Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
zaterdag 13 februari 2010 om 18:38
Nee dat is wel verstandig, dat je geen hond wilt als je geen tijd hebt om hem uit te laten (ik vind het altijd een beetje zielig als mensen een dier nemen dat dan hele dagen alleen thuis zit)
Nee ik snap dat je niet meer bij je zus wilt bivakkeren.
Ik zeg het alleen omdat ik vind dat het niet falen is, als je af en toe een nachtje daar zou slapen.
Ik heb wel eens gehad dat ik per se NIET naar mijn ouders wilde omdat ik vond dat ik het zelf moest redden allemaal. Maar alleen is soms ook maar alleen, en als ik te lang alleen was werd ik down en soms depressief.
Voordeel van bij iemand in huis zijn, vind ik dat je niks hoeft te doen, maar toch onder de mensen bent. (Bij ouders kan ik de hele dag in huispak zitten als ik wil, maar dan ben ik minder alleen dan wanneer ik alleen woon en de hele dag in huispak binnen zit).
Anyway, ik hoop dat je je niet alleen voelt en je heel snel thuis voelt
Nee ik snap dat je niet meer bij je zus wilt bivakkeren.
Ik zeg het alleen omdat ik vind dat het niet falen is, als je af en toe een nachtje daar zou slapen.
Ik heb wel eens gehad dat ik per se NIET naar mijn ouders wilde omdat ik vond dat ik het zelf moest redden allemaal. Maar alleen is soms ook maar alleen, en als ik te lang alleen was werd ik down en soms depressief.
Voordeel van bij iemand in huis zijn, vind ik dat je niks hoeft te doen, maar toch onder de mensen bent. (Bij ouders kan ik de hele dag in huispak zitten als ik wil, maar dan ben ik minder alleen dan wanneer ik alleen woon en de hele dag in huispak binnen zit).
Anyway, ik hoop dat je je niet alleen voelt en je heel snel thuis voelt
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 13 februari 2010 om 18:50
zaterdag 13 februari 2010 om 19:18
Lekker... in je huispak. In je HUIS-pak bedoel ik.
Voelt zeker wel raar dat alles nu van jou is, in huis? Niemand die zeurt als je iets laat slingeren ofzo.
Ja ik heb redelijk geslapen, gelukkig (dat je daar nog aan denkt vandaag). Ik heb een half tabletje genomen. Heb er nu nog 1,5 voor twee nachten. Hoop dat ik het vannacht weer red met niks of een halve.
Als het goed is ligt maandag wel mijn medicatie klaar. Ben altijd blij als ik het weer in huis heb.
Voelt zeker wel raar dat alles nu van jou is, in huis? Niemand die zeurt als je iets laat slingeren ofzo.
Ja ik heb redelijk geslapen, gelukkig (dat je daar nog aan denkt vandaag). Ik heb een half tabletje genomen. Heb er nu nog 1,5 voor twee nachten. Hoop dat ik het vannacht weer red met niks of een halve.
Als het goed is ligt maandag wel mijn medicatie klaar. Ben altijd blij als ik het weer in huis heb.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 13 februari 2010 om 19:47
zaterdag 13 februari 2010 om 20:24
Mwah, nog niet echt. Het wisselt namelijk nogal. Soms slaap ik zonder medicatie en soms lukt het slapen echt niet... zelfs niet na 3 tabletjes.
Nouja, ben wel opgelucht dat het nog maar twee nachten is, dat ik weinig medicatie heb.
Morgen moet ik oppassen, vrij lang, dus ik zal morgenavond wel gesloopt zijn
Zeg je gaat er nu geen smeerboel van maken toch...?!
Nouja, ben wel opgelucht dat het nog maar twee nachten is, dat ik weinig medicatie heb.
Morgen moet ik oppassen, vrij lang, dus ik zal morgenavond wel gesloopt zijn
Zeg je gaat er nu geen smeerboel van maken toch...?!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 13 februari 2010 om 22:15
Hallo, ben redelijk nieuw op het vivaforum en ben gegrepen door jullie topic (of nou ja, eigenlijk is het Choco's topic natuurlijk! ). Heb het in een aantal dagen van a tot z gelezen. Nu ik dit zo opschrijf, klinkt dat ineens heel creepy, haha! Wilde even zeggen dat ik het geweldig vind dat dit topic bestaat en hoe open en eerlijk jullie met elkaar omgaan. Heb gemerkt dat de frequentie van jullie schrijven afneemt en hoop heel erg dat dit komt omdat het beter gaat met jullie. En hoop ook dat jullie het niet erg vinden dat ik zo brutaal ben geweest een berichtje achter te laten. Succes met alles!
Zoek mij niet, ik wil niet gevonden worden.
zondag 14 februari 2010 om 06:11
Zo, ik heb als een blok geslapen, mijn bed ligt heerlijk
Vandaag vooral opruimen, ga al mijn kleren uitpakken.
Vanmiddag ook nog een wasmachine ophalen.
@ twister: welkom hier, het is inderdaad een eerlijk en open topic Soms schrik ik wel hoe open ik ben, omdat het ook heel herkenbaar is. Maar het is fijn en het helpt mij echt om hier af en toe mijn verhaal kwijt te kunnen.
Voel je vrij om mee te schrijven
Vandaag vooral opruimen, ga al mijn kleren uitpakken.
Vanmiddag ook nog een wasmachine ophalen.
