Relaties
alle pijlers
Vrouw en kind alleen als het uitkomt?
dinsdag 16 februari 2010 om 14:58
Het is een beetje wat je zelf hebt veroorzaakt, jij hebt namelijk gezegd dat hij niet hoeft bij te dragen en dat hij geen inspanningen hoeft te doen. Kortom je hebt zelf de randvoorwaarden aangedragen en nu ben je ontevreden.
Terecht hoor, niet voor jou, maar wel voor jullie kind. Hij moet gewoon dokken voor zijn kind, en hij zal ook een vader voor haar moeten zijn. Dat hij niet geschikt is als relatiemateriaal is al wel duidelijk, kies voor jezelf en overhandig hem een lijst met hoeveel hij moet betalen en wanneer hij zorgdagen voor zijn kind heeft in zijn eigen huis, zodat jij ook eens weg kan.
En hou op met die halfslachtige relatie
Terecht hoor, niet voor jou, maar wel voor jullie kind. Hij moet gewoon dokken voor zijn kind, en hij zal ook een vader voor haar moeten zijn. Dat hij niet geschikt is als relatiemateriaal is al wel duidelijk, kies voor jezelf en overhandig hem een lijst met hoeveel hij moet betalen en wanneer hij zorgdagen voor zijn kind heeft in zijn eigen huis, zodat jij ook eens weg kan.
En hou op met die halfslachtige relatie
dinsdag 16 februari 2010 om 15:00
quote:_Hertje_ schreef op 16 februari 2010 @ 14:53:
Anyway, na een hoop gesprekken heb ik toch "voor mezelf" gekozen en besloten het kindje te houden. Ik heb mijn vriend toen duidelijk gemaakt dat ik niets van hem verwachtte, ook niet financieel, maar dat ik het wel heel fijn zou vinden als ie iig een vorm van contact met het kindje zou willen tzt.
Volgens mij doet hij precies zoals jij het wilde!
Anyway, na een hoop gesprekken heb ik toch "voor mezelf" gekozen en besloten het kindje te houden. Ik heb mijn vriend toen duidelijk gemaakt dat ik niets van hem verwachtte, ook niet financieel, maar dat ik het wel heel fijn zou vinden als ie iig een vorm van contact met het kindje zou willen tzt.
Volgens mij doet hij precies zoals jij het wilde!
...
dinsdag 16 februari 2010 om 15:01
Vanaf dag 1 is hij duidelijk geweest in wat hij wel en vooral wat ie niet wilde. Jij besloot het kind te houden, jij gaf aan dat je van hem niet verwachtte dat jouw ongeplande zwangerschap de situatie zou veranderen, en eigenlijk gebeurde dat ook niet. Hij wil niet samenwonen, hij wil geen verantwoordelijkheid voor jullie kind.
het was jouw keuze om het kind te krijgen en er alleen voor te staan, dus eigenlijk vind ik het niet reëel om hem nu te verwijten dat de zorg van julie kind alleen op jou neerkomt, want dat wist je al toen je vertelde dat je zwnger was en hij aangaf dat hij totaal geen behoefte meer had aan huisje-boompje-beestje.
naar voor jou, maar kennelijk is hij niet van gedachten veraderd. Denk ook niet dat dat nog gat gebeuren en dat je dus moet gaan nadenken wat voor jou het belangrijst is.
Blijf je met hem, dan blijf je de rest van je leven waarschijnlijk latten, en blijft de zorg op jou terechtkomen. Of wil je tzt wel huisje, boompje beestje en een man die ook met jou en kind een huis wildelen en een echt gezinnetje zijn? an denk ik dat je je huidige relatie moet verbreken om ruimte te maken om dat te vinden.
het was jouw keuze om het kind te krijgen en er alleen voor te staan, dus eigenlijk vind ik het niet reëel om hem nu te verwijten dat de zorg van julie kind alleen op jou neerkomt, want dat wist je al toen je vertelde dat je zwnger was en hij aangaf dat hij totaal geen behoefte meer had aan huisje-boompje-beestje.
naar voor jou, maar kennelijk is hij niet van gedachten veraderd. Denk ook niet dat dat nog gat gebeuren en dat je dus moet gaan nadenken wat voor jou het belangrijst is.
