Zou je het anders doen? veen girrllpower gewenst....



@ knipogjes, Prachtig gedicht. Hoe houd je het vol, zo 2 naast elkaar? T Is waar dat nr 1 en 2 geen eerlijke concurrenten zijn, maar wanneer weet je of het dat is of dat je fout gekozen hebt en een ander de liefde van je leven is?? Je zet me aan het denken. Ik heb altijd geschopt tegen mensen die voor veiligheid kiezen. (mijn ouders zijn samen maar hoe gelukkig?? Dat zou ik nooit doen heb ik altijd gezegd....



Ik probeer voor mezelf e.e.a. op een rijtje te zetten. Wat ik heb, veilge stabiele relatie met zorgzame man die van me houdt waar niks mis mee is maar waar ik me eenzaam bij voel, me weinig bijzonder bij voel en het vaak spaans benauwd he. Waarmee ik samen mijn kids opvoed.

En aan de andere kant, ruzie met en spannender, lekkerder figuur die me wel altijd heel bijzonder vind en ook altijd zegt dat ik zo belangrijk voor hem ben en van wie ik weke knieen krijg. Maar geen zekerheid, hij weet nooit wat ie wil, geen stabiliteit. En een rotzooi in familie en opvoeding. Ergens klinkt er dan een stemmetje maar misschien dat ie voor jou wel zou gaan als hij wist dat het andersom ook zo was Maar ja, dat weet ik niet. Tot nu toe heb ik ervoor gekozen om eop zijn avances niet in te gaan. De keuze steeds itstellen tot morgen. En nu houdt het op en merk ik pas hoe belangrijk dat, hij, voor me is.

Met nr 1 kan ik praten, lossen we problemen op, de leegte die ik voel kan hij niet opvullen maar is dat zijn taak? Nr. 2 voelt altijd goed, maar praten... Nee..

Als ik het zelf lees lijkt het helder. nr 1 is een goede keus. Maar niet die van mijn hart. En het voelt fysiek benauwd. Het doet pijn dat andere los te laten. Veel pijn...Uiteraard moet je zelf zorgen dat je tevreden bent over je leven en kan nr 1 noch nr 2 dat voor je doen. Maar hoe doe je dat?



Grt Mies

Vannacht smsje van nr. 2 gehad. Hij had z'n ex gezien en dat deed hem niks. Ik wel, maar hij heeft het erover dat onze relatie meer inhoud moet krijgen omdat hij anders bang is dat het gaat verzanden. Is dit het begin van trekken aan mij?

Sil, welkom terug! Straks 10 dagen zo dicht bijelkaar....

Josephien, heerlijk dat sms-je, toch? Maar dat zal het er allemaal niet makkelijker op maken. Weet je wat ik me afvraag? Hoe lang gaat het duren voor we een keuze moeten maken? Als ik kijk naar mezelf; Vanmorgen zat er een bericht van mijn nr. 2 in mijn mailbox (voor het eerst in het weekend), waarin hij zijn gevoelens en emoties beschrijft. Mijn hart loopt over van liefde voor hem. Het is zo heerlijk, zo fijn, maar... het wordt steeds moeilijker om afstand te bewaren... (Hoe toepasselijk, terwijl ik dit zit te schrijven is Volumia met Hou me vast op de radio.)

Mies, eenzaam... Ja, je kunt je inderdaad eenzaam voelen in een relatie. Een balans vinden in je leven, daar kan niemand je bij helpen, alles moet een plekje krijgen, misschien dat het dan lukt. Gedachten, gevoelens en emoties zijn niet uit te schakelen. Sterkte met alles op een rijtje te zetten.

Antwoord op je vraag: Het wordt ook steeds moeilijker hoor die twee liefdes. De liefde die ik heb voor nr. 2 is een ander soort liefde dan die ik voor nr. 1 heb, langzaam maar zeker verandert de liefde voor nr. 2, wordt steeds dieper. De afstand (150 km) is mijn redding...

Flamenco, je hoeft niet te reageren, gewoon lekker van je afschrijven!

Thea, nr. 2 zit in je bloed, dat blijkt maar weer. Wat heerlijk voor je dat je zo'n fijne dag met nr. 1 hebt gehad.