@ twister: welkom hier, het is inderdaad een eerlijk en open topic Soms schrik ik wel hoe open ik ben, omdat het ook heel herkenbaar is. Maar het is fijn en het helpt mij echt om hier af en toe mijn verhaal kwijt te kunnen.
Voel je vrij om mee te schrijven
zondag 14 februari 2010 om 06:25
@ moon: nog bedankt voor je lieve woorden gisteren
Heb je een beetje geslapen en wat medicijnen voor de komende nacht kunnen overhouden?
Een beetje mosterd na de maaltijd maar misschien kun je in het vervolg eerder je medicijnen halen? Dat je altijd een reservestrip hebt ofzo?
Ik heb alleen zelf wel eens gehad dat ze dan bij de apotheek in de computer keken en vonden dat ik te vroeg was ( waar bemoeien ze zich mee?!!).
Maar toen ik zei dat ik de week erop geen tijd had om de medicijnen op te halen mocht ik het wel meenemen.
Heb je een beetje geslapen en wat medicijnen voor de komende nacht kunnen overhouden?
Een beetje mosterd na de maaltijd maar misschien kun je in het vervolg eerder je medicijnen halen? Dat je altijd een reservestrip hebt ofzo?
Ik heb alleen zelf wel eens gehad dat ze dan bij de apotheek in de computer keken en vonden dat ik te vroeg was ( waar bemoeien ze zich mee?!!).
Maar toen ik zei dat ik de week erop geen tijd had om de medicijnen op te halen mocht ik het wel meenemen.
zondag 14 februari 2010 om 09:47
Sorry meiden dat ik jullie zo enorm verwaarloosd heb. Heb het zo enorm druk met alles wat hier gebeurd dat het forum minder tijd in kan nemen. En als ik schrijf dan heb ik meer behoefte aan de wat luchtigere topics zoals de 3000 op overig of suf plaatjes plakken. Heb ook niet alles teruggelezen maar zojuist wel even gescreend of iedereen wel een beetje in orde was.
Met mij gaat het helemaal niet goed. De sleuteloverdracht zou as. vrijdag zijn (19de) dan hebben we 1 week om het huis te behangen en vloer te leggen want de 27ste zouden we over gaan. De huur is ook al opgezegd en alles.
Nu ging de hypotheek ineens lastig doen over onze roodstand (eerder niks van gezegd) dus moesten we ineens een bedrag van 6000! euro bij mensen zien te lenen. Inmiddels is dit zo goed als rond. 5000 is al afgelost en de laatste 1000 kunnen we maandag aflossen. Dus niks aan het handje zou je denken. Mis.
Kregen van de week telefoon dat de sleuteloverdracht verplaatst is naar 5 maart omdat de koopsubsidie nog niet rond is. Die behandelen de aanvragen naar binnenkomst en de hypotheker heeft de aanvraag 28 jan. gedaan. Ze waren pas bij de 15de. Komt er dus op neer dat we vanaf 1 maart dakloos zijn. Heb zelf wel gebeld naar de instantie over de koopsubsidie en van 1 persoon heb ik voor en achternaam gekregen die kan ik dinsdag as. bellen om wat te proberen te regelen voor me.
Ik ben 1 bonk stress. Slik weer anti-psychotica. Van de week was het helemaal uit de hand gelopen hier en had ik al mijn pillen in mijn tas gestopt, pen en papier erbij en een grote fles alcohol. Dit was mede omdat mijn man en ik ruzie hadden en hij mij duidelijk maakte dat ik waardeloos ben en niks waard ben (waarvan hij zegt dat ik dit ervan maak en dat hij alleen neg. feedback gaf) en hij was met de auto vertrokken.
Nog voordat ik met de tas weg kon gaan kwam hij toch weer terug omdat hij zicht zorgen maakte. Heb hem de medicijnen gegeven en gezegd dat hij ze bij zich moest houden. Nou zag hij dus dat het medicijnen zijn die ik niet meer slik en heeft hij ze bij zijn werk in een bak gedaan voor chemische spullen. Ben daar erg dubbel over.
Nou ja er is dus gesproken, al eerder voor deze gebeurtenis, over opname. Aangegeven dat ik dat dus echt niet wil en afgesproken dat ik zou bellen als het niet goed ging. Uiteraard niet gedaan en nu ben ik bang om de hulpverleners de waarheid te zeggen omdat ik bang ben dat ze me gedwongen op willen nemen. Dit is wel wat ze gezegd hebben dat als ik weer erg suïcidaal was dat opname onvermijdelijk was. Zucht weet gewoon niet wat ik moet doen.
En ondertussen werk ik gewoon nog, ben bezig ons "oude" huis op te knappen voor de overdracht, verkoop dingen via marktplaats, probeer de lieve zus en tante uit te hangen.
Ben weer eens zo enorm moe.
Mochten er reacties komen op mijn stukje, ik kan pas vanavond weer reageren. Moet zo werken en daarna gaan klussen hier.
Met mij gaat het helemaal niet goed. De sleuteloverdracht zou as. vrijdag zijn (19de) dan hebben we 1 week om het huis te behangen en vloer te leggen want de 27ste zouden we over gaan. De huur is ook al opgezegd en alles.
Nu ging de hypotheek ineens lastig doen over onze roodstand (eerder niks van gezegd) dus moesten we ineens een bedrag van 6000! euro bij mensen zien te lenen. Inmiddels is dit zo goed als rond. 5000 is al afgelost en de laatste 1000 kunnen we maandag aflossen. Dus niks aan het handje zou je denken. Mis.
