Goede dag, slechte dag

haha ik heb de strijd met herkenbaarheid al opgegeven, maar haal soms wel weer teksten weg. iig geen persoonlijke gegevens zoals je echte naam of emailadres. Ik heb ook nergens mijn woonplaats vermeld (wel de provincie) of bijvoorbeeld de naam van mijn werkgever.

Verder kun je gewoon van je afschrijven, maar het moet natuurlijk niet.

Je schreef dat je dit topic in een ruk hebt uitgelezen, hoe komt dat? Herken je sommige dingen?

Ja, sommige dingen zijn wel herkenbaar. Ben psychisch nou niet echt de meest stabiele persoon ter wereld, zullen we maar zeggen. Was nog nooit eerder op het viva forum geweest, überhaupt nog nooit op een forum, en ging kijken bij psyche en kwam uit bij goede dag slechte dag. Begon met lezen en kon niet meer stoppen. Vond het fijn om te zien (lezen) hoe open en eerlijk jullie met elkaar omgaan en besloot te reageren. Ik zag idd al dat je berichten had verwijderd. Super irritant, want daardoor heb ik dingen gemist, haha! Nee hoor, heel begrijpelijk.



Ben je al een beetje aan t ontnuchteren?

@ LA:

Ik heb geen rotgevoel gekregen door je vraag! Ik vind het juist wel fijn om van jou en Twister te horen dat het niet normaal is hoe het soms in mijn therapie ging.

Ik twijfel soms of ik het wel goed zie, maar jullie zien hetzelfde als ik. Ik vind het wel prettig om dit bevestigd te zien, het ligt dus niet aan mij.



Soms had ik wel gewild dat de hele therapie klote was. Dan zou het veel gemakkelijker zijn geweest om te stoppen. Maar juist omdat ik er ook veel van opstak, nam ik de mindere dingen maar voor lief.



Zijn jullie van mening dat een therapie uiteindelijk niet goed is als het niet klikt tussen de cliënt en de therapeut? Terwijl wel de therapeutische technieken goed zijn en je daar veel aan hebt? Dat een goede klik essentieel is voor het slagen van een therapie?

Ik ben wel benieuwd wat jullie hiervan vinden, want zelf kom ik er niet zo goed uit.



@ Twister:

Ik heb wel vrienden om mee te praten. Maar ik vertel ze niet alles. Sommige dingen vind ik te zwaar en te heftig om met ze te delen.

Misschien dat ik op den duur toch een andere therapeut wil zoeken. Ik denk dat het nu eerst even goed is om het op eigen kracht te proberen (alhoewel ik op het moment wel veel behoefte heb aan een klankbord. Moet maar even bedenken hoe ik dit oplos).



Ik woon inderdaad nu weer alleen. Ik heb een aantal weken bij mijn ouders gelogeerd om te herstellen van een buikoperatie (maar dat ben je denk ik wel in dit topic tegengekomen).

In het begin vond ik het lastig om weer op mezelf te wonen. Ik miste het gezelschap. En dat terwijl ik het voor mijn operatie altijd heerlijk vond om alleen te zijn.

Nu ben ik wel weer gewend aan alleen wonen, en vind ik het soms weer heerlijk om alleen te zijn. Ik heb het ook nodig om weer goed op te kunnen laden.

Toch heb ik meer behoefte aan gezelschap dan voor de operatie. Vind ik best raar om te merken, want zo was ik nooit!



Mag ik vragen of jij alleen woont? Als je dit niet wilt neerschrijven (vanwege evt. herkenning), niet doen hoor!

LA geeft al goede tips om herkenning te vermijden. Nu moet ik zeggen, dat mensen die mij goed kennen, mij ook al lang kunnen herkennen vanuit mijn posts. Ik vraag me soms weleens af of ik niet teveel neerschrijf. Op den duur wordt het ook een soort gewoonte om veel persoonlijke dingen hier te vertellen. Als een soort van dagboek zeg maar.

De leidraad is eigenlijk dat je hier alleen dingen neerschrijft waar je je prettig bij voelt. En mocht je achteraf toch vinden dat je teveel verteld hebt, dan kun je het altijd weer deleten!

