Gezondheid
alle pijlers
Help!! Mijn vader heeft kanker!!
dinsdag 24 november 2009 om 19:29
lieve allemaal!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
maandag 22 maart 2010 om 10:11
Weer ff van me afschrijven.
De afgelopen week was niet bepaald vertrouwenwekkend.
Het gesprek met de radioloog was kort, warrig. Die man had natuurlijk eigenlijk weer geen tijd. Hoe vaak we die zin al niet hebben gehoord van zo'n witte jas.
Vervolgens werd er ook nog even vermeld dat mijn vader vier x teveel is bestraald.....sorry, had niet gehoeven.....
De oncoloog was sociaal vaardiger en wist mijn vader weer een beetje uit een dal te krijgen.
Maar toen dit weekend op het laatste moment de 3e chemokuur niet doorging was het weer 'feest'. Wat een chaos in dat ziekenhuis. Niemand had tijd, geen arts te bekennen. Het enige wat werd gezegd is dat het bloed niet goed was.
Na veel gedoe, wachten, vragen, wachten bleek het probleem met een bloedtransfusie te verhelpen, maar voor die transfusie weer geregeld was.....
Ondertussen ziet mijn vader elke tegenvaller als weer een stap dichter bij het einde dus die is nauwelijks meer op te peppen.
Hij probeert echt wel te genieten, maar het kost hem zoveel moeite. Hij voelt zich alleen maar zieker worden door die chemo, en de afgelopen week ook nog eens alle bijwerkingen van teveel/zware bestralingen.
Wat is het toch k#@$te.
Beter worden gaat 'ie niet, daar zijn de specialisten ook wel duidelijk in. De tumor is zo gigantisch en op zo'n rotplek daar valt niets aan te opereren.
Hoe lang hebben we nog ?
Een paar maanden, weken?
De afgelopen week was niet bepaald vertrouwenwekkend.
Het gesprek met de radioloog was kort, warrig. Die man had natuurlijk eigenlijk weer geen tijd. Hoe vaak we die zin al niet hebben gehoord van zo'n witte jas.
Vervolgens werd er ook nog even vermeld dat mijn vader vier x teveel is bestraald.....sorry, had niet gehoeven.....
De oncoloog was sociaal vaardiger en wist mijn vader weer een beetje uit een dal te krijgen.
Maar toen dit weekend op het laatste moment de 3e chemokuur niet doorging was het weer 'feest'. Wat een chaos in dat ziekenhuis. Niemand had tijd, geen arts te bekennen. Het enige wat werd gezegd is dat het bloed niet goed was.
Na veel gedoe, wachten, vragen, wachten bleek het probleem met een bloedtransfusie te verhelpen, maar voor die transfusie weer geregeld was.....
Ondertussen ziet mijn vader elke tegenvaller als weer een stap dichter bij het einde dus die is nauwelijks meer op te peppen.
Hij probeert echt wel te genieten, maar het kost hem zoveel moeite. Hij voelt zich alleen maar zieker worden door die chemo, en de afgelopen week ook nog eens alle bijwerkingen van teveel/zware bestralingen.
Wat is het toch k#@$te.
Beter worden gaat 'ie niet, daar zijn de specialisten ook wel duidelijk in. De tumor is zo gigantisch en op zo'n rotplek daar valt niets aan te opereren.
Hoe lang hebben we nog ?
Een paar maanden, weken?
maandag 22 maart 2010 om 20:56
lieve Wytske, ja artsen zijn makkelijk als ze tijd voor je hebben en je kunnen helpen.........maar met zulke momenten zijn het maar lastige mensen, die je van de wal in de sloot helpen!!
oneerlijk, vreselijk om je vader zo te zien, diep en diep triest dat mensen zo aan het einde van hun leven moeten komen! de laatste weken van je leven zo vreselijk ziek moeten zijn, mensonterend gewoon!! het is voor je vader en de rest van de familie super en super zwaar, zware en moeilijke tijden..zijn er en komen er zeker nog! geniet alsjeblieft van elkaar zolang het kan, zorg dat je veel bij hem bent en mooie momenten op je netvlies blijven staan.......... dikke knuf van koe!!
vandaag ook wel een vreemde dag, vandaag is het alweer 2 maand geleden dan papa is overleden!! de tijd vliegt echt voorbij, de tijd tikt zonder papa ook gewoon door, bizar??? heel bizar en gek...de wereld draait gewoon door net of er niks gebeurt is.....terwijl mijn leven helemaal over de kop is gegooid!op het werk gaat het de goeie kant op heb ik het idee, langzaam aan kan ik weer wat meer lachen en genieten van de dingen om me heen!! zodra ik dan thuis kom of bij mam ben dan word het weer bevestigd en krijg je een klap in je gezicht en word het bevestigd dat papa er niet meer is en nooit meer terug zal komen!....zware tijden, moeilijke tijden dat zeker! mijn/ons leven gaat door, wat zeker niet makkelijk is! ik moet donderdag voor het eerst naar de psycholoog, wat me hoop ik goed gaat doen, waar ik mijn verhal kwijt kan. ik hoop zo dat zij me kan helpen om mijn leven weer op de rails te krijgen, want alleen dat lukt me niet, nee ik heb iemand nodig voor een duwtje in de rug,anders blijf ik nog vreselijk lang hangen in het grote verdriet!
zeker moet je erbij stil staan, maar moet voor mijn gezin/mijn mam ook zorgen dat ik weer verder ga met mijn leven! papa had niet anders gewild dat we door gingen met leven ook zonder hem! maar het blijkt wel't is makkleijker gezegd dan gedaan.......... maar doe mijn best en ik kom er wel, kost tijd, en ontzettend vele tranen! huilen ja regelmatig, maar op het werk bijt ik dan regelmatig ff een x op mijn lip en denk kom op meid, even niet, strakies thuis......maar meestal red ik thuis al niet en komen de tranen in de auto wel!!.... hoort erbij!