Kregen van de week telefoon dat de sleuteloverdracht verplaatst is naar 5 maart omdat de koopsubsidie nog niet rond is. Die behandelen de aanvragen naar binnenkomst en de hypotheker heeft de aanvraag 28 jan. gedaan. Ze waren pas bij de 15de. Komt er dus op neer dat we vanaf 1 maart dakloos zijn. Heb zelf wel gebeld naar de instantie over de koopsubsidie en van 1 persoon heb ik voor en achternaam gekregen die kan ik dinsdag as. bellen om wat te proberen te regelen voor me.
Ik ben 1 bonk stress. Slik weer anti-psychotica. Van de week was het helemaal uit de hand gelopen hier en had ik al mijn pillen in mijn tas gestopt, pen en papier erbij en een grote fles alcohol. Dit was mede omdat mijn man en ik ruzie hadden en hij mij duidelijk maakte dat ik waardeloos ben en niks waard ben (waarvan hij zegt dat ik dit ervan maak en dat hij alleen neg. feedback gaf) en hij was met de auto vertrokken.
Nog voordat ik met de tas weg kon gaan kwam hij toch weer terug omdat hij zicht zorgen maakte. Heb hem de medicijnen gegeven en gezegd dat hij ze bij zich moest houden. Nou zag hij dus dat het medicijnen zijn die ik niet meer slik en heeft hij ze bij zijn werk in een bak gedaan voor chemische spullen. Ben daar erg dubbel over.
Nou ja er is dus gesproken, al eerder voor deze gebeurtenis, over opname. Aangegeven dat ik dat dus echt niet wil en afgesproken dat ik zou bellen als het niet goed ging. Uiteraard niet gedaan en nu ben ik bang om de hulpverleners de waarheid te zeggen omdat ik bang ben dat ze me gedwongen op willen nemen. Dit is wel wat ze gezegd hebben dat als ik weer erg suïcidaal was dat opname onvermijdelijk was. Zucht weet gewoon niet wat ik moet doen.
En ondertussen werk ik gewoon nog, ben bezig ons "oude" huis op te knappen voor de overdracht, verkoop dingen via marktplaats, probeer de lieve zus en tante uit te hangen.
Ben weer eens zo enorm moe.
Mochten er reacties komen op mijn stukje, ik kan pas vanavond weer reageren. Moet zo werken en daarna gaan klussen hier.
zondag 14 februari 2010 om 10:15
Tjee IBI, wat speelt er een hoop.
Balen want het ging zo goed!
Ik heb wel eens eerder verhalen gehoord over dat het heel lang duurt bij de afhandeling van de koopsubsidie.
Misschien helpt het om je problemen een voor een op een rijtje te zetten en er een oplossing voor te bedenken.
Als ik het goed begrijp ben je dus 'dakloos' van 1 maart t/m 5 maart. Klopt dat?
Dan hoef je dus maar voor 5 dagen onderdak te vinden. Kun je niet een paar dagen bij je zus ofzo logeren?
Of in het (duurste) geval 5 dagen in een bed and breakfast of iets dergelijks.
Dan heb je je spullen, meubels ed, die ook 5 dagen geen plek hebben. Is er bij jou in de buurt een opslag? Bijvoorbeeld een shugard? Misschien kun je daar je spullen opslaan?
Wat je natuurlijk ook kunt doen is de verhuurder vragen of je nog een maand langer in de woning kunt blijven, dan betaal je wel een maand dubbele lasten maar heb je iets meer tijd om orde op zaken te stellen.
Als dat geen optie is zou ik op 5 maart een paar luchtbedden in de woning leggen en gaan klussen. Dat kan prima als je er al 's nachts slaapt. Het is niet ideaal, slapen in de verflucht, maar kan wel
Over de opname heb ik geen tips, dat is iets wat je voor jezelf moet uitmaken. Ik denk dat je op dit moment veel stress hebt en je kunt zelf het beste inschatten of je daardoor suicidaal wordt. Helpen de antipsychotica je een beetje?
Als je het idee hebt dat je door alle problemen de verkeerde kant op schiet is een opname geen slecht idee.
Het laatste wat je wilt is dat je al die medicijnen inneemt. Dus doe er alles aan om dat te voorkomen, ook als dat een opname inhoudt.
Ik hoop dat je wat hebt aan mijn post, als ik nog wat voor je kan doen hoor ik het graag
Balen want het ging zo goed!
Ik heb wel eens eerder verhalen gehoord over dat het heel lang duurt bij de afhandeling van de koopsubsidie.
Misschien helpt het om je problemen een voor een op een rijtje te zetten en er een oplossing voor te bedenken.
Als ik het goed begrijp ben je dus 'dakloos' van 1 maart t/m 5 maart. Klopt dat?
Dan hoef je dus maar voor 5 dagen onderdak te vinden. Kun je niet een paar dagen bij je zus ofzo logeren?
Of in het (duurste) geval 5 dagen in een bed and breakfast of iets dergelijks.
Dan heb je je spullen, meubels ed, die ook 5 dagen geen plek hebben. Is er bij jou in de buurt een opslag? Bijvoorbeeld een shugard? Misschien kun je daar je spullen opslaan?
Wat je natuurlijk ook kunt doen is de verhuurder vragen of je nog een maand langer in de woning kunt blijven, dan betaal je wel een maand dubbele lasten maar heb je iets meer tijd om orde op zaken te stellen.
