Relaties
alle pijlers
Leven na een scheiding
maandag 15 februari 2010 om 20:11
Hoi,
Ben een gescheiden man met 2 kinderen. Bij onze scheiding hebben we (ex en ik) elkaar toegezegd samen dingen te blijven doen met de kinderen. Op dit moment zijn dat de verjaardagen van de kinderen en sinterklaas. Ik weet dat iedereen dat op zijn eigen manier invult, maar ik ben benieuwd hoe anderen dat zoal doen, zeker als er van een van beide (of allebei) de kanten een nieuwe relatie gaat komen. Spreek je daar ook iets over af?
Meestal spreek ik mannen, maar er zijn niet veel gescheiden mensen in mijn omgeving. Vrouwen hebben een eigen/andere kijk op dit soort dingen.
Ben benieuwd naar jullie reactie.
Vr.gr. bockje
Ben een gescheiden man met 2 kinderen. Bij onze scheiding hebben we (ex en ik) elkaar toegezegd samen dingen te blijven doen met de kinderen. Op dit moment zijn dat de verjaardagen van de kinderen en sinterklaas. Ik weet dat iedereen dat op zijn eigen manier invult, maar ik ben benieuwd hoe anderen dat zoal doen, zeker als er van een van beide (of allebei) de kanten een nieuwe relatie gaat komen. Spreek je daar ook iets over af?
Meestal spreek ik mannen, maar er zijn niet veel gescheiden mensen in mijn omgeving. Vrouwen hebben een eigen/andere kijk op dit soort dingen.
Ben benieuwd naar jullie reactie.
Vr.gr. bockje
maandag 15 februari 2010 om 20:17
wij hebben afgesproken dat we (mijn exman en ik) samen de kinderverjaardagen vieren, sinterklaas en alle dingen hier op het dorp. (carnaval, koninginnendag, straatspeeldag, noem ze maar op) Ook gaan we samen naar schooluitvoering, afzwemmen en noem het maar op.
We zijn namelijk ouders en als ouders ben je er voor je kind.
dat is onze visie
We zijn namelijk ouders en als ouders ben je er voor je kind.
dat is onze visie
maandag 15 februari 2010 om 20:18
Een scheiding is altijd vervelend, ook al blijf je 'vrienden'. Met kinderen is het dubbel zo moeilijk. Het is niet alleen voor volwassenen een beladen periode, maar voor kinderen des te meer. Als jullie samen af hebben gesproken om toch dingen samen te blijven doen, is dat alleen maar een positief punt voor de kinderen. Op den duur, en dan praat ik over 'n jaar of zo, zal het wellicht gaan veranderen. Want je bent per slot van rekening toch gescheiden en gaat een eigen leven opbouwen. Over een 'n jaartje of zo zijn de kinderen gewend aan gescheiden ouders, dus is het minder raar als je niet meer alles samen doet. Maar goed, dat zal de tijd moeten uitwijzen. Ik vind het in ieder geval een mooi gebaar naar de kinderen toe om dingen voorlopig nog samen te doen.
maandag 15 februari 2010 om 20:26
Ja, voor de kinderen doen we dingen samen, maar bij de scheiding hebben we het er ook over gehad hoe het verder moet als een van ons beiden een nieuwe relatie krijgt en ik denk dat mijn ex en ik daar in verschillen, want ze zei toen dat ze ook dan verjaardagen en sinterklaas met zijn 4-ren wil blijven vieren.
Zelf heeft ze sinds een paar weken een vriend, die regelmatig in huis komt, maar als ik nog eens iemand tegen kom (en dat hoop ik echt) dan ben ik bang dat we problemen krijgen.Ze zegt nu al dat ze niets met een eventuele vriendin te maken zal willen hebben, vandaar mijn vraag of anderen hier ervaring mee hebben of tegenaan kijken.