vandaag voelde ik me goed, zonnetje scheen,vogeltjes fluiten, ja dat deed me goed...maar nu pfff denk aan papa en voel me klote en alleen..mis hem elke dag meer en meer..waarom moest hij nu toch al gaan't klopt gewoon niet, had nog zo'n mooi leven als man,pap en opa voor zich maar helaas't was hem en ons niet gegund.......
oneerlijk, vreselijk om je vader zo te zien, diep en diep triest dat mensen zo aan het einde van hun leven moeten komen! de laatste weken van je leven zo vreselijk ziek moeten zijn, mensonterend gewoon!! het is voor je vader en de rest van de familie super en super zwaar, zware en moeilijke tijden..zijn er en komen er zeker nog! geniet alsjeblieft van elkaar zolang het kan, zorg dat je veel bij hem bent en mooie momenten op je netvlies blijven staan.......... dikke knuf van koe!!
vandaag ook wel een vreemde dag, vandaag is het alweer 2 maand geleden dan papa is overleden!! de tijd vliegt echt voorbij, de tijd tikt zonder papa ook gewoon door, bizar??? heel bizar en gek...de wereld draait gewoon door net of er niks gebeurt is.....terwijl mijn leven helemaal over de kop is gegooid!op het werk gaat het de goeie kant op heb ik het idee, langzaam aan kan ik weer wat meer lachen en genieten van de dingen om me heen!! zodra ik dan thuis kom of bij mam ben dan word het weer bevestigd en krijg je een klap in je gezicht en word het bevestigd dat papa er niet meer is en nooit meer terug zal komen!....zware tijden, moeilijke tijden dat zeker! mijn/ons leven gaat door, wat zeker niet makkelijk is! ik moet donderdag voor het eerst naar de psycholoog, wat me hoop ik goed gaat doen, waar ik mijn verhal kwijt kan. ik hoop zo dat zij me kan helpen om mijn leven weer op de rails te krijgen, want alleen dat lukt me niet, nee ik heb iemand nodig voor een duwtje in de rug,anders blijf ik nog vreselijk lang hangen in het grote verdriet!
zeker moet je erbij stil staan, maar moet voor mijn gezin/mijn mam ook zorgen dat ik weer verder ga met mijn leven! papa had niet anders gewild dat we door gingen met leven ook zonder hem! maar het blijkt wel't is makkleijker gezegd dan gedaan.......... maar doe mijn best en ik kom er wel, kost tijd, en ontzettend vele tranen! huilen ja regelmatig, maar op het werk bijt ik dan regelmatig ff een x op mijn lip en denk kom op meid, even niet, strakies thuis......maar meestal red ik thuis al niet en komen de tranen in de auto wel!!.... hoort erbij!
vandaag voelde ik me goed, zonnetje scheen,vogeltjes fluiten, ja dat deed me goed...maar nu pfff denk aan papa en voel me klote en alleen..mis hem elke dag meer en meer..waarom moest hij nu toch al gaan't klopt gewoon niet, had nog zo'n mooi leven als man,pap en opa voor zich maar helaas't was hem en ons niet gegund.......
donderdag 25 maart 2010 om 21:33
wat ik vanmiddag heb meegemaakt!!! ongelooflijk!
ik moest naar de psycholoog! een vrouw bij ons in de buurt! via via kwam ik daar terrecht, achteraf is het geen toeval en moest het zo zijn!
ze stelde zich voor, vertelde wat over haar zelf, en vroeg aan mij om mezelf voor te stellen en te vertellen waaorm ik kwam!
ik was druk aan het vertellen, toen ze ineens zei, heb je wel eens weer wat van je vader vernomen? daaro antwoorde ik van ja, heb het idee dat hij regelmatig even bij me is.. ja zei ze klopt hij is gelijk met jou hier binnen gekomen, en zweeft in circels om je heen om je te beschermen! daar kwamen de tranen.....wat een emotie kwam er ineens los, papa was gewoon bij me en mee met me!
ze vertelde dat ze inderdaad een 6de zintuig had maar er eigenlijk weinig mee deed, omdat haar baan psycholoog was! ze had er wel eens over nagedacht om er meer mee te doen, maar is er nooit van gekomen! totdat ze ineens afgelopen week het gevoel kreeg om er meer mee te gaan doen! en tegen haar man had gezegd, dat ze er miss toch wel iets mee wilde gaan doen! het moment was voor haar vandaag! ze voelde papa zijn aanwezigheid enorm sterk, ze begon erover en hielt niet weer op en mijn tranen bleven maar stromen!! zo bijzonder, mijn maatje mijn pap, was bij me!!...ze wist mij te vertellen dat het goed ging met hem, ze voelde een inmens sterke band tussen pap en mij, klopt inderdaad! wij hadden heel veel gemeen, we deelden veel samen! ze beschreef een plek waar we wel eens samen kwamen met allemaal wegen die elkaar kruisden, tja dat is het klaverblad waar we met de motor over heen gingen, dat was echt ff het toetje na een daggie motorrijden!! dat liet hij dus zien aan haar...........
ook had hij het over mijn dochtertje,ik moet minder aan hem gaan denken, en meer aan mezelf en haar anders komen we in gevaar, zag ze een auto en niks meer...nou ja ik snap het wel! heel vaak als ik in de auto zit droom ik gewoon weg, weet ik even niet meer dat ik in de auto zit, LEVENSGEVAARLIJK! moest goed op haar en mezelf passen't komt goed je red het wel, kreeg ik mee van hem! hij helpt me! toen ik vertelde dat zoals het nu lijkt 28 mei zijn plekje klaar is en hij word bijgezet, dat ik dan miss ook mijn rust wel vind omdat papa dan ook zijn plek heeft, liet hij weten, dat hij daar niet is, maar in mijn hart! klopt als een bus, dat heeft hij gezegd.. ongelooflijk! zo bizar, zo fijn om papa zijn aanwezigheid te voelen! zo veilig en vertrouwd.