@ verana

Gelukkig

Ik denk dat je wel een vertrouwensband moet kunnen opbouwen met je therapeut en daarbij is de zogenaamde 'klik' wel heel belangrijk. Als die ontbreekt zou ik denk ik ook niet zoveel aannemen van iemand, hoe goed de therapeutische technieken ook zijn.

Is dat wel eens ter sprake gekomen tijdens jouw sessies?

Mijn psychiater vraagt wel eens of ik hem al een beetje vertrouw en wat ik van de sessies vind.

Maar ik blijf het moeilijk vinden om me kwetsbaar op te stellen, maar ik zeg het wel als ik iets niet leuk vind en daar doet hij dan ook wat mee. Dat sterkt mijn vertrouwen.

Volgens mij zijn dat soort dingen wel nodig bij een goede therapie.



Ik wil eigenlijk wat intensiere therapie omdat ik daar naar mijn idee nu sterk genoeg voor ben. Maar ik vind het eng om dat te vragen, misschien heeft hij er geen tijd voor en moet ik naar iemand anders, bijvoorbeeld een psycholoog. Dan begint het riedeltje van leren vertrouwen weer van voren af aan



Tja of je weer op zoek moet naar een andere therapeut weet ik niet. Je kan ons in elk geval gebruiken als klankbord, maar dat is toch niet hetzelfde. Heb je misschien vriendinnen die een goede therapeut kunnen aanbevelen? (als je het vraagt zal het je verbazen hoeveel mensen daar ervaring mee hebben:) )

Wat misschien ook een tip is zijn therapeuten bij een groepspraktijk, dat vind ik zelf prettiger dan de vrijgevestigde. Dan is er onderling vaak overleg en geven ze elkaar feedback.



Wat betreft de herkenbaarheid, ik gebruik dit ook steeds meer als een dagboek. Maar ik ben ondertussen behoorlijk herkenbaar. Soms denk ik wel eens dat ik iets moet verzwijgen of verdraaien (bijvoorbeeld ik heb geen hond maar een kat) maar dat doe ik dan toch niet.

Op zich schrijf ik geen dingen die iemand perse niet mag weten, maar ik zou het vervelend vinden als bijvoorbeeld collega's mij zouden herkennen.

@ twister: Ik ben in korte tijd behoorlijk verslaafd geraakt aan het vivaforum:)

Je moet voor jezelf uitmaken wat je wel en niet wilt opschrijven, enne weghalen kan altijd

Misschien kun je wat schrijven over je dagelijks leven, werk je of studeer je, heb je kinderen, hoe oud ben je.

Maar alleen als je dat wilt.

Even een teken van leven



Ik had het gisteren druk (oppassen) en had niet echt tijd om te forummen. Vond het ook wel lekker, had er zaterdag zooo lang achter gezeten.



Lees nu ook niet echt maar jullie hoeven je dus geen zorgen te maken.



Fijne dag!

pff ben net huilend van mijn werk weggegaan. Had nog een afspraak met een externe maar die heb ik overgedragen aan een collega. Zit er echt een beetje doorheen en ben constant aan het huilen en doodmoe.



@ moon: leuk he oppassen. Ik heb een klein neefje waar ik af en toe op pas, daar vrolijk ik altijd van op.

Zo wat zijn jullie weer actief! Bedankt voor de mooie woorden. Ik laat ze even bezinken en zal er later nog op terug komen.



Liever,

Wat vervelend dat je er door heen zit. Hopelijk helpt het als je even goed uithuilt en lekker slaapt.

Ik reageer even alleen op Ibi. Goed je weer even te zien maar onwijs kut dat het niet lekker gaat.



En zeg alsjeblieft geen sorry, want je hebt ons niet verwaarloosd. Zo voel ik dat iig niet als iemand een tijdje niet post. Je hebt zelfs gemeld dat je door verhuizing weinig tijd had.

Je had je tijd voor jezelf en de verhuizing nodig - en terecht.