Teka, het was niet mijn bedoeling om je aan het huilen te maken, hug! Ik hoop zo voor je dat je nr. 2 los kunt laten, uit je hoofd, ach, je snapt me vast wel. Kiezen voor jezelf, weer een eigen leven opbouwen, dat kost zoveel kracht en energie. Heel veel sterkte!

Moose, dromen over liefde = wel zo verstandig, het is in ieder geval zelfbescherming. Hug! Het gedicht heb ik geschreven om mijn eigen gevoelens en emoties een plekje te geven.

Emoties zitten op dit moment zo hoog aan de oppervlakte bij me. Er hoeft maar dit te gebeuren en ik ben uit balans. Gelukkig heb ik het ontzettend druk op mijn werk, dat zorgt voor afleiding v.w.b. die emoties.



Twee liefdes: genieten, heel veel emoties, leven bij de dag en weten dat ooit.....

x Knipoogje

TeKa, Lees pas net je bericht. Wat erg voor je. Dit doet gewoon lichamelijk en geestelijk pijn!!!! Je weet met je verstand 100x dat hij jou niet waard is...maar dat verdomde gevoel!! Je hebt nu wel iets van duidelijkheid maar het is weer niet afgerond! En dat is balen... Blijf je hoop houden doordat je weet dat dit maar weer een tijdelijke vlam is?

Je mag jezelf niets verwijten... JIJ hebt je open opgesteld, wilde kijken wat er over was. Je hebt je hart aan hem gegeven met het risico om pijn gedaan te worden. Dat is balen, temeer omdat hij op het laatste moment afzegt. Ik had een confrontatie ook niet aangekund.

Jij bent weer dapper geweest en eerlijk! Verwijt jezelf niets!! Hij moet bij zichzelf te rade gaan of hij op de juiste manier gereageerd heeft. HIJ had het ook netjes af kunnen ronden.

Lieve TeKa, ik kan je wanhoop bijna voelen.... Ik hoop dat je nu steun hebt aan het nummer van Clouseau. XXXXXXXXXXXXX



Moose, idd moeilijk. Praten over onze diepste gevoelens, daardoor dichter bij elkaar komen en... er niets mee kunnen doen.

Wat knap dat je afleiding kunt zoeken. Ik sla juist helemaal lam dan...



Muril, Ik hoop dat jullie voornemen slaagt. Het zou bij mij denk ik niet werken. Ik zou hem niet meer loslaten! Misschien geeft het jullie rust.



Thea, Wat kan missen toch pijn doen en een constant gevoel van onrust geven hè?

Stom ook dat je het met nr1 tòch fijn kunt hebben... Daarom blijf ik erbij dat je kunt houden van twee mannen! Ik wil nr1 helemaal niet kwijt!



Silmarilon, Ik weet je verhaal niet helemaal meer maar welcome back!!



Mies, Bij jou is het duidelijk, Jij zou een combi van nr1 en nr2 tegen moeten komen. In allebei de relaties mis jij wezenlijke eigenschappen voor een leven samen. Je hebt dat zelf ook door. Maar wat moet je nu? Je kunt ze allebei niet missen!! X



Knipoogje, Moeilijk, al die overweldigende emoties!! Nr2 en jij versmelten steeds meer.... heerlijk die onverwachte mail, maar wat wordt het moeilijk voor jou!

Mooi gedicht!



Josephien, Vrees dat dit het begin van trekken aan jou is. hij wil weten waar hij staat wss en dat je keuzes gaat maken. Heerlijk zo'n liefdesverklaring maar neem je tijd!!



Flamenco, Doe waar jij je het beste bij voelt! X



Bij mij alles rustig, maar ik voel grote onrust in me. Alsof ik zenuwachtig ben voor een examen ofzo... Vanmiddag zie ik hem miss héél even. Kan nu al verdrietig zijn om het feit dat hij miss afstand zal bewaren. Blèh!! Krijg gewoon een hekel aan mezelf! Ik wil gewoon die 'klik' tussen ons voelen!

Ik ga me maar eens opdoffen voor dat half uur... Hoe diep kun je toch zinken hè? X Lois

Lois, ik moest wel een beetje lachen om je. Opdoffen voor een half uur...

Ik begrijp het helemaal, je wilt toch gewoon zo aantrekkelijk mogelijk voor hem zijn, inderdaad, hoe diep kan je zinken, maar we doen het allemaal!!!