ook wees hij naar zijn rechterarm en hoofd en liet mijn dochtertje zien aan haar, klopt ik heb haar 2 week geleden van de commode laten vallen! droomde weg en zomaar viel ze, ze had een schram op haar rechter arm en hoofdje, ongelooflijk! dat heeft papa dus mee gekregen, bizar en heel bijzonder! heb veel gehuild maar was ook erg blij om te horen dat het hem goed gaat!
hij maakt zich nu veel zorgen om mij, ik moet mijn leventje weer proberen op te pakken en hij weet zeker dat het mij gaat lukken! je bent sterk, je komt er wel, waren zijn woorden!! dat weet ik ook, maar hoe dat moet zonder hem daar ben ik nog niet achter!!
moet inderdaad meer aan mezelf en mijn mooie meisje gaan denken...ga mijn best doen, papa was en is trots op me en dat wil ik graag zo houden!
hij gaf ook aan dat hij wel weet dat ik hem nooit vergeet, maar dat ik verder moet... hij wilde mij graag naast hem hebben, mij weer bij hem hebben, maar mijn leven op aarde is nog lang niet klaar, vertelde hij't kan wel wachten!! ik wacht op je...................
veilig idee, dat papa om me wacht!
over 2 weken moet ik weer heen!! heftig is het zeker, ben nu ook kapot en ga zo slapen...al die emoties kost vreselijk veel energie maar't is goed.....
ik moest naar de psycholoog! een vrouw bij ons in de buurt! via via kwam ik daar terrecht, achteraf is het geen toeval en moest het zo zijn!
ze stelde zich voor, vertelde wat over haar zelf, en vroeg aan mij om mezelf voor te stellen en te vertellen waaorm ik kwam!
ik was druk aan het vertellen, toen ze ineens zei, heb je wel eens weer wat van je vader vernomen? daaro antwoorde ik van ja, heb het idee dat hij regelmatig even bij me is.. ja zei ze klopt hij is gelijk met jou hier binnen gekomen, en zweeft in circels om je heen om je te beschermen! daar kwamen de tranen.....wat een emotie kwam er ineens los, papa was gewoon bij me en mee met me!
ze vertelde dat ze inderdaad een 6de zintuig had maar er eigenlijk weinig mee deed, omdat haar baan psycholoog was! ze had er wel eens over nagedacht om er meer mee te doen, maar is er nooit van gekomen! totdat ze ineens afgelopen week het gevoel kreeg om er meer mee te gaan doen! en tegen haar man had gezegd, dat ze er miss toch wel iets mee wilde gaan doen! het moment was voor haar vandaag! ze voelde papa zijn aanwezigheid enorm sterk, ze begon erover en hielt niet weer op en mijn tranen bleven maar stromen!! zo bijzonder, mijn maatje mijn pap, was bij me!!...ze wist mij te vertellen dat het goed ging met hem, ze voelde een inmens sterke band tussen pap en mij, klopt inderdaad! wij hadden heel veel gemeen, we deelden veel samen! ze beschreef een plek waar we wel eens samen kwamen met allemaal wegen die elkaar kruisden, tja dat is het klaverblad waar we met de motor over heen gingen, dat was echt ff het toetje na een daggie motorrijden!! dat liet hij dus zien aan haar...........
ook had hij het over mijn dochtertje,ik moet minder aan hem gaan denken, en meer aan mezelf en haar anders komen we in gevaar, zag ze een auto en niks meer...nou ja ik snap het wel! heel vaak als ik in de auto zit droom ik gewoon weg, weet ik even niet meer dat ik in de auto zit, LEVENSGEVAARLIJK! moest goed op haar en mezelf passen't komt goed je red het wel, kreeg ik mee van hem! hij helpt me! toen ik vertelde dat zoals het nu lijkt 28 mei zijn plekje klaar is en hij word bijgezet, dat ik dan miss ook mijn rust wel vind omdat papa dan ook zijn plek heeft, liet hij weten, dat hij daar niet is, maar in mijn hart! klopt als een bus, dat heeft hij gezegd.. ongelooflijk! zo bizar, zo fijn om papa zijn aanwezigheid te voelen! zo veilig en vertrouwd.
ook wees hij naar zijn rechterarm en hoofd en liet mijn dochtertje zien aan haar, klopt ik heb haar 2 week geleden van de commode laten vallen! droomde weg en zomaar viel ze, ze had een schram op haar rechter arm en hoofdje, ongelooflijk! dat heeft papa dus mee gekregen, bizar en heel bijzonder! heb veel gehuild maar was ook erg blij om te horen dat het hem goed gaat!
hij maakt zich nu veel zorgen om mij, ik moet mijn leventje weer proberen op te pakken en hij weet zeker dat het mij gaat lukken! je bent sterk, je komt er wel, waren zijn woorden!! dat weet ik ook, maar hoe dat moet zonder hem daar ben ik nog niet achter!!
moet inderdaad meer aan mezelf en mijn mooie meisje gaan denken...ga mijn best doen, papa was en is trots op me en dat wil ik graag zo houden!
hij gaf ook aan dat hij wel weet dat ik hem nooit vergeet, maar dat ik verder moet... hij wilde mij graag naast hem hebben, mij weer bij hem hebben, maar mijn leven op aarde is nog lang niet klaar, vertelde hij't kan wel wachten!! ik wacht op je...................
veilig idee, dat papa om me wacht!
over 2 weken moet ik weer heen!! heftig is het zeker, ben nu ook kapot en ga zo slapen...al die emoties kost vreselijk veel energie maar't is goed.....
donderdag 25 maart 2010 om 21:52
Tjee, koe, ik kan me voorstellen dat het een heftige sessie was.