Zelf heeft ze sinds een paar weken een vriend, die regelmatig in huis komt, maar als ik nog eens iemand tegen kom (en dat hoop ik echt) dan ben ik bang dat we problemen krijgen.Ze zegt nu al dat ze niets met een eventuele vriendin te maken zal willen hebben, vandaar mijn vraag of anderen hier ervaring mee hebben of tegenaan kijken.
maandag 15 februari 2010 om 20:29
Fijn voor jou en je kinderen dat je met je ex nog door 1 deur kunt!
Persoonlijk zou ik daarover echter geen vaste 'afspraken' maken.
Je weet niet hoe je er over een paar jaar in staat.
Ik zou alleen afspreken dat je nooit lelijke dingen over elkaar vertelt aan de kinderen.
Ik zelf heb na mijn scheiding nooit meer dingen samen met mijn ex gedaan. Maar we zijn wel allebei aanwezig bij huwelijk van de kinderen en andere belangrijke gebeurtenissen. Ik samen met mijn huidige man, en mijn ex met een vriendin, als hij er op dat moment een heeft.
Dat gaat zonder problemen.
Persoonlijk zou ik daarover echter geen vaste 'afspraken' maken.
Je weet niet hoe je er over een paar jaar in staat.
Ik zou alleen afspreken dat je nooit lelijke dingen over elkaar vertelt aan de kinderen.
Ik zelf heb na mijn scheiding nooit meer dingen samen met mijn ex gedaan. Maar we zijn wel allebei aanwezig bij huwelijk van de kinderen en andere belangrijke gebeurtenissen. Ik samen met mijn huidige man, en mijn ex met een vriendin, als hij er op dat moment een heeft.
Dat gaat zonder problemen.
maandag 15 februari 2010 om 20:32
quote:bockbiertje schreef op 15 februari 2010 @ 20:26:
Ze zegt nu al dat ze niets met een eventuele vriendin te maken zal willen hebben, .
Dat vind ik vreemd, ze heeft toch zelf een vriend??
Weet je welke reden ze heeft om dat te denken?
Overigens is het voor de kinderen ook fijn als je het met de nieuwe partner van je ex goed kunt vinden, als ze merken dat daarover geen spanning is, of nare gevoelens.
Ze zegt nu al dat ze niets met een eventuele vriendin te maken zal willen hebben, .
Dat vind ik vreemd, ze heeft toch zelf een vriend??
Weet je welke reden ze heeft om dat te denken?
Overigens is het voor de kinderen ook fijn als je het met de nieuwe partner van je ex goed kunt vinden, als ze merken dat daarover geen spanning is, of nare gevoelens.
maandag 15 februari 2010 om 20:36
Dat vind ik niet echt fair van je ex. Hier zou dan sprake zijn van 'jaloezie'. Zolang de kinderen op de basisschool zitten is het belangrijk dat je onderdeel blijft van het schoolproces. Samen naar schoolgelegenheden gaan. De afspraken die jullie hebben gemaakt hebben alleen nut als deze van beide kanten zijn. Het is raar dat jij je toekomstige vriendin op de achtergrond moet schuiven om je ex te pleasen. Als er nu al wordt gesproken over hoe de situatie zal zijn als jij iemand in je leven hebt, llijkt het me een beter idee om geen afspraken te maken en alleen bij belangrijke zaken, zoals school, gezamelijk aanwezig te zijn. Dat wil niet zeggen dat je de kinderen minder belangrijk vind. Integendeel zelfs. Als de kinderen bij je zijn, kun je ze nog op een hele goede manier begeleiden.
maandag 15 februari 2010 om 20:49
Het is ook vreemd en dit is ook niet wat ik voorsta.
Mijn ex heeft de scheiding doorgezet. Achteraf is het beter zo en zie ik dat we niet zo goed bij elkaar pasten. Nu hervind ik langzaam mezelf, want ik realiseer me dat ik dat al die jaren niet heb kunnen zijn. Mijn ex wordt enorm boos als het over een eventuele vriendin gaat. Ze gaat er van uit dat ik altijd alleen blijf.