Als dat geen optie is zou ik op 5 maart een paar luchtbedden in de woning leggen en gaan klussen. Dat kan prima als je er al 's nachts slaapt. Het is niet ideaal, slapen in de verflucht, maar kan wel
Over de opname heb ik geen tips, dat is iets wat je voor jezelf moet uitmaken. Ik denk dat je op dit moment veel stress hebt en je kunt zelf het beste inschatten of je daardoor suicidaal wordt. Helpen de antipsychotica je een beetje?
Als je het idee hebt dat je door alle problemen de verkeerde kant op schiet is een opname geen slecht idee.
Het laatste wat je wilt is dat je al die medicijnen inneemt. Dus doe er alles aan om dat te voorkomen, ook als dat een opname inhoudt.
Ik hoop dat je wat hebt aan mijn post, als ik nog wat voor je kan doen hoor ik het graag
zondag 14 februari 2010 om 10:49
Zo ibi, goed dat je het van je afschrijft dame!
Wat LA zegt, het gaat dus om 5 dagen. Als we het goed begrijpen.
Bel de woningbouw lieverd. Vraag een week (of liever 2 weken) uitstel, leg uit dat de overdracht later plaats vind buiten jullie schuld om.
Dat je het huis zo netjes mogelijk wil achterlaten en dus nog iets langer de tijd nodig hebt. Dan krijgen zij ook een goed gevoel denk ik zo.
Mocht dit idd niet lukken dan moet je kijken naar opslag en tijdelijke slaapruimte zoals bij je zus.
Als ik dingen moet uitzoeken voor je moet je dat maar zeggen mop!
Je schrijft dat je lieve zus en tante speelt. Hou er mee op! Mensen begrijpen heus wel dat je in de stress zit en kapot bent! Dat is menselijk!
Als je zus of de kids langskomen, zeg dan netjes lief dat jullie langskomen maar ik zit er even doorheen. Kun je helpen klussen if een andere keer terugkomen? Ik vibd het vervelend dat jullie me zo zien maar het sloopt me behoorlijk en wil niet mijn weinige energie stoppen in het moetwn laten zien hoe blij ik ben. Zoiets. Echt meis, iedereen zal het begrijpen.
Ik snap dat man het ook moeilijk heeft, het is allemaal niet niks. Bel me voortaan als er iets is, je valt me er niet mee lastig dus al je redenen om niet te bellen mag je uitwissen. Bel me, dan kan ik je gerust stellen en de boel analyseren en advies geven. Het feit dat man terug is gekomen bewijst dat hij zich er toch niet goed bij voelde hoe het gegaan is. En als jij dan in paniek die pillen pakt met een fles drank erbij gaat hij zich nog meer zorgen maken.
Lieve ieb, je word niet opgenomen. Je bwnt niet suicidaal, het is automatisme, vluchtgedrag. Je wil het niet toch? Alleen als je in nood zit doe je dat soort dingen. Leer ervan! Bel mij, schrijf hier maar zorg dat je contact krijgt met iemand die je rustig krijgt. Vergeet niet, het zijn onze valkuilen, het zit er in dus als het niet goed gaat, ga je automatisch terug naar die valkuilen. Dat gaan we afleren he! Wij saampies, wij komen er wel!
Wat LA zegt, het gaat dus om 5 dagen. Als we het goed begrijpen.
Bel de woningbouw lieverd. Vraag een week (of liever 2 weken) uitstel, leg uit dat de overdracht later plaats vind buiten jullie schuld om.
Dat je het huis zo netjes mogelijk wil achterlaten en dus nog iets langer de tijd nodig hebt. Dan krijgen zij ook een goed gevoel denk ik zo.
Mocht dit idd niet lukken dan moet je kijken naar opslag en tijdelijke slaapruimte zoals bij je zus.
Als ik dingen moet uitzoeken voor je moet je dat maar zeggen mop!
Je schrijft dat je lieve zus en tante speelt. Hou er mee op! Mensen begrijpen heus wel dat je in de stress zit en kapot bent! Dat is menselijk!
Als je zus of de kids langskomen, zeg dan netjes lief dat jullie langskomen maar ik zit er even doorheen. Kun je helpen klussen if een andere keer terugkomen? Ik vibd het vervelend dat jullie me zo zien maar het sloopt me behoorlijk en wil niet mijn weinige energie stoppen in het moetwn laten zien hoe blij ik ben. Zoiets. Echt meis, iedereen zal het begrijpen.
Ik snap dat man het ook moeilijk heeft, het is allemaal niet niks. Bel me voortaan als er iets is, je valt me er niet mee lastig dus al je redenen om niet te bellen mag je uitwissen. Bel me, dan kan ik je gerust stellen en de boel analyseren en advies geven. Het feit dat man terug is gekomen bewijst dat hij zich er toch niet goed bij voelde hoe het gegaan is. En als jij dan in paniek die pillen pakt met een fles drank erbij gaat hij zich nog meer zorgen maken.