Wat een gedoe zeg... Ik zou er ook ernstig van in de war raken. Heftig dat je even zo diep hebt gezeten dat je echt niet meer wilde. Brengt het verlaten van jullie huis an sich ook veel emoties met zich mee? Er zitten veel gevoelens aan vast, voor jou.



Ik krijg wel het idee dat je een enorm lieve man hebt. Dat hij ook aanvoelde dat er iets mis was.



Er is dus één week dat jullie geen onderdak hebben en jullie spullen ook niet? Wat enorm lastig.



En over dat lieve zus en tante zijn: Kun je niet aangeven dat dat nu even niet gaat? Wel zus en tante, maar dan maar even niet lief. Dan maar egoistisch.

Ik heb gisteren 1 middag op mijn kleine neefje en nichtje gepast en dat was best druk. Ben er nu al moe van en dan zonder verhuizing. Kleine kinderen vreten energie en als je die energie even niet hebt, dan kun je er niet voor ze zijn.

Ik denk dat niemand het je kwalijk kan nemen als je aangeeft dat het nu even teveel is.

Ibi, zou het niet beter zijn om je op het werk ziek te melden tot de verhuizing klaar is?



Dan komt er misschien iets meer ruimte in de chaos.



La, (ik heb dus echt maar de helft gelezen vandaag en wil ook eigenlijk niet alles lezen omdat ik nogal moe ben hele dag)



Schrijf lekker van je af als je het nodig hebt. Verhuizen is een hele grote stap en als nu de emoties loskomen is dat eigenlijk wel logisch.



Rust lekker uit.

ik kruip mijn bed in, bedankt voor de lieve woorden allemaal

@Ibi & LieverA:



Zal binnenkort wel wat meer over mezelf vertellen, maar daar ben ik nu beetje te moe voor!

quote:lieveranoniemm schreef op 14 februari 2010 @ 06:25:

@ moon: nog bedankt voor je lieve woorden gisteren

Heb je een beetje geslapen en wat medicijnen voor de komende nacht kunnen overhouden?

Een beetje mosterd na de maaltijd maar misschien kun je in het vervolg eerder je medicijnen halen? Dat je altijd een reservestrip hebt ofzo?



Ik heb alleen zelf wel eens gehad dat ze dan bij de apotheek in de computer keken en vonden dat ik te vroeg was ( waar bemoeien ze zich mee?!!).

Maar toen ik zei dat ik de week erop geen tijd had om de medicijnen op te halen mocht ik het wel meenemen.

Ik ben nog even aan het inhalen met lezen.



Tja, ik ben dus ook iedere keer bang dat ze me 'te vroeg' vinden. Of dat mijn arts denkt: heeft ze nu ALWEER nodig? Daarom bel ik meestal als de medicijnen bijna op zijn, als ik nog voor een paar dagen heb.

Ik heb nu wel voor iig een maand meegekregen.

Merk wel dat hoe meer ik op voorraad heb, hoe makkelijker ik een tabletje neem. Ik word zuiniger als ze bijna op zijn.



Welkom overigens, Twister.



Ik ben een beetje chagrijnig. Was mijn zwemkaart aan het zoeken (geen idee waar dat ding is) en nu zie ik ook weer wat een troep het is... Misschien moet ik vandaag hard aan de slag om wat op te ruimen en wie weet vind ik dan meteen die zwemkaart.

Zo ik heb weer alles gelezen.



Verana, ik vind het niet zo raar dat je bij je therapeute gebleven bent. Als je een basis hebt van 1,5 jaar (dat het goed ging), kan ik me voorstellen dat je niet graag ergens anders opnieuw begint. Weer van voor af aan..



Twister, goed te horen dat je zo geraakt bent door ons topic. Ik kan me soms moeilijk voorstellen dat iemand tig pagina's van ons gekakel nog interessant vindt, haha. Maar als je het voor het eerst leest is het dat misschien wel.