Blijf je met hem, dan blijf je de rest van je leven waarschijnlijk latten, en blijft de zorg op jou terechtkomen. Of wil je tzt wel huisje, boompje beestje en een man die ook met jou en kind een huis wildelen en een echt gezinnetje zijn? an denk ik dat je je huidige relatie moet verbreken om ruimte te maken om dat te vinden.
dinsdag 16 februari 2010 om 15:05
Hoi,
Tjeetje wat vervelend. Als ik het zo lees allemaal dan is mijn mening dat het beter lijkt als je met de relatie stopt (is veel moeilijker gezegd dan gedaan, vooral met een kleine).
Het is duidelijk dat hij niet klaar is voor het gezinsleven.
Hij kan wel heel veel al hebben meegemaakt en ik begrijp dat hij goed gekwetst is, maar hij heeft wel een kind met JOU! En hij heeft na 3 maanden zwangerschap (neem aan dat je nog zwanger was?) voor JOU gekozen. Persoonlijk vind ik dat je dan ook SAMEN het kind opvoed. Hij moet dan ook die verantwoordelijkheid nemen. Vraag me alleen af in hoeverre je hebt gehad over de "onafhankelijk" toen hij bij jou terug kwam.
Denk zelf dat het beter is om uit elkaar te gaan, maar wel die goede band met zijn kind te houden (als hij er is).
Waarschijnlijk loopt er ergens een man rond (moet je nu nog helemaal niet aan denken) die WEL voor jou (en het gezinsleven) kiest. Hiermee bedoel ik niet dat hij "ineens" die nieuwe vader wordt, want dat kan niet. Kind heeft maar 1 vader.
Denk dat jij jezelf de vraag moet stellen hoelang je dit nog volhoudt en hoe jij de toekomst met hem ziet. Wil jij op deze manier doorgaan??? Heb eens een goed gesprek met hem!
Sterkte. Ook met je kindje.
Tjeetje wat vervelend. Als ik het zo lees allemaal dan is mijn mening dat het beter lijkt als je met de relatie stopt (is veel moeilijker gezegd dan gedaan, vooral met een kleine).
Het is duidelijk dat hij niet klaar is voor het gezinsleven.
Hij kan wel heel veel al hebben meegemaakt en ik begrijp dat hij goed gekwetst is, maar hij heeft wel een kind met JOU! En hij heeft na 3 maanden zwangerschap (neem aan dat je nog zwanger was?) voor JOU gekozen. Persoonlijk vind ik dat je dan ook SAMEN het kind opvoed. Hij moet dan ook die verantwoordelijkheid nemen. Vraag me alleen af in hoeverre je hebt gehad over de "onafhankelijk" toen hij bij jou terug kwam.
Denk zelf dat het beter is om uit elkaar te gaan, maar wel die goede band met zijn kind te houden (als hij er is).
Waarschijnlijk loopt er ergens een man rond (moet je nu nog helemaal niet aan denken) die WEL voor jou (en het gezinsleven) kiest. Hiermee bedoel ik niet dat hij "ineens" die nieuwe vader wordt, want dat kan niet. Kind heeft maar 1 vader.
Denk dat jij jezelf de vraag moet stellen hoelang je dit nog volhoudt en hoe jij de toekomst met hem ziet. Wil jij op deze manier doorgaan??? Heb eens een goed gesprek met hem!
Sterkte. Ook met je kindje.
dinsdag 16 februari 2010 om 15:06
quote:return_of_kreng schreef op 16 februari 2010 @ 15:01:
Blijf je met hem, dan blijf je de rest van je leven waarschijnlijk latten, en blijft de zorg op jou terechtkomen. Of wil je tzt wel huisje, boompje beestje en een man die ook met jou en kind een huis wildelen en een echt gezinnetje zijn? an denk ik dat je je huidige relatie moet verbreken om ruimte te maken om dat te vinden.Eens!!