Uit de gesprekken met haar blijkt tussen de regels door dat ze mij geen nieuw geluk gunt en dat ze absoluut niet wil dat een andere vrouw contact zou hebben met haar kinderen. Ze zegt dat de kinderen altijd alleen maar dingen met zijn 4-ren zullen willen blijven doen en dat haar vriend daar dan ook niet aan deelneemt. (en dus ook niet een nieuwe vriendin) Mocht ik toch ooit willen gaan samenwonen of trouwen dat mag ik dat, maar dan moet ik er wel rekening mee houden dat de kinderen niet meer naar me toe mogen komen. Nu ben ik bang dat ze de kinderen zal beinvloeden, zodat ze gaan denken wat zij denkt.
Daarom weet ik niet zo goed hoe ik moet handelen, want ik ben bang dat ze tot veel in staat is en het zijn ook mijn kinderen.
Mijn ex heeft de scheiding doorgezet. Achteraf is het beter zo en zie ik dat we niet zo goed bij elkaar pasten. Nu hervind ik langzaam mezelf, want ik realiseer me dat ik dat al die jaren niet heb kunnen zijn. Mijn ex wordt enorm boos als het over een eventuele vriendin gaat. Ze gaat er van uit dat ik altijd alleen blijf.
Uit de gesprekken met haar blijkt tussen de regels door dat ze mij geen nieuw geluk gunt en dat ze absoluut niet wil dat een andere vrouw contact zou hebben met haar kinderen. Ze zegt dat de kinderen altijd alleen maar dingen met zijn 4-ren zullen willen blijven doen en dat haar vriend daar dan ook niet aan deelneemt. (en dus ook niet een nieuwe vriendin) Mocht ik toch ooit willen gaan samenwonen of trouwen dat mag ik dat, maar dan moet ik er wel rekening mee houden dat de kinderen niet meer naar me toe mogen komen. Nu ben ik bang dat ze de kinderen zal beinvloeden, zodat ze gaan denken wat zij denkt.
Daarom weet ik niet zo goed hoe ik moet handelen, want ik ben bang dat ze tot veel in staat is en het zijn ook mijn kinderen.
maandag 15 februari 2010 om 20:57
Bockbiertje, wat een kreng van een ex heb jij (sorry...)
Het is pure chantage.
Ik hoop dat het nooit zover zal komen dat je ex je kinderen bij je weghoudt en je een PAS-vader wordt, zoals zovele duizenden in NL (PAS = parental alienation syndrome oftewel ouderverstoting)... Je hebt toch een ouderschapsplan hoop ik?
Het is pure chantage.
Ik hoop dat het nooit zover zal komen dat je ex je kinderen bij je weghoudt en je een PAS-vader wordt, zoals zovele duizenden in NL (PAS = parental alienation syndrome oftewel ouderverstoting)... Je hebt toch een ouderschapsplan hoop ik?
maandag 15 februari 2010 om 21:09
Wij deden ook heel veel dingen nog met zijn vieren. Tot hij de zoveelste vriendin door de strot van onze kinderen duwde. Zoals hij vroeger mijn hart brak met zijn egocentrisme zo doet hij dat nu bij onze kinderen. Ik ben inmiddels geknakt, met de beste wil van de wereld kan ik het niet meer opbrengen om hem nog gezellig mee te laten draaien op hoogtij dagen. Jammergenoeg hebben onze kinderen daar als het zo doorgaat ook niet eens meer behoefte aan .
maandag 15 februari 2010 om 21:14
quote:twinkeling schreef op 15 februari 2010 @ 21:09:
Wij deden ook heel veel dingen nog met zijn vieren. Tot hij de zoveelste vriendin door de strot van onze kinderen duwde. Zoals hij vroeger mijn hart brak met zijn egocentrisme zo doet hij dat nu bij onze kinderen. Ik ben inmiddels geknakt, met de beste wil van de wereld kan ik het niet meer opbrengen om hem nog gezellig mee te laten draaien op hoogtij dagen. Jammergenoeg hebben onze kinderen daar als het zo doorgaat ook niet eens meer behoefte aan .Jammer, Twinkeling. Kun je wat duidelijker zijn over wat hij misdaan heeft aan je kinderen, zodat ze niet meer de behoefte hebben om hem te zien?