Lieve ieb, je word niet opgenomen. Je bwnt niet suicidaal, het is automatisme, vluchtgedrag. Je wil het niet toch? Alleen als je in nood zit doe je dat soort dingen. Leer ervan! Bel mij, schrijf hier maar zorg dat je contact krijgt met iemand die je rustig krijgt. Vergeet niet, het zijn onze valkuilen, het zit er in dus als het niet goed gaat, ga je automatisch terug naar die valkuilen. Dat gaan we afleren he! Wij saampies, wij komen er wel!
zondag 14 februari 2010 om 10:53
zondag 14 februari 2010 om 16:08
@ Ibi:
Er zijn door de andere dames al veel wijze woorden gezegd, waar ik me van harte bij aansluit!
Voor 5 dagen zou zeker een oplossing gevonden moeten kunnen worden, logeren bij iemand, of inderdaad in het ergste geval een hotel of iets dergelijks. En inderdaad contact opnemen met de woningbouwvereniging, het gaat maar om 5 dagen! Er zit best een kans in volgens mij dat je gewoon 5 dagen in je oude huis kunt blijven.
Weet je: iedereen zou ervan in de stress raken, als hen dingen zou overkomen die jou nu overkomen. Dat heeft niets te maken met dat je misschien wat meer gevoelig bent.
Choco heeft gelijk met wat ze schrijft, dat je juist in stresssituaties weer teruggrijpt op je oude valkuilen / overlevingsmechanismen.
Ik krijg ook niet de indruk dat je echt suïcidaal bent. Ik krijg meer de indruk dat je weg wilt van de problemen met het huis die nu spelen, niet zozeer dat je weg wilt van alles.
Blijf hier vooral schrijven, en zoek iemand waarmee je hierover kunt praten!
@ LA:
Hoe vind je het, de eerste dag in je nieuwe, eigen huis? Ik kan me wel voorstellen dat je gisteravond zo verdrietig was! Het is ook zo'n enorme overgang, van je zus naar alleen wonen in je eigen huisje.
@ Twister:
Leuk dat je een berichtje achterlaat! Iedereen mag hier meeschrijven hoor, dus mocht je behoefte voelen, dan ben je welkom om hier te posten!
Er zijn door de andere dames al veel wijze woorden gezegd, waar ik me van harte bij aansluit!
Voor 5 dagen zou zeker een oplossing gevonden moeten kunnen worden, logeren bij iemand, of inderdaad in het ergste geval een hotel of iets dergelijks. En inderdaad contact opnemen met de woningbouwvereniging, het gaat maar om 5 dagen! Er zit best een kans in volgens mij dat je gewoon 5 dagen in je oude huis kunt blijven.
Weet je: iedereen zou ervan in de stress raken, als hen dingen zou overkomen die jou nu overkomen. Dat heeft niets te maken met dat je misschien wat meer gevoelig bent.
Choco heeft gelijk met wat ze schrijft, dat je juist in stresssituaties weer teruggrijpt op je oude valkuilen / overlevingsmechanismen.
Ik krijg ook niet de indruk dat je echt suïcidaal bent. Ik krijg meer de indruk dat je weg wilt van de problemen met het huis die nu spelen, niet zozeer dat je weg wilt van alles.
Blijf hier vooral schrijven, en zoek iemand waarmee je hierover kunt praten!
@ LA:
Hoe vind je het, de eerste dag in je nieuwe, eigen huis? Ik kan me wel voorstellen dat je gisteravond zo verdrietig was! Het is ook zo'n enorme overgang, van je zus naar alleen wonen in je eigen huisje.
@ Twister:
Leuk dat je een berichtje achterlaat! Iedereen mag hier meeschrijven hoor, dus mocht je behoefte voelen, dan ben je welkom om hier te posten!
zondag 14 februari 2010 om 16:17
quote:lieveranoniemm schreef op 13 februari 2010 @ 18:27:
@ verana:
Ik heb best wel wat hulpverleners gehad, vooral toen ik jonger was, maar ben nu bij een psychiater. Toen ik jong was, en nu nog steeds, had/heb ik veel moeite met vertrouwen.
Mijn huidige psychiater stelt zich rustig en niet veroordelend op en erkent zijn fouten.
Soms zegt hij letterlijk dat hij iets fout heeft gezegd of beter anders had kunnen doen.
Dan zeg ik dat ik iets niet fijn vond, ergens van overstuur was of wat dan ook, en krijg ik nog excuses van hem ook. Dat sterkt mij in mijn vertrouwen in hem.
Als jouw psycholoog dat niet doet vind ik dat fout. Doordat je dat wel doet krijg je als het ware samen iets waar je allebei voor gaat, geen eenrichtingsverkeer. Snap je wat ik bedoel?
Ja, ik snap wat je bedoelt. Ik denk ook dat een echte vertrouwensbasis bij haar en mij ontbroken heeft. Ook ik heb moeite met vertrouwen, en ik denk niet dat dit veranderd is door deze therapie.
Soms leek het zelfs wel of we TEGEN elkaar aan het werken waren, in plaats van MET elkaar. Niet altijd hoor, we hebben ook veel sessies echt samengewerkt, en aan deze sessies heb ik zoveel gehad, dat ik de rest maar voor lief nam.
Ik vind haar ook zo onvoorspelbaar. Ik weet nooit wat er komt, ze kan echt 180 graden anders reageren. Dit maakt het niet 100% veilig.
Ik vind het mooi dat jouw psych wel zijn excuses maakt. Ik heb een paar jaar geleden een aantal sessies bij een psych gehad, die deed dat ook.
Maar mijn huidige therapeut: nee, die heb ik nog nooit excuses horen maken.