Zelf ben ik nooit zo van zesde zintuigen.
Heb helemaal niets met types als Char enzo.
Geloof niet in een leven na de dood.
Nou ja dat dacht ik altijd, maar ik moet zeggen dat dit toch wel veranderd nu de dood van mijn vader zo dichtbij komt.
Ik betrap mezelf erop dat ik af en toe 'praat' met mijn overleden oma bijvoorbeeld. Dat ik aan haar vraag of ze mijn vader nog even hier bij ons wil laten.....
Als ik er over nadenk vind ik het nergens opslaan, maar ik tegelijkertijd kan het me eigenlijk niet schelen of het rationeel te onderbouwen is.
Ik kan me zo voorstellen dat het een heel geruststellend gevoel is voor je Koe, dat je je vader echt kan voelen. En dat het niet wetenschappelijk te bewijzen is, maakt niets uit. Als het je steun en rust geeft, is dat toch prachtig. In dit soort tijden kun je alle steun en vertrouwen gebruiken.
Zelf ben ik nooit zo van zesde zintuigen.
Heb helemaal niets met types als Char enzo.
Geloof niet in een leven na de dood.
Nou ja dat dacht ik altijd, maar ik moet zeggen dat dit toch wel veranderd nu de dood van mijn vader zo dichtbij komt.
Ik betrap mezelf erop dat ik af en toe 'praat' met mijn overleden oma bijvoorbeeld. Dat ik aan haar vraag of ze mijn vader nog even hier bij ons wil laten.....
Als ik er over nadenk vind ik het nergens opslaan, maar ik tegelijkertijd kan het me eigenlijk niet schelen of het rationeel te onderbouwen is.
Ik kan me zo voorstellen dat het een heel geruststellend gevoel is voor je Koe, dat je je vader echt kan voelen. En dat het niet wetenschappelijk te bewijzen is, maakt niets uit. Als het je steun en rust geeft, is dat toch prachtig. In dit soort tijden kun je alle steun en vertrouwen gebruiken.
zaterdag 27 maart 2010 om 10:04
poppetje, ik heb het boek besteld hoor!! ik lees echt nooit boeken, maar ik las er even wat over en ja deze MOET ik lezen.. dank je wel! je hoort wel even via hier als ik hem heb gelezen!!
gisteren was mam jarig, moeilijke dag met een lach en een traan!! vanavond viert ze haar verjaardag voor fam en vrienden! gisteren gewoon dagje voor ons zelf en niet teveel visite! had mam geen zin in, logisch!!...
gisteren was mam jarig, moeilijke dag met een lach en een traan!! vanavond viert ze haar verjaardag voor fam en vrienden! gisteren gewoon dagje voor ons zelf en niet teveel visite! had mam geen zin in, logisch!!...
woensdag 31 maart 2010 om 09:48
donderdag 1 april 2010 om 21:41
het boek, de dag dat mijn vader een engel werd!! gekregen en gelezen!! ik ga hem nog een keer lezen, vond het een bijzonder boek, las het meer als een sprookje eigenlijk! staan echt veel dingen in dat ik dacht't is een sprookje.... sommige dingen spraken me ook echt aan, waarvan ik een brok in mijn keel kreeg!!....
voel me sinds vorige week dat ik bij haar ben geweest en met pap heb "gekletst" steeds beter en sterker! had vandaag op het werk ook het idee, dat het eindelijk weer's goed ging met me!! mijn pap heeft mij een schop onder mijn kont gegeven, koppie op meid, doorgaan met je leven, niet teveel aan mij denken maar aan je gezinnetje, ik weet wel dat je mij niet vergeet!!... die gedachten hou ik vast en probeer zo mijn leven weer op de rails te krijgen.........
hoe is het met iedereen??.... trekken jullie het allemaal nog?
wytske, wat fijn zeg dat je vader wat levenslust heeft, geniet ervan, elke dag en elk moment, ze zijn zo bijzonder!! bewaar ze in je hart, als goeie herinnering!!...
ondanks alles wil ik iedereen fijne paasdagen toewensen!
wij gaan niks aan pasen doen, even niet dit jaar!! 't word dan zo weer bevestigd dat pap er niet is, even niet, geen zin in die bevestiging!!... ga zondag ochtend ff bij mam koffie drinken met mijn meisje, mijn mannetje moet dan toch voetballen!!.. maar verder nee geen drukte met pasen!!..
voel me sinds vorige week dat ik bij haar ben geweest en met pap heb "gekletst" steeds beter en sterker! had vandaag op het werk ook het idee, dat het eindelijk weer's goed ging met me!! mijn pap heeft mij een schop onder mijn kont gegeven, koppie op meid, doorgaan met je leven, niet teveel aan mij denken maar aan je gezinnetje, ik weet wel dat je mij niet vergeet!!... die gedachten hou ik vast en probeer zo mijn leven weer op de rails te krijgen.........
hoe is het met iedereen??.... trekken jullie het allemaal nog?
wytske, wat fijn zeg dat je vader wat levenslust heeft, geniet ervan, elke dag en elk moment, ze zijn zo bijzonder!! bewaar ze in je hart, als goeie herinnering!!...
ondanks alles wil ik iedereen fijne paasdagen toewensen!
wij gaan niks aan pasen doen, even niet dit jaar!! 't word dan zo weer bevestigd dat pap er niet is, even niet, geen zin in die bevestiging!!... ga zondag ochtend ff bij mam koffie drinken met mijn meisje, mijn mannetje moet dan toch voetballen!!.. maar verder nee geen drukte met pasen!!..
zondag 4 april 2010 om 09:02
Pasen tja, dit zijn weer van die dagen dat het wel even flink bevestigd word dat papa er niet meer is!!
