Relaties
alle pijlers
Ik ben in de war
maandag 15 februari 2010 om 08:22
Gisteravond is dan eindelijk de knoop doorgehakt. Na maaaanden van getwijfel en gedoe, heb ik gisteren eindelijk durven kiezen om te stoppen.
Hij reageerde werkelijk boven verwachting. Ik had een hele hoop heisa verwacht, omdat dat in de regel is hoe hij reageert (opvliegerige adhd'er) maar niks van dat alles. Hij was kalm, rustig, begripvol, verdrietig. Vroeg me of ik hier al lang mee liep. Ik gaf aan dat dat zo was en dat ik daarom steeds voorstelde om in relatietherapie te gaan, waarbij ik hem steeds aan heb gegeven dat ik het niet meer omgedraaid kreeg naar het positieve.
Nu ik aangaf te willen stoppen, wil hij juist doorvechten. In relatietherapie, terwijl hij dat voorheen steeds weigerde (onzin! riep hij). Hij houdt van me, wil me niet kwijt, Wil nog steeds samen oud worden. Ik ben de enige die hem altijd heeft geaccepteerd zoals hij is en een betere vrouw dan ik zal hij nooit meer vinden. Zonder mij kan hij niet leven, zonder mij stelt hij niks voor.
Nou ja. Ik snap dat ik hier dus al tijden mee bezig ben en het voor hem nu een klap is die hij wil proberen te redden, dus al die uitspraken begrijp ik.
Wat me zo in de war maakt is dat hij zegt, we moeten in relatietherapie, dat zijn we onze dochter verplicht, we moeten er alles aan gedaan hebben voordat we de handdoek in de ring gooien.
Eens. Heel erg eens. Maar ik ben al zo lang aan het trekken. Ik ben al zo lang aan het proberen of hij mee wil alles te proberen en hij gaat niet mee. Eigenlijk heb ik alles geprobeerd wat ik kon doen en dat kwam niet van de grond. En nu ik alles kwijt ben, alle energie, gevoel etc, wil hij nog verder. Ik weet niet of ik het nog op kan brengen. Hoe lang vecht je? Wanneer geef je op?
Hij reageerde werkelijk boven verwachting. Ik had een hele hoop heisa verwacht, omdat dat in de regel is hoe hij reageert (opvliegerige adhd'er) maar niks van dat alles. Hij was kalm, rustig, begripvol, verdrietig. Vroeg me of ik hier al lang mee liep. Ik gaf aan dat dat zo was en dat ik daarom steeds voorstelde om in relatietherapie te gaan, waarbij ik hem steeds aan heb gegeven dat ik het niet meer omgedraaid kreeg naar het positieve.
Nu ik aangaf te willen stoppen, wil hij juist doorvechten. In relatietherapie, terwijl hij dat voorheen steeds weigerde (onzin! riep hij). Hij houdt van me, wil me niet kwijt, Wil nog steeds samen oud worden. Ik ben de enige die hem altijd heeft geaccepteerd zoals hij is en een betere vrouw dan ik zal hij nooit meer vinden. Zonder mij kan hij niet leven, zonder mij stelt hij niks voor.
Nou ja. Ik snap dat ik hier dus al tijden mee bezig ben en het voor hem nu een klap is die hij wil proberen te redden, dus al die uitspraken begrijp ik.
Wat me zo in de war maakt is dat hij zegt, we moeten in relatietherapie, dat zijn we onze dochter verplicht, we moeten er alles aan gedaan hebben voordat we de handdoek in de ring gooien.
Eens. Heel erg eens. Maar ik ben al zo lang aan het trekken. Ik ben al zo lang aan het proberen of hij mee wil alles te proberen en hij gaat niet mee. Eigenlijk heb ik alles geprobeerd wat ik kon doen en dat kwam niet van de grond. En nu ik alles kwijt ben, alle energie, gevoel etc, wil hij nog verder. Ik weet niet of ik het nog op kan brengen. Hoe lang vecht je? Wanneer geef je op?
dinsdag 16 februari 2010 om 18:37
Bowieneke
Goed idee die vakantie. Even een beetje lucht. En dan overwegen of je relatietherapie nog trekt. Jullie zullen inderdaad moeten blijven communiveren voor je dochter. Beetje hulp bij wat er dan ook gaat gebeuren lijkt me alleen maar goed dan.