@ verana:
Ik heb best wel wat hulpverleners gehad, vooral toen ik jonger was, maar ben nu bij een psychiater. Toen ik jong was, en nu nog steeds, had/heb ik veel moeite met vertrouwen.
Mijn huidige psychiater stelt zich rustig en niet veroordelend op en erkent zijn fouten.
Soms zegt hij letterlijk dat hij iets fout heeft gezegd of beter anders had kunnen doen.
Dan zeg ik dat ik iets niet fijn vond, ergens van overstuur was of wat dan ook, en krijg ik nog excuses van hem ook. Dat sterkt mij in mijn vertrouwen in hem.
Als jouw psycholoog dat niet doet vind ik dat fout. Doordat je dat wel doet krijg je als het ware samen iets waar je allebei voor gaat, geen eenrichtingsverkeer. Snap je wat ik bedoel?
Ja, ik snap wat je bedoelt. Ik denk ook dat een echte vertrouwensbasis bij haar en mij ontbroken heeft. Ook ik heb moeite met vertrouwen, en ik denk niet dat dit veranderd is door deze therapie.
Soms leek het zelfs wel of we TEGEN elkaar aan het werken waren, in plaats van MET elkaar. Niet altijd hoor, we hebben ook veel sessies echt samengewerkt, en aan deze sessies heb ik zoveel gehad, dat ik de rest maar voor lief nam.
Ik vind haar ook zo onvoorspelbaar. Ik weet nooit wat er komt, ze kan echt 180 graden anders reageren. Dit maakt het niet 100% veilig.
Ik vind het mooi dat jouw psych wel zijn excuses maakt. Ik heb een paar jaar geleden een aantal sessies bij een psych gehad, die deed dat ook.
Maar mijn huidige therapeut: nee, die heb ik nog nooit excuses horen maken.
zondag 14 februari 2010 om 16:27
@ verana: Ik vind het echt jammer dat je zo iemand hebt getroffen. Bij sommige mensen vraag je je af waarom ze dat werk doen.
Wat ik alleen niet begrijp is dat je daar vijf jaar bent gebleven.
Maar dat is achteraf.
Je bent het waard om een goede therapeut te krijgen en je mag je ook kritisch opstellen. Dat is juist goed.
Als met die kritiek dan niets wordt gedaan is dat een probleem van de ander en niet van jou.
Ik hoop dat je nog een keer iemand treft die je wel kan helpen jouw resterende doelen te bereiken. Een aantal had je er toch al gehaald? Of misschien lukt het je zelf om die doelen te bereiken!
Wat ik alleen niet begrijp is dat je daar vijf jaar bent gebleven.
Maar dat is achteraf.
Je bent het waard om een goede therapeut te krijgen en je mag je ook kritisch opstellen. Dat is juist goed.
Als met die kritiek dan niets wordt gedaan is dat een probleem van de ander en niet van jou.
Ik hoop dat je nog een keer iemand treft die je wel kan helpen jouw resterende doelen te bereiken. Een aantal had je er toch al gehaald? Of misschien lukt het je zelf om die doelen te bereiken!
zondag 14 februari 2010 om 16:33
vandaag aan het uitpakken geweest, ook een hele grote tas met oude kleren weggedaan.
Wasmachine ophalen ging niet door want vriend die mee zou gaan is ziek geworden.
Dus als ik de komende week met vlekken op mijn kleren rondloop weten jullie hoe het komt
Straks komt er nog een vriendin helpen met uitpakken.
Had ik al gezegd dat ik te veel spullen heb? Weet echt niet waar ik alles moet laten.
Verder kwam ik erachter dat ik voor mijn nieuwe functie een verklaring omtrent het gedrag moet hebben, dat moet ik morgen even snel regelen....
Wasmachine ophalen ging niet door want vriend die mee zou gaan is ziek geworden.
Dus als ik de komende week met vlekken op mijn kleren rondloop weten jullie hoe het komt
Straks komt er nog een vriendin helpen met uitpakken.
Had ik al gezegd dat ik te veel spullen heb? Weet echt niet waar ik alles moet laten.
Verder kwam ik erachter dat ik voor mijn nieuwe functie een verklaring omtrent het gedrag moet hebben, dat moet ik morgen even snel regelen....
zondag 14 februari 2010 om 16:48
@iedereen: fijn dat ik welkom ben om mee te schrijven en denk dat ik wel vaker gebruik ga maken van die mogelijkheid. Eerlijk zeggen als ik me met dingen bemoei die me geen reet aan gaan. Besef heel goed dat ik een nieuwkomer ben en ook al heb ik veel over jullie gelezen: ik ken jullie natuurlijk niet. Maar bedoel het goed hoor!
@ibi: veel veel sterkte komende tijd! Een verhuizing en het rondkrijgen van een hypotheek is al een zenuwslopende onderneming voor 'psychisch gezonde' mensen, laat staan voor jou. Ik hoop echt dat alles goed komt. Probeer goed voor jezelf te zorgen en, jaja veel makkelijker gezegd dan gedaan, je hoeft je niet altijd groot te houden. van de nieuwkomer
@verana: Het is idd heel belangrijk dat er een klik is tussen jou en je psych. Ik heb met verbazing gelezen dat je maar liefst 5 jr bij haar in behandeling bent geweest. Had je gewoonweg geen energie om een ander te zoeken of dacht je dat dat 'normaal' was? Ik hoop dat je je op eigen kracht de laatste doelstellingen kunt bereiken of een heel fijne therapeut treft.
