Gezondheid
alle pijlers
Help!! Mijn vader heeft kanker!!
dinsdag 24 november 2009 om 19:29
lieve allemaal!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
dinsdag 23 februari 2010 om 10:06
Zo... moet even van me af schrijven hoor.
Kom net in de supermarkt, kom ik de moeder van een oud klasgenoot tegen. Ze vraagt hoe het gaat, verteld vervolgens het verhaal van een vrouw van 35 die overleed en 2 kleintjes na liet en sluit af met " Van je vader is naar, maar dat van die vrouw is pas erg!"
Oh ik stoor me zo aan dat soort reacties. Daar zit ik toch niet op te wachten? Alsof het verhaal van een ander iets afdoet aan mijn verdriet. Alsof het gemis van mijn vader daarmee minder word. En bovendien... is verdriet niet gewoon verdriet ? Ik heb er zo'n hekel aan als verdriet moet worden vergeleken.
Hebben jullie nou ook van dat soort reacties ?
Kom net in de supermarkt, kom ik de moeder van een oud klasgenoot tegen. Ze vraagt hoe het gaat, verteld vervolgens het verhaal van een vrouw van 35 die overleed en 2 kleintjes na liet en sluit af met " Van je vader is naar, maar dat van die vrouw is pas erg!"
Oh ik stoor me zo aan dat soort reacties. Daar zit ik toch niet op te wachten? Alsof het verhaal van een ander iets afdoet aan mijn verdriet. Alsof het gemis van mijn vader daarmee minder word. En bovendien... is verdriet niet gewoon verdriet ? Ik heb er zo'n hekel aan als verdriet moet worden vergeleken.
Hebben jullie nou ook van dat soort reacties ?
dinsdag 23 februari 2010 om 10:39
Hoi Hompel..
Ik herken het wel, ik kwam eens op de begraafplaats een ex-collega van me tegen. Hun dochter is paar maanden voor mijn vader overleden. We raakten ook aan de praat.. en zij zei ook heel stellig dat het toch wel heel erg was wat hen was overkomen.. Ik weet nog dat ik een heel benauwd gevoel kreeg.. en dat van mij dan?? Was dat dan niet erg? Mijn vader.. mijn alles.. mijn lieverd, voelde me niet goed toen ik doorliep.. Ik hield (en hou) zoveel van hem.. en nu vertelde iemand in niet zoveel woorden dat het minder erg was..
afschuwelijk was het..
Dus ja.. ik herken je verhaal helemaal!!
sterkte met alles.. blijf allemaal moeilijk...
x
Marenthe
Ik herken het wel, ik kwam eens op de begraafplaats een ex-collega van me tegen. Hun dochter is paar maanden voor mijn vader overleden. We raakten ook aan de praat.. en zij zei ook heel stellig dat het toch wel heel erg was wat hen was overkomen.. Ik weet nog dat ik een heel benauwd gevoel kreeg.. en dat van mij dan?? Was dat dan niet erg? Mijn vader.. mijn alles.. mijn lieverd, voelde me niet goed toen ik doorliep.. Ik hield (en hou) zoveel van hem.. en nu vertelde iemand in niet zoveel woorden dat het minder erg was..
afschuwelijk was het..
Dus ja.. ik herken je verhaal helemaal!!
sterkte met alles.. blijf allemaal moeilijk...
x
Marenthe
dinsdag 23 februari 2010 om 13:33
hatseklats, ja inderdaad dat zijn echt dingen die je mist he, niet evies naar je ouders toe kunnen of ff pap bellen... nee helaas meid... knuffel!
hompel: tja vakantie, ik ben ook echt een vakantie mens, maar kan me dit jaar weinig schelen moet ik eerlijk bekennen... 't ineresseerd me allemaal niet zoveel.. hoort er vast bij!! maar ondanks dat lekker genieten met je mam... heerlijk naar't zonnetje!!
dat zijn inderdaad k*t verhalen, iedereen heeft toch verdriet als ze een dierbare moeten missen, maakt niet uit wie het is, verdrietig is het!! en de 1 gaat er anders mee om dan de ander maar zulke dingen mag je niet zeggen.. dan kun je diegene wel voor zijn kop slaan...knuffel!!
gisteren gewerkt, valt me enorm zwaar moet ik eerlijk bekennen! vind het super dat ik gezellig bij mijn collega's ben maar merk heel goed dat ik nog lang niet de oude ben!! vergeet veel mijn hoofd is net een zeef... pfff heel irri!!
uit het werk heerlijk aan het sporten [fitness] geweest, toen door naar mam! kleine meid was daar, mam past maandag altijd op. Mijn mannetje werkt overver dus heb gezellig bij mam geslapen, nou ja gezellig!!! kleine meid aan het spoken geweest, overgeven/hoesten/diarree pfff alles tegelijk vannacht!! zo zielig arme meid... vanmorgen werd ze pas om 10.00uur wakker maar goed wat wil je ook na zo'n nacht!! oogjes ontstoken, arme schat!!
wel balen zou vandaag naar een vriendin [collega ukkie] om gezellig bij te kletsen en daar te eten, baal als een stekker maar tja kleine meid gaat voor en kan haar niet aan doen om der mee te nemen!! zo sneu!!....hopen dat ze snel weer beter is!! slaapt bijna hele dag al, arme schat....
hompel: tja vakantie, ik ben ook echt een vakantie mens, maar kan me dit jaar weinig schelen moet ik eerlijk bekennen... 't ineresseerd me allemaal niet zoveel.. hoort er vast bij!! maar ondanks dat lekker genieten met je mam... heerlijk naar't zonnetje!!