We hadden niks gepland, express niet, geen zin!! vroeg mijn schoonmoeder gister aaf, of we wilden gourmetten, ze had nog zoveel dingen in huis daarvoor [wij eigenlijk ook nog wel], had geen zin maar heb gezegd, wil wel alleen als mam er ook bij mag zijn, tuurlijk geen enkel probleem, gelukkig!! lekker bij ons thuis, als ons mooie meisje dan op bed wil kan ze lekker in haar eigen bedje.......... papa, zal je missen, maar ik weet dat je wel evies langs komt!!!...............
iedereeen fijne dagen, maak er wat van met elkaar
We hadden niks gepland, express niet, geen zin!! vroeg mijn schoonmoeder gister aaf, of we wilden gourmetten, ze had nog zoveel dingen in huis daarvoor [wij eigenlijk ook nog wel], had geen zin maar heb gezegd, wil wel alleen als mam er ook bij mag zijn, tuurlijk geen enkel probleem, gelukkig!! lekker bij ons thuis, als ons mooie meisje dan op bed wil kan ze lekker in haar eigen bedje.......... papa, zal je missen, maar ik weet dat je wel evies langs komt!!!...............
iedereeen fijne dagen, maak er wat van met elkaar
zondag 4 april 2010 om 20:48
heey iedereen,
hele dag gezellig bij mam geweest, eind van de middag naar huis gegaan, daar heerlijk gegourmet met elkaar, was gezellig, maar jemig wat mis ik pap met zulke dingen!! ff dom zeuren, een droge opmerking tussen door van hem, nee dat was er niet.. al met al, gezellige dag gehad!! nu met een volle buik op de bank!! met een huis wat stinkt naar gourmet
morgen daggie niksen, lekker met zijn 3-tjes thuis....heerlijk!
hele dag gezellig bij mam geweest, eind van de middag naar huis gegaan, daar heerlijk gegourmet met elkaar, was gezellig, maar jemig wat mis ik pap met zulke dingen!! ff dom zeuren, een droge opmerking tussen door van hem, nee dat was er niet.. al met al, gezellige dag gehad!! nu met een volle buik op de bank!! met een huis wat stinkt naar gourmet
morgen daggie niksen, lekker met zijn 3-tjes thuis....heerlijk!
dinsdag 6 april 2010 om 22:48
Ik zou wel iets kapot willen smijten, trappen, schoppen, slaan.
Net als mijn vader weer wat moed lijkt te krijgen, wordt ' ie weer geveld door die klote chemo.
Met spoed naar het ziekenhuis, hoge koorts, hij wil zo graag een week thuis zijn, in zijn eigen omgeving,.....
G@%^#%@mme!!!! Wat een k-t ziekte. Hij verdient dit niet!!
Dit gaat hij zo niet volhouden, en dat net nu we hoop kregen dat hij misschien wel het najaar zou kunnen halen.......
Hoelang hebben we nog samen??!!
En vooral in welke conditie!??!
Hoe komen we dit in godsnaam door!?
Net als mijn vader weer wat moed lijkt te krijgen, wordt ' ie weer geveld door die klote chemo.
Met spoed naar het ziekenhuis, hoge koorts, hij wil zo graag een week thuis zijn, in zijn eigen omgeving,.....
G@%^#%@mme!!!! Wat een k-t ziekte. Hij verdient dit niet!!
Dit gaat hij zo niet volhouden, en dat net nu we hoop kregen dat hij misschien wel het najaar zou kunnen halen.......
Hoelang hebben we nog samen??!!
En vooral in welke conditie!??!
Hoe komen we dit in godsnaam door!?
donderdag 8 april 2010 om 16:55
lieve Wytske, het is inderdaad zo'n vreselijke k*t/kl*te ziekte die je helemaal sloopt en kapot maakt, zo niet eerlijk!! zo verschrikkelijk om je pap zo te zien!! weet zo verschrikkelijk goed wat je doormaakt meid....[helaas veel mensen weten wat het is]
geniet alsjeblieft van je vader, GENIET en ben er voor hem!!
Heel veel sterkte en je weet het, schrijf hier maar van je af!!
Dikke knuffel van koe...
vanaaf ff meer ovemezelf, net gesprek gehad met psycholoog!
maar mjn meissie komt net thuis, oma brengt haar weer, later meer over mij!!
geniet alsjeblieft van je vader, GENIET en ben er voor hem!!
Heel veel sterkte en je weet het, schrijf hier maar van je af!!
Dikke knuffel van koe...
vanaaf ff meer ovemezelf, net gesprek gehad met psycholoog!
maar mjn meissie komt net thuis, oma brengt haar weer, later meer over mij!!
vrijdag 9 april 2010 om 20:03
Zo ff tijd om mijn verhaal te doen!!
donderdag naar de psycholoog geweest! ik was best zenuwachtig voor wat er komen ging, benieuwd of papa "er was"... eerst even kletsen hoe het met me ging, toen vroeg ze of papa wel weer bij me was geweest, zeker hij komt regelmatig! hij is er nu ook wel zegt ze maar verder weg, niet hier! hij is met "andere dingen" bezig,maar let wel op mij! Hij liet haar weten dat hij voor de rest van mijn leven mijn gids zal blijven, mij zal helpen als ik hem nodig ben! Ikkan hem dan roepen en dan probeert hij te komen en mij helpen..hij beschermd mij en mijn meisje
.. fijn en veilig om te weten!
was weer een goed gesprek al was het niet zo heftig, maar wel goed!