LA, hoe gaat het nu? Slaap je wel een beetje, in je nieuwe huis? Ik zag dat je ergens middenin de nacht nog had geforumd (ik doe het ook wel eens, maar dan dus omdat ik niet kan slapen)

quote:lieveranoniemm schreef op 15 februari 2010 @ 05:02:

@ verana

Gelukkig

Ik denk dat je wel een vertrouwensband moet kunnen opbouwen met je therapeut en daarbij is de zogenaamde 'klik' wel heel belangrijk. Als die ontbreekt zou ik denk ik ook niet zoveel aannemen van iemand, hoe goed de therapeutische technieken ook zijn.

Is dat wel eens ter sprake gekomen tijdens jouw sessies?

Mijn psychiater vraagt wel eens of ik hem al een beetje vertrouw en wat ik van de sessies vind.

Maar ik blijf het moeilijk vinden om me kwetsbaar op te stellen, maar ik zeg het wel als ik iets niet leuk vind en daar doet hij dan ook wat mee. Dat sterkt mijn vertrouwen.

Volgens mij zijn dat soort dingen wel nodig bij een goede therapie.



Ik wil eigenlijk wat intensiere therapie omdat ik daar naar mijn idee nu sterk genoeg voor ben. Maar ik vind het eng om dat te vragen, misschien heeft hij er geen tijd voor en moet ik naar iemand anders, bijvoorbeeld een psycholoog. Dan begint het riedeltje van leren vertrouwen weer van voren af aan



Tja of je weer op zoek moet naar een andere therapeut weet ik niet. Je kan ons in elk geval gebruiken als klankbord, maar dat is toch niet hetzelfde. Heb je misschien vriendinnen die een goede therapeut kunnen aanbevelen? (als je het vraagt zal het je verbazen hoeveel mensen daar ervaring mee hebben:) )

Wat misschien ook een tip is zijn therapeuten bij een groepspraktijk, dat vind ik zelf prettiger dan de vrijgevestigde. Dan is er onderling vaak overleg en geven ze elkaar feedback.



Wat betreft de herkenbaarheid, ik gebruik dit ook steeds meer als een dagboek. Maar ik ben ondertussen behoorlijk herkenbaar. Soms denk ik wel eens dat ik iets moet verzwijgen of verdraaien (bijvoorbeeld ik heb geen hond maar een kat) maar dat doe ik dan toch niet.

Op zich schrijf ik geen dingen die iemand perse niet mag weten, maar ik zou het vervelend vinden als bijvoorbeeld collega's mij zouden herkennen.



Nee, mijn therapeut en ik hebben nooit echt gesproken over een vertrouwensband. Ze vroeg soms wel of ik haar niet vertrouwde, en zei dan dat dit wel kon. Maar gezien het gedrag dat ze soms vertoonde en haar reacties af en toe, kon ik dat maar tot op zekere hoogte. En daar voelde ik me dan weer schuldig over.



Jouw psych klinkt als een goede en fijne psych. Lijkt me heel fijn, dat hij iets doet met de dingen die je aangeeft (en niet het bij jou neerlegt, zoals die van mij doet).

Zoals jij jouw psych omschrijft, denk ik dat hij best open staat voor je verzoek om intensievere therapie. Misschien kun je hem vertellen dat je dit graag met hem zou doen, en dat je liever niet naar een ander gaat omdat het gaan vertrouwen dan weer opnieuw moet beginnen?



Hoe voel je je vandaag? Ik lees dat je gisteren huilend van je werk naar huis bent gegaan?

Het is ook gewoon veel, de verhuizing. Ik vind het logisch dat je daar moe van bent, en je kwetsbaar voelt.



Ik vind je tip trouwens een goede, dat mocht ik een nieuwe therapeut willen, er één in een groepspraktijk te zoeken. Ik denk dat juist het feit dat mijn huidige therapeut geen feedback van anderen krijgt, één van de "problemen" is bij haar.

Gisteren als een blok geslapen,van 6 uur tot half 8, bij 14 uur.

Ik was echt helemaal op van slaaptekort, stress en verdriet.

Vandaag gewoon gewerkt, en het ging best goed.



Collega's vonden het niet raar dat ik gisteren had lopen janken, en ik kon er al weer grapjes over maken. (anders weet ik me ook geen houding te geven)

Ik had nog een mooie pot met bloemen gekregen van al mijn collega's voor in mijn nieuwe huis.