Sorry geen uitgebreid advies deze keer, ben ziek, werk wel, man weg, brrrr enz
Goed idee die vakantie. Even een beetje lucht. En dan overwegen of je relatietherapie nog trekt. Jullie zullen inderdaad moeten blijven communiveren voor je dochter. Beetje hulp bij wat er dan ook gaat gebeuren lijkt me alleen maar goed dan.
Sorry geen uitgebreid advies deze keer, ben ziek, werk wel, man weg, brrrr enz
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
woensdag 17 februari 2010 om 20:20
Vent zag er erg tegen op vandaag om te gaan. Zweette enorm en moest steeds zuchten.
Ik zag er niet zo tegen op. Niks te verliezen, zo ongeveer.
Duidelijk is dat Vent erg verdrietig is en erg geschrokken.
Met hem is afgesproken dat hij daar blijft voor therapie voor zijn ADHD. Met ons is afgesproken dat er gekeken wordt - afhankelijk van mijn beslissing - om daar relatietherapie te doen. Fijn was wel dat er begrip was. Het is me kennelijk aan te zien dat ik dood en dood moe ben en gewoon helemaal op. Psycholoog gaf aan het te zien en zag aan mij dat ik eigenlijk 'vlak' was. Is ook zo. Wat mij de laatste maanden voornamelijk heeft bezig gehouden is hoe ik het uit elkaar gaan op een rijtje moest krijgen. Dat gedeelte van verdriet om iets wat er niet meer is, heb ik allang gehad. En ik vind er ook niet zo heel veel van op het moment. Ik vind het verdrietig dat hij verdriet heeft. Maar zijn verdriet verandert niks aan wat ik voel of niet voel eigenlijk.
Helaas nog niets bekend over die vakantie. We zijn al op de helft. De stoelen waren nog beschikbaar, maar de hotelkamer staat op aanvraag. Ik hoop zo dat het lukt, want ik zou het toch wel heerlijk vinden.
Ik zag er niet zo tegen op. Niks te verliezen, zo ongeveer.
Duidelijk is dat Vent erg verdrietig is en erg geschrokken.
Met hem is afgesproken dat hij daar blijft voor therapie voor zijn ADHD. Met ons is afgesproken dat er gekeken wordt - afhankelijk van mijn beslissing - om daar relatietherapie te doen. Fijn was wel dat er begrip was. Het is me kennelijk aan te zien dat ik dood en dood moe ben en gewoon helemaal op. Psycholoog gaf aan het te zien en zag aan mij dat ik eigenlijk 'vlak' was. Is ook zo. Wat mij de laatste maanden voornamelijk heeft bezig gehouden is hoe ik het uit elkaar gaan op een rijtje moest krijgen. Dat gedeelte van verdriet om iets wat er niet meer is, heb ik allang gehad. En ik vind er ook niet zo heel veel van op het moment. Ik vind het verdrietig dat hij verdriet heeft. Maar zijn verdriet verandert niks aan wat ik voel of niet voel eigenlijk.
Helaas nog niets bekend over die vakantie. We zijn al op de helft. De stoelen waren nog beschikbaar, maar de hotelkamer staat op aanvraag. Ik hoop zo dat het lukt, want ik zou het toch wel heerlijk vinden.
woensdag 17 februari 2010 om 20:55
Fijn dat jullie gegaan zijn. Fijn ook voor jou dat je nu zelf ook een stukje steun krijgt.