Als ik bedenk wat ik inmiddels aan lingergie, geurtjes, cremes e.d. heb gekocht met nr. 2 in mijn achterhoofd..... Zoveel invloed heeft nr. 2 dus. Maar eerlijk gezegd, ik vind het ook heerlijk om mezelf op die manier te verwennen.

Sterkte met je zenuwen! En ik hoop dat je toch die "klik" voelt, gewoon omdat het voor het moment zo fijn is.

x Knipoogje

Allemaal bedankt voor jullie hart onder riem! Voel me nog wel erg verdrietig, mag vandaag nog van mezelf, morgen weer proberen mn werk op te pakken....

Josephien, ik denk ook dat dit het begin is van nr2 om te kijken wat er in zit voor hem, aftasten van wat je werkelijke gevoelens zijn en mss verdere plannen. En nu? Je nr1 is duidelijk erg onzeker over jullie relatie, of die wel bestand is tegen jou gevoelens voor een nr2.

Thea, dit gaat niet over vrees ik...

Welkom Sli, ook ik ken je verhaal (nog) niet, lees het mss nog wel!

Flamenco, ik begrijp het wel, het is zo moeilijk voor jezelf te bepalen wat je wel of niet wilt, dat kost energie... die je idd beter in jezelf kunt steken! Sterkte!

Mies, je verstand zegt dit, je hart wat anders... vindt daar maar eens een evenwicht in. Het een sluit het ander uit.. maar als ik lees hoe je nr2 hier in staat... dan vrees ik dat je geen stabiel leven zult krijgen met hem, is het je dat waard? Ook al omdat jullie kinderen hebben.... ik weet dat het vaak wordt gezegd, JIJ hebt ook recht op je leven, je geluk, maar wat is dat waard wanneer je gebukt gaat onder schuldgevoelens? Waarom denken wij vaak dat nr2 wel voor 100% voor ons gaat, ook als dit niet uit daden blijkt?

Knipoogje, ja ik had wel begrepen wat je bedoelde! Je hebt idd goed door dat je wss binnenkort voor een beslissing gezet wordt... daar kom je allemaal vroeg of laat voor te staan... wijsheid! Ach afstand? pff wat is nu 150 km Wat je schrijft over geurtjes, cremes, lingerie, daar kan ik me wel wat bij voorstellen.. ik denk dat we dat allemaal wel doen/deden!

Lois, dank je, je begrijpt alweer hoe t voelt, lichamelijke pijn en geestelijk idd! En precies, ook het weten dat dit weer tijdelijk is houdt het open voor me... ik dacht aldoor dat het tussen ons 'anders' was... hij wel terug zou komen.. wss heb ik mezelf wat wijs gemaakt. Duidelijkheid? Mss was het op zijn manier voor hem al wel duidelijk en afgesloten en dacht hij dat dit ook voor mij zo was... heb ik dat niet zo willen zien? ... who knows... Dus eigenlijk moet ik blij zijn dat hij afgezegd heeft? Want nee, ik denk idd niet dat ik dat had aangekund. Vandaag gaan er, zonder hen beiden maar gezien te hebben, weer tig beelden voor mijn ogen langs, dingen die wij samen hadden, die ik nog elke dag mis. Elk woord, elk gebaar en elke blik staat nog steeds haarscherp op mijn netvlies, raak je dat nog weer kwijt?

Uithuilen en opnieuw beginnen... met een nr3 die mss in alle opzichten een nr1 kan worden? Of toch nr1 een eerlijke kans te geven.. Maar net wat jij ook al schrijft, ik ben lam geslagen, heb de puf niet meer om waar dan ook maar mee te beginnen ondanks dat je weet dat het zal moeten, jezelf die beruchte schop onder je kont verkopen... Mooose, je hebt wat dat betreft een voorsprong op mij!



Last but not least: heb je hem nog even kunnen zien vanmiddag??



X t

Teka, even gewoon niet, gewoon even medelijden met jezelf, dat mag ook wel eens een keer. En echt, de zon gaat ook voor jou weer schijnen! Ik begrijp best dat je dat nu allemaal niet (wilt) zien, dat hoeft ook niet, maar niet te lang. Je moet inderdaad jezelf weer oppakken, meid wat moeilijk! Je moet gewoon je tijd nemen, alles proberen op een rijtje te zetten, je leventje weer opbouwen. Ik wens je heel erg veel sterkte!