dat zijn inderdaad k*t verhalen, iedereen heeft toch verdriet als ze een dierbare moeten missen, maakt niet uit wie het is, verdrietig is het!! en de 1 gaat er anders mee om dan de ander maar zulke dingen mag je niet zeggen.. dan kun je diegene wel voor zijn kop slaan...knuffel!!
gisteren gewerkt, valt me enorm zwaar moet ik eerlijk bekennen! vind het super dat ik gezellig bij mijn collega's ben maar merk heel goed dat ik nog lang niet de oude ben!! vergeet veel mijn hoofd is net een zeef... pfff heel irri!!
uit het werk heerlijk aan het sporten [fitness] geweest, toen door naar mam! kleine meid was daar, mam past maandag altijd op. Mijn mannetje werkt overver dus heb gezellig bij mam geslapen, nou ja gezellig!!! kleine meid aan het spoken geweest, overgeven/hoesten/diarree pfff alles tegelijk vannacht!! zo zielig arme meid... vanmorgen werd ze pas om 10.00uur wakker maar goed wat wil je ook na zo'n nacht!! oogjes ontstoken, arme schat!!
wel balen zou vandaag naar een vriendin [collega ukkie] om gezellig bij te kletsen en daar te eten, baal als een stekker maar tja kleine meid gaat voor en kan haar niet aan doen om der mee te nemen!! zo sneu!!....hopen dat ze snel weer beter is!! slaapt bijna hele dag al, arme schat....
dinsdag 23 februari 2010 om 21:54
@ Hompeltje,
Dat je even niet zo'n zin hebt om op vakantie te gaan is niet zo gek hoor. Je gaat weg uit de omgeving waar alles je aan je vader doet denken. En hoewel dat zeer doet is het gek genoeg ook wel weer fijn. Maar ga maar wel lekker op vakantie, want al die herinneringen zijn er ook nog als je weer terugkomt. Er eventjes tussenuit kan nooit kwaad.
En dat wat je verteld over wat je in de supermarkt overkomen is..met het verdriet om mijn vader heb ik het gelukkig nog niet zo meegemaakt, maar mijn eerste kindje is overleden na een zwangerschap van 5,5 maanden. Toen heb ik heel vaak moeten horen dat het 'nog veel erger zou zijn geweest als ze na een volledige zwangerschap zou zijn overleden', of 'weet je wat pas erg is? Als je kind al een tijdje bij je is en het overlijdt dan', of 'wees maar blij, want dan was er ook vast wat mis'. Tja.... Mensen (vooral wij Hollanders volgens mij) hebben nogal de neiging om verdriet of ellende in hokjes te plaatsen. Let maar eens op: je geeft aan met iets moeite te hebben en die ander gaat (heel fout) proberen het goed te praten. Zo hoor ik heel vaak dat ik mazzel heb dat wij verjaardagen/feestdagen 2x mogen vieren omdat mijn man op zee werkt en er bijna nooit is bij dit soort gelegenheden. 't Is maar wat je mazzel noemt. Ik had hem er liever bij gehad, maar dat mag weer niet gezegd worden want dan 'klaag' je.
@ Koe,
wat zielig dat je kleintje zo ziek is! Hopelijk voelt ze zich gauw weer beter.
Dat je even niet zo'n zin hebt om op vakantie te gaan is niet zo gek hoor. Je gaat weg uit de omgeving waar alles je aan je vader doet denken. En hoewel dat zeer doet is het gek genoeg ook wel weer fijn. Maar ga maar wel lekker op vakantie, want al die herinneringen zijn er ook nog als je weer terugkomt. Er eventjes tussenuit kan nooit kwaad.
En dat wat je verteld over wat je in de supermarkt overkomen is..met het verdriet om mijn vader heb ik het gelukkig nog niet zo meegemaakt, maar mijn eerste kindje is overleden na een zwangerschap van 5,5 maanden. Toen heb ik heel vaak moeten horen dat het 'nog veel erger zou zijn geweest als ze na een volledige zwangerschap zou zijn overleden', of 'weet je wat pas erg is? Als je kind al een tijdje bij je is en het overlijdt dan', of 'wees maar blij, want dan was er ook vast wat mis'. Tja.... Mensen (vooral wij Hollanders volgens mij) hebben nogal de neiging om verdriet of ellende in hokjes te plaatsen. Let maar eens op: je geeft aan met iets moeite te hebben en die ander gaat (heel fout) proberen het goed te praten. Zo hoor ik heel vaak dat ik mazzel heb dat wij verjaardagen/feestdagen 2x mogen vieren omdat mijn man op zee werkt en er bijna nooit is bij dit soort gelegenheden. 't Is maar wat je mazzel noemt. Ik had hem er liever bij gehad, maar dat mag weer niet gezegd worden want dan 'klaag' je.
@ Koe,
wat zielig dat je kleintje zo ziek is! Hopelijk voelt ze zich gauw weer beter.
dinsdag 23 februari 2010 om 23:28
Inderdaad Marenthe wat je schrijft... en ik dan? Is dat van mij niet erg? Mag ik geen verdriet hebben? Nou ja... heb t alweer naast me neergelegd hoor. Maar ik was er inderdaad net als jij wel heel naar onder. Kon zo wel janken.