Blijf je met hem, dan blijf je de rest van je leven waarschijnlijk latten, en blijft de zorg op jou terechtkomen. Of wil je tzt wel huisje, boompje beestje en een man die ook met jou en kind een huis wildelen en een echt gezinnetje zijn? an denk ik dat je je huidige relatie moet verbreken om ruimte te maken om dat te vinden.Eens!!
dinsdag 16 februari 2010 om 15:06
Heb je al eens een goed gesprek met hem hierover gevoerd? Dat je het gevoel hebt dat je er op belangrijke momenten alleen voor staat? Ik ben benieuwd wat dat zijn reactie is.
Wellicht dat je in wat goede gesprekken heel erg naar elkaar toe komt en dat hij meer inzicht en begrip krijgt voor jouw behoeften. Ik hoop natuurlijk dat met elkaar communiceren de oplossing is voor 'jouw' probleem.
Btw, hou op met excuses zoeken voor zijn gedrag. Het is nu en niet toen en daar kan hij voor kiezen om zich gewoon naar te gedragen. Of niet, onder het mom van ja maar toen. Zolang jij het ook als mogelijk excuus ziet, blijf jij misschien dingen van hem accepteren die je helemaal niet hoeft te accepteren.
Reageert hij in gesprekken over dit onderwerp dan met 'ja he, dat was jouw eigen voorstel" dan kun je bij hem aangeven dat dat toen misschien zo was, maar dat je in de praktijk behoefte hebt aan een meer betrokken partner. Dan is het uiteindelijk aan jou (en hem) om te kiezen voor elkaar met meer betrokkenheid, of accepteren dan hij zo doet (wat ik persoonlijk niet zou willen accepteren) of kiezen voor jezelf en je kind. Als je het toch al alleen doet, dan maar helemaal ofzo.
Wellicht dat je in wat goede gesprekken heel erg naar elkaar toe komt en dat hij meer inzicht en begrip krijgt voor jouw behoeften. Ik hoop natuurlijk dat met elkaar communiceren de oplossing is voor 'jouw' probleem.
Btw, hou op met excuses zoeken voor zijn gedrag. Het is nu en niet toen en daar kan hij voor kiezen om zich gewoon naar te gedragen. Of niet, onder het mom van ja maar toen. Zolang jij het ook als mogelijk excuus ziet, blijf jij misschien dingen van hem accepteren die je helemaal niet hoeft te accepteren.
Reageert hij in gesprekken over dit onderwerp dan met 'ja he, dat was jouw eigen voorstel" dan kun je bij hem aangeven dat dat toen misschien zo was, maar dat je in de praktijk behoefte hebt aan een meer betrokken partner. Dan is het uiteindelijk aan jou (en hem) om te kiezen voor elkaar met meer betrokkenheid, of accepteren dan hij zo doet (wat ik persoonlijk niet zou willen accepteren) of kiezen voor jezelf en je kind. Als je het toch al alleen doet, dan maar helemaal ofzo.
dinsdag 16 februari 2010 om 15:08
quote:dangeensuus schreef op 16 februari 2010 @ 15:06:
TO, hij doet precies wat je hem verteld hebt....Dan wordt het eens tijd dat TO aangeeft dat die vlieger niet meer opgaat. Omdat in het leven behoeftes nu eenmaal veranderen. Haar man 'ziet' die verandering misschien niet. Wil het misschien niet zien, weet ik veel. Maar toen is natuurlijk geen reden voor altijd.
TO, hij doet precies wat je hem verteld hebt....Dan wordt het eens tijd dat TO aangeeft dat die vlieger niet meer opgaat. Omdat in het leven behoeftes nu eenmaal veranderen. Haar man 'ziet' die verandering misschien niet. Wil het misschien niet zien, weet ik veel. Maar toen is natuurlijk geen reden voor altijd.
dinsdag 16 februari 2010 om 15:12
Eens met Meds....
Je hebt zelf aan deze situatie bijgedragen......en nu blijkt dat je toen té veel water bij de wijn hebt gedaan en de gevolgen voor de toekomst niet goed hebt ingeschat én/of genegeerd hebt!
Waarom doen veel vrouwen dat toch steeds???? (ik zelf ook...tsss! Hij verandert vast wel als ik veel 'geef'.....yeah sure....no way dus!)
Later realiseer je je dat je (alweer...wat dom!) niet genoeg voor jezelf bent opgekomen.
Maar goed, dat is eigenlijk een andere discussie.......