ze zei ook je bent dapper, knap dat je inziet dat het niet goed met je ging/gaat! ze zegt want je hangt gewoon tegen een zware depressie aan, ik denk dat veel mensen dat niet zien, maar het is echt zo zei ze...schrok er eigenlijk van, maar ze heeft gelijk! 7mei ga ik weer naar der toe, ik heb haar gewoon nodig bij mijn rouwverwerking en dat gaf ze zelf ook aan! ze zei kom toch maar nog een paar x bij me, als we nu stoppen dan begin je weer van voor af aan en val je weer terug!... moest aan mezelf denken, leuke dingen gaan doen/sporten en ontspannen want ben regelmatig zo gespannen als een kip... tijd veel tijd heeft het nodig, het komt goed maar kost tijd en energie..........
groetjes Koe
donderdag naar de psycholoog geweest! ik was best zenuwachtig voor wat er komen ging, benieuwd of papa "er was"... eerst even kletsen hoe het met me ging, toen vroeg ze of papa wel weer bij me was geweest, zeker hij komt regelmatig! hij is er nu ook wel zegt ze maar verder weg, niet hier! hij is met "andere dingen" bezig,maar let wel op mij! Hij liet haar weten dat hij voor de rest van mijn leven mijn gids zal blijven, mij zal helpen als ik hem nodig ben! Ikkan hem dan roepen en dan probeert hij te komen en mij helpen..hij beschermd mij en mijn meisje
.. fijn en veilig om te weten!was weer een goed gesprek al was het niet zo heftig, maar wel goed!
ze zei ook je bent dapper, knap dat je inziet dat het niet goed met je ging/gaat! ze zegt want je hangt gewoon tegen een zware depressie aan, ik denk dat veel mensen dat niet zien, maar het is echt zo zei ze...schrok er eigenlijk van, maar ze heeft gelijk! 7mei ga ik weer naar der toe, ik heb haar gewoon nodig bij mijn rouwverwerking en dat gaf ze zelf ook aan! ze zei kom toch maar nog een paar x bij me, als we nu stoppen dan begin je weer van voor af aan en val je weer terug!... moest aan mezelf denken, leuke dingen gaan doen/sporten en ontspannen want ben regelmatig zo gespannen als een kip... tijd veel tijd heeft het nodig, het komt goed maar kost tijd en energie..........
groetjes Koe
donderdag 15 april 2010 om 07:09
goeie morgen,
wat is het hier rustig de laatste tijd? hoe is het met iedereen...
hier gaat redelijk, vannacht wel weer super slecht geslapen en veel aan pap gedacht!'t is gewoon heel verschillend! nu erge hoofdpijn, komt denk door al dat gepieker nu het zonnetje schijnt en de motoren komen weer uit de schuur word het voor mij er evies niet makkelijker op!! had zo graag nog met hem willen rijden, maar nee't is ons niet gegund....
allemaal een knuffel van Koe
wat is het hier rustig de laatste tijd? hoe is het met iedereen...
hier gaat redelijk, vannacht wel weer super slecht geslapen en veel aan pap gedacht!'t is gewoon heel verschillend! nu erge hoofdpijn, komt denk door al dat gepieker nu het zonnetje schijnt en de motoren komen weer uit de schuur word het voor mij er evies niet makkelijker op!! had zo graag nog met hem willen rijden, maar nee't is ons niet gegund....
allemaal een knuffel van Koe
donderdag 15 april 2010 om 14:30
Lieve allemaal,
Hoe gaat het met jullie?
Ik kom eigenlijk niet meer op het vivaforum sinds ik twitter heb ontdekt. Schaam.
Maar goed...
Hier gaat alles redelijk.
We hebben de as van papa opgehaald na onze vakantie in Turkije.
De as staat nu bij mij.
Ook zijn we inmiddels bij de paragnost geweest waar ik heel skeptisch heen ging. Maar kon er niet omheen. Pa was er en niet alleen hij. Ook onze overleden hond en opa en oma. Wat hebben we gelachen om de komische dingen. Echt op en top pa. Sinds dien voel ik papa (eindelijk) om me heen. Weet ik dat hij er gewoon is. Dat doet me erg goed. Natuurlijk er zijn momenten dat ik hem mis. Dat is boos ben, of verdrietig. Maar over het algemeen gaat het erg goed met de verwerking. Het lijkt wel of het zijn plekje al begint te krijgen. Ik had dit zo niet verwacht dat het me zo goed af zou gaan! Met mijn oma bijv. heb ik er jaren over gedaan! Ik denk dat ook het hele afgelopen half jaar intensief zorgen en samen zijn heeft bijgedragen eraan. Er zijn geen vragen meer. Ik weet hoeveel hij van me hield. Hij wist het van mij. En tja... dat hij weg is is verschrikkelijk. Wat had ik hem nog graag lijfelijk om me heen gehad. Maar het voelt alsof het ok is. Het gaat pa goed. En in een andere dimensie is hij bij me.
Pasen was wel weer even confronterend. Heb de tafel gedekt.
De plaats naast mij was leeg. Ik zei nog... "ik wil naast papa zitten vandaag" En ook dat idee was wel weer ok. Hij heeft er vast bij gezeten.
Ook gebeuren er leuke grappige dingen.
De tv die begint te storen. Muziek op de pc die spontaan begint te spelen. En zelfs advies geeft hij me! Ik heb zo'n magneetbord met gedicht woordjes op de wc hangen.
Het afvallen is een hot item momenteel. We hadden het erover gehad ma en ik. Zelfs gesproken over maagbandjes enz. Kom ik thuis ga naar het toilet... welk woordje ligt er op de grond ? "bewegen" nou niet normaal toch ?
Of mijn moeder kreeg laatst een sms van pa zijn nr.
Stond in " met de vriendelijke groet, en dan pa zijn naam"
Bizar toch ?