@lieveranoniem: succes in je nieuw huisje! Het moet erg wennen zijn om nu alleen te wonen, maar waarschijnlijk is het ook erg fijn om een plekje helemaal voor jezelf te hebben. Ik hoop dat je daar snel je weg in vindt.
@ibi: veel veel sterkte komende tijd! Een verhuizing en het rondkrijgen van een hypotheek is al een zenuwslopende onderneming voor 'psychisch gezonde' mensen, laat staan voor jou. Ik hoop echt dat alles goed komt. Probeer goed voor jezelf te zorgen en, jaja veel makkelijker gezegd dan gedaan, je hoeft je niet altijd groot te houden. van de nieuwkomer
@verana: Het is idd heel belangrijk dat er een klik is tussen jou en je psych. Ik heb met verbazing gelezen dat je maar liefst 5 jr bij haar in behandeling bent geweest. Had je gewoonweg geen energie om een ander te zoeken of dacht je dat dat 'normaal' was? Ik hoop dat je je op eigen kracht de laatste doelstellingen kunt bereiken of een heel fijne therapeut treft.
@lieveranoniem: succes in je nieuw huisje! Het moet erg wennen zijn om nu alleen te wonen, maar waarschijnlijk is het ook erg fijn om een plekje helemaal voor jezelf te hebben. Ik hoop dat je daar snel je weg in vindt.
Zoek mij niet, ik wil niet gevonden worden.
zondag 14 februari 2010 om 18:11
@ LA en Twister:
Ik begrijp dat jullie verbaasd zijn over het feit dat ik daar 5 jaar ben gebleven. Ik snap zelf soms ook niet dat ik dit heb gedaan.
De eerste anderhalf jaar ging de therapie prima, konden we prima met elkaar opschieten en waren er nooit aanvaringen. Er is toen een bepaalde gebeurtenis binnen de therapie geweest, die mij heel erg raakte en waardoor mijn vertrouwen werd beschaamd. Hier zijn zij en ik eigenlijk nooit meer goed uitgekomen. Omdat de eerste anderhalf jaar zo goed ging, wilde ik ook niet gelijk stoppen.
Er zijn hierna nog wel meer dingen gebeurd waar ik mijn vraagtekens bij zet.
De reden waarom ik al die tijd gebleven ben, is omdat ik ook veel aan de therapie had. Mijn therapeut is heel goed in het toepassen van de therapeutische technieken, dus zolang het gewoon om puur therapie ging, ging het goed. Hier heb ik ook heel veel aan gehad, en ik ben er ten positieve door veranderd.
Kwamen onze persoonlijheden echter "de therapie binnen" (hoop dat jullie begrijpen wat ik hiermee bedoel), of ik gaf kritiek, dan ging het mis.
Ik heb gedurende deze 5 jaar geregeld getwijfeld of ik wel door moest gaan. Of de laatste 3,5 jaar eigenlijk, want de eerste 1,5 jaar was er niets aan de hand.
Ik koos er steeds voor om door te gaan, omdat ik aan de therapie op zichzelf (zonder onze persoonlijkheden erbij) wel veel had. En ik koos er ook voor puur uit loyaliteit naar haar toe (en dit is waarschijnlijk helemáál geen goede reden).
Dat ik nooit een andere therapeut heb gezocht, is ook om beide redenen die jij noemt, Twister.
Ik had geen energie om een ander te zoeken, en wist ook niet waar ik dan zoeken moest (heb heel lang een aversie gehad tegen instellingen als de GGZ, dus vandaar dat ik dit niet als optie zag).
En ik dacht inderdaad ook, dat het normaal was hoe mijn therapie ging. Of beter gezegd: ik dacht dat het aan mij lag dat het zo ging. Dat ik iets verkeerd deed, en dat als ik zou veranderen, dat het dan wel weer beter zou gaan.
Word er eigenlijk een beetje verdrietig van, nu ik dit zo neer schrijf
Klinkt niet echt gezond geloof ik?
Ik begrijp dat jullie verbaasd zijn over het feit dat ik daar 5 jaar ben gebleven. Ik snap zelf soms ook niet dat ik dit heb gedaan.
De eerste anderhalf jaar ging de therapie prima, konden we prima met elkaar opschieten en waren er nooit aanvaringen. Er is toen een bepaalde gebeurtenis binnen de therapie geweest, die mij heel erg raakte en waardoor mijn vertrouwen werd beschaamd. Hier zijn zij en ik eigenlijk nooit meer goed uitgekomen. Omdat de eerste anderhalf jaar zo goed ging, wilde ik ook niet gelijk stoppen.
Er zijn hierna nog wel meer dingen gebeurd waar ik mijn vraagtekens bij zet.
De reden waarom ik al die tijd gebleven ben, is omdat ik ook veel aan de therapie had. Mijn therapeut is heel goed in het toepassen van de therapeutische technieken, dus zolang het gewoon om puur therapie ging, ging het goed. Hier heb ik ook heel veel aan gehad, en ik ben er ten positieve door veranderd.
Kwamen onze persoonlijheden echter "de therapie binnen" (hoop dat jullie begrijpen wat ik hiermee bedoel), of ik gaf kritiek, dan ging het mis.
Ik heb gedurende deze 5 jaar geregeld getwijfeld of ik wel door moest gaan. Of de laatste 3,5 jaar eigenlijk, want de eerste 1,5 jaar was er niets aan de hand.