Tja, wat is 150 km? Klopt, het is niets, maar het betekent wel dat ik mijn nr. 2 dus niet veel zie. Dat is mijn redding, we hebben beiden een hele drukke fulltime baan, dus de afspraakjes zijn heel schaars. Natuurlijk zou ik hem het liefst heel veel willen zien, willen voelen, maar ik weet zeker dat het dan nog veel moeilijker zou worden, dat ik dan heel snel gedwongen word om een keuze te maken, dat ik dan mijn nr. 1 niet meer voor de gek zou kunnen houden. Dus zie ik de afstand als mijn redding.....

x Knipoogje

@ Miep en Teka,

Ik heb net als jullie ( te ) lang met twijfels rond gelopen over mij relatie met nr 1.Eigelijk al vanaf t begin met nr 2 wist ik dat ik iets mistte. Ik kon daarmee leven, je kan immers niet alles bij 1 persoon vinden.

N 2 heeft mijn ogen geopend, was daarmee mijn redder en held.



Bijna net als in n film, ik zie nu heel duidelijk dat hij me geen toekomst kon beloven. Zijn rol was helder en ik lied me gewillig verleiden.

Maar ondertussen werd ik wel stapelgek op hem. Hij kwam tussen mij en nr 1 staan en ik kreeg m niet meer uit mn gedachten.



Echt Teka, waarschijnlijk voel je nu alleen maar pijn, toch wil ik je op je hart drukken dat er ( vooral !! ) leven is nadat de ballon in stukjes uit elkaar valt.

Ik denk dat mijn nr 2 even onmogelijk is als die van jou. Ik kan misschien alleen maar stukjes geluk met hem delen.

Ik blijf hem dankbaar. Door al het gedoe ben ik teruggeworpen op mezelf geraakt, keuzes gemaakt en sterker geworden.

TeKa wat moet dit erg voor je zijn

Josephien: krijg je het niet ontzettend benauwd van zo'n sms-je? Zou ik wel hebben geloof ik.

Knipoogje: ook voor ons is de redelijke afstand onze redding, al kom ik toch best vaak langs zijn woonplaats onderweg naar iets anders. Maar ook daarom ons besluit om daar niet steeds afspraakjes aan te koppelen. Ik moet nog zien dat het lukt hoor, we vonden ook dat onze ontmoeting vlak na de vakantie de enige moest zijn, maar dat is ook niet echt gelukt.

Maar ik voel gewoon dat het beter is, heb een leuk weekend gehad met nr 1 en daar moet ik gewoon weer aan gaan werken. Dat ik daarvan kan genieten. Dit heb ik ook aan mijn nr 2 gemaild vanavond. Nog geen reactie op gehad.



x

Muril, bedankt! Vind het knap van je dat je eerlijk aan nr2 gemaild hebt dat je weer aan je relatie met nr1 wil gaan werken.. en hoop dat hij daarvoor respect heeft, het je niet moeilijk gaat maken.

Knipoogje & Muril, ja afstand kan ook een redding zijn, dat klopt! De afstand tussen ons was nog eens zo groot, daarom konden we nooit even snel wat afspreken... daardoor zijn de dingen wss ook in een stroomversnelling gekomen. Was er ook geen tijd om alles wat rustiger op te bouwen.

Mooose, je bent al een stuk verder.. je bent dankbaar voor wat jullie samen hadden/hebben, zo ver ben ik nog niet, mss kan ik er ooit zo naar kijken. Ze lijken echt op elkaar die nrs2 van ons... 't zal toch niet..

Je hebt gelijk, er is zeker meer en ook dat die pijn overgaat.. zoiets kost tijd en ik besef terdege dat er wss ook een aantal andere dingen meespelen nu, het afgelopen jaar was erg moeilijk en emotioneel.



X t

Hallo allemaal,



Vanmiddag nr2 nog een 2,5uur vrij intensief gezien en gesproken. (niet voor niets opgedoft!) Het klinkt wss raar maar ik voel me k**. Eigenlijk zou ik blij moeten zijn want de sfeer tussen ons was goed. Hij was gecharmeerd van mijn verschijning, zocht (toelaatbaar) lichamelijk contact en we hebben elkaar geteasd....Allemaal met nr1, mijn kinderen en 50 anderen om ons heen... Hij haalde aan dat hij het steeds gevaarlijker vond worden omdat zijn contact met mijn nr1 steeds hechter wordt (ook door gezamenlijke werkzaamheden). Hij was leuk, aan het uitdagen en ook serieus. Hij maakte opmerkingen die voor ons heel dubbel waren en voor een ander 'ha,ha...' Was aan het kwallen met onze code.Allemaal leuk!