Je klinkt eerder een beetje apathisch dan dat ik nou het idee heb dat je inderdaad stukken van je verdriet al 'gehad' hebt. Ik kan me wel voorstellen dat je al veel gerouwd hebt om dingen die je kwijt bent geraakt. Tegelijkertijd is het voor een buitenstaander natuurlijk vrij makkelijk te zien dat je er nog middenin zit. Vergelijk het met rouwen om iemand van wie je weet dat die gaat sterven. Dat kun je tijdens een ziekbed al een heel eind doen. Maar vraag het iedereen die het heeft meegemaakt en je zult van zo goed als iedereen horen dat de klap later kwam. Verkijk je daar dus niet op.
Ik hoop voor je dat het lukt de hotelkamer te boeken. Misschien geeft het feit dat de psycholoog nu meedenkt en ook een deel van de besluitvorming omtrent relatietherapie op zich neemtde mogelijkheid om een en ander even los(ser) te laten.
Uit je berichten komen twee mensen naar voren die beiden van hele goede wil zijn en die bovendien veel waarde hechten aan een gezinsleven. Alleen in plaats van op een fiets met twee ronde wielen rijden jullie rond op een fiets met twee verschillende wielen. Dat vereist een andere fietstechniek. Eén die je niet zo makkelijk zelf verzint en waar ook weinig voorbeelden van te zien zijn in de wereld om je heen. Je klinkt als iemand die vol kan houden in lastige tijden. Dat geeft je een behoorlijke voorsprong. Ookal zul je die op dit moment niet zo ervaren. Maar dat is niet meer dan logisch, ook doorbijters worden moe . Maar die kunnen na rust weer verder.
Neem je vakantie. Niet alleen op papier, maar ook ècht voor jezelf. Gun het jezelf. In het ergste geval heeft iedereen een vitaminetekort van een week, moeten alle kleren in de was en de muren opnieuw in de latex. Maar dat zijn dan allemaal zorgen voor nà de vakantie.
Vroeg naar bed, je hebt het fantastisch gedaan vandaag!
Je klinkt eerder een beetje apathisch dan dat ik nou het idee heb dat je inderdaad stukken van je verdriet al 'gehad' hebt. Ik kan me wel voorstellen dat je al veel gerouwd hebt om dingen die je kwijt bent geraakt. Tegelijkertijd is het voor een buitenstaander natuurlijk vrij makkelijk te zien dat je er nog middenin zit. Vergelijk het met rouwen om iemand van wie je weet dat die gaat sterven. Dat kun je tijdens een ziekbed al een heel eind doen. Maar vraag het iedereen die het heeft meegemaakt en je zult van zo goed als iedereen horen dat de klap later kwam. Verkijk je daar dus niet op.
Ik hoop voor je dat het lukt de hotelkamer te boeken. Misschien geeft het feit dat de psycholoog nu meedenkt en ook een deel van de besluitvorming omtrent relatietherapie op zich neemtde mogelijkheid om een en ander even los(ser) te laten.
Uit je berichten komen twee mensen naar voren die beiden van hele goede wil zijn en die bovendien veel waarde hechten aan een gezinsleven. Alleen in plaats van op een fiets met twee ronde wielen rijden jullie rond op een fiets met twee verschillende wielen. Dat vereist een andere fietstechniek. Eén die je niet zo makkelijk zelf verzint en waar ook weinig voorbeelden van te zien zijn in de wereld om je heen. Je klinkt als iemand die vol kan houden in lastige tijden. Dat geeft je een behoorlijke voorsprong. Ookal zul je die op dit moment niet zo ervaren. Maar dat is niet meer dan logisch, ook doorbijters worden moe . Maar die kunnen na rust weer verder.
Neem je vakantie. Niet alleen op papier, maar ook ècht voor jezelf. Gun het jezelf. In het ergste geval heeft iedereen een vitaminetekort van een week, moeten alle kleren in de was en de muren opnieuw in de latex. Maar dat zijn dan allemaal zorgen voor nà de vakantie.