Het gaat er om wat er nu nog kan veranderen aan de situatie.
In ieder geval een goed gesprek waarin JIJ je wensen op tafel legt.
En anders zit er niet veel anders op dan het advies van Meds op te volgen, ben ik bang. Er zit dan helaas niet veel anders op!
B.I.T.C.H.
Je hebt zelf aan deze situatie bijgedragen......en nu blijkt dat je toen té veel water bij de wijn hebt gedaan en de gevolgen voor de toekomst niet goed hebt ingeschat én/of genegeerd hebt!
Waarom doen veel vrouwen dat toch steeds???? (ik zelf ook...tsss! Hij verandert vast wel als ik veel 'geef'.....yeah sure....no way dus!)
Later realiseer je je dat je (alweer...wat dom!) niet genoeg voor jezelf bent opgekomen.
Maar goed, dat is eigenlijk een andere discussie.......
Het gaat er om wat er nu nog kan veranderen aan de situatie.
In ieder geval een goed gesprek waarin JIJ je wensen op tafel legt.
En anders zit er niet veel anders op dan het advies van Meds op te volgen, ben ik bang. Er zit dan helaas niet veel anders op!
B.I.T.C.H.
dinsdag 16 februari 2010 om 15:16
Op zich eens met vorige posters: hij vult zijn rol in zoals jij dat tijdens je zwangerschap hebt voorgesteld. Maar het is natuurlijk helemaal niet gek om die situatie drie laar later weer eens tegen het licht te houden. Ik zou zeggen: bespreek het met hem. Dat je het zwaar vindt zo. Probeer zo concreet mogelijk aan te geven wat je graag anders zou zien en wat je van hem zou willen. Kijk hoever jullie elkaar tegemoet kunnen en willen komen.
Ik kom uit een vergelijkbare situatie, was niet makkelijk maar we zijn na 3 jaar samen gaan wonen en hebben nu een stabiele situatie die goed is voor ons alledrie.
Ik kom uit een vergelijkbare situatie, was niet makkelijk maar we zijn na 3 jaar samen gaan wonen en hebben nu een stabiele situatie die goed is voor ons alledrie.
dinsdag 16 februari 2010 om 15:19
quote:schouderklopje schreef op 16 februari 2010 @ 15:08:
[...]
Dan wordt het eens tijd dat TO aangeeft dat die vlieger niet meer opgaat. Omdat in het leven behoeftes nu eenmaal veranderen. Haar man 'ziet' die verandering misschien niet. Wil het misschien niet zien, weet ik veel. Maar toen is natuurlijk geen reden voor altijd.Pcies! (stond er nog niet toen ik postte)
[...]
Dan wordt het eens tijd dat TO aangeeft dat die vlieger niet meer opgaat. Omdat in het leven behoeftes nu eenmaal veranderen. Haar man 'ziet' die verandering misschien niet. Wil het misschien niet zien, weet ik veel. Maar toen is natuurlijk geen reden voor altijd.Pcies! (stond er nog niet toen ik postte)
dinsdag 16 februari 2010 om 15:26
Destijds heb je voor deze "oplossing" gekozen. Zo te zien bevalt dit hem prima en blijft hij deze weg bewandelen.
Als jij niet meer akkoord gaat met deze voorwaarden dan moet dit met hem besproken worden.
Al krijg ik nu trouwens wel weer heel erg het idee dat hij ook wel een makkelijk Tinus is. Mijn hemel, als je kind ziek is dan neem je toch je verantwoordelijkheid? Ik bied zelfs vriendinnen aan om er voor ze te zijn met dit soort momenten, ik krijg de indruk dat hij snel wegrent voor té lastige zaken.
Met zo'n pipo zou ik sowieso snel klaar zijn.
Als jij niet meer akkoord gaat met deze voorwaarden dan moet dit met hem besproken worden.
Al krijg ik nu trouwens wel weer heel erg het idee dat hij ook wel een makkelijk Tinus is. Mijn hemel, als je kind ziek is dan neem je toch je verantwoordelijkheid? Ik bied zelfs vriendinnen aan om er voor ze te zijn met dit soort momenten, ik krijg de indruk dat hij snel wegrent voor té lastige zaken.