Wij deden ook heel veel dingen nog met zijn vieren. Tot hij de zoveelste vriendin door de strot van onze kinderen duwde. Zoals hij vroeger mijn hart brak met zijn egocentrisme zo doet hij dat nu bij onze kinderen. Ik ben inmiddels geknakt, met de beste wil van de wereld kan ik het niet meer opbrengen om hem nog gezellig mee te laten draaien op hoogtij dagen. Jammergenoeg hebben onze kinderen daar als het zo doorgaat ook niet eens meer behoefte aan .Jammer, Twinkeling. Kun je wat duidelijker zijn over wat hij misdaan heeft aan je kinderen, zodat ze niet meer de behoefte hebben om hem te zien?
maandag 15 februari 2010 om 21:19
Mijn vriend is gescheiden en heeft 3 kinderen. Hij en zijn ex gaan wel samen naar 10minuten-gesprekjes, schooluitvoeringen, ed, maar verjaardagen en sinterklaas wordt gescheiden gevierd. Ik hoop dat ik over een tijdje wel mee kan naar bv een schoolmusical, maar als dat dingen complexer maakt, doe ik dat niet. In ons geval zal het waarschijnlijk voor zijn ex op den duur wel kunnen, maar zal háar familie er meer moeite mee hebben...
Hoe oud zijn je kinderen? Hebben zij hier al een mening over? Is het voor hen niet verwarrend dat je feestdagen juist samen viert?
Hoe oud zijn je kinderen? Hebben zij hier al een mening over? Is het voor hen niet verwarrend dat je feestdagen juist samen viert?
maandag 15 februari 2010 om 21:30
Ik kan wel begrijpen dat ex of familie er moeite mee hebben als er vreemdgaan in het spel geweest is, waardoor de ene partner de andere verlaten heeft.
Ik kan me ook voorstellen dat het voor de kinderen niet fijn is om aardig te moeten zijn tegen degene die hun ouders uit elkaar gehaald heeft in hun ogen (ik spreek me er niet over uit of dat terecht is).
Maar in alle andere gevallen begrijp ik niet waarom mensen moeite hebben met een nieuwe partner. Je kunt toch niet verwachten dat je ex de rest van zijn leven alleen blijft! Ik ben benieuwd of iemand dat kan verklaren.
Ik kan me ook voorstellen dat het voor de kinderen niet fijn is om aardig te moeten zijn tegen degene die hun ouders uit elkaar gehaald heeft in hun ogen (ik spreek me er niet over uit of dat terecht is).
Maar in alle andere gevallen begrijp ik niet waarom mensen moeite hebben met een nieuwe partner. Je kunt toch niet verwachten dat je ex de rest van zijn leven alleen blijft! Ik ben benieuwd of iemand dat kan verklaren.
maandag 15 februari 2010 om 21:45
quote:Reiger100 schreef op 15 februari 2010 @ 21:30:
Ik kan wel begrijpen dat ex of familie er moeite mee hebben als er vreemdgaan in het spel geweest is, waardoor de ene partner de andere verlaten heeft.
Ik kan me ook voorstellen dat het voor de kinderen niet fijn is om aardig te moeten zijn tegen degene die hun ouders uit elkaar gehaald heeft in hun ogen (ik spreek me er niet over uit of dat terecht is).
Maar in alle andere gevallen begrijp ik niet waarom mensen moeite hebben met een nieuwe partner. Je kunt toch niet verwachten dat je ex de rest van zijn leven alleen blijft! Ik ben benieuwd of iemand dat kan verklaren.Misschien komt dat doordat iemand er zo van overtuigd is dat die ander ongeschikt is voor relaties dat het daadwerkelijk als onmogelijk wordt ingeschat dat die ander een nieuwe partner vindt?
Ik kan wel begrijpen dat ex of familie er moeite mee hebben als er vreemdgaan in het spel geweest is, waardoor de ene partner de andere verlaten heeft.