Vroeg naar bed, je hebt het fantastisch gedaan vandaag!
donderdag 18 februari 2010 om 06:33
Gisteravond toch nog gepraat. Hij werd voor het eerst sinds zondag boos. Echt boos. Hij voelde zich belazerd en hij vond het allemaal niet eerlijk, want hij had geen eerlijke kans gekregen. En daarom was ik het hem (en onze dochter) verplicht om het nog een kans te geven.
Daarop werd ik eigenlijk ook boos. Wat nou, geen eerlijke kans gegeven? Wat nou belazerd? Ik heb het geroepen. Niet één of twee keer, maar meerdere keren. Ik heb geroepen dat ik verzuip en dat we het zo niet gaan redden. Ik heb gevraagd om relatietherapie. En bij alles wat ik heb gezegd of gevraagd, kreeg ik de deksel op m'n neus. Stééds weer.
Tot ik nu eindelijk zover ben dat ik de knoop doorhak. Nu komt hij in actie. Hij zegt, ik ben boos want ik heb die eerdere kreten niet gehoord. Maar dat betekent natuurlijk niet dat ik ze niet geroepen heb.
Hij was boos omdat hij, hoe meer hij mij hoort praten, het idee heeft dat het niet meer goed gaat komen. Ik vind het jammer dat hij zondag dus niet goed gehoord heeft wat het is. Het is zoals het is, heb ik gezegd, het is over. Met de belofte dat ik na ga denken of ik uberhaupt nog wat zie in relatietherapie.
En nu ben ik eigenlijk een beetje boos en verdrietig.
Daarop werd ik eigenlijk ook boos. Wat nou, geen eerlijke kans gegeven? Wat nou belazerd? Ik heb het geroepen. Niet één of twee keer, maar meerdere keren. Ik heb geroepen dat ik verzuip en dat we het zo niet gaan redden. Ik heb gevraagd om relatietherapie. En bij alles wat ik heb gezegd of gevraagd, kreeg ik de deksel op m'n neus. Stééds weer.
Tot ik nu eindelijk zover ben dat ik de knoop doorhak. Nu komt hij in actie. Hij zegt, ik ben boos want ik heb die eerdere kreten niet gehoord. Maar dat betekent natuurlijk niet dat ik ze niet geroepen heb.
Hij was boos omdat hij, hoe meer hij mij hoort praten, het idee heeft dat het niet meer goed gaat komen. Ik vind het jammer dat hij zondag dus niet goed gehoord heeft wat het is. Het is zoals het is, heb ik gezegd, het is over. Met de belofte dat ik na ga denken of ik uberhaupt nog wat zie in relatietherapie.
En nu ben ik eigenlijk een beetje boos en verdrietig.
donderdag 18 februari 2010 om 06:59
donderdag 18 februari 2010 om 09:48
Hey Bowieneke,
Boosheid is een 'makkelijke' emotie. Maar boosheid komt niet altijd voort uit woede. Vaak komt het voort uit onmacht. Maar ook bijvoorbeeld uit je niet gehoord voelen, verdriet of frustratie.
Boosheid is dan de simpele route naar buiten voor je (complexe) emoties.
Je kunt elkaar loslaten omdat jullie alletwee 'boos' zijn. Maar als ik je verhaal lees dan denk ik dat het in jullie geval waardevol is om de boosheid (van jullie alletwee, dus ook die van jou!) even flink de ruimte geven om uit te razen, en vervolgens te gaan kijken wat het nou precies is dat die boosheid drijft. Want met diè emoties/gevoelens kun je werken aan een oplossing.
Jullie zijn niet woedend volgens mij. Ik lees onmacht, verdriet en je niet gehoord voelen. Allemaal dingen die ook heel valide kunnen zijn om los te laten hoor begrijp me niet verkeerd. Maar -zeker als het nog zo troebel is- ook zeker de moeite om nog te onderzoeken in plaats van de handdoek in de ring te gooien. Wel met hulp, want dit zijn dingen die je zelf maar heel moeilijk kunt doorgronden binnen je eigen patronen.