Ik heb best lang gehad dat ik zijn aanwezigheid niet voelde. Dat ik niet geloofde dat hij er nog was. Maar jeetje de laatste tijd is hij er gewoon nog steeds. In alles. Hij is bij ons, maakt ons aan het lachen. Het voelt zo fijn!
Liefs,
HompeltjePompeltje
Hoe gaat het met jullie?
Ik kom eigenlijk niet meer op het vivaforum sinds ik twitter heb ontdekt. Schaam.
Maar goed...
Hier gaat alles redelijk.
We hebben de as van papa opgehaald na onze vakantie in Turkije.
De as staat nu bij mij.
Ook zijn we inmiddels bij de paragnost geweest waar ik heel skeptisch heen ging. Maar kon er niet omheen. Pa was er en niet alleen hij. Ook onze overleden hond en opa en oma. Wat hebben we gelachen om de komische dingen. Echt op en top pa. Sinds dien voel ik papa (eindelijk) om me heen. Weet ik dat hij er gewoon is. Dat doet me erg goed. Natuurlijk er zijn momenten dat ik hem mis. Dat is boos ben, of verdrietig. Maar over het algemeen gaat het erg goed met de verwerking. Het lijkt wel of het zijn plekje al begint te krijgen. Ik had dit zo niet verwacht dat het me zo goed af zou gaan! Met mijn oma bijv. heb ik er jaren over gedaan! Ik denk dat ook het hele afgelopen half jaar intensief zorgen en samen zijn heeft bijgedragen eraan. Er zijn geen vragen meer. Ik weet hoeveel hij van me hield. Hij wist het van mij. En tja... dat hij weg is is verschrikkelijk. Wat had ik hem nog graag lijfelijk om me heen gehad. Maar het voelt alsof het ok is. Het gaat pa goed. En in een andere dimensie is hij bij me.
Pasen was wel weer even confronterend. Heb de tafel gedekt.
De plaats naast mij was leeg. Ik zei nog... "ik wil naast papa zitten vandaag" En ook dat idee was wel weer ok. Hij heeft er vast bij gezeten.
Ook gebeuren er leuke grappige dingen.
De tv die begint te storen. Muziek op de pc die spontaan begint te spelen. En zelfs advies geeft hij me! Ik heb zo'n magneetbord met gedicht woordjes op de wc hangen.
Het afvallen is een hot item momenteel. We hadden het erover gehad ma en ik. Zelfs gesproken over maagbandjes enz. Kom ik thuis ga naar het toilet... welk woordje ligt er op de grond ? "bewegen" nou niet normaal toch ?
Of mijn moeder kreeg laatst een sms van pa zijn nr.
Stond in " met de vriendelijke groet, en dan pa zijn naam"
Bizar toch ?
Ik heb best lang gehad dat ik zijn aanwezigheid niet voelde. Dat ik niet geloofde dat hij er nog was. Maar jeetje de laatste tijd is hij er gewoon nog steeds. In alles. Hij is bij ons, maakt ons aan het lachen. Het voelt zo fijn!
Liefs,
HompeltjePompeltje
vrijdag 16 april 2010 om 13:52
lieve hompel,
wat super dat jou pap nog zo dichtbij je is!! geweldig om dat te ervaren.... ik weet ook gewoon dat hij bij me is, niet altijd natuurlijk maar soms ineens heb ik het idee dat hij eris, dan "voel" ik hem zeg maar!! geniet van die momenten en koester ze..... hou je taai!! enne jammer dat je niet zoveel meer hier bent!
heb vannacht een droom gehad, heel bizar, we waren met familie en vrienden van pap en mam "ergens" aan het bbq-en, dat was 1 van pap zijn favo dingen als de zon schijnt!!
zo ineens komt er een motor aan rijden, en stapt van de motor af doet zijn helm af PAP!!!!!!!!!!!!!!! alleen dan 10 jaar jonger... ik was de enige die hem zag en rende op hem af, zo echt allemaal! heb hem een dikke knuffel gegeven en werd boos, waarom hij ons zoveel verdriet heeft aan gedaan en nu maar zo kwam aan rijden of er niks aan de hand was.. heb gehuild in zijn armen....zo ineens zag ik hem weer overlijden en in zijn kist liggen.........niemand zag papa alleen ik, hoorde de rest nog zeggen, wat doe je, tegen wie praat je, ik zei papa is hier, ze lachten om mij......maar ik was helemaal gelukkig om hem te zien!! zo ineens werd ik wakker, zwetend en traan over mijn wang...... ben er de hele dag al raar van!!
papa zag er zo goed en gelukkig uit! misschien wilde hij me dat wel duidelijk maken in mijn droom, dat het goed gaat met hem! en zelf daar, waar hij ook is een motor heeft!! tja bijzonder dat was het....
wat super dat jou pap nog zo dichtbij je is!! geweldig om dat te ervaren.... ik weet ook gewoon dat hij bij me is, niet altijd natuurlijk maar soms ineens heb ik het idee dat hij eris, dan "voel" ik hem zeg maar!! geniet van die momenten en koester ze..... hou je taai!! enne jammer dat je niet zoveel meer hier bent!
heb vannacht een droom gehad, heel bizar, we waren met familie en vrienden van pap en mam "ergens" aan het bbq-en, dat was 1 van pap zijn favo dingen als de zon schijnt!!