Ik kan me ook voorstellen dat het voor de kinderen niet fijn is om aardig te moeten zijn tegen degene die hun ouders uit elkaar gehaald heeft in hun ogen (ik spreek me er niet over uit of dat terecht is).
Maar in alle andere gevallen begrijp ik niet waarom mensen moeite hebben met een nieuwe partner. Je kunt toch niet verwachten dat je ex de rest van zijn leven alleen blijft! Ik ben benieuwd of iemand dat kan verklaren.Misschien komt dat doordat iemand er zo van overtuigd is dat die ander ongeschikt is voor relaties dat het daadwerkelijk als onmogelijk wordt ingeschat dat die ander een nieuwe partner vindt?
maandag 15 februari 2010 om 22:24
quote:Reiger100 schreef op 15 februari 2010 @ 20:57:
Bockbiertje, wat een kreng van een ex heb jij (sorry...)
Het is pure chantage.
Ik hoop dat het nooit zover zal komen dat je ex je kinderen bij je weghoudt en je een PAS-vader wordt, zoals zovele duizenden in NL (PAS = parental alienation syndrome oftewel ouderverstoting)... Je hebt toch een ouderschapsplan hoop ik?
Het is de moeder van mijn kinderen, maar ik weet ook hoe moeilijk ze kan zijn. Zoveel mogelijk probeer ik overal tussendoor te manoeuvreren, om te voorkomen dat dingen escaleren, want voor de kinderen is dat helemaal niet goed. Met alles houd ik daar rekening mee, maar ik begin nu op mijn tenen te lopen, omdat ik het erg onrechtvaardig vind. Ik weet dat ze chanteert. De kinderen zijn aan het puberen en zijn loyaal aan ons allebei, maar de laatste tijd praat ze erg negatief over me en dat beinvloed de kids.
Wie kan me advies geven? Is het verstandig om er omheen te slalommen of wordt het tijd om het beestje bij de naam te noemen en heel direct te zeggen dat ze alleen maar haar eigen zin wil doordrijven, met het gevaar dat ze de kinderen helemaal manipuleerd en wegtrekt. Vergeleken bij mij zijn ze naar verhouding veel meer tijd bij haar. Heeft iemand ervaring met een mediator?
Bockbiertje, wat een kreng van een ex heb jij (sorry...)
Het is pure chantage.
Ik hoop dat het nooit zover zal komen dat je ex je kinderen bij je weghoudt en je een PAS-vader wordt, zoals zovele duizenden in NL (PAS = parental alienation syndrome oftewel ouderverstoting)... Je hebt toch een ouderschapsplan hoop ik?
Het is de moeder van mijn kinderen, maar ik weet ook hoe moeilijk ze kan zijn. Zoveel mogelijk probeer ik overal tussendoor te manoeuvreren, om te voorkomen dat dingen escaleren, want voor de kinderen is dat helemaal niet goed. Met alles houd ik daar rekening mee, maar ik begin nu op mijn tenen te lopen, omdat ik het erg onrechtvaardig vind. Ik weet dat ze chanteert. De kinderen zijn aan het puberen en zijn loyaal aan ons allebei, maar de laatste tijd praat ze erg negatief over me en dat beinvloed de kids.
Wie kan me advies geven? Is het verstandig om er omheen te slalommen of wordt het tijd om het beestje bij de naam te noemen en heel direct te zeggen dat ze alleen maar haar eigen zin wil doordrijven, met het gevaar dat ze de kinderen helemaal manipuleerd en wegtrekt. Vergeleken bij mij zijn ze naar verhouding veel meer tijd bij haar. Heeft iemand ervaring met een mediator?
dinsdag 16 februari 2010 om 19:44
quote:bockbiertje schreef op 15 februari 2010 @ 22:24:
[...]