Boosheid is een 'makkelijke' emotie. Maar boosheid komt niet altijd voort uit woede. Vaak komt het voort uit onmacht. Maar ook bijvoorbeeld uit je niet gehoord voelen, verdriet of frustratie.
Boosheid is dan de simpele route naar buiten voor je (complexe) emoties.
Je kunt elkaar loslaten omdat jullie alletwee 'boos' zijn. Maar als ik je verhaal lees dan denk ik dat het in jullie geval waardevol is om de boosheid (van jullie alletwee, dus ook die van jou!) even flink de ruimte geven om uit te razen, en vervolgens te gaan kijken wat het nou precies is dat die boosheid drijft. Want met diè emoties/gevoelens kun je werken aan een oplossing.
Jullie zijn niet woedend volgens mij. Ik lees onmacht, verdriet en je niet gehoord voelen. Allemaal dingen die ook heel valide kunnen zijn om los te laten hoor begrijp me niet verkeerd. Maar -zeker als het nog zo troebel is- ook zeker de moeite om nog te onderzoeken in plaats van de handdoek in de ring te gooien. Wel met hulp, want dit zijn dingen die je zelf maar heel moeilijk kunt doorgronden binnen je eigen patronen.
donderdag 18 februari 2010 om 19:55
Fijn! Ook de hotelkamer is goed gekomen. Volgende week zondagochtend vroeg ga ik samen met dochter op weg naar een lekker warm land om even fijn bij te kunnen trekken. Ze hebben er ligbedjes ín het zwembad, dus dat relaxen zou daar helemaal goed moeten komen.
Vandaag was ik weer op werk. Maandag en dinsdag heb ik vanwege de vele tranen en de enorme pijn in m'n kop afgebeld. Woensdag is m'n vaste vrije dag met mijn dochter, dus vandaag was weer de eerste dag. Dacht dat het wel oké ging, maar als je dan moet vertellen dat er eigenlijk best een beetje narigheid speelt, valt dat toch niet mee.
Ik huppel van het ene gevoel in het andere. Vanmorgen was ik boos. Niet veel later was ik teleurgesteld. En nog even later was ik eigenlijk gewoon heel verdrietig. Even later weer 'vastberaden', omdat ik weet wat voor pad ik ben gegaan om hier te komen. En een moment later weer wankelend, omdat ik weet hoe hij is en hoe zeer hij me er van wil overtuigen dat hij het goed kan maken. Lijkt wel een achtbaan zou alleen willen dat ik 'm wat leuker vond.
Vakantie is goed. Eventjes een weekje rust. Uitrusten. Even niks.
Dank jullie wel allemaal, jullie reacties helpen echt.
Twinkeling, je klinkt 'ervaren'. Je maakt me rustig Is die ervarenheid beroepsmatig of heb je er zelf mee te maken (omgeving)? Of stel ik dan teveel vragen?
Vandaag was ik weer op werk. Maandag en dinsdag heb ik vanwege de vele tranen en de enorme pijn in m'n kop afgebeld. Woensdag is m'n vaste vrije dag met mijn dochter, dus vandaag was weer de eerste dag. Dacht dat het wel oké ging, maar als je dan moet vertellen dat er eigenlijk best een beetje narigheid speelt, valt dat toch niet mee.
Ik huppel van het ene gevoel in het andere. Vanmorgen was ik boos. Niet veel later was ik teleurgesteld. En nog even later was ik eigenlijk gewoon heel verdrietig. Even later weer 'vastberaden', omdat ik weet wat voor pad ik ben gegaan om hier te komen. En een moment later weer wankelend, omdat ik weet hoe hij is en hoe zeer hij me er van wil overtuigen dat hij het goed kan maken. Lijkt wel een achtbaan zou alleen willen dat ik 'm wat leuker vond.
Vakantie is goed. Eventjes een weekje rust. Uitrusten. Even niks.