Ik heb hem gewezen op een sexuele belofte die hij ooit naar mij heeft gedaan. Hij was zich er niet meer van bewust, maar moest wel lachen. (Ik wees hem erop omdat hij altijd zegt: "Wat je beloofd hebt, mòet je doen")Duidelijk werd weer even aangehaald dat hij niets meer wil uit angst!! Niet omdat hij niet zou willen.Het gaat fout zegt hij.Alles komt uit! En dan....ligt ook heel onze, bij wijze van spreken,'vogeltjesclub' op zijn gat.Hij gelooft absoluut niet dat wij nog een keer een gesprek in de auto kunnen hebben zonder dat er iets gebeurt. Hij probeert van mij steeds de schuldige te maken, maar weet dat hij net zo erg is. Hij gaf dat later ook wel toe en benadrukte weer dat dat voor hem steeds weer de reden is om afstand te bewaren.

Ik weet eigenlijk niet precies waarom, maar ik voelde me zo rot toen we weggingen! Afstand bewaren en luchtig doen heeft ook geen zin. Ik kan er dus net zo goed 'vol' ingaan. Kijken wat ik er dan nog uit kan slepen.(Wat slecht van mij hè?) Miss een beetje uitdagen... Ik schreef hem altijd hele liefdesverhalen, met wat we deden en waar. Het leek soms net of we het echt zo meegemaakt hadden. Niet ranzig (soms wel..), maar juist vol liefde en tederheid. Hij vond die verhalen altijd geweldig, maar we zijn ermee gestopt omdat hij het niet meer 'aankon' ze niet uit te kunnen voeren.

Nou, ik weet het weer even niet meer. Wat ga ik doen?? Jullie zullen wel denken dat ik nooit tevreden ben!

Ik weet niet hoe ik duidelijk kan maken aan jullie waarom ik me zo rot voel. Het was ècht leuk, boven verwachting....Waarom dan?



Sorry voor dit eenzijdige geleuter....Voor allemaal (en voor TeKa één extra) een dikke kus, Lois

Lois, ik denk wel dat ik begrijp waarom je je toch niet echt happy voelde.. juist omdat het zo leuk en gezellig was en dan niets te 'kunnen', wat dat dan ook mag zijn voor jullie. Ik denk dat je dan juist beseft dat je beide gebonden bent, niet vrij om dat te doen wat je zou willen. Dat je nu denkt, what the ... ik ga er vol in, is denk ik een reactie van onmacht en teleurstelling. Wat je met die gedachte doet... zet niet alles op het spel, denk dat je je er achteraf niet beter door zult voelen!



X t

Misschien heb je wel gelijk ja. het is inderdaad zo frustrerend... Dinsdagavond zie ik hem weer. Toen ik voorstelde om daarna in de auto nog wat te praten, verslikte hij zich bijna! "En jij gelooft dat het bij praten blijft??" Ik zei hem toen ook dat we dat de vorige keer bewezen hadden....(Ik denk ook dat ik dat kan. Niet van harte...maar toch!)

Ik weet ook niet of ik later geen spijt zal hebben. Hij kan de deur ook weer helemaal dichtgooien natuurlijk....Ik zou een beetje kunnen teasen en als hij er niet op ingaat, stoppen.



Hoe gaat het met jou. Kun je de chaos in je hoofd en de pijn een beetje de baas?

Moeilijk ja, om te bepalen wat je wel of niet gaat doen... als je denkt sterk in je schoenen te staan.... voor mij was toen het er vol in gaan wel een actie die binnen de kortste keren ertoe leidde dat ik weg ben gegaan bij nr1, wilde alles of niets. Het resultaat weet je.....

Mwah, het ga wel hier, ben de 1ste schok wel een beetje te boven, en probeer t een beetje naar de achtergrond te drukken en alles wat te relativeren. Een stap vooruit, twee achteruit... maar we komen er wel!

Welterusten voor straks!



X t