Koe: Je meissie ziek! Bah. De arme schat. Dus overuren nu voor jou ook thuis. En dat werken.... kan het me zo goed voorstellen dat het allemaal nog niet zo fijn gaat! Het is ook niet niks wat je achter de rug hebt. Dan is het ook moeilijk om gewoon weer de draad op te pakken bij waar je was gebleven. Lijkt me heel raar. Gelukkig hoef ik met dat bijltje niet te hakken want ik ben afgekeurd. Ik heb wat dat betreft dus ook nu alle tijd om op mijn manier de boel te verwerken. Hoewel het natuurlijk ook niet verkeerd is om een bepaald ritme en patroon te hebben. Geeft misschien ook wel een beetje houvast. Al vind ik het wel heerlijk zo hoor.
Hatseklats: Ja zulke intens domme opmerkingen! Verschrikkelijk wat mensen soms zeggen (en dan vaak ook nog met de beste bedoelingen). Het voelt zo alsof je verdriet er dan niet mag zijn, niet serieus genomen, niet begrepen. Vreselijk, lijkt me een van de moeilijkste dingen, je kindje verliezen. Het verliezen van een dierbare sowieso. Hoe kunnen mensen dat nou afdoen met 'ach dit of dat is veel erger' Zo raar. Het is ERG! punt.
Koe: Je meissie ziek! Bah. De arme schat. Dus overuren nu voor jou ook thuis. En dat werken.... kan het me zo goed voorstellen dat het allemaal nog niet zo fijn gaat! Het is ook niet niks wat je achter de rug hebt. Dan is het ook moeilijk om gewoon weer de draad op te pakken bij waar je was gebleven. Lijkt me heel raar. Gelukkig hoef ik met dat bijltje niet te hakken want ik ben afgekeurd. Ik heb wat dat betreft dus ook nu alle tijd om op mijn manier de boel te verwerken. Hoewel het natuurlijk ook niet verkeerd is om een bepaald ritme en patroon te hebben. Geeft misschien ook wel een beetje houvast. Al vind ik het wel heerlijk zo hoor.
Hatseklats: Ja zulke intens domme opmerkingen! Verschrikkelijk wat mensen soms zeggen (en dan vaak ook nog met de beste bedoelingen). Het voelt zo alsof je verdriet er dan niet mag zijn, niet serieus genomen, niet begrepen. Vreselijk, lijkt me een van de moeilijkste dingen, je kindje verliezen. Het verliezen van een dierbare sowieso. Hoe kunnen mensen dat nou afdoen met 'ach dit of dat is veel erger' Zo raar. Het is ERG! punt.
donderdag 25 februari 2010 om 20:24
Ik heb de reacties nog niet allemaal gelezen, vandaar dat ik nog niet ga reageren. Zal later eerst even bijlezen, maar ik wilde toch even van me afschrijven dat ook mijn vader afgelopen maandag is overleden aan de gevolgen van leverkanker. Hij is 53 mogen worden en is thuis overleden. We hebben tot het einde bij hem geweest, vooral mijn moeder heeft tot het laatste moment voor hem gezorgd.
Het is zo ontzettend snel gegaan. Twee maanden geleden kreeg hij zijn diagnose met een levensverwachting van een jaar. Dat heeft niet mogen zijn, twee maanden later is hij al moeten gaan.
Ik ga hem missen. het is niet meer hetzelfde thuis zonder hem. Als ik naar daar ga staat zijn auto nog voor de deur, in de tuin staan de kooitjes van zijn vogels nog. In alles vinden we zijn aanwezigheid nog terug.
Ik ben hem net een laatste keer gaan bezoeken. Morgen wordt hij gecremeerd en overmorgen is de afscheidsdienst.
Ik ga hem missen...
Het is zo ontzettend snel gegaan. Twee maanden geleden kreeg hij zijn diagnose met een levensverwachting van een jaar. Dat heeft niet mogen zijn, twee maanden later is hij al moeten gaan.
Ik ga hem missen. het is niet meer hetzelfde thuis zonder hem. Als ik naar daar ga staat zijn auto nog voor de deur, in de tuin staan de kooitjes van zijn vogels nog. In alles vinden we zijn aanwezigheid nog terug.
Ik ben hem net een laatste keer gaan bezoeken. Morgen wordt hij gecremeerd en overmorgen is de afscheidsdienst.
Ik ga hem missen...
vrijdag 26 februari 2010 om 07:39
rousette, gecondoleerd met het verlies van je pap!! wat is het ook met hem vreselijk snel gegaan zeg!! ongelooflijk wat die k*t ziekte aanricht!!
ik wil je ontzettend veel sterkte en kracht toewensen voor de crematie en de uitvaart, dat het maar een bijzondere herinnering mag blijven!
ja je pap kom je overal nog tegen in huis, heb ik net zo....huis is vol waardevolle herinneringen aan een lieve/zorgzame man!
Sterkte meid...
ik wil je ontzettend veel sterkte en kracht toewensen voor de crematie en de uitvaart, dat het maar een bijzondere herinnering mag blijven!
ja je pap kom je overal nog tegen in huis, heb ik net zo....huis is vol waardevolle herinneringen aan een lieve/zorgzame man!