Dank jullie wel allemaal, jullie reacties helpen echt.
Twinkeling, je klinkt 'ervaren'. Je maakt me rustig Is die ervarenheid beroepsmatig of heb je er zelf mee te maken (omgeving)? Of stel ik dan teveel vragen?
donderdag 18 februari 2010 om 21:36
Wat fijn dat de hotelkamer gelukt is! Doe jezelf een plezier en pak, ondanks je total loss gevoel alleen maar leuke jurkjes, sexy topjes en kekke schoentjes in. Van een week übervrouw kikker je op, van een week joggingpak wordt de last die je draagt alleen maar zwaarder. Ik vind het heerlijk voor je dat je gaat en ik hoop dat je met volle teugen zult genieten.
Wat een mooi compliment trouwens dat je rustig wordt van de dingen die ik schrijf. Dank je wel daarvoor, ik ben blij dat mijn woorden die uitwerking hebben, het is de intentie waarmee ik ze schrijf . En je mag me vragen wat je wil! Ik heb ervaringen die raakvlakken hebben met die van jou. Een eenzame lastdrager, een complexe zoektocht in ADD-land (die uiteindelijk geen standvastige diagnose heeft opgeleverd, maar wel heeft gezorgd dat ik me heel diep heb ondergedompeld in de theorie) en een extreme drang om te zorgen voor het intact blijven van mijn gezin. Dus ik (her)ken veel van de dingen waar je mee worstelt. En sommige dingen ook weer niet hoor. Ik weet hoe complex de symptomen van ADD zijn, maar die H die er ADHD van maakt doet daar natuurlijk nog eens een enòrme schep bovenop. Maar ik ben er wel heel erg van overtuigd dat ook die te tackelen is (lees: tot acceptebale proporties te maken is) omdat hoewel het zorgen voor een goed gestroomlijnd gezinsleven met de voor een AD(H)D'er mindblowing grote alles op z'n kop zettende factor kind daar 'opeens' in een hele uitdaging is, de partner met wie hij/zij dit samen doet ooit is gevallen voor juist die persoon met AD(H)D. Het maakt mensen bruisend, zelden bij de pakken neerzittend, verrassend creatief, onconventineel. Maar ook zo flexibel als een loden deur als het gaat om een omschakeling naar een fundamenteel andere situatie. Maar dat is geen onwil maar onkunde. En aan onkunde valt iets te doen. En met liefde aanwezig, ook juist voor dat 'bijzondere' stukje, denk ik dat jullie kaarten heel goed liggen voor wat betreft het herstellen/transformeren van jullie relatie. Met als belangrijke kanttekening dat jullie beiden hulp zullen moeten aanvaarden.
Genoeg serieuze woorden weer voor de late avond. Koop een lekker lakje voor je teennagels en let the voorpret begin!
Wat een mooi compliment trouwens dat je rustig wordt van de dingen die ik schrijf. Dank je wel daarvoor, ik ben blij dat mijn woorden die uitwerking hebben, het is de intentie waarmee ik ze schrijf . En je mag me vragen wat je wil! Ik heb ervaringen die raakvlakken hebben met die van jou. Een eenzame lastdrager, een complexe zoektocht in ADD-land (die uiteindelijk geen standvastige diagnose heeft opgeleverd, maar wel heeft gezorgd dat ik me heel diep heb ondergedompeld in de theorie) en een extreme drang om te zorgen voor het intact blijven van mijn gezin. Dus ik (her)ken veel van de dingen waar je mee worstelt. En sommige dingen ook weer niet hoor. Ik weet hoe complex de symptomen van ADD zijn, maar die H die er ADHD van maakt doet daar natuurlijk nog eens een enòrme schep bovenop. Maar ik ben er wel heel erg van overtuigd dat ook die te tackelen is (lees: tot acceptebale proporties te maken is) omdat hoewel het zorgen voor een goed gestroomlijnd gezinsleven met de voor een AD(H)D'er mindblowing grote alles op z'n kop zettende factor kind daar 'opeens' in een hele uitdaging is, de partner met wie hij/zij dit samen doet ooit is gevallen voor juist die persoon met AD(H)D. Het maakt mensen bruisend, zelden bij de pakken neerzittend, verrassend creatief, onconventineel. Maar ook zo flexibel als een loden deur als het gaat om een omschakeling naar een fundamenteel andere situatie. Maar dat is geen onwil maar onkunde. En aan onkunde valt iets te doen. En met liefde aanwezig, ook juist voor dat 'bijzondere' stukje, denk ik dat jullie kaarten heel goed liggen voor wat betreft het herstellen/transformeren van jullie relatie. Met als belangrijke kanttekening dat jullie beiden hulp zullen moeten aanvaarden.