Wie kan me advies geven? Is het verstandig om er omheen te slalommen of wordt het tijd om het beestje bij de naam te noemen en heel direct te zeggen dat ze alleen maar haar eigen zin wil doordrijven, met het gevaar dat ze de kinderen helemaal manipuleerd en wegtrekt. Vergeleken bij mij zijn ze naar verhouding veel meer tijd bij haar. Heeft iemand ervaring met een mediator?Hey Bockbiertje. Ik herken je situatie wel degelijk. Toen ik mijn huidige partner ontmoette had hij ook veel trammeland met zijn ex. Hij heeft een dochter (inmiddels 15 jaar), maar zijn ex gebruikte ook regelmatig hun dochter om haar zin te krijgen. Hierdoor liep hij ook regelmatig op zijn tenen en wist hij niet hoe hij met bepaalde situaties om moest gaan. Dit botste regelmatig weer met mij, omdat ik moeilijk kon begrijpen waarom hij naar haar pijpen bleef dansen. Dit soort dingen zijn ook niet met een rechter op te lossen. Wat heb je zwart op wit afgesproken? Co-ouderschap? Daar kan ze in ieder geval niet onderuit. Dat zij de kinderen 'gebruikt' om jou te dwarsbomen, zegt meer over haar onzekerheid en jaloezie. Omdat de kinderen in hun pubertijd zitten, weten zij wel degelijk wat er speelt. Ben eerlijk tegen hun, maar niet negatief over hun moeder. Zeg wat je angsten zijn. Je zult versteld staan hoe zij zullen reageren. Nu de dochter van mijn partner ouder is, hebben we het er wel eens over, en ze reageerd echt heel flex. De dochter van partner was toen der tijd nog te klein, dus hebben we het een beetje hardleers gedaan. Ik, in eigen persoon, heb haar geconfronteerd, en dat heeft geholpen. Vanaf dat moment liet ze ons met rust (en nog steeds). Het is écht een klote situatie, en ik heb een hekel aan dit soort onrecht. Een vader heeft net zoveel recht op een nieuw leven als zijn ex...... Wat is dat toch met die exen. Ze willen wel scheiden, maar je mag geen nieuw leven beginnen. Zo bekrompen als het maar zijn kan. Mijn advies. Ben open en eerlijk tegen je kinderen. Zeg ze wat er bij je leeft en speelt, op een rustige en volwassen manier (wedde dat je je ex daar mee terug kan pakken ).
[...]
Wie kan me advies geven? Is het verstandig om er omheen te slalommen of wordt het tijd om het beestje bij de naam te noemen en heel direct te zeggen dat ze alleen maar haar eigen zin wil doordrijven, met het gevaar dat ze de kinderen helemaal manipuleerd en wegtrekt. Vergeleken bij mij zijn ze naar verhouding veel meer tijd bij haar. Heeft iemand ervaring met een mediator?Hey Bockbiertje. Ik herken je situatie wel degelijk. Toen ik mijn huidige partner ontmoette had hij ook veel trammeland met zijn ex. Hij heeft een dochter (inmiddels 15 jaar), maar zijn ex gebruikte ook regelmatig hun dochter om haar zin te krijgen. Hierdoor liep hij ook regelmatig op zijn tenen en wist hij niet hoe hij met bepaalde situaties om moest gaan. Dit botste regelmatig weer met mij, omdat ik moeilijk kon begrijpen waarom hij naar haar pijpen bleef dansen. Dit soort dingen zijn ook niet met een rechter op te lossen. Wat heb je zwart op wit afgesproken? Co-ouderschap? Daar kan ze in ieder geval niet onderuit. Dat zij de kinderen 'gebruikt' om jou te dwarsbomen, zegt meer over haar onzekerheid en jaloezie. Omdat de kinderen in hun pubertijd zitten, weten zij wel degelijk wat er speelt. Ben eerlijk tegen hun, maar niet negatief over hun moeder. Zeg wat je angsten zijn. Je zult versteld staan hoe zij zullen reageren. Nu de dochter van mijn partner ouder is, hebben we het er wel eens over, en ze reageerd echt heel flex. De dochter van partner was toen der tijd nog te klein, dus hebben we het een beetje hardleers gedaan. Ik, in eigen persoon, heb haar geconfronteerd, en dat heeft geholpen. Vanaf dat moment liet ze ons met rust (en nog steeds). Het is écht een klote situatie, en ik heb een hekel aan dit soort onrecht. Een vader heeft net zoveel recht op een nieuw leven als zijn ex...... Wat is dat toch met die exen. Ze willen wel scheiden, maar je mag geen nieuw leven beginnen. Zo bekrompen als het maar zijn kan. Mijn advies. Ben open en eerlijk tegen je kinderen. Zeg ze wat er bij je leeft en speelt, op een rustige en volwassen manier (wedde dat je je ex daar mee terug kan pakken ).