Sterkte meid...
vrijdag 26 februari 2010 om 12:23
heey allemaal!!
tja zondag mijn verjaardag....vanmiddag ff boodschappen doen, kan me er nog niet echt toe zetten om mijn verjaardag te vieren!! word een kut dag...zonder pap mijn verjaardag vieren is voor mij geen verjaardag!!..zie er tegenop, vind het moeilijk... werken valt me zwaar, was donderdag bek af na 3 ochtenden werken en donderdag middag team vergadering!!
maandag moet ik voor het eerst alleen op de groep, zie er als een berg tegenop! vind het werken nog zwaar en vermoeiend...maar moet het proberen, als het niet wil er zit naast mijn groep een lieve collega die me er wel door heen sleept...
pffff wat zijn dit moeilijke tijden, bah!
tja zondag mijn verjaardag....vanmiddag ff boodschappen doen, kan me er nog niet echt toe zetten om mijn verjaardag te vieren!! word een kut dag...zonder pap mijn verjaardag vieren is voor mij geen verjaardag!!..zie er tegenop, vind het moeilijk... werken valt me zwaar, was donderdag bek af na 3 ochtenden werken en donderdag middag team vergadering!!
maandag moet ik voor het eerst alleen op de groep, zie er als een berg tegenop! vind het werken nog zwaar en vermoeiend...maar moet het proberen, als het niet wil er zit naast mijn groep een lieve collega die me er wel door heen sleept...
pffff wat zijn dit moeilijke tijden, bah!
vrijdag 26 februari 2010 om 20:06
Gecondoleerd iedereen met hun dierbaren! Ik heb nog niet helemaal bijgelezen want tis een hoop helaas... Zelf ben ik begin februari mn moeder verloren aan longkanker, dit kregen we begin november te horen.... Ook zo snel dus 
Zij was net anderhalve maand 53 en pas bijna 11 maanden oma van haar eerste kleindochter. Volgende maand haar verjaardag dus en de mijne.
Ik snap heel goed Koe dat je daar tegenop ziet tegen je verjaardag! Het zal nooit meer hetzelfde zijn en waarschijnlijk is de eerste zonder je vader het ergste. Ik ga er wel wat van proberen te maken want ik weet dat mn moeder verdrietig zou zijn als ik dat niet zou doen. Maja moeilijk is het wel, je gevoel kan je niet uitzetten he! En iedereen verwerkt het weer anders, ik zie mijn werk als afleiding dus dat scheelt. Maar een vriendin van mij deed er ook meer dan 5 maanden over om weer normaal op de werkvloer te functioneren dus het kan nog heel lang zwaar blijven! Sterkte daarmee!
Rousette, Ik zag als een berg tegen de crematie op maar ik heb het echt wel als een mooie dienst ervaren, ik hoop dat dat voor jou ook zal zijn. Alleen de leegte erna die is wel zwaar! Je kan heel veel van je af praten maar helaas moet je het rouwproces echt zelf doormaken, sterkte meid!
Zij was net anderhalve maand 53 en pas bijna 11 maanden oma van haar eerste kleindochter. Volgende maand haar verjaardag dus en de mijne.Ik snap heel goed Koe dat je daar tegenop ziet tegen je verjaardag! Het zal nooit meer hetzelfde zijn en waarschijnlijk is de eerste zonder je vader het ergste. Ik ga er wel wat van proberen te maken want ik weet dat mn moeder verdrietig zou zijn als ik dat niet zou doen. Maja moeilijk is het wel, je gevoel kan je niet uitzetten he! En iedereen verwerkt het weer anders, ik zie mijn werk als afleiding dus dat scheelt. Maar een vriendin van mij deed er ook meer dan 5 maanden over om weer normaal op de werkvloer te functioneren dus het kan nog heel lang zwaar blijven! Sterkte daarmee!
Rousette, Ik zag als een berg tegen de crematie op maar ik heb het echt wel als een mooie dienst ervaren, ik hoop dat dat voor jou ook zal zijn. Alleen de leegte erna die is wel zwaar! Je kan heel veel van je af praten maar helaas moet je het rouwproces echt zelf doormaken, sterkte meid!
zaterdag 27 februari 2010 om 07:37
rebelia,gecondoleerd met het verlies van je moeder! dat is inderdaad ook heel heel snel gegaan, die ziekte maakt mensen kapot!
ja papa mocht nog net de 1ste verjaardag van zijn enige kleindochtertje mee maken.. ben daar zo blij om! moeilijk die verjaardagen....
heb vannacht ook verschrikkelijk slecht geslapen, heel onrustig en veel dromen en praten in mijn slaap zei mijn mannetje! ben ook nog vreselijk moe, maar kan niet slapen!
strakies samen met mam mijn kleine meisje naar mijn zusje brengen, ze slaapt daar vannacht... helemaal leuk [vind mijn zussie] ik vind best spannend want mijn zusje woont bijna een uur rijden bij ons vandaan...zover is mijn meissie nog nooit bij me weg geweest...zie er best tegenop!
vanmiddag boodschappen doen, kon het gisteren niet meer opbrengen, vanmiddag moet het!! en morgen tja, morgen word ik 29, zonder pap!!! kan wel janken..............
ja papa mocht nog net de 1ste verjaardag van zijn enige kleindochtertje mee maken.. ben daar zo blij om! moeilijk die verjaardagen....
heb vannacht ook verschrikkelijk slecht geslapen, heel onrustig en veel dromen en praten in mijn slaap zei mijn mannetje! ben ook nog vreselijk moe, maar kan niet slapen!
strakies samen met mam mijn kleine meisje naar mijn zusje brengen, ze slaapt daar vannacht... helemaal leuk [vind mijn zussie] ik vind best spannend want mijn zusje woont bijna een uur rijden bij ons vandaan...zover is mijn meissie nog nooit bij me weg geweest...zie er best tegenop!