Ik koos er steeds voor om door te gaan, omdat ik aan de therapie op zichzelf (zonder onze persoonlijkheden erbij) wel veel had. En ik koos er ook voor puur uit loyaliteit naar haar toe (en dit is waarschijnlijk helemáál geen goede reden).
Dat ik nooit een andere therapeut heb gezocht, is ook om beide redenen die jij noemt, Twister.
Ik had geen energie om een ander te zoeken, en wist ook niet waar ik dan zoeken moest (heb heel lang een aversie gehad tegen instellingen als de GGZ, dus vandaar dat ik dit niet als optie zag).
En ik dacht inderdaad ook, dat het normaal was hoe mijn therapie ging. Of beter gezegd: ik dacht dat het aan mij lag dat het zo ging. Dat ik iets verkeerd deed, en dat als ik zou veranderen, dat het dan wel weer beter zou gaan.
Word er eigenlijk een beetje verdrietig van, nu ik dit zo neer schrijf
Klinkt niet echt gezond geloof ik?
zondag 14 februari 2010 om 18:35
Ik voel me ook een beetje verloren, nu ik geen nieuwe afspraak met mijn therapeut heb gemaakt. Heel lang wekelijks een afspraak gehad, daarna tweewekelijks. Het voelt raar om nu geen vaste afspraken meer te hebben, en dat ik alleen bel als ik haar nodig denk te hebben.
Ik voel me een beetje alsof ik dobber op een grote zee, zonder een houvast.
En tegelijkertijd denk ik ook dat het juist goed is om geen vast punt meer te hebben. Dat ik leer het zelf te doen. Kan ik ook wel.
Soms denk ik ook weleens dat ik me te afhankelijk op stel.
En misschien is het helemaal geen goed idee om weer naar haar te gaan, als ik een klankbord nodig heb.
Er gaat ook zoveel in mijn hoofd om sinds de operatie. Over mijn verleden, over mijn toekomst. Over alles wat er is gebeurd rond de operatie, de verhuizing en het verblijf bij mijn ouders.
Ik voel me een beetje alsof ik dobber op een grote zee, zonder een houvast.
En tegelijkertijd denk ik ook dat het juist goed is om geen vast punt meer te hebben. Dat ik leer het zelf te doen. Kan ik ook wel.
Soms denk ik ook weleens dat ik me te afhankelijk op stel.
En misschien is het helemaal geen goed idee om weer naar haar te gaan, als ik een klankbord nodig heb.
Er gaat ook zoveel in mijn hoofd om sinds de operatie. Over mijn verleden, over mijn toekomst. Over alles wat er is gebeurd rond de operatie, de verhuizing en het verblijf bij mijn ouders.
zondag 14 februari 2010 om 20:00
@ Twister: leuk als je komt meeschrijven. In mijn huisje gaat het goed, er is net een vriendin geweest, dat was heel gezellig.
Iets te veel wijn gedronken
Al mijn kleding, boeken, toiletspullen en losse dingen zijn uitgepakt. Nu alleen nog mijn administratie, dat komt van de week nog (heb nogal veel post, ordners ed liggen)
Ohja en een hele grote vuilniszak met kleding die ik eigenlijk niet meer draag weggedaan.
Kun je misschien wat meer over jezelf vertellen?
Iets te veel wijn gedronken
Al mijn kleding, boeken, toiletspullen en losse dingen zijn uitgepakt. Nu alleen nog mijn administratie, dat komt van de week nog (heb nogal veel post, ordners ed liggen)
Ohja en een hele grote vuilniszak met kleding die ik eigenlijk niet meer draag weggedaan.
Kun je misschien wat meer over jezelf vertellen?
zondag 14 februari 2010 om 20:05
Heb jij buiten je psych en het forum om mensen om mee te praten? Anders is het misschien toch verstandig om een nieuwe therapeut te zoeken. Iemand bij wie je je echt goed voelt en die je verder kan helpen.
"Kwamen onze persoonlijheden echter "de therapie binnen" (hoop dat jullie begrijpen wat ik hiermee bedoel), of ik gaf kritiek, dan ging het mis."
Snap wel wat je hier mee bedoelt, maar het is niet normaal. Ik heb ooit echt een hork van een psycholoog gehad. Hij gaf me het gevoel dat ik een aansteller was en alleen een beetje aandacht zocht. Gelukkig zag ik vrij snel in dat dit niet normaal was, ook al dacht ik eerst uiteraard dat het aan mij lag, en heb ik een ander gezocht. Deze had het gelukkig wél begrepen.
Jij woont nu toch ook weer alleen, Verana? Hoe bevalt dat?
"Kwamen onze persoonlijheden echter "de therapie binnen" (hoop dat jullie begrijpen wat ik hiermee bedoel), of ik gaf kritiek, dan ging het mis."
Snap wel wat je hier mee bedoelt, maar het is niet normaal. Ik heb ooit echt een hork van een psycholoog gehad. Hij gaf me het gevoel dat ik een aansteller was en alleen een beetje aandacht zocht. Gelukkig zag ik vrij snel in dat dit niet normaal was, ook al dacht ik eerst uiteraard dat het aan mij lag, en heb ik een ander gezocht. Deze had het gelukkig wél begrepen.
Jij woont nu toch ook weer alleen, Verana? Hoe bevalt dat?
Zoek mij niet, ik wil niet gevonden worden.
zondag 14 februari 2010 om 20:19