zo ineens komt er een motor aan rijden, en stapt van de motor af doet zijn helm af PAP!!!!!!!!!!!!!!! alleen dan 10 jaar jonger... ik was de enige die hem zag en rende op hem af, zo echt allemaal! heb hem een dikke knuffel gegeven en werd boos, waarom hij ons zoveel verdriet heeft aan gedaan en nu maar zo kwam aan rijden of er niks aan de hand was.. heb gehuild in zijn armen....zo ineens zag ik hem weer overlijden en in zijn kist liggen.........niemand zag papa alleen ik, hoorde de rest nog zeggen, wat doe je, tegen wie praat je, ik zei papa is hier, ze lachten om mij......maar ik was helemaal gelukkig om hem te zien!! zo ineens werd ik wakker, zwetend en traan over mijn wang...... ben er de hele dag al raar van!!
papa zag er zo goed en gelukkig uit! misschien wilde hij me dat wel duidelijk maken in mijn droom, dat het goed gaat met hem! en zelf daar, waar hij ook is een motor heeft!! tja bijzonder dat was het....
zondag 18 april 2010 om 10:39
hompel, ja dat zeker houd me nog steeds bezig hoor!
gisteren met vrienden wezen wokken, we kwamen langs het crematorium waar papa is, dus was even een heel moeilijk moment, de tranen maar bleven komen! gelukkig veel lieve vrienden om me heen die wisten waarom ik huilde dus hun geen uitleg verschuldigd was... ze hebben me even lekker laten huilen en weer "op de been" geholpen en toen zijn we gaan wokken!!!....leuke avond gehad, lekker gegeten alleen de bediening was dikke prut:-( ze pakten ons bord al weg voor we het leeg hadden, heel vervelend! op gegeven moment hebben we gezegd tegen 1 van die meiden van bediening of ze per bord die ze naar de keuken brachten betaald kregen, domme muts lachtte wat maar snapte geloof ik de hint niet!.... want ze gingen gewoon op zelfde voet verder... was altijd super daar maar gistere avond, nee was't niks! echt het idee we zitten in een "vreet" schuur... jammer!..
gisteren met vrienden wezen wokken, we kwamen langs het crematorium waar papa is, dus was even een heel moeilijk moment, de tranen maar bleven komen! gelukkig veel lieve vrienden om me heen die wisten waarom ik huilde dus hun geen uitleg verschuldigd was... ze hebben me even lekker laten huilen en weer "op de been" geholpen en toen zijn we gaan wokken!!!....leuke avond gehad, lekker gegeten alleen de bediening was dikke prut:-( ze pakten ons bord al weg voor we het leeg hadden, heel vervelend! op gegeven moment hebben we gezegd tegen 1 van die meiden van bediening of ze per bord die ze naar de keuken brachten betaald kregen, domme muts lachtte wat maar snapte geloof ik de hint niet!.... want ze gingen gewoon op zelfde voet verder... was altijd super daar maar gistere avond, nee was't niks! echt het idee we zitten in een "vreet" schuur... jammer!..
woensdag 5 mei 2010 om 14:03
jammer dat niemand meer schrijft!!
kijk elke dag, maar elke dag niks...
hier gaat het zijn gangetje, het leven langzaam aan weer op de
rails... ganog wel naar psycholoog, maar voel me steeds een beetje sterker, gelukkig!
werken gaat ook weer goed. maar ben mezelf nog lang niet, ben veel rustiger en denk veel meer over dingen na in het leven!
er gebeuren om me heen ook allerlei ellendige dingen! mijn man zijn neefje ziek, valt zomaar in slaap en zijn witte/rode bloedlichaampjes niet goed, valt veel af! tja hij is 15... 17mei krijgen ze daar de uitslag van! triest..
een goeie vriend van mij van eerder, mailde mij gisteren, zijn vader ernstig ziek, longkanker met uitzaaiing naar bot, niks meer aan te doen! hij mailde mij en begon met de woorden:
tja 3 maand geleden liet ik jou weten dat ik aan je dacht en er voor je ben, en nu zit ik zelf in de grote nachtmerrie, vreselijk al die ellende houdt het dan nooit op???? een klote jaar.....
kijk elke dag, maar elke dag niks...
hier gaat het zijn gangetje, het leven langzaam aan weer op de
rails... ganog wel naar psycholoog, maar voel me steeds een beetje sterker, gelukkig!
werken gaat ook weer goed. maar ben mezelf nog lang niet, ben veel rustiger en denk veel meer over dingen na in het leven!
er gebeuren om me heen ook allerlei ellendige dingen! mijn man zijn neefje ziek, valt zomaar in slaap en zijn witte/rode bloedlichaampjes niet goed, valt veel af! tja hij is 15... 17mei krijgen ze daar de uitslag van! triest..
een goeie vriend van mij van eerder, mailde mij gisteren, zijn vader ernstig ziek, longkanker met uitzaaiing naar bot, niks meer aan te doen! hij mailde mij en begon met de woorden:
tja 3 maand geleden liet ik jou weten dat ik aan je dacht en er voor je ben, en nu zit ik zelf in de grote nachtmerrie, vreselijk al die ellende houdt het dan nooit op???? een klote jaar.....
woensdag 5 mei 2010 om 20:32
Hier gaat het bij vlagen goed, bij vlagen zeer ongelukkig en verdrietig.
Sinds vorige week is mijn vader officieel 'opgegeven'.
De chemokuren zijn gestopt, want hebben niets gedaan, de kanker is verder uitgezaaid.
Het is op een vreemde manier een opluchting. Geen onzekerheid meer. M'n vader voelt zich een stuk beter, al blijft hij verdriet en pijn hebben.
We gaan er nog een mooie tijd van maken, dat is tenminste ons plan.......
Sinds vorige week is mijn vader officieel 'opgegeven'.
De chemokuren zijn gestopt, want hebben niets gedaan, de kanker is verder uitgezaaid.
Het is op een vreemde manier een opluchting. Geen onzekerheid meer. M'n vader voelt zich een stuk beter, al blijft hij verdriet en pijn hebben.
We gaan er nog een mooie tijd van maken, dat is tenminste ons plan.......