vanmiddag boodschappen doen, kon het gisteren niet meer opbrengen, vanmiddag moet het!! en morgen tja, morgen word ik 29, zonder pap!!! kan wel janken..............
zaterdag 27 februari 2010 om 09:23
Heel herkenbaar dat niet kunnen slapen, heb ook veel gedroomd en werd dus ook beroerd wakker weer! De eerste dagen was ik juist moe en sliep ik beter dan de afgelopen maanden maar dat is nu echt opgehouden. Vanmorgen kwamen de tranen ook weer, dan kijk ik naar haar foto, zie alles in huis wat ik van haar heb gekregen en ja dan word je gewoon vreselijk verdrietig. Ik kan me voorstellen dat het niet lukt de boodschappen doen, mijn vriend werkt veel in het weekend dus alleen vandaag kunnen we samen de slingers en ballonnen halen voor me dochter. Normaal gesproken zou ik daar super veel zin in hebben maar ik weet dat straks een heel belangrijk persoon mist en die had er super veel zin in....
Dit is ook het eerste weekend dat ik niet bij mn ouders ben, heb elk weekend vanaf de diagnose daargeslapen. Misschien dat ik daardoor wat emotioneler ben.
Spannend je kleine meisje uit logeren! Haha kan me ook voorstellen dat je daar tegenop ziet, hier ook eentje die nooit een nachtje weg is geweest
Maar komt vast goed, is ff wennen he!
Kun je op je gemakje de boodschappen doen enzo, afleiding is ook wel goed natuurlijk.
In ieder geval feliciteer ik je wel alvast met je verjaardag! Je papa zal trots op je zijn dat je het viert!!
Dit is ook het eerste weekend dat ik niet bij mn ouders ben, heb elk weekend vanaf de diagnose daargeslapen. Misschien dat ik daardoor wat emotioneler ben.
Spannend je kleine meisje uit logeren! Haha kan me ook voorstellen dat je daar tegenop ziet, hier ook eentje die nooit een nachtje weg is geweest
Maar komt vast goed, is ff wennen he! Kun je op je gemakje de boodschappen doen enzo, afleiding is ook wel goed natuurlijk.
In ieder geval feliciteer ik je wel alvast met je verjaardag! Je papa zal trots op je zijn dat je het viert!!
zaterdag 27 februari 2010 om 11:35
rebellia.... gecondoleerd. Wat snel is het gegaan! Vreselijk. Heb zelf mijn paps ook op 3 februari verloren. Inderdaad die leegte he... moet er erg aan wennen.
Koe: lastig he? Mijn verjaardag is nog ver weg gelukkig. Maar we hebben pa's verjaardag al wel gehad. De eerste zonder hem. Wat een rotdag vond ik het. Ik wens je veel sterkte. Hoop dat je ondanks alles toch nog een beetje een jarig gevoel zult hebben. Bedenk je maar dat je pap je vast een dikke kus stuurt vanaf waar hij nu is.
Koe: lastig he? Mijn verjaardag is nog ver weg gelukkig. Maar we hebben pa's verjaardag al wel gehad. De eerste zonder hem. Wat een rotdag vond ik het. Ik wens je veel sterkte. Hoop dat je ondanks alles toch nog een beetje een jarig gevoel zult hebben. Bedenk je maar dat je pap je vast een dikke kus stuurt vanaf waar hij nu is.
zondag 28 februari 2010 om 04:32
onzettend heftig deze topic.
vooral het lezen over het verlies. en hoe zo'n proces gaat en dat het allemaal zo snel kan gaan.
vorig jaar maart kreeg mijn moeder te horen dat ze een hersentumor had wat een uitzaaing was van de long kanker.
voor de hersentumor is ze geopereert en heeft ze bestralingen gehad. voor de longen chemo. het laatste bericht was dat de tumor kleiner was geworden en dat het stabiel was.
op dit moment voelt mijn moeder zich niet lekker. ze is moe moet veel overgeven etc. lijkt een beetje op griep. gelukkig geen koorts maar ja dat zegt ook niet alles.
het is nu bijna een jaar geleden maar het voelt als gister.
ik ben 26 jaar en ik kan nog lang niet zonder mijn moeder.
ik heb in het begin met alles geholpen en stond er zo goed als alleen voor. en was ook ingestort. nu merk ik dat ik het gewoon niet meer red. en het aller ergste is, soms ben ik boos op mijn moeder dat ze ziek is. alsof zei er iets aan kan doen.
ik heb niks gelezen over deze woede ik hoopte dat ik niet de enige ben die dat heeft.
op het moment kan ik maar met weinig mensen praten over alles en over mijn gevoelens. ik hou me sterk. maar het besef van hoe het er nu voor staat en wat er staat te gebeuren.
het liefst bel ik mijn moeder nu nog op als is half vijf s'nachts een beetje laat om te bellen.
ik weet ook even niet wat ik met dit verdriet aan moet.
op zich helpt het wel om het op te schrijven.
maar het verandert helaas zo weinig aan die hele kl*te situatie.
al dat verdriet en al die mensen die die dit mee maken. we zijn zover met de medische wereld maar wat betreft kanker kunnen ze maar weinig.
ik wil iedereen sterkte wensen.
en ondanks dat het erg heftig binnen kwam besef ik wel dat het ook zo over kan zijn en iets met die woede moet gaan doen. morgen als ik wakker wordt bel ik gelijk mijn moeder.
vooral het lezen over het verlies. en hoe zo'n proces gaat en dat het allemaal zo snel kan gaan.