Genoeg serieuze woorden weer voor de late avond. Koop een lekker lakje voor je teennagels en let the voorpret begin!
donderdag 18 februari 2010 om 21:49
Princess4ever, ik kan me heel goed voorstellen dat jij dat voor jezelf als stelregel gebruikt. Maar Bowieneke en haar man zijn getrouwd en hebben een kind samen. Dan is (en wordt) het niet realistisch om te zeggen dat iemand 'standaard NEE moet zeggen'. ADHD is in dit geval één van de kaders waarbinnen naar oplossingen zal moeten worden gezocht.
zondag 21 februari 2010 om 08:21
Hij doet énorm z'n best.
Toevallig is ineens dochter ziek - buikgriep - en heb ik een barstende pijn in m'n kies die niet weg gaat met wat voor pijnstillers dan ook. En hij is zo behulpzaam. Hij ruimt zelfs kots! Gewoon bijna eng M'n ouders waren er gisteren. En m'n moeder zei ook, ik word gewoon moe van alles wat hij doet voor me, zoveel doet 'ie. Hij denkt mee, doet mee en doet op voorhand al handige dingen. Ik laat het me lekker even aanleunen. Hij probeert me er onder tussen van te overtuigen dat dit is wat hij vanaf nu zal gaan doen, omdat hij nu beseft dat dat is wat een gezin goed houdt en gezellig.
Het is bijzonder
Toevallig is ineens dochter ziek - buikgriep - en heb ik een barstende pijn in m'n kies die niet weg gaat met wat voor pijnstillers dan ook. En hij is zo behulpzaam. Hij ruimt zelfs kots! Gewoon bijna eng M'n ouders waren er gisteren. En m'n moeder zei ook, ik word gewoon moe van alles wat hij doet voor me, zoveel doet 'ie. Hij denkt mee, doet mee en doet op voorhand al handige dingen. Ik laat het me lekker even aanleunen. Hij probeert me er onder tussen van te overtuigen dat dit is wat hij vanaf nu zal gaan doen, omdat hij nu beseft dat dat is wat een gezin goed houdt en gezellig.
Het is bijzonder
maandag 22 februari 2010 om 16:24
Hoi Bowieneke,
Fijn dat de vakantie gelukt is!! Begijrp ik nu goed dat hij zijn H nu inzet voor jou ? Hij doet echt zijn best he? Dit is misschien wel weer het andere uiterste, maar lief dat hij zo zijn best doet en lekker dat hij ook kots ruimt .
Eerst nu zondag lekker op vakantie. Neem inderdaad een stel leuke jurkjes mee! Lekker uitrusten, lekker bruin worden, heerlijk!
Fijn dat de vakantie gelukt is!! Begijrp ik nu goed dat hij zijn H nu inzet voor jou ? Hij doet echt zijn best he? Dit is misschien wel weer het andere uiterste, maar lief dat hij zo zijn best doet en lekker dat hij ook kots ruimt .
Eerst nu zondag lekker op vakantie. Neem inderdaad een stel leuke jurkjes mee! Lekker uitrusten, lekker bruin worden, heerlijk!
Is there anyway I can get it off my fingers quickly without betraying my cool exterior?