dinsdag 16 februari 2010 om 19:54
quote:wuiles schreef op 15 februari 2010 @ 21:45:
[...]
Misschien komt dat doordat iemand er zo van overtuigd is dat die ander ongeschikt is voor relaties dat het daadwerkelijk als onmogelijk wordt ingeschat dat die ander een nieuwe partner vindt?Maar in dat geval heb je toch geen moeite met een nieuwe partner van je ex? Ik heb zelf een ex waar ik van overtuigd ben dat hij ongeschikt is voor een echte relatie, maar als hij eens een tijdje een nieuwe vriendin heeft, juich ik dat toe, omdat ik steeds maar blijf hopen (voor hem) dat hij eindelijk eens wat leert uit zijn mislukking.
[...]
Misschien komt dat doordat iemand er zo van overtuigd is dat die ander ongeschikt is voor relaties dat het daadwerkelijk als onmogelijk wordt ingeschat dat die ander een nieuwe partner vindt?Maar in dat geval heb je toch geen moeite met een nieuwe partner van je ex? Ik heb zelf een ex waar ik van overtuigd ben dat hij ongeschikt is voor een echte relatie, maar als hij eens een tijdje een nieuwe vriendin heeft, juich ik dat toe, omdat ik steeds maar blijf hopen (voor hem) dat hij eindelijk eens wat leert uit zijn mislukking.
dinsdag 16 februari 2010 om 20:03
quote:bockbiertje schreef op 15 februari 2010 @ 22:24:
[...]
Wie kan me advies geven? Is het verstandig om er omheen te slalommen of wordt het tijd om het beestje bij de naam te noemen en heel direct te zeggen dat ze alleen maar haar eigen zin wil doordrijven, met het gevaar dat ze de kinderen helemaal manipuleerd en wegtrekt. Vergeleken bij mij zijn ze naar verhouding veel meer tijd bij haar. Heeft iemand ervaring met een mediator?
Helaas kan ik geen advies geven. Het is een heel lastige situatie. Ik heb er ook ervaring mee, omdat de ex van mijn man ook geprobeerd heeft hun kinderen te manipuleren. Die waren ook pubers ten tijde van de scheiding. En jammer genoeg is ze erin geslaagd om een van de kinderen ervan te overtuigen dat haar vader een slechte man is (bij het andere kind is dat gelukkig niet gelukt). Ze heeft daarvoor zelfs insinuaties 'in de seksuele sfeer' gebruikt. Dat is intussen veertien jaar geleden, en nog altijd is de band tussen dat kind (dat intussen een volwassen vrouw is) en haar vader niet hersteld.
Ik vind het onbegrijpelijk, want mijn man is,naast een superlieve man, ook een superlieve vader.
Het is een heel veel voorkomende situatie, en volgens mij weet niemand hoe je er het beste mee om kunt gaan. Pas de laatste tijd krijgt dat probleem enige aandacht in de media, en bij hulpverleners en dergelijke. Misschien kun je op internet eens op zoek gaan naar een hulpverlener die er ervaring mee heeft. Als ik het me goed herinner, is er in Amersfoort een psychologenpraktijk is die veel ervaring heeft met scheidingen (de psychologen zijn zelf een stel met een samengesteld gezin).
Zoek ook eens op 'ouderverstoting' of 'oudervervreemding' of 'PAS-syndroom'.
[...]