vorig jaar maart kreeg mijn moeder te horen dat ze een hersentumor had wat een uitzaaing was van de long kanker.
voor de hersentumor is ze geopereert en heeft ze bestralingen gehad. voor de longen chemo. het laatste bericht was dat de tumor kleiner was geworden en dat het stabiel was.
op dit moment voelt mijn moeder zich niet lekker. ze is moe moet veel overgeven etc. lijkt een beetje op griep. gelukkig geen koorts maar ja dat zegt ook niet alles.
het is nu bijna een jaar geleden maar het voelt als gister.
ik ben 26 jaar en ik kan nog lang niet zonder mijn moeder.
ik heb in het begin met alles geholpen en stond er zo goed als alleen voor. en was ook ingestort. nu merk ik dat ik het gewoon niet meer red. en het aller ergste is, soms ben ik boos op mijn moeder dat ze ziek is. alsof zei er iets aan kan doen.
ik heb niks gelezen over deze woede ik hoopte dat ik niet de enige ben die dat heeft.
op het moment kan ik maar met weinig mensen praten over alles en over mijn gevoelens. ik hou me sterk. maar het besef van hoe het er nu voor staat en wat er staat te gebeuren.
het liefst bel ik mijn moeder nu nog op als is half vijf s'nachts een beetje laat om te bellen.
ik weet ook even niet wat ik met dit verdriet aan moet.
op zich helpt het wel om het op te schrijven.
maar het verandert helaas zo weinig aan die hele kl*te situatie.
al dat verdriet en al die mensen die die dit mee maken. we zijn zover met de medische wereld maar wat betreft kanker kunnen ze maar weinig.
ik wil iedereen sterkte wensen.
en ondanks dat het erg heftig binnen kwam besef ik wel dat het ook zo over kan zijn en iets met die woede moet gaan doen. morgen als ik wakker wordt bel ik gelijk mijn moeder.
zondag 28 februari 2010 om 09:20
voor iedereen die het nodig heeft op dit topic.
Laat niemand je ooit vertellen dat "hun" verlies erger is dan de jouwe. Iedereen heeft zijn eigen verlies en verdriet te dragen en dat is voor iedereen gelijk. Alsof je verdriet kunt labellen en je dan meer of minder recht op verdriet hebt, al naar gelang het label.
Laat niemand je ooit vertellen dat "hun" verlies erger is dan de jouwe. Iedereen heeft zijn eigen verlies en verdriet te dragen en dat is voor iedereen gelijk. Alsof je verdriet kunt labellen en je dan meer of minder recht op verdriet hebt, al naar gelang het label.
zondag 28 februari 2010 om 09:50
lieve dorien,
tuurlijk ben ik ook wel eensboos, waarom waarom moet nu juist hij ziek worden???? dacht ik dan ,papa had nog zoveel plannen dan kan je tch niet ineens ziek worden en overlijden..
heel logisch meid dat je boos bent, maar probeer het alsjeblieft naast je neer te leggen en genieten van de mooie momenten met je moeder!!.... boos dat ben je en dat blijf je, in ieder geval dat heb ik!!... heel veel sterkte en als je van je af wilt schrijven dan ben je welkom!!
heey allemaal, ik ben jarig.........
gister avond een feestje gehad een goeie vriend werd 40! wat een k*t avond... eerst ging het wel, maar om een uurtje of half 11 kwam het nummer kon ik nog maar even bij je zijn, thomas berge!! die we met de crematie hebben gedraaid.......gelukkig stond ik bij mijn schoonzus en die had gelijk door dat niet goed ging met me en nam me mee, ik stortte compleet in't was of de wereld verging....... hele tijd gehuild en gepraat en ach toen ging het wel weer, maar in de feest stemming nee dat kwam ik niet meer..
om 24.00 kwam mijn mannetje, mij feliciteren, was vol van emotie, de kroegbaas draaide ff een lief nummer voor mij, deed me goed! [we kenne de kroegbaas goed] iedereen kwam me feliciteren, dat was voor mij heel zwaar en moeilijk [huilen] maar zo lief hoe mensen dan met me omgaan, top!!
meesten zeiden weinig en gaven mij een knuffel...was genoeg en goed!
voel me beslist niet jarig, zit nu met vreselijke dikke huil ogen op de bank en hoofdpijn dikke ellende!!
vanmiddag klein beetje visite, heb geen zin om dit jaar uitgebreid mijn verjaardag te gaan vieren.... ik hoop dat pap nog even langs komt vandaag.....
tuurlijk ben ik ook wel eensboos, waarom waarom moet nu juist hij ziek worden???? dacht ik dan ,papa had nog zoveel plannen dan kan je tch niet ineens ziek worden en overlijden..
heel logisch meid dat je boos bent, maar probeer het alsjeblieft naast je neer te leggen en genieten van de mooie momenten met je moeder!!.... boos dat ben je en dat blijf je, in ieder geval dat heb ik!!... heel veel sterkte en als je van je af wilt schrijven dan ben je welkom!!
heey allemaal, ik ben jarig.........
gister avond een feestje gehad een goeie vriend werd 40! wat een k*t avond... eerst ging het wel, maar om een uurtje of half 11 kwam het nummer kon ik nog maar even bij je zijn, thomas berge!! die we met de crematie hebben gedraaid.......gelukkig stond ik bij mijn schoonzus en die had gelijk door dat niet goed ging met me en nam me mee, ik stortte compleet in't was of de wereld verging....... hele tijd gehuild en gepraat en ach toen ging het wel weer, maar in de feest stemming nee dat kwam ik niet meer..