Daarnet langs de snackbar gegaan voor mijn avondeten en ik zit nu in mijn joggingbroek op de bank.

Even nog rustig aan doen, ga morgen wel verder met uitpakken

@ moon: zwemkaart al gevonden?

Bij de apotheek was het ook wel genant, dat ik te vroeg was. Net zoiets als in de supermarkt staan en niet genoeg geld op je rekening hebben. Ik zorg er nu ook voor dat ik niet te vroeg mijn medicijnen ga ophalen.

Voor jou dan helemaal goed, als je er dan zuiniger mee omspringt.

Nog nieuws op het huizenfront of heb je het even op een laag pitje staan?

@ verana: ik hoop dat mijn tip je helpt aan een goede therapeut, mocht je beslissen daar behoefte aan te hebben.

Ik denk ook dat je nu wat kritischer naar een therapeut kijkt dan 5 jaar geleden. Een goede stap toch?

Zit je weer wat beter in je vel?



Ik zal aan mijn psych vragen of hij wat intensievere therapie wil geven, ben alleen op de een of andere manier bang dat hij geen tijd heeft, bang om afgewezen te worden.

Tipje van de sluier: ben single, woonachtig in provincie N-H (alleen), normaliter fulltime werkzaam, maar momenteel even niet.



@Moon: heb vandaag toevallig grote schoonmaak gehouden thuis. Had er ab-so-luut geen zin in, maar ben blij dat ik nu weer in een opgeruimd en schoon huisje zit. Heb je je zwemkaart inmiddels gevonden?



@Verana: heb idd gelezen over je operatie. Verloopt je herstel voorspoedig? Lukt het om weer helemaal op jezelf te wonen?



@LieverA: voel je je inmiddels weer wat beter? Really hope so!

@ Twister:

Het herstel gaat goed! Ik heb inmiddels geen hulp meer nodig met boodschappen doen en het huishouden doen. Alleen zware dingen tillen doe ik nog niet. Ik kan ook nog niet zoveel lichamelijk inspannende dingen doen op één dag, dan krijg ik toch nog weer wat last van mijn buik. Ook ben ik nog sneller moe dan voor de operatie.



@ LA:

Ik kan me voorstellen dat je bang bent om afgewezen te worden. Is pijnlijk, als iemand met wie je een vertrouwensband aan het opbouwen bent, dit doet.

Maar mocht hij geen tijd hebben, dan wijst hij jou als persoon niet af! Het betekent alleen maar dat zijn agenda vol zit

Vandaag thuis aan het werk, heel erg hard

Er komt een schade expert naar mijn auto kijken, vandaar.



@ verana: je hebt gelijk, dat ga ik mij ook voorhouden. Eerst maar even afwachten hoe het gaat lopen voordat ik van te voren al allemaal dingen ga invullen ( heb ik nogal een handje van)



@ twister: Voel je niet verplicht hoor om dingen te schrijven, Maar door het forum te lezen weet je al heel veel van ons en kun je gericht adviezen geven. Dat kunnen wij niet terug doen. Snap je?

Ik deed het in het begin ook niet, dingen over mijzelf vertellen, tot dat moon mij daar een keer op wees. Neem je tijd!

Hebben jullie meegekregen dat er 2 angels weg zijn?

Ja, ik heb meegekregen dat er 2 angels weg zijn. Wat een toestand! Ik lees mee op het topic erover.



Jammer dat je auto total loss is verklaard! Ik hoop dat 'ie nog gerepareerd kan worden. Fietsen is wel vervelend met deze kou.... Maar je moet maar denken: het is gezond, je krijgt er conditie van, het is goed voor de lijn enz. enz.



Misschien ben je even te moe om iets uit je vingers te laten komen? Zou het een goed idee zijn om jezelf toe te staan een paar dagen rust te nemen, tot bijv. maandag? En dat je dan weer verder gaat?



Over dat invullen wat er zou kunnen gebeuren: herkenbaar, daar ben ik ook goed in

Zou je wel tips willen geven hierover, maar die kan ik zelf ook goed gebruiken....