Met zo'n pipo zou ik sowieso snel klaar zijn.
dinsdag 16 februari 2010 om 15:38
Het was jouw persoonlijke keuze om 't kind te laten komen ondanks dat hij het helemaal niet wilde. Nu is ie er toch op sommige momenten voor z'n kind, dus heb je in feite juist mazzel dat ie toch nog vader wil zijn. Maar nu blijkt dat hij jou 'n vinger heeft gegeven, maar jij alsnog de hele hand wil. Denk niet dat je hem moet gaan pushen om bij je in te trekken, zo te lezen is hij tevreden met de situatie zoals ie nu is en kan hij zich terugtrekken als hij daar behoefte aan heeft. Toen jij besloot het kind te houden heb jij de verantwoordelijkheid op je genomen dat jij je nooit meer kunt terugtrekken van je verplichtingen t.b.v. dat kind. Hij heeft dat niet gedaan, dus mag je dat ook niet van hem verwachten.
dinsdag 16 februari 2010 om 15:47
quote:_Hertje_ schreef op 16 februari 2010 @ 15:43:
[...]
Jouw reactre verbaasd me niet helemaal :'), maar anyway, ik wil me ook helemaal niet terugtrekken van de verplichtingen voor mijn kind. Misschien heb je niet helemaal goed gelezen, maar hij heeft ook voor MIJ gekozen, omdat ie van mij hield/houdt. Om dan steeds weer op het verleden te blijven teruggrijpen vind ik dan na 3 jaar nogal flauw. Daarbij heb ik mezelf niet geinsemineerd, maar had hij er ook vanuit kunnen gaan dat niet iedereen abortus als voorbehoedsmiddel wenst te gebruiken. Maar volgens jou moet ik dus blij zijn met iedere kruimel die ik toegeworpen krijg..ik weet niet hoor, maar ik schat mezelf toch op iets meer waarde dan alleen maar dat.Je hoeft niet blij te zijn met elke kruimel die je krijgt, maar als je hem op 'n gegeven moment voor de keus stelt alles of niets, is de kans aanwezig dat hij je laat zitten, omdat 'n leven met kind niet iets is wat hij ambieert. Jij hebt 'm dat ongewenst in z'n maag gesplitst en hij doet al meer dan wat ik zou doen als ik in zijn schoenen had gestaan. Als dat voor jou niet genoeg is kun je ook zelf er 'n punt achter zetten zodat je weer open kunt staan voor 'n andere man die wel bereid is om een gezamenlijk gezinsleven aan te gaan.
[...]
Jouw reactre verbaasd me niet helemaal :'), maar anyway, ik wil me ook helemaal niet terugtrekken van de verplichtingen voor mijn kind. Misschien heb je niet helemaal goed gelezen, maar hij heeft ook voor MIJ gekozen, omdat ie van mij hield/houdt. Om dan steeds weer op het verleden te blijven teruggrijpen vind ik dan na 3 jaar nogal flauw. Daarbij heb ik mezelf niet geinsemineerd, maar had hij er ook vanuit kunnen gaan dat niet iedereen abortus als voorbehoedsmiddel wenst te gebruiken. Maar volgens jou moet ik dus blij zijn met iedere kruimel die ik toegeworpen krijg..ik weet niet hoor, maar ik schat mezelf toch op iets meer waarde dan alleen maar dat.Je hoeft niet blij te zijn met elke kruimel die je krijgt, maar als je hem op 'n gegeven moment voor de keus stelt alles of niets, is de kans aanwezig dat hij je laat zitten, omdat 'n leven met kind niet iets is wat hij ambieert. Jij hebt 'm dat ongewenst in z'n maag gesplitst en hij doet al meer dan wat ik zou doen als ik in zijn schoenen had gestaan. Als dat voor jou niet genoeg is kun je ook zelf er 'n punt achter zetten zodat je weer open kunt staan voor 'n andere man die wel bereid is om een gezamenlijk gezinsleven aan te gaan.
dinsdag 16 februari 2010 om 15:51
quote:Marahbloem schreef op 16 februari 2010 @ 15:13:
heb je het er met hem over gehad? Misschien denkt hij dat jij het prima vindt zo. En wat ik ook vind, nu is nu en toen is toen. Behoeftes veranderen nu eenmaal. Maar praat met hem hierover en zeg hem wat jij wilt en kijk of je er samen uit kunt komen.