Wie kan me advies geven? Is het verstandig om er omheen te slalommen of wordt het tijd om het beestje bij de naam te noemen en heel direct te zeggen dat ze alleen maar haar eigen zin wil doordrijven, met het gevaar dat ze de kinderen helemaal manipuleerd en wegtrekt. Vergeleken bij mij zijn ze naar verhouding veel meer tijd bij haar. Heeft iemand ervaring met een mediator?
Helaas kan ik geen advies geven. Het is een heel lastige situatie. Ik heb er ook ervaring mee, omdat de ex van mijn man ook geprobeerd heeft hun kinderen te manipuleren. Die waren ook pubers ten tijde van de scheiding. En jammer genoeg is ze erin geslaagd om een van de kinderen ervan te overtuigen dat haar vader een slechte man is (bij het andere kind is dat gelukkig niet gelukt). Ze heeft daarvoor zelfs insinuaties 'in de seksuele sfeer' gebruikt. Dat is intussen veertien jaar geleden, en nog altijd is de band tussen dat kind (dat intussen een volwassen vrouw is) en haar vader niet hersteld.
Ik vind het onbegrijpelijk, want mijn man is,naast een superlieve man, ook een superlieve vader.
Het is een heel veel voorkomende situatie, en volgens mij weet niemand hoe je er het beste mee om kunt gaan. Pas de laatste tijd krijgt dat probleem enige aandacht in de media, en bij hulpverleners en dergelijke. Misschien kun je op internet eens op zoek gaan naar een hulpverlener die er ervaring mee heeft. Als ik het me goed herinner, is er in Amersfoort een psychologenpraktijk is die veel ervaring heeft met scheidingen (de psychologen zijn zelf een stel met een samengesteld gezin).
Zoek ook eens op 'ouderverstoting' of 'oudervervreemding' of 'PAS-syndroom'.
dinsdag 16 februari 2010 om 20:08
toch best heftige reacties hier..
ik zou zeggen: rustig maar duidelijk het gesprek aangaan, aangeven wat je grenzen zijn (inclusief optie: nieuwe partner). Gemanipuleer ? Als je hier al een keer aan toe gaat geven dan maak je het leven van je mogelijke nieuwe partner ronduit lastig en tweederangs. Op de feiten reageren, met zo min mogelijk emotie.
Kinderen er buiten laten, maar da's al gezegd; ook niet de " verstandigste ouder die ze het meest serieus neemt" uit gaan hangen, sorry dat werkt niet. kinderen zijn en blijven... je kinderen. (volgens mijn moeder ben ik dat nu nog trouwens)
verders: Fijn dat het NU nog wel genoeg klikt om verjaardagen enz nog samen te vieren. Geniet er dan ook van zolang het duurt, bekijk dat in de toekomst per geval, blijf je je er goed bij voelen ? Prima. Niet meer ? Dan niet. Kinderen hebben het heus door als je daar een toneelstukje zit op te voeren, het wordt er niet gezelliger op.
ik zou zeggen: rustig maar duidelijk het gesprek aangaan, aangeven wat je grenzen zijn (inclusief optie: nieuwe partner). Gemanipuleer ? Als je hier al een keer aan toe gaat geven dan maak je het leven van je mogelijke nieuwe partner ronduit lastig en tweederangs. Op de feiten reageren, met zo min mogelijk emotie.
Kinderen er buiten laten, maar da's al gezegd; ook niet de " verstandigste ouder die ze het meest serieus neemt" uit gaan hangen, sorry dat werkt niet. kinderen zijn en blijven... je kinderen. (volgens mijn moeder ben ik dat nu nog trouwens)
verders: Fijn dat het NU nog wel genoeg klikt om verjaardagen enz nog samen te vieren. Geniet er dan ook van zolang het duurt, bekijk dat in de toekomst per geval, blijf je je er goed bij voelen ? Prima. Niet meer ? Dan niet. Kinderen hebben het heus door als je daar een toneelstukje zit op te voeren, het wordt er niet gezelliger op.