om 24.00 kwam mijn mannetje, mij feliciteren, was vol van emotie, de kroegbaas draaide ff een lief nummer voor mij, deed me goed! [we kenne de kroegbaas goed] iedereen kwam me feliciteren, dat was voor mij heel zwaar en moeilijk [huilen] maar zo lief hoe mensen dan met me omgaan, top!!
meesten zeiden weinig en gaven mij een knuffel...was genoeg en goed!
voel me beslist niet jarig, zit nu met vreselijke dikke huil ogen op de bank en hoofdpijn dikke ellende!!
vanmiddag klein beetje visite, heb geen zin om dit jaar uitgebreid mijn verjaardag te gaan vieren.... ik hoop dat pap nog even langs komt vandaag.....
zondag 28 februari 2010 om 20:19
heey allemaal,
de dag zit erop, qua verjaardag... was een super moeilijke dag met veel emotie! lach een een traan!! leuke cadeaus gehad...
zit net op de bank, rust in huis, begint de deur te klapperen,net of er iemand "papa" de deur probeert open te doen, ineens bereik van mijn mobiel weg.... mijn mannetje loopt naar de deur [huiskamer deur] om te kijken wat er is, want de katten zitten er ook wel's achter, en ineens stopt het geluid en mijn bereik van mijn telefoon is er ook weer.... dat was pap, om me te feliciteren! dat is direct wat ik daht toen ik de deur hoorde, pap je bent er om me te feliciteren!! kanjer........
wilde dit nog ff aan jullie kwijt!
de dag zit erop, qua verjaardag... was een super moeilijke dag met veel emotie! lach een een traan!! leuke cadeaus gehad...
zit net op de bank, rust in huis, begint de deur te klapperen,net of er iemand "papa" de deur probeert open te doen, ineens bereik van mijn mobiel weg.... mijn mannetje loopt naar de deur [huiskamer deur] om te kijken wat er is, want de katten zitten er ook wel's achter, en ineens stopt het geluid en mijn bereik van mijn telefoon is er ook weer.... dat was pap, om me te feliciteren! dat is direct wat ik daht toen ik de deur hoorde, pap je bent er om me te feliciteren!! kanjer........
wilde dit nog ff aan jullie kwijt!
zondag 28 februari 2010 om 22:29
Koe, pfff wat zal je het zwaar hebben gehad in de kroeg!! Tsja dat kwam ff op het verkeerde moment, dat nummer.... Maar goed de tranen zullen toch al hoog hebben gezeten dus dat je ze hebt laten lopen zal misschien ook wel een opluchting zijn geweest....
Wat fijn dat je het gevoel had dat je papa bij je was om je te feliciteren.... Normaal zou je je dood schrikken en nu is het zo fijn om zulke dingen mee te maken!! In de week dat mn moeder thuis lag opgebaard, ging ook een keer de tv uit zichzelf aan, je moet eens weten hoe blij ik was. Misschien bijgeloof maar voor mij was dat het teken dat ze er gewoon bij is! Echt super voor jou dat jij dat ook had, wat kan je daar blij van worden
Hompeldompeltje, die leegte is idd onbeschrijflijk. Mijn moeder is de 8e van haar lijden verlost. Zo zie ik het maar dan is het wat dragelijker. De laatste week was nl. een hel eigenlijk!
Vandaag was mn vader voor het eerst weer bij mij sinds de diagnose, en dan zonder mama natuurlijk... Sjonge wat is dat moeilijk en dan vooral het idee dat mn vader zonder haar in de auto zit! Maja is niet anders
Dorien, jeetje je hebt ook al veel meegemaakt sinds vorig jaar. Bij mij is het wat sneller gaan, is ook niet positief natuurlijk maar goed ben blij dat de ellende voor mijn moeder is afgelopen. Heeft je moeder geen controle binnekort dan? Een scan maken lijkt me niet overbodig in jullie situatie...
En wat vervelend dat je er bijna alleen voorstond, geen vader/partner in beeld? Kan me voorstellen dat je dan af en toe kwaad wordt, niet op haar maar gewoon om de situatie.... Mijn moeder had vanaf juni vorig jaar al klachten maar sinds november wisten we pas wat het was. Ik was ook steeds geirriteerd voor die tijd, altijd maar pijn en we konden er geen verklaring voor vinden... Soms hing ik zelfs gewoon op aan de telefoon omdat ik het niet meer aan kon horen dat "gezeur"... En eigenlijk was dat alleen maar omdat ik wilde dat alles weer normaal was en dat zij weer zichzelf was. Boos op de situatie dus... Misschien is dat bij jou ook wel een beetje het geval!
Je schrijft zelf dat je niet wat je met je verdriet aan moet, nou schrijf ze op papier, al je gevoelens, en geef het aan je moeder.. Heb ik ook gedaan en mijn moeder was er zooooooooooo ontzettend blij mee! Ze vond het zo mooi dat je vroeg of ik die voor wilde lezen op haar crematie, dat heb ik dus ook gedaan
Ik vond het moeilijk om zo al mijn dingen aan haar te laten lezen maar nu ben ik heel blij dat ik dat heb gedaan.
Probeer toch ondanks alles te genieten van haar, zij heeft ook veel verdriet en blijft liever nog jaren bij je! Helaas is het leven af en toe heel erg hard maar zo gaat het gewoon. Misschien leeft ze nog maar een jaar of nog minder, ze is er nog en daar moet je alles uit pakken wat je pakken kan!