Regelmatig, en dan zegt ie ook dat hij het begrijpt en bij me wil blijven, en er meer zal zijn. Maar in de praktijk komt het er gewoon niet van. En ik denk echt niet dat het onwil is, want hij praat ook tegen anderen heel lief over mij, maar ik word er een beetje bluh van dat ik hem steeds weer moet wijzen op allerlei dingen. Als hij hier is doet hij ook niets, want het is mijn huis he
, Dus ik sta vroeg op, maak ontbijt, ruim op, kleedt de mini aan etc etc.
Maar goed, dat zijn details, het is idd zo, vrees ik, dat ik een keuze moet maken. Want ik wil wel the whole enchilada..
En nog even over dat ik blij mag zijn dat hij vader wil zijn. Hij moet blij zijn met zo'n geweldig kind, maar dat is ie ook, alleen op een erg kinderlijke manier, vind ik.
heb je het er met hem over gehad? Misschien denkt hij dat jij het prima vindt zo. En wat ik ook vind, nu is nu en toen is toen. Behoeftes veranderen nu eenmaal. Maar praat met hem hierover en zeg hem wat jij wilt en kijk of je er samen uit kunt komen.
Regelmatig, en dan zegt ie ook dat hij het begrijpt en bij me wil blijven, en er meer zal zijn. Maar in de praktijk komt het er gewoon niet van. En ik denk echt niet dat het onwil is, want hij praat ook tegen anderen heel lief over mij, maar ik word er een beetje bluh van dat ik hem steeds weer moet wijzen op allerlei dingen. Als hij hier is doet hij ook niets, want het is mijn huis he
, Dus ik sta vroeg op, maak ontbijt, ruim op, kleedt de mini aan etc etc. Maar goed, dat zijn details, het is idd zo, vrees ik, dat ik een keuze moet maken. Want ik wil wel the whole enchilada..
En nog even over dat ik blij mag zijn dat hij vader wil zijn. Hij moet blij zijn met zo'n geweldig kind, maar dat is ie ook, alleen op een erg kinderlijke manier, vind ik.
dinsdag 16 februari 2010 om 15:53
quote:Helenita2 schreef op 16 februari 2010 @ 15:16:
Op zich eens met vorige posters: hij vult zijn rol in zoals jij dat tijdens je zwangerschap hebt voorgesteld. Maar het is natuurlijk helemaal niet gek om die situatie drie laar later weer eens tegen het licht te houden. Ik zou zeggen: bespreek het met hem. Dat je het zwaar vindt zo. Probeer zo concreet mogelijk aan te geven wat je graag anders zou zien en wat je van hem zou willen. Kijk hoever jullie elkaar tegemoet kunnen en willen komen.
Ik kom uit een vergelijkbare situatie, was niet makkelijk maar we zijn na 3 jaar samen gaan wonen en hebben nu een stabiele situatie die goed is voor ons alledrie.
Oh echt? Nou, dat is een pak van mijn hart, ik ken ze namelijk niet zoveel, die vergelijkbare situaties :').
Op zich eens met vorige posters: hij vult zijn rol in zoals jij dat tijdens je zwangerschap hebt voorgesteld. Maar het is natuurlijk helemaal niet gek om die situatie drie laar later weer eens tegen het licht te houden. Ik zou zeggen: bespreek het met hem. Dat je het zwaar vindt zo. Probeer zo concreet mogelijk aan te geven wat je graag anders zou zien en wat je van hem zou willen. Kijk hoever jullie elkaar tegemoet kunnen en willen komen.
Ik kom uit een vergelijkbare situatie, was niet makkelijk maar we zijn na 3 jaar samen gaan wonen en hebben nu een stabiele situatie die goed is voor ons alledrie.
Oh echt? Nou, dat is een pak van mijn hart, ik ken ze namelijk niet zoveel, die vergelijkbare situaties :').
dinsdag 16 februari 2010 om 15:54
Hij heeft indertijd voor jou gekozen, maar heeft hij toen ook gekozen voor het gezinsleven? Heb je jouw aanbod herzien toen hij de relatie met jou herstelde of heb je het zo gelaten? Zijn er nieuwe afspraken gemaakt? Je zegt dat je zo blij was dat hij terugkwam, dat je te makkelijk bent geweest. Dat kun je alleen jezelf verwijten.
Je hebt hem aangeboden dat er zonder verdere verplichtingen ruimte zou zijn een rol te spelen in het leven van jou en je kind en dat doet hij dus. Wat jij nu probeert is op basis van de tijd, terug te komen op dat aanbod. Zonder overleg lijkt dat me niet echt eerlijk.
Jullie zijn dit aangegaan op de voorwaarden die je zelf hebt geschapen. En nee, dat hoeft niet voor altijd te zijn. Als je daar nu niet meer tevreden mee bent, dan lijkt het me dat jij iets moet veranderen in de relatie, niet hij.
Je hebt hem aangeboden dat er zonder verdere verplichtingen ruimte zou zijn een rol te spelen in het leven van jou en je kind en dat doet hij dus. Wat jij nu probeert is op basis van de tijd, terug te komen op dat aanbod. Zonder overleg lijkt dat me niet echt eerlijk.
Jullie zijn dit aangegaan op de voorwaarden die je zelf hebt geschapen. En nee, dat hoeft niet voor altijd te zijn. Als je daar nu niet meer tevreden mee bent, dan lijkt het me dat jij iets moet veranderen in de relatie, niet hij.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 16 februari 2010 om 15:57
quote:elninjoo schreef op 16 februari 2010 @ 15:47:
[...]
Je hoeft niet blij te zijn met elke kruimel die je krijgt, maar als je hem op 'n gegeven moment voor de keus stelt alles of niets, is de kans aanwezig dat hij je laat zitten, omdat 'n leven met kind niet iets is wat hij ambieert. Jij hebt 'm dat ongewenst in z'n maag gesplitst en hij doet al meer dan wat ik zou doen als ik in zijn schoenen had gestaan. Als dat voor jou niet genoeg is kun je ook zelf er 'n punt achter zetten zodat je weer open kunt staan voor 'n andere man die wel bereid is om een gezamenlijk gezinsleven aan te gaan.Het gaat hier echter niet over jou en je notoire kinderhaat. Het gaat er niet om dat een leven met kinderen niet door hem geambieert wordt, als je het perse wilt weten; hij heeft een kindje verloren en daarom durfde hij zich in eerste instantie niet te hechten. En ik splits een 35-jarige die zonder condoom sex heeft na diverse waarschuwingen van mijn kant geen kind in zijn maag hoor, dat is gewoon een kwestie van 1+1, en optellen kan hij ook. Over dat punt zetten heb je een punt (haha, ik zei "punt" ) maar verder zou uitgerekend jij toch moeten weten dat je in veel gevallen beter je mond kan houden.
[...]
Je hoeft niet blij te zijn met elke kruimel die je krijgt, maar als je hem op 'n gegeven moment voor de keus stelt alles of niets, is de kans aanwezig dat hij je laat zitten, omdat 'n leven met kind niet iets is wat hij ambieert. Jij hebt 'm dat ongewenst in z'n maag gesplitst en hij doet al meer dan wat ik zou doen als ik in zijn schoenen had gestaan. Als dat voor jou niet genoeg is kun je ook zelf er 'n punt achter zetten zodat je weer open kunt staan voor 'n andere man die wel bereid is om een gezamenlijk gezinsleven aan te gaan.Het gaat hier echter niet over jou en je notoire kinderhaat. Het gaat er niet om dat een leven met kinderen niet door hem geambieert wordt, als je het perse wilt weten; hij heeft een kindje verloren en daarom durfde hij zich in eerste instantie niet te hechten. En ik splits een 35-jarige die zonder condoom sex heeft na diverse waarschuwingen van mijn kant geen kind in zijn maag hoor, dat is gewoon een kwestie van 1+1, en optellen kan hij ook. Over dat punt zetten heb je een punt (haha, ik zei "punt" ) maar verder zou uitgerekend jij toch moeten weten dat je in veel gevallen beter je mond kan houden.