Ik hoop niet dat dit verkeerd bij je overkomt hoor want je hebt het moeilijk zat natuurlijk Sterkte voor jou en je familie, hopelijk is het idd maar een griepje!
Wat fijn dat je het gevoel had dat je papa bij je was om je te feliciteren.... Normaal zou je je dood schrikken en nu is het zo fijn om zulke dingen mee te maken!! In de week dat mn moeder thuis lag opgebaard, ging ook een keer de tv uit zichzelf aan, je moet eens weten hoe blij ik was. Misschien bijgeloof maar voor mij was dat het teken dat ze er gewoon bij is! Echt super voor jou dat jij dat ook had, wat kan je daar blij van worden
Hompeldompeltje, die leegte is idd onbeschrijflijk. Mijn moeder is de 8e van haar lijden verlost. Zo zie ik het maar dan is het wat dragelijker. De laatste week was nl. een hel eigenlijk!
Vandaag was mn vader voor het eerst weer bij mij sinds de diagnose, en dan zonder mama natuurlijk... Sjonge wat is dat moeilijk en dan vooral het idee dat mn vader zonder haar in de auto zit! Maja is niet anders
Dorien, jeetje je hebt ook al veel meegemaakt sinds vorig jaar. Bij mij is het wat sneller gaan, is ook niet positief natuurlijk maar goed ben blij dat de ellende voor mijn moeder is afgelopen. Heeft je moeder geen controle binnekort dan? Een scan maken lijkt me niet overbodig in jullie situatie...
En wat vervelend dat je er bijna alleen voorstond, geen vader/partner in beeld? Kan me voorstellen dat je dan af en toe kwaad wordt, niet op haar maar gewoon om de situatie.... Mijn moeder had vanaf juni vorig jaar al klachten maar sinds november wisten we pas wat het was. Ik was ook steeds geirriteerd voor die tijd, altijd maar pijn en we konden er geen verklaring voor vinden... Soms hing ik zelfs gewoon op aan de telefoon omdat ik het niet meer aan kon horen dat "gezeur"... En eigenlijk was dat alleen maar omdat ik wilde dat alles weer normaal was en dat zij weer zichzelf was. Boos op de situatie dus... Misschien is dat bij jou ook wel een beetje het geval!
Je schrijft zelf dat je niet wat je met je verdriet aan moet, nou schrijf ze op papier, al je gevoelens, en geef het aan je moeder.. Heb ik ook gedaan en mijn moeder was er zooooooooooo ontzettend blij mee! Ze vond het zo mooi dat je vroeg of ik die voor wilde lezen op haar crematie, dat heb ik dus ook gedaan
Ik vond het moeilijk om zo al mijn dingen aan haar te laten lezen maar nu ben ik heel blij dat ik dat heb gedaan.
Probeer toch ondanks alles te genieten van haar, zij heeft ook veel verdriet en blijft liever nog jaren bij je! Helaas is het leven af en toe heel erg hard maar zo gaat het gewoon. Misschien leeft ze nog maar een jaar of nog minder, ze is er nog en daar moet je alles uit pakken wat je pakken kan!
Ik hoop niet dat dit verkeerd bij je overkomt hoor want je hebt het moeilijk zat natuurlijk
Sterkte voor jou en je familie, hopelijk is het idd maar een griepje!
zondag 28 februari 2010 om 23:42
Die boosheid, dat herken ik wel hoor.
Boos op de situatie inderdaad. Toen ik het nieuws van mijn vader net had gehoord, was ik ook zo boos, dat dit hem en ons moest overkomen.
En nu wil ik dat alles weer zoals altijd was, dat mijn vader en ik samen kunnen gaan hardlopen. Dat mijn ouders samen leuke dingen kunnen doen, in plaats van ziekenhuis in en uit gaan.
Als ik al jullie verdrietige verhalen zo lees dan vind ik het ook zo onrechtvaardig, al die dierbaren die op zo'n vreselijke manier lijden, en hebben geleden.
Heel veel sterkte iedereen!
Boos op de situatie inderdaad. Toen ik het nieuws van mijn vader net had gehoord, was ik ook zo boos, dat dit hem en ons moest overkomen.
En nu wil ik dat alles weer zoals altijd was, dat mijn vader en ik samen kunnen gaan hardlopen. Dat mijn ouders samen leuke dingen kunnen doen, in plaats van ziekenhuis in en uit gaan.
Als ik al jullie verdrietige verhalen zo lees dan vind ik het ook zo onrechtvaardig, al die dierbaren die op zo'n vreselijke manier lijden, en hebben geleden.
Heel veel sterkte iedereen!
maandag 1 maart 2010 om 06:45
heey allemaal,
mijn mannetje is alweer weg [vannacht om kwart voor 4]...
zit hier te huilen, voel me zo k*t en alleen... mis mijn pap zo verschrikkelijk.. moet zo werken maar lukt me niet om mijn tranen weg te krijgen!.... ga zo wel heen heb een lieve collega die me wel opvangt!
word steeds moeilijker en moeilijker.....................pffff!!
mijn mannetje is alweer weg [vannacht om kwart voor 4]...
zit hier te huilen, voel me zo k*t en alleen... mis mijn pap zo verschrikkelijk.. moet zo werken maar lukt me niet om mijn tranen weg te krijgen!.... ga zo wel heen heb een lieve collega die me wel opvangt!
word steeds moeilijker en moeilijker.....................pffff!